έχω παρκάρει Αραράτ 
μην μου τα μπανια ταρατε ε 
Όπως τόνισα και πρωθύστερα, τις παλόμες τις έχω ήδη έτοιμες, μην σας ψάχνω την άλλη εβδομάδα μόνο Κυριακή βράδυ που θα μου έρχεται ο παπα Γιώργης για παράτα!!! Άλλωστε
ΕΡΧΟΜΑCTE (την άλλη Κυριακή)
2000
The prog side:
Porcupine Tree - Lightbulb Sun
prog meets the spirit of the radio. Φανταστικος δίσκος, με ποικιλία στις συνθέσεις, textbook παραγωγή και όλη την μπάντα σε μεγάλα κέφια. Μερικα από τα καλύτερα τους κομμάτια είναι εδώ.
Pain of Salvation - The Perfect Element Pt 1
Από τις πολύ σπάνιες συναστρίες που όλα σε έναν δίσκο είναι τέλεια και η μπάντα έχει το άγγιγμα του Μίδα. Όπως και το από πάνω είναι λες και βγήκε τώρα, ούτε ίχνος ρυτίδας. Αν σε βρει σε “κατάλληλη” στιγμή σε έχει τσακίσει . Απίθανο και συντριπτικά ενδοσκοπικό
Fates Warning - Disconnected
Τεράστια αδυναμία, prog της νέας εποχής από μια τεράστια μπάντα που δεν σταματάει συνεχώς να εξελίσσεται και να κοιτάει μπροστά. Θεός Zonder, τιτάνας συνθέτης Matheos και ο Alder στα καλύτερά του. Οσοι πήραν χαμπάρι τότε τι έγινε πρέπει να ένιωσαν πολύ τυχεροί, δίσκος που αναδείχθηκε πολύ παραπάνω με το πέρασμα του χρόνου. Πολύ ψηλά ιεραρχικά στην άτυπη κατάταξη της δισκογραφίας μιας από τις αγαπημένες μου μπάντες.
Spock’s Beard - V
δεν είμαι καθόλου μα καθόλου fan του τραγουδιστή Morse, όμως συνθετικά και εκτελεστικά εδω γίνονται θαύματα. Τρομερή ομάδα και τρομερή απόδοση, αλλα ξεχωρίζω προσωπικά το μαγικό ρυθμικό δίδυμο Meros/D’Virgilio
Symphony X - V
με κεκτημένη ταχύτητα η υπερηχητική πεντάδα με καινούριο θεομπασίστα δεν σταματά πουθενά. τοπ 2-3 της δισκογραφίας τους για εμένα any given day. από φαντασία στα ονόματα δίσκων κάτι παίχτηκε εκείνη τη χρονιά ε?
Spiral Architect - A Sceptic’s Universe
Οι λιγότερο Original αυτής της παρέας το αντισταθμίζουν με θεϊκο παίξιμο και αυτό το blend Watchtower/Cynic/Psychotic Waltz είναι το λιγότερο μεθυστικό
Τhe Dark Side
Immolation - Close to A World Below
Πολυαγαπημένη μπάντα που ποτέ δεν έριξε την στάθμη της ποιότητας στο σπηλαιϊκό αλλά ταυτόχρονα super τεχνικό death metal της. Από τα πιο λαμπρά διαμάντια της δισκογραφίας τους, το death metal του 21ου αιώνα μαζί με των κυρίων από κάτω.
Morbid Angel - Gateways to Annihilation
Μερικά από τα καλύτερα riffs που έγραψε ποτέ ο Azagthoth ο οποιος έχει κέφια και στα σόλο μαζί με τον έτερο Καππαδόκη Erik Rutan που επέστρεψε και έφυγε για τελευταία φορά μετα από αυτή τη δισκάρα. Η παραγωγή είναι θεϊκη και ας ξενισε και ξενίζει πολλούς old-schoolers . Τελευταίο αριστούργημα από μια κάποτε τεράστια μπάντα που εδώ και 20 χρόνια είναι ένα περιπλανώμενο κουφάρι/θίασος για λυπηση. Α , και αδιανόητο και χαοτικό εξώφυλλο από τον μαιτρ του είδους Seagrave ( επίθετο και αυτό για death metal σχεδιαστή ε? )
Μartyr - Warp Zone
Καθαρά και ξάστερα ένας από τους καλύτερους δίσκους τεχνικού death metal που βγήκαν ποτέ, 4 εκπληκτικοί και αυτόφωτοι παίχτες, τρομερές συνθέσεις, ποικιλία, τα πάντα. Τρομερό. Τρομερό
Επίσης δόξα και τιμή για τις δισκάρες των Halford, Iommi, Pantera, Primordial, Transatlantic ( αυτός ο Morse πρέπει να εχει 3-4 κλώνους του που δουλεύουν ταυτόχρονα και μας δουλεύει ψιλό γαζί )
top 5 πολύ δύσκολο
Κάντο 2000 όμως μαν μου.
θενκγιου, εφαγε σκαλωμα η RAM
Εντωμεταξύ με τα προγκ είμαι κι άσχετος και συνέχισα να διαβάζω ατάραχος, όταν έφτασα Immo & Morbid σκάλωσα.
@anhydriis εδεησα και τα πέρασα και στη φόρμα 
εισαι πολύ μερακλής που τα συντηρείς όλα αυτά !
Χάος, ανέκαθεν σε λάτρευα!! 
τώρα ένα κάτι τι περισσότερο!!! 
εξωπραγματική δισκογραφια για το 2000…βλέπω δίσκους που έχουν φάει λιώσιμο ατελείωτο(μέχρι και σήμερα) και που θα μείνουν έξω απο την λίστα και στεναχωριέμαι…
Εδω εχεις ξεχασει να βαλεις εξωφυλλο το 1979, εκει θα κολλησουμε? 
Παντα υπαρχει χρονος για λιγο εξτρα μαγείρεμα…
Νταξει η 10αδα μου εχει κλεισει, αλλα ξανα-ακουγοντας το Hybrid Theory θελω να πω οτι οποιος δε το αναφερει η δε παραδεχτει οτι καποια στιγμη της ζωης του τραγουδησε τουλαχιστον ενα απο τα κομματια ΨΕΥΔΕΤΑΙ.
ευτυχώς που έγινε αναφορά, γιατί το μετάνιωσα που δεν το χώρεσα στη λίστα μου και εγώ - αν την έκανα σήμερα, θα ήταν 10άδα σίγουρα
Πες τα παιχταρα μου
Είναι ιδιαίτερος, απαιτητικός θα έλεγα, δίσκος που αν είσαι στο mood να τον ακούσεις όμως είναι καταπληκτικός. Άργησα να τον εκτιμήσω σε αντίθεση με τους δύο πρώτους τους που ήταν instant classics.
“Ευωδιάζουν Αγριοκερασα οι Σιωπές”, όλοι emo είστε κι ας μην το ξερετε, μαλακες μου
Θα ήθελα να το κορνιζάρω αυτό αν μπορούσα.
Αλλά, μια απορία. Πως και δεν υπάρχει κάπου εκεί το “SMPTe”?
Η αλήθεια είναι ότι έχω ακούσει transatlantic μόνο αυτό το δίσκο και μάλιστα τότε, ίσως να ήταν πολύ δύσκολο για μένα τότε ίσως να μην το είχα ακούσει σωστά, για αυτό λέω ότι θέλω να τους ξαναπροσπαθήσω αυτούς γιατί η λογική λέει ότι θα ταιριάζουν στα γούστα μου. Θα γίνει πάντως και βλέπουμε 
2000
Nevermore-Dead Heart In A Dead World ποιος περίμενε ότι ένα χρόνο μετά θα κατάφερναν να κυκλοφορήσουν τέτοιο δίσκο; Μελωδία, όγκος, συναίσθημα και μια φοβερή διασκευή.
In Flames-Clayman ίδια περίπτωση κι εδώ πραγματικά οι In Flames τότε ήταν… On Fire
Helloween-The Dark Ride δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος τους δίσκος με τον Deris αλλά σίγουρα είναι αδικημένος από την ίδια τη μπάντα
Cradle Of Filth-Midian για μένα ο καλύτερος τους δίσκος, η μια κομματάρα μετά την άλλη, η τέλεια ισορροπία μεταξύ θρας βρωμοξυλου και ατμόσφαιρας… μόνο οι COF αυτά.
Disturbed- The Sickness μάλλον τότε θα έκραζα το nu metal, αλλά μεγάλωσα και “ωρίμασα”… εξαιρετικός δίσκος
εξώφυλλο
χειρότερο εξώφυλλο
Το παιχνίδι πρέπει να συνεχιστεί και τον Αύγουστο - δεν πρόλαβα να ψηφίσω - γιατί έγινε πλέον σταθερή ασχολία του καλοκαιριού.
2000
Ψήφισα ό,τι μου άφησε διαχρονικά ένα αποτύπωμα στην καθημερινότητά μου, σχεδόν ό,τι θα βάλω ν’ ακούσω κάθε πρωί όταν ξυπνάω, τις μέρες που έχω δουλειά.
1. Nevermore - Dead Heart in a Dead World
Ένα μεγάλο κομμάτι της σκέψης του Warrel Dane κρύβεται και σ’ αυτό το άλμπουμ. Μελωδικά κομμάτια, ντυμένα με το χρώμα της φωνής του Warrel - σεμινάριο φωνητικής. Το ακούω και το ξανακούω.
2. Isis-Celestial
Από τα άλμπουμ που άλλαξαν κάπως την ιστορία της μουσικής, χαρακτηριστικό post-metal αριστούργημα. Μελωδίες που περιγράφουν μια παρακμή. Σε καταπίνει, δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια για ν’ αφεθείς στην ακρόασή του. Ο ήχος της κιθάρας απέκτησε άλλο νόημα σ’ αυτό το άλμπουμ.
3. Diary of dreams - One of 18 Angels
Άλμπουμ που ανακάλυψα αρκετά μεγάλη, έχει μείνει σταθερά τα τελευταία χρόνια στη ζωή μου. Όπως και σε όλα τα άλμπουμ των Diary of Dreams, το βασικό θέμα είναι το συναίσθημα και ο άνθρωπος, με όλες τις αδυναμίες του και στην ολότητά του. Γκοθ ψυχές από κουκούλια γίνονται πεταλούδες και χορεύουν - Butterfly! Dance.
4. Μαύρη Μαγιονέζα – Παραμόρφωση
5. Χάσμα – Αντεκδίκηση
Άλμπουμ με ξεκάθαρα πολιτικό στίχο. Όσο μεγαλώνεις, καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος έχει διαφθείρει την πολιτική και το πολιτικό σύστημα έχει διαφθείρει τον άνθρωπο, οπότε αναγκαστικά κάμνεις τις αντίστοιχες σκέψεις ακούγοντάς το. Κοινωνική οργή, όπως λέει και το “Πώς”. Κράτησε παρέα σε δύσκολες στιγμές, αποτέλεσε το ξύπνημα σε μέρες που δεν ήθελα να σηκωθώ - “Ξυπνάω νωρίς”. Συνδυασμένο με πρωινά σε συγκοινωνίες, κυνήγι από ελεγκτές, τυχαίες συναντήσεις με συναδέλφους που από το πρωί είναι στις επάλξεις για να υπηρετήσουν το εκπαιδευτικό σύστημα και πάει λέγοντας.
Πάμε και σ’ αυτά που μένουν εκτός πεντάδας (με τον γνωστό πόνο ψυχής) αλλά αξίζει να αναφερθούν
6. The Gathering - If_then_else
Ήταν κανείς στο Gagarin to 2018 όταν τσιρίζαμε στο “Saturnine”; Αυτό τα λέει όλα για το πόσο αγαπάμε αυτό το άλμπουμ. Έχει κάποιες πραγματικά όμορφες στιγμές, όπως το “Amity” και το “Bad Movie Scene”.
A Perfect Circle - Mer De Noms
Linkin Park - Hybrid Theory
Godsmack - Awake
Helloween - The Dark Ride
Honorable mention από το doom/death
Daylight Dies – Idle
Οι πρώτοι πειραματισμοί της μπάντας από τη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ είναι αποτυπωμένοι σ’ αυτό το EP που ηχογραφήθηκε σε κάποιο πανεπιστημιακό studio. Το δισκογραφικό ντεμπούτο θα έρθει δύο χρόνια αργότερα. Το Unending Waves είναι η σύνθεση που ξεχωρίζει.
Ελληνικό ροκ:
Ξύλινα Σπαθιά – Ένας κύκλος στον αέρα
Διάφανα Κρίνα – Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές
Μιλάμε για δύο άλμπουμ δεκάρια, που το καθένα με τις συνθέσεις του ξεχωρίζει και μένει για να το ξανακούσεις όποτε θες.
Ιστορικό συμβάν στην εγχώρια σκηνή: Οι Yellow Devil Sauce (a.k.a. κουμάσια) κερδίζουν το Battle of the bands στο An Club. Κάπως έτσι σηματοδοτείται η αρχή μίας ανόδου του ελληνικού underground ροκ και μέταλ, θα αναφερθούμε σ’ αυτό τα επόμενα χρόνια.
