Μόνο
2 Likes
Έχετε μπει στο 1995 κι εγώ ακούω ακόμα το Monster…επιφυλάσσομαι!
Ήρθε η ώρα να τα γράψουμε και να ειπωθούν ως έχουν. Επίσης, αύριο θα μου επιτρέψετε να παραδώσω και το '96, καθότι από Πέμπτη θα βρίσκομαι Γερμανία και δε θα έχω επαφή.
1. Blind Guardian - “Imaginations from the other Side”: Καινούριος παραγωγός, αλλά όχι κάποιος άγνωστος στην πιάτσα. Συνθέσεις που αναπνέουν και εμπνέουν πέρα από τις προπατορικές διδαχές του Kai Hansen. Οι Skyclad παραμένουν το γούρι τους, που το έχουν φυλαγμένο πίσω από το ένα παραθυρόφυλλο της καρδιάς τους και γενικά, μαζί με τον προκάτοχο αποτελεί τον ultra power δίσκο της μεταγενέστερης περιόδου του ιδιώματος. Χαρακτηριστικό, επιπλέον, πως πρόκειται για έναν απαράμιλλο sing along δίσκο. Ειδάλλως, δε θα ήταν Guardian. Μέγα σφάλμα οι νεότερες επανεκδόσεις, που κατακρεουργούν τα τύμπανα.
2. Nevermore - “Nevermore”: Εδώ ξεκινάει ένα νέο μονοπάτι, παίρνοντας δύναμη, έμπνευση και αγαθά απ’ ό,τι προηγήθηκε. Ίδια ρίζα, ίδιο συναίσθημα, ίδια κραταιά θέληση και ένα ντεμπούτο, τόσο προσωπικά αγαπητό, ώστε, ως δίσκο, να τον έχω πολύ ψηλά στη δισκογραφία τους, ίσως και πρώτο κάποιες φορές. Ο ήχος ανδρώνεται και ο Warrel μπαίνει ακόμη βαθύτερα στον προσωπικό του αγώνα να βρει την προσωπική του ειρήνη, τη μέγιστη και πανανθρώπινη. “Find hope from the voice within,clear vision of your own mind” @Sh_Wo_f αφιερωμένος αυτός ο στίχος.
3. Sieges Even - “Sophisticated”: Ο μεγάλος δάσκαλος αποχωρεί για ένα διάστημα, για μία ολική ανασύνταξη. Τον αντικαθιστά ένας νυν δάσκαλος και διευθυντής μουσικής στο MGI του Μονάχου, ο οποίος επιδίδεται σε οτιδήποτε σχετίζεται με την τρέλα του prog και fussion. Οι υπόλοιποι τον αγκαλιάζουν και δημιουργούν το επόμενο βήμα της εν γένει προοδευτικής τους σκέψης. Η έλξη υπάρχει ήδη από το εξώφυλλο και από 'κει και πέρα, αυτός ο δίσκος δεν αποκλείεται να είναι η βάση των σημερινών Protest the Hero, Jinjer (κατά βάση των πρώτων τους δίσκων) και άλλων σχημάτων της παρόμοιας συνομοταξίας. Δεν μπορώ να τον κατεβάσω σε αξία σε σχέση με ό,τι μεγαλειώδες προηγήθηκε. Είναι άλλος δίσκος και με ιδιαίτερη μουσική αξία, βρίσκοντας μεγάλη αδυναμία στα “Dreamer” και “Water the Barren Tree”. @Sh_Wo_f αφιερωμένο ολόκληρο αυτό το διαμάντι.
4. Carcass - “Swansong”: Όταν υπάρχει κοινή θέληση και όραμα, και ας φεύγει ένα από τα σημαντικότερα κιθαριστικά κεφάλαια στον μελωδικά ακραίο ήχο, διατηρείται ο Ken o Owen (και ας μη σε λένε Μιχαλάκη) και ο Bill είναι ένας ασίγητος και αψεγάδιαστος μάστορας, τότε φυσικό επόμενο είναι, να φτιάξεις ένα δίσκο γεμάτο μπαρούτι, έτοιμος να κάνει εκρήξεις, όχι για το θεαθήναι των βεγγαλικών, αλλά από τη φλόγα του μουσικού πάθους. Και ετούτος, είναι ακόμη μία απόδειξη, πως μέσα στο death n’ roll χωρεί και αναδεικνύεται μία ολόκληρη και καλαίσθητη blues αύρα. Και για μένα, το “Tomorrow Belongs to Nobody” είναι ένα από τα καλύτερα ρυθμικά και πωρωτικά τραγούδια που υπάρχουν. Ρε μάγκες, όλοι εδώ μέσα R**k the vote λέμε, θέλετε και να σας το τραγουδήσω;
5. Opeth - “Orchid”: Πριν καλά καλά ξημερώσει η νέα εποχή αυτών των Σουηδών, ντεμπουτάρουν εν μέσω μελωδιών και επικών σημείων, και με μία ιδανικότατη παραγωγή, που με κάνουν να ξεχνάω ό,τι άλλο υπάρχει γι’ αυτή τη χρονιά. Είναι ζήτημα αντοχής μέσα στο χρόνο και αυτός ο δίσκος αντέχει να στέκει μεγαλοπρεπώς ψηλά. Γκάζια, όλη η Σουηδική αμαξοστοιχία σε μία πορεία ταχύτητας και με ολίγες στάσεις στα “Ugh” του Tom Warrior. Σε σημεία, καλύτερο και από power, με το “In Mist She Was Standing” να κερδίζει τα άπαντα και να εντάσσεται στα προσωπικά μου αγαπημένα, ειδικά όταν εισάγει τους Floyd και φτιάχνει ατμόσφαιρα. Μετά, ρίχνει κάρβουνο, η φωτιά φουντώνει και η μηχανή μοιάζει ασταμάτητη - αυτές οι δίκασες, παλμός σιδηρός.
Εξώφυλλο:
29 Likes
1995
- Lordian Guard – Lordian Guard
- Paradise Lost – Draconian Times
- Blind Guardian – Imaginations from the Other Side
- Savatage – Dead Winter Dead
- Therion – Lepaca Kliffoth
Κενοτάφιον
- Gamma Ray – Land of the Free
- In the Woods… - Heart of the Ages
- Ved Buens Ende – Written in Waters
- Ulver – Bergtatt: Et eeventyr i 5 capitler
- My Dying Bride – The Angel and the Dark River
- The Gathering – Mandylion
- Dark Tranquillity – The Gallery
- Iced Earth – Burnt Offerings
- Summoning – Minas Morgul
- Moonspell – Wolfheart
- Rage – Black in Mind
- Shadow Gallery – Carved in Stone
Cover Art:
25 Likes
Συμφωνώ ότι είναι δισκάρα και λογικά θα χωθεί κάπου και στα δικά μου. Μια που αναφέρθηκαν όμως, θα ήθελα τη γνώμη σας για το A Darker Shade Of Evil EP και, πιο συγκεκριμένα (αν και θα το φανταστήκατε ότι το πάω εκεί), για τα φωνητικά…
Καλα, εγώ έχω πάνω απο 20 χρόνια να ακουσω το ep, δεν το θυμαμαι. Θυμάμαι οτι δεν μου ειχε αρεσει ιδαιτερα παντως. Τα φωνητικα δεν ηταν καπως εκνευριστικα; Ή θυμαμαι λάθος;
Όπως το πάρει κανείς 
Τα έχουν περιγράψει σαν κραυγή/στριγγλιά αετού, σαν παρατεταμένο φρενάρισμα, “κάνουν την Diamanda Galas να ακούγεται σαν τον Chris Barnes” κλπ κλπ…
Πολλοί δεν τα παλεύουν καθόλου, εγώ πάλι τα θεωρώ ό,τι πιο απόκοσμο/ανατριχιαστικό έχω ακούσει και πιστεύω ότι το Min Tid Skall Komme θα ήταν ακόμα πιο συνταρακτική εμπειρία με αυτά αντί για τα πιο “προβλεπέ”/κλασικά μπλακμέταλ φωνητικά που έχει.
1 Like
Μαλακα θα με κάνεις να το ακούσω απογευματιατικα!
Αυτό θέλω!
Άιντε! Τραβάτε με κι ας κλαίω
1 Like
She brought the Night hidden in her Sad Wolf Eyes
The perfume of a twilight, her strongest scent
1995 - the year of the “eerie/bleak metal” ka-boom
She brought the Night and by the Night was brought
We are but children of the powers She had set free
το χω φτασει δεκαδα, μια βασικη πενταδα, μια αναπληρωματικη
οι πρωτες δυο θεσεις κλειδωμένες αιωνες πριν
and this now brings back weird memories
Strange Are The Ways Of The Wolfhearted
4 Likes
Ό,τι πιο κοντινό αυτή η περιγραφή. Μου θύμισε πάντως και κάποιον που τραγουδούσε σφυρίζοντας.
Θα μπορούσε, αν γινόταν ένα σφύριγμα ανθρώπου να κρατήσει τόσο πολύ… Αλλά δεν γίνεται το γαμίδι! Δεν γίνεται!
1995
5.Slash’s Snakepit – It’s Five O’Clock Somewhere
Summary
Αγαπημένος Slash, αγαπημένος Snakepit δίσκος, με μπόλικα “σλασικά” Gn’R στοιχεία και η μία κομματάρα να διαδέχεται την άλλη, στα χρόνια ανάμεσα σε VR & SLASH Ft. MK έλιωσα τα δύο Snakepit και έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Στα πολύ θετικά ο Eric Dover. Back and Forth Again and Again!
4. Death – Symbolic
Summary
Βάζεις το δίσκο, πας στο 7ο κομμάτι και αυτομάτως γίνεσαι οπαδός των Death. Τουλάχιστον έτσι την έπαθα εγώ και υποψιάζομαι κάποιοι εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα. Η εκτυφλωτική λάμψη του κρυστάλινου βουνού, που συμβολίζει την αιώνια αναζήτηση και δεν σε φτάνουν χίλια μάτια να την κοιτάς. Ευχαριστούμε Chuck!
3. Down – NOLA
Summary
Λες εντάξει μωρέ ένα side project θα είναι…
- Hail the leaf
- Rehab
- Eyes of South
- Stone the Crow
- Bury me in Smoke
Και μένεις τριμάλακας…
2. Deftones – Adrenaline
Summary
Γράφω- σβήνω, ξαναγράφω - ξανασβήνω. Δεν έχω λόγια… Ο δίσκος αυτός είναι τρομερά άτυχος, οποιαδήποτε άλλη χρονιά μου θα ήταν πρώτος άνετα. Τι ριφάρες είναι αυτές μωρέ!!!Τι γαμημένα ουρλιαχτά είναι αυτά!!! Τι ύμνοι είναι αυτοί!!!Το ακούω και δεν έχω λόγια, είμαι απλά χαρούμενος που υπάρχει τον ακούω και θα τον ακούω για πάντα! Α ρε Κάρπεντερ απο τότε διδάσκεις απλότητα και καύλα!!
1. At the Gates – Slaughter of the Soul
Summary
Ηρθε η ώρα τους! Αναλυτικά τα έχω γράψει εδώ , οπότε είμαι στην ευχάριστη θέση απλά να τους ευχαριστήσω, γιατί αυτό που δημιούργησαν εκείνοι και κατ’ επέκταση οι απόγονοι τους είναι το μεγαλύτερο μέρος του μουσικού μου κόσμου.
Εξώφυλλο :
26 Likes
Ακραία δύσκολη χρονιά, την ξεπετάω μια πριν αρχίσω να ψάχνω σοβαρά ελλείψεις και παραφωνίες - με ότι μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό, γιατί πήζω:
1. Ξύλινα Σπαθιά - Πέρα Από Τις Πόλεις Της Ασφάλτου
Είναι μάλλον και ο αγαπημένος μου ελληνικός δίσκος ever, δεν είναι μόνο ότι μεγάλωσα μαζί του -και τον αγόρασα μια χρονιά μετά που κυκλοφόρησε- αλλά και το ότι μέχρι και σήμερα στα 39 μου τον ακούω με την ίδια όρεξη και πάθος. Γενικά πετυχαίνει ακόμα να με ταξιδεύει σε μια εποχή που δυστυχώς έχει περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά παράλληλα να φωτίζει ή να σκοτεινιάζει το σήμερα μου με τρόπο παρεμφερή όπως και τότε -διαχρονικός δίσκος με τα όλα του. Δεν είναι προφανώς ο μόνος που το πετυχαίνει αυτό, αλλά τυχαίνει να συγκλίνει σε σχεδόν απόλυτο βαθμό με τον βαθύτερο εσωτερικό μου κόσμο και τα προσωπικά μου γούστα στη μουσική -και όχι μόνο.
Όλα του τα κομμάτια είναι κλασσικά όσο δεν πάει, οι στίχοι του Παυλίδη σε κάθε κομμάτι χτυπάνε 10άρι, η μουσική είναι στο απόλυτο μεταίχμιο του κιθαριστικού ροκ αλλά και της ελαφρώς ηλεκτρονικής/ψυχεδελικής υπό-ταυτότητας που κυνήγησε στη συνέχεια η μπάντα, ενώ στα live δεν ξέρω τι να πω, τους είχα δει το 1996, 1998, 2000 Ηράκλειο και έχω μόνο τα καλύτερα να θυμάμαι από την απόδοση αλλά και το γενικότερο attitude της παρέας του Παυλάρα.
Τεσπά αυτά, είμαι δουλειά αλλιώς θα έγραφα σεντονάρα track by track, τεράστιος δίσκος που 30 σχεδόν χρόνια μετά έχει κερδίσει με το παραπάνω τη θέση του στην ιστορία της ελληνόφωνης σκηνής!
2. Faith No More - King for a Day/Fool for a Lifetime
3. Υπόγεια Ρεύματα - Παραλογές
4. Tricky - Maxinquaye
5. Mobb Deep - The Infamous
6.GZA - Liquid Swords
7. Mr. Bungle - Disco Volante
8. Porcupine Tree - The Sky Moves Sideways
9. Έρεβος - Αίμος
10. Smashing Pumpkins - Mellon Collie and the Infinite Sadness
11. Radiohead - The Bends
12. Sonic Youth - Washine Machine
13. Cathedral - The Carnival Bizarre
14. Alice In Chains - Alice In Chains
15. King Crimson - Thrak
16. Swans - The Great Annihilator
17. Björk - Post
18. Mad Season - Above
19. Raekwon - Only Built 4 Cuban Linx
20. Paradise Lost - Draconian Times
Εξώφυλλο:
Soundtrack:
34 Likes
1.Shadow Gallery - Carved in Stone
Το Crystalline Dream ήταν το πρώτο κομματι τους που ακουσα ποτε και με μάγεψαν κατευθείαν.
Prog Metal όργια,ο αδικοχαμενος Mike Baker δίνει ρέστα και τα υπολοιπα ειναι ιστορια…
2.Faith No More - King For A Day, Fool For A Lifetime
Τι να γραψεις για αυτον τον δίσκο;Παιζουν κυριολεκτικα ότι είδος μουσικης τους κατέβει στο κεφάλι,με τον χαρακτηριστικο FNM ήχο…
3.Paradise Lost - Draconian Times
Μάλλον ο καλυτερος τους δίσκος.Ολα τα κομμάτια έχουν την ίδια υψηλη ποιοτητα αλλα έχω ιδιαιτερη αδυναμια στα Shadowkings και Hallowed Land…
4.Savatage - Dead Winter Dead
Ισως να μην είναι ουτε στην καλύτερη 5αδα τους αλλα αυτο δειχνει ποσο ποιοτικο και μεγαλο συγκροτημα υπηρξαν…
5.Rainbow - Stranger in us all (+cover)
Τελευταιος δίσκος που ο Τιτανομεγιστος παιζει Ροκ πριν το γυρισει στην μεσαιωνικη folk…Κομματια σαν το Ariel και το Black Masquerade ήταν κλασικα πριν καν κυκλοφορησουν…
Το 95 ήταν άλλη μια δυσκολη χρονια καθως εμειναν έξω δίσκοι που λατρευω απο Gathering,Anathema,Dream theater και άλλους…
25 Likes
Almost
Πωπω το άκουγα σήμερα και ήμουνα σε φάση τι έγραψες πάλι ρε Μπάμπη άρχοντα
3 Likes
Κεκτημένη/παραζάλη από το πολύ χρέωσε/πίστωσε βρε γ@μημενούλη
3 Likes
1995
Honourable Mentions
Summary
- Blind Melon - Soup
- Down - NOLA
- Gamma Ray - Land of the Free
- Green Day - Insomniac
- Iron Maiden - The X Factor
- King Crimson - THRAK
- Kyuss - …And the Circus Leaves Town
- Mr. Bungle - Disco Volante
- Motorhead - Sacrifice
- Nevermore - Nevermore
- Opeth - Orchid
- Ozzy Osbourne - Ozzmosis
- Paradise Lost - Draconian Times
- Primus - Tales from the Punchbowl
- Pulp - Different Class
- Savatage - Dead Winter Dead
- Slash - Slash’s Snakepit
- Smashing Pumpkins - Mellon Collie and the Infinite Sadness
- The Tea Party - The Edges of Twilight (Νέα προσθήκη merci
)
και άλλα που ξεχνάω σίγουρα
10-6
Summary
10)Radiohead - The Bends
Μου αρέσουν περισσότερο οι Radiohead προ OK Computer. Ορίστε το είπα
9)Faith No More - King for a Day… Fool for a Lifetime
Ο πιο υποτιμημένος δίσκος τους. Μου αρέσει η διαφορετικότητα του
8)Garbage - Garbage
Ωραίος ελαφρύς δίσκος. Πιασάρικος και παιχνιδιάρικος
7)Deftones - Adrenaline
Ντεμπούτο άλλης μιας ιδιαίτερης μπάντας των 90’s γεμάτο κομμάτια “άγριας” ομορφιάς
6)Alice in Chains - Alice in Chains
Χάνει εύκολα απ τους προηγούμενους δίσκους και ep αλλά τον έχω και αυτόν αρκετά ψηλά. Έτσι κ αλλίως το δίδυμο Cantrell, Layne είναι άχαστο όπως και να χει
Top 5
5)Foo Fighters - Foo Fighters
Αγαπημένη μου περίοδος των Foos τα 90’s και 2ος αγαπημένος μου δίσκος τους. Νομίζω αυτό ισχύει επειδή ο δίσκος νιρβανίζει για να είμαι ειλικρινής. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν λέω πως ο Cobain έπαιξε ρόλο στην επιτυχία τους ίσα ίσα ο Ghrol θα αποδείξει στο μέλλον ότι είναι τεράστιος μουσικός και μπορεί να μεγαλουργήσει ανεξάρτητος.
4)Mad Season - Above
Άλλο ένα Grunge Supergrup αυτή την φορά όχι δια χειρός Chris Cornell αλλά Mike McCready των Pearl Jam. Και όταν έχεις στην φαρέτρα σου Layne Staley και λίγο από Mark Lanegan δεν χάνεις.
3)Oasis - (What’s the Story) Morning Glory?
Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ τώρα με το αν είναι μεγάλοι rock stars, αν είναι η πιο πωρωτική μπάντα του πλανήτη ή αν ήταν ένα απλό rip off των beatles. Αυτός ο δίσκος ήταν πάντως μεγάλη υπόθεση για την pop culture των 90’s και προσωπικά περνάω ωραία ακούγοντας τον. ΥΓ Αδέρφια Gallagher παρά την βλακεία που σας δέρνει respect που ήσασταν Man City before it was cool
2)Blind Guardian - Imaginations from the Other Side + Εξώφυλλο
Δεν μπορούσα να αποφασίσω με τίποτα μεταξύ αυτού και του νο1. Σαν άλλος Σολομώντας αφού θα του έδινα το καλύτερο cover αποφάσισα να το αφήσω 2ο. Αρκετοί λένε για το καλύτερο europower άλμπουμ και νομίζω πως δεν είναι παράλογο.
1)Red Hot Chili Peppers - One Hot Minute
Τρομερό σερί δίσκων για τα γούστα μου απ το 1989 ως το 2006 οι πιπεριές. Τρομερό πάντρεμα και εδώ της ιδιαιτερότητας του Navarro, του Funk του Flea και της χαρακτηριστικής φωνής του Anthony με αποτέλεσμα το Warped, το Aeorplane, το My Friends κλπ κλπ
24 Likes
I know
Σε διόρθωσα με ωραίο και ευγενικό τρόπο ρε π@παρε
1 Like