@anhydriis εγω ειμαι πιο πολυ περιεργος να μαθω αν κοιμασαι ποτε 
4 Likes
Επίσης τα δύο που πέρασαν στον τελικό του master chef της χρονιάς γιατί γράφονται Κ και R (korn-ratm?) και όχι S(lipknot) και T(XC) ? Δισκαρος η γεύση του μένους
Προσπαθώ να καταλάβω τις γκουρμέ παρασκευές σου φιλτατε @anhydriis , τα δύο πρώτα είχαν κλειδώσει και τα πλέι-οφ έγιναν για τα επόμενα?
Εγώ συνήθως αφού μαζέψω όλες τις κυκλοφορίες που μου αρέσουν από μια χρονιά, ξεκινάω με τη μέθοδο “ποια δεν θα μπορούσαν να είναι εκτός πεντάδας” προσθέτοντας και τα καλύτερα από τα υπόλοιπα και κάνοντας καμιά ακρόαση όπου έχω διλήμματα ή σε δίσκους που έχω να ακούσω πάρα πολύ καιρό. Αυτά συνήθως το ΣΚ, ψηφίζω Δευτέρα και μετά έχω όλες τις άλλες μέρες τις βδομάδας για να ακούσω πράγματα που ψηφίστηκαν από άλλους συνφορουμιτες και δεν έχω ακούσει.
2 Likes
Καλώς καλώς, πάντως σε ένα δίκαιο κόσμο θα έπρεπε να έχουμε δικαίωμα να βάλουμε δύο διαφορετικές πεντάδες 
… Τεσπα επειδή βλέπω πάμε κάπως καλά, οποίος ενδιαφέρεται να χρηματιστει για να βάλει πρώτο το Slipknot να στείλει inbox…
2 Likes
Το 1999 είναι το έτος που, αν εξαιρέσεις τις… 24 πρώτες ημέρες του, το πέρασα ολόκληρο στον στρατό! Μοιραία οι προσωπικές μου εμπειρίες είναι συνδεδεμένες με τις διάφορες φάσεις της θητείας, με ότι αυτό συνεπάγεται. Θυμάμαι π.χ. χαρακτηριστικά ότι η πολυπόθητη και πολυαναμενόμενη είδηση της επανένωσης των Maiden με βρήκε στο ΚΕΜΧ στο Ναύπλιο, ή ακόμη, ότι είχα πάρει άδεια για να πάω στην Αθήνα λίγο μετά τον μεγάλο σεισμό εκείνης της χρονιάς και εν μέσω φημών για επικείμενο νέο χτύπημα, προκειμένου να είμαι παρών στην (πρώτη, αλλά όχι τελευταία) επεισοδιακή συναυλία των Irons στη χώρα μας, στο γήπεδο του Περιστερίου!
Οπότε, αν κάποιες παρουσιάσεις δίσκων που ακολουθούν είναι ενίοτε διανθισμένες με στρατιωτικές παραπομπές (ευτυχώς όχι και παραγγέλματα), δεν θα με παρεξηγήσετε!
1. Dream Theater - Metropolis Pt2: Scenes from a Memory
Αν κάτι “χρωστούσαν” οι Dream Theater μέχρι τότε, αυτό ήταν ένα concept album στα πρότυπα των Μεγάλων του είδους! Έχοντας σαν θεματική βάση για να επεκτείνουν, την ιστορία που πρωτοσυναντήσαμε στο Images and Words σαν μέρος πρώτο, μπορεί να πει κανείς ότι ανταποκρίθηκαν στην… υποχρέωση με τρόπο τουλάχιστον εντυπωσιακό!
Το εν λόγω Scenes From a Memory με πέτυχε στην “καρδιά” της στρατιωτικής μου θητείας, ευτυχώς όμως στο “εντός έδρας” εξάμηνο, οπότε είχα την πολυτέλεια να πηγαίνω στο πατρικό μου στις εξόδους και να το ακούω με την ησυχία μου. Και τι ηδονικές ακροάσεις ήταν εκείνες! Να το βάζω ξανά και ξανά και να μην του βρίσκω ψεγάδι όσο κι αν “προσπαθούσα”, και να σκέφτομαι ότι είχα το προνόμιο να ακούω έναν δίσκο που έμελλε να γίνει κλασικός, την στιγμή της κυκλοφορίας του!
Ο τελευταίος δίσκος τους στα 90s, θα ήταν και η τελευταία φορά που έλαμψαν τόσο εκτυφλωτικά!
2. Nevermore - Dreaming Neon Black
Το πολύ γαρ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη, ως γνωστόν, και εδώ η ερμηνεία του Wally πείθει ότι βρίσκεται επικίνδυνα κοντά σε αυτό το σημείο, αφού πραγματεύεται την έννοια της, πάντα επώδυνης, απώλειας. Πέρα από το συναισθηματικό βάρος του εν λόγω έργου, το συνταίριασμα τόσων αναφορών από τόσα διαφορετικά υποείδη έχει σαν αποτέλεσμα μια εντελώς δική τους ταυτότητα και ένα κλασικό δίσκο, για την εποχή του, για τώρα, για το προβλέψιμο μέλλον!
Και να σκεφτεί κανείς ότι είναι απλώς ένας από τους υποψήφιους για τον τίτλο του καλύτερου Nevermore LP!
3. Opeth -Still Life
Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, αυτός είναι ο δίσκος που έστρεψε την προσοχή στους Opeth. Είχε κάνει μάλιστα τέτοια εντύπωση τότε, που πολλοί από τους νεόκοπους οπαδούς αναρωτιόταν αν θα είναι ποτέ σε θέση να το ξεπεράσουν! Περιττεύει νομίζω να σημειώσουμε ότι η συνέχεια υπήρξε αποστομωτική!
4. Doomsword – Doomsword
Σε μια εποχή όπου το επικό metal παρασάγγας απείχε από το να είναι του συρμού, ακόμα και στα στενά πλαίσια του μεταλλικού ιδιώματος (για… παραέξω ούτε λόγος!), επόμενο ήταν οι καινούριες αξιόλογες μπάντες να προέρχονται από “περιφερειακές” χώρες με πλούσια όμως πολιτιστική παράδοση, όπως η Ιταλία.
Οι Doomsword από την Λομβαρδία σχηματίστηκαν με σκοπό να υπηρετήσουν το επικό doom metal παρακλάδι, αυτό που διαμόρφωσαν στο παρελθόν οι Manowar, οι Candlemass, οι Cirith Ungol, οι Warlord (αντιπαράβαλε εδώ και τα ψευδώνυμα των μελών!), οι Manilla Road, οι Bathory (της… ευκόλως εννοούμενης περιόδου προφανώς) κλπ. Ήταν μάλιστα τόσο περήφανοι για τις επιρροές τους, που στο ντεμπούτο τους αναγράφουν και συγκεκριμένους δίσκους των παραπάνω (και όχι μόνο) από τους οποίους άντλησαν έμπνευση! Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι συγκεκριμένοι όχι μόνο δεν αυτοπεριορίστηκαν μιμούμενοι όλα αυτά τα σπουδαία έργα, αλλά “τελειοποίησαν” τις επιρροές αυτές, σμιλεύοντας τον προσωπικό τους ήχο.
5. Dødheimsgard- 666 International
Πραγματικό ορόσημο στην πορεία του black metal, ενός ιδιώματος που εμφανιζόταν σαν… “μονόχνωτο” αλλά τελικά απεδείχθη ευεπίφορο σε πειραματισμούς, το 666 International περιφρονεί τις συμβάσεις, εγκολπώνει φαινομενικά ετερόκλητα στοιχεία, ακροβατεί επιδέξια ανάμεσα τους, και ανταμείβει πλουσιοπάροχα όσους είναι αρκετά απαιτητικοί για να αποκρυπτογραφήσουν τα εφιαλτικά οράματα και να ανακαλύψουν τον θησαυρό που κρύβει.
Και κάποια ακόμη που χρήζουν τιμητικής αναφοράς:
-
Μετά τον θρίαμβο του Signify είχε φτάσει η ώρα για τους Porcupine Tree να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους. Στο Stupid Dream επιχειρούν μια στροφή σε μια… alternative friendly διάσταση, όπου τα μακροσκελή, αυτάρεσκα instrumentals αποτελούν παρελθόν παραχωρώντας τη θέση τους σε πιο “προσιτού” χαρακτήρα κομμάτια. Διατηρούν βέβαια πάντα την αίσθηση του πειραματισμού παραμένοντας πιστοί στις αρχές του prog και μεγαλουργούν ξανά!
Το 1999 όμως σήμανε και την επιστροφή των παλιόφιλων Camel (δηλαδή του Andy Latimer και της ομάδας των αξιόλογων μουσικών που τον πλαισίωναν) με το φοβερό Rajaz, τον καλύτερο τους δίσκο από το Moonmadness και μετά! -
Αν κάποια στιγμή υπήρξε μια αναβίωση του thrash αυτή οφειλόταν (και) σε δίσκους όπως το The Gathering των Testament όπου οι Chuck Billy και Eric Peterson συγκέντρωσαν την dream team των Dave Lombardo και Steve DiGiorgio, κι έχοντας ταυτόχρονα τις death metal “ενέσεις” από τον James Murphy, δημιούργησαν κάτι σαρωτικά καταιγιστικό. Θα ήταν παράλειψη όμως να μην αναφέρουμε πως και το Code Red όπου οι Sodom… βάλλουν ξανά κατά ριπάς, ξεσήκωσε δίκαια θύελλα ενθουσιασμού!
-
Μπορεί το Αlternative 4 να ήταν το σημείο καμπής στην πορεία των Anathema, όμως το Judgement ήταν μια καθ’ όλα αντάξια επιστροφή, εξίσου ενδοσκοπικό και με τις απαραίτητες Floyd-ιανές επιρροές βεβαίως, βεβαίως! Πολλές υποσχέσεις, που φρόντισαν σύντομα μάλιστα να επαληθεύσουν, άφησαν και οι ελαφρώς παράταιροι με τα τότε κυρίαρχα ρεύματα, The Lord Weird Slough Feg, με το δεύτερο LP τους, Twilight of the Idols!
-
Τελευταίο αλλά σε καμία περίτπωση καταϊδρωμένο, το The Fragile Art of Existence όπου σαν Control Denied πια, ο Evil Chuck παραχώρησε την θέση πίσω από το μικρόφωνο, μας έδειξε ένα μέρος από το όραμα του και μας άφησε να αναρωτιόμαστε σε τι ιλιγγιώδη ύψη θα έφτανε, αν δεν έφευγε πρόωρα από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Άντε και… καλός πολίτης να μου ευχηθώ!
36 Likes
Μήπως θεωρείς τους Γιάνκηδες του Φορειν Οφισσσσς χαζούληδες που αποχαρακτηρίζουν διαβαθμισμένα έγγραφα μετά από 50 χρόνια;; 
ΜΙΛΑ! Ητο κλήρωση;;;; 
Βρε ΑΡΔΟΥΔΕΗΔΕΣ, έχουμε φτάσει Τετάρτη και ούτε μία χονοραμπλ αναφορά στο live της καρδιάς των Ελλήνων μεταλλάδων;
Μακάρι να έκανα αυτό. Εγώ από όταν κατάλαβα πως αδίκησα κάποιον δίσκο που άφησα εκτός πεντάδας για λόγους αντικειμενικότητας, άρχισα να ακούω όλα τα υποψήφια. Το οποίο σημαίνει πως ακούω πάνω από 20 δίσκους για κάθε χρονιά. Και από 00s μέχρι τέλους που δεν είναι τόσο κατασταλλαγμένα μέσα μου, η κατάταξη είναι πολύ δύσκολη έως και ανούσια, ό,τι αναφέρεται σκίζει.
5 Likes
Το έκανα στα 70s, και ψήφιζα στο τέλος της βδομάδας, οι δίσκοι που είχα ακούσει βέβαια ήταν πολύ λιγότεροι.
“Τωρα” στα 90s εχω αρκετές χρονιές πάνω από 50 δίσκους, εκ των οποίων τους μισούς και βάλε θεωρώ αξιόλογους, οπότε δεν μπαίνω στη διαδικασία να τους ακούσω όλους επειδή:
Α. Δεν θα μου άφηνε χρόνο να ακούσω δίσκους που ψήφισαν άλλα μέλη του φόρουμ και να μάθω και τίποτα καινούργιο
Β. Θα άκουγα πράγματα που πιθανώς να μην ήμουνα στο mood για αυτά, μόνο και μόνο στα πλαίσια του παιχνιδιού
Γ. Είμαι ψυχαναγκαστικος αλλά όχι τόσο πολύ πχια 
5 Likes
Εντάξει δεν τον πας αλλά βάλε κάτι παραπάνω ρε μάστορα…τι 10% τώρα…έγραψε το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής, είναι υπεύθυνος για όλο το στιχουργικό κομμάτι και το artwork…ε και τραγούδησε και καλούτσικα.Στο ότι δεν είναι προσωπικός δίσκος αλλά μπάντας, μαζί σου.
2 Likes
Εγω ακολουθω το Β. Είμαι ψυχαναγκαστικος φουλ με μουσική. 
1 Like
Ο υπνος ειναι για τους πεθαμενους σύντομα… 
στην Αθήνα πανω απο 3 ωρες υπνος ειναι ξεσαλωμα 
Ειχαν κλειδωσει τα slipknot, txc & dt και ελαβαν χωρα πλειφοφ για τις 2 εναπομειναντες θεσεις. Μπηκαν τελικα Κ και R τα οποια στο τελικο ζύγισμα προσπερασαν το dt 
Γκουρμέ καταστάσεις παντα με medium rare 
3 Likes
Πάντως στο παράλληλο σύμπαν μου το 99 πιστεύω θα ψήφιζα 1ο δίσκο το D.R.E. ενώ σε αυτό δεν μπήκε καν 5δα 
. Επίσης στο παράλληλο σύμπαν μου θα έδινα πάνω από δύο πρωτιές σε Deftones κυκλοφορία, σε αυτό το σύμπαν πέφτουν πάντα σε ογκολιθους… Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι νιώθω ότι αδικώ δισκάρες…
4 Likes
Και σε αυτό το σύμπαν παίζει το parallel universe από το δίσκο της χρονιάς 
3 Likes
Να με συμπαθάς αλλά είμαστε σε διαφορετικά σύμπαντα. Στο σύμπαν που είμαι τώρα δίσκος της χρονιάς είναι το FanMail των TLC και δεν υπάρχει τέτοιος τίτλος, σε καμιά ώρα δεν ξέρω σε ποιό σύμπαν θα είμαι… Πάντως το 99 βλέπω ότι σαρώνουν σε όλα τα Universe οι Η.Π.Α., πιο συγκεκριμένα η Καλιφόρνια και ακόμα πιο συγκεκριμένα το Greater Los Angeles area…
1 Like
1999
frontline
Summary
-
1.DREAM THEATER – metropolis pt.2-scenes from a memory
-
2.KATATONIA – tonight’s decision
-
3.ANATHEMA – judgement
-
4.ΤΡΥΠΕΣ – μεσα στη νυχτα των αλλων
-
5.SCORPIONS – eye II eye
2nd unit
Summary
-
6.GRAVE DIGGER – excalibur
-
7.ROLAND GRAPOW – kaleidoscope
-
8.PARADISE LOST – host
-
9.LIQUID TENSION EXPERIMENT - 2
-
10.OZRIC TENTACLES – watefrall cities
11-20
Summary
- 11.AMORPHIS – tuonela
- 12.ICED EARTH – alive in athens (live)
- 13.SEPTIC FLESH – revolution DNA
- 14.LACUNA COIL – in a reverie
- 15.CREMATORY – act seven
- 16.KREATOR – endorama
- 17.BLACMORE’S NIGHT – under a violet moon
- 18.MADRUGADA – industrial silence
- 19.TEA PARTY – triptych
- 20.ARCHIVE – take my head
21-30
Summary
- 21.FLOTSAM & JETSAM – unnatural selection
- 22.SLIPKNOT – s/t
- 23.SEVENDUST – home
- 24.SONGS:OHIA – axxess&ace
- 25.ΑΡΝΑΚΙΑ – s/t
- 26.TIAMAT – skeleton skeletron
- 27.PANX ROMANA – κρατος κλειστον
- 28.THERAPY? - suicide pact-you first
- 29.PORCUPINE TREE – stupid dream
- 30.ANDI DERIS – done by mirrors
31-40
Summary
- 31.ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ – για τις κρυες νυχτες του χειμωνα (7”)
- 32.ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ – εικονες στα συννεφα
- 33.DREDG - leitmotif
- 34.ΧΑΣΜΑ – τα χρωματα του μισους
- 35.CRADLE OF FILTH – from the cradle to enslave (EP)
- 36.MUSE – showbiz
- 37.METALLICA – S&M (live)
- 38.GIP INC. - solidify
- 39.KAMELOT – the fourth legacy
- 40.RAGE – ghosts
41-50
Summary
- 41.GAMMA RAY – powerplant
- 42.SAMAEL – eternal
- 43.MALMSTEEN – alchemy
- 44.RACER X – technical difficulties
- 45.KORN – issues
- 46.CHILDREN OF BODOM – hatebreeder
- 47.JIM MATHEOS – away with words
- 48.MOBY – play
- 49.ANOUK – urban solitude
- 50.MICHAEL MONROE – life gets you dirty
51-65
Summary
- 51.STEVE VAI – the ultra zone
- 52.TOTO – mindfields
- 53.RAGE AGAINST THE MACHINE – the battle of Los Angeles
- 54.VIRGIN STEELE – the house of atreus act I
- 55.VANDEN PLAS – far off grace
- 56.TEN – spellbound
- 57.BURNING RAIN – s/t
- 58.ΓΗΣ ΜΑΔΙΑΜ – s/t
- 59.NINE INCH NAILS – the fragile
- 60.SKYCLAD – vintage wine
- 61.DEATH IN VEGAS – the contino sessions
- 62.PENNYWISE – straight ahead
- 63.RED HOT CHILI PEPPERS – californication
- 64.DEF LEPPARD – euphoria
- 65.DOKKEN – erase the slate
mentions ( χωρις αριθμηση)
Summary
- QUEENSRYCHE – Q2k
- PINEAPPLE THIEF – abducting the unicorn
- EVERGREY – solitude+dominance+tragedy
- CANDLEMASS – from the 13th sun
- UDO - holy
- GLENN HUGHES – the way it is
- SANTANA - supernatural
- WISHBONE ASH – bare bones
- PURPLE OVERDOSE – reborn
- UNIDA – copying with the urban coyote
- KARMA TO BURN – wild wonderful purgatory
- COLOUR HAZE - periscope
- ZZ TOP – XXX
- GARY MOORE – a different beat
- DAVE MENIKETTI – on the blue side
- MEGADETH – risk
- SAXON – metalhead
- ANNIHILATOR – criteria for a black widow
- MACHINE HEAD – the burning red
- SODOM – code red
- IN FLAMES – colony
- VISION OF DISORDER - for the bleeders
- POWERMAN 5000 – tonight the stars revolt
- TO/DIE/FOR – all eternity
- MOONSPELL – the butterfly effect
- COLOURSOUND – s/t
- SILVERCHAIR – neon ballroom
- PRIMUS - antipop
- SKUNK ANANSIE – post orgasmic chill
- INFECTED MUSHROOM – the gathering
- ΕΡΕΒΟΣ – ανοητες εχθρες
- ΟΛΕΘΡΙΟ ΡΗΓΜΑ – πολεμησε για τους αθωους
25 Likes
Δισκάρα μεγάλη. Το ξέχασα εντελώς.
2 Likes
Πώς το ξέχασα; Και 1.000 καρδούλες θα ήταν λίγες. Το καλύτερο ελληνικό ροκ εκείνης της χρονιάς.
2 Likes
Σκληρός καριόλης!
1 Like
Αντε του βαζω 20% τοτε να εχουμε κομμουνισμο και να παρουν ολοι απο 1/5 του θαυμασμου Btw δεν εχει καμια σχεση το αν τον παω ή οχι, απλα θεωρω αυτον τον δισκο περισσοτερο δισκο του Roy Z παρα του Bruce. Αλλιως θα εβγαζε και χωρις τον Roy Z τετοια μουσικη, και δεν συνεβη ποτε κατι τετοιο
Τωρα οκ αυτο που ολα τα τραγουδια εχουν το ονομα του στα writing credits ειναι σαν να λεμε οτι ο Λαρς εχει γραψει το μεγαλυτερο μερος της μουσικης στους Metallica μαζι με τον James, αφου ολα τα τραγουδια τους εχουν και τα δυο ονοματα
1 Like
Στο Τyranny… παντως βρισκω καποια στοιχεια που υπηρχαν και στο Chemical ενώ ελειπε ο Roy Z νομίζω. Κι αν δεν εκανε μια καποια κοιλια θα το είχα κι αυτό σιγουρα στα mention.
1 Like