Οχι, το σωστο εχεις μαντεψει…
Ρε παίζουμε σπασμένο τηλέφωνο τώρα σου λέω…
Λογικά δεν μιλάτε για Acid Bath πάντως.
2 Likes
Πάει, η αθωότητα χάθηκε σε μια γκρίζα θάλασσα!
2 Likes
Ναι αλλά PoS ασούμε 
2 Likes
PoS η κορυφή μου μαν μου, είμαι ο μεγαλύτερος γκρουπι του Daniel. Τον οποίον θέλω να πλακώσω στο ξύλο αλλά τους λατρεύω.
4 Likes
Αφοπλίζεις μπαμπέσικα…
Κάτι θα πούμε και για το τζόβενο πάντως!
1 Like
Εγώ πάλι όποτε το ακούω θυμάμαι γιατί το θεωρώ το καλύτερο τους άλμπουμ… Με πιάνει από την αρχή ως το τέλος, κάθε τραγούδι κι ένα μικρό αριστούργημα .
Σε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο το progressive metal έχει εξελιχθεί δίχως κανένα σφάλμα , η μεγαλύτερη και ιστορικότερη prog metal μπάντα όλων των εποχών αποτελείται από τους Petrucci, De Garmo, Portnoy, Kevin Moore και Geoff Tate (μπασίστα βάλτε όποιον θέλετε)
3 Likes
Steve Harris
8 Likes
Eddie Jackson μεχρι το τελος του κοσμου!
2 Likes
Στο σκαμπό πίσω από τα ντραμς ο Mark Zonder
Δεν τον κουνάει άνθρωπος όμως!
2 Likes
1994
Honourable mentions
Summary
- Amorphis - Tales from the Thousand Lakes
- Beastie Boys - Ill Communication
- Blur - Parklife
- Bruce Dickinson - Balls to Picasso
- Hole - Live Through This
- Kyuss - Welcome to Sky Valley
- Madonna - Bedtime Stories
- Marillion - Brave
- Neil Young - Sleeps with Angels
- Oasis - Definitely Maybe
- R.E.M. - Monster
- Therapy? - Troublegum
- Weezer - Weezer (also known as The Blue Album)
10-6
Summary
10)Pink Floyd - The Division Bell
Υποτιμημένος δίσκος και άξιος αποχαιρετισμός (υπάρχει και το Endless River αλλά whatever) μιας τεράστιας μπάντας.
9)Machine Head - Burn My Eyes
Ντεμπούτο για τους Machine Head με ισοπεδωτικό δίσκο. Απ τα ορόσημα του 90’s metal
8)Korn - Korn +εξώφυλλο
Άλλο ένα ντεμπούτο. Μας έρχονται οι Korn με το “περίεργο” μέταλ τους, το χαρακτηριστικό μπάσο και τα άρρωστα τραγούδια τους. Δεν περιγράφεται πόση μαυρίλα έχει αυτός ο δίσκος. Και ριφαρες ε;
7)Pantera - Far Beyond Driven
Κλείσιμο μιας τρομερής τριλογίας με άλλον έναν δυναμίτη από τους Τεξανούς
6)Jeff Buckley - Grace
Η πουτάνα η τύχη τα έφερε έτσι που ο Jeff Buckley έβγαλε μόνο έναν δίσκο. Θα με στοιχειώνει μια ζωή η φωνάρα του και το συναίσθημα που βγάζει αυτό το άλμπουμ
Ειδικές καταστάσεις
Summary
Ήθελα να κάνω αναφορά σε 3 κυκλοφορίες που λόγω ψυχαναγκασμού και δικού μου συστήματος δεν μπορούσα να βάλω στο ranking. Αρχικά το No Quarter των Paige & Plant. Θα δεχόμασταν ότι και αν μας προσέφεραν οι 2 αυτοί θρύλοι και μερικές επανεκετελέσεις ήταν αρκετές για να πάρουμε μια βαθιά τζούρα από Led Zep. Έπειτα το Jar of Flies των Alice in Chains. Ένα τέλειο επιδόρπιο μετά το Dirt απ την μπαντάρα με 7/7 ομορφιές. Τέλος το αγαπημένο μου live album όλων των εποχών ,και αντίο των Nirvana, το MTV Unplugged in New York. Ο Cobain και η παρέα του σε σκηνικό κηδείας προσφέρουν μόνο ανατριχίλες χωρίς μάλιστα να παίζουν τα χιτς τους. Τα σέβη μου
Top 5
5)Green Day - Dookie
Νοσταλγία vol1. Μπορεί να μην τους ακούω τόσο πια αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω ότι ήταν απ τους δίσκους που έχω λιώσει. Πολύ γυαλισμένο για να είναι πανκ αλλά και πολύ ωμό για να είναι pop. Έχουν πετύχει μια πολύ καλή ισορροπία θεωρώ.
4)The Offspring - Smash
Νοσταλγία vol2. Μπήκε ψηλότερα γιατί το ακούω ακόμα. Good Feeling με κομμάτια όπως Come Out And Play, Self Esteem κλπ. Με κάνει να θέλω να είχα πάει σε Αμερικάνικο κολλέγιο 
3)Pearl Jam - Vitalogy
Συνεχίζουν να ωριμάζουν σαν καλό κρασί. Μέσα από δω και συγκεκριμένα με Better Man είχα την πρώτη μου επαφή μαζί τους. Νοσταλγία vol3
2)Megadeth - Youthanasia
Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν αυτό ή το Rust είναι το καλύτερο τους αλλά μικρή σημασία έχει. 10άρι ακατέβατο απ την κορυφαία σύνθεση των Megadeth και τον MegaDave στο απόγειο της ακμής του
1)Soundgarden - Superunknown
Οι τόνοι κατεβαίνουν αισθητά απ τις προηγούμενες δουλειές τους. Βουτιά με τα μούτρα στο σκοτάδι και τον ψυχικό κόσμο του Chris Cornell ο οποίος μεταδίδει στο έπακρο το τι γινόταν στο κεφάλι του. Δυστυχώς δεν τα ξεπέρασε ποτέ αλλά σίγουρα βοήθησε πολλούς από μας με την φωνάρα και την μουσική του.
30 Likes
Για πάμε λίγο.
Αρχικά, @QuintomScenario να δω πόσες φορές ακόμη θα σου τη χαρίσω μ’ αυτά που γράφεις, παλιοτεντιμπόη!
1. Fates Warning - “Inside Out”: Κατά κύριο λόγο, ο αγαπημένος μου δίσκος, εκτός από τις φορές, που αγαπημένος μου είναι το “Perfect Symmetry”. Πιο βαθύς και πιο συναισθηματικός από το “Parallels” και με κεντρίζει, πάντα περισσότερο. Θα συμφωνήσω με όποιον πει, πως δεν ακούγεται τόσο prog, αλλά δεν έχει καμία σημασία για μένα αυτό. Είναι ένας ασματικός δίσκος, γεμάτος από λυρισμό, κάτι που αποδεικνύεται στα υπεραγαπημένα “Island in the Stream” (μ’ ένα εξαιρετικό intro, που υπάρχει στις επανεκδόσεις και μ’ ένα εκπληκτικό τελείωμα, στο οποίο ο Zonder ακολουθεί τη γλυκιά αρμονία των Jim και Frank) και “Afteglow”. Ωστόσο, είναι prog, διότι υπάγεται μέσα σε μία δισκογραφική ακολουθία εξέλιξης.
2. Queensryche - “Promised Land”: Μπορεί το “Inside Out” να είναι το προσωπικό μου αγαπημένο, αλλά αυτός ο δίσκος είναι, ίσως, ο σημαντικότερος του 1994. Είναι το απόγειο, το αποκορύφωμα και το ύψιστο σημείο ενός ταλάντου, που αξιοποιήθηκε στο έπακρο. Εδώ, έχουμε μία απλότητα, που εκ των υστέρων, για εμάς τους ακροατές, είναι η Ιθάκη μιας μουσικής πορείας, η οποία γεύτηκε όρια και βάθη. Όπως, το είπε και ο Αντώνης: δεν υπάρχει λόγος να αναφερόμαστε στο prog ή στο metal γι’ αυτόν το δίσκο. Δεν υπάρχει καν ανάγκη να τον τοποθετούμε σε αναμετρήσεις αξίας -είτε ιστορικής, είτε ηχητικής-, αφού για όσους συνεχίζουμε να τον ακούμε και να γοητευόμαστε, θα είναι πάντα επί του παρόντος και όχι μια νοσταλγία του παρελθόντος. Αυτός ο δίσκος θα μπορούσε να είναι και μία διαχρονική αφύπνιση και επισήμανση φιλίας των δημιουργών του, αλλά το ξέχασαν. Και φυσικά, αυτός ο πραγματικός τερματικός τους σταθμός διατήρησε την προσωπική τους παράδοση, να ρίχνουν την αυλαία μ’ ένα άσμα, που δεν επιδέχεται οποιασδήποτε μουσικολογικής περιγραφής.
3. Stratovarius - “Dreamspace”: Καλώς τα Φιλανδάκια τα ζουμπρουρλούδικα. Εδώ είναι που μπήκε το νερό στ’ αυλάκι για να καθιερωθεί μετέπειτα το λεγόμενο Ευρωπαϊκό power metal. Ιδιαίτερα αγαπημένος δίσκος, με το ομότιτλο, μάλιστα, να συνεχίζει να μου προκαλεί ένα ρίγος και να το συγκαταλέγω στα καλύτερα γεννήματα του prog/power ήχου. Ένας Timo άκρως συναισθηματικός και ας δανείζεται αρκετά από Helloween, το οποίο, φυσικά, δε με ενοχλεί καθόλου. Να αναφέρουμε, επίσης, πως το ακαταμάχητο “Wings of Tomorrow” ήταν το single, που θ’ αποτελούσε τον ύμνο για την εθνική μας ομάδα στο μπάσκετ εκείνης της χρονιάς, και ενώ όλα ήταν συμφωνημένα (μέχρι και το εξώφυλλό του, που ήδη είχε κυκλοφορήσει), η αρμόδιά μας επιτροπή απεδήχθη ένα σύνολο φλώρων, για να το αντικαταστήσουν με το, όπως και να 'χει υπέροχο, “(I just) Died in Your Arms” των Cutting Crew.
4. Helloween - “Master of the Rings”: Η ζωή συνεχίζεται και παρέχει όλο το κενό, διαθέσιμο, για να πάρει μορφή. Αυτός είναι ο χαρακτήρας του Andi Deris, ο οποίος με υπομονή και φόρτσα το γινάτι (όπως έλεγε και ο Παπαδιαμάντης), πήρε την αποπροσανατολισμένη Γερμανική μηχανή, της άλλαξε τα λάδια και οι ίπποι ανέβηκαν. Και για μένα, αυτός ο άνθρωπος, μουσικά, αξίζει όσο αξίζουν και τα δύο “Keepers…” μαζί. Επανέφερε την τάξη και έφτιαξε ένα δίσκο γεμάτο από αξιομνημόνευτα τραγούδια, προπομπό του κορυφαίου δίσκου της μπάντας με εκείνον στα φωνητικά. Μεγάλη αδυναμία το “Still We Go”, το οποίο, μπορεί να μην έχει Kai, αλλά δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από προηγούμενες κορυφές. Τέλος, να αναφέρω, πως ο Kai λατρεύει το “Sole Survivor”.
5. Psychotic Waltz - “Mosquito”: Μία παρατεταμένη αδρεναλίνη προοδευτικής αντίληψης και έκφρασης σε metal ορίζοντες. Ακόμη πιο undergound καταστάσεις, απλοποιώντας την πράξη της prog μουσικής και διατηρώντας σε μεγάλο βαθμό την (διαστημική) ψυχεδέλεια. Όλα τα αναγνωρίσιμα σημεία, που φωνάζουν από μίλια μακριά το όνομα της μπάντας είναι παρόντα. Είναι η τελευταία τους στιγμή, που παίζουν μουσική δίχως κανόνες (όχι ότι εντάχθηκαν ποτέ σε κανόνες, αλλά όταν θα φτάσει η ώρα του “Bleeding” θα τα γράψουμε όλα με τ’ όνομά τους).
Εξώφυλλο:
29 Likes
Offspring - smash.
Τα εχω γραψει στο “με λιγα λογια”. Βεντουζατο αλμπουμ. Αλήθεια αν το βαλεις να παιξει δεν πρόκειται να το σταματήσεις μεχρι τελους. Διασκεδαση εκρηξη καυλα κ επανάσταση.
Skyclad Prince of the poverty line.
Κ οταν μιλαω για αυτο το άλμπουμ μιλαω για την τριαδα
Land Of Rising Slum
The One Piece Puzzle
A Bellyful Of Emptiness
Οχι οτι τα προηγούμενα κ τα επομενα δεν λενε κατι. Να πέσει φωτια να με καψει δηλ. Αλλα αυτη εδω η 3αδα περιέχει τους καλυτερους γαμημενους στιχους. Σαν να καταπινεις βιτριολι. Εχετε πιει ποτε καθαρτικο; τετοιοι ειν κ οι στιχοι. Πικροι κ βγαζουν τα παντα απο μεσα σου ελπίζοντας η εξεταση να παει καλα αν και I ask my doctor his advice, this is what he says,
“Get yourself some cancer boy, before you die of aids.” Ο Αγιος Μαυρος χιούμορ. Τι φτυσιμο της κοινωνιας . If men have a sell-by-date I’ve just reached mine. Οχι ρε Μαρτιν σαλτα κ γαμησου. Now my body’s in the pages of “exchange and mart”
Ten pounds or nearest offer for one slightly broken heart. Νταξ παίρνουμε κ επιδοματα τωρα ολα καλα. Υπομονη. Now my wallet’s getting thinner like the hair on my head
By the time I hit the “big Time” I’ll be buried and dead
Tell me how can you resent me for the money I’ve spent
On the only habit I indulge (that’s paying the rent)?
Δεν διαβαζετε ευκολα αυτη η παραγραφος. Ουτε δεχεσαι ευκολα ποσο αλήθεια περιεχουν ολοι αυτοι στιχοι. Ειναι η ζωη ευκολη κ χαρούμενη; ναι σαν πασαλειμενα σκατα πανω σε ουρανιο τοξο.
Helloween Master of the rings.
Τι παιζει εδώ; σαν να βλεπω μια ψυχρασια. Για να σας βαλω στη θεση σας. Με λενε Andi κ ηρθα να σας σωσω. Ξερω θα με αρνηθειτε κ εμενα ολοι σας οχι 3 αλλα χιλιαδες φορες αλλα εναν Ιουνιο του 2023 θα μ ευχαριστειτε. Ερχομαστε.
Prodigy Music for the jilted generation.
Fuck them and their law.
To no good αιωνιος dance υμνος.
Το άλμπουμ της γενιας μας.
Καλυτερο…εσωφυλλο
Portishead dummy
Massive attack protection
Therapy? Knive…εεεε σορρυ troublegum
Θα δειξει.
27 Likes
Γιατι οι αληθειες των
And at the end of the rainbow I found
A crock of shit there on the ground.
και
You’re not the belle of the ball
Get back in your cinders and crawl
ειναι αιωνιες.
4 Likes
Ταξίδευα για Ελλάδα το βράδυ, γι’ αυτό κ το αργοπορημένο σχόλιο αλλα…ΤΙ ΕΤΖ ΟΦ ΘΟΡΝΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ!!! Αυτό. Συνεχίστε.
6 Likes
1994
-
Memento Mori - Life, Death and Other Morbid Tales
Αδιανόητος δίσκος, χωρίς αμφιβολία από τους καλύτερους που έχω ακούσει στη ζωη μου. Doom και Prog αναμιγνύονται τέλεια και με τόσο trademark ηχο που αδυνατώ να σκεφτώ κάτι παρόμοιο. Ο Wead αποδεικνύει εδώ περίτρανα πως ανήκει πανάξια στους καλύτερους που έπιασαν ποτέ κιθάρα, ο Snowy Shaw ειναι φοβερός και τρομερός στα τύμπανα με εντελώς δικό του ήχο, ο Messiah ειναι όσο θεός ήταν και στα Candlemass -
Soul Cages - Soul Cages
στην καρδιά μου είναι πρώτο των πρώτων. Ναι έχει καποιες αδυναμίες στην παραγωγή, ναι η φωνή του Thorsten δεν ειναι τελεια, έχει και κάποια θεματάκια στην προφορά. Ομως κάνει κατάθεση ψυχής και οι ερμηνείες του εμπεριέχουν εναν ωκεανό συναισθημάτων. Παρόμοιο Ωκεανο εμπεριέχουν τα παιξίματα των υπολοίπων και τα backing vocals με τα γυναικεία φωνητικά. Όπως και με το Xerxes του 1993, αυτό εδώ έρχεται μαζί μου στο ερημονήσι. -
Dream Theater - Awake
ΛΑΤΡΕΥΩ τη στροφη στις σκληρες φορμες, την τελεια παραγωγή, τον ήχο των τυμπάνων, τα σολίδια Petrucci. Τα πάντα είναι τέλεια σε αυτόν τον δίσκο. Έχει και συνθετική ποικιλία, έχει νεανική ενέργεια, έχει διάθεση για πειραματισμούς, εχει τα πάντα. Σοβαρη υποψηφιότητα για το απόλυτο DT album -
Megadeth - Youthanasia
Straightforward, groovy, μοντέρνο και φρέσκο ακόμη και σήμερα. Ο Friedman παίζει την μια αθάνατη σολάρα μετά την άλλη , τα πανεξ… εε τα εξαιρετικά riffs του Mustaine ειναι τρομερά κολλητικα, ολοι σε μεγάλα κέφια. Victory με εντελώς θυμωμένο και τσαντίλα Mustaine, Killing Road , Train of consequences και πολλές άλλες κομματάρες. Λατρεια -
Machine Head - Burn my Eyes
σχεδον 30 χρόνια μετά, δεν έχει χάσει ίχνος φρεσκάδας και ενέργειας και αυτό λεει πολλά. Εδωσε πολλές κατευθύνσεις για το που μπορούσε να πάει ο ήχος στο μέλλον, ειναι τσαμπουκαλεμενο, έχει οργή, πόνο, σκοτάδι, έχει τα πάντα. Στον απίθανο ήχο του album ο πολύς Colin Richardson. Θα τον αναφέρω τόσο πολύ που στο τέλος θα φάω ban. ο χώρος του χρωστάει πάρα πολλά
27 Likes
Μην κατσουμε να εξηγησουμε γιατί εννοείται ΜΟΝΟ ΕΤΖ ΟΦ ΘΟΡΝΣ ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ θα ξεφύγουμε κ δεν θα βρισκω παλι τις λιστες.
2 Likes