ναι μετα που το ειπες το ειδα, δεν ειμαι για ξενυχτια πχια
1 Like
Δεν θα πλατιάσω αυτή τη φορα:
- Sepultura - Chaos A.D.: Πρώτη επαφή με πιο ακραίο ήχο, κεραυνοβόλος έρωτας. Ανά τα χρόνια έχω αλλάξει άποψη για το ποιό είναι το καλύτερο Sepultura και δεν είναι αυτό. Τα παλικάρια όμως εδώ κάνουν κάτι μοναδικό. Για τρίτο συνεχόμενο δίσκο φτιάχνουν ένα κάτι πραγματικά ζωντανό. Και αν αυτό δεν είναι κάτι που είναι μόνο δικό τους (καθώς σερί τρελά καλών δίσκων έχουμε και από άλλους), έχουμε 2 σημεία που πρέπει να δούμε: 1) στο Beneath The Remains, εφτιάξαν δικό τους ήχο (μαζί με τον Burns φυσικά) 2) με το Arise, ναι μεν χαλιναγωγήθηκαν ελαφρώς, αλλά το εξέλιξαν. Ε αυτό που γίνεται σε αυτό τον δίσκο, δεν έχει προηγούμενο, καθώς μιλάμε για κάτι εντελώς νέο, το οποίο αποτέλεσε την βάση του μισού ακραίου ήχου(και όχι μόνο) για τα επόμενα χρόνια. Δεν γίνεται κάθε μέρα αυτό.
- Memento Mori - Rhymes of Lunacy : Τι γίνεται όταν αναμειγημνύεις τους Candlemass με τους Hexenhaus? E αυτή την καταπληκτική δισκάρα “τεχνικού” power/doom/heavy. Οι κιθάρες είναι φοβερές, ο Μεσάια κεντάει, τίποτα δεν είναι διεκπεραιωτικό. Εκπληκτικός δίσκος.
- Death - Individual Thought Patterns: Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω από αυτά που έχουν ειπωθεί. Η μετάλλαξη είναι μνημειώδης.
- Ξύλινα Σπαθιά - Ξεσσαλονίκη : Moναδικοί, όσο και οι Τρύπες, με πολύ ευρεία παλέτα ηχοχρωμάτων. Ακούω αυτόν τον δίσκο με την ίδια όρεξη, όπως και σχεδόν 30 χρόνια πίσω.
- Morgoth - Odium : Φοβερό death metal, της Chuck σχολής, όμως εδώ αρχίζουν και παίρνουν τον δικό τους δρόμο, βάζοντας κάποιες industrial πινελιές εδώ και εκεί και γίνονται μοναδικοί. Όποιος δεν έχει ακούσει να το κάνει τώρα. Αν θυμάμαι καλά και οι Eldritch έχουν ξεπατικώσει riff τους.
Στα υπόλοιπα: Οι Benediction αλλάζουν επίπεδο με το Trascend the Rubicon, οι Rush φτιαχνουν τον αγαπημένο μου δίσκο τους με το να γίνουν πιο ροκ, οι Morbid Angel ξεκινάνε σχολή με τα πράσινα riff του Covenant, ενώ οι Cynic παίζουν μια εντελώς άλλη διάσταση.
21 Likes
Benediction και Morbid Angel δισκαρες και ουτε μια αναφορα δεν εκανα, πρεπει να ανανεώσω το excel μου 
1993
Χρονιά που είδαμε live για πρώτη φορα τους Metallica. Συλλυπητήριά σε ολες τις υπόλοιπες μπάντες που έπαιζαν,παίζουν και θα παίξουν ποτέ live.
Τα άλμπουμς της δεύτερης 5αδας , θα μπορούσαν ανετα να ειναι και στη πρωτη .
- Paradise Lost - Icon
- Savatage - Edge of Thorns
- Tool - Undertow
- Sepultura - Chaos A.D.
- Smashing Pumpkins - Siamese Dream
- Anthrax - Sound of White Noise
- Entombed - Wolverine Blues
- Depeche Mode - Songs of Faith and Devotion
- Pearl Jam - VS
- Nirvana - In Utero
- Quicksand - Slip
- Clawfinger - Deaf Dumb Blind
- Aerosmith - Get A Grip
- Tindersticks - Tindersticks
- Melvins - Houdini
Εξώφυλλο: Nirvana - In Utero
25 Likes
@drenie μην το πάρεις στραβά, αλλά υπάρχουν κι άλλοι σαν εμένα που παθαίνουν error 404 σε σημείο σέλντον κούπερ, με λίστες που χαλάει η στοίχιση και αρίθμηση ή είμαι τελείως μόνος;
Έδιτ: ωραία, διορθώθηκαν όλα, θα κοιμηθώ ήσυχος…
5 Likes
Ελάχιστα σχόλια μιας και στο τσακ δε χάσαμε το deadline:
Πεντάδα (σχεδόν ίδια με του nikosPL!):
Paradise Lost “Icon”
Με μεγάλη ευκολία το νούμερο 1. Καλά και τα προηγούμενα, αλλά εδώ ξεκινά η προσωπική μου ερωτική σχέση με την μπάντα που θα διαρκέσει μέχρι και το ομώνυμο album του 2005.
Sepultura “ Chaos A. D.”
Μάλλον είμαι από τους λίγους που από την Αγία Τριάδα προτιμώ αυτό. Τεράστιο σοκ για ‘μένα όταν το άκουσα -αντίστοιχο με τους Pantera, δεν μπορούσα να κρατήσω σταθερό το κεφάλι μου σε κάθε κομμάτι. (Παρένθεση: ήμουν Β’ Γυμνασίου όταν η αδελφή μου, φοιτήτρια, ήρθε με την παρέα της στο σπίτι για λίγες μέρες, κι ένας μεταλλάς από εκεί μου έδωσε μία θήκη με αντεγραμμένα CDs: “Alternative 4”, “The IVth crusade”, “Chaos A.D.”, “The Nephilim”, “Audioslave” (μόλις είχε κυκλοφορήσει), “De principii evangelikum” (παρομοίως) κ.ά. Κάτι τέτοιες συμπτώσεις καθορίζουν τα ακούσματά σου!)
My Dying Bride “Turn loose the swans”
Η επιτομή της κατάθλιψης. Σίγουρα στο top-3 των πιο «μαύρων» δίσκων που έχω ακούσει.
Carcass “Heartwork” + εξώφυλλο
Death “Individual thought patterns”
Γενικά rock:
Summary
Nirvana “In utero”
Από τους πιο ειλικρινείς δίσκους που κυκλοφόρησαν ποτέ. Από τους πιο άρρωστους επίσης. Απλά ο Cobain δεν ήξερε ότι και δίσκο με κλανιές να έβγαζε, πάλι θα αποθεωνόταν. Δεν του βγήκε η απόπειρα απόδρασης που αναζητούσε.
Fugazi “In on the kill taker”
New Model Army “The love of hopeless causes”
Είναι το “Here comes the war” ένα από τα καλύτερα τραγούδια στην ιστορία της μουσικής;
Melvins “Houdini”
Wipers “Silver sail”
Γενικά από metal:
Summary
Cynic “ Focus”
Entombed “Wolverine blues”
Coroner “Grin”
Rotting Christ “Thy mighty contract”
Katatonia “Dance of December souls”
Από τις μπάντες του πρώιμου doom/death που βάζουν σοβαρή υποψηφιότητα για τους καλύτερους riff-masters του είδους. Όσο και να μου αρέσει η πιο μοντέρνα περίοδος της μπάντας, ποτέ δε θα ξεπεράσω αυτά τα πρώτα albums τους.
Morbid Angel “ Covenant”
Type O Negative “Bloody kisses”
Το πήρα έχοντας στο νου μου ότι θ’ ακούσω κάτι σε The Gathering, Paradise Lost κλπ. (ατμοσφαιρικό metal μου έλεγαν, βλέπεις!). Και έρχομαι αντιμέτωπος με μαύρο χιούμορ, με punk, με rock ‘n’ roll, μ’ έναν βρώμικο, fuzz-αριστό ήχο, με οτιδήποτε, τέλος πάντων, ερχόταν σε ευθεία αντιπαράθεση μ’ αυτό το «σοβαρό» και «γοτθικό» ύφος που φανταζόμουν ότι θ’ άκουγα. Ένα κομμάτι μου απογοητεύτηκε (ή, τέλος πάντων, βρήκε ικανοποίηση μόνο στο κατάμαυρο, ομώνυμο έπος), ένα άλλο δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από την περιπετειώδη υφή αυτού του δίσκου.
Anthrax “Sound of white noise”
Savatage “Edge of thorns”
Εγώ προτιμώ τον Ζαχαρία από τον Jon πάντως.
Burzum “Det som engang var”
Κάπου εδώ νομίζω ξεκινάν τα ψήγματα του χαρακτηριστικού Burzum ήχου. Δεν έχουμε φτάσει στο μινιμαλισμό των δύο επόμενων, αλλά η ατμόσφαιρα, τα instrumentals, τα διακριτικά πλήκτρα, το RIFF αρχίζουν να παίρνουν αυτήν την ιδιαίτερη τροπή προς κάτι το κλειστοφοβικό, παγωμένο, αλλά και αρκετά συναισθηματικό.
Άλλες μουσικές:
Summary
Depeche Mode “Songs of faith and devotion”
Το λατρεύω κι αυτό, αλλά το γεγονός ότι ένα ποσοστό του ηλεκτρονικού τους ήχου δίνει τη θέση τους σε άλλες (ενδιαφέρουσες, αν μη τι άλλο) επιρροές (rock, gospel κ.ά.), με κάνει να το κατατάσσω πιο χαμηλά από τα 3 προηγούμενα. Ίσως και το “Ultra” μ’ αρέσει περισσότερο εδώ το που το σκέφτομαι.
Wu-Tang Clan “Enter the Wu-Tang (36 chambers)”
Μπορεί να είναι και το μοναδικό ξένο hip-hop album που έχω ακούσει. Δεν κατέχω τόσο καλά τη γλώσσα για να «πιάνω» τα στιχουργικά τους κόλπα ή το νόημα των τραγουδιών τους. Δεν έχω καν τις ικανότητες να τους ξεχωρίζω μεταξύ τους -πέρα απ’ αυτήν την τόσο χαρακτηριστική, σιχαμένη φωνή του Ol’ Dirty Bastard. Παρ’ όλα αυτά όταν ακούω αυτό το album νιώθω να με συνεπαίρνει η ορμή και η ωμότητά του.
Refused “This just might be… the truth”
Από τις άτυχες μπάντες που η μετέπειτα κορυφή τους επισκίασε οτιδήποτε έκαναν πιο πριν. Το ντεμπούτο των Refused είναι ο ΟΡΙΣΜΟΣ ενός αψεγάδιαστου, μεταλλικού hardcore δίσκου, ο οποίος μάλιστα έχει μία ιδιαιτερότητα σε σχέση με άλλα albums του είδους: έχει πετύχει έναν πολύ πιο heavy ήχο στις κιθάρες -αποτέλεσμα της παραγωγής του Skogsberg λογικά που έκανε τις κιθάρες τους να έχουν αυτόν τον χαρακτηριστικό, Entombed-ικό ήχο που όλοι γνωρίζουμε.
Ελληνόφωνα:
Summary
Πίσσα & Πούπουλα “Πίσσα & Πούπουλα”
Μετά τις Τρύπες, αυτοί (άντε, μαζί με τους Εκτός Ελέγχου) ήταν ίσως η πιο χαρακτηριστική/δημοφιλής σαλονικιώτικη μπάντα τα χρόνια εκείνα. Ακούς την μπασογραμμή του “Δυο δευτερόλεπτα” και καταλαβαίνεις γιατί.
Τα Ξύλινα Σπαθιά “Ξεσσαλονίκη”
Χαοτικό Τέλος “Μπροστά στην παράνοια”
EPs:
Summary
Emperor “Emperor” EP
Earth Crisis “ Firestorm” EP (μπράβο, ρε anhydriis, που το ανέφερες, νόμιζα κανένας δε θα το θυμόταν!)
Για κάτι τέτοια τραγούδια κόψαμε το αλκοόλ στα 18 μας λέμε!!! Εντάξει, ακούς το ομώνυμο και πραγματικά πιάνεις αμέσως το γιατί οι Earth Crisis κατάφεραν να συσπειρώσουν έναν τόσο φανατικό fan base. Οι τύποι βγάζουν αγνό πάθος, έχουν πολύ περιγραφικούς στίχους, δυνατό μήνυμα κι απλά αν σου κάνουν το κλικ πορώνεσαι με την πάρτη τους, δε γίνεται αλλιώς.
Burzum “ Aske” EP
Demo:
Summary
Orphaned Land “The beloved’s cry” demo
Δίχως αμφιβολία, το πιο αγαπημένο μου demo ever. Το είχε δώσει το Metal Indaver θυμάμαι κι ήταν γενικά απ’ τα πρώτα μου metal ακούσματα, οπότε το σοκ μου ήταν μεγάλο: δεν είχα διανοηθεί ότι θα μπορούσαν να συνδυαστούν οι ανατολίτικες κλίμακες με το metal, τα growls με τα καθαρά φωνητικά, το doom με μπαλάντες κλπ. Οι Orphaned Land δικαίως θα γίνονταν πολύ δημοφιλείς τα επόμενα χρόνια, αλλά σ’ αυτό το demo βγάζουν τον πιο «πεινασμένο» τους εαυτό και γι’ αυτό ξεχωρίζει. Μπορεί σχεδόν ολόκληρο να επαναηχογραφήθηκε για το ντεμπούτο τους, αλλά εδώ τα κομμάτια είναι πολύ πιο heavy και τραχιά.
Ulver “ Vargnatt” demo
Κακός ήχος, αλλά το ταλέντο δεν μπορεί να κρυφτεί. Εξωπραγματικές συνθέσεις για demo.
22 Likes
Αν το λες για μενα , έγραψα τη λιστα στο κινητό, δεν ξέρω γιατί την βγάζει ετσι
Και εγω παθαίνω error 404
Edit: Την έφτιαξα τη ρουφιάνα !
4 Likes
Εσένα λέω αλλά μοιάζουν τα άβαταρ (ίδια είναι βασικά απλα με 30 χρόνια διαφορά). Πάω να το αλλάξω αλλιώς θα πάθω και δεύτερο έρρορ!
3 Likes
'Αστο. Μέσα έπεσες 
3 Likes
Από τα αγαπημένα μου!
1 Like
Για να μην ξεχασω καμία λίστα, σε αναμονή για το 1993 από
@Tom7 @Moonchild92 (διακοπές?) @38aris @apostolisza8 (βλέπω γράφει χιχι) @Miss_Machine @ARIAN @GRACCHUS_BABEUF @intrance @nikatapi @pantelis79
2 Likes
Κι εγώ στην αρχή πριν κάνα δίμηνο που τα άλλαξαν τα άβαταρς μπέρδευα drenie, potofgold και st anger, σε σημείο εκνευρισμού
2 Likes
Παραλίγο δια-κόψει στα 2 τον λουπέν πάντως.
5 Likes
Αν ψηφίσουν όλοι Carcass το πήραμε στο 90’?
1 Like
ναι ευκολα… αλλα και στις 5 θεσεις
2 Likes
τον διχοτόμησε??? σκληρες μπιστομαχιες!!!
1 Like
Μη μου κόβεις τα φτερά μωρέ πιαααα 
… Και είναι μέρα χαράς
η μόνη χαρά που πήρα 
1 Like
1 Houdini - Melvins. 'Ισως ο καλύτερος δίσκος τους. Σπουδαία η συνεισφορά τους για σημαντικό κομμάτι του σκληρού ήχου των 00ς
2 In Utero - Nirvana. Noise goes Mainstream?? Εκρηκτικό μείγμα απο Nirvana και τον γκουρού του noise ήχου, Albini.
3 Siamese Dream - Smashing Pumpkins. O Corgan μεταμόρφωσε τα Iommi-κα riffs για να δημιουργήσει τα απόλυτα alternative rock τραγούδια. Ο ακροατής έρχεται αντιμέτωπος με ένα εθιστικό wall of sound
4 Edge of thorns - Savatage. Μοναδικού κάλλους η μοναδική (όνομα και πράγμα) συνύπαρξη του Criss με τον Zachary
5 Icon -Paradise Lost. Άλλη μια συναρπαστική εξέλιξη του ήχου και της συνθετικής δεινότητας της μπαντάς. Τα καλύτερα όμως έρχονται
Εύφημος μνεία στα:
Ugly Dance - Kepone Παραγνωρισμένο alternative rock διαμαντάκι με γερές δόσεις noise. Ποιός θα το περίμενε ότι προέρχεται από μέλη των GWAR!
Damn the machine - Damn the machine Μετά την αποχώρησή του από τους Megadeth o Chris Poland έπνιξε τον πόνο του στο… progressive metal
Worlds Apart - Deus Ex Machina. Εκρηκτικό μείγμα punk/hardcore με υψηλά στάνταρ, παραγωγής, απόδοσης και τραγουδοποιίας. Στέκεται πολύ καλά και για παγκόσμια δεδομένα, και μιλάμε για την Ελλάδα του 1993.
22 Likes
Καλά γάμησε… Όταν γίνουν γριές θα κάμουν big 4 bmth archi parkway & wss και θα λέμε και εμείς δεν ξαναβγαίνουν τέτοια τραγούδια…
1 Like