Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

  1. Troublegum - Therapy? Τσιτωμένα τραγούδια, τεράστιες κιθάρες και κολασμένο groove. Δίσκος με όλα τα τραγούδια υποψήφια singles.

  2. Promised Land - Queensryche Όταν οι άλλοι πήγαιναν οι Ryche ερχόντουσαν. Δεύτερη φορά στην καριέρα τους που οι Ryche γυρίζουν την πλάτη στον μαξιμαλισμό για να προσφέρουν κάτι τόσο προοδευτικό και συναισθηματικό κάνοντας οικονομία στην τεχνική.

  3. Burn my eyes - Machine Head Ο ορισμός του groove metal και από τα λίγα συγκροτήματα που ορίσανε τις εξελίξεις στο μέταλ στα 90ς

  4. Awake - Dream theater. Το magnum opus τους με οργιαστικό πλούτο από ιδέες. Για μένα το Space dye vest είναι το απόλυτο Kevin Moore (και όχι DT) κομμάτι

  5. II - Saviour Machine Το θεωρώ καλύτερο από το πρώτο. Φοβερές ενορχηστρώσεις που περικλείουν μια gothic αύρα, και όπως πάντα καταπληκτική φωνή.

Αναφορά στα παρακάτω:

Dos dedos mis amigos - Pop will eat itself Κάπου στα μέσα των 90ς ο συνδυασμός από παραμορφωμένες κιθάρες και ηλεκτρονικά samplers είχε γίνει της μόδας αλλά λίγοι το κάνανε τόσο πειστικά όσο οι PWEI (και ως ένα βαθμό και οι Senser).

Yank Crime - Drive like jehu. Post hardcore/math-rock διαμαντάκι από μια βραχύβια αλλά υπερταλαντούχα μπάντα

Down - The Jesus Lizard. Το τελευταίο πραγματικό τεράστιο άλμπουμ των ηγετών του noise rock

There’s nothing wrong with love - Built to spill Από τους χαρακτηριστικότερους Indie rock δίσκους, και πηγή έμπνευσης (μην πω κλοπής) για δυο γενιές συγκροτημάτων του χώρου.

Cult - The Cult Μπάντα που καταφέρνει πάντα να προσαρμόζεται στην εποχή της (στην προκειμένη περίπτωση το grunge) διατηρώντας το επίπεδο υψηλό. Και αυτό για 40 χρόνια, ε.

16 Likes

Τι έγινε βρε παιδιά, θα γίνει ντερμπάρα ή κάνω λάθος;

Μεταξύ ποιων;

Αμ δεν εχω καταλαβει. Offspring βλεπω, Mayhem βλέπω, Theater και Queensryche βλεπω… εχω μπερδευτεί!

1 Like

Pantera, μπα;

Ειναι μεγαλη ντερμπαρα, δεν μπορω να πω πολλά, αλλα πιστευω πως παμε για τη πλεον αναπεντεχη πρωτια απο το 1974 και τους boc, αυριο το βραδυ θα ξερουμε @drenie

5 Likes

Παρατασουλα ελπίζω ε?

2 Likes

1994

  1. Pink Floyd – The Division Bell
  2. Queensryche – Promised Land
  3. Skyclad – Prince of the Poverty Line
  4. Tiamat – Wildhoney
  5. Satyricon – The Shadowthrone

Κενοτάφιον

  • Psychotic Waltz – Mosquito
  • Savatage – Handful of Rain
  • Emperor – In the Nightside Eclipse
  • English Cunt - Balls to Picasso
  • Amorphis - Tales from the Thousand Lakes
  • Burzum - Hvis lyset tar oss
  • Mayhem - De mysteriis dom Sathanas
  • Rotting Christ – Non Serviam
  • Dream Theater – Awake
  • Darkthrone – Transilvanian Hunger

Cover Art

18 Likes

Αυριο μαγειρευουμε, σημερα τρωμε απο τα ετοιμα

13 Likes

Ο Άγγλος Θανάσης;

Κλαίω απλά.

Δε θα χρειαστεί μαγείρεμα λογικά, το Smash θα πρέπει αξιοκρατικά να βγει πρώτο. Αλλά θα δούμε. Εγώ πάντως έκανα το καθήκον μου και ψήφισα σήμερα. Βγήκα από το παραβάν κρατώντας μόνο το ψηφοδέλτιο της ΝΔ στο χέρι για να δείξω στην εφορευτική επιτροπή εκεί μέσα ότι δεν ψήφισα το μουνοπανο. Το πραγματικό Greek cunt.

5 Likes

Οι πλανήτες ευθυγραμμίζονται για την καλύτερη χρονιά ως τώρα. Ίσως ξεπεραστεί, αλλά ο πήχης μπαίνει πολύ ψηλά. Για πάμε…

Εύφημος Μνεία

Το Blade Runner - αν και μιλάμε για κουτσουρεμένο OST στην κυκλοφορία - έχει ήδη ψηφιστεί οπότε την εμφάνιση στα HMs την κέρδισε. Αν μιλάγαμε για το ’82 θα το έβαζα άνετα #1. Το ’94 δε μου πάει να αφήσω κάποιον απ’ τους “κανονικούς δίσκους” έξω οπότε ας αρκεστώ στο να γράψω ότι ενώ γενικά με αυτού του τύπου τον “ρετρό” synth ήχο των 70s-80s δεν την παλεύω πέρα από ambient τύπου Eno (σε σημείο που με Tangerine Dream, Kraftwerk και λοιπούς να μην έχω ασχοληθεί σχεδόν καθόλου), το Blade Runner το απολαμβάνω. Προφανώς παίζει ρόλο και η σύνδεση με την εικόνα αλλά έτσι συμβαίνει με σχεδόν όλα τα soundtracks. Εδώ μια ταινία που έτσι κι αλλιώς ήταν μεγάλη περνάει στη σφαίρα της μαγείας. Ούτε υποψηφιότητα για Όσκαρ ε :rofl: :clown_face:

Λέγοντας για Όσκαρ, το ’93 ξεχάσαμε το OST της Λίστας ρε. Ίσως ό,τι καλύτερο έχει κάνει ο Williams.

1. Portishead - Dummy
Δίσκος που μιλάει κατευθείαν στην ψυχούλα μας. Όταν σε πιάνει στο στόμα του ολόκληρος Patton, κάτι έχεις κάνει πολύ καλά…

(Υποσυνείδητο μήνυμα - προειδοποίηση για το '95 είναι αυτό, εκ της αφανούς αστυνομικής διεύθυνσης γούστου…)

2. Kyuss - Welcome To Sky Valley (+ εξώφυλλο, με κάθε σεβασμό στο Awake)
Με κάτι Gardenia και 100º λιώνεις στη ζέστη, με κάτι Space Cadet παίζεις κουμπαγιά το βράδυ γύρω απ’ τη φωτιά τυλιγμένος με κουβέρτα. Όταν σε διασκευάζουν ολόκληροι Tool, κάτι έχεις κάνει πολύ καλά.

3. Nas - Illmatic
Το original (And Best™) NY State of Mind. To World Is Yours στο Tony Hawk. Κάθε κομμάτι και ύμνος.

4. Nine Inch Nails - The Downward Spiral
Φιλόδοξο, ευρηματικό και με μια σταλιά σαπίλας, όσης χρειάζεται. Ό,τι καλύτερο έχει κάνει o Reznor μέχρι σήμερα, κι ας πήρε μέχρι και Όσκαρ αργότερα. Και ναι, όταν σε διασκευάζει ολόκληρος Cash, κάτι έχεις κάνει πολύ καλά.

5. Soundgarden - Superunknown
Mέσα τελικά γιατί δε γινόταν αλλιώς. Και τα ακούω περί διάρκειας αλλά προσωπικά δεν κουράζομαι καθόλου. Τα κάκαλα για να ακουμπήσει τον Cornell δεν ξέρω ποιος τα έχει.

+10:

Queensrÿche - Promised Land
Ναι, είναι για μένα είναι το καλύτερό τους, ναι, είναι ο κορυφαίος “προγκ” (αν και κάποια στιγμή πρέπει να κάνουμε σοβαρή κουβέντα γι’ αυτή την αστεία ταμπέλα) δίσκος της χρονιάς. Και πάλι δεν χώρεσε.

The Lion King OST
Η πρώτη βιντεοκασέτα που πήρα, γενικά η πρώτη ταινία που θυμάμαι. κάπου πρέπει να την έχω ακόμα. Η μισή αρχοντιά είναι o Zimmer, η άλλη μισή οι τραγουδάρες του Elton.

Lagwagon - Trashed
Σε σχέση με το ιλιγγιώδες ντεμπούτο οι ταχύτητες κατεβαίνουν ένα τσικ, η πανηγυρτζίδικη διάθεση ανεβαίνει, η ποιότητα μένει σταθερή.

Bad Religion - Stranger Than Fiction
Το 1ο μισό (μέχρι και το υπερχίτ Infected, άντε το Television βαριά-βαριά) παίζει να είναι και το καλύτερο σερί σε Bad Religion δίσκο. Το 2ο μισό συγκριτικά είναι μέτριο και γι’ αυτό μένει εκτός 5άδας.

The Offspring - Smash
Το ’08 είχα φάει χώμα για 2 ζωές στο χωράφι για χάρη του Smash κυρίως, το αγαπάω όπως και τους Offspring ακόμα αλλά για να του δώσω ψήφο κάπου κωλύομαι ρε γαμώτο…

Green Day - Dookie
Ταβάνι νωρίς-νωρίς, τσελεμεντές για το pop punk μπουλούκι που ακολούθησε.

The Prodigy - Music For The Jilted Generation
Bang! Κλασσικό αλλά δε χωράει πιο πάνω. Ευτυχώς το ’97 έχουν κλεισμένη θέση.

The Future Sound of London - Lifeforms
Μάλλον ο καλύτερός τους δίσκος και γενικά σε αυτόν τον ήχο μπορεί και ό,τι καλύτερο υπάρχει. Ο Fripp δεν ξέρω πώς διάολο έχει συμμετοχή σε τόσα απίστευτα projects αλλά κάτι ξέρει, όπως και κάποιος κύριος Steven Wilson για τον οποίο IIRC αυτό το γκρουπ ήταν επιρροή.

Sick of It All - Scratch The Surface
Ίσως το μεγαλύτερο άλμπουμ του NYHC ήχου. Πολλοί θα το δίνανε στο Madball, εγώ δεν την παλεύω με τα φωνητικά του.

NOFX - Punk In Drublic
Ποτέ δεν ήμουν NOFXάκιας αλλά το Punk In Drublic συγκεκριμένα το έχω ψηλά, και τον Fat Mike για την συνολική προσφορά του ακόμα ψηλότερα.

+10 ακόμα χωρίς σχόλια γιατί έχουμε και δουλειές:

At The Gates - Terminal Spirit Disease
Megadeth - Youthanasia
Dream Theater - Awake
Fates Warning - Inside Out
Gang Starr - Hard To Earn
Pantera - Far Beyond Driven
Pink Floyd - The Division Bell
Melvins - Stoner Witch
Machine Head - Burn My Eyes
Korn - Korn
Apollo 440 - Millennium Fever

Πάντα τέτοια

23 Likes

Και με ψηνε reply Ποιός Θανάσης; :crazy_face: Όχι, ο Άγγλος Μουνής :firecracker:

4 Likes

Φίλε @Leviathan , πολύ ωραία λίστα όπως πάντα κι ευχάριστη αναφορά σε Future Sound Of London - θα μιλήσουμε ξανά γι αυτούς το 96, ε;

3 Likes

Λολ, Fifa 2000, τι αδιανόητη φλασιά ήταν αυτή ρε

1 Like

ΧΕΧΕ, το έχουμε διαβάσει, αλλά μία επανάληψη δε βλάφτει, είμαι σίγουρος ότι θα είχαν γράψει κάτι πιο λεπτομερές για τη συνεισφορά του Snorre που απλά τώρα το έχω ξεχάσει. Το θέμα είναι άλλο: αυτό που αναφέρει στις πηγές στο τέλος

De Mysteriis Dom. Sathanas-25th Anniversary Book

που θα το βρούμε;;;

2 Likes

Υποσημείωση, σύμφωνα με discogs, this is a 1995 release right?
στο μυαλό μου (or whats left of it) το έχω καταχωρημένο ως '95 release, so coming up in the next season

@kbil
Καταπληκτικό άρθρο, thorough , extensive…an OCD’s dream full of context + timeline…

two points of interest:
Αρχή του Corpse paint νοείται ο Dead?
δεν έχουμε face-paint σε Euronymous στο footage του πρωτου gig ?
dangerously reminiscent of Gene Simmons
but still
a first in the “proto-black” context
pre-sarcofago
(Mayhem (nor) - Live Ski, Norway 20/04/1985 - YouTube)

και νομίζω δύο μέλη των Vomit δεν δοκιμάσαν να κάνουν recruit πριν τους Dead/Hellhammer?
voice + drums respectively

ωραια η επισημανση για το INRI νομιζω κ εδω ετσι αναφερθηκε
ο Fenriz επιμενει οτι το Return ειναι η “αρχη”
ε, οπως το 'παμε στο καλενταρι μας δλδ
ενας Σουηδος και κατι Βραζιλιανοι “οδηγησαν” [σ]τους Νορβηγους?
(και ο Ελβετος οκ!)

5 Likes

Ναι, '95 γιορτάζουμε τη σκατοψυχιά του “Pentecost III” κι επίσης όλα τα υπόλοιπα που γράφεις είναι ακατανόητα σε όποιον δεν κατέχει πτυχία αγγλικής και σημειώσεις εφαρμοσμένης black metal σημειολογίας Ι.

3 Likes

Ναι, δεν είναι κάποιο λάθος στην χρονιά ο λόγος που δεν μαζεύει ψήφους…

Εκ παραδρομής μπήκε αυτό βασικά, το '95 βγήκε αλλά δε βαριέσαι, θα το ξαναβάλω :stuck_out_tongue:

θενκς και ναι, και το '96 και το '19 μάλλον

1 Like