Ωχ, ναι διορθώνω.
Απαιτώ κλοπιράϊτ 
1 Like
- Draconian Times. Ακόμα ένα τεράστιο άλμα για τους Βρετανούς προς το mainstream αφαιρώντας κάποια από τα σκληρά χαρακτηριστικά τους αλλά τελειοποιώντας την μίξη gothic και metal
- Carved in stone. Ασύλληπτο prog πανηγύρι από ένα γκρουπ που αποτελείται από τεράστιες μονάδες. Η τρομερή φωνή του Baker είνα απίστευτα εκφραστική και συναισθηματική ενώ τα AOR και πολυφωνικά περάσματα χρησιμοποιούνται πολύ προσεκτικά και προσθέτουν στο τελικό αποτέλεσμα.
- The gallery. Οι εναλλαγές ρυθμών και η σωρεία πορωτικών riffs κάνουν αυτό το άλμπουμ μοναδικό και άκρως επιδραστικό.
- NOLA Σουπεργκρουπ με όραμα και νόημα δημιουργεί δημιουργεί το καλύτερο stoner/sludge υβρίδιο
- X-factor 'Ανισο ναι, αλλά οι κορυφές του είναι μαγικές
Honorable mentions
The goddess principle - Steel Prophet Ήταν που δεν ήταν εμπορικό είδος το US power metal ήρθε και το κύμα του alternative rock στο πρώτο μισό των 90ς και σχεδόν το εξαφάνισε. Το USPM όμως αισθάνεται άνετα με το underground και μόλις η τρικυμία κόπασε άρχισαν να ξεπετάγονται μικρά διαμαντάκια όπως το πρώτο full length των Steel Prophet με χαρακτηριστικό τραγουδιστή της μεγάλης του Arch σχολής.
Outside - David Bowie Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ο χαμαιλεοντικός χαρακτήρας αυτού του τεράστιου καλλιτέχνη. Αυτή τη φορά συνεργάζεται με τον Brian Eno και ενσωματώνει σύγχρονα ρεύματα μουσικής όπως industrial και electronica βάζοντας τα γυαλιά στους σύγχρονούς του.
Daredevil - Fu Manchu Stoner rock δεν ήταν μόνο οι Kyuss και οι Sleep. Από τα πρώτα αξιόλογα γκρουπ αυτού του κινήματος βγάζει το δεύτερο άλμπουμ τους τίγκα στο coolness και στο rock’n’roll attitude
Astro-creep:2000 - White Zombie Groove/Industrial που πολλοί προσπάθησαν στα 90ς αλλά λίγοι τα κατάφεραν τόσο καλά. John Tempesta πίσω απο το drumkit να δίνει το πρόσταγμα για στακάτο ρυθμικό πανηγύρι.
23 Likes
1. Down - NOLA
Ό,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει οποιοσδήποτε από τους μουσικούς που συμμετέχουν στον συγκεκριμένο δίσκο. Ο ορισμός της λάσπης, της σαπίλας, των καπνισμένων riffs. Ο @Rebel το περιέγραψε τέλεια. Ακόμα και σήμερα, 28 χρόνια μετά, το ακούω από την αρχή μέχρι το τέλος μονοκοπανιά. Είναι το soundtrack της ροκ πλευράς της Νέας Ορλεάνης. Επίσης, αυθαίρετα πιστεύω ότι επηρέασε πάρα πολλούς μουσικούς, χωρίς να μπορώ να το αποδείξω προφανώς .
2. Faith No More - King For A Day, Fool For A Lifetime
Πες ένα είδος μουσικής. Οι Faith No More πιθανότατα το έπαιξαν σε αυτή την υπερδισκάρα. Εναλλαγές χωρίς προηγούμενο, ένας αδιανόητος Patton βάζει τα όρια στο πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη φωνή, στίχοι από υπερβολικά σοβαροί μέχρι υπερβολικά αστείοι (caralho είναι βρισιά στα πορτογαλικά, caralho voador σημαίνει ιπτάμενη πούτσα). Αν δεν τον έχεις ακούσει καλέ μου φίλε που διαβάζεις, σπεύσε. Ένας από τους καλύτερους ροκ δίσκους της δεκαετίας του '90.
3. Mad Season - Above
Side project με τρία μέλη από μπάντες που λατρεύω (Staley από Alice In Chains, McCready από Pearl Jam, Martin από Screaming Trees). Ο πιο προσωπικός δίσκος του Staley, στη φωτό που πόσταρε ο @kbil είναι ο ίδιος με τη Demri Parrott, τη σχέση του, η οποία πέθανε την επόμενη χρονιά (από ναρκωτικά), με τον θάνατό της να είναι ένα από τα πιο χοντρά καρφιά στο φέρετρο του Layne. Εννοείται έχει και Lanegan, το επικό Long Gone Day και το σπουδαίο I’m Above. Blues στο Artificial Red, jam στο November Hotel, γενικώς είναι ένας δίσκος με αρκετές επιρροές και με τη σφραγίδα του Staley.
4. Porcupine Tree - The Sky Moves Sideways
Έχει ξεκινήσει η εποχή που ο Wilson πετάει το ένα αριστούργημα πίσω από το άλλο, για πλάκα. Εδώ η δομή είναι ίδια με του Wish You Were Here, με ομώνυμο κομμάτι σε δύο μέρη να ανοίγει και να κλείνει τον δίσκο. Ενδιάμεσα, το συναισθηματικό “The Moon Touches Your Shoulder”, το ταυτόχρονα νευρώδες και υπνωτιστικό “Dislocated Day” και το τζαμάρισμα “Moonloop”, το οποίο στην αμερικανική έκδοση είναι περίπου το μισό σε σχέση με την ευρωπαϊκή, για να χωρέσει εκεί και το έπος “Stars Die” (το κανονικό Moonloop είναι 40 λεπτά και βγήκε ολόκληρο το 2001). Είπαμε, αποφεύγω να ακούσω αυτούς τους δίσκους γιατί μετά δε θα ξεκολλάω, το ξέρω.
5. Oasis – (What’s The Story) Morning Glory?
Απλά δε γίνεται να μη βάλω ούτε φέτος έναν από τους εμβληματικούς δίσκους, τον οποίο έχω κυριολεκτικά λιώσει. Παρόμοιας ποιότητας με το απίστευτο ντεμπούτο, με αυτόν τον δίσκο οι Oasis κατακτούν για τα καλά Αγγλία, Ευρώπη και κόσμο με τραγουδάρες που έχουν μείνει στην ιστορία. Και ναι, το Knebworth ήταν ένας ανεπανάληπτος θρίαμβος για μια μπάντα δύο (αριθμητικά, 2) γαμημένων ετών. Δεν υπάρχει μπάντα που να ανέβηκε πιο γρήγορα στα ουράνια.
Honorable mentions:
Foo Fighters – Foo Fighters
Θα μπορούσε να ήταν πεντάδα. Είναι στα πολύ αγαπημένα μου από Foos και είναι πρακτικά solo δίσκος του Grohlαρου, μιας και έχει γράψει όλα τα κομμάτια και έχει παίξει τα πάντα εκτός από μια κιθάρα στο X-Static, που έχει παίξει ο ΘΕΟΣ Dulli.
Rancid – …And Out Came The Wolves
Punk δίσκος που έχω ευχαριστηθεί σχεδόν όσο κανέναν, οι Rancid ήταν αχαλίνωτοι εκείνη την εποχή.
Paradise Lost - Draconian Times
Ο αγαπημένος μου δίσκος τους, γεμάτος κομματάρες, προσιτότατος, σπουδαιότατος.
Monster Magnet - Dopes To Infinity
Το διαστημόπλοιό τους έχει μπει σε τροχιά, απογείωση σε τρία χρόνια. Κομματάρες “Blow 'Em Off” και, βέβαια, “Dead Christmas”.
Alanis Morissette – Jagged Little Pill
Πολλοί νομίζουν ότι είναι το ντεμπούτο, αλλά είναι ο τρίτος δίσκος της. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξέρετε 3-4 κομμάτια ακόμα κι αν ζείτε σε σπηλιά και υπάρχει λόγος γι’ αυτό.
Garbage – Garbage
Ντεμπούτο για ένα ακόμα supergroup, με τον παραγωγό του Nevermind στα τύμπανα, μια τρομερή γυναικεία παρουσία πίσω από το μικρόφωνο και ένα μάτσο χιτάρες.
Blind Guardian – Imaginations From The Other Side
Ο καλύτερός τους δίσκος, ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος πωρωτικά και πωρωμένα.
Smashing Pumpkins – Mellon Collie & The Infinite Sadness
Δίσκος-ορόσημο του εναλλακτικού ροκ της δεκαετίας, ο Corgan είχε όμως ακόμα ζουμάκι να μας δώσει.
Fear Factory - Demanufacture
Θεμέλιο για το industrial, τρομερός δίσκος σε έναν ήχο που τότε ήταν νέος. Ειδικά το πρώτο μισό, φανταστικό. Θυμάμαι όταν είχαν έρθει το 2010 δεν είχαν παίξει τίποτα από αυτό στο main set και 5 κομμάτια στο encore, όπου και είχε γίνει της πουτάνας.
Blind Melon - Soup
Μην κριντζάρετε μερικοί, αλλά το καλύτερο “2x4” βρίσκεται εδώ 
. Υποτιμημένος δίσκος.
Α, οριακά αντέχω Bjork . Η Annekάρα θα μπει λίγο αργότερα, νομίζω.
38 Likes
Πςςςς. Και γαμω τις αναφορές. Επίσης δεν είναι μόνο το μικρόφωνο, γενικά η αισθητική έχει πολύ early Fates Warning
2 Likes
1995
1. Lagwagon – Hoss
Έχει το υπερχιτ Violins μέσα, και ακόμη 12 κομματάρες. Τελευταίος δίσκος για τον φανταστικό ντραμερ Derrick Plourde.
2. Face to Face – Big Choice
Πανκ ροκ με δόσεις εναλλακτικού ροκ και emo. Το τελικό αποτέλεσμα δίνει ένα συναισθηματικό ήχο που προσωπικά δεν έχω ξανασυναντήσει. Ο στίχος “I guess it’s safe to say I don’t know what I want, but I can’t wait forever, it isn’t difficult at all” του γλυκόπικρα μελαγχολικού Sensible χτυπάει διαφορετικά όσο περνάει ο καιρός και τα χρόνια… Εξαιρετικός δίσκος.
3. No Use For A Name – Leche Con Carne
Κλασικός απολαυστικός fat wreck δίσκος, μάλλον ο καλύτερος τους, μελωδίες και τσίτα, όλα τα κομμάτια 1 και 1, τα έχει όλα και συμφέρει.
4. Balzac – The Last Men on Earth
Ιαπωνικό horror punk. Αν και μιμητές των Misfits, έχουν δικό τους χαρακτήρα και ήχο, και η τζαπανιλα που βγάζουν μουσικά συμβάλει σημαντικά ώστε να παραχθεί ένα ξεχωριστό αποτέλεσμα. Άκρως πιασάρικο αλλά ακατέργαστο και χύμα, σε επόμενα χρόνια προσφέρουν κάποια πολύ καλά πράγματα.
5. Paradise Lost – Draconian Times
Πίσω στο λύκειο θα το έβαζα μάλλον στην 1η θέση. I See Your Face προσωπική αγάπη.
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
25 Likes
3 Likes
1995
- Opeth - Orchid
- Anathema - Pentecost III
- Death - Symbolic
- Bal-Sagoth - A Black Moon Broods Over Lemuria
- The Gathering - Mandylion
Θα μπορούσαν άνετα να ήταν 5αδα:
- Unanimated - Ancient God Of Evil
- Godgory - Sea Of Dreams
- Iced Earth - Burnt Offerings
- Anathema - The Silent Enigma
- Paradise Lost - Draconian Times
Εξώφυλλο της χρονιάς:
24 Likes
εγω μόλις επέστρεψα σπίτι απο δουλειά, ανοιγω την πρώτη μπύρα και περιμένω τα αποτελεσματα.
2 Likes
Ίαν εδώ.
4 Likes
1 9 9 5
23 Faith No More - King for a day, full for a lifetime
22 Blur - The great escape
21 Alanis Morissette - Jagged Little Pill
20 Passengers - Original Soundtracks 1
19 Pulp - Different class
18 Ozric Tentacles - Become the other
17 PJ Harvey - To bring you my love
16 Iced Earth - Burnt offerings
15 Jethro Tull - Roots to Branches
14 Anathema - The Silent Enigma
13 Savatage - Dead winter dead
12 Dream Theater - A change of seasons
11 Foo fighters - Foo Fighters
10 Red Hot Chili Peppers - One hot minute : ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΠΛΗΞΗ για εμένα ο δίσκος αυτός!
09 Paradise Lost - Draconian Times : αυτό και το Icon οι βουνοκορφές τους.
08 Alice in Chains - Alice in Chains: Τελικά είναι καλό άλμπουμ!!
07 Ritchie Blackmore’s Rainbow - Stranger in us all: ο πιο παθιάρης κιθαρίστας, λίγο πριν παρασυρθεί από τη μάγισσα Candice και το ρίξει στα μεσαιωνικά, μας παραδίδει ένα υπέροχο ροκ δίσκο! Άξια στέκεται πλάι στα παλιά άλμπουμ των Rainbow!
06 Porcupine Tree - The sky moves sideways: για μένα εδώ ξεκινά να διαμορφώνεται η περσόνα του Steven Wilson. Μουσικές κολλητικές, ηχοτοπία αλησμόνητα.
05 Smashing pumpkins - Mellon Collie & The Infinite Sadness: πόσο τσουρέκια μας τα είχε κάνει τότε ο Πετρίδης στο Πρώτο Πρόγραμμα γι’ αυτόν τον δίσκο…και πόσο δίκιο είχε.
04 Iron Maiden - The X Factor : Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ MAIDEN ΔΙΣΚΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ FEAR OF THE DARK.
03 Monster magnet - Dopes to Infinity: space rock αλητεία, ψυχεδέλεια, μαγκιά, λιώσιμο τρελό του CD.
02 Neil Young - Mirrorball : Όταν παίρνεις την καλύτερη μπάντα της μουσικής που ουσιαστικά εσύ της έδωσες τα εφόδια για να γεννηθεί ως απλούς μουσικούς για να γράψεις ένα άλμπουμ σου, τότε ΓΑΜΑΣ ΤΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ. Απίστευτο λιώσιμο, σε CD και κασέτα!
01 Radiohead - The Bends : προετοιμασία των Radiohead για το καλύτερο άλμπουμ της δεκαετίας του '90 που ακολούθησε. Με το The Bends είμαι απίστευτα δεμένος, καθώς υπήρξε το soundtrack του πρώτου μου μεγάλου έρωτα. Πέρα όμως από τα βιώματα, είναι ένας δίσκος που αξίζει την πρωτιά και ούτε στιγμή δε σκέφτηκα να τον αντικαταστήσω με κάποιον άλλον σε αυτή τη θέση…
ΥΓΙΑΙΝΕΤΕ!
19 Likes
Ξεκίνησε το Master Chef!!!
5 Likes
1995
- Down - NOLA
- Paradise Lost - Draconian Times
- Oasis - (What’s The Story) Morning Glory
- Faith No More - King For A Day, Fool For A Lifetime
- Mad Season - Mad Season
Αύριο θα ποσταρω και καμιά 20αρια ακομη , που κανείς δεν θα δώσει σημασία αλλα έτσι για το γαμωτο και για τα γαμάτα εφηβικά μου χρόνια που ήταν γεμάτα μουσική (white zombie, foo fighters, smashing Pumpkins, kyuss , monster Magnet, silverchair, fu manchu, deftones, garbage, alanis Morissette, skid row, slash , pj Harvey, grip inc, radiohead , filter, soul asylum, pink floyd, therapy? , fear factory, ugly kid joe, paul weller, reef, bon jovi , presidents of the USA, megadeth, black sabbath, tindersticks,gzr, lenny kravitz, ozzy, green day).
25 Likes
Έχω ξενερώσει που από βιασύνη δε συμπεριέλαβα 2 δισκάρες στη λίστα, στη θέση κάποιων άλλων. Down - Nola και Anathema - The Silent Enigma. Δε γίνεται να κάνεις top 5, είναι μαρτύριο.
5 Likes
Σιγά μη σου ραγίζουμε και την καρδιά . Εδώ είναι ο υπεύθυνος, στα χασομέρια είμαστε, κάνε διόρθωση και χώσε Anselmάρα .
3 Likes
Τώρα δεν το αλλάζω, δε χάθηκε ο κόσμος. Το 1996 πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός, μη μου ξεφύγει κανένα Load από βιασύνη…
6 Likes