όχι διάολε, για πες
1 Like
ναι ρε συ χαχα…πιο πομπώδες το Candlemass, μου αρέσει όμως αυτή η αιγυπτιακή, μυθολογική τσαχπινιά των Nile.
Απ’ τα καλύτερα δάνεια που έχουν γίνει.
1 Like
Καλά το πρώτο δε με συγκινεί γενικότερα 
By the way, ούτε οι ίδιοι οι Dagda δε θα ΄χει τύχει να μιλήσουν τόσο για τους εαυτούς τους όσο γίνεται σ’ αυτό το forum φέτος. 
Υ.Γ. Αυτήν τη γοητεία που σου ασκούν οι Satyricon (του “Volcano”, ρε μαλάκα;;; ) ποτέ δε θα την καταλάβω…
2 Likes
Άστον, σνομπάρει το μακράν ανώτερο DECEMBER WOLVES της ίδιας χρονιάς.
Φλασμπακ, εξώφυλλο με φίδια να βγαίνουν από έναν γραβατωμένο και συνέντευξη Horror, τίποτε άλλο δε γνωρίζω!
Μπω μπω, δισκάρα το “Volcano”, ενώ και το “The Age Of Nero” φλερτάρει με πεντάδα, αυτός είμαι 
Το “Now, Diabolical” ή πως λέγεται, ούτε για σουβέρ βέβαια.
December Wolves απάλευτοι κύριοι, σόρρυ.
Και περίμενα να πεις εύγε για τους Infest ξερω γω (not). Κατά τα άλλα, και σε Ekkaia, The Dagda και Muga θεωρώ τα επόμενα αρκετά ανώτερα, αλλά μάλλον θα είμαι μόνος μου.
'Ακου και το νο59 να δω κάτι σε περίπτωση που δεν…
A, edit: Btw, επειδή λέτε για δάνεια Candlemass, έχω ένα καλό στο νο1 για το 2006, αλλά δεν σποϊλάρω.
Ναι σε όλα εκτός από Muga.
Δεν έχω ακούσει ποτέ μου Infest, ούτε αυτούς τους G-77. 
2002
Θα το παίξω όπως ο Αλμέιδα:
Βασική 5άδα πρωταθλήματος
- Audioslave - Audioslave
- Red Hot Chili Peppers - By the Way
- Mudvayne - The End Of All Things To Come
- Queens of the Stone Age - Songs for the Deaf
- Down - II: A Bustle In Your Hedgerow
5+1) Hatebreed - Perseverance
Βασική 5άδα κυπέλλου
- System of a Down - Steal this Album
- The Hellacopters - By the Grace of God
- Paradise Lost - Symbol of Life
- Opeth - Deliverance
- Porcupine Tree - In Absentia
5+1) Raging Speedhorn - We Will Be Dead Tomorrow
27 Likes
@anhydriis επειδή είμαι έξω κάπου στο Long Island και σε λίγο θα τρώω μπριζολιδια από το γκριλ δίπλα σε πισίνα με το μαγιό, θα τα περάσω στην φόρμα σε λίγο, αλλά μην βάλεις την παλιά μου λίστα, έχει παίξει μια αλλαγή (σόρρυ @Ixnay ) και χώθηκαν σφήνα οι Paradise Lost στην δεύτερη θέση, πετώντας έξω τους Archive.
- Porcupine Tree - In Absentia
- Paradise Lost - Symbol Of Life
- Dream Theater - SDoIT
- SOAD - Steal This Album!
- Conjure One - Conjure One
Χρωστάω κείμενο για τον καλύτερο δίσκο PL της χιλιετίας, και 4ο - 5ο καλύτερο τους γενικά (!)
Εξώφυλλο
19 Likes
Δεν θα εισαι μονος. Φτου ξενερωσα που δεν εβαλα ekkaia, δεν το εντοπισα γιατι εχω ανανεωσει τους φακελους με τη φρεσκια discography συλλογη. Και για muga επισης ξενερα που μου ξεφυγε και το αφησα εκτος
3 Likes
2002
με ελάχιστα λόγια γιατί κάποιοι δουλεύουμε και # ΔΕΝ ΓΑΜΙΟΜΑΣΤΕ σαν κάποιους άλλους ονόματα μη λέμε , το 90% του φόρουμ δλδ
HONOURABLE MENTIONS
(χωρίς σειρά)
-
High on Fire - Surrounded By Thieves
-
Coheed and Cambria - The Second Stage Turbine Blade
-
Agalloch - The Mantle
-
Between the Buried and Me - Between the Buried and Me
-
Black Label Society - 1919 Eternal
-
Avantasia - The Metal Opera Part II
-
Coldplay - A Rush of Blood to the Head
-
Nightwish - Century Child
-
Meshuggah - Nothing
-
Queens Of The Stone Age - Songs For The Deaf
-
Pain of Salvation - Remedy Lane
-
Dream Theater - Six Degrees of Inner Turbulence
TOP 5
5. Bathory - Nordland I
Οι Bathory που αγαπήσαμε. Foreverdark Woods έπος
4. Mastodon - Rermission
Ωραίος τρόπος να παρουσιαστείς στον κόσμο . Μεγάλη μπάντα ( στο στουντιο )
3. Arcturus - The Sham Mirrors
Αυτό είναι το αγαπημένο μου μέχρι στιγμής κι ας μην το συμμερίζεται η πλειοψηφία . Ίσως είναι πιο ευκολοάκουστο . Σίγουρα όταν βλέπω / ακούω τη λέξη avant garde , τους Arcturus σκέφτομαι . Αριστούργημα
2. Down II: A Bustle in Your Hedgerow
Λατρεύω Down . Εδώ είναι λίγο πιο ποταμίσιοι . Έπος το Learn From This Mistake με εξαιρετικό σολο , έχει την υπερσαουθερνιλα Where I’m Going που ζέχνει βάλτο
1. Audioslave - Audioslave
ο Chris Cornell είναι η αγαπημένη μου ροκ φωνή. Ο λόγος για αυτό είναι το 1ο γιατί απο εκεί τον έμαθα , βασικά . Ειδικά τα σημεία που τραγουδάει με γρέζι και κάνει screams με ξετινάζουν . Τραγούδησε έτσι ενώ τότε είχε τρομερά προβλήματα αλκοολισμού που γενικά κάνει ζημιά και στη φωνή . Αναφέρθηκαν πολλές κομματάρες , αλλά δεν πρόσεξα κανένα να αναφέρει το Shadow on the Sun και το outro του . Α ρε Chris φωνάρα . Show Me How to Live , Cochise , Gasoline , Like a Stone , I’m The Highway , Light My Way . Πραγματικά το Hard Rock όπως μου αρέσει δια χειρός 3/4 RATM . Δεν ακούς συχνά πλέον τέτοιο ροκ ούτε τέτοιες ροκ φωνές
ΕΞΩΦΥΛΛΟ
31 Likes
Με σκοπό να γράψω λίγα, ξεκινάω αμέσως:
Special mentions:
Dio - Killing the dragon. Ακόμα καλύτερο από το Magika. Oτι καλύτερο έβγαλε ο κοντός με το σχήμα του μετά τα 80ς. Ωραίο εξώφυλλο. Τρία τέσσερα εξαιρετικά τραγούδια και τα υπόλοιπα αρκετά καλά.
Ήρθαν και στην περιοδεία αυτού του δίσκου στην Ελλάδα όπου τους είδα πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 2003 και παρά τον απαράδεκτο χωρο-χωραφι, ήταν και είναι από τις καλύτερες συναυλιακές στιγμές που έχω ζήσει.
Manowar- Warriors of the world. Το πρώτο τους άλμπουμ που έζησα και θυμάμαι όταν βγήκε. Είχε κάνει θετική εντύπωση . Εχει κομματαρες μέσα αλλά και fillers πολλά. Το τελευταίο καλό τους άλμπουμ.
Honourable mentions:
Mono: One step more and you die
SYOD : Steal ths album. Άργησα να το ακούσω και δεν μου έκανε κλικ όταν πια εδεησα. Όχι όσο τα υπόλοιπα τους δηλαδή.
Los Natas: Corsario negro. Καλοκαιράκι είναι δοκιμάστε το. Stoner βαρύ και αργό. Με μπόλικη ψυχεδέλεια.
Blind guardian : A night at the opera. Όχι αυτό που όλοι περιμέναμε μετά τις δύο τιτανιες δισκαρες που είχαν βγάλει. Δεν με τρελαίνει αλλά έχει καλές στιγμές αν το ακούσεις με υπομονή.
Avantasia : Metal opera II.
Coheed n cambria: The second stage turbine… Ένα πολύ ιδιαίτερο συγκρότημα. Δε ξέρω γιατί αλλά τα φωνητικά τους μου βγάζουν πολύ συναίσθημα και σε συνδυασμό με τις μελωδίες που έχουν στα τραγούδια τους μου αρέσουν πολύ. Πολύ καλά τραγούδια όλα χωρίς κραχτη εδώ. Στα επόμενα είναι ακόμα καλύτεροι.
Gov’t mule: The deep end I &II. Πολύ τζαμαρισμα, ριφ σόλο, blues δομές. Καλοκαιρινό άκουσμα στο αμάξια για ταξίδια. Και ωραία εξώφυλλα. Πόση έμπνευση να βγαλουν δύο τέτοιες δισκαρες σε ένα έτοςπρλς τιμή του μπασίστα τους που είχε πεθάνει δύο χρόνια πριν με συμμετοχή διαφόρων μουσικών στο μπάσο. Respect.
Tankard: B- Day. Και Μάτα από μερικά μέτρια άλμπουμ επιστρέφουν κι αυτοί με τα λοιπά γερμανικά μεγαθήρια.
Από το εξώφυλλο όλοι καταλαβαίνουμε τι έρχεται. Χαβαλοτραγουδα beeroriented. Ωραίες συνθέσεις όμως. Need money for beer είναι must άκουσμα.
Stormwarrior: Stormwarrior . Δυνατό ντεμπούτο. Speed/power τραγούδια χωρίς να κόβει ταχύτητα πουθενά. Έχει τυράκι αλλά τόσο όσο.
Onward: Reawaken. Εφάμιλλο του προηγούμενου. Εξαιρετικό US power. Δυστυχως δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ. Tα The Next triumph I και ΙΙπου κλείνουν το δίσκο είναι ενδεικτικά.
15. Flogging molly: Drunken lullabies. Δισκάρα.
14. Doomsword: Resound the horn
13. Bathory : Nordland. Από τη μέση και μετά απογειώνεται και είναι λες και βγήκε από άλλη εποχή. Κλασσικό.
12. WASP : Dying for the world. Οπότε το αφεντικό θυμάται τα προβλήματαε τον πατέρα του βγάζει καλούς και βάλε δίσκους. Εδώ επανέρχεται με ένα δίσκο χωρίς filler.
11. In flames: Reroute to remain. Ψιλό το βαριέμαι από ένα σημείο και μετά. Έχει όμως πολλά και κολλητική τραγούδια που είναι κορυφές για τη μπάντα. Ξέρω αρκετούς που το έχουν κορυφή. Για μενα είναι το χειρότερο που είχαν βγάλει μέχρι τότε.
10. Dark tranquillity: Damage done. Εγγύηση. Mελωδικο death.
9. The Helkacopters : By the grace if god. Από τις καλύτερες δουλειές τους. Γενικά ήταν σε φοβερή κατάσταση και έβγαζαν μόνο δισκαρες εκείνη την περίοδο.
8. Nightwish: Century child. Νομίζω δεν το είδα πουθενά και ψιλοαπογοητευτηκα. Το άλμπουμ που τους έβγαλε από την αφάνεια και τους έδωσε το μπάτζετ να περάσουν στο άλλο επίπεδο. Αρκετά χιτακια (ειδικά η τριάδα στην αρχή είναι θάνατος) , the phantom of the opera. Ο καλύτερος ήχος που είχαν μέχρι τότε. Για μένα είναι το καλύτερο τους μαζί με το Nemo.
7. Primordial: Storm before calm. Ήταν το άλμπουμ που με έμπασε στη μουσική τούς. Δεν πίστευα πόσο δυνατά συναισθήματα μπορούν να σου βγάλουν. Είναι λίγο μεταβατικό είναι η αλήθεια αλλά παραμένει κορυφαίο.
6. Killswitch engage: Alive or just breathing. Παίζει να είναι το άλμπουμ που έχω ακούσει περισσότερο από όλες τις κυκλοφορίες του 2002 και σίγουρα δεκαπέντε χρόνια πριν ήταν πεντάδα. Εξαιρετικές συνθέσεις. Εδώ έχουν βρει την καλύτερη ισορροπία με τα hardcore κουπλέ που χτίζουν το ξέσπασμα με τα καθαρά φωνητικά στο ρεφρέν. Έχει ποικιλία και δε σε λιγωνει τοσο όσο το επόμενο. Άλμπουμ που άνοιξε πόρτες σε πολλές δισκογραφικές για αυτό το N.W.O.A.H.M.
5. Gluecifer : Basement apes. Μόνο κομματαρες εδώ. Δίσκος για αμερικανική teenage movie. Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και όποιος δε το έχει ακούσει και του αρέσαν οι Turbonegro να το ακούσει.
4. Pain of salvation : Remedy lane. Για μένα είναι το καλύτερο τους. Δεν είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός και ίσως είναι το πιο άμεσα προσβάσιμο άλμπουμ τους. Έχουν φοβερές συνθέσεις και κλασσικά δυνατό story.
3. Dream theater : 6º of inner turbulence. Είναι φοβερό το ποσό παικταραδες είναι οι dream theater. Δισκάρα. Αν και η κορυφή τους έρχεται σύντομα.
2. ISIS : Oceanic. Πάω να δώσω μάθημα στην Πάτρα. Νομίζω Φεβρουάριος του 2007. Γράφω και στην επιστροφή με το αμαξι με πιάνει νύχτα. Καθημερινή στην Εθνική Πατρα-Αθηνα δεν έχει πολύ κίνηση και βάζω αυτό να παίζει. Σε κάποια φάση είχα κάνα μισάωρο που οδηγούσαν μηχανικά. Έπιασα τον εαυτό να βλέπει τις στροφές σαν κύματα και δεν θυμάμαι πως έκανα το Αίγιο - Ξυλόκαστρο. Σα να μην ήμουνα στο αμάξι ρε παιδάκι μου. Μεγάλη ήττα που δεν τους είδα live και θα ήταν πρώτο αλλά
- Agalloch : The mantle. Ο δίσκος της δεκαετίας. Φολκ, πολύ (πολύ όμως) συναίσθημα, φύση ζωντανή γύρω σου. Είναι από τα άλμπουμ που όταν τα βάζεις δεν μπορείς να τα σταματήσεις, ούτε σκιπ να κάνεις. Και όταν τελειώσουν μένει ένα κενό γύρω σου.
Και εξώφυλλο της χρονιάς.
Εντιτ: Και αυτούς έχω μετανιώσει που δεν τους είχα δει live τον Αύγουστο που είχαν έρθει στο An πριν διαλυθούν.
28 Likes
Ρε τους Down σουξέ στο παραπέντε! Κοίτα να δεις θα κάνουν καμιά έκπληξη και θα 'ναι σαν τη φάση με το “Master of puppets”.
Μου κάνει εντύπωση η μεγάλη δημοφιλία του “Audioslave”. Όχι ότι δεν το αξίζει (κι εγώ το 'χω στα honourable), αλλά ποτέ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι αποτελούν μπάντα που “ακούγονται” τόσο πολύ. Επίσης:
Έχοντας ακούσει το “Audioslave” σε σχετικά άγουρη μουσικά ηλικία, ο πρώτος τραγουδιστής που μου είχε έρθει συνειρμικά στο νου όταν άκουσα τον Cornell ήταν ο Brian Johnson των AC/DC, και πρέπει να 'μαι ο πρώτος ιστορικά που αναφέρω αυτούς τους δύο δίπλα-δίπλα! 
Το φτιάξα. Έγινε μαλακία γιατί τα γράφω από κινητό τώρα.
1 Like
Αυτο ειναι κατι που εχω παρατηρησει και αλλες φορες!Γενικα αυτοι που θεωρουνται σκληροπυρηνικοι 9 στις 10 φορες θα σου πουν Perfect Element ή BE.Οσοι τους εχουν ψαξει μεχρι ενα σημειο θα σου πουν Remedy Lane.Μαλλον ειναι αυτο που λες ότι ειναι πιο προσβασιμο…
2 Likes
Κι εγώ Remedy Lane θα πω, αφού σε γενικές γραμμές δεν ακούω PoS
Δυσκολη μπάντα να μπεις στο mood της θεματολογίας της . Σχεδόν ποτέ για μένα δλδ
Αλλά το Remedy Lane είναι και μουσικά πιο ευκολοακουστο