Δεν μιλάω για αυτό το κομμάτι φυσικά.
Αλλά για τις κωλοτούμπες, την φώτο που τρέχει και φαίνονται τα μουσκλια κλπ.
Μηπως αναφερεσαι στο βιντεο του Accelerator;
εχω καιρο να το ανοιξω ειναι η αληθεια…μπορει να μου διαφευγει κατι…
Για την κωλοτούμπα έχεις δίκιο, αλλά έχει μέσα 4-5 αχρείαστες φώτο, όπως και την επική που στην μια σελίδα είναι οκλαδόν, ημίγυμνος, πάνω σε βράχο και η απέναντι σελίδα λεει “Pain of Salvation Into the Passing Light of Day” (πόσο όμορφος τίτλος όμως…)
Μπα δεν με ενοχλουν αυτα…Αν ηταν θα με ενοχλουσε που μια ζωη και ο Γιοχαν κυκλοφορει ημιγυμνος με τα μπρατσα εξω…
Επιτέλους, PAIN OF SALVATION MOTHERFUCKERS, ΤΟ ΟΦΤΟΠΙΚ ΤΩΝ ΟΝΕΊΡΩΝ ΜΟΥ!!
Συμφωνώ απολύτως με @Outshined
Θεωρώ τους PoS την αγαπημένη μου μπάντα. Έχω υπάρξει τρομερά απαιτητικός και αυστηρός με τον Daniel αλλά, σχεδόν τα πάντα, εξηγούνται. Ακόμα και η φάση μούσκουλα και tatoo έχει νόημα για κάποιον που θέλει να νιώσει ξανά ισχυρός. Ας μην κράζουμε χωρίς να ξέρουμε πως μπορεί να διαχειριζομασταν κι εμείς αντίστοιχες εμπειρίες.
Το δε Panther γαμαει, το πρόβλημα του άλμπουμ είναι μόνο στιχουργικό, σε σημεία. Δεν θεωρώ ότι απέδωσε σωστά τις ιδέες περί αυτισμού που είχε στο μυαλό του.
Για μένα, μαζί με τον Devin, αυτοι οι δύο είναι ίσως οι πιο ταλαντούχοι τύποι που είχε το heavy metal.
Με τους δαίμονες του και τις παραξενιές του, δεν τον θεωρώ όμως κακό τύπο. Απλώς ως το 2004 μας έκανε να πιστέψουμε ότι είναι τέλειος. Αυτό που με ενοχλεί τώρα είναι που δεν λειτουργεί περισσότερο σαν να έχει κανονική μπάντα.
14 Likes
Εγω γιατι νομιζεις οτι αποφασισα να συμμετεχω στο παιχνιδι.Γιατι σκεφτομουν θα ερθει το 97 καποια στιγμη! 
4 Likes
Ομολογώ όμως πως ήθελα να του σπάσω λίγο τα μούτρα στην φάση φανελάκι, φραντζουλα, eurovision.
2 Likes
Ναι αλλά τι θα κάνατε χωρίς τον Firestarter 
2 Likes
Θα βρισκαμε τροπο μην ανησυχεις!
Εγώ και σε μερικές άλλες φάσεις θα ήθελα, δεν το κρύβω. Anyways, δεν εχω να προσαψω κάτι άλλο, θεωρώ ότι μουσικά δεν έχει πέσει ποτέ κάτω από το πολύ καλό ( απλά δεν παλεύω καθόλου Remedy Lane ε).
To Perfect Element 1 είναι metal essential γενικώς ( μάλλον music essential, αλλα ας μην το τραβήξω και άλλο)
3 Likes
Μου κανει εντυπωση να μην σου αρεσει το RL ενω στου αρεσει το PE…Ειναι πολυ κοντα ηχητικα!
Το χειρότερο PoS άλμπουμ παίρνει 8.5+!
5 Likes
13 Likes
Είναι πολύ φορτισμένο, ειναι από τους δίσκους που αποφεύγω ( είπε ο τύπος με νο1 το apsog). Βρίσκω αρκετές διαφορές εγώ προσωπικά, αλλά δεν είναι και μακριά μουσικά με το PE
Όλα μπορούν να συμβούν!
1 Like
Ετσι μπορω να το καταλαβω! Για ενα διαστημα δεν μπορουσα να ακουσω συγκεκριμενα κομματια του γιατι καποιες καταστασεις εκει μεσα ήταν ιδιες με προσωπικες εμπειριες…
2 Likes
Δεν κράζω καθόλου, απλά μου φαίνεται ότι προβλήθηκε λίγο παραπάνω απ όσο θα ήθελα το θέμα του σώματος.
Επίσης δεν έθιξα καθόλου το θέμα της περιπέτειας υγείας, μιλάμε για κάτι σοβαρό (near death και βασανιστικό). Που μπορεί να δικαιολογεί αρκετά την διαχείριση του Image, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι όταν ξεπερναει τα (δικά μου φυσικά) όρια γραφικότητας, δεν θα το σχολιάσω. Όχι ότι απασχολεί κανέναν βέβαια.
Εδώ σίγουρα διαφωνούμε. Ο δίσκος μουσικά έχει κάποιες καλές ιδέες, αλλά γενικά κάποιες ιδέες φαίνονται ημιτελής ή τελοσπάντων δεν του βγήκαν.
Για εμενα (και) το Panther ειναι εξαιρετικος δισκος. Κομματια οπως wait, accelerator, keen to a fault, unfuture, panther και κυριως το επος icon δεν γραφονται καθε μερα
7 Likes
Ρε καθίκια ντροπή για αυτά που λέτε για τον Ντάνιελ, θα πέσει φωτιά εδώ μέσα και θα μας κάψει όλους!! Ο άνθρωπος είναι/ήταν/δεν ξέρω μετά από όσα έχει περάσει, η χαρά της ζωής, δεν θα ξεχάσω εκείνο το βράδυ που τον είδα στα Εξάρχεια (σε εκείνο το επικό unplug) και σαν άλλη γκρουπι του ζήτησα φωτογραφία μαζί με τον χαλγκριν και έκατσαν και βγήκαν χαμογελαστοί υπέρ-φιλικοί με εμένα τον ΜΑΛΑΚΑ στη μέση να το παίζω σοβαρός… Θέλω να επανορθώσω Ντάνιελ αν με ακούς… Υπέροχοι
Υ.Γ. Οποίος δεν αγαπάει το Remedy δέν εχει καρδιά εχει μια μαύρη τρύπα 
13 Likes
1997
5.Stratovarius - Visions
Στην μακράν της δεύτερης, καλύτερη δεκαετία για το europower, ο Τιμόθεος βάζει το χεράκι του και δίνει έναν πολύ αντιπροσωπευτικό για την σκηνή δίσκο, με τα καλύτερα στοιχεία παρμένα από εδώ και από εκεί.Παρθενογέννεση δεν υπάρχει, οι Strato εδώ δίνουν πόνο, και η επιτυχία του άλμπουμ θα τους κρατήσει για πολλά πολλά χρόνια στις πρώτες θέσεις του λίγο παρεξηγημένου ιδιώματος.
4.Offspring - Ixnay on the Hombre
Η κρυάδα που ακολούθησε την κυκλοφορία του μοιάζει σήμερα φοβερά αστεία.Οι ταχύτητες προφανώς και έπεσαν από το Smash, το γκρουπ παίρνει γενναία απόφαση να μην βγάλει ένα part2 αλλά να δοκιμάσει και διαφορετικά πράγματα, η ποιότητα όμως παραμένει στα ύψη, και το Ixnay έχει μέσα μερικά από τα συγκλονιστικότερα τραγούδια τους.Amazed, Gone Away, All i want και υπήρχε κόσμος να γκρινιάζει…τελικά δεν είναι μόνο το ίντερνετ που φταίει.
3.Bruce Dickinson - Accident of Birth
Μετά την εμπορική και καλλιτεχνική αποτυχία του Skunworks, η επιστροφή για τον Βρασίδα γίνεται με την ουρά στα σκέλια, προς τον ήχο που τον ανέδειξε.Άξιος συμπαραστάτης ο καινεκρούςανασταίνω Roy Z, φοβερές πινελιές από τον Smith.O Dickinson καλώς ή κακώς νιώθει πιο άνετα εδώ, δίνει τις καλύτερες ερμηνείες του από εποχές 7th son, και βάζει γερό πονοκέφαλο στον Rod Smallwood για το πως θα τρέξει το χρόνο για το αναπόφευκτο reunion.
2.Pennywise - Full Circle
Δεν είμαι ο πιο ειδικός στο punk αλλά αυτό εδώ είναι το προσωπικό μου αγαπημένο ΕΒΕΡ στο είδος.Μπορεί να είναι αμερικανοί αλλά φαίνεται σα να έχει βγει κατευθείαν από κάποιο underground υγρό και ιδρωμένο club της Βρετανίας, με τον Macgregor εκεί κοντά να βουτάει πρεζομένος σε αμφιβόλου υγιεινής τουαλέτα.Η μπάντα παίρνει την ανείπωτη θλίψη της για το χαμό του συντρόφου της, και την κάνει τραγούδια τίγκα στο συναίσθημα και τα νεανικά ξεσπάσματα οργής και όχι μόνο.
1.Prodigy - The Fat of the Land
Ε τώρα εντάξει τι να πούμε εδώ.Βασικά μιλάμε για καλλιτεχνικό θρίαμβο.Οι τύποι έβγαλαν κυκλοφορία που οι οπαδοί τους την λάτρεψαν.Που την ακούνε ροκάδες μεταλάδες έντεχνοι λαικοί, κυριολεκτικά οι πάντες.Ένας δίσκος για όλους που δεν χάνει καθόλου την ταυτότητα και τον χαρακτήρα που πρεσβεύουν οι Prodigy.Πραγματικά πόσοι μουσικοί μπορούν να πουν ότι έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο? Στην ηλεκτρονική σίγουρα κανείς σε αυτό το επίπεδο.Μιλάμε για ένα υπερβατικό και αθάνατο άλμπουμ, αυτό παίζει να ακούν οι εξωγήινοι όταν μας κατασκοπεύουν.
Εξώφυλλο το Accident γιατί ο Βρασίδας πετάγεται από το πουθενά (έγκυος άντρας όπως στα εγκλήματα του αντ1) με το ρόπαλο του να προειδοποιήσει για το επόμενο, που θα είναι ο δικός του καλλιτεχνικός θρίαμβος.
31 Likes