Πνίγηκα ρε μλκ…
Ίσως γιατί βιώσαμε κάποια άλμπουμ όταν βγήκανε κ όχι αργότερα? Είναι αλλιώς, ειδικά όταν δεν είσαι μουσικά τόσο ψημένος, κάποια επιδραστικά άλμπουμ σου στρώνουν τον δρόμο για μετέπειτα αναζητήσεις. Κ τα εκτιμάς διαφορετικά.
2 Likes
Εννοείται ότι παίζει μεγάλο ρόλο.
2 Likes
Εμένα πάντως μου έχει συμβει πολλές φορές in retro να πω “καλά τότε πως το άκουγα αυτό” όπως και το "καλά τι δεν άκουσα τότε και έλεγα ότι δεν μου άρεσε "
3 Likes
Σύμφωνοι, δε διαφωνώ καθόλου, στους περισσότερους έχει συμβεί. Απλώς αν πετύχει να ακούσεις κάτι που θα σε σημαδέψει την κατάλληλη στιγμή, ε, μάλλον μένει μέσα σου ανέγγιχτο για πάντα.
3 Likes
2 ωρίτσες σχεδόν ε…
Δείτε αν έχω ξεχάσει καμία λίστα από τους παρακάτω…
@38aris @ARIAN @apostolisza8 @bostonflesh @criss_burton @Curehead @DarthVader @drenie @generationx @intrance @MegadethaS @Moonchild92 @nikatapi @pantelis79 @QuintomScenario @Tom7
στους 10 πόντους η διαφορά πρώτου τέταρτου!!! το νου σας 
4 Likes
Εγώ σε κάνα τέταρτο θα ποστάρω.
1 Like
Παίζοντας το παιχνίδι, αναθεωρώ τις λίστες που είχα φτιάξει πριν 15-20 χρόνια. Σχεδόν όλα τα νο 1 μου είναι τα ίδια, και όλα τα άλμπουμ που ήταν πρώτη τριάδα τότε, παραμένουν στην τωρινή 15άδα. Έχω όμως και περιπτώσεις άλμπουμ που τότε τα είχα για 4ο ή 5ο και τώρα δεν χώρεσαν 15άδα…
4 Likes
Ωπ πες μερικά
Πες πες πες
Πόσο καιρό τους ακούς;
@Owl ξανακούω το Szmaragdowa noc (@GRACCHUS_BABEUF άκου κι αυτό), πόσο ΘΕΟΣ είσαι!; Συγκινήθηκα, ρε.
Θυμίστε μου στου '98 να ποστάρω αυτούς, έχω να τους ακούσω από τα 18, αλλά τους λάτρευα τότε!
Γρακχε, βάλε και το Ostatni raz και το Nazgul, επίσης. (Ψυχανεμίζομαι ότι μόνο ο @owl, η @OwlKitty και εγώ είμαστε ικανοί να τ’ ακούμε αυτα;p).
2 Likes
Εγω αν θυμάμαι καλά, δεν τα έβαλα στην λιστα, αλλά δεν με έγραψες.
Να υποθέσω ότι δεν χρειάζεται? Σορυ που τα ξεχασα.
2 Likes
Εγώ παλεύω να γράψω το ποστ μου αλλά η ανικανότητα του δεξιού μου χεριού να ανταποκριθεί εξαιτίας (μάλλον;) νεύρου, με κάνει να πηγαίνω αργά.
Δεν πιστεύω βέβαια πως η λίστα μου θα επηρεάσει την κορυφή, αλλά μπορεί να συνετιστήκατε το 1997, ποτέ δεν ξέρεις 
3 Likes
1997
- Depeche Mode - Ultra
- Metallica - Reload
- Paradise Lost - One Second
- Prodigy - Fat of the Land
- Deftones - Around the Fur
-‐----------------------------
- Days of the New - Days of the New
- The Offspring - Ixnay on the Hombre
- Entombed - DCLXVI: Ride, Shoot Straight and Speak the Truth
- Megadeth - Cryptic Writings
- Oasis - Be Here Now
----‐---------------------------------
- Foo Fighters - The Colour and the Shape
- Rammstein - Sehnsucht
- Mansun - Attack of the Grey Lantern
- Sevendust - Sevendust
- Faith No More - Album of the Year
----‐------------------------
- Machine Head - The More Things Change…
- Fu Manchu - The Action Is Go…
- Savage Garden - Savage Garden
- The Verve - Urban Hymns
- Slo Burn - Amusing The Amazing
- Creed - My Own Prison
- Judas Priest - Jagulator
- Hatebreed - Satisfaction Is the Death of Desire
- Bruce Dickinson - Accident of Birth
- Feeder - Polythene
26 Likes
Το ίδιο. Τουλάχιστον έπεσα στα 19… 
1. Radiohead - OK Computer
Ένας διαχρονικός δίσκος που έζησα όταν βγήκε. Από την πρώτη μέρα όλοι είχαν πάθει παράκρουση, γεγονός που μου δημιούργησε την αντίστοιχη δυσπιστία , αλλά ήταν από τις φορές που πραγματικά το hype ήταν και λίγο. Οι Radiohead με το OK Computer ανέβηκαν πίστα και πήγαν κατ’ ευθείαν στο τελευταίο επίπεδο. Δεν έχω πολλά λόγια να γράψω, μιλάμε για δίσκο-σταθμό στη rock μουσική, δεν υπάρχουν και ΤΟΣΟΙ πολλοί πια. Να σημειώσουμε ότι οι Radiohead είναι από την αρχή τους μέχρι σήμερα τα ίδια μέλη , η μόνη αλλαγή είναι ότι έχουν πάρει απλώς τον drummer των Portishead για τα live (έχουν και τον δικό τους). Αν υπάρχουν ακόμα σήμερα που μιλάμε, βέβαια 
.
2. Spiritualized - Ladies & Gentlemen We Are Floating in Space
Τις τελευταίες μέρες το άκουσα ΠΟΛΛΕΣ φορές (εντάξει, τους είδα κιόλας πρόσφατα, έπαιξε κι αυτό ρόλο). Μιλάμε για διαστημική δισκάρα, ο Pierce άφησε λίγο στο παρασκήνιο την ψυχεδέλεια και έβαλε λίγη παραπάνω space-ίλα. Ανακάτεψε λίγο gospel πολυφωνίες, λίγο πνευστά (έχει τους Kick Horns να παίζουν), λίγο rock και ΠΟΛΛΑ ναρκωτικά και έβγαλε έναν από τους καλύτερους δίσκους των '90s. Όταν σου έχει “Come Together”, “Cop Shoot Cop…” και το ατελείωτο έπος “I Think I’m In Love”, τι να πω κι εγώ… Ακόμα το ακούω μαγεμένος. Τελικά τα ναρκωτικά δεν είναι πάντοτε κακά.
3. Foo Fighters - The Colour and the Shape
Ο Grohlαρος μας γλέντησε ήδη από το ντεμπούτο, που το έγραψε και το έπαιξε μόνος του. Εδώ προσπάθησε να φτιάξει σιγά-σιγά μια μπάντα. Πήρε τον παλιόφιλο Smear, πήρε τον Nate Mendel στο μπάσο (είναι ακόμα), δεν τα βρήκε με τον William Goldsmith στα drums (του φέρθηκε και σκατά), αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι είχε ακόμα τρελλή έμπνευση. Το “Everlong” το ξέρουμε όλοι, αλλά ο δίσκος είναι γεμάτος διαμάντια και διαμαντάκια. Οι Foos ήταν πάντα μια μπάντα των singles και εδώ πέρα έχουμε πολλά, πολλά τέτοια. Παρεμπιπτόντως, στους επόμενους δύο δίσκους είχαν πτωτική πορεία, μέχρι να αναστηθούν το 2005.
4. Bruce Dickinson - Accident Of Birth
Ο καλύτερος δίσκος σχετικός με τους Maiden από το Seventh Son και μετά, με μόνο ανταγωνιστή τον επόμενο που έβγαλε ο Bruce με τον Adrian και τον Roy Z. Εκπληκτικές ερμηνείες (καλά, 39 χρονών ήταν), τραγουδάρες από τον Roy Z, που εκτός από την ανάσταση της καριέρας του Bruce και το reunion των Maiden, πρέπει να πάρει credits και για το επόμενο project του, δηλαδή την ανάσταση της καριέρας του Halford και το reunion των Priest.
5. Dream Theater - Falling Into Infinity
Ο πιο rock δίσκος των Dream Theater. Έχει και κομμάτια που δεν είναι τόσο καλά (σ’ εσάς μιλάω ρε Anna Lee και You Not Me), αλλά δεν είναι δυνατό να αντισταθώ σε υπερκομματάρες όπως το New Millennium, το Peruvian Skies, το Take Away My Pain ή το κορυφαίο Lines In The Sand, το καλύτερο ίσως κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ οι Dream Theater. Φανταστικός ήχος, ίσως ο αγαπημένος μου. @hopeto ελπίζω να άκουσες το Cleaning Out The Closet, έχει κομμάτια που έμειναν έξω και γλεντάνε το σύμπαν.
Honorable mentions:
Motorpsycho - Angels and Daemons at Play
Έχασε στις λεπτομέρειες την πεντάδα. Έχουμε κι άλλα χρόνια μπροστά μας.
The Gathering - Nighttime Birds
Anneke σ’ αγαπώ 
κι ας μας πρόδωσες.
Primal Scream - Vanishing Point
Η πιο χαμαιλεοντική rock μπάντα από τη Βρετανία αφήνει τις γκοσπελιές και το rock ‘n’ roll του προηγούμενου δίσκου (που γαμάει, απορώ με τους “κριτικούς” μερικές φορές) για να επιστρέψει σε αυτό που κάνει καλύτερα, μια μίξη από κιθάρες, μπλιμπλίκια, μπασογραμμάρες.
The Verve - Urban Hymns
Άλλη μια πολύ καλή βρετανική μπάντα της εποχής που μας άφησε πολύ ωραία μουσικά έργα.
The Prodigy - The Fat of the Land
Τα είπατε ήδη, δίσκος που μας ένωσε όλους, ασχέτως μουσικού background.
Electric Wizard - Come My Fanatics…
Η αρχή της σαπίλας.
Offspring - Ixnay on the Hombre
Τρομερή συνέχεια με έναν πολύ ώριμο δίσκο.
Creed - My Own Prison
Ένοχη απόλαυση, ο Stapp αντιγράφει τον Vedder, αλλά τα τραγούδια είναι πραγματικά πάρα πολύ καλά δείγματα post grunge. Για όσους δεν τους ξέρετε, είναι οι Alter Bridge με άλλον τραγουδιστή. Ή μήπως οι Alter Bridge είναι οι Creed με άλλον τραγουδιστή;;;
Paradise Lost - One Second
Άλλος ένας εξαιρετικός δίσκος από τους ΠιΕλΟ που κάνανε ακριβώς αυτό που γουστάρανε και το αποτέλεσμα ήταν να μεγαλουργήσουν για μια ακόμη φορά.
Megadeth - Cryptic Writings
Τέλος στο σερί με τον τέταρτο πάρα πολύ καλό δίσκο για τον MegaDave. Δυστυχώς μετά άρχισε να διαλύει τη μπάντα, πατώντας τα κορδόνια του και τρώγοντας τα (πάντα ξινισμένα) μούτρα του.
+1 που είναι ιδιαίτερη περίπτωση
Pat Boone - In a Metal Mood: No More Mr. Nice Guy
Ο crooner Pat Boone βλέπει με άλλο μάτι κομμάτια που όλοι μας ξέρουμε, αλλά που τότε δεν είχαμε ξανακούσει έτσι. Σε swing και jazz ρυθμούς, φλερτάρει λίγο και με την καλτίλα αισθητικά (δείτε το εξώφυλλο), αλλά ακούγεται ακόμα πάρα πολύ ευχάριστα.
Προφανώς θα ήθελα να αναφέρω και Depeche Mode ή Blur ας πούμε, αλλά προσπαθώ στα honorable να έχω μόνο δέκα για να μην κουράζω κι αν γίνεται να βάζω κάποια που δεν έχουν μπει ή έχουν αναφερθεί μόνο από κάναν-δυο χρήστες. Τα λέμε next week!
34 Likes
Σε ζηλεύω, εγώ αυτή τη στιγμή είμαι στα 34 και προσπαθώ να πέσω στα 30 μπας και γίνει καμιά δουλειά
1 Like
Μια χαρά κομματάρα είναι το You Not Me ρε.
6 Likes
Αναρωτιέμαι γιατί κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι αλλά δεν ξέρω αν έτσι μας φαίνεται γιατί αυτά τα ζήσαμε…
1 Like
Δε μας αρκεί το “μια χαρά”
2 Likes
τι παίζουν αυτοί?