Πωπω ναι, Sin/Pecado το 1998, μπερδευτηκα. Θενξ!
1997
1. TheGathering - Nighttime Birds
Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτό το άλμπουμ. Όλη η μαγεία της εποχής Anneke είναι συγκεντρωμένη σ’ αυτό. Υπέροχες, μελωδικές συνθέσεις, γεμάτες συναίσθημα, η Anneke έδειξε το εύρος των φωνητικών της δυνατοτήτων, οι στίχοι της μιλάνε στην ψυχή. Όταν είχα βάλει σε παλιά δουλειά το “Confusion”, είχε συγκινηθεί και συνάδελφος που άκουγε λαϊκά, απλά γιατί είναι ένα αριστούργημα της μουσικής.
2. Katatonia - Sounds of Decay
Παρότι EP, θα το συμπεριλάβω, καθώς είναι το μικρό αδερφάκι του Brave Murder Day. Απίστευτα riff, χαρακτηριστικά του death/doom, στίχοι απόλυτα απαισιόδοξοι που γνωρίζω απ’ έξω, και πάλι ο Mikael από τους Opeth έκανε τα φωνητικά. Αγαπημένο, αξεπέραστο.
Trivia: το βασικό riff του κομματιού “At Last” είναι κοινό με το κομμάτι “To die from strength” ενός παλιού κακά ηχογραφημένου demo των October Tide.
3. October Tide - Rain Without End
Οι October Tide ήταν ένα project που αρχικά δημιουργήθηκε σε μία δύσκολη φάση των Katatonia. Ο Jonas Renkse και ο Fredd Normann κυκλοφόρησαν άλλο ένα τύπου Brave Murder Day άλμπουμ, το οποίο είχαν ήδη στα σκαριά, με μερικά από τα πιο μελαγχολικά και μελωδικά riff του είδους. Αγαπημένο κομμάτι: Blue Gallery
4. Ενδελέχεια – Βουτιά από ψηλά
Το πρώτο άλμπουμ των Ενδελέχεια που έχει επιτυχίες απ’ την αρχή ως το τέλος. Περιλαμβάνει τα κομμάτια “Βουτιά από ψηλά”, “Διαμαντένια προβλήτα”, “Μικρές χαρές”, “Κάντε πέρα” και πολλά άλλα τραγούδια χαρακτηριστικά του ελληνικού ροκ της δεκαετίας του '90. Το στιχουργικό ταλέντο του Δημήτρη Μητσοτάκη, η οργισμένη φωνή του Δημήτρη Λεοντόπουλου, οι εξίσου οργισμένες συνθέσεις, αλλά και οι πιο μελωδικές, συνθέτουν ένα άλμπουμ που άφησε εποχή και ακούγεται φρέσκο μέχρι σήμερα.
Hidden gem: “Δανεικά”
5. Τα Ξύλινα Σπαθιά – Μια ματιά σαν βροχή
Όπως έλεγα πρόσφατα με μια φίλη, όση μέταλ και πανκ και να έχεις ακούσει, δεν γίνεται να μη σου αρέσουν τα Ξύλινα Σπαθιά και ειδικά αυτό το άλμπουμ. Έχει τα πιο μελωδικά και μελαγχολικά τραγούδια της μπάντας. Αγαπημένο κομμάτι το “Μόνο αυτό” και χαίρομαι που το έχω ακούσει και λάιβ και τις δύο φορές που πήγα να δω Παυλίδη. Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια, όπου η μπάντα πειραματίστηκε αρκετά, είναι τα “Ρομπότ” και το “Παράξενο τραγούδι”. Φουλ ατμόσφαιρα στο “Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη”, στον “Βροχοποιό” και στον “Βράχο”. Ήταν μια καλή χρονιά για το ελληνικό ροκ.
Συνεχίζω τη λίστα με μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα της χρονιάς.
6. Rotting Christ - A Dead Poem
Summary
Είναι από τα καλύτερά τους, έριξαν αρκετά τους ρυθμούς τους, έφτιαξαν μία ατμόσφαιρα λίγο διαφορετική, λίγο πιο μελωδική, χτισμένη στα κιθαριστικά riff που μας είχαν συνηθίσει μέχρι τότε. Συνθέσεις που σου μένουν. Το ψηφίζω και για εξώφυλλο.
7. Paradise Lost - One Second
Summary
Το αγαπώ, το θεωρώ από τις πιο ωραίες στροφές συγκροτημάτων σε ήχο πιο μελωδικό. Οι PL είχαν πολλά ακούσματα και τα αξιοποίησαν σωστά. Αγαπημένα κομμάτια: “One Second”, “Blood of Another”.
8. Silverchair – Freak Show
Summary
Κάπου έχω αναφέρει ξανά στο φόρουμ τα νιάτα αυτά από την Αυστραλία, που έπαιζαν grunge στα τέλη του '90 με αρχές '00. Το Freak Show είναι σίγουρα για δεκάδα, αφού έχει μερικές από τις πιο ωραίες τους συνθέσεις, το “Cemetery,” το “Freak”, το “Nobody Came”, το “Slave” και το “Abuse me”. Τα βαριά riffs και η οργισμένη νεανική φωνή του Daniel Johns είναι αυτά που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο άλμπουμ. Must listen.
9. Morgion - Among Majestic Ruin
Summary
Αγνό death/doom, με βοθροφωνητικά, το πνεύμα των '90s το διαπερνά.
10. ΝΕΒΜΑ - Μακριά Απ’ την Γιορτή
Summary
Είναι η πρώτη φορά που θα βάλω hip hop στη λίστα, και μην τρομάξει κανείς από την αναφορά του ονόματος των ΝΕΒΜΑ, γιατί το 1997 δεν ήταν αυτό που έγιναν αργότερα. Ήταν ένα από τα πιο true συγκροτήματα του hip hop στην Ελλάδα, με βασικό στιχουργό και ράπερ τον Δημήτρη Καντάρη. Το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι από τα καλύτερα του ελληνικού hip hop, και το λέω έχοντας ακούσει με λεπτομέρεια τους στίχους, που είναι βασικό στοιχείο για ν’ απορρίψεις ή να ενθουσιαστείς με κάτι σ’ αυτό το είδος.
Τα κομμάτια τους όπως πρέπει να είναι το hip hop, με την οργή ενός εφήβου, με πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα, με αναφορές στις δυσλειτουργικές ανθρώπινες σχέσεις και στους βολεψάκηδες. Από τα αγαπημένα μου κομμάτια οι “Ξεχασμένοι ήρωες στη χώρα της μιζέριας”, το “Φώναξε”, το “Πού να 'ναι τώρα όλοι αυτοί” και το “Θέλω να δω”.
Εξώφυλλο της χρονιάς: Rotting Christ - A Dead Poem
29 Likes
Αν σου πω ότι ποτέ δεν το τσέκαρα!
2 Likes
Top 5 1997
- Pain of Salvation - Entropia
- Portishead - Portishead
- Radiohead - OK Computer
- Buena Vista Social Club - Buena Vista Social Club
- Lhasa de Sela - La Llorona
19 Likes
Θέλω να μου εξηγήσεις γιατί θεωρείς ότι αυτό είναι το εξώφυλλο της χρονιάς
Έχω μεγάλη περιέργεια
ποσα αγνωστα ειχες το 96 δηλαδη; ή το 95; ή τα 93, 92, 91; μην παω πιο πισω
2 Likes
Μα τι συμβαίνει με Anneke τέλος πάντων;;
1 Like
Δεν ψηφισε ενας ανθρωπος αυτο…
Εχετε μια τελευταια ευκαιρια φετος…
Σε αλλα νεα … 1997
5 Likes
ασε εχω κανει κι εγω τα παραπονα μου για Spice Girls! Οπως φυσικα περιμενω να δω και ψηφο *NSYNC από @nnnkkk
7 Likes
Λουτρό αλήθειας !
1 Like
Άκουσε το χθες!!!
2 Likes
Για πες εντυπώσεις.
2 Likes
Ενώ όλα όσα έβαζε μέχρι τώρα σου έβγαζαν νόημα.
1 Like
1 9 9 6
ΣΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΔΥΟ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ: τότε που βγάζαμε γκόμενες παίζοντας τα cd μας στα στερεοφωνικά τους, νέοπες!
30 Squarepusher - Feed Me Weired Things
29 RATM - Evil Empire
28 Metallica - Load
27 Bob Mould - Bob Mould
26 Iced Earth - The Dark Saga
25 Cowboy Junkies - Lay it down
24 Pearl Jam - No Code
23 Dead Can Dance - Spiritchaser
22 Kula Shaker - K
21 Marilyn Manson - Antichrist Superstar
20 Tori Amos - Boys for Pele
19 Nada Surf - High/Low
18 Suede - Coming Up
17 Fionna Apple - Tidal
16 Neil Young & Crazy Horse - Broken Arrow
15 Hoover - A New Stereophonic Sound Spectacular
14 Placebo - Placebo
13 Deep Purple - Purpendicular
12 Archive - Londinium
11 Rush - Test For Echo
10 Manic Street Preachers - Everything Must Go (Εξαιρετικές φόρμες, μεγάλα κέφια, βασικός λόγος που μου αρέσουν είναι οπωσδήποτε η φωνή του James Dean)
09 Soundgarden - Down on the Upside (με το σπαθί τους και το τελευταίο άλμπουμ τους πριν τη διάλυση, μπαίνουν στη δεκάδα)
08 Rotting Christ - Triarchy of the Lost Lovers (ελληνικό, μελωδικό, ποιοτικό και μαύρο μέταλ)
07 Nick Cave and the Bad Seeds - Murder Ballads (έχω την αίσθηση ότι ο Νικ ήξερε πως αυτό το άλμπουμ θα έκανε το πέρασμα σε μεγαλύτερο κοινό. Και το ετοίμασε έχοντας αυτό στο μυαλό του. The Kindness of strangers από τα πιο συγκινητικά τραγούδια ever)
06 Barry Adamson - Oedipus Schmoedipus (το φιλαράκι του Νικ, μέλος της κλασικής σύνθεσης των Magazine, πρώην συμπαίκτης του για πολύ λίγο στους Birthday Party, φτιάχνει κι αυτός ένα σπουδαίο δίσκο. Πολλές επιρροές, κομψή χρήση πνευστών, όλοι οι ήχοι που τον καθόρισαν μπαίνουν στο μίξερ. Αν σας αρέσει, τσεκάρετε οπωσδήποτε και το ΕΡ The Negro Inside Me του 1993)
05 Anathema - Eternity (Tι μαλάκας ήμουν που τον είχα και τον πούλησα. Η αρχή του δεύτερου μισού της καριέρας των Anathema, είναι εδώ. Αλλαγή εκφοράς των φωνητικών, κιθάρες που κλαίνε, πιάνα που καλπάζουν, στίχοι που σημαδεύουν. Kι η Angelica, αχ αυτή η Angelica…)
04 Skunk Anansie - Stoosh (έγραψα παραπάνω ότι τότε, βγάζαμε γκόμενες με τα cd. Διότι, αγόρια και κορίτσια, πήγαινε ο ένας στο σπίτι του άλλου και ακούγαμε ΜΟΥΣΙΚΗ. Ε, με το cd αυτό είχα βγάλει γκόμενα! Τραγούδια με βαθιά κοινωνικό στίχο, δεκαετίες προ των #cancel και #metoo . Η Skin φωνή - μαχαιριά, η κορώνα της στο Brazen (Weep) φέρνει ρίγη ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ)
03 Victor - Victor (το σόλο άλμπουμ του Aleksandar Živojinović, ναι ρε, του Alex, ίδια χρονιά με Test for Echo, που οριακά δεν μπήκε στη δεκάδα. Το φιλαράκι του Les Claypool (Primus ντε) γκεστ σε ένα κομμάτι, στις φωνές ένας κύριος και μια κυρία (σε ένα κομμάτι) άγνωστοι σε εμένα, πατριωτάκια του και αυτοί. Ο ίδιος ο Alex ραπάρει σε κάποια κομμάτια. Strip and Go Naked ένα instrumental που θα ταίριαζε πολύ σε δίσκο των Rush. Σαφείς grunge επιρροές, όπως και στους Rush της εποχής εκείνης. Και συγγνώμη, μήπως ΕΙΣΤΕ ΜΑΛΑΚΕΣ, δεν το είδα ούτε σε μία λίστα!)
02 Porcupine Tree - Signify (Κομβικό άλμπουμ του κυρίου Wilson, ο ήχος εδώ είναι αποτέλεσμα δουλειάς μουσικών που είναι πια σταθεροί συνεργάτες του. Το “χάσιμο” των προηγούμενων δίσκων διατηρείται, αλλά πιο οργανωμένο. Εδώ έχουμε τον παλιό ντράμερ, τον Chris Maitland που, προσωπικά, μου αρέσει πιο πολύ. Η ταμπέλα νέοι Pink Floyd ακόμα υπάρχει, θα κατέβει νομίζω με το επόμενο άλμπουμ)
01 R.E.M. - New Adventures in Hi-Fi (Η τελευταία ΣΠΟΥΔΑΙΑ R.E.M. δουλειά, η έμπνευση μετά από αυτό χάθηκε, σιγά σιγά. Υπάρχουν στοιχεία από τον ήχο των 80s αλλά και σύγχρονα. Ευτυχώς δεν υπάρχει πάλι η grungeίλα του Monster, μια φορά έφτανε. Επίσης, είναι το τελευταίο άλμπουμ με τον Bill Burry στα ντραμς, καθώς το 1997 αποχώρησε οριστικά, λόγω προβλημάτων υγείας. Κάθε “πλευρά” τελειώνει με ένα ανεπανάληπτο τραγούδι: η Ηi με το Leave, και η Fi με το Electrolite. Αυτό το τραγούδι θα μπορούσε να ήταν και το τέλος της καριέρας τους. Πολύ λίγο θα μας χαλούσε αν δεν κυκλοφορούσαν οι επόμενοι πέντε δίσκοι, που έχουν κάποιες ωραίες στιγμές, αλλά τίποτα περισσότερο)
ΥΓΙΑΙΝΕΤΕ!
17 Likes
Κάποια ας πούμε ότι έβγαζαν
Δε μου λέει εν τω μεταξύ
Δεν έχει τι να πει
1 Like
1997
5.Machine Head – The More Things Change…
Ten Ton motherfucking Hammer - Take My Scars- The Frontlines - Violate - Blistering και φυσικά Blood of the Zodiac. Μπορεί να μην καταφέρνει να συγκινήσει τόσο όσο ο προκάτοχος του, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι σφυρηλατιμένος με ρι-φά-ρες! Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και για το καραφλό κτήνος στα τύμπανα!
4. Deftones – Around the Fur
Τις προάλλες είχαμε οφτοπικ συζήτηση για κιθαρίστες σε αυτό το thread, ρε σεις αυτό το πλάσμα το σατανιασμένο που κοιμάται και κατεβάζει ριφφ πότε θα το εκτιμήσουμε. Ρε Carpenter πότε θα αποκτήσεις την καθολική αποδοχή που σου αξίζει, μάλλον ποτέ. Δε γαμ…ται για δίσκο που ξεκινάει με My Own Summer και κλείνει με MX δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω.
3. In Flames – Whoracle
Δεν ξέρω που την βρήκα τη δύναμη και δεν το έβαλα πρώτο, δεν ξέρω πόσο θα μου θυμώσουν που δεν το έβαλα ούτε δεύτερο, αλλά ζυγίζοντας τα πράγματα έπρεπε να το ρίξω απο την κατάταξη. Τρίτη θέση λοιπόν για τον αγαπημένο μου In Flames δίσκο. Ανατριχιαστικές ακουστικές που τις διαδέχονται ριφάρες έχει, ερμηνία που σoυ σηκώνει την τρίχα έχει, θεματάρα έχει, λίγο στα τύμπανα υστερεί (για αυτό τον κάναμε εσωτερική μεταγραφή τον καύλαρο τον Bjorne) αλλά το μελωδικό Death αποκτά ένα μνημείο για το είδος. Σημαντική αναφορά πρέπει να γίνει στο έπος με τίτλο Jester Script Transfigured που θα ήθελα να είχα έναν μετρητή να μου πει πόσες φορές το έχω ακούσει (τι μελωδίες είναι αυτές μωρέ).
2. Aerosmith - Nine Lives
Κοροϊδέψτε με, γελάστε εις βάρος μου, όμως εγώ τον αγαπώ, τον αγαπώ, τον αγαπώ. Δεν ξέρω πόσες φορές έχω κάνει sing along σαν άλλος Steven Tyler του Πειραιά το Hole in my Soul, το Ain’t that a Bitch, δεν ξέρω πόσες φορές έχω λικνιστεί με το Τaste of India και πόσες ώρες έχω αφιερώσει στο εξώφυλλο και στο εσωτερικό με τις συνεχόμενες εικόνες του. Για τον ελέφαντα στο δωμάτιο δεν θα αναφερθώ, τα λόγια είναι περιττά. Ίσως ο αγαπημένος μου ρουόκ δίσκος των 90’s. Freak out! I’m alone now. I feel just like I’m losin’ my mind.
1. Pain of Salvation - Entropia
Απο progg γνωρίζω τα πολύ βασικά και τους Pain Of Salvation. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Ένα ότι οτιδήποτε άκουσα μετά τους Pain Of Salvation δεν ήταν Pain Of Salvation, oπότε γιατί να μην ακούω μόνο Pain Of Salvation και δεύτερο γιατί η δισκογραφία των Pain Of Salvation ξεκινάει με το !(Foreword) right! Right! που είναι α-ξε-πέ-ρα-στο . Δεν σας έπεισα, δεν πειράζει πάω να ακούσω Pain of Salvation.
Εξώφυλλο :
28 Likes
Sometimes you’re good, but when you’re bad you’re even better!
3 Likes
Τι να σε κραξουμε ρε το αντίθετο, τύψεις νιώθουμε που δεν του δώσαμε βαθμούς κι εμείς… Κι εγώ έχω ρίξει άπειρο sing along με αυτό το δίσκο!!
4 Likes