1994
Queensrÿche-“Promised Land”
Amorphis-“Tales from the Thousand Lakes”
Fates Warning-“Inside Out”
Helloween-“Master of the Rings”
Mayhem-“De Mysteriis Dom Sathanas”
28 Likes
Ξεπετάω λίγο το 1994 γιατί δεν προλαβαίνω για πολλά πολλά ψαξίματα, 5άδα σχετικά εύκολη, τα άλλα τώρα ότι μου ήρθε σήμερα το βράδυ -κάτι ξεχνάω 100% αλλά δεν πειράζει
1. Jeff Buckley - Grace
2. Υπόγεια Ρεύματα - Ο Μάγος Κοιτάζει Την Πόλη
3. Horror Vacui - Μία Τριλογία Για Τον Άγγελο: Πόθος
4. Nine Inch Nails - Downward Spiral
5. Portishead - Dummy
6.Εκτός Ελέγχου - Εκτός Ελέγχου
7. Kyuss - Welcome to the Sky Valley
8. Acid Bath – When The Kite String Pops
9. Ντίνος Σαδίκης - Μολυβένιες Ιστορίες
10. Nas - Illmatic
11. Soundgarden - Superunknown
12. Psychotic Waltz - Mosquito
13. Offspring - Smash
14. Massive Attack - Protection
15. Megadeth - Youthanasia
16. Jamiroquai - The Return of the Space Cowboy
17. Beastie Boys - Ill Communication
18. Prong - Cleansing
19. Ψαραντώνης - Παλιό κρασί ειν’ η σκέψη μου
20. Fu Manchu - No One Rides for Free
Soundtrack:
Vangelis - Blade Runner
Summary
Cover:
34 Likes
Πέντε επιλογές είναι αρκετές μας έλεγαν. Θα περάσετε καλά μας έλεγαν.
1994
-
Nine Inch Nails - The Downward Spiral
Να έχεις φτιάξει αυτά τα εξήντα λεπτά και να πετάς μετά για σβήσιμο το Hurt. Δηλαδή δε μας χαιρετάς Τρεντ μου. -
Amorphis - Tales From The Thousand Lakes
Μαύρο σαν καλιακούδα. Άψογο από την πρώτη ως την τελευταία νότα. Magic and mayhem, όνομα και πράμα. -
The Offspring - Smash
Τόσο γελοιωδώς μεγάλος δίσκος που το killer riff του Genocide δεν είναι καν στις πιο αναγνωρίσιμες στιγμές του. -
Soundgarden - Superunknown
Ύμνοι μετά από ύμνους μετά από ύμνους. Οι συνθέσεις, οι στίχοι, ο ήχος, η φωνή. Σημείο αναφοράς. -
Therapy? - Troublegum
Γλέντι από τα καλύτερα. Βρείτε τον υποφαινόμενο στα σινγκαλόνγκ αυτής της ακουστικής ομορφιάς και κερδίστε πλούσια δώρα.
Προσπάθησα πολύ να κρατήσω εκτός τις τιμητικές μνείες, έχασα πανηγυρικά. 
-
The Cranberries - No Need To Argue
Από τα άλμπουμ που μπορεί να τα βάλω με την καλύτερη διάθεση και μέχρι το τέλος να με έχουν τσακίσει. Με την καλή έννοια. Συνήθως. -
Green Day - Dookie
Ντρέπομαι για λογαριασμό μου #1. Κάποια άλλη μέρα ίσως να ήταν στη θέση του Smash. Ίσως και όχι. Ω γουέλλ. -
In Flames - Lunar Strain
In Flames We Trust γενικά, αλλά το πώς πέταξε η μπύρα μου με το που έσκασε Behind Space πριν δύο βδομάδες δεν περιγράφεται. -
Jeff Buckley - Grace
Αμέριστη αγάπη στο album exchange και τον αγαπημένο θρεντοκράτορα.
-
Korn - Korn
Ντρέπομαι για λογαριασμό μου #2. Μπάσιμο Blind από Woodstock 99 > σύμπαν.-
30 Likes
Εννοείται!
Εξώφυλλο της χρονιάς:
28 Likes
Και αφου πηρε χαλκινο πέρυσι (1993) να σημειωσουμε οτι εφέτος βγηκε αυτο το μνημείο
Χωρις να εχει κανενα πληρωμενο τραγούδι
13 Likes
1994
Mayhem- De Mysteriis Dom Sathanas ίσως ο καλύτερος black metal δίσκος όλων των εποχών (ή μάλλον ο πιο διάσημος) επιτέλους κυκλοφορεί. Απίστευτη ατμόσφαιρα, φοβερή παραγωγή.
Megadeth-Youthanasia τρίτο σερί δεκάρι στη δισκογραφία τους
Dream Theater-Awake Ο αγαπημένος μου δίσκος τους, περιέχει και το καλύτερο κομμάτι τους εβερ, ναι εσένα λέω Space-Dye Vest
The Offspring-Smash ένας από τους πρώτους δίσκους που με έμπασαν στη σκληρή μουσική, φοβερά ρεφρεν και φωνητικά, ριφφαρες που θα κουβαλάω για πάντα μέσα μου
Bad Religion-Stranger Than Fiction ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΙ
εξώφυλλο
29 Likes
Πω ρε πστ είναι κι αυτό…
Πείτε εσείς για 1991 και 1987 και ξέρω γω τι άλλο, εμένα το 1994 είναι μακράν το πιο δύσκολο
6 Likes
1994 λοιπόν, ή αλλιώς η χρονιά που ο Μπακα-τσίας έκανε πλάκα σε κάτι γατάκια τύπου Ρέτζι Μίλερ, Πίπεν και ο Ρομπέρτο Μπάτζιο έχασε το πέναλτι.
1. Pantera - Far Beyond Driven
Αυτό ήταν το πιο “για μένα” Pantera. Εζεχνε Sabbath, Rock n Roll και Bourbon. Βαρύς ήχος, κολλητικά ριφφ, ο απόλυτος μαστουροκάφρος στα φωνητικά κι ένας τσαντιλας να βαράει χωρίς έλεος τα τύμπανα. Ο δίσκος μου έβγαζε πάντα μια αίσθηση πολύ ακραίου ήχου παρά το ότι η βάση των κομματιών του δεν είναι καθόλου. Μπορεί να φταίνε τα αυτιά μου αλλά υπάρχει στο far beyond μία πονηρά κρυμμένη, υποβόσκουσα κάτω από πολλα κιλά τσαμπουκαλομεταλοσύνης, grungeίλα από το Seattle, που το ανεβάζει ακόμα πιο ψηλά. Αγαπημένο κομμάτι εκτός των τεσσάρων πρώτων το Slaughtered. Νομίζω παρεμπιπτόντως ότι αυτός είναι και ο μοναδικός τους νούμερο ένα στα αμερικάνικα charts.
2. The Offspring - Smash
Το Self Esteem είναι ο βασικός λόγος που σταμάτησα να ακούω jeronimo groovy και Ace Of Base και πήγα στο δισκοπωλείο για πρώτη φορά (ένα πολύ γνωστό στη Νέα Ιωνία) για να πάρω “σκληρό δίσκο”. Δεν το είχε, αλλά είχε το Nevermind. Λίγες μέρες μετά πήρε το Smash η κόρη των κολλητών των γονιών μου. Ακόμα σπίτι μου είναι το cd, τώρα το έχω και σε γαμάτο πορτοκαλί βινύλιο. Αγαπημένα κομμάτια τα Bad Habit, Self Esteem, Gotta Get Away, Come Out and Play, Genocide, So Alone, Smash, καλά σταματάω. Μεγάλο απωθημένο που δεν ήρθανε στα 20 χρόνια του που παίζανε όλο το δίσκο live (του χρόνου είναι τα 30 λέω γω τώρα).
3. Dream Theater - Awake
Ο δεύτερος στη σειρά αυτού του εξωπραγματικού σερί. Ακόμα πιο βαριές κιθάρες από το προηγούμενο (το Mirror ακόμα και σήμερα είναι το πρώτο κομμάτι που βάζω για να τσεκάρω πως ακούγεται ένα ηχοσύστημα). Φοβερές συναισθηματικές αντιθέσεις όταν από τη μία έχεις τα Mirror, Caught n a web και Lie ενώ από την άλλη The silent man, Lifting Shadows off a dream και Space-Dye vest, αυτό το τελευταίο δεν μπορώ να βρω κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω το πόσο βαθιά μέσα μου είναι χαραγμένο. Δισκάρα.
4. Soundgarden - Superunknown
Αυτός ο δίσκος μου άρεσε παααααρα πολύ όταν ήμουνα πιτσιρικάς και μου αρέσει ακόμα περισσότερο τώρα που δεν είμαι πια πιτσιρικάς. Οι κομματάρες του είναι από τις καλύτερες μιας ολόκληρης σχολής (αν και για μένα ξεφεύγει πολύ από τη σχολή που θεωρητικά αντιπροσωπεύει). Ξεκινάει και σε παρασέρνει από το πρώτο riff και μετά μπαίνει το My wave που σηκώνει από την καρέκλα του ακόμα και έλληνα μεγαλο-υπουργό. Το Fell on Black days πραγματικά νομίζεις ότι το έβαλε ο Cobain κατευθείαν στο μυαλό του Cornell, η doom Sabbathίλα του Mailman από αλλού…
Το Spoonman θα μπορούσε να είναι ο λόγος που πήγε κι έβγαλε ο Dave το Powertrip, the day I tried to live κομματάρα με φοβερούς στίχους, και φυσικά ένα από τα κορυφαία κομμάτια της εποχής εκείνης το Black hole sun.Το αποτύπωμα του δίσκου αυτού το βλέπεις ακόμα και σήμερα (παράδειγμα οι δικοί μας Villagers πόσο φαίρνουν στο μυαλό μου το Fresh tendrils). Ο μεγαλύτερος δίσκος μιας μεγάλης μπάντας.
5. Emperor - In The Nightside Eclipse
Ο σημαντικότερος black metal δίσκος που βγήκε ποτέ για μένα, άλλαξε την ιστορία του και άνοιξε το δρόμο για τη μεγαλύτερη στιγμή του είδους με τον επόμενό τους δίσκο. Το μισό black που μου αρέσει γράφει κάπου Emperor ή Dissection. Το I am the black wizards είναι το πρώτο hit με blast beat. Πρόσφατα παρατήρησα ότι ο Ihsahn όταν έγραφε αυτό το δίσκο δεν ήταν ούτε 18 χρονών. Πως, μα πως όμως??? Επρεπε να περάσω τα 40 αλλά τελικά θα συμβεί το θαύμα τον Απρίλη…
6. Queensryche - Promised Land (Για μένα ο πιο συναισθηματικός δίσκος των Queensryche)
7. Machine Head - Burn My Eyes (Γυμνάσιο πήγαινα όταν το αγόρασα αυτό σε βυνίλιο, χωρίς να έχω ιδέα τι είναι. Κατέβασα τη βελόνα και ακολούθως το σαγόνι…)
8. Fates Warning - Inside Out (Ο πιο υποτιμημενος δίσκος των Fates για μένα και δεν καταλαβαίνω γιατί.)
9. Green Day - Dookie (πατάς play και ανεβαίνει αυτόματα η διάθεσή σου)
10. Megadeth - Youthanasia (το δεύτερο στη σειρά από τρεις συνεχόμενους υπέροχους δίσκους, ναι και το Cryptic για μένα είναι υπέροχο, που διαφοροποιήθηκαν πάρα πολύ από το μνημειώδες RIP και καλά κάνανε).
Τη χρονιά αυτή βγήκε το live που έχω λιώσει πιο πολύ από οποιoδήποτε άλλο και το ακούω και σήμερα πολύ συχνά “Am I gonna do this by myself, Do it by yourself”. Το unplugged.
Από EP το1994 βγήκε το Terminal Spirit Disease των At The Gates, 5+1 ανεπανάληπτα κομμάτια, 5+1 σοκ που εστρωσαν το χαλί για ένα είδος και μετά και για άλλο είδος κι ακόμα και σήμερα ακούμε δίσκους που ουρλιάζουν Bjorler. Ο τρόπος που ξεκινάει το EP είναι ανατριχιαστικός. Αν ήταν δίσκος θα ήταν σίγουρα στην πεντάδα μου. Εντωμεταξύ στη live εκτέλεση του all life ends ο Lindberg είναι λες και φτύνει την ψυχή του, α και στο Kingdom Fucking Gone.
Σε άλλα νέα το 1994 ο Serj με τον Daron και τον Shavo το ψήσανε να φτιάξουν μπάντα…
26 Likes
Αυτή την ΥΠΕΡΚΟΜΜΑΤΑΡΑ πώς και δεν την έχει αναφέρει κανείς σας ακόμα;
8 Likes
1994
Μία χρονιά με πολλές και διαφορετικές κυκλοφορίες. Στις επιλογές και πάλι έπαιξε ρόλο το προσωπικό μου γούστο και ό,τι έχω προλάβει ν’ ακούσω, οπότε μπορεί να έχω παραλείψει και πράγματα που όντως θεωρώ κι εγώ τέλεια για να μπουν σ’ αυτή τη λίστα.
1. Alice in Chains – Jar of flies
Από τα αγαπημένα μου από Alice in Chains. Εστιασμένο στη μελωδική φωνή του Layne, με πιο clean ήχο και με κομμάτια που έγραψαν ιστορία. Το Rotten apple είναι από τις κορυφαίες στιγμές του, όπως και το No Excuses, που μιλάει για τις δύσκολες στιγμές της φιλίας Layne Staley και Jerry Cantrell. To Nutshell είναι ύμνος απλά. Αρκετός πειραματισμός παίχτηκε στο Whale and Wasp.
2. At the gates - Terminal Spirit Disease
Απλά ένα άλμπουμ στο οποίο επιστρέφεις και το επανεκτιμάς. Άλμπουμ για κάθαρση σε δύσκολες στιγμές.
3. Thergothon – Steam from the heavens
Είναι η μοναδική ολοκληρωμένη κυκλοφορία της φινλανδικής μπάντας και χαρακτηριστικό δείγμα γραφής ενός ολόκληρου subgenre, του funeral doom. Αργοί ρυθμοί όσο δεν πάει, πολύ ιδαίτερα φωνητικά, που όσο ακούς το άλμπουμ φαντάζεσαι πως βγαίνουν από τα βάθη της γης ή της θάλασσας. Η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα απαισιόδοξη και θλιμμένη, οι μελωδίες υποστηρίζονται από κλαίουσες κιθάρες και πλήκτρα, θυμίζοντας σε κάποια σημεία το Always… των The Gathering. Είναι ένα άλμπουμ που πρέπει να έχει ακούσει όποιος ακούει doom.
4. Διάφανα Κρίνα - Λιώνοντας Μόνος- Κάτω Απ’ Το Ηφαίστειο
Τα '90s είναι η εποχή που έφτασε στο απόγειό του το ελληνικό ροκ. Αυτή είναι η πρώτη ευρέως γνωστή κυκλοφορία των Διάφανων Κρίνων, όπου ξεκαθάρισαν τον ήχο τους και έδειξαν τι ακριβώς στυλ ήθελαν να παίξουν. Όποιος έχει ακούσει τα πρώτα τους demo, ξέρει ότι είχαν ξεκινήσει παίζοντας γκαραζοπάνκ προτού φτάσουν στο σκοτεινό ροκ με ποιητικούς στίχους.
5. The 3rd and the Mortal - Tears Laid in Earth
Μαγευτικό doom album με τη φωνή της Kari Rueslåtten. Πριν γίνει το μπαμ με την Anneke, πριν τους Theatre of Tragedy, αυτό εδώ το διαμαντάκι, που θέλει πολλή συγκέντρωση για να το ακούσεις, έγραψε τη δική του ιστορία. Πολύ μελωδικό και πολύ ατμοσφαιρικό. Αγαπημένο κομμάτι το Atupoema.
Μέταλ άλμπουμ που αξίζει να αναφέρουμε:
Tiamat – Wildhoney
(Κοντά στο gothic metal των Moonspell, ένα αξέχαστο άλμπουμ της αγαπημένης μου μουσικής δεκαετίας)
Kyuss – Welcome to Sky Valley
(μία μπάντα, ένα άλμπουμ, μια φορά, από τότε όλες οι άλλες stoner μπάντες είναι απλά μιμητές)
Cradle of filth - The Principle of Evil Made Flesh
(Το πρώτο τους άλμπουμ, από τα καλύτερά τους)
Rotting Christ- Non Serviam
(Τα λόγια είναι περιττά)
Από ροκ γενικότερα:
Pearl Jam – Vitalogy
(το καλύτερό τους)
Ελληνόφωνο ροκ:
Υπόγεια Ρεύματα Ο μάγος κοιτάζει την πόλη
Ενώ δεν είναι το αγαπημένο μου από Υπόγεια Ρεύματα, είναι χαρακτηριστικό τους και χαρακτηριστικό γενικά για το ελληνόφωνο ροκ. Είναι μια απόδειξη ότι το ροκ δεν είναι καθαρά ένας και μόνο ήχος, αλλά είναι κάτι πιο ουσιαστικό, που φαίνεται τόσο από τη μουσική όσο κι από τους στίχους. Το “Κοιτάς μακριά”, που περιλαμβάνεται εδώ, είναι ένα αριστούργημα,
Εξώφυλλο της χρονιάς: Alice in Chains – Jar of flies
Από τα αγαπημένα μου εξώφυλλα αυτό το παιδάκι που κοιτάζει το βάζο. Ήταν η βασική επιλογή για πρώτη θέση.
30 Likes
Αν και η πεντάδα μας είναι διαφορετική, το 90% των επιλογών σου θα είναι και στα δικά μου!
1 Like
Ερώτηση γιατί νομίζω ότι πολλοί διαφωνούν μαζί μου. Τι καλύτερο βρίσκετε στο Welcome to Sky Valley σε σχεση με το Blues for the Red Sun?
1 Like
Εννοεις πέρα απο τα τραγούδια και την παραγωγή; 
9 Likes
Δεν είναι καλύτερο. Είναι πιο γυαλισμένο. Λογικό να το προτιμούν περισσότεροι.
3 Likes
Το ένα έχει Gardenia , το άλλο όχι!
1 Like
O Homme έχει γράψει καλύτερο Gardenia από αυτό πάντως
1 Like
Τι να πουν και τα μπουζούκια τότε…
2 Likes
Άπειρο respect. Μαγικός δίσκος (όπως και μαγικό Sorrow EP την ίδια χρονιά), θα τον τιμήσω κι εγώ, αν όχι στην πεντάδα, σίγουρα στις πρόσθετες αναφορές.
3 Likes
Την παραγωγη να σας το δωσω, τραγουδια διαφωνω… Αλλα οκ, περι ορεξεως…
Εχω την αισθηση πως ειναι απο τις περιπτωσεις που παιζει ρολο και τι ακουσε καποιος πρωτο.
4 Likes
Για μένα, από τα καλύτερα ατμοσφαιρικά metal άλμπουμ ασυζητητί. Κρίμα που η πορεία ήταν πτωτική. Η Kari ακομα βγαζει ωραιοτατα αλμπουμ soft folk rock παντως!
2 Likes