Νομιζω εχει σχεση και το πως μεγαλωσες. Ο Θεσσαλονικιος πχ εχει σαν στανταρ το κετσαπ-μουσταρδα, ο Αθηναιος εχει μαθει με τζατζικι
Το οποίο ως γνωστόν είναι αντικειμενικά λάθος. Άκου κέτσαπ - μουστάρδα στο πιτόγυρο. Και έχουν και το θράσος να κάνουν διαλέξεις περί γύρου στους νότιους.
COME FIGHT ME MPOUGATSA BOYS
Όχι, βγήκε όταν ήταν το πεπρωμένο του και επιστέγασε/έκλεισε μια ολόκληρη εποχή.
Μπα. Κράξιμο στα μούτρα όσων υποτίθεται είναι επαγγελματίες “κριτικοί” και δημοσίευσαν μια ακραία άποψη βασισμένη σε προσωπικά συναισθήματα και σε κολλήματα, κι όχι σε κάποια πιο ανοιχτομυαλη και σφαιρική προσέγγιση. Αν είναι υποτίθεται η δουλειά τους, τότε να κάνουν την δουλειά τους με τέτοιο τρόπο που να μην δίνει δικαιώματα σε κάποιους από εμάς να ξενερώνει πλήρως με τις αηδιες που γράφουν.
In retrospect, μοιάζει ιδανικό επιστέγασμα των όσων συνέβησαν, αφού συνέβησαν, συμφωνώ απόλυτα. Made sense να κυκλοφορησει “τοτε” και “ετσι”, οπερ κ εγενετο.
Πολύ ομορφότερα θα ήταν όμως να είχε κυκλοφορήσει αρχές 91 (α’ φορολογικο τριμηνο βρε παιδι μου), με Dead, Hellhammer, Jorn χωρίς να έχει προλάβει να αποστασιοποιηθεί (και κουβαληθει ο αλλος που εγινε protege-fanboi) και επίσημα πλέον δύο κιθαρίστες με Euronymous κ Snorre σε norsk riff bromance.
Most of the shit that ensued wouldn’t have happened, θα θυμομασταν εκεινη την εποχη για μουσικαρες/δισκαρες που επαναπροσδιορισαν το μεταλ με το De Mysteriis να ειναι η απαρχη της εποχης (οπως ηταν το αρχικο σχεδιο των Euronymous/Metalion) και οχι το επιστεγασμα της.
Idealist, but hey.
Θα είχαν συμβεί με τον έναν τρόπο ή τον άλλον, αυτό ήταν το mentality του συγκεκριμένου χωροχρόνου.
Το δέχομαι ότι για κάποια θα ήταν καλύτερο “να μέναμε μόνο στις μουσικάρες”, αλλά εν τέλει η συγκεκριμένη εποχή ήταν αυτή που ήταν και δεν ήταν μόνο μουσικάρες, είτε μας κάνει είτε όχι.
Εκλαψα με αυτο. Καποια στιγμη εχω υποσχεθει στον εαυτο μου να γραψω (και να κουνησω λιγο) στο νημα “Εικαστικα”, επειδη ειναι μερικα πολυ λιγα χρονια τωρα που ασχολουμαι με αυτο το πεδιο. Ειμαι εντελως ασΚετος, πραγμα που σημαινει οτι η γνωμη μου μετραει περισσοτερο απο ολους εκπροσωπω μια ομαδα ανθρωπων που ισως θα ηθελαν να μαθουν περισσοτερα, αλλα δεν εχουν βοηθεια και βλεπουν ενα μπλε φοντο με κατι μωβ μουντζουρες.
Αυτο ακριβως. Επισης, στα εικαστικα για εμενα (που δεν εχω σπουδασει ιστορια τεχνων, ουτε εχω σπουδασει γενικως) εχει τεραστια σημασια η αποψη/σκεψη/θεση του καλλιτεχνη για το εργο. Ειδικα στη μοντερνα/συγχρονη τεχνη. Ακομη κι αν δεν εχεις ομως αυτο το feedback, εχω την αισθηση/εντυπωση οτι ειναι τρομερα κοντα με τη μουσικη ως τεχνη: μπορει να εχει μωβ μουντζουρες και εσυ να βλεπεις εναν ροζ ελεφαντα. Κι ο καλλιτεχνης να το έβαψε μωβ επειδη του τελειωσε το κιτρινο ξερωγω. Στη μουσικη ομοιως μπορει να σκεφτεις “τι εγραψε ο γιγαντας, σαν να ειναι για εμενα γραμμενο” και αυτος να εγραφε μεθυσμενος αργα τη νυχτα ενω σκεφτοταν την γιαγια του που εφτιαχνε σουτζουκακια.
Ολα οσα εγραψα παραπανω, συνοπτικα σε μια προταση. Θενκς.
Υπαρχει ορισμος για την “ανοιχτομυαλη και σφαιρικη προσεγγιση”; Αυτα που εγω θεωρω ανοιχτομυαλα εινια για εσενα στενομυαλα. Και τουμπαλιν. Οχι;
Επισης, προφανως το “να κανουν τη δουλεια τους χωρις να δινουν δικαιωματα” applies to everyone in this world, δεν ειναι μονο για τους κριτικους μουσικης. Δεν εκανες σχολιο για οσα γραφτηκαν παραπανω, αρα υποθετω οτι συμφωνεις πως η μουσικη εχει υποκειμενικο κριτηριο. Αν ναι, τοτε τι περιμενουμε απο τον κριτικο μουσικης; Να βγει απο το σωμα του για να “γραψει καλυτερα”, συμφωνα με τα δικα μας γουστα και μετρα; Ακουγεται πολυ λογικο, δεν λεω…
Να ξέρεις, θα το περιμένω αυτό.
Προσεχε τι ευχεσαι, διοτι το κακο για εσενα ειναι οτι θα το κανω αχαχαχαχαχα. Φανταζομαι συμμετεχεις εκει, δεν εχω δει ποιοι ειναι μεσα στο νημα, αλλα θα λιωσετε απο τα γελια απαυδησετε με τις αποριες και τις αποψαρες μου.
Μην ανησυχείς, δεν έχω κανένα θέμα. Ασχολούμαι ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική και τη χαρακτική (κυρίως και μόνιμα ξυλογραφία). Αγαπάω ιδιαίτερα να περνάω ώρες παρατηρώντας και βαθαίνοντας τον εαυτό μου λεπτομερώς σε έργα από Θεόδωρο Ράλλη, Ράλλη Κοψίδη, Φασιανό, Τάσσο, Κεφαλληνό, Κόρδη και Βάρθη.
Ούτε εγώ είμαι ΑΣΚήτης, οπότε άφοβα. Απλά, μετά το ξύλο, μετράει να κανονίσουμε συνάντηση για σουβλάκια και μπίρες.
Για ξυλο, μπυρες και σουβλακια ειμαι παντα μεσα. Και για τεχνες ενιοτε. Απο ζωγραφικη ειμαι πολυ καλος, βαζω το κορυφαιο μου εργο σε σποιλερ για να μη φαινεται δημοσια επειδη μου το ζητανε με πολλα λεφτα, αλλα δεν το πουλαω.
Όχι φίλε μου, στις ανάγκες του παιχνιδιού με τίτλο Album Exchange έχω κάτσει κι έχω γράψει πραγματακια για δίσκους και μπάντες για τα οποία θα μπορούσα να έχω εκφραστεί με πολύ πιο ασεβαστο και προκλητικό τρόπο καθώς δεν αγγίζουν καν τα ακούσματα μου ή τον τρόπο με τον προσεγγίζω την μουσική, αλλά από σεβασμό και στο άτομο που πρότεινε τον δίσκο και στις μπάντες, οποιαδήποτε αρνητικά λογάκια τα έγραψα με μέτρο ή/και με εμφανώς χιουμοριστικες υπερβολές. Και δεν είμαι ούτε κατά διάνοια “κριτικός” , ούτε θα ήθελα να είμαι.
Εννοείται πως αυτό εφάπτεται σε όλες τις δουλειές. Αν εγώ διάβαζα την διδακτορική διατριβή κάποιου φοιτητή και έλεγα “αυτός ο πανηλίθιος δεν καταλαβαίνει Χριστό από Φυσική και πρέπει να του αφαιρεθεί και το προπτυχιακό δίπλωμα” ας πούμε, θα ήμουν ίσως στο επίπεδο κάποιων μουσικών “κριτικών” πριν κάνα δυο δεκαετίες. Τώρα έχουν ευτυχώς καλυτερέψει τα πράγματα.
Οι τελευταίες σου δύο προτάσεις είναι ανάξιες απάντησης Ο ορισμός του strawman, καθώς ουδέποτε είπα ούτε υπονόησα οτιδήποτε σχετικό με αυτά που γράφεις. Ας γράψει ότι θέλει ο κριτικός. Κι εγώ μπορώ να το κραξω όσο θέλω. Συγγνώμη ε? Νόμιζα ότι επιτρέπεται.
tl;dr δεν κράζω ποτέ κανέναν για το περιεχόμενο των απόψεων του όσον αφορά κριτική σε μουσικά πραγματακια, αλλά τον τρόπο με τον οποίον μπορεί να κάνει κάποιος αυτήν την κριτική. Και εν τέλει, αν κάποιος είναι ασκετος όπως είπες με ένα μουσικό ιδίωμα, τότε ίσως δε θα έπρεπε καν να γράφει για πράγματα που δεν καταλαβαίνει.
Agree absolutely with that specific statement.
Το μεγαλείο του “τι θα μπορούσε να είχε γίνει” το θέτω ακριβώς επειδή δεν ήταν απλώς some dudes sporting great riffs and music. Ακριβώς επειδή υπήρξε μία στόχευση, και ένας σκοπός που η μουσική ήταν το μέσο έκφρασης αλλά το επίδικο (και οι πολύπλευρες επιρροές) ήταν πολυ ευρύτερο. If gone according to plan, ένα κίνημα “carrying the torch of/revitalizing extreme metal” μπορεί να επαναπροσδιόριζε ολόκληρο το μεταλ, before the grunge crisis.
Πω, λες εντελως βλακειες. Σε καμια περιπτωση δεν ηταν προσωπικες οι ερωτησεις που εκανα. Κβεντα προσπαθησα να κανω. Συνεπως, συμφωνω απολυτα. Καλυτερα να μην απαντησεις σε τπτ. Ολοι θα ειμαστε πιο χαρουμενοι. Καλες διακοπες.
Α εντάξει τότε
Πάνω από όλα ευγένεια βλέπω.
Δύσκολο το Σάββατο σου μάλλον, περαστικά οκ
Μια χαρα το Σαββατο μου, ευχαριστω που ρωτησες. Καλο ΣΚ.
Edit: μολις διαβασα το οτι ενας ασχετος δεν πρεπει να μιλαει για πραγματα που δεν καταλαβαινει. Γελασα πολυ δυνατα, απολυτα δημοκρατικο. Οσο καλο κι αν ηταν το Σαββατο μου, σιγουρα το βελτιωσες. Σε ευχαριστω.
Καλά κρασιά! Λες ότι ήθελες κβεντα , αλλά μάλλον το τελευταίο που ήθελες είναι κβεντα. Καλό Ιούλιο
Αυτη εδω η μαλακια τι στο διαολο σημαινει;
Σορρυ
Εγώ να πω την αλήθεια θα ήθελα ένα παράδειγμα ακραίας άποψης από επαγγελματία κριτικό. Όχι από τα 90s. Την τελευταία δεκαετία , ας πούμε.
Για τα 90ς μιλούσα
Από εκεί ξεκίνησε η κουβέντα άλλωστε.