Εγώ δουλεύω το ‘77 τώρα κι έχω κάνει ένα masterlist με 60 δίσκους εκ των οποίων οι μισοί άνετα πάνε για 5αδα. Δράμα.
- Led Zeppelin - Physical Graffiti
- Queen - A Night At The Opera
- Camel - The Snow Goose
- Pink Floyd - Wish You Were Here
- Frank Zappa and The Mothers of Invention - One Size Fits All
Και τουλάχιστον άλλα τόσα χωρούσαν εύκολα:
Gentle Giant - Free Hand
Funkadelic - Let’s Take It To The Stage
Van der Graaf Generator - Godbluff
Return To Forever - No Mystery
Brian Eno - Another Green World
Fripp & Eno - Evening Star
5. Armageddon - Armageddon
Αφήνοντας στην άκρη την σούπεργκρουπ σύσταση της μπάντας, την αποτυχία εμπορικότητας του δίσκου και τον τραγικό θάνατο μέλους της, ας εστιάσουμε στο καθαρά μουσικό κομμάτι:
4. Moxy - Moxy
Το μόνο που έχω να προσθέσω στα γραφόμενα του φίλτατου @martian είναι τούτο:
3. Manfred Mann’s Earth Band - Nightingales & Bombers
Ο δίσκος που έφαγε στην τελική ευθεία τον Ted Nugent. Κι αυτό επειδή έπρεπε να μπει στην πεντάδα ο Bruce Springsteen:
2. Rainbow - Ritchie Blackmore’s Rainbow
Μονόδρομος. Έχει μέσα και τη δεύτερη έμμεση παρουσία των Yardbirds στη λίστα.
1. Eloy - Power and the Passion
Ακόμα το προφέρω ως The Power and the Passion. Δεν μου κάνει χωρίς το αρχικό άρθρο, το θεωρώ συντακτικό λάθος, χαχα. Εποχή Β’ ή Γ’ Λυκείου, 5-6 φίλοι κάναμε δώρο το δίσκο αυτό ο ένας στα γενέθλια του άλλου. Εξιλέωση για τη μπαντάρα αυτή. 'Εχει και ringtone:
Τρομερή δισκάρα που είχα προτείνει και στο Album Exchange πριν γίνω επικεφαλής του Hall Of Shame…
Βλέπω τι έχει το 75 από αυτά που βάζετε και θέλω να ουρλιάξω.
Meanwhile εγώ ακόμα στο 1974, για το οποίο ψήφισα :
- Lynyrd Skynyrd - Second Helping
- Deep Purple - Burn
- Bad Company - Bad Company
- Kiss - Kiss
- Camel - Mirage
Πάνω κάτω ίδια κατάσταση με την προηγούμενη εβδομάδα, καθόλου χρόνος, φιξ τα τέσσερα με παντελώς άγνωστο ρανκινγκ και μάχη για την πέμπτη θέση. Tην κατάταξη την άλλαξα τελευταία στιγμή στο μεταξύ, ενώ έγραφα στην φόρμα και έβαλα πρώτο το Skynyrd αντί του Burn κι αυτό γιατί το ακούω πολύ περισσότερο πια. Αλλά και πάλι, όποιο από τα τέσσερα πρώτα έμπαινε πρώτο θα ήμουν οκ. Οπότε ναι, Skynyrd ο αγαπημένος μου δίσκος τους, Deep Purple επίσης (David Coverdale αγάπη μου έλα πάρε με από δω κοκ), Bad Company αριστούργημα με ΤΗΝ φωνή (David Coverdale αγάπη μου όλοι ξέρουμε πόσο ήθελες να είσαι ο Paul Rodgers - και ο Plant, ok), Kiss έλα φιλάκια bye, λα τρε μέ νη μπάντα (μέχρι και το 90 εγώ κόβω φλέβα, προτιμώντας σαφώς ρητώς και εμφατικώς την 70ζ περίοδο βέβαια). Camel για το τέλος γιατί παρόλη την εσωτερική μου διαμάχη και του άξιζε και βιωματικά σημαίνει πολλά.
Στο νήμα και μετά μεγάλης λύπης μου κόπηκε το King Crimson - Red (τα έχετε πει όλα) και ακολουθούν Blue Öyster Cult - Secret Treaties (νομίζω το αγαπημένο μου αυτής της περιόδου και πολύ ευχάριστη έκπληξη η νίκη του), Genesis - The Lamb Lies Down On Broadway, Neil Young - On the Beach και κλασικά, για να μην χρειαστεί να επιλέξω, ενδεικτικά, μεταξύ κάποιων Aerosmith - Get Your Wings, Gram Parsons - Grievious Angel (ΠΟΣΟ όμορφο) ή Steely Dan - Pretzel Logic, κάντε κλήρωση ξερωγω.
Eξώφυλλο ψήφισα το (μουσικά υπέροχο) Phaedra με μια φοβερή μέθοδο που σκέφτηκα στις 12 παρά 10, οπότε και μπήκα στο RYM και διάλεξα το πρώτο εξώφυλλο της χρονιάς που μου άρεσε, αγνοώντας όλα τα υπόλοιπα.
Όπως ξαναματαείπα, δεν είχα χρόνο και έτσι οι καταβάσεις στους ορόφους του υπογείου δεν κατέστησαν και πάλι δυνατές. Ξεχωρίζω όμως πάντα με πάθος το μυστηριακό Phantom’s Divine Comedy Part 1 για το οποίο ειπώθηκαν ήδη όμορφα πράγματα, όπως του άξιζε, και το τελετουργικό Yatha Sidhra - A Meditation Mass το οποίο με έχει συντροφεύσει σε πολλές στιγμές χαλάρωσης και εσωτερίκευσης.
Revenge του '92, Carnival Of Souls του '97 και Psycho Circus του '98 είναι πολύ ωραίοι δίσκοι. Ειδικά το μεσαίο, φανταστικό και διαφορετικό. Αλλά τα λεφτά ήταν πολλά, οπότε έπρεπε να απολύσουν Kulick και Singer και να κάνουν reunion της κλασσικής σύνθεσης οι φραγκοφονιάδες
@anhydriis συνειδητοποίησα ότι δεν ψήφισα μέσω της φόρμας, αλλά επίσης συνειδητοποίησα ότι με μέτρησες κανονικά, thanks και sorry για το μπέρδεμα.
Psycho Circus ναι, τα άλλα δεν ξέρω καν αν τα έχω ακούσει. Ο καιρός γαρ εγγύς ωστόσο.
αλάνθαστη, την ίδια χρησιμοποιώ
1)Queen - A Night At The Opera
Ένα και ένα κομματάρες όλα τα τραγούδια. Και Bohemian Rhapsody να μην είχε πάλι πρώτο θα το έβαζα
2)Rainbow - Ritchie Blackmore’s Rainbow
Είσαι ο Blackmore, ήδη θρύλος από μόνος σου, παίρνεις μερικούς υπερταλαντούχους μουαικούς και μια απ τις επιβλητικότερες φωνές της ιστορίας τι πετυχαίνεις; Γράφεις ιστορία αυτοτιποταλλο
3)Pink Floyd - Wish You Were Here
Μέχρι το The Wall δύσκολα να μην έχει Floyd η λίστα
4)Led Zeppelin - Physical Graffiti
Επικό hard και blues rock. Έρχεται και ο Page και μου λέει έβαλα και λίγο prog να τ 'αφήσω; Φυσικά και να το αφήσεις
5)Black Sabbath - Sabotage
Ό Τελευταίος τους πολύ καλός δίσκος με Ozzy κατά την γνώμη μου
Για 1η φορά honorable mentions:
Summary
Alice Cooper - Welcome To My Nightmare
Rush - Caress Of Steel
Rush - Fly By Night
Aerosmith - Toys In The Attic
Bob Dylan - Blood On The Tracks
Van Der Graaf Generator - Godbluff
Fleetwood Mac - Fleetwood Mac
Thin Lizzy - Fighting
Kansas - Masque
Kansas - Song For America
Camel - The Snow Goose
Scorpions - In Trance
Paul McCartney and Wings - Venus And Mars
Σταματάω εδώ
Αφήνω AC/DC για το 76’
Ευχαριστώ πολύ τα παλικάρια που μου έμαθαν τους Moxy
Sorry Not Sorry: Εκτιμώ άπειρα το αφεντικό αλλά περισσότερο σαν live καλλιτέχνη (Σαν τους Foo Fighters ένα πράγμα αλλά αυτό είναι για άλλη δεκαετία). Δεν με πειράζει συνεπώς που αφήνω απ έξω Born To Run
Πες μας τι και πως από αυτήν την πανέμορφη φωτογραφία. Σ’ ένα γερμανικό wikipedia δεν έβγαλα άκρη.
Θα μπορούσες να δοκιμάσεις το αγγλικό
Πώς τους είχα μάθει; Στον πρώτο τους δίσκο, υπάρχει ένα τραγούδι με έναν τίτλο που ίσως σου είναι γνωστός “Το όνομά μου είναι άνθρωπος”. Το απήγγειλε ο Ρολφ ο Πόλε στο δικαστήριο και μάλιστα έτσι ονομάστηκε και το βιβλίο του (το ψάχνω χρόνια και δεν έχω καταφέρει να το βρω).
Τι ήταν η μπάντα; Με λίγα λόγια, το γερμανικό αντίστοιχο των Crass. Η μουσική τους αξία μάλλον δεν αντιστοιχεί επακριβώς στα όσα κατάφερε ο Πένι ο Ρεμπώ, αν και υπήρξαν τίμια ροκ μπαντα, με έναν προτο-πανκ ήχο. Ήταν περισσότερο μια χαλαρή κολλεκτίβα, ενεργή περίπου στη δεκαπενταετία 1970-1985, που ξεπήδησε μέσα από το κίνημα των καταλήψεων του Δυτικού Βερολίνου και συνδέθηκε άμεσα με την αναρχική και new left μερίδα της εποχής. Κάποια στιγμή επέλεξαν να δημιουργήσουν και ένα κοινόβιο στην εξοχή, ο τραγουδιστής και ηγέτης τους ήταν ομοφυλόφιλος και δυστυχώς πέθανε το 96, το 85 διαλύθηκαν γιατί είχαν χρεωθεί αλλά και γιατί ένιωθαν ότι δεν έχουν πια κάτι να πουν.
Τι απεικονίζει η συγκεκριμένη φωτογραφία; Δεν ξέρω επακριβώς τι και που έχει τραβηχτεί. Τα γερμανικά μου είναι πια τόσο σκουριασμένα όσο και τα μαχαιροπήρουνα του Τιτανικού. Αυτό που ξέρω είναι πως συχνά, πριν και μετά τις συναυλίες τους, λάμβανε χώρα η κατάληψη κάποιου σπιτιού. Τι επιλέγω να φανταστώ; Πως η συγκεκριμένη φωτογραφία απεικονίζει μια τέτοια στιγμή. Που είσαι νέος, ζωντανός, περιτριγυρισμένος από φίλους και συντρόφους, καπνίζεις, πίνεις, είσαι ερωτευμένος και μόλις έχεις ζήσει μια στιγμή τόσο θριαμβευτική και απελευθερωτική όσο φαντάζεσαι, έχοντας μπει σε ένα σπίτι, πράττοντας κάτι που συνάδει τόσο πολύ με όσα πιστεύεις και που στην τελική, μοιάζει τόσο μα τόσο σωστό. Στην τελική, μια φευγαλέα στιγμή που ονειρεύεσαι και νιώθεις άτρωτος και ακόμα και ο ήλιος σου κάνει τη χάρη να λάμψει, δε πα να ζεις στη Γερμανία. “When the night is at its darkest…” Όπως λέει και ο τίτλος του άλμπουμ. Ελπίζω να σε κάλυψα
Ωραία τα λες ρε μπαγάσα, επιλέγω κι εγώ να αρχίσω να βάζω Rush στις λίστες από την επόμενη χρονιά, το γλίτωσες το εγκεφαλικό για κάνα δεκαήμερο!
Μπα δεν το απέφυγε, το έβαλα εγώ το Fly By Night, δισκαρα, ειδικά σε σύγκριση με τις άπειρες μετριότητες της χρονιάς
Από μένα το απέφυγε!
Μάλλον εσείς το έχετε περάσει το μίνι εγκεφαλικό ε
Το acdc δηλαδή συνφορουμιτες το βάζουμε στις πεντάδες μας το 76 σαν international high voltage ή το 75 σαν τρινιτροτολουόλη αυστραλέζικη ? Ή και τα δύο εμείς οι άρρωστοι ήρεμα ρωτάω
Οι περισσότεροι, αν κατάλαβα καλά, θα το βάλουν το 76. Και εγώ δηλαδή, High Voltage το έμαθα.
άτυπα νομίζω πάει για 76, αλλά οι true άρρωστοι το βάζουν και στο 75 αχαχχαχααχαχ
Θεωρούνται και είναι πολύ σημαντικοί για την γερμανική σκηνή.
Έτυχε να πέσει στα χέρια μου το δεύτερο τους αλμπουμ από σπόντα.
Και χωρίς να έχω ιδέα τι έχω στα χέρια μου το ανέβασα για το μαγαζί και ήρθαν μέσα σε μια μέρα γύρω στα 30 άτομα να το ζητήσουν. Άρχισα να ρωτάω τι παίζει και μου περιέγραψαν όλα αυτά που έγραψες παραπάνω συν ότι είναι και το καλύτερο τους.
Μουσικά δεν είναι τίποτα σπουδαίο θα έλεγα αλλά στιχουργικά είναι πάρα μα πάρα πολύ δυνατοί.
Θα ρωτήσω να μάθω για την περίφημη φωτό και επίσης θα ρωτήσω και για το βιβλίο αν μπορεί να βρεθεί κάπως.
Σορι για το οφ τοπικ
Προφανώς όχι από κατάστημα γιατί είναι εξαντλημένο…