Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

Σε 5 βδομαδες τοτε.

4 Likes

Για να μην σας κρατάω σε αγωνία, έχω κλείσει 30αδες μέχρι το ‘99 και οι πιθανότητες να ξαναμπούν οι Smashing Pumpkins σε οποιαδήποτε 5αδα είναι 0.

4 Likes

Πως ξέχασα το Eyehategod γτχμ, δίσκος 10άδας

4 Likes

Στην έστειλα; Δε θυμάμαι. Για τσέκαρε, σε παρακαλώ.

1 Like

Ακριβώς τόσες πιθανότητες έχουν να μπουν και σε δικιά μου 15άδα, οποιαδήποτε χρονιά!

3 Likes

3 Likes

Η αλήθεια είναι ότι πίστευα πως το Mellon Colie θα μπει 15αδα γιατί είναι φοβερό άλμπουμ. Και μετά θυμήθηκα πόσα έχουν βγει το 95…

1 Like

Καλά, το Siamese Dream είναι ο ορισμός του «ποιος να τους πει τι;» και ας ψηφίζετε εσείς κάτι Τρούλους και κάτι Καθεδρικούς! :stuck_out_tongue_winking_eye:

1 Like

Κι εγώ είχα πεταλάκι big muff, δεν έβγαλα όμως ολόκληρο δίσκο με το fuzz στο θεό.

1 Like

Κι εγώ Big Muff δουλεύω.
Μόνο :heart:

1 Like

Άλλο είχα, άλλο Iha

2 Likes

Νο, αν την εχεις προχειρη ριξε!!

1 Like

Machina > all

Αλλά τα 90ς είναι τέτοια που και για μένα δύσκολα να μπουν σε οποιαδήποτε πεντάδα μου. Τώρα εσείς που βγάζετε 15αδες και 30αδες δεν ξέρω πως το κάνετε αλλά τι να πω. Μακάρι να είχα κι εγώ τόσο χρόνο!

3 Likes

Προχθές δεν έλεγες ρε μλκ ότι από 15 Ιούνιου μέχρι 7 Σεπτέμβρη αράζεις, ποιον κοροϊδεύεις?

2 Likes

Σε 4 ώρες πετάω για την πατρίδα.

Αυτό δε σημαίνει ότι θα κάθομαι να βγάζω 50αδες με δίσκους :stuck_out_tongue_closed_eyes:

5 Likes

υπαρχει αιτια γιατι διαφοροποιειται τοσο ( οπως και το Disincarnate και μια χρονια πισω το Monstrosity). οι παραγωγές ειναι Jim Morris και οχι Scott Burns

1 Like

Πλησιάζει η μέρα και η ώρα, ε;

1 Like

Ετσι εξηγούνται όλα.

1 Like

Χρωστούσα μεγάλο αφιέρωμα 1991 και θα το κανω. Ειναι σίγουρα στις τοπ 3-4 αγαπημένες μου χρονιές στη μουσική.

Death Metal

  • Immolation - Dawn of Possession
    ρε συ ημασταν ετοιμοι και εμεις να ανεβουμε στο Scott Burns τρένο, αλλά λίγο αργήσαμε να βρουμε δισκογραφικό συμβόλαιο και το κάνανε όλοι και με ήχο σχεδόν καρμπόν. εμεις όμως έχουμε προσωπικότητα και κάπως πρέπει να βγει αυτό ηχητικά. Ε έχουμε τη λύση. Γιατί να μην πάμε μια Γερμανία, να δούμε τη γηραιά Ήπειρο και να παίξουμε παραγωγή με τον παραγωγο των ηρώων μας ( Kreator , Sodom). Bingo… Ενα από τα πιο πνιγηρά σε ατμόσφαιρα ντεμπούτα στον ακραίο ήχο, κομματάρες σκοτεινές γεμάτες ριφφάρες, one of a kind ήχος. πρώτο βήμα μιας πολύ μεγάλης μπάντας για εμένα. και ναι μπορεί να ακουστώ ιερόσυλος αλλά η τριάδα Majesty and Decay, Atonement, Acts of God ανταγωνίζεται ανετότατα τα 4 πρώτα. θα τα πούμε αυτά εν καιρώ. Πολύ μεγάλη μπάντα

  • Bolt Thrower - Warmaster
    Αλλαγή ύφους και για εμένα από τις πιο έξυπνα και στρατηγικά επιλεγμένα αλλαγές που έγιναν στον σκληρό ήχο . Εριξαν τις ταχύτητες, φαινομενικά ( όχι ουσιαστικά) έχασαν σε επιθετικότητα αλλά κέρδισαν και με το παραπάνω σε δύναμη , όγκο και ατμόσφαιρα. Μια από τις πολλές σεμιναριακές παραγωγές του Colin Richardson, για εμένα του καλύτερου Death Metal ( και όχι μονο) παραγωγού στα 90ς. Η μεγάλη μαγκιά σε σχέση με τον έταιρο μεγάλο του είδους Scott Burns ειναι ότι έδινε σε κάθε μπάντα τον ήχο της, σε αντίθεση με τον Scott που λίγο πολύ είχε μια συνταγή για όλους. Πραγματικά το Warmaster είναι οριακά σαν ένα best-of , είναι ακατέβατο 10/10 , τα έχει λίγο πολύ όλα. Τρομερες ρυθμικές κιθάρες και τύμπανα, καλό λαρύγγι για το είδος, επικο στίχο που πάει γάντι με το ύφος ενώ η συνάφεια που έχει με τον προηγούμενο δίσκο όσο και με τους επόμενους τον καθιστά μοναδικό στη δισκογραφία τους. σαν να μην έφτανε αυτό, έχει και εξωφυλλάρα.

  • Suffocation - Effigy of the Forgotten + Human Waste
    Διπλό δισκογραφικό χτύπημα από μια μπάντα που επέδρασε πολύ πάνω στο είδος. Η τεχνική σε όλα τα όργανα είναι πολύ πάνω του μέσου όρου, η ποιότητα στις συνθέσεις σπουδαία. Ok η φωνή cookie monster δεν μου κανει και πολύ αλλά δεν με χαλάει κιόλας . Αυτή την πλευρά του τεχνικού death metal.με εναλλαγες, ταχύτητες, μπρουταλιές και παντρεμα με hardcore και thrash μου κανει πολύ παραπάνω από αυτή των κυρίων που θα αναφέρω έπειτα.

  • Atheist - Unquestionable Presence
    κανονικά το πάντρεμα florida death metal Με Watchtowerισμους θα έπρεπε να με στέλνει αδιάβαστο αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει όσο και να έχω προσπαθήσει εδώ. Εν πάση περιπτώσει είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους πιο σημαντικούς δίσκους του είδους και δεν μπορεί παρα να συμπεριληφθεί σε μια τέτοια λίστα. απλά εμένα δεν…

  • Death - Human
    ειχε πάρει κάποτε το ματι μου πως υπήρχε Beef ανάμεσα σε Chuck και Atheist καθώς οι δεύτεροι λέγανε ότι φέρανε το Prog και την τεχνική στο death metal και οτι ο Chuck τους αντέγραψε , και ξέρετε όλοι πόσο καλά τα έπαιρνε ο Chuck όλα αυτά . Μπορεί βεβαια η κόντρα να ξεκίνησε και από αλλου , ποιος ξέρει. Τελοσπάντων, στις δικές μου προτιμήσεις η σύγκριση των δύο δίσκων της ίδιας χρονιάς ειναι οριακά αστεία. Και αυτό γιατί το Human το θεωρώ έναν από τους απόλυτους metal δίσκους ever ενώ το UP εναν απλά πολύ καλό tech metal δίσκο και τίποτα παραπάνω. Ναι ειναι πιο τεχνικός ( φαινομενικά). και ? Εδώ γίνεται το τέλειο πάντρεμα δύναμης, τεχνικής και φαντασίας , η ομάδα είναι all star , τα riffs ειναι ΌΛΑ στο πάνθεον του μεταλ. Σας προτείνω όλους όσους δεν το έχετε κάνει να επιδιώξετε να ακούσετε το remix/remaster που πρωτοβγήκε πριν 10-12 χρόνια. Ειναι δια χειρός Jim Morris ο οποιος είχε στο studio τα Master tapes, έβγαλε επιτέλους το μπάσο του Di Giorgio από την αφάνεια του αρχικού Mix, τα απίστευτα τύμπανα του Reinert αναπνέουν με τρόπο μοναδικό. Σε κάθε περίπτωση, οποια και απο τις δύο μιξεις και να προτιμά κανείς γνωμη μου είναι οτι αν αυτός δεν ειναι ο καλύτερος death metal δίσκος , πως ειναι σίγουρα από τους 4-5 κορυφαίους του είδους . Είναι τόσο καλός και τόσο επιδραστικός.

  • Malevolent Creation - The Ten Commandments
    Τρομακτικό ντεμπούτο, απίστευτες κομματάρες, ρυθμικές κιθάρες και τύμπανα για σεμινάριο και ίσως η κορυφαία death metal φωνή. Αυτά και άλλα πολλά είχε η ντεμπουτάρα αυτή, ένας από τους κορυφαίους δίσκους του είδους. Οι ευθείες επιρροές από Slayer, Dark Angel και Metallica, όλες στο death metal context πλέον το κάνουν έναν από τους πιο επιθετικούς και συνάμα catchy death metal δίσκους ever. και αυτή η γκρουβα… Μπορώ να μιλάω για ώρες για αυτόν τον δίσκο. α και μην το ξεχάσω . ο καλύτερος ήχος που έβγαλε ποτέ κονσόλα από τα χερια του Scott Burns. και η μπάντα σίγουρα επαιξε τεράστιο ρόλο σε αυτό.

  • Morbid Angel - Blessed are the Sick
    Δισκάρα αλλά σαφώς κατώτερο του ντεμπούτου για εμένα. Classic nevertheless

  • Entombed - Clandestine
    Για καποιο λογο παλιότερα δεν το είχα τοσο σε υπόληψη αλλα πριν μερικά χρονια το έβαλα να το ακουσω και μου έπεσε το σαγόνι. Παίξανε πολύ πιο τεχνικά από το ντεμπούτο χωρίς να χάσουν σε δύναμη και ατμόσφαιρα. Και η φωνή του Nicke σκίζει. εγώ το προτιμώ από το πρώτο παντως

  • Ripping Corpse - Dreaming with the Dead
    ξερω οτι οι λίγοι που έχουν ασχοληθεί με αυτην εδώ την δισκάρα είναι λόγω Erik Rutan αλλα ειναι μεγάλη αδικία καθώς εδώ ολοι οι υπόλοιποι είναι που ξεχωρίζουν . Τρομερό ρυθμικό δίδυμο που παραλληλίζεται εύκολα σε τσίτα και τεχνική με των θεών Sadus ( καταλαβαίνεται για τι σύγκριση μιλάμε όσοι γνωρίζετε , και ευσταθεί 100%) , ενας απίθανος όγκος στις ρυθμικές κιθάρες από Rutan και τον βασικό συνθέτη Shaune Kelley, ανατολίτικες κλίμακες στα σόλο και καταπληκτική για το είδος φωνή. Το πάντρεμα της thrash τσίτας μπαντών όπως οι early Kreator με το βάρος του death metal την γκρούβα του NY hardcore είναι για σεμινάριο. Μπάντα πολύ πολυ σημαντική για τη σκηνή της Νέας Υορκης και του New Jersey , οπου ήταν πολύ αξιοσέβαστοι στο underground και επηρέασαν πολύ κόσμο ( νομιζω αυτό το είχα διαβάσει ή ακουσει από τον John McEntee των Incantation). Δυστυχώς άργησαν να ντεμπουτάρουν ενώ αρκετό από το υλικό ήταν έτοιμο απο το 88-89 και μετά το τρένο χάθηκε. Μην ακουτε χαζαμάρες δεξιά και αριστερά πως μοιάζουν με Morbid Angel. Πολύ λίγη σχέση. Μπάντα με μεγάλη προσωπικότητα που είχε τα φόντα να γίνει πολύ μεγάλη στον ήχο αυτό. Ακούστε το όσοι δεν το έχετε κάνει και θα το δείτε.

πφ, μου βγήκε πολύ μεγάλο και θα συνεχίσω με τα άλλα είδη κάποια άλλη φορά. Τεράστια χρονιά για αυτό το πολύ αγαπημένο είδος :skull_and_crossbones: :coffin:

23 Likes

και φυσικά Necroticism. Ιδια ιστορία με Bolt Thrower, βρίσκουν τον ήχο που του πάει γάντι, βρίσκουν τον παραγωγό που τους ξεκλειδώνει ( α ρε τιτανα Richardson), εχουν τεχνική, μελωδία, γκρούβα, ήχο, συνθέσεις, τα πάντα! Και φυσικά το alter ego του Steer , ο Amott έρχεται στο προσκήνιο και κολλάει αμέσως . Τι δισκαρα :smiling_face_with_three_hearts:

4 Likes