Δεν είσαι η μόνη! Για το Icon!
1 Like
Ως απάντηση, ήθελα να γράψω… Οκ, κάνω ότι σε πιστεύω και χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη…
Δε μπορεις να φανταστεις ποσο μα ποσο συμφωνω ομως.
Κι ομως υπαρχει κοσμος ειδικα το καλοκαιρι που το κανει αυτο. Απο τις πιο σιχαμενες συνηθειες.
Ενα επισης αρρωστο απο την αντιθετη πλευρα, ειναι αυτο που μερικοι κοιμουνται με καλτσες. ΠΟΤΕ.
Κατα την ταπεινη μου αποψη το “προβλημα” δεν ειναι το υφος των φωνητικων, αλλα το οτι δυστυχως ο Νικολακης δεν ειχε μαθει ακομα να τραγουδαει σωστα, κι ετσι σε αρκετα σημεια πολλων τραγουδιων ακουγεται απλα φαλτσος. Απο αυτην και μονο την αποψη, εχω μεγαλο ενδιαφερον να δω πως θα ακουγεται η επαναηχογραφηση του δισκου. Αν εχουν αντικαταστησει βεβαια τα σημεια στα οποια φωναζει με βοθρέ φωνητικα, θα γελασει και το παρδαλο κατσικι. Εγω βεβαια λατρευω τον δισκο ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ειναι ακομα και με τα φαλτσα σημεια, δε με ενοχλουν πουθενα. Δε θα κατσω να πω ομως οτι δεν υπαρχουν, οπως αλλωστε και η πλειοψηφεια των φωνητικων στο Eternity των Anathema, τα οποια για μενα σε αντιθεση με το ICON, χαλανε τον δισκο.
Δειτε εδω τυπο που τον σεβαστηκα οταν παραπονεθηκε για την 13η θεση των ManoFlor και δεν του απαντησα οτι εχει δικιο η εκρηξη του αφου ο δισκος τους επρεπε να βγει καπου 75ος για το 1992 κι αυτο χαριστικα.
Βασιμη αποψη, αν και δε θα μπορουσα ποτε να συμφωνησω αφου για μενα το καλυτερο τους ειναι καποιο απο τα 3 επομενα, αναλογα την μερα και την ωρα.
5 Likes
Πρώτον, αγνόησες διπλή προειδοποίηση. Καλά να πάθεις, ας πρόσεχες.
Δεύτερος, οι ManoFlor κάνουν τους Paradise Flor να μαζεύουν τις κούκλες τους και να πηγαίνουν για νάνι. Αυτό είναι χάρισμά σου στα μούτρα τα δικά σου.
2 Likes
κρυώνουμε 
9 Likes
Νταξει τουλαχιστον ο Γκρεγκορ κι ο Νικ παιζουν με γκοθοκουκλες με μακρια μαυρα μαλλια και δαχτυλιδια παντου, οι Μανοφλορ που παιζουν με ημιγυμνες κουκλες του He-Man αφου τις βουτηξουν στο λαδι πρωτα τι να πουν…
3 Likes
…και μετά το #Φάμιλι vs #ΜόνοΜέιντεν, τώρα, κυρίες και κύριοι, σας παρουσιάζουμε το Paradise Lost vs Manowar.
Η πιο άκυρη σύγκριση/σύγκρουση που κανείς μέχρι τώρα δεν σκέφτηκε ή ζήτησε, γιατί δεν είχε ιδέα πόσο την είχε ανάγκη στη ζωή του.
7 Likes
Μεταξύ μας, προτιμώ baby oil, παρά corpse paint 
2 Likes
1993
Η χρονιά που θα μπορούσα να επιλέξω μέχρι και 20 διαφορετικά άλμπουμ.
Ας πάμε όμως στα 5 αγαπημένα.
1. Anathema – Serenades
Οι πραγματικοί Anathema, με Darren White. Το πραγματικό “Sleepless”. Μελωδίες-θρήνος, στίχοι αρκετά συναισθηματικοί, αγαπημένο death/doom album. Αγαπημένο κομμάτι το “Sleep in Sanity”, που έχει τους πιο μέταλ στίχους που γράφτηκαν ποτέ.
“It is not I who sleeps
It is you who sleeps
You sleep
Insane you sleep,
I sleep in sanity”
2. My Dying Bride – Turn Loose the swans
Απανωτοί ύμνοι. “Your River”, “The Crown of Sympathy”, “The Snow in my hand”. Είναι από τα πιο σκοτεινά, φιλοσοφημένα και συμβολικά death/doom album. Πραγματικό καταφύγιο για όποιον θέλει να σκεφτεί. Έχει κάτι ιερό θα έλεγα.
3. Katatonia – Dance of December souls
Είναι το πρώτο ολοκληρωμένο album των Katatonia, με Jonas Renkse με φυσικό ξανθό μαλλί να συμμετέχει ως τραγουδιστής και ως ντράμερ. Έχοντας μελετήσει τα πάντα στη δισκογραφία τους, πιστεύω πως έκαναν μία ανάμειξη των occult πρώτων τους βημάτων με το death/doom. Λίγη γκοθίλα, λίγα τσιτάτα από τη φιλοσοφία του Νίτσε, αργές κιθάρες και μία ατμόσφαιρα που σου θυμίζει νεκροταφείο στο χωριό.
4. Paradise Lost – Icon
Δεν υπάρχει λίστα της δεκαετίας του '90 που να μην έχει Paradise Lost. Δεν είναι τυχαίο που η σελίδα doom metal memes στο instagram έχει ως εικόνα προφίλ του εξώφυλλο του Icon. Αγαπημένο, θα έπρεπε να το ακούω πιο συχνά.
5. Πίσσα και πούπουλα – Πίσσα και Πούπουλα
Δεν θα πάψω ποτέ να το ακούω. Έχει τα πιο γνωστά κομμάτια της μπάντας, το “Δυο δευτερόλεπτα” με την επική μπασογραμμή, το “Ξυπνάτε πεθαίνω”, είναι το πανκ που ακούω. Οι στίχοι μιλάνε για όλα, για πολιτική, για καταχρήσεις, για τη ρουτίνα, για τα συναισθήματα.
Μακάρι οι επιλογές να μην ήταν μόνο 5. Ας αναφέρω και τα υπόλοιπα που θεωρώ αξιόλογα από αυτή τη χρονιά:
Από ελληνικές μπάντες με ελληνικό στίχο:
Αρνάκια – Στο στόμα του Λύκου
(επίσης θα το ακούω για πάντα)
Λευκή Συμφωνία – Λευκή Συμφωνία
(Χαίρομαι που επανενώθηκαν και τα έχω ακούσει και λάιβ αυτά τα κομμάτια. Σ’ αυτό το άλμπουμ έκαναν μια στροφή στην αγνή ροκιά, που πάει παρέα με κουτάκια μπύρας)
Grunge:
Nirvana – In utero
Melvins - Houdini
Άλλα μέταλ άλμπουμ που δε μπορούν να μην αναφερθούν.
Savatage – Edge of Thorns
(κλάμα με το ομώνυμο)
Rotting Christ – Thy Mighty Contract
(το καλύτερό τους)
Type O Negative – Bloody Kisses
( 
)
At the gates - With Fear I Kiss the Burning Darkness
(Τα λόγια είναι περιττά)
Dismember - Indecent & Obscene
(Έχει το έπος “Dreaming in Red” μεταξύ άλλων.)
Εξώφυλλο της χρονιάς:
Type O Negative – Bloody Kisses
(σε όποια από τις 2 version το προτιμάτε)
26 Likes
Αφήνω όποιον μας διαβάζει, να διασκεδάσει παραδοχές πχιότητας όπως
Δεν θα κρίνω βέβαια τους ParaVoice Lost, με γεια και χαρά σε όσους τους ακούνε. Μπορεί να αλλάξω γνώμη στο μέλλον. For the record, τους άκουσα πρώτη φορά όταν έβγαλαν το ντεμπούτο τους. Το ίδιο χάλια ακούγονταν και τότε, δεν άλλαξα γνώμη
1 Like
Ενταξει καλος ο χαβαλες, αλλα αν κανεις κοπτοραπτικη στο ποστ μου δεν εχει πλακα, αφενος γιατι αυτα που εκανες quote δεν τα ειπα μεσα σε καποιο vacuum, αφετερου γιατι ολοκληρο το ποστ μου φανερωνει οτι το ICON το λατρευω και δε θα αλλαζα απολυτως τιποτα σε αυτο 
Δεν ειναι κακο το να παραδεχεται καποιος οτι η φωνη του Νικ Χολμς δεν ηταν στα καλυτερα της το 1993 και οτι επιασε κορυφη πιο μετα, οσον αφορα το πως τραγουδαει και ποιες νοτες του πανε καλυτερα. Νομιζω και τον ιδιο να ρωτησεις, θα σου πει οτι το 1993 δεν ηξερε να τραγουδαει κι απλα φωναζε οτι του ακουγοταν πιο καυλωτικο (οπως ηταν και για μας δηλαδη).
Τωρα το οτι ποτε δεν σου ειπαν τιποτα, ειναι αλλο θεμα, το οποιο δεν σχολιαζω. Ουδεις τελειος.
2 Likes
Καλα, μην παρεξηγεισαι. Προφανως κανω χαβαλε. Αλλωστε, τι κοπτοραπτικη να κανω μωρε, δεν ειμαι ο ΣΚΑΙ. Απο πανω βρισκεται το κειμενο σου, δεν ειναι κρυμμενο στα εγκατα της γης. Προφανως δεν ειναι κακο να εχει ο ανθρωπος κακη φωνη σε καποια φαση και το “δεν θα κρινω” που εγραψα, ισχυει.
Αλλα αν μπουμε πραγματικα σε συζητηση για αυτο, aντικειμενικα “οποιαδηποτε καλη φωνη - οποαδηποτε κακη φωνη 1-0”. That’s life. Και oταν υπαρχει φωνη Adams - οποιοσδηποτε φαλτσος τραγουδιστης (εστω και σε μια εποχη της καριερας του), σορι αλλα εγω ξερω τον νικητη. Εσυ μπορει να βλεπεις αλλον, αλλα ειναι σιγουρα υποκειμενικο. “Καυλωτικο” οπως εγραψες, ισχυει 101%.
Συμφωνουμε απολυτα σε αυτο, ηθελα να στο γραψω αλλα ημουν σχεδον σιγουρος οτι δεν θα σου αρεσει 
1 Like
3 Likes
Ειχα ξεχασει ποσο σπερνει αυτος ο δισκος…
Ισως οτι καλυτερο βγηκε το 1993 μα δεν ειναι σε καμια περιπτωση 1993
3 Likes
Οταν ήμουν στην εφηβεια νομιζα οτι ποτέ δεν θα συναντήσω κάποιον που να τους γουστάρει.
Ο πιο tool δίσκος που δεν κυκλοφόρησε απο τους tool.
1 Like
Και αναρωτιομουν τι να ειναι, ευτυχως δε θα χρειαστει να το ακουσω 
.
Θενξ drenie.
5 Likes
και ομως δωσε του μια ευκαιρία… εχει μεσα tool deftones κτλ κτλ αλλά πριν ολοι αυτοι καταφερουν να γινουν συγκρότημα
@drenie γι αυτο υπάρχουν τα τσατ μπας κ βρεθούμε κ γεμισουμε ταξι
1 Like
It just gets better and better
2 Likes
Ας ξεκινήσουμε με το εξώφυλλο
κι ας καταλήξουμε σε ένα σοβαρό contender για άλμπουμ της χρονιάς
8 Likes
Τι εννοείτε κύριε, είχαμε ήδη δισκογραφήσει από την προηγούμενη χρονιά εμείς
2 Likes