Άντε, πάρτη την καρδούλα σου, ευρωστερημένε λιμανίσιε, μπας και ξεχάσεις ποτέ 
1 Like
Βαλε κι εσυ έναν Dejan Bodiroga!
3 Likes
Αυτά είναι αρμοδιότητα του ARIAN 
1 Like
The Elysian Fields - We…The Enlightened
To 98’ ΞΕΧΑΣΑ αυτό το ΕΠΟΣ ,θα ήταν σίγουρα 5αδα μου. (δε πρόσεξα αν το χε κανένας αλλος)
Ας το αναφέρω τώρα λοιπόν … εστω και καθυστερημένα. 
2 Likes
1999 λοιπον και άλλη μια συγκλονιστική χρονια στο μουσικο στερέωμα με πρωτοποριακες και εμβληματικές κυκλοφοριες σε όλα τα ειδη.
Περα από τα αλμπουμς που θα αναφερω παρακατω και με διαμορφωσαν μεγαλωνοντας, δε γινεται να μην αναφερουμε το φαινομενο ποπ ντεμπουτο της Britney Spears Baby One More Time, το πολύ–βραβευμενο φανκοροκ Californication των RHCP αλλα και το Slim Shady του Eminem.
Τρομερα δυσκολη για ακομα μια φορα η δημιουργια της λιστας, μιας και οι δισκοι που ξεχωρισα είναι παρα πολλοι για να χωρεσουν σε μια 5αδα.
Ηταν παντως μια από τις πιο απολαυστικες εβδομαδες, μιας και ξανα-ακουσα πολυαγαπημενα αλμπουμς, τραγουδησα δυνατα, νοσταλγισα, ταξιδεψα. Η σειρα δεν εχει πολύ σημασια, και δε θελω να καω περισσοτερο οποτε τα βαζω όπως τα κατεγραψα.
1. Neurosis - Times of Grace
Ένα από τα αγαπημενα αλμπουμ, μιας από τις αγαπημενες μου μπαντες.
Λατρεμενος δισκος σε βαθμο μανιας, ένα ηχητικο ταξιδι που ξεπερναει μουσικα ειδη και κουτακια.
Oι πατεραδες του ατμοσφαιρικου και εναλλακτικου doom/post-metal, δημιουργησαν πραγματικα ένα υποβλητικο αριστουργημα / μουσικη οδυσσεια.
Με εχει συντροφεύσει σε πολλες φασεις της ζωης μου, και ακομα καταφερνει να μου προκαλει ανατριχίλες σε κάθε ακροαση. Εάν εσυ που διαβαζεις δε το εχεις ακουσει, σε ζηλευω.
2. Sleep – Jerusalem
Jerusalem / Dopesmoker πεστο όπως θες. Εγω θα το πω ένα από τα καλυτερα τραγουδια που εχουν γραφτει. Τι τραγουδι θα μου πεις, είναι 52 λεπτα αφου… Ε ΝΑΙ ! Ένα τραγουδι είναι κανονικα και η διαφορα στις μεταγενεστερες κυκλοφοριες είναι ότι εσπασε σε individual tracks για να είναι πιο προσβασιμο.
Αυτή η διαμαχη ηταν βασικα ο λογος που τα πηραν οι Sleep με τη δισκογραφικη τους το 1999, και τους οδηγησε στο να σταματησουν τη μπαντα (!!).
7 χρονια μετα το πολύ επιτυχημενο Holy Mountain, οι γιακαδες της Earache Records έτριβαν τα χερια τους και περιμεναν το επομενο χιτ από την μπανταρα.
Ε σκασαν οι Sleep μετα κλασμενοι με το Jerusalem – ενας δισκος υπερβατικος στα ορια της έκστασης. Ένα μουσικο ταξιδι ενός καραβανιου των Weedians που δισχιζουν μια μυθικη ερημο για να βρουν τη riff-filled land, μεσα από φανταστικα τοπια και αρχαιες τελετουργιες.
Η δισκογραφικη τελικα τους εσπασε το συμβολαιο και αλλαξαν εταιριες αλλα και παλι ειχαν τα ιδια θεματα… Λεγεται παντως ότι τα 50,000 που τους εδωσε η νεα εταιρια για να ολοκληρωσουν το αλμπουμ, χρησημοποιηθηκαν για φουντα 
Περα από τις αμετρητες ιστοριες και μυθους, ο δισκος είναι εκπληκτικος και κανει build up με ένα μοναδικο τροπο. Είναι μαστ λισεν πως το λεν.
3. Slipknot – Slipknot
1999, 14 χρονων, σχολειο.
Ένα σουσουρο ειχε επικρατησει στις ταξεις των αποκλήρων μεταλλαδων, και ένα αντιγραμμένο δισκακι εκανε την εμφανιση του από χερι σε χερι.
Ηταν το ντεμπουτο των Slipknot και κάθε φορα συνοδευόταν με το αναλογο λογύδριο οσον αφορα το ποσο αρρωστα βιαια είναι τα λαιβ τους και πως μαλιστα ενας φαν ειχε σπασει τη πλατη του.
Ηρθε και η σειρα μου να αποκτησω κ εγω ένα τετοιο bootleg και η πρωτη φορα που το εβαλα να παιζει ηταν από αυτά τα no-return μομαντς. Δεν εχω να πω κατι που δεν εχει υποθει για αυτό το αλμπουμ που αλλαξε τον ρου της μοντερνας μεταλ ιστοριας, και καταφερε να γινει χρονια αργοτερα μια από τις μεγαλυτερες μπαντες του πλανητη. Εχω πολλες ιστοριες με Slipknot, πως αργοτερα ετυχε να τους γνωρισω μετα το λαιβ του Λυκαβητου, η πως παρολιγο να βρεθω στο backstage για να γνωρισω τον Corey αλλα από μλκια δεν εγινε, οποτε ας μεινουμε ότι εχω αυτό το δισκο ριζομενο στη καρδια μου.
Ένα απωθημένο είναι να δω το Purity λαιβ – ένα από τα πιο αγαπημενα μου τρακς.
4. The Dillinger Escape Plan - Calculating Infinity
Ακομα θυμαμαι τον εαυτο μου τη πρωτη φορα που ακουσα DEP και που να ηξερα ότι θα γινει άλλη μια από τις τοπ μπαντες μου. Κάθε φορα που θα τους εβλεπα αργοτερα λαιβ, προσπαθουσα να το καταγραψω στο μυαλο μου οσο καλυτερα μπορω γιατι ενιωθα ότι παρακολουθω κατι ιστορικο.
Το Calculating Infinity είναι καπως ετσι – ιστορικο και πρωτοποριακο.
Μια χαοτικη ενεργεια avant-garde, mathcore, metalcore, τρομερα πειραματικης που ταρακουνησε για τα καλα τα θεμελια του ακραιου ηχου. Ειχα διαβασει πολύ σωστα καπου ότι όπως το Scum των Napalm Death αλλαξε τον ακραιο ηχο το 1987, ετσι και το Calculating Infinity το καταφερε ξανα το 1999. Σε μια χρονια που το nu metal, pop punk ηταν σε εξαρση, οι DEP ανεβηκαν στη σκηνη (που ειχαν ηδη στησει οι Converge, Botch, Coalesce…etc ) και ανεβασαν τον πηχη. Φαντασου δλδ να ακους για πρωτη φορα το 1999 το Sugar Coated Flour η το η το 43% Burnt.
5. Botch - We Are the Romans
Ένα λυσσασμένο αλμπουμ που ξεπερναει τα ορια του hardcore/metalcore.
Τεχνικο θαυμα? Μοντερνο περιπλοκο αριστουργημα? Ότι και να χαρακτηριστεί η διαρκης επιρροη του μεχρι τη σημερον ημερα είναι αδιαμφησβήτητη και προσωπικα το βαζω στα πιο επιδραστικους και καινοτομους δισκους του αιωνα.
Εάν οι φημες βγουν αληθινές και η Ελινα τους φερει Αθηνα, τοτε θα εχουμε λιποθυμίες.
Υπεραγαπημενα #1
Χάσμα - Τα Χρώματα Του Μίσους
2003 καλοκαιρι μολις ειχαμε τελειωσει τις πανελληνιες και ξεκινουσαμε τη νεα μας ζωη.
Η παρεα με τους κολλητους που μεγαλωσαμε μαζι αποφασιζει για πρωτη φορα να παμε Αμοργο, και μαζι για 3 βδομαδες μας συνοδεψαν οι Χασμα με τα Χρωματα του Μισους.
Πολλες από τις καλυτερες καλοκαιρινες μου αναμνησεις εχουν αυτό το soundtrack και θυμαμαι να το ουρλιαζουμε πανω στα μηχανακια.
Προσωπικα πιστευω ότι τα «Ακομα ένα βραδυ», «Στη γωνια μιας γωνιας», «στα χρωματα του μισους», αλλα και το εξαιρετικο κοβερ στα «παρασημα του παραδεισου» (που μου αρεσει περισσοτερο από το OG) είναι από τα αγαπημενα μου ελληνικα τραγουδια.
Korn – Issues
Το Issues ηταν το πρωτο αλμπουμ που αγορασα στα 14 από Κορν, και το ελιωσα οσο κανενα άλλο.
Δε καταλαβα ποτε το hate που εφαγε ανα τα χρονια, και ειλικρινα στα σημεια μου αρεσει περισσοτερο τελικα από το Follow The Leader που είναι πιο nu για τα γουστα μου.
Βαζοντας το να παιζει στο αυτοκινητο, συνειδοτοπιησα ότι ακομα ξερω το 90% των στοίχων, οποτε εάν ακουσες στο δρομο καποιον να το τραγουδαει στο αμαξι ειμουν εγω.
Dystopia - The Aftermath
Ποσο με ***ωνει αυτο αυτόλμπουμ γτχμ.
Ένα τρομερο παραδειγμα πολιτικα φορτισμενου crusto-sludge που σπαει κοκκαλα.
Δυστοπικο, ζοφερο με πολιτικες ανησυχιες που καταπιανεται και με θεματα περιβαλλοντικης καταστρογης και κοινωνικη αδικιας αξιζει να ακουστει και να αναδειχτει περισσοτερο.
Deus - The Ideal Crash
Θυμαμαι να φερνει τον δισκο η μεγαλυτερη αδερφη μου στο σπιτι και να τον κλεβω με τη μια.
Πως να μη σου κολλησει ένα αλμποουμ με τεαγουδια όπως το Instant Street η το Sister Dew?
Συνδυαζει τελεια εναλλακτικο ροκ με indie pop και για εμενα είναι χαρακτηριστικος ηχος που ακουγαμε στα απονερα του 20υ αιωνα.
Mr. Bungle – California
Ένα κλασσικος Mike Patton δισκος οπου ξεδιπλωνει αριστουργηματικα τη δημιουργικοτητα και ταλεντο του μεσα από την αναμειξη ροκ, μεταλ, φανκ, θεατρικοτητας και πειραματισμου. Ποσο μεγαλη κομματαρα είναι το Pink Cigarette?
Υπεραγαπημενα #2
Muse - Showbiz
Acid King - Busse Woods
Jucifer - Calling All Cars on the Vegas Strip
Machine Head - The Burning Red
HIM - Razorblade Romance
Best cover:
33 Likes
άσ’ το να πάει ρε μπας και γλιτώσουμε την άλλη βδομάδα 
Γιατί, τι έχει να βάλει την άλλη βδομάδα;
Την κούπα στην Πυλαία;
Ή μήπως κάνα μακροβούτι του Stelios ή του “και τον γιο μου θα κλέψω για να νικήσω;”
Ως προς τι η απορία; Πως γίνεται να μου αρέσει το “Host” ενώ δεν μου αρέσουν οι DM?
Αν είναι αυτό, όπως αναφέρω οφείλεται στην (καθαρή) φωνή του Holmes και σε κάποιες trademark μελωδίες του Greg που παρόλο που είναι μέσα από ένα DM φίλτρο είναι διακριτές νομίζω.
5 Likes
Νόμιζα πως ζουν rent free οι Depeche και το έγραψες κατά λάθος, αλλά my bad, δεν το έχω ακούσει ποτέ το αλμπουμ και δεν καταλαβαίνω τι λες
Νομιζω οτι η απορια του ειναι πως γινεται να μην αρεσουν σε καποιον οι Depeche Mode, και αν και εχω την ιδια απορια γενικα σε αυτον τον κοσμο, εχω σταματησει να την εκφραζω οταν η γυναικα μου ειπε “δεν μου αρεσει η φωνη τους”. Αβυσσος η ψυχη της
Απο κει και περα, το Host εχει ελαχιστη σχεση με την μουσικη των DM συνθετικα. Και πολυ μικρη ηχητικα.
That’s me
1 Like
στα μέρη μου όταν λέμε “την άλλη” βδομάδα εννοούμε όχι αυτήν που έρχεται τώρα, την επόμενη!
Ναι ρε μάγκα αλλά όταν θα ποστάρει, επόμενη βδομάδα θα είναι!
Δεν ντρέπεστε ρε, αφού όλο ΝΒΑ βάζω
Το '99 βαριέμαι τους Σπερς και δεν είχε και τίποτα άλλο, οπότε τι να κανα…
Αχ και λες για στερημένους μετα…
Το '99 λένε κι εμένα τα κιτάπια μου.
Αυτό θυμάμαι να το ισχυρίζεται κι ο Isis παλιά στο forum (και μάλιστα είχε αναφέρει κάποιες άλλες μπάντες που κατά τη γνώμη του έμοιαζαν πολύ περισσότερο με το στυλ του “Host”, αλλά δεν τις θυμάμαι), δηλαδή ότι οι Depeche Mode αποτελούσαν μία ουσιαστικά επιφανειακή και “εύκολη” αναφορά για το ηλεκτρονικό στυλ του “Host”, ενώ στην πραγματικότητα δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Η αλήθεια είναι ότι ειδικός σ’ αυτό στο στυλ δεν είμαι, αλλά ακούγοντας τη δισκογραφία των DM πέρυσι θα έλεγα ότι έβρισκα διάφορα κομμάτια (εννοώ μελωδικές γραμμές, ήχους στα μπλιμπλίκια κλπ.) που άμεσα παραπέμπουν στο “Host”, κυρίως στο “Songs of faith and devotion” και το “Ultra” -όχι πιο πριν.
3 Likes
Στέρηση το λες εσύ αυτό, ε βέβαια, ούτε να συνεννοηθούμε δεν μπορούμε πχια 
Απ’ τη στέρηση θολώνει το μυαλό και λες ασυναρτησίες μετά.
@Leviathan κοίτα τι έκανες τώρα!
Σταματάω εδώ.
1 Like
Βάλε ενωτικό stepover το '01 και κλείσαμε…