Ρε μλκ!
" today i learned that some things are krieg and other are not "
Έχω δει NARGAROTH live, μυθική εμπειρία.
Γρήγορο top5 για μένα για να μη χάσω τη συμμετοχή
- Opeth - Blackwater Park
Το αριστούργημα των Opeth, ένα βαθύ σκοτάδι, μια ομίχλη που δεν καθαρίζει ποτέ, μια συγκίνηση που παραμένει ζωντανή σε κάθε ακρόαση. Ούτε ένα τραγούδι απλά καλό, αριστούργημα από την αρχή ως το τέλος. The sun sets forever, over Blackwater Park. (Καρδούλα στον @Ktn κι από δω)
- Slipknot - Iowa
Όσο κ αν οι Slipknot δεν είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες, η συμβολή τους στον ήχο και το άνοιγμα του σε νέο κοινό είναι αδιαμφισβήτητη.
- My Dying Bride - The Dreadful Hours
Για μένα ο κορυφαίος δίσκος της μπάντας, ποτισμένος με φαρμάκι και συναισθηματικά σχεδόν ασηκωτος.
- Transatlantic - Bridge Across Forever
Δίσκος που όταν τον πρωτοακουσα από προτροπή του δασκάλου μου στην κιθάρα, προσπέρασα αρχικά. Μου είχε φανεί περίεργο, δεν ήμουν εξοικειωμένος με τον ήχο. Πλέον, το “Duel With The Devil” λογίζεται άνετα μέσα στα αγαπημένα μου κομμάτια ever.
- Devin Townsend - Terria
Η πρωτη μου επαφη με τον τρελιαρη Καναδό, αξέχαστη εμπειρία και μια σχέση αγάπης με τη μουσική του που συνεχίζει ως σήμερα.
Honourable mentions:
Tool - Lateralus
System of a down - Toxicity
Converge - Jane Doe
Dimmu Borgir - Puritanical Euphoric Misantropia
Muse - Origin Of Symmetry
Emperor - Prometheus: The Discipline of Fire and Demise
Threshold - Hypothetical
Kamelot - Karma
Green Carnation – Light Of Day, Day Of Darkness
Twisted Tower Dire
Rammstein
Slipknot
Tool
Thorns
2001
Τέτοια ώρα , τέτοια (μη) λόγια . Τα έχετε πει όλα ήδη , περιττό να προσθέσω κάτι ουσιαστικό
HONOURABLE MENTIONS
-
Muse - Origin of Symmetry
-
Sodom - M-16
-
The Tea Party - The Interzone Mantras
-
Gamma Ray - No World Order
-
Angra - Rebirth
-
Daft Punk - Discovery
-
Kamelot - Karma
-
Lost Horizon - Awakening The World ( τους είχα σχεδόν ξεχάσει , ευτυχώς όχι εσείς . Ισχύει ότι υπήρξε σπουδαία power μπάντα . Διάττοντας αστέρας δυστυχώς )
TOP 5
5. Savatage - Poets and Madmen
Ευλαβικό , οπαδικό , ιερό προσκύνημα στην μάλλον αγαπημένη μου μπάντα εβερ
4. Avantasia - The Metal Opera
Τεράστιο άλμπουμ , αφρόκρεμα της σκηνής και Κισκε στην καλύτερη εμφάνιση του μετά τα μυθικά Keepers ( καθαρά προσωπική άποψη )
3. Tool - Lateralus
οι Tool είναι αυτοί που είναι και το έργο τους αδιαμφισβήτητο . Και γενικά δεν είμαι πολύ μεγάλος φαν , εδώ όμως τρελαίνομαι . Αιώνιο #1
2. Slipknot - Iowa
με σπασμένα τα φρένα
1. System of a Down - Toxicity
Μνημείο ιστορικό , επίκαιρο και αιώνιο #2
ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Έχω αναφέρει αρκετές φορές ότι κάπου “εδώ” και για τουλάχιστον 10 (μάλλον 15) χρόνια, με έφαγε η δουλειά και άλλα χόμπι, με αποτέλεσμα να χάσω μουσική. Προφανώς από το 2012/13/14 έκανα κατσάπ - όχι κέτσαπ- και έμαθα πράγματα που μου ξέφυγαν στη γέννησή τους. Πιθανότατα να μου άρεσαν σήμερα ήχοι που θα είχα ακούσει τότε, αλλά δεν καβάλησα το κύμα στη γέννησή του. Δεν πειράζει. Το παιχνίδι αυτό (δλδ όλοι εσείς) δεν μου έμαθε μόνο μουσικές του '70 και του '80 που δεν γνώριζα, αλλά και μουσικές που ακολούθησαν όσο πλησιάζαμε στο μιλένιο.
Το 2001 όμως είναι μία χρονιά με τεράστιες κυκλοφορίες που αρκετές άκουσα τότε, άλλες τις έμαθα αργότερα και λίγα ήταν εκείνα που έμαθα αυτή την εβδομάδα. Αυτή τη στιγμή ακούω Ark και έχω πάθει σοκ από τα όσα ηχητικά συμβαίνουν στα υπέροχα (σικ) αυτάκια μου και μπερδεύονται στον εγκέφαλό μου καθώς περνούν από τη μία πλευρά του κρανίου στην άλλη και επιστρέφουν σαν να κάνει γκελ μία μπάλα σε τοίχο του σκουός!
Πάμε στην ουσία:
- System of a Down - Toxicity
Το Toxicity δεν έχει skip, άνοιξε νέους δρόμους στη μουσική κατ’ εμέ. Σίγουρα για εμέ. Μίνι ιστορία:
Summary
Σχεδόν 25 χρόνια παίζω μπάλα σε ανεξάρτητο πρωτάθλημα, οι μετακινήσεις κάπου στα μέσα του 2000 γίνονταν με τέσσερις συναδέλφους, πάντα με το ίδιο όχημα. Ο οδηγός έπαιζε συχνά ένα best of SOAD και ο ένας εκ των άλλων δύο τους λάτρευε. Εγώ ήμουν στη φάση “τι μλκ είναι αυτό”. Μετά από 2-3 διαδρομές και δική μου γκρίνια, μου λένε “πάψε κι άκου”. BYOB (ναι, άλλος δίσκος, αλλά θυμίζω το best of). Tο ηχοσύστημα του φίλου ήταν πανάκριβο, άκουγα τα πάντα, ξεχώρισα μελωδίες, ήχους, νότες, όλα. Πάω σπίτι, λέω στη σύζυγο “άκου αυτό”. Αποκάλυψη. Το 2010 δεν προλάβαμε να τους δούμε στο Βερολίνο. Το 2017 τους είδαμε στην Πράγα. Το 2020 τους χάσαμε στο Βερολίνο (covid) και πάθαμε κατάθλιψη. Ευχαριστώ Γιώργο και Ηλία.
- Tool - Lateralus
Δεν ξέρω τι να περιγράψω από αυτό. Συμπυκνωμένα όλα τα είδη μουσικής. - Muse - Origin Of Symmetry
Το έπιασα επίσης αργά, μετά το Resistance. Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πιο ψηλά, αλλά το έφαγαν τα κυκλώματα. - Kreator - Violent Revolution
Αγαπημένη κυκλοφορία. Στο στιλ που μου αρέσει, λίγο πιο μελωδικός, λίγο πιο αργός, σίγουρα πολύ πιο ώριμος από την προηγούμενη δεκαετία. - Therion - Secret of the Runes
Η ιδιοφυΐα του Γιοχάνσον έκανε το Secret έναν δίσκο που μετέτρεψε σε mainstream για τη μουσική μας τα σύνθετα και πολυπληθή σχήματα επί σκηνής. Μίνι ιστορία:
Summary
Tους είδα πρώτη φορά ever τον Μάρτιο του 2001. Δούλευα κοντά στη Μάρνη, μετά τη δουλειά πήγα κουρασμένος με στόχο να τους απολαύσω στο μπαρ με μπύρες. Έπαιξαν μερικά από τον επερχόμενο δίσκο τους. Είχα πάθει σοκ από τους ήχους, τρεις άνδρες και τρεις γυναίκες σε εξέδρα, οπερετικά φωνητικά, τενόροι, βαρύτονοι, κακός χαμός. Και περφόρμανς άλλου επιπέδου σε μία σκηνή τόση δα. Ίσως έφταιξαν και οι μπύρες. Μπα, μλκς λέω. Έφταιξαν οι Therion.
Ως το #4 όλα ήταν τακτοποιημένα στο μυαλό μου. Για το 5 παιδεύτηκα πολύ. Σε μία ώρα μπορεί να έβαζα κάποιο από τα επόμενα 6:
Lost Horizon - Awakening the World
Propagandhi - Today’s Empires, Tomorrow’s Ashes
Green Carnation – Light Of Day, Day Of Darkness
Slayer - God Hates Us All
Ark - Burn the Sun
Falconer - Falconer
Και αύριο θα μπορούσε να είναι στην πεντάδα κάποιο από τα επόμενα 9 (αλφαβητικά), για να φτιάξω λίστα με 15 χονόραμπλ συνολικά:
Anvil – Plenty of Power
Avantasia - The Metal Opera
Avenged Sevenfold - Sounding the Seventh Trumpet
Gamma Ray - No World Order
Jag Panzer – Mechanized Warfare
Nick Cave & The Bad Seeds - No More Shall We Part
Savatage - Poets and Madmen
Slipknot - Iowa
Sum 41 - All Killer No Filler
Ειδική αναφορά στο Discovery των Daft Punk. Δεν είναι καν του στιλ μου, αλλά αναφέρονται τόσο συχνά εδώ που δεν μπορούσα να τους αγνοήσω. Εντυπωσιάστηκα. Όταν τελειώσει το παιχνίδι, θα είμαι σε θέση να τους παρακολουθήσω πιο στενά.
**2 0 0 1**
20 Elton John - Songs From The West Coast
19 Slipknot - Iowa
18 Nick Cave & The Bad Seeds - No more shall we part
17 Hoobastank - Hoobastank
16 Mogwai - Rock Action
15 Aerosmith - Just push Play
14 Savatage - Poets and Madmen
13 Cradle of Filth - Bitter Suites to Succubi
12 Radiohead - Amnesiac
11 Opeth - Blackwater Park
10 Tori Amos - Strange Little Girls: Το Τοράκι είναι μαστόρισσα στις διασκευούλες και το απέδειξε και το 2001. Της κρατάω ελαφρώς μούτρα όμως που δε συμπεριέλαβε σε αυτόν τον δίσκο την παλαιότερη διασκευή της στο Smells Like Teen Spirit. Υπάρχει στα extras της deluxe έκδοσης του Liitle Earthquakes. Ακούστε τη και θα πάθετε!
9 Daft Punk - Discovery: Ώρε μάνα μου τσαχπίνικη μουσική εδώ!
8 Transatlantic - Bridge Across Forever: Τον ξέρω φυσικά τον κύριο Morse. Πρώτη φορά όμως άκουσα αυτόν τον δίσκο του με προσοχή και του βάζω πολύ καλό βαθμό!!
7 Incubus - Morning View. Νέα ανακαλυψάρα!!!
6 Devin Townsend - Terria: ΤΡΕΛΑΜΕΝΟΣ ΠΑΙΚΤΑΡΑΣ.
5 Megadeth - The world needs a hero: Ρε μαλάκα MEGA Dave, ένα κακό άλμπουμ σου ψάχνω. Θα βρω;
4 Tenacious D - Tenacious D: Έχω περάσει πολύ ωραία βράδια “ερμηνεύοντας” το Fuck Her Gently σε διαγωνισμούς karaoke. Και έχω ανέβει πολύ ψυχολογικά, σε στιγμές που πραγματικά το είχα ανάγκη, ακούγοντας τα υπόλοιπα κομμάτια αλλά και τις μικρές “πρόζες” ανάμεσά τους. Και ναι, το Tribute, στα σοβαρά, είναι ΤΡΑΓΟΥΔΑΡΑ!!
3 Creed - Weathered: Το καλύτερο άλμπουμ της μικρής δισκογραφίας των Creed με τους οποίους θα κολλούσα 4 χρόνια αργότερα. Ένα είδος best of ο δίσκος αυτός. Ακολούθησε η διάλυση και μια σύντομη επανένωση για να βγει ο δίσκος Full Circle το 2009. Ενδιάμεσα, o Σκοτ (ο frontman) έκανε ένα σόλο δίσκο και οι υπόλοιποι έκαναν τους (αγαπημένους σας) Alter Bridge…
2 R.E.M. - Reveal: Πολλές, πολλές επιρροές εδώ μέσα. Παλιές κυρίως. Στην εποχή εκείνη, οι R.E.M. είχαν φτάσει στο σημείο να επηρεάζονται από τον παλιό τους ήχο με πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Δίσκοι με κομμάτια σαν τα Lifting, All the way to Reno, Disappear και Immitation of life δε βγαίνουν κάθε χρόνο…ΕΥΓΕ!
1 System Of A Down - Toxicity: Δε θα ξεχάσω ΠΟΤΕ εκείνο το μεσημέρι Σεπτεμβρίου του 2001, όταν άκουσα στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ, για πρώτη φορά στη ζωή μου, το Chop Suey! To σαγόνι έγινε ένα με το πάτωμα. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πώς φάνηκε το τραγούδι αυτό σε έναν άνθρωπο που ως τότε ο πιο σκληρός ήχος που είχε φτάσει στα αυτιά του ήταν Iron Maiden. Άξια, παλικαρίσια, @@άτη, με το σπαθί τους, αδιαμφισβήτητη πρώτη θέση. Το τελευταίο, ίσως, πολύ φρέσκο κι αλλιώτικο πράγμα που ακούστηκε στη διεθνή μουσική σκηνή.
Σιγουρα μια ωρα παράτα εχουμε μεγαλο ντερμπι μπροστα μας
Σημασια εχει ποιο εχεις αποφασισει να βγαλεις πρωτο.
Φοβερές προτάσεις από πολλούς για το 2001.
Απλή αναφορά σε:
Nightwish - Wishmaster . Αρκετά καλό. Έχουν βρει το δρόμο τους. Όλα τα κομμάτια είναι εκεί.
Soilwork - Pradator’s potrait . To metalτου μέλλοντος έλεγε ένας συντάκτης του MH στη ραδιοφωνική εκπομπή που πρωτοακουσα τότε αυτή τη μπάντα. Η αλήθεια είναι ότι μου άρεσαν τότε περισσότερο από ότι τώρα και τους είχα ως ελπίδα , αλλά οκ δεν είναι άσχημο.
Edguy - Mandrake . Το πρώτο που άκουσα από Edguy. Εδώ τα φωνητικά μου μοιάζουν πολύ με Dickinson και αυτό μου έκανε εντύπωση όταν το άκουσα και τους έδωσα ευκαιρία. Έχει καλά τραγούδια αλλά και μερικά γίνονται skip.
Twisted tower dire - The isle of hydra. Τίμιο και εκτός εποχής ίσως. Δεν με τραιλενουν γενικά αλλά αυτό αξιζει πολύ.
Mono - Under the pipal tree. Κάθε αρχή και δύσκολη. Όλα όσα θα ακούσει κάποιος στους MONO είναι εδώ με λίγο λιγότερη έμπνευση και τόλμη θα έλεγα. Έχουν αυτό το epic που βγάζουν στο post- rock τους.
Saxon - Killing ground Μπορεί να το αδικώ λίγο. Είναι φοβερό άλμπουμ. Heavy metal.
Annihilator - Carnival diablo . Το τελευταίο μεγάλο άλμπουμ τους με τον Comeu να δίνει πόνο. Έπρεπε να διατηρηθεί παραπάνω αυτή η σύνθεση μοκο κερδισμένη θα ήταν η μπάντα.
Slayer - God hates us all. Έχει πολλά ups and downs αλλά είναι μια δήλωση ότι είμαστε εδώ. Με τον καιρό το εκτίμησα παραπάνω. Βέβαια ακολουθεί τρομοκρατικό χτύπημα σε λίγα χρόνια.
Destiny’ s end - Transition. US metal,με τσίτα τα γκάζια και φωνητικά από το θεό Rivera. Εγγύηση όπως και το προηγμένο τους.
Jacobs dream - Theater of pain . Αν και έχουν αρχίσει λίγο να αλλάζουν τον ήχο τους εδώ είναι φοβεροί.
15 Dozer - Madre de dios . Stoner με ταχύτητες και δυνατά ρεφρέν. Ανεβαίνουν ποιοτικά από κυκλοφορία σε κυκλοφορία.
14 Onward - Evermoving. Ταχύτητες, ριφ, φωνάρα. Φοβερό US power album. Κρίμα που δεν έγιναν πιο γνωστοί.
13 Bolt thrower - Honour valour pride. Λεφτά στην τράπεζα. Σα να λες ότι έκανε κακό παιχνίδι ο Τσάβι. Δεν γίνονται αυτά. Με David Ingram να δίνει πόνο όπως ο Willets.
12 Summoning - Let the mortal… Λίγο παραπάνω dungeon synth και συμφωνικό από ότι θέλω αλλά είναι μεγαλειώδες. Σήμερα δεν με ενθουσιαζει τόσο αλλά δέκα χρόνια πριν που το άκουσα είχα κολλήσει.
11 Slipknot - Iowa . Το είχα αγοράσει το 2002 τον Οκτώβριο και μετά είχαμε πάει για μπύρες στην underground στα Εξάρχεια. Δεν το εκτίμησα τότε. Πολύ extreme για αυτά που άκουγα . Όταν μπόρεσα να το ακουσω μου άρεσε πολύ και το έχω ψηλά.
10 Avantasia - The metal opera. Τα είπαν καλύτερα οι προηγούμενοι. Αγαπημένο.
9 Jaq panzer - Mechanized warfare. Τυραννισέ μας. Πώς οι Jaq panzer με τις κυκλοφορίες που έβγαζαν τότε, δεν έκαναν την καριέρα που άξιζαν είναι ένα θέμα για συζήτηση.
8 Lost horizon - Awakening the worlds. Έχει ένα τραγουδιστή από άλλο πλανήτη, ωραίες συνθέσεις και φοβερές μελωδίες αλλά μου βγάζει πολύ τυρί ρε παιδί μου. Από τους στίχους μέχρι το εξώφυλλο χάνουν. Βέβαια είναι δισκάρα. Ίσως φταίει που το άκουσα ετεροχρονισμένα και αυτό το power metal το είχα μπουχτισει αλλιώς θα ήταν 5αδα.
7 Savatage - Poets and madmen . Jon στα φωνητικά, αν και δεν είναι το ξωτικό που ήταν, δίνει πόντους στην τελική σούμα. Ελπίζω να έχουμε συνέχεια. Μεγάλο άλμπουμ και αυτό.
6 Windir - 1184. Μελωδικό, παγωμένο, πολεμικό. Γήινο. Μου κάνει πολύ.
5 Dedtruction - The antichrist. Ακόμα καλύτερο από το προηγούμενο και συνεχίζουν με τσίτα τα γκάζια. Οι τρεις της Γερμανίας ευθύνονται κατά πολύ για το thrash revival που ψήνεται.
4 Γιατί και οι Kreator με το Violent revolution έβγαλαν κλασσικού δίσκο, που τους έδωσε νέο αέρα στα 00ς. Society failed to tolerate me and i have failed to tolerate society.
3 Sodom - M16 Με την εισαγωγή στο Napalm in the morning με το κομμάτι από το Apocalypse now ακόμα μου σηκώνεται η τρίχα. Αφού έδωσαν παρόν με το Code red έρχονται να τα σαρώσουν όλα με το seaons in the abyss meets Sodom thrash τους. Mid tempo όλα τα τραγούδια. Among the weircong , Naoalm in the morning, minejumper, τα χορευτικά
marines και M16 (γιατί μου έρχονται οι Bolt thrower στο μυαλό εδώ δε ξέρω). Ο καλύτερος δίσκος για μένα μετά το Agent orange.
2 SOAD - Toxicity Δεν θα πω πολλά καθώς τα έχουν πει άλλοι καλύτερα . Νομίζω οι SOAD ήταν (είναι?) η απάντηση σε όσους λένε ότι όταν σταματήσουν οι 80ς θρύλοι της metal τελείωσε το πράγμα συναυλιακά και όσον αφορά μεγάλους χώρους. Μεγάλο άλμπουμ που χαίρομαι που το εκτίμησα όταν βγήκε εστω και από σπόντα.
1 Τool - Lateralus Ανεπαναληπτο. Δεν έχω λόγια. Κορυφή της μουσικής.
Εξώφυλλο Lateralus
Special mention
αν ειναι να βγουν οι SOAD δωσε ενα σημαδι να πω κατι κι εγω γιατι τελευταια φορα που μπηκα στο “εγραψαν για τον δίσκο” ηταν το 71 με τον νασο κουρκουλο
εντιτ ψεματα, πρεπει να ειχα μπει και σε judas priest
Γραψε λιγα για SOAD και λιγα για Tool και εισαι καλυμμενος.
Δεν υπαρχει περιπτωση να βγει καποιο αλλο πρωτο.
Αλλα μαλλον το Opeth τριτη θεση με διαφορα απο τα υπολοιπα πιο κατω.
Καλα το ξερουμε οτι οποτε λες “ντερμπι” βγαινει δισκος με 25 ποντους διαφορα
Τωρα ξερουμε και γιατι εβαλες την παραταση σημερα.
Παντως αν βγει το Toxicity, στις ατακες για τον δισκο βαλε του JTN την ατακα οπως την εγραψε:
“αν ειναι να βγουν οι SOAD δωσε ενα σημαδι να πω κατι κι εγω γιατι τελευταια φορα”
- Lateralus - Tool
- Blackwater Park - Opeth
- Iowa - Slipknot
- Toxicity - System of a down
- A sun that never sets - Neurosis
Honorable mentions :
Discipline - Cadaver Inc Apollyon και Czral προσχωρούν στο συγκρότημα και μαζί φέρνουν την αύρα από τις συμμετοχές τους σε σημαντικά έργα του ακραίου ήχου των 90ς. Το αποτέλεσμα είναι μια μίξη πορωτικού black με death που σε σημεία thrash-ίζει κιόλας και βυθίζει τον ακροατή στη ασφυκτική δίνη του. Οι industrial τζούρες προσθέτουν στο πνιγηρή ατμόσφαιρα.
Man vs Machine - Mystic Force Ότι πιο κοντινό στους Queensryche τών πρώτων ημερών. Δηλαδή καλοπαιγμένο US power metal με κοφτερά ριφ και παθιασμένα φωνητικά.
Jesus Christ Bobby - Minus Τούτοι εδώ οι Ισλανδοί έχουν ξεκάθαρα τους Converge σαν επιρροή ειδικά στα ακραία φωνητικά τους. Η μουσική τους αναμιγνύει noise και industrial στοιχεία με αποτέλεσμα ένα συμπαγές ηχητικό τοίχος που αφήνει έντονο συναισθηματικό απωτύπωμα.
The grand pecking order - Oysterhead Supergroup με σύνθεση που κόβει την ανάσα: Claypool(Primus), Anastasio (Phish) και Copeland (The Police). Το αποτέλεσμα είναι απολαυστικό μιας φανερώνει το πρόσωπο κάθε μέλους έξω από το comfort zone των κανονικών τους γκρουπ. Ειδικά το rhythm section πρωταγωνιστεί στις όμορφες συνθέσεις.
Beyond good and evil - The Cult Η μπαντάρα ξέρει να κυκλοφορεί μοναχά όταν έχει κάτι να πει. Αυτή τη φορά, σε πιο heavy rock/metal φόρμες με το γνωστό iso ποιότητας The Cult
Αν υποψιαστώ ότι δε θα βγουν πρώτοι οι SOAD…
Α οκ
Ε ειπες “που το ακολουθησε” και νομιζα πως προσωρινα το σκεφτηκες ως το αμεσως επομενο, και αρα πως ξεχασες το Symbol Of Life
Ενδιαφερουσα παντως η αποψη σου για το BIN, την οποια γουσταρω πολυ. Πολυ σπανια βρισκεις κοσμο να το εκτιμαει τοσο, η πλειοψηφια των φανς της μπαντας το βρισκει απο τα πιο αδυναμα τους γενικα. Για μενα ειναι δισκαρα, αν και προτιμω τα Host, SOL, PLX απο αυτο. Και ισως και το Tragic Idol, δεν ξερω. Ειναι πολυ δυνατο κι εκεινο θα τα πουμε το 2012. Γενικα η καταταξη στο δευτερο tier των δισκων των PL μου ηταν (και ακομα ειναι) παντα πολυ δυσκολη. Παρολα αυτα, με εκανες να βαλω να ακουσω το BIN τωρα
καλά αν είναι ν’ αρχίσουμε γι’ αυτά, εδώ δε μπήκε καν 10άδα το Angel Dust
Clarinets uber alles
Αυτη την χρονια ειναι μεγάλο το ντέρμπι. Αγαπημένα και τα δυο…