@anhydriis ψηφισα, μη δωσεις παρατα για μενα.
6 Likes
1. Aphex Twin - Selected Ambient Works 85–92
Δίσκος που άνοιξε πολλούς ορίζοντες και μεγάλη επιρροή για μένα άμεσα και έμμεσα, αφού πολλοί άλλοι που ακούμε είχαν αυτή τη μεγαλοφυΐα ως επιρροή. Είναι σα να μπήκαν στη χρονοκάψουλα οι προ-DSOTM Floyd με samplers και modulars. Μαγικό αποτέλεσμα.
2. Dream Theater - Images and Words
Κι εδώ τα ίδια. “Δίσκος που άνοιξε πολλούς ορίζοντες” Vol. 2. Οφείλω πάρα πολλά στους Theater γενικά και σ’ αυτόν τον δίσκο ειδικά, σε πολλά επίπεδα. Πού να είχε και καλή παραγωγή…
3. Faith No More - Angel Dust
Όταν έχεις τέτοιον τραγουδιστή και τέτοιο rhythm section (μια επιρροή από Primus - παρεάκι ήταν άλλωστε τα παιδιά - αχνοφαίνεται™ εδώ κι εκεί), δε γίνεται να αστοχήσεις. Τέλειο μέχρι και στις διασκευές.
4. Lagwagon - Duh
@anhydriis εδώ είσαι φίλε:
Γκάζια, απίστευτο drumming (Derrick όπου κι αν είσαι, σε τιμώ), παραγωγάρα Fat Mike.Οι Lagwagon ναι, νομίζω ότι δικαιούνται τον χαρακτηρισμό “υποτιμημένη μπάντα”.
5. Kyuss - Blues For The Red Sun
Fuzz, αίμα και άμμος. Μεγάλα πράγματα και ετοιμαζόμαστε για ακόμα μεγαλύτερα.
+10:
Στέρεο Νόβα - Στέρεο Νόβα
Μεγάλος δίσκος, χωρίς αστερίσκους τύπου “για τα ελληνικά δεδομένα” και τέτοιες χαριτωμενιές. Δυστυχώς δεν χώρεσε.
Pantera - Vulgar Display of Power (+ εξώφυλλο)
Τα κομμάτια του ανασταίνουν και νεκρούς. Το δε εξώφυλλο κερδίζει στην ισοβαθμία με το επίσης κορυφαίο RATM γιατί είναι 100% original σύλληψη και εκτέλεση.
Rage Against The Machine - Rage Against The Machine
Πολλοί κάλοι και στα 2 χέρια Vol. 2. Κάπου διάβασα τις λέξεις “filler” και “Freedom” στην ίδια πρόταση, έχει ειπωθεί σοβαρά τέτοιο πράγμα;
Megadeth - Countdown To Extinction
Μπαίνει στην ειδική κατηγορία “δισκάρες που είχαν την ατυχία να διαδεχθούν δίσκους-τοτέμ”. Πολλές άλλες χρονιές θα ήταν στην πεντάδα χωρίς συζήτηση.
The Prodigy - Experience
Ζεσταινόμαστε πριν το μεγάλο ξέσπασμα… everybody’s in the place, let’s go!
Dr. Dre - The Chronic
Ο γιατρός τρελάθηκε. Έχει και παρέα. Welcome to Death Row.
The Offspring - Ignition
Ζεσταινόμαστε πριν το μεγάλο ξέσπασμα Vol. 2. Highlight η διασκευάρα στο Come As You Are 
Sick of It All - Just Look Around
Σα να σε περνανε μισή ώρα από κρεατομηχανή είναι αυτός ο δίσκος ένα πράμα. Καλό ορεκτικό για το κυρίως πιάτο σε 2 χρόνια.
Bad Religion - Generator
Άνισος δίσκος αλλά ο μισός με κάτι Answer, Heaven Is Falling κλπ. είναι τόσο καλός που αν μη τι άλλο την αναφορά την αξίζει.
Eric B. & Rakim - Don’t Sweat The Technique
Paid In Full κλπ. δεν είναι σε καμμία περίπτωση αλλά είναι τίμιος επίλογος πριν τα παιδιά τραβήξουν χωριστούς δρόμους.
19 Likes
Πριν φυγω για μπυρες ηταν ντερμπι… προσεξτε τι κάνετε 
Ενα τεταρτακι μισαωρο θα το φαμε σιγουρα στην καταμέτρηση 
6 Likes
Ρε 00:01 κλεισε την καλπη λεμε
6 Likes
Ο ΟΡΙΣΜΟΣ όμως!!!
2 Likes
Λοιπόν μία ώρα πριν την λήξη δεν έχω βρει ακόμη (μπορεί και να μου διέφυγαν ε)
@38aris @ARIAN @bostonflesh @criss_burton @DarthVader @Ixnay @Ironman1 @martian @Moonchild92 @nikosPL
@Death.Eternal βλέπω γράφει 
2 Likes
1992
1. Lagwagon – Duh
Στα αυτιά μου, οι Lagwagon παίζουν το τέλειο πανκ, όπως ακριβώς το προτιμώ. Είμαι φανμπόης και πρόκειται για μια από τις αγαπημένες μου μπάντες, γενικότερα. Συγκρότημα που αγαπώ, το συγκεκριμένο ντεμπούτο είναι άγουρο σε σημεία αλλά ο ιδιοφυής τρόπος που συνθέτουν, οι ακαταμάχητες μελωδίες και η φωνή του Cape είναι υπεραρκετά. Και τα καλύτερα έρχονται.
2. The Offspring – Ignition
Ίσως ο αγαπημένος μου δίσκος τους, τουλάχιστον συνολικά. Όχι μόνο γιατί περιέχει κάποια από τα καλύτερα πανκ τραγούδια που έχουν γράψει όπως τα Get It Right ή Forever and a Day, αλλά και γιατί έχει και το Dirty Magic, το οποίο πάντα μου έβγαζε κάτι από το Disintegration των Cure, και αποτελεί μοναδική στιγμή στην δισκογραφία του συγκροτήματος.
3. Blind Guardian – Somewhere Far Beyond
Η αγαπημένη μου κυκλοφορία τους και ο καλύτερος ήχος που πέτυχαν, βγάζοντας μια USPM αύρα και συνδυάζοντας μελωδία και τραχύτητα που θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση, μακριά από europower κιτσαριο.
4. London After Midnight – Selected Scenes From The End Of The World
Γοτθική δισκάρα, εξαιρετικές μελωδίες και συνθέσεις. Από τους αγαπημένους μου gothic rock δίσκους.
5. Brutal Truth – Extreme Conditions Demand Extreme Responses
Ίσως η πρώτη πραγματικά κορυφαία grindcore κυκλοφορία, με τα death στοιχεία να δένουν ιδανικά. Ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του ήχου χαρίζει έναν από τους πιο πορωτικούς, καλοπαιγμένους και καλογραμμένους δίσκους που γνώρισε το ιδίωμα.
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
22 Likes
Χ Α Μ Ο Σ
Η δυσκολότερη χρονιά ως τώρα!!!
Θα ψηφίσω μόνο πεντάδα.
Η αναλυτική λίστα, αύριο…
Sakis forever εν τω μεταξύ…ο Ρουβάς, όχι ο δικός μας.
- Megadeth - Countdown to Exctinsion
Κ μόνο για το riff του Architecture of Aggression θα άξιζε να είναι στο νο1…ή για την riffαρα στη μέση του Sweating Bullets. Εξαιρετικός δίσκος από τον θείο Dave, πέρα από την τεχνική των μελών του, εδώ μπαίνει κ πολύ μελωδία. - Wasp - Crimson Idol
Υπέροχη δουλειά από τους Wasp. Έχω χρόνια να βάλω κάποιον δίσκο τους να παίξει αλλά το μυαλό μου γυρνάει πάντα σε αυτό το άλμπουμ. - Pantera - Vulgar Display of Power
Μπορεί να τους βαριέμαι πλέον οικτρά αλλά τότε οι Pantera ήταν το next big thing για πολλούς μεταλλάδες κ σίγουρα στα πρώτα άγουρα βήματά μου σε αυτήν την μουσική, δεν υπήρχαν κ πολύ που έπαιζαν σαν αυτούς οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι εντύπωση έκανε στους περισσότερους. - Dream Theater - Images and Words
Δίσκος σταθμός. Όχι ο αγαπημένος μου από DT αλλά σίγουρα άκουσμα που θα το αναζητήσω, θα λαχταρήσω να το ακούσω. Γενικά μου αρέσει πολύ το progressive metal των 90s, με τις μελωδίες του, πέρα από την τεχνική του κ όχι το djent ιβρύδιο που παίζει τώρα τελευταία(?)… - Paradise Lost - Shades of God
Ίσως ο δίσκος που θα βάλω να παίξει σπανιότερα. Πάντα με μπέρδευε αυτό το άλμπουμ. Θα συμφωνήσω κ με τον @GRACCHUS_BABEUF αλλά κ με τον @shadowking69 , περί Trouble k Black Sabbath. Εμένα μου φαινόταν ο πιο heavy metal δίσκος τους, έτσι απλά, χωρίς υποκατηγορίες. Ο λόγος που μπαίνει ακόμα ένα άλμπουμ των Λοστ στην λίστα μου είναι γιατί από την ηλικία των 14-15 που ξεκίνησα να τους ακούω, με έχουν διαμορφώσει σαν ακροατή πάρα πολύ οπότε δεν γίνεται να λείψει η μπαντα από τις λίστες μου…σχεδόν.
Καλύτερο εξώφυλλο
23 Likes
Κι εγώ πίστευα ότι το 1991 τελειώνουν τα πολύ δύσκολα αλλά εδώ τα δέκα πρώτα μου είναι για πεντάδα.
Η πρώτη χρονιά για το metal των 90ς. Οι δρόμοι που είχαν ανοίξει τώρα γίνονται λεωφόροι σε όλους τους ήχους.
Πολύ καλά αλλά όχι για δεκάδα:
Sleep : Sleeps holy mountain. Δίσκος που ακόμα μου δίνει πράγματα όσο τον ακούω.
Sodom : Tapping the vain. Πιο χύμα αλλά αξιοπρεπέστατο.
Warrior soul : Salutations from the ghetto nation
Solitude aeturnus : Beyond the crimson horizon
Body count : Body count
Fortè: Stranger than fiction. Σε δύσκολους καιρούς μια δισκάρα αμερικανικού power με μπόλικο thrash.
Elegy: Labyrinth of dreams. Λυρικό αμερικάνικο power με αρκετές επιρροές από Ευρώπη μεριά και λίγο progressive. Φωνητικά ταιριαστά και αρκετά καλά τραγούδια. Το ανακάλυψα πέρσι το καλοκαίρι και το έχω πρόσφατο.
Black Sabbath: Dehumanizer. Εντάξει πολύ άνισο και δεν πλησιάζει καν τις δύο προηγούμενες δουλειές με Dio αλλά έχει κάποια καλά ταραγουδια και παραγωγή που φέρνει πιο πολύ στον ήχο που ακολούθουσε ο Dio στις χειρότερες προσωπικές του δουλειές. Εδώ ταιριάζει πάντως.
Exhorder: The law
13 έως 6
13 Pantera : Vulgar display of power. Ότι λέει το εξώφυλλο.
12 Manowar : Triumph of steel. Το τελευταίο κλασσικό τους άλμπουμ.
11 Alice in chains : Dirt .
10 Bolt thrower : IV Crusade. Respect στην υπέρτατη μπάνταρα.
9 Running wild : Pile of skulls. Treasure island και τα μυαλά στα κάγκελα. Το σερί συνεχίζεται ακάθεκτο.
8 Iron maiden : Fear of the dark Ίσως άξιζε ψηλότερα. Ο δίσκος που έφερε νέες γενιές οπαδών του Θηρίου. Έχει κάνα δυο filler αλλά υπάρχουν φοβερές κορυφές.
7 Dream theater : Images and words. Άργησα να εκτιμήσω Dream theater. Τους έπιασα από το Train of thoughts και πήγα προς τα πίσω. Εξαιρετικό κι αυτό, με όλα τα συν και τα πλην που έχει η μπάντα.
6 Blind guardian : Somewhere far beyond. Πρώτη μου επαφή με τους μαγικούς βαρδους. 11/10 δίσκος. Ε Ουν βρει τον ήχο τους και έρχονται αγριεμενοι. Τα επόμενα θα είναι πενταδατα οπωσδήποτε.
5 Kyuss : Blus for the red sun . Ορίστηκε μια ολόκληρη σκηνή. Τους αντιγράφουν ακόμα πολλοί. Από τις στάχτες τους βγήκαν πόσες υπέροχες δουλειές. Πανάξιο.
4 Faith no more: Angel dust . Από άλλο πλανήτη. Και βγήκε το 1992. Απίστευτοι με τον Patton να κάνει τη ν τεράστια διαφορά.
3 Megadeth : Countdown to extinction. 12/10 και αυτό. Πέφτουν οι ταχύτητες, δεν χρειάζεται να κάνει ένα νέο Rust in piece. Γράφει κομματαρες, φτύνει τους στίχους όπως τους αρμόζει και εμείς στο repeat για να απολαύσουμε τα ριφ που ξεχύνονται.
2 RATM: RATM. Τα επίπεδα ενέργειας που εκλειονται όταν παίζουν τα τραγούδια αυτού του δίσκου σε μαγαζια, συγκεντρώσεις παντός είδους, συναυλίες κλπ. είναι ανεπανάληπτα. Κανένας δεν το έχει κάνει αυτό. Πότε και σε νομίζω να γίνει στο μέλλον. Το ότι έκαναν τότε τέτοιο μπαμ, με τους στίχους που είχαν, είναι δηλωτικό της ποιότητας και της δύναμης της μουσικής. Το αγαπώ όσο λίγα απλά το 1992 βγήκε το ίσως αγαπημένο μου άλμπουμ
1 WASP : Crimson idol. Έχω λιώσει το ντεμπούτο και πάω στα Metropolis για τη συνέχεια με τους WASP. Ένα παλληκάρι μου προτείνει αυτό. Εγώ δεν το ήξερα αλλά λέω ας πάει στο διάολο. Ε αυτό ήταν. Μάλλον το πιο πολυακουσμενο άλμπουμ που έχω. Μέχρι και την αφήγηση του Blackie που υπάρχει έχω λιώσει. Ξαναλέω ότι το θέμα με τα Consept album είναι πέρα από τη ροή της αφήγησης να στέκονται τα τραγούδια και μόνα τους. Εδώ μιλαμε για κομματαρες. Παραγωγή τέλεια.
Εξώφυλλο Bolt thrower φυσικά
24 Likes
-
Images and words - Dream Theater. 'Η αλλιώς, “για σας, γνωριστήκαμε στο Ωδείο και παίζουμε progressive metal”
-
Fear of the dark - Iron Maiden. Δίσκος με φανταστικές κορυφές αλλά και fillers δυστυχώς. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι ερμηνείες του Bruce είναι φανταστικές και δεν δείχνουν κάποιον που είναι ξενερωμένος με την κατάσταση στη μπάντα
-
Into the everflow - Psychotic Waltz. 'Η αλλιώς, “για σας, γνωριστήκαμε στο δρόμο και παίζουμε progressive metal”
-
Somewhere far beyond - Blind Guardian. Ο ορισμός του ώριμου δίσκου. Οι BG πάτησαν φρένο στις ταχύτητες και αφήσανε τις μελωδίες να λάμψουν.
-
Rage against the machine - Rage against the machine. Κοίτα που ο Morello “βγήκε από δεξιά” στους παραδοσιακούς guitar heros με το πρωτοποριακό παίξιμό του.
Αξίζουν να αναφερθούν.
Your last orizon - End Amen. Σύμπραξη των δύο μεγαλύτερων σχολών του progressive metal, της Αμερικάνικης και της Ευρωπαϊκής σε αυτό το σουπεργκρουπ. Δεύτερο χτύπημα για τον Norm Leggio και Dan Rock από τους Psychotic Waltz στη χρονιά
Nurse - Therapy? Το γκρουπ σμιλεύει το προσωπικό της ήχο που θα λάμψει στο επόμενο άλμπουμ
Push - Gruntruck Είναι κρίμα να μείνει στη σκιά των μεγάλων του Grunge αυτό το πανέμορφο άλμπουμ
Chapter VI - Candlemass Είναι κρίμα που κάποιοι ακροατές παράτησαν την μπάντα με την φυγή του Messiah. Ο δίσκος είναι πολύ δυνατός και ο Thomas Vikstrom μεγάλο και παραγνωρισμένο λαρύγγι.
Dehumanizer - Black Sabbath. Δεν είναι Heaven and hell ούτε Mob rules άλλα ο δίσκος περιέχει κάποια σπουδαία τραγούδια
18 Likes
Ένα μόνο θα σας πω:
ΑΦΗΣΑ DREAM THEATER ΕΚΤΟΣ ΠΕΝΤΑΔΑΣ.
1 Like
Ω ρε ξεχασα να τα βαλω στην φορμα
Για στειλτην
1 Like
2 Likes
Λες ε? Πάντα σε αυτό κ στο προηγούμενο μου φαινόταν κάπως “κουρασμένος”. Όχι κακός ε, μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους… Αλλά κάτι μου λείπει. Ίσως πάλι να φταίει η φύση του υλικού.
2 Likes
Τι έπαιξε εδώ?
Ήθελε να παίξει rawk τότε ο Μπρους ρε
Επίσης παίζει με τον Στιβ να μη λέγανε ούτε καλημέρα
1 Like
Ντρεπόταν κ αυτός για το μεταλλικό παρελθόν του? 
1 Like
Όταν το δικό σου μεταλλικό παρελθόν σε έχει κάνει πλούσιο, χλωμό
Αλί στους φτωχομπινέδες
1 Like