Ναι, αυτό λέγαμε παραπάνω με ChrisP, μάλλον δεν είδες τη συζήτηση.
Κατάλαβα τι εννοείς, απλά είμαι περίεργος ν’ ακούσω το γιατί. Εννοώντας ότι τα δύο album είναι τόσο παρόμοια ηχητικά (και ποιοτικά θα έλεγα εγώ, αλλά ΟΚ, προσωπικό γούστο) που με παραξενεύει το “πολύ” και ήθελα να δω αν το στηρίζεις κάπου συγκεκριμένα, αν δηλαδή έχεις εντοπίσει κάποια τρανταχτή διαφορά μεταξύ των δύο ή οτιδήποτε τέτοιο.
Οχι, η παραγωγή ολόιδια, όπως και το στυλ. Απλώς το μισο Hypnotize μου φαινεται ψιλό-fillers ενώ το Mesmerize γαμάει σε κάθε του δευτερόλεπτο. Η διαφορα τους ειναι από το 8.5 στο 9.5, για μένα.
Συμφωνώ απόλυτα
Η ποιοτική διαφορά του Mesmerize με το Hypnotize είναι ότι το ένα βγήκε πρώτο ενώ το άλλο όχι
Αυτός ο δίσκος έχει φοβερές μουσικές μέσα του, αλλά τα grindcore φωνητικά σε πολλά σημεία, μου χαλάνε σε ένα βαθμό την απόλαυση. Παρόλα αυτά θα το είχα στα memorables…αν το θυμόμουνα!
2005
Κενοτάφιον
Cover Art:
Ψιλοχαμουλης το 2005 θα προσπαθήσω με νυχια κ δοντια να βγαλω μονο 5αδα.
ψιλοχαμός παιδιά, απο τις πιο δύσκολες χρονιές με πολλές κυκλοφορίες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους.
αν συνεχισω να το σκέφτομαι νομιζω οτι καθε μισάωρο που περνάει θα αλλάζει η λίστα οπότε ας την βαρέσω τώρα να φύγει απο το κεφάλι μου.
θα τολμήσω να μην βάλω soad σην λίστα και να εκνευρίσω κάποιους. όχι οτι δεν είναι δισκάρες και οι 2 που έβγαλαν, απλά προσωπικά ανέβηκε ο πήχης με το toxicity τόσο πολύ( βασικα έσπασε ο πήχης) που νομίζω οτι δεν θα ξεπεραστεί σαν κυκλοφορία ποτέ. διοτι απλά ειναι 2 πολύ γαμάτες κυκλοφορίες αλλα το toxocity ειναι διαστημική κυκλοφορία.
ο τελευταίος αγαπημένος μου δίσκος πριν ξεκινήσουν να βγάζουν χαζοχαρούμενα τραγουδάκια.όχι οτι και εδώ δεν φαίνεται η πορεία που θα ακολουθήσουν στο μέλλον, αλλά έχει μέσα κάποιες απο τις πιο ομορφες συνθέσεις που έγραψαν ποτέ!
είναι μερικοι δίσκοι της δισκοθήκης μου που απο το υπερβολικό λιώσιμο έχουν χαλάσει.
το συγκεκριμένο album έχει φάει πολύ ξύλο. διακοπές, αμάξι, discman και περπάτημα σην βροχή και άλλα τέτοια με έκαναν να το αγοράσω μια φορά ακόμα.
Για την ιστορία είναι ενα απο τα τελευταία αποκτήματα μου πριν σταματήσω το χομπυ της συλλογής δίσκων οριστικά.( νταξ εκτός εξαιρέσεων)
η τελευταία τους κυκλοφορία πριν επιστρέψουν σε πιο άγριες φάσεις.
δίσκος που ξεχυλίζει μελωδία και συνθέσεις με το χαρακτηριστικό τους στυλ.
δισκάρα!
δεν ξερω για ποιόν λόγο τους γνώρισα τόσο αργά μεττά απο πολλά χρόνια ενώ η μπάντα έβγαζε σερι δισκάρες…
λίγα συγκροτήματα κατάφεραν…βασικά κανένα συγκρότημα δεν κατάφερε να με επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό όσο αυτοί με την συγκεκριμένη κυκλοφορία και να φτάσω στο σημείο να ακούω για ολόκληρους μήνες μόνο αυτόν τον δίσκο φανατικά και τπτ άλλο.
αριστούργημα. παιχτταράδες.
11άρι ακατέβατο!!!
αργεί ο οκτώβρης…?
μετά τους death η αγαπημένη μου μπάντα του ακραίου ήχου.
ούτε μισή νότα που να μην αξίζει.
έχω βγάλει διαδρομή θεσσαλονικη-αθηνα και στο αμάξι να παίζει αυτό στο repeat μέχρι να φτάσω.
εκδρομάρα!
dream theater,gojira, opeth ήταν πολύ κοντά στο να χωθουν σφήνα στην 5άδα.
2005
System Of A Down- Mesmerize Why they always send the poor???
System Of A Down-Hypnotize I’m just sitting in my car and waiting for my girl
Nevermore-This Godless Endeavor Welcome to the end my friend, the sky has opened (headbanging μέχρι τελικής πτώσης)
Disturbed- Ten Thousand Fists You don’t know what your power has done to me I want to know if I’ll heal inside
Bolt Thrower-Those Once Loyal At first light fires of the enemy dead will burn bright
εξώφυλλο
Πόσα ξέχασα τελικά.
1. Avenged Sevenfold - City of Evil
2. Draconian - Arcane Rain Fell
3. System of a Down - Hypnotize/Mezmerize (ψηφίζω το Hypnotize, αλλά για μένα είναι σχεδόν ισάξια)
4. Paradise Lost - Paradise Lost
5. Bullet for my Valentine - The Poison
6. Nevermore - This Godless Endeavor
7. Gojira - From Mars to Sirius
8. Bolt Thrower - Those Once Loyal
9. Rammstein - Rosenrot
10. System of a Down - Mezmerize (για να συμπληρώσω 10/για μένα ισάξιο του Hypnotize, δεν πειράζει, θα ψηφιστεί από τους περισσότερους)
Καλή σχολική χρονιά τύπε!
Μόλις άκουσα Mesmerize.
Μετά από χρόνια.
Κύλησε νεράκι το άτιμο!
Ούτε σκέψη για skip!
Το μόνο ερώτημα γι’ αυτή τη χρονιά είναι:
MESMERIZE or HYPNOTIZE?
Gojira δε βλέπω σε μεγάλη εκτίμηση και ανησυχώ…
ΔΕΟΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ
(μπορεί άραγε σήμερα να το τραγουδήσει έτσι;)
Εδώ δεν μπορούσε το 2005 
2005, το έτος που κατακτήσαμε το δεύτερο Ευρωμπάσκετ και, το… κυριότερο, κερδίσαμε τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision με την απαστράπτουσα Έλενα Παπαρίζου ούτως ώστε να εκπληρώσουμε ένα τεράστιο (ημών και πολλών χωρών του πρώην ανατολικού μπλόκ!) συλλογικό απωθημένο!
Πάμε και στις λιγότερο γκλαμουράτες, basse classe μουσικές δραστηριότητες εκείνης της χρονιάς:
1. The Mars Volta - Frances the Mute
Οι φοβεροί και τρομεροί The Mars Volta συνεχίζουν να επεκτείνουν τα όρια του progressive και να δοκιμάζουν τα εκφραστικά μέσα όσων επιχειρούν να τους περιγράψουν επαρκώς!
Το Frances the Mute συνιστά, μαζί με το πρώτο τους, ένα από τα δυσκολότερα διλήμματα από αυτά που συνηθίζονται στο χώρο της μουσικής (και δεν έχουν πραγματικά νόημα!) για το ποιο είναι ανώτερο! Άξιο αναφοράς το εξώφυλλο/artwork από το Storm Thorgerson (σφραγίδα ποιότητας!) που έχει να κάνει με το πώς όσοι έχουν κάποιον εθισμό θεωρούν ότι το ελέγχουν και γνωρίζουν που πανε, ενώ στην πραγματικότητα είναι σαν τυφλοί μπροστά στην πραγματικότητα.
2. Primordial – The Gathering Wilderness
O Alan Averill έχει επανειλημμένως ισχυριστεί ότι οι στίχοι του είναι στην πραγματικότητα “οικουμενικού” ενδιαφέροντος, παρά την συνήθη ιρλανδική θεματολογία τους, η οποία χρησιμεύει – πάντα κατά τον ίδιο – σαν σημείο αναφοράς για να περάσει το γενικότερο μήνυμα/συμπέρασμα. Τα παραπάνω, όσο ειλικρινή κι αν είναι, δεν εμπεριέχουν την Αλήθεια ότι το “The Coffin Ships” είναι αδύνατον να το έχει δημιουργήσει κάποιος που δεν είναι Ιρλανδός. Αυτός ο αγέρωχος, αντρίκιος θρήνος για τον Μεγάλο Λιμό που ξεκλήρισε μεγάλο μέρος του πληθυσμού του νησιού κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, θα μπορούσε να προέρχεται μόνο από ανθρώπους που έχουν νοιώσει τον αντίκτυπο αυτού του ορόσημου στην ιστορία της Ιρλανδίας.
Κατά τα λοιπά εδώ οι Primordial, στο ντεμπούτο τους σε μεγάλη εταιρεία, συνεχίζουν την αργή μετάλλαξη τους σε κάτι πιο επικό και doom. έχοντας καταφέρει αυτό που αποτελεί διακαή πόθο και άπιαστο όνειρο τόσων πολλών: να δημιουργήσουν το δικό τους, άμεσα αναγνωρίσιμο ήχο, την ίδια στιγμή μάλιστα που οι επιρροές τους παραμένουν διακριτές.
3. System of a Down – Mezmerize
Οι System of a Down είχαν επιλέξει τότε να κυκλοφορήσουν το υλικό τους σε δύο ξεχωριστά album και σε χρονική απόσταση 6 μηνών μεταξύ τους, οπότε, παρότι δίδυμα αδελφάκια, κρίνονται ξεχωριστά και η σύγκριση βρίσκει το Mesmerize (που βγήκε πρώτο) να υπερτερεί του Hypnotize!
Σε αυτά τα album το βασικό δίδυμο των εκ διαμέτρου διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας συντελεστών τους (φαινόμενο που συναντάται συχνά στο χώρο του rock) λειτουργεί για τελευταία φορά δημιουργικά, αν και είναι εμφανές ότι ο Malakian διεκδικεί όλο και περισσότερο χώρο, αναλαμβάνοντας τα φωνητικά σε κάμποσα κομμάτια.
4. Opeth - Ghost Reveries
Ωριμότεροι, με πλήρη επίγνωση των δυνατοτήτων τους και ευρισκόμενοι ακόμη στην περίοδο της ακμής τους, οι Opeth, έχοντας πλέον και τον Per Wiberg στις τάξεις τους, κερδίζουν ξανά (και ξανά!) τις εντυπώσεις, με το Ghost Reveries αυτή την φορά, αφήνοντας την αίσθηση ότι η έμπνευση και η μεγαλοφυΐα του Mikael Åkerfeldt είναι πρακτικά αστείρευτες!
5. Bolt Thrower – Those Once Loyal
Επιστροφή του Karl Willets στους Bolt Thrower και άλλο ένα συντριπτικής βαρύτητας και ορμητικότητας LP είναι γεγονός! Δυστυχώς όμως έμελλε να είναι το τελευταίο τους, αφού προτίμησαν να “κλείσουν το μαγαζί” όταν κάποια στιγμή αντιλήφθηκαν ότι το υλικό που είχαν ετοιμάσει για το επόμενο δεν ανταποκρινόταν στα standards που είχαν οι ίδιοι θέσει, διατρανώνοντας έτσι ότι θα παρέμεναν πιστοί στην διαφύλαξη της ακεραιότητας τους, όχι μόνο “κάποτε” αλλά ες αεί.
Τελικά δεν ήταν ούτε λίγα ούτε ευκαταφρόνητα όσα συνέβησαν τότε κι ας έμειναν εκτός πεντάδας:
Το 2005 είδε και την μεγάλη επιστροφή του Messiah Marcolin στους Candlemass. Για να τονιστεί μάλιστα το νέο αυτό ξεκίνημα επέλεξαν να είναι το album της καινούριας (σύντομης όπως τελικά αποδείχτηκε) συνεργασίας τους, το ομώνυμο τους!
Μιλώντας για μεγάλες επιστροφές, μόνο ως τέτοια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και εκείνη του Rob Halford στους Judas Priest σε μια εντελώς παράλληλη πορεία με τους Dickinson/Maiden – ειδικά αν συνυπολογίσουμε και τον παράγοντα RoyZ. Το ευτύχημα ήταν ότι το LP της επανασύνδεσης, Angel of Retribution, ανταποκρίθηκε εν πολλοίς στις προσδοκίες έχοντας κάποιες σπουδαίες στιγμές, έως και συγκινητικές σε κάτι αυτοαναφορικά σημεία όπως π.χ. το εναρκτήριο Judas Rising!
Στο μέτωπο του progressive, ο Markus ο Steffen επανενώνεται με τα αδέλφια Holzwarth και οι Sieges Even πραγματοποιούν θριαμβευτική επανεμφάνιση με το The Art of Navigating by the Stars, ένα album λυρικού prog, φτιαγμένο με γερμανική επιμέλεια που διαθέτει και ψυχή! Οι Πολωνοί Riverside από την άλλη, στο δεύτερο δίσκο τους με τίτλο Second Life Syndrome, ξεδιπλώνουν τις πολλές αρετές τους!
Heavy metal με την 70’s λογική, με διακριτές αλλά περασμένες από το δικό τους, σύγχρονο πρίσμα, επιρροές από Sabbath, Purple, Rainbow, Scorpions (περιόδου Roth, εννοείται), UFO (εποχής Schenker, εξυπακούεται!) Mountain και λοιπούς γνωστούς και μη εξαιρετέους, έπαιζαν οι Spiritual Beggars στους δίσκους που ακολούθησαν την αποχώρηση του Spice και της ελευθεριάζουσας οπτικής που αυτός έφερε, και αυτό έκαναν και στο Demons. Υπάρχει όμως και το Firewood, λιτό στις διατυπώσεις του, αλλά πλούσιο σε έμπνευση που μας καλεί να γίνουμε κοινωνοί στο doom rock εκκλησίασμα των Witchcraft.
Τέλος, οι Nevermore ξανά με δυο κιθαρίστες στην σύνθεση τους δείχνουν με τον πλέον αποστομωτικό τρόπο στο This Godless Endeavor ότι δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη! Οι Gojira πάλι, ευρισκόμενοι στην αρχή της πορείας τους, καταθέτουν το πρώτο τους αριστουργημα με το eco - friendly death του From Mars to Sirius!
Αυτά από εμένα για… “φέτος”! Υγιαίνετε!
αλλη μια Παρασκευη ειναι εδω
| 1 | Kamelot | The Black Halo |
|---|---|---|
| 2 | Adramelch | Broken History |
| 3 | Sentenced | The Funeral Album |
| 4 | Primordial | The Gathering Wilderness |
| 5 | Communic | Conspiracy In Mind |
Εξωφυλλο
Χωρίς σχόλια γιατί έχει παίξει μαυρίλα γύρω μας και μέσα μας.
5αδα με 5 από τα αγαπημένα μου (και πιο καθοριστικά για μένα) άλμπουμ όλων των εποχών.
Nine Inch Nails - With Teeth
System Of A Down - Mezmerize
Gorillaz - Demon Days
Bloc Party - Silent Alarm
Coil - The Ape Of Naples
Κι άλλα 10 (όλα αριστουργήματα)
Common - Be
Wolf Parade - Apologies To The Queen Mary
Gospel - The Moon Is a Dead World
Thrice - Vheissu
Gojira - From Mars to Sirius
Modern Life Is War- Witness
Editors - The Back Room
Propagandhi - Potemkin City Limits
Franz Ferdinand - You Could Have It So Much Better
LCD Soundsystem - LCD Soundsystem
υ.γ. Την αγάπη μου στους Primordial για την αλμπουμάρα που έβγαλαν το 2005.
