Η χρονιά του:
Και πάμε…
1. Edguy - “Vain Glory Opera”: Έχω την αίσθηση, ότι και στα 50 (και βάλε…) μου θα συνεχίσω ν’ αγαπάω αυτό τον δίσκο το ίδιο. Έχει μέσα του μία τεράστια φλόγα ενός νέου παιδιού, που θέλει να φέρει τα πάνω κάτω. Και το κάνει, προσωπικά στον καθένα όμως. Βάζει όλη την αύρα του “Who Wants to Live forever” στην εισαγωγή του “Out of Control” και στο ρεφρέν, θέλεις να βγεις στο μπαλκόνι ν’ ανοίξεις τα χέρια σαν τον Βασίλη και να το τραγουδήσεις. Μία ντουζίνα άσματα για κάθε powerά και όχι μόνο. Και επίσης, μέσα από το “How many Miles” γεννήθηκε όλη η φιλοσοφία της μουσικής επιτυχίας των Avantasia. Τέλος, μπορεί στο ομότιτλο να μυρίζει “τυρινίνι”, αλλά για πάντα στη διαπασών. Και η δίκαση ακούγεται όπως της πρέπει. Από το νο1 δεν κατεβαίνεις για κανένα λόγο!
2. Blind Guardian - “Nightfall in the Middle Earth”: Το παραμύθι συνεχίζεται. Μπορεί το φρέσκο αίμα να τους παίρνει την πρωτιά, αλλά, γενικά, ο λαός τραγούδι θέλει και η μπάντα το δίνει άφθονο. Πιο μάγκικος δίσκος και κατά νομοθετική παράδοση γεμάτος από ρεφρέν, τόσο διά στόματος Hansi, όσο και διά χειρών του πιο αγέραστου κιθαριστικού διδύμου στην ιστορία της μουσικής. And we are following the will of the One through the dark age and into the storm.
3. Primordial - “A Journey’s End”: Είμαστε μόλις στην αρχή, κι όμως οι Ιρλανδοί βάζουν τα θεμέλια και δείχνουν από που φυσάει ο άνεμος, διότι αυτό είναι σημαντικό. Η αρχή τους έχει γίνει ήδη πέτρα και ο λίθος αυτός στεγάζει τη λαμπρά είσοδο εις τον οίκο της μάνας γης τους. Το ομότιτλο με την εκπληκτική ερμηνεία του Alan πάνω στους στίχους του περνάει στο πάνθεον. Όλος ο Βορράς μέσα στο πρώτο λεπτό του “Graven Idol” και ο Alan να ηχεί έπειτα σαν άλλος Μαμ Ρα. Για τα κρύα και για τις ζέστες, για τα βουνά (Νεραϊδοχώρι σου 'ρχομαι!) και για τις θάλασσες μέσα από όλη την αξεπέραστη και καθηλωτική επικότητα του “Autumn’s Ablaze”. Φυσάει στις γειτονιές του κόσμου.
4. Ulver - “Themes from William Blake’s the Marriage of Heaven and Hell”: Λίγο πριν την άφιξη του '99 και του “τρελού” “666 International”, οι Ulver δεν αλλάζουν απλά την τροχιά της γης, αλλά δείχνουν ότι η υπαρξιακή τους ανησυχία και το καλλιτεχνικό τους γίγνεσθαι, είναι μία ακολουθία. Είναι ζωή. Αυτός είναι ένας από τους πιο ανατρεπτικούς δίσκους και οι Ulver μία από τις καλύτερες μπάντες του σύμπαντος. Το black metal για κάποιους ήταν η αρχή για να πάνε παραπέρα, μακριά από ιδεολογίες αυτοκαταστροφικής τάσης.
5. Symphony X - “Twilight in Olympus”: Τίποτα λιγότερο, αλλά και τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι προηγήθηκε. Η μπάντα βρίσκεται σε ανοδική πορεία και απλά συνεχίζουν πάνω στον ίδιο δυναμισμό, κάνοντας ακόμη πιο εμφανές τ’ όνομά τους στο χώρο του prog/power.
Εξώφυλλο:
Υ.Γ. 1: Όλο το ‘98 είναι αφιερωμένο στον @QuintomScenario
Υ.Γ. 2: Αύριο θ’ ακολουθήσει και το '99, καθότι πάνω στο Νεραϊδοχώρι για ένα δεκαήμερο δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για ίντερνετ. @anhydriis ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, σε παρακαλώ.
