1997
1. TheGathering - Nighttime Birds
Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτό το άλμπουμ. Όλη η μαγεία της εποχής Anneke είναι συγκεντρωμένη σ’ αυτό. Υπέροχες, μελωδικές συνθέσεις, γεμάτες συναίσθημα, η Anneke έδειξε το εύρος των φωνητικών της δυνατοτήτων, οι στίχοι της μιλάνε στην ψυχή. Όταν είχα βάλει σε παλιά δουλειά το “Confusion”, είχε συγκινηθεί και συνάδελφος που άκουγε λαϊκά, απλά γιατί είναι ένα αριστούργημα της μουσικής.
2. Katatonia - Sounds of Decay
Παρότι EP, θα το συμπεριλάβω, καθώς είναι το μικρό αδερφάκι του Brave Murder Day. Απίστευτα riff, χαρακτηριστικά του death/doom, στίχοι απόλυτα απαισιόδοξοι που γνωρίζω απ’ έξω, και πάλι ο Mikael από τους Opeth έκανε τα φωνητικά. Αγαπημένο, αξεπέραστο.
Trivia: το βασικό riff του κομματιού “At Last” είναι κοινό με το κομμάτι “To die from strength” ενός παλιού κακά ηχογραφημένου demo των October Tide.
3. October Tide - Rain Without End
Οι October Tide ήταν ένα project που αρχικά δημιουργήθηκε σε μία δύσκολη φάση των Katatonia. Ο Jonas Renkse και ο Fredd Normann κυκλοφόρησαν άλλο ένα τύπου Brave Murder Day άλμπουμ, το οποίο είχαν ήδη στα σκαριά, με μερικά από τα πιο μελαγχολικά και μελωδικά riff του είδους. Αγαπημένο κομμάτι: Blue Gallery
4. Ενδελέχεια – Βουτιά από ψηλά
Το πρώτο άλμπουμ των Ενδελέχεια που έχει επιτυχίες απ’ την αρχή ως το τέλος. Περιλαμβάνει τα κομμάτια “Βουτιά από ψηλά”, “Διαμαντένια προβλήτα”, “Μικρές χαρές”, “Κάντε πέρα” και πολλά άλλα τραγούδια χαρακτηριστικά του ελληνικού ροκ της δεκαετίας του '90. Το στιχουργικό ταλέντο του Δημήτρη Μητσοτάκη, η οργισμένη φωνή του Δημήτρη Λεοντόπουλου, οι εξίσου οργισμένες συνθέσεις, αλλά και οι πιο μελωδικές, συνθέτουν ένα άλμπουμ που άφησε εποχή και ακούγεται φρέσκο μέχρι σήμερα.
Hidden gem: “Δανεικά”
5. Τα Ξύλινα Σπαθιά – Μια ματιά σαν βροχή
Όπως έλεγα πρόσφατα με μια φίλη, όση μέταλ και πανκ και να έχεις ακούσει, δεν γίνεται να μη σου αρέσουν τα Ξύλινα Σπαθιά και ειδικά αυτό το άλμπουμ. Έχει τα πιο μελωδικά και μελαγχολικά τραγούδια της μπάντας. Αγαπημένο κομμάτι το “Μόνο αυτό” και χαίρομαι που το έχω ακούσει και λάιβ και τις δύο φορές που πήγα να δω Παυλίδη. Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια, όπου η μπάντα πειραματίστηκε αρκετά, είναι τα “Ρομπότ” και το “Παράξενο τραγούδι”. Φουλ ατμόσφαιρα στο “Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη”, στον “Βροχοποιό” και στον “Βράχο”. Ήταν μια καλή χρονιά για το ελληνικό ροκ.
Συνεχίζω τη λίστα με μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα της χρονιάς.
6. Rotting Christ - A Dead Poem
Summary
Είναι από τα καλύτερά τους, έριξαν αρκετά τους ρυθμούς τους, έφτιαξαν μία ατμόσφαιρα λίγο διαφορετική, λίγο πιο μελωδική, χτισμένη στα κιθαριστικά riff που μας είχαν συνηθίσει μέχρι τότε. Συνθέσεις που σου μένουν. Το ψηφίζω και για εξώφυλλο.
7. Paradise Lost - One Second
Summary
Το αγαπώ, το θεωρώ από τις πιο ωραίες στροφές συγκροτημάτων σε ήχο πιο μελωδικό. Οι PL είχαν πολλά ακούσματα και τα αξιοποίησαν σωστά. Αγαπημένα κομμάτια: “One Second”, “Blood of Another”.
8. Silverchair – Freak Show
Summary
Κάπου έχω αναφέρει ξανά στο φόρουμ τα νιάτα αυτά από την Αυστραλία, που έπαιζαν grunge στα τέλη του '90 με αρχές '00. Το Freak Show είναι σίγουρα για δεκάδα, αφού έχει μερικές από τις πιο ωραίες τους συνθέσεις, το “Cemetery,” το “Freak”, το “Nobody Came”, το “Slave” και το “Abuse me”. Τα βαριά riffs και η οργισμένη νεανική φωνή του Daniel Johns είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο άλμπουμ. Must listen.
9. Morgion - Among Majestic Ruin
Summary
Αγνό death/doom, με βοθροφωνητικά, το πνεύμα των '90s το διαπερνά.
10. ΝΕΒΜΑ - Μακριά Απ’ την Γιορτή
Summary
Είναι η πρώτη φορά που θα βάλω hip hop στη λίστα, και μην τρομάξει κανείς από την αναφορά του ονόματος των ΝΕΒΜΑ, γιατί το 1997 δεν ήταν αυτό που έγιναν αργότερα. Ήταν ένα από τα πιο true συγκροτήματα του hip hop στην Ελλάδα, με βασικό στιχουργό και ράπερ τον Δημήτρη Καντάρη. Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι από τα καλύτερα του ελληνικού hip hop, και το λέω έχοντας ακούσει με λεπτομέρεια τους στίχους, που είναι βασικό στοιχείο για ν’ απορρίψεις ή να ενθουσιαστείς με κάτι σ’ αυτό το είδος.
Τα κομμάτια τους όπως πρέπει να είναι το hip hop, με την οργή ενός εφήβου, με πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα, με αναφορές στις δυσλειτουργικές ανθρώπινες σχέσεις και στους βολεψάκηδες. Από τα αγαπημένα μου κομμάτια οι “Ξεχασμένοι ήρωες στη χώρα της μιζέριας”, το “Φώναξε”, το “Πού να 'ναι τώρα όλοι αυτοί” και το “Θέλω να δω”.
Εξώφυλλο της χρονιάς: Rotting Christ - A Dead Poem
