Κλαιω… 
Κοιτα επειδη θα βγει παλι ισοπαλία κρατα το ξιφος ζεστο 
3 Likes
Dark Sabbath δαγκωτο 
5 Likes
ΜΕ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ !!! δεν ήμουν τελικά το μπαζερ μπιτερ 
Επίσης σιγά μην βγει ισοπαλία, το σαμπαθ θα ψηφίσουν - αφού είχε περισσότερες εμφανίσεις σε λίστα.
1 Like
θα μπορουσε να ειναι και Dark Floyd.
προχωραμε…
4 Likes
Dark Sabbath - Sabbath Bloody Floyd
4 Likes
Ειναι καλυτερο
1 Like
Sabbath μέχρι να σβήσει ο 
1 Like
Σαλόνικα σπηκινγκ
2 Likes
Ψήφισα, αλλά μήπως θα είχε νόημα ένα tie-breaker πχ οι περισσότερες εμφανίσεις σε πεντάδες για λόγους ευρείας αποδοχής, για μελλοντικά περιστατικά; Και ας μην με συμφέρει στην ψηφοφορία
4 Likes
Καλά να πάθεις
Γιατί ποιόν έβλαψα!
Σε αλλη πιο καθαρη περίπτωση θα ελεγα να πηγαινα με τα πιο πολλα πενταρια… Τωρα ομως εχουμε 12-9 υπερ του dark ενω οι συμμετοχες ειναι αναποδες 22-25… νομιζω το poll ειναι το πιο safe
2 Likes
Κοίτα, νομίζω περισσότερη σημασία έχει η συμπερίληψη παρά η αξιολόγηση, αλλά είσαι ο άρχοντας του παιχνιδιου! Στην τελική, ας προσέχαμε στην κάλπη
3 Likes
Είχε τις δύσκολιες του τελικά το 1974 αλλά, σε γενικές γραμμές, τα περισσότερα πράγματα ήταν προκαθορισμένα. Οι ψήφοι μου:
Brian Eno - Here Come the Warm Jets
To ντεμπούτο του Brian Eno δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο εκεί έξω.
Είχε κλειδώσει στο #1 από την πρώτη στιγμή και τίποτα δεν το απείλησε ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Baby’s on fire, better throw her in the water.
King Crimson - Red
Κατάμαυρο, βαρύ prog ( ; ) άλμπουμ που επηρέασε τους πάντες και τα πάντα.
Mott the Hoople - The Hoople
Οι Mott the Hoople στο τελευταίο τους άλμπουμ τα έκαναν όλα τέλεια χαρίζοντας μας τον τελευταίο σπουδαίο δίσκο της εποχής του glam rock.
Genesis - The Lamb Lies Down on Broadway
Να, αυτό ας πούμε δεν προοριζόταν για πεντάδα αλλά όσο το άκουγα, τόσο περισσότερους πόντους μάζευε. Ένας δίσκος που αποτελεί ένα τεράστιο καλλιτεχνικό επίτευγμα από ένα συγκρότημα που βρισκόταν στα πρόθυρα της διάλυσης.
Roxy Music - Country Life
Πιθανά ο καλύτερος δίσκος που έχει γράψει ο Bryan Ferry και, σίγουρα, ο αγαπημένος μου.
Κι άλλα δέκα, για την ιστορία…
- The Residents - Meet the Residents Τι σκατά, χαλασμένο δίσκο μου έδωσαν; Και γιατί είναι τόσο εθιστικός; Θα το κρατήσω!
- Brian Eno - Taking Tiger Mountain (By Strategy) Για πάρα πολλές μέρες έλεγα πως θα κατεβάσω πεντάδα με δύο Eno αλλά κρατήθηκα.
- Blue Oyster Cult - Secret Treaties Ίσως το καλύτερο τους άλμπουμ και αυτό λέει πολλά.
- John Cale - Fear Ο Cale, ειδικά στο πρώτο μισό των '70s έγραφε, πιο ενδιαφέρουσα μουσική από τους περισσότερους καλλιτέχνες της εποχής
- The Meters - Rejuvenation Ο πιο cool δίσκος του 1974
- Nico - The End… Μαμά, τι είναι goth;
- David Bowie - Diamond Dogs Λίγο πεσμένος ο Bowie εδώ είπε κι έβαλε το “Rebel Rebel” να παίζει
- Queen - Sheer Heart Attack Η καταιγίδα πριν την Όπερα
- Ann Peebles - I Can’t Stand The Rain Ένα soul αριστούργημα απ’ όπου δεν περισσεύει τίποτα
- Robert Palmer - Sneakin’ Sally Through The Alley Η πιο cool μπάντας της χρονιάς συναντά τον κύριο Robert Palmer κι όλα καταλήγουν τέλεια
14 Likes
Camel - Mirage
Ο πιο χαρακτηριστικός δίσκος των Camel. Από την αρχή μέχρι το τέλος μια ονειρώδης ευφορία.
Queen - Sheer Heart Attack
Το αγαπημένο μου Queen. Εδώ που το συγκρότημα αρχίζει πραγματικά να ξεδιπλώνει τις αρετές του και η θεατρικότητα γίνεται σχεδόν συνώνυμο του ήχου τους και αναπόσπαστο κομμάτι του ύφους τους, ακόμα και στα πιο σκληρά κομμάτια του δίσκου. Και μιας και λέμε για σκληρά κομμάτια, Brighton Rock και Stone Cold Crazy όχι απλά έβαλαν λιθαράκι στα θεμέλια του χέβι μέταλ, αλλά κοτζάμ κοτρώνα. Τέλος, λατρεύω, αγαπώ, πεθαίνω για φωνητικά Roger Taylor και στεναχωριέμαι παράλληλα που δεν έκανε και κάτι παραπάνω μόνος του.
King Crimson - Red
Πιθανώς και το αγαπημένο μου KC. Από πυρετώδη τζαμαρίσματα σε εύθραστα τζαζ περάσματα, ο δίσκος έχει αδιανόητη ποικιλία και δεν αφήνει ποτέ το αυτί ήσυχο. Ένα πραγματικό κομψοτέχνημα οπού τίποτα δεν έχει παιχτεί τυχαία.
UFO - Phenomenon
Και αν έλεγα πριν για τους Queen και τον σκληρό ήχο, εδώ και αν έχει μπει ογκόλιθος στα θεμέλια. Στα αυτιά μου ο μισός δίσκος ανήκει στην δεκαετία του 70 μόνο σαν παραγωγή, σε όλα τα υπόλοιπα δεν αγναντεύει απλά το μέλλον αλλά νοητά βρίσκεται εκεί ήδη. Ένας υπέροχος ροκ δίσκος με τον πιτσιρικά Σένκερ να παίζει τις κάλτσες του και να μπαίνει στο πάνθεον των ροκ κιθαριστών πριν καν μπει στα 20 χρόνια του. Ο ρυθμός και η επιθετικότητα των riffs αλλά και η σπάνια έκφραση των σόλο είναι για σεμινάριο.
Van Morrison - Veedon Fleece
Τζαζ και φολκ κάθονται δίπλα δίπλα και αγκαλιάζονται από την μαγευτική φωνή του Van Morrison. Συγκινητικό πάντρεμα, άψογες συνθέσεις που μιλούν στην καρδιά και κάνουν τον νου να ταξιδεύει.
18 Likes
1974 και πάλι βγάζω ένα σκασμό albums, οπότε θα περιοριστώ αρχικά σε 30+1 αγαπημένα από αυτά (με στόχο κάποια στιγμή να φτάσω στα 10+1, αλλά χωρίς να πιεστώ κιόλας :p) τα οποία υπό συνθήκες μπαίνουν όλα άνετα σε μια 5άδα μου + με τα 10 πρώτα να αποτελούν και την με-το-μαχαίρι-στο-λαιμό-10άδα-μου
Summary
King Crimson - Red
BoC - secret treaties
Συλλογή – Ξυλούρης
Tangerine Dream - Phaedra
Kiss - Kiss
Natty Dread - Bob Marley & The Wailers
Diamond Dogs - David Bowie
Crime Of The Century - Supertramp
Queen – Sheer Heart Attack
Kraftwerk – Autobahn
Gentle Giant - the power and the glory
Nico – Desertshore
Bad Company – Bad Company
CHICAGO - CHICAGO VII
Deep Purple – Burn
UFO - Phenomenon
Kansas – Kansas
Rush – Rush
Kiss – Hotter than Hell
Genesis - The Lamp Lies Down on Broadway
Neil Young - On the Beach
Brian Eno – Here comes the Warm Jets
Camel – Mirage
Gong – You
Nektar – Down to Earth
Hawkwind – Hall of the Mountain Grill
Egg – The civil Surface
Scorpions - Fly to The Rainbow
Renaissance - Turn of the Cards
Gryphon - Red Queen to Gryphon Three
Magma - Köhntarkösz
και η 5άδα μάλλον θα πάει ως εξής:
King Crimson - Red
Τερμάτισαν.-
BoC - secret treaties
Κομμάτια ένα και ένα + η χαρακτηριστική ταυτότητα της μπάντας στην πιο ατόφια και καθαρή μορφή της. Από το εναρκτήριο career of evil και την ροκίζουσα ταξιδιάρικη του διάθεσή, το subhuman με την ελαφρά μελαγχολική του χροιά, το παρανοϊκό dominance and submission, το flaming telepaths -με το αγαπημένο μου solo ίσως στη μουσική, όταν synth/κιθάρες/πιάνο φτιάχνουν μια μαγική αλληλουχία ήχου- μέχρι το Astronomy, ένα από τα καλύτερα heavy rock κομμάτια όλων των εποχών, το Secret Treaties με το φανταστικό εξώφυλλο είναι το νο1 αγαπημένο μου album των BoC!
Συλλογή – Ξυλούρης
Ο Ξυλούρης ένωσε την παράδοση με το κύριο σώμα της ελληνικής μουσικής της εποχής, μέσω της ποιότητας της φωνής του αλλά και του αναστήματος που κράτησε στα δύσκολα εκείνα χρόνια της δικτατορίας. Συνεργασίες με κορυφαίους στιχουργούς και μουσικούς της εποχής (Φέρρης, Ξαρχάκος, Γκάτσος, Μαρκόπουλος δεν έχει καν νόημα να τους αναφέρει κανείς όλους) και συμμετοχή στη μεγαλύτερη και σημαντικότερη μουσικοθεατρική παράσταση που είδε αυτή η χώρα (Το Μεγάλο μας Τσίρκο), ο εμβληματικότερος για εμένα τραγουδιστής της σύγχρονης Ελλάδας έβγαλε το 1974 τη “Συλλογή” (που δεν είναι… συλλογή αλλά κανονικό album) με διαχρονικά κομμάτια όπως τον Ερωτόκριτο, το Ράβε Ξήλωνε, Μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη, Ήτανε μια φορά κτλ
H αλήθεια είναι ότι εκτιμώ αφάνταστα την παραδοσιακή μουσική, πλην της γενικότερης ελληνικής μουσικής -ακόμα και εκείνη που με κουράζει ενίοτε, όπως τα ηπειρώτικα πχ, τα οποία όμως σαν πολιτισμική κληρονομιά επίσης με ιντριγκάρουν αφάνταστα- και λόγω καταγωγής έχω μια εγγενή αγάπη στα ριζίτικα, οπότε ο Ξυλούρης μιλούσε πάντα απευθείας στο ασυνείδητο μου, πέρα από τη καρδιά και το μυαλό. Η “Συλλογή” μπορεί να είναι μισό κλικ για εμένα πιο πίσω από τα “Ριζίτικα” του 1971 -τα οποία άφησα εκτός από τη 5άδα εκείνης της χρονιάς με πόνο ψυχής- αλλά παραμένει ένα από τα πιο σημαντικά εγχώρια album των 70ς.
Tangerine Dream - Phaedra
Προπομπός της γερμανικής σχολής του Βερολίνου και ο δίσκος που δίνει τον χαρακτηριστικό τους ήχο και μουσική ταυτότητα οριστικά και αμετάκλητα, hands down το αγαπημένο μου album τους!
David Bowie - Diamond Dogs
Tελευταίο album του Bowie στην glam φάση του, με παράλληλα έντονα πρωτο-πανκ στοιχεία και ψήγματα garage rock σε κάθε σχεδόν κομμάτι - λίγο πριν ξεκινήσει το ταξίδι για την αγαπημένη μου περίοδό της καριέρας του!
They’ll split your pretty cranium and fill it full of air
And tell that you’re 80, but, brother, you won’t care
You’ll be shooting up on anything, tomorrow’s never there
Beware the savage jaw
Of 1984
άντε και ένα 6ο (γιατί το είχα γράψει αλλά μετά είδα ότι το Phaedra ήταν του 1974 και μοιραία έπρεπε να μπει 5άδα)
Summary
Kiss - Kiss
Strutter
Firehouse
Deuce
Cold Gin
iconic as fuck όλα, όμως του το δίνω μόνο και μόνο για το Black Diamond, ένα από τα μεγαλύτερα έπη του σύγχρονου ροκ.
Προτιμώ την έκδοση στο Alive! (και θα ζοριστώ πολύ να μην το βάλω στην 5άδα της χρονιάς του), προτιμώ άλλα albums της μπάντας περισσότερο, αλλά το συγκεκριμένο, μόνο και μόνο για αυτή τη κομματάρα + το raw energy που βγάζει με το καλημέρα, με κερδίζει 100%
16 Likes
Τεράστια αλήθεια. Δεν το έβαλα γιατί είχα ήδη ολοκληρώσει την επιλογή, τα κείμενα κτλ. και δεν μπορούσα να μπω στη διαδικασία (όταν είδα πως ειναι του '74).
3 Likes
every word <3
4 Likes
1 Like
Ας πω κι εγώ τα δικά μου.
1. Camel - Mirage
Γραφικό ποστ για μελωδίες Latimer, Part 367.
Αν η μελωδία ήταν μπάντα θα ήταν οι Camel. Η αποτύπωση του συναισθήματος σε νότες ποτέ δεν βρήκε καλύτερο πρεσβευτή για μενα. Ένα από τα αγαπημένα μου line up μπάντας. Απίστευτο αριστούργημα και ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους έβερ.
2. Lynyrd Skynyrd - Second Helping
Η κλασική περίοδος των Skynyrd είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Εδώ έχουμε το αιώνιο hit του southern rock (μέχρι και η γιαγιά μου γνωρίζει το Sweet Home Alabama) αλλά ο δίσκος μένει στην ιστορία γιατί τα υπόλοιπα τραγούδια είναι εξίσου αν όχι περισσότερο καλά. Όλα τα deep tracks είναι αριστουργήματα. Swamp Music, I Need You, Don’t Ask Me No Questions, The Ballad of Curtis Loew (μια από τις κορυφαίες country μπαλάντες τους). Σπουδαίος δίσκος.
3. Randy Newman - Good Old Boys
Ποτέ δεν ήξερα πως να χαρακτηρίσω τον Randy Newman. Είναι singer/ songwriter? Σίγουρα αλλά δεν έχει κάποια κλίση προς την φολκ τραγουδοποιία στα άλμπουμ του ως είθισται. Θα βρεις εδώ στοιχεία ροκ (λίγα), αρκετή pop, chamber pop, baroque, κι εγώ δεν ξέρω τι, δοσμένα πάντα με συναίσθημα, χιούμορ και πραγματικά καταπληκτικές ενορχηστρώσεις.
Αυτό που ξέρω είναι πως εδώ υπάρχουν κάποια από τα αγαπημένα μου τραγούδια όλων των εποχών (Louisiana 1927, Birmingham, Kingfish). Και στην τελική, κάποια άλμπουμ ορίζουν τα γούστα σου, βρίσκονται αισθητικά τόσο κοντά σε αυτό που ψάχνεις από την μουσική. Το Good Old Boys είναι ένα τέτοιο άλμπουμ για μένα.
4. Robin Trower - Bridge of Sighs
Ένα από τα αγαπημένα μου blues rock albums. Συντριπτικές κιθάρες από τον Trower σε riffs και solos, groovy drums από τον Isidore, φανταστικό μπάσο από τον James Dewar (πόσο αλκοόλ μυρίζει αυτό το όνομα) και η φωνή του τόσο ταιριαστή… Είτε στις Hendrix-ιακές μπαλάντες του, είτε στα hard rock κομμάτια, η λάμψη του Bridge of Sighs απλά παραμένει αναλλοίωτη, 48 χρόνια μετά.
5. Aerosmith - Get Your Wings
Υπάρχει η άποψη πως οι κορυφές των Aerosmith είναι τα 2 επόμενα. Δεν μπορώ να διαφωνήσω αλλά γιατί λατρεύω αυτό το άλμπουμ τόσο πολύ? Από όλη την δεκαετία, είναι ένα από αυτά στα οποία επιστρέφω πιο συχνά. Πρέπει να μετρά δεκάδες ακροάσεις κάθε χρόνο. Άλματα σε σχέση με το ντεμπούτο, η μπάντα γίνεται πιο heavy, πιο περιπετειώδης, απείρως πιο εμπνευσμένη (άκου Seasons of Wither), το attitude ξεχειλίζει, riffs και solos από άλλον πλανήτη, το γνωστό Aerosmith groove εδώ κάνει την εμφάνισή του για πρώτη φορά. Η μεγαλύτερη αμερικανική hard rock μπάντα, ταπεινή μου άποψη.
6. Hydra - Hydra
Υπάρχουν κάποιες underground μπάντες που έστω και σε σημεία (τραγούδια, κάποιο άλμπουμ), κοιτάνε κατάματα τους μεγάλους. Το ντεμπούτο των Hydra είναι ακριβώς αυτό. Κλασικό ανεβαστικό southern rock, hard rock δυναμίτες, κάποιες πιο μελωδικές στιγμές με τις κιθάρες να στάζουν ποιότητα και συναίσθημα (Feel a Pain), η cheat διασκευή στο blues standard, Going Down (δεν πρέπει να έχω ακούσει καμία διασκευή του κομματιού που να μην ειναι από καλή και πάνω), είναι εκρηκτική, φοβερος δίσκος για οσους γουστάρουν hard rock με “νότιο” αέρα.
7. Blue Oyster Cult - Secret Treaties
Δίσκος λατρεία. Σίγουρα το αγαπημένο μου από την αρχική περίοδο. Η μπάντα έχει τόσο χαρακτήρα που δύσκολα αντιγράφεται. Φοβερά εμπνευσμένα riff, κάποια από τα αγαπημένα μου τραγούδια ever στη β’ πλευρά, αριστουργηματικός δίσκος.
8. Deep Purple - Burn
Τις μέρες του χρόνου που το In Rock δεν είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ των Purple, την θέση του παίρνει το Burn. Kάπως πιο bluesy, αλλά σίγουρα καταιγιστικό, το άλμπουμ περιέχει ορισμένες από τις αγαπημένες μου στιγμές τους. Το ομώνυμο ίσως είναι το αγαπημένο μου τραγούδι τους. Και να αναφέρω πως ο Paice παίζει να είναι ο αγαπημένος μου από τους θρυλικούς drummers των 70ς, τα γυρίσματα που κάνει είναι απίστευτα.
9. Steely Dan - Pretzel Logic
Φαντάζομαι πως σε κάποια χρόνια, οι Steely Dan θα έχουν πολλές κυκλοφορίες ψηλότερα στις λίστες μου, καθότι ασχολούμαι σοβαρά τα τελευταία χρόνια μόνο. Λίγες φορές νιώθω πως κάποιος μουσικός είναι ιδιοφυία. Οι Fagen, Becker όμως σίγουρα συγκαταλέγονται σε αυτές. Αν κάποιος δεν τρομάξει απο τον φαινομενικά pop ήχο τους, θα ανακαλύψει δίσκους αστείρευτους από ιδέες, jazz chords, catchy μελωδίες, χιούμορ στιχουργικά, εντυπωσιακές ενορχηστρώσεις, συμμετοχή session μουσικών που εκτοξεύει την αξία του υλικού σε δυσθρώρητα ύψη. Όλα τα 70s άλμπουμ προτείνονται.
10. Gram Parsons - Grievous Angel
Θρυλικός καλλιτέχνης. Δεν έχει κυκλοφορήσει δίσκος του, με οποιαδήποτε μπάντα κι αν συμμετείχε, που να μην είναι εξαιρετικός. Η συνεργασίες του δε με την Emylou Harris είναι ονειρώδεις, η εύθραυστη φωνή του σε συνδυασμό με την αγγελική χροιά της δημιούργησαν αριστουργήματα. Όποιος αρέσκεται σε country ήχους, οφείλει να το ακούσει.
Special mention:
Tom Waits - The Heart of Saturday Night
Ξέχασα το λατρεμένο μου Closing time. Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω το The Heart… Από τους δίσκους που αποφεύγω να ακούσω. Δεν το έκανα ούτε τώρα. Με έχει συντροφεύσει σε τόσες ευαίσθητες, αδύναμες στιγμές που δεν χωρά σε λίστες, rankings, κτλ. (και με βολεύει).
17 Likes