Οριακά καλύτερο από τις προσδοκίες που έχω από εσένα… 
1 Like
Άουτς
Σίγουρα υπάρχουν χιλιάδες haters! Συμβαίνει με όλες τις μεγάλες μπάντες!
Συμφωνώ απόλυτα με τα τετραγωνάκια όμως!
Αφού ξέρεις ότι σου έχω αδυναμία, τι να κάνω…
1 Like
Αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σε κουνουπίδι Zakk Wylde 
8 Likes
Κλασικό δείγμα ετεροντροπής.
1 Like
Ωχ, έχω πει ότι δεν ξέρω ποιο είναι το καλύτερό μου;
Ε τώρα ξέρω
1 Like
Τον καλύτερο mayhem δίσκο
5 Likes
Ωραιος, ειλικρινης.
2 Likes
Ούτε καν ο καλύτερος Mayhem της δεκαετίας για να μην πω ούτε καν η καλύτερη κυκλοφορία τους με Maniac στα φωνητικά.
3 Likes
Είσαι σοφός προγεννήτορας.
1 Like
Ο καλύτερος μπορεί να μην είναι
Είναι όμως με διαφορά αυτός με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, κατά τη γνώμη μου
1 Like
Εντάξει, όταν το ντεμπούτο σου είναι κάτι περίπου σαν το “πιο acclaimed black metal album ever”, καλό είναι να αποφεύγουμε τις υπερβολές. Τα κομμάτια του DMDS όρισαν τη σκηνή για όλη τη δεκαετία. Τα κομμάτια του AGDOW δεν όρισαν ούτε καν το black metal της χρονιάς 2000. (Προφανώς θα το έχω στη λίστα μου. Απλώς ψυχραιμία).
2 Likes
Κανονικά βέβαια θα έπρεπε δίσκος με εξώφυλλο περιστέρι της ειρήνης και συρματοπλέγματα να μπαίνει αυτόματα 5δα, και ας παίζουν ska, αλλά έχε χάρη που είμαι κάφρος.
4 Likes
Εννοείται ψυχραιμία, δεν μου λείπει όταν το γράφω αυτό. Είπαμε, όχι απαραίτητα the best - the most interesting on a personal level. Εγώ βέβαια έτσι κι αλλιώς δεν τραβάω ιδιαίτερο ζόρι με το “ορθόδοξο” black metal. Ουσιαστικά μόνο De Mysteriis και Blaze in the Northern Sky έχω μνημονεύσει, έχω αγνοήσει πλήρως Burzum, Gorgoroth κ.ο.κ. Το πιο πειραματικό black metal των late 90s - early 00s με ελκύει χίλιες φορές περισσότερο.
3 Likes
Καλά οι Γκοργκοροθ δεν μπαίνουν καν στην ίδια κατηγορία. Σιγά μην ακούμε και Καρπαθιαν Φορεστ μη ειρωνικά.
Πάντως και το DMDS με αυτά τα φωνητικά δεν το λες ακριβώς «ορθόδοξο». Γενικά, όπως έχω ξαναπεί εδώ, εγώ θεωρώ όλο το black metal των ‘90s ως ένα πράγμα που δεν διαχωρίζεται σε ορθόδοξο και πειραματικό, black και post-black, αλλά σε κάποια πολύ καλά συγκροτήματα και στους τραγικά κακούς κλώνους τους.
Για να είμαστε δίκαιοι δηλαδή, απολύτως κανένα από τα εξαιρετικά σχήματα της σκηνής δεν έμεινε πιστό στο ορθόδοξο δόγμα. Ούτε καν οι Darkthrone.
4 Likes
Ασχέτως αν είχαν αυτό το ντεμπούτο οι Mayhem, ασχέτως αν έφτιαξαν το σκοτάδι το ίδιο με το Ordo Ad Chao, το Grand Declaration είναι το πιο περιπετειώδες άλμπουμ τους. Το αν είναι το καλύτερο τους, είναι θέμα γούστου. Που είναι το καλύτερο τους.
2 Likes
Άντε να έρθει η Κυριακή να συζητήσουμε τίποτα σοβαρό.
5 Likes
Προσωπικά πάντως θεωρώ εξίσου, αν όχι περισσότερο περιπετειώδες μουσικά το Ordo Ad Chao, αλλά κουβέντα να γίνεται.
τα γράφουμε, τα διαβάζετε ?
λογικα αυτό που εννοείς εσύ σοβαρό θα περάσει εδώ πέρα και δεν θα ακουμπήσει αλλά μαζί σου.
2 Likes
Πωπω, τώρα θα πω καφρίλες για άλμπουμ που αγαπάω αλλά είναι περιπετειώδες μόνο αν είσαι μεταλλάς. Για όλους τους υπόλοιπους είναι «κοιτάξτε με γειτόνισσες, ψαράκια τηγανίζω», ένας δίσκος τίγκα στην φανφάρα και στον πρόλογο, με μερικά στοιχεία (πχ κάποιες απαγγελίες) να είναι τοσο ετεροχρονισμένα ως «πρωτοπορίες» που είναι στο όριο του cringe. Γνώμη μου.
3 Likes