Όταν πονάς, δεν μπορείς να πιάσεις την ειρωνεία 
.
Αναπάντεχη η πορεία του Ænima, θα εκπλαγώ αν διατηρηθεί μέχρι τέλους.
3 Likes
Χωρίς να θέλω να υπερασπιστώ αυτή την απαίσια φάρα, να πούμε βέβαια ότι κάπως έτσι αντιδρούν, με ελάχιστες παραλλαγές όλοι οι κολλημένοι με είδος ή μπάντα. Απλά αντί για πεπαλαιωμένο κρασί θα είναι μυρωδιά γκούντας, πανακριβο haze, ανάλογα το στερεότυπο. Εννοώ ότι ρε παιδί μου, ο κολλημένος προγκάς είναι ενοχλητικός, αλλά συναγωνίζεται σε ενοχλητικότητα πολλές κατηγορίες κολλημένων.
4 Likes
Προφανώς. Χιούμορ κάνω κυρίως
Μόνο Tool 
2 Likes
1996…
αγαπη μονο 
-
(1) HELLOWEEN – the time of the oath
-
(2) GRAVE DIGGER – tunes of war
-
(3) ΤΡΥΠΕΣ – κεφαλι γεματο χρυσαφι
-
(4) SCORPIONS – pure instict
-
(5) DEEP PURPLE – purpendicular
οοοξωφυλλο
-
RAGE – end of all days (6)
-
MOTORHEAD - overnight sensation (7)
-
MANOWAR – louder than hell (8)
-
SAMAEL – passage (9)
-
ANGRA – holy land (10)
-
EXPLOITED – beat the bastards (11)
-
MOONSPELL – Irreligious (12)
-
SEPULTURA – roots (13)
-
ICED EARTH – dark saga (14)
-
KATATONIA – brave murder day (15)
-
PURESSENCE – s/t (16)
-
ANATHEMA – Eternity (17)
-
METALLICA – load (18)
-
STEVE VAI – fire garden (19)
-
PANTERA – the great southern trendkill (20)
-
SCREAMING TREES – dust (21)
-
MAKE BELIEVE – blue one (22)
-
TOOL – Aenima (23)
-
NIGHTSTALKER – use (24)
-
AMORPHIS – Elegy (25)
-
PORCUPINE TREE – signify (26)
-
ANI DIFRANCO – dilate (27)
-
PSYCHOTIC WALTZ – Bleeding (28)
-
BATHORY – Blood on ice (29)
-
ΓΚΟΥΛΑΓΚ – πατα γερα (30)
-
MALMSTEEN – inspiration (31)
-
ERIC JOHNSON – venus isle (32)
-
VINNIE MOORE - out of nowhere (33)
-
SECRET GARDEN – songs from a secret garden (34)
-
SENTENCED – down (35)
-
HELLOWEEN – high live (live) (36)
-
SEVENTH SIGN - Perpetual Destiny (37)
-
ARTENSION – into the eye of the storm (38)
-
STRATOVARIUS – episode (39)
-
RUSTED ROOT – remember (40)
-
KILLING JOKE – democracy (41)
-
RAGE AGAINST THE MACHINE – evil empire (42)
-
H-BLOCKX – Discover my soul (43)
-
SKYCLAD - Irrational anthems (44)
-
TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA - Christmas Eve And Other Stories (45)
- GLEN HUGHES - addiction
- MICHAEL KISKE – instant clarity
- SYMPHONY X - The Divine Wings Of Tragedy
- VANDEN PLAS - accult
- STEVE MORSE BAND – stressfest
- MICHAEL MONROE – peace of mind
- WISHBONE ASH – illuminations
- ANNIHILATOR – refresh the demon
- KORN – life is peachy
- VISION OF DISORDER – s/t
- PRONG – rude awakening
- IN FLAMES – the jester race
- EDGE OF SANITY - crimson
- MY DYING BRIDE – like gods of the sun
- SKYCLAD - Oui avant-garde à chance
- IKON – flowers for the gathering
- SPONGE - wax ecstatic
- MELVINS - stag
- BAD RELIGION – the gray race
- CURE – wild mood swings
- SKUNK ANANSIE – stoosh
- PLACEBO – s/t
- KULA SHAKER – K
- CAKE – fashion nugget
- MOBY – animal rights
- BOWERY ELECTRIC – Beat
- CRAIG ERICKSON – force majeure
- MARK KNOPFLER – golden heart
- MIKE OLDFIELD – voyager
- ROBERT MILES - dreamland
- BOKOMOLECH – xero
- ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ – εγινε η απωλεια συνηθεια μας
23 Likes
Καλά, το ίδιο ζούμε πάνω κάτω απο το 1970. Μην κοιτάς που πήξαμε στους Pink Floyd. Γνώμη μου, όσο και αν οι περισσότεροι διαφωνούν, παραμένει πως το σύγχρονο ελάχιστα έχει να κάνει με το ποια χρονιά βγήκε. Κατα τ’άλλα, λιστάρα και μπράβο σας! 
2 Likes
3 Likes
Δεν σκεφτόμαστε όλοι σαν μετσαλλαδες επειδή σκέφτεσαι έτσι εσύ 
Το 1996 ήταν κομβική χρονιά για τα πολιτικά πράγματα εν Ελλάδι, μιας και στις αρχές του χρόνου αποχώρησε από την πρωθυπουργία ο Ανδρέας Παπανδρέου (όσο κι αν φαινόταν αδιανόητο για την γενιά που τον είχε ταυτίσει με την συγκεκριμένη θέση), και λίγους μήνες αργότερα αποχώρησε και από τον μάταιο τούτο κόσμο! Ιστορική έχει μείνει η πολύωρη απευθείας τηλεοπτική μετάδοση της κηδείας του, κάτι που επαναλήφθηκε αργότερα το ίδιο καλοκαίρι όταν απεβίωσε η γνωστή ηθοποιός Αλίκη Βουγιουκλάκη. Τον εκλιπόντα διαδέχθηκε ο Σημίτης και είχε έρθει πλέον η ώρα και για τον όρο “εκσυγχρονισμός” να αποκτήσει αρνητική έννοια!
Στο μουσικό πεδίο είχαμε για πρώτη φορά στην χώρα μας την διοργάνωση ενός metal festival, του Rock Of Gods (πρόδρομου του Rockwave), ενώ υπήρξαν και κάποιες κυκλοφορίες που έκαναν αίσθηση ή/και άφησαν εποχή. Ας τις θυμηθούμε εν τάχει:
1. Tool– Ænima
Ανήκω κι εγώ στους πολλούς (στην Ελλάδα τουλάχιστον) που έμαθαν τους Tool με το Lateralus και άκουσα το Ænima εκ των υστέρων. Δεν μπορώ λοιπόν να φανταστώ τι αντίκτυπο θα είχε η εμπειρία να το γνωρίσεις σαν καινούρια κυκλοφορία, με τα δεδομένα του 1996. Αυτό που ανεπιφύλακτα μπορώ να διατρανώσω είναι ότι εδώ οι Tool εισάγουν νέους κώδικες επικοινωνίας, αλλόκοτους και δύσπεπτους για αρκετούς, όχι όμως και για εκείνους που κατάφεραν να τους αφουγκραστούν - και δεν ήταν λίγοι αυτοί!
Κάτω από την εφιαλτική κλειστοφοβία που διακρίνει την μουσική τους, τον αυτοσαρκασμό (ίδιον των πραγματικά σπουδαίων) που τους διέπει, τους υποβλητικούς ρυθμούς και την αρρωστημένη ερμηνεία του Keenan, οι Tool ήταν τόσο καινοτόμοι και υπερβατικοί που χαρακτηρίζονταν alternative, nu metal ή progressive κατά περίπτωση.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος έπαινος από το ότι υπήρξαν τόσο καθοριστικοί της εποχής, που έφτασαν στο σημείο να επηρεάσουν και προγενέστερα τους σχήματα, με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τους Dream Theater και τα inspiration corners του Metropolis II (γνωστή η αντιπαραβολή του 46&2 με το Home).
2. Therion – Theli
Ο Cristopher Johnsson είχε δείξει τις προθέσεις του στο Leppaca Kliffoth, όμως έχοντας πια απεριόριστο budget από την Nuclear Blast, βάζει μπροστά για να δημιουργήσει το μεγαλοπρεπές έργο που είχε εμπνευστεί, αυτό που θα αποτελούσε σταθμό στην πορεία του ίδιου αλλά και πολλών άλλων που θα επιχειρήσουν έκτοτε να βάλουν χορωδίες και ορχήστρες στο metal. Τα riffs γίνονται πιο κλασικομεταλλάδικα, τα πλήκτρα χρωματίζουν με ανατολίτικες/ μυστικιστικές αποχρώσεις, ο drummer Piotr Wawrzeniuk δίνει την δική του ιδιαίτερη ένρινη χροιά στα φωνητικά, οι στίχοι πραγματεύονται την απόκρυφη γνώση με την οποία είχε έντονη ενασχόληση ο Johnsson και το αποτέλεσμα συγκλόνισε τον metal κόσμο της εποχής! Ένα μνημείο, χωρίς υπερβολή!
3. Angra – Holy Land
Το πρώτο τους είχε εντυπωσιάσει, όμως αυτό που συμβαίνει στο Holy Land ήταν δύσκολο να το προβλέψει και ο πλέον αισιόδοξος. Εδώ οι Angra συνδυάζουν σε ένα άρραφο σύνολο το euro power, την βραζιλιάνικη παράδοση και την κλασική μουσική, με τις αρετές του εμπνευσμένου songwriting να ενισχύονται από το υπερτεχνικό παίξιμο και την μαγευτική φωνή του Andre Matos. Όπως ήταν αναμενόμενο, η υποδοχή που τους επιφυλάχθηκε όταν μας επισκέφθηκαν την επόμενη χρονιά, υπήρξε τουλάχιστον θριαμβευτική! Ένας ανεπανάληπτος δίσκος, πραγματικό κόσμημα!
4. Nevermore - The Politics of Ecstacy
Όπως πολύ σωστά παρατήρησε ο @hopeto νωρίτερα, για πολλούς από εμάς οι Nevermore ήταν η καλύτερη σύγχρονη metal μπάντα εκείνα τα χρόνια και υπήρχε λόγος γι’ αυτό. Δεν έμεναν στα τετριμμένα να αναμασούν παλιές δόξες, κατάφερναν να συνδυάζουν στοιχεία από διάφορα υποείδη, είχαν την μουσική, τους παίκτες και (οπωσδήποτε) την φωνή για να υποστηρίξουν αυτό το όραμα και να δικαιολογήσουν τον παραπάνω χαρακτηρισμό.
5. PorcupineΤree -Signify
Το Signify αποπνέει έμπνευση και γνήσια παθιασμένη ερμηνεία, δείχνει να επιδιώκει να διατηρηθεί όσο το δυνατόν λιγότερο περιορισμένο στιλιστικά και αφήνει τον ακροατή με την απαράμιλλη αίσθηση της πλήρωσης και, ταυτόχρονα, πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Α, και το Dark Matter είναι ένας progressive rock ογκόλιθος, μια πραγματικά εξαίσια ακουστική εμπειρία!
Πάμε και τα honourable mentions, γιατί μια λίστα των πέντε δεν είναι ποτέ αρκετή:
Sepultura – Roots: Όταν η Roadrunner το 1990 είχε την έμπνευση να βγάλει t-shirts που αναγράφανε την φράση “Death from the jungle” για τις ανάγκες της προώθησης της περιοδείας του νέου τότε “εξωτικού” αποκτήματος της, οι Sepultura είχαν αντιδράσει λέγοντας ότι είναι μεγαλωμένοι στο αστικό περιβάλλον του Belo Horizonte, δεν είναι από την ζούγκλα και δεν θέλουν να τους συγχέουν με αυτή κλπ κλπ. Λίγα χρόνια αργότερα, δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να προβάλουν οι ίδιοι αυτή την πλευρά της χώρας καταγωγής τους και βρέθηκαν στη ζούγκλα του Αμαζονίου συνεργαζόμενοι με μέλη της φυλής Xavante για τις ανάγκες των ηχογραφήσεων του Roots.
Όσο μεγαλοπρεπής κι αν ήταν η κωλοτούμπα των Seps, ακόμη περισσότερο ήταν εκείνη όσων είχαν απορρίψει αρχικά το Roots (βλ. ειδήμονες εγχώριου μουσικού εντύπου) και αργότερα βρέθηκαν να το αποθεώνουν, μιας και έδωσε το έναυσμα για το nu metal, όντας ο πρώτος δίσκος του είδους που προέρχονταν από καταξιωμένο σχήμα (γιατί κάτι Korn π.χ. υπήρχαν και δισκογραφούσαν ήδη)
Σε άλλα αξιοσημείωτα, το Bleeding είναι αναντίρρητα εκπληκτικό, δυστυχώς όμως οι για άλλη μια φορά χτυπημένοι από κακοτυχίες Psychotic Waltz, θα διαλυθούν μετά από αυτό, ενώ το Moments των Soul Cages δεν είναι τίποτε λιγότερο από ένα εσωστρεφές αριστούργημα!
Το Blood on Ice πάλι, έμενε κλεισμένο στα συρτάρια από το 1989 γιατί θεωρήθηκε πολύ απότομη η επική στροφή για τα μέχρι τότε δεδομένα των Bathory. Όταν το 1996 ο Quorthon το κυκλοφορεί επιτέλους, οι αδημονούντες οπαδοί νιώθουν να τους σηκώνεται… η τρίχα κάγκελο!
Οι Skyclad από την άλλη, απαλλαγμένοι πια από το συμβόλαιο με την Noise επανεμφανίζονται με το πολύ καλό Irrational Anthems, όπως και οι Sentenced που μπορεί να έχασαν τονTaneli τον Jarva,όμως στο Down δείχνουν ότι έχουν πολλά ακόμη να δώσουν! Όπως άλλωστε και οι Opeth που έχουν προοδεύσει στο εξαιρετικό Morningrise, και το μέλλον τους διαγράφεται ακόμη εντυπωσιακότερο!
Για τους Soundgarden αντίθετα, που επενδύουν πλέον και στην ποσότητα ,το σπουδαίο, έμφορτο ιδεών αλλά υποδεέστερο των αμέσως προηγουμένων του διπλό Down on the Upside, έμελλε να είναι το τελευταίο τους LP για αρκετό καιρό.
Σε πιο καταξιωμένα, παλιότερα σχήματα, οι Metallica προκαλούν το κοινό τους με την εξέλιξη τους στο Load όπου βουτάνε βαθιά στην hard rock /southern κληρονομιά, ενώ το Purpendicular θα άξιζε ξεχωριστής αναφοράς και μόνο που ήταν το πρώτο LP των Deep Purple χωρίς τον Blackmore, πόσο μάλλον όταν περιέχει κάποια κομμάτια - δυναμίτες και παραμένει ο καλύτερος τους δίσκος απ ‘ όσους ακολούθησαν έκτοτε!
30 Likes
!
Super αδικημένος δισκαρος
2 Likes
Οχιιιιιιιιιι…
probably their best song
1 Like
Πες τα άνθρωπέ μου! ! !
1 Like
Δισκάρα το Come taste the band!
3 Likes
Το Wolf Moon?
Κάποιος να σταματήσει τον Curehead από τα hot takes
1 Like
γιατι καλε, μαρεσουν τα πιο σκοτεινα/σοβαρα τους.
they tip-toed on that fine goth/grunge/new-yawk-city-sarcasm threshold and that was great
and i am a sucker for their dark-pop
and pete was the original bubblegum bitch
BUT!
“wolf moon” is full on darkness
And in lupine ways
We’ll alleviate the pain
1 Like
Σημαντική ερώτηση, επειδή χαζεύω το μέλλον, όταν ένας δίσκος έχει κυκλοφορήσεις σε μία χώρα ας πουμε το 97 και worldwide το 98 τι κάνουμε; Γιατί έχω δύο μελλοντικούς προβληματισμούς.
Και εγώ ήθελα αρχικά να βάλω για το 96 τους Symphony X. To γιαπωνέζικο cd του The Divine Wings of Tragedy που έχω λέει 1996, αλλά φαίνεται ότι παντού αλλού κυκλοφόρησε το1997, οπότε…
3 Likes
97 αυτο
2 Likes