- Μια χρονιά που υπέροχοι δίσκοι που με μεγάλωσαν από κάθε πιθανό μουσικό είδος ξεπηδούσαν από παντού, μη αφήνοντάς με να αποφασίσω σε μια σχετικά μαζεμένη λίστα. Μάζεψα με πόνο ψυχής μια δεκαπεντάδα και κατά τα άλλα για πρώτη φορά, άπλωσα σε μουσικά είδη λίστες από δίσκους που με έχουν σημαδέψει, δίσκους που θυμάμαι ολόκληρους και που αγνοούσα ότι βρισκόντουσαν όλοι χρονικά τοποθετημένοι στο ίδιο σημείο.
The grand five:
Porcupine Tree - Deadwing
Ντάξει είναι πλέον ανούσιο να κρύβω ότι έχω ενοχικά πρόβλημα με κάθε τι που έβγαζε ο Wilson μέχρι ένα σημείο αλλά εδώ μιλάμε για ένα αναντίρρητο αριστούργημα, εκεί που έκανε το μεταλ να ντραπεί και βασικά απελευθερώθηκε από την ανάγκη να διδάξει τους φίλους του προγκ ροκ. ¨ολα πήγαν τέλεια, μας άφησε με μια σειρά από κομματάρες, δεν θα πω περισσίτερα γιατί για το συγκεκριμένο, έχουν ειπωθεί ήδη πολλά.
.jpg)
Protest The Hero - Kezia
Κάτι κωλόπαιδα από τον Καναδά στην ηλικία των δεκάξι, έγραψαν τον πιο σημαδιακό djent - prog metal δίσκο της γενιάς τους, ταλαντούχοι σε κάθε έκφανση κάθε οργάνου που ακουμπούσαν. Το Kezia είναι ένα concept album για την καταδίκη σε θάνατο, μια ιστορία με καταιγιστικούς στίχους που είναι ανήκουστο να γράφεις σε τέτοια ηλικία, και riffs για τα οποία ισχύει το ίδιο. Το ακούς σαν να βγήκε χθες. Για χάρη τους πήγα για πρώτη φορά εξωτερικό για συναυλία συγκροτήματος. Φορώντας μπλούζα του από πάνω δίσκου, κοίτα να δεις.
.jpg)
Nevermore - This Godless Endeavor
Υπάρχει άραγε συγκρότημα που θα αγγίξει ποτέ το status των Nevermore σε καθολική αποδοχή των οπαδών του είδους που προωθούν; Οι πιθανότητες τείνουν προς το όχι. Ξανά πολλά έχουν ειπωθεί για το πιο έντονο σε ψυχικούς χρωματισμούς δίσκο στην ιστορία. Βάζω κι εγώ το λιθαράκι μου στην άνοδό του.
Amenra - Mass III
The pain, it is shapeless. Μια μαγική στιγμή που το σκοτάδι του metal της νέας χιλιετίας μας δείχνει ποιος θα είναι ο πιο σημαντικός του εκπρόσωπος από εδώ και πέρα. Οι Amenra στον πρώτο πραγματικά ολοκληρωμένο δίσκο τους συνθέτουν την αφαιρετική ιδέα του πόνου με την αναζήτηση πίστης σε μεταφυσικό επίπεδο και την απόλυτη απόγνωση. Μας κάνουν να νομίζουμε ότι είναι το πιο δυστυχισμένο πράγμα που έχουμε ακούσει ποτέ, μόνο για να επιστρέφουν κάθε φορά πιο ζοφεροί.
Panic! At The Disco - A Fever You Can’t Sweat Out
Πάλευαν όλα τα υπόλοιπα της δεκαπεντάδας για αυτή τη θέση. Τελικά αυτό κέρδισε. Μάλλον φταίνε τα αλληπάλληλα, μηδενός εξαιρεουμένου χιτς μέσα σε αυτή την υπερδισκάρα που ήταν κάπου χαμένη ανάμεσα στο ποπ και στο emo rock, χωρίς ίχνος ντροπής και εσωστρέφειας, με τίτλους πιο μεγάλους από post rock μπάντα (δύσκολο να το καταφέρεις), και στίχους που συλλογικά έχουν χαραχθεί στο pop culture. Για να μη μιλήσουμε για το video clip του I write sins, not tragedies. Επιστρέφω υπερβολικά συχνά στα κιτάπια του για μια δόση χορού και χαμόγελου.
To make 15
Summary
Opeth - Ghost Reveries
Ο πιο προσιτός, ο πιο ολοκληρωμένος, ο πιο γλυκόπιοτος δίσκος των Opeth μετά το 2000. Πανέμορφα πράγματα συμβαίνουν εκεί μέσα με αποκορύφωμα το Harlequinn Forest. Η πρώτη metal μπλούζα που αγόρασα επίσης.
Ulver - Blood Inside
Αδικείται στη χρονιά που πέφτει. Υπερβολικά υποτιμημένος δίσκος των θεών της metal μουσικής αυτή τη στιγμή. Το στιγμιότυπο δε, εντός του Operator που ο Garm τραβάει μια φωνή μέσα από την κόλαση για να βροντοφωνάξει “Thruth is a hospital”, σχεδόν είκοσι χρόνια μετά δεν έχει σταματήσει να με ανατριχιάζει σε κάθε άκουσμα.
Against Me! - Searching For A Former Clarity
Για μένα ο πρώτος δίσκος των Against me που΄εδειξε που ήταν ικανοί να φτάσουν. Τότε δεν ξέραμε τι κουβαλούσε μέσα της η Laura, αλλά εκεί άρχισε να χτίζεται μέσα της μια τέτοια συναισθηματική φόρτιση που σταδιακά οδήγησε στην πιο συγκινιτική ιστορία του punk rock. Αν διαβάσεις λίγα για αυτό το άτομο και αυτή τη μπάντα, το Unprotected sex with multiple partners θα σου φέρει λίγα κάποια δάκρυα στα μάτια.
Flyleaf - Flyleaf
Το είδα πουθενά; Όχι. Είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους του είδους του; Ναι. Είναι καλύτεροι οι Flyleaf από τους Paramore; Μεγάλο ναι (συγγνώμη, αυτή είναι η αλήθεια μου). Ασταμάτητα χαστούκια στον ομώνυμο δίσκο Flyleaf, με τρελά κομμάτια όπως All Around Me, Fully alive, I’m so Sick, Sorrow, θεε μου δε σταματάνε (και) εδώ τα χιτς. Αν είχες ανάγκη από μια πιο dark avril lavigne την έβρισκες στην αγκαλιά της Lacey Sturm.
Coheed & Cambria - Good Apollo I’m Burning Star IV: Volume One: From Fear Through The Eyes Of Madness
Η παράνοια των διαγαλαξιακών concept δίσκων των Coheed and Cambria τους φέρνουν σε ένα απόγειο δημιουργίας που συνδυάζει ένα βιρτουόζικο προγκ ροκ με το νεο και μονδέρνο αλτερνατιβ ροκ. Κανονικά θα έπρεπε να τους λατρεύω από την αρχή αλλά μου πήρε κάποια χρόνια να συνηθίσω την ιδιαίτερη φωνή του Sanchez που έχει αδικηθεί γιατί θυμίζει αθεράπευτα την ιδιόρυθμη τσιρίδα του Geddy Lee. Έφτασα όμως με τα χρόνια να λιώνω αυτό το δίσκο χωρίς σταματημό.
The Mars Volta - Frances The Mute
Οι Mars Volta δεν έχουν σταματήσει να βγάζουν ακραίους δίσκους και είναι άδικα τόσο κάτω, φταίει εξ ολοκλήρου η χρονιά και η προσωπική μου δυσκολία στο να εκτιμήσω το Casandra Gemini όσο άλλες δημιουργίες τους.
Gorillaz - Demon Days
Ο αδυσώπητος Damon Albarn δεν μπορούσε να μείνει ικανοποιημένος με μια μπάντα που κατέκτησε τον κόσμο, ήθελε και δεύτερη. Έτσι, η μπάντα later ego του κυκλοφορεί το δεύτερο δίσκο της και σαρώνει κυριολεκτικά τα πάντα. Το Demon Days πλέον είναι σύμβολο της εποχής του και όχι δίσκος. Του αξίζει εντελώς.
Gojira - From Mars To Sirius
Η πραγματική βάση των Gojira να γίνουν οι ecoterrorists της γενιάς τους και της ψυχής μας. Αν και ο δίσκος δεν με συγκινεί όσο άλλοι τους στο μέλλον, είναι σίγουρα απροσάρμοστα τέλειος.
Queens Of The Stone Age- Lullabies To Paralyze
Και για αυτό έχουν ειπωθεί πολλά, ας μείνουμε στην ανικανότητα τους να βγάλουν κακή μουσική στιγμή και ας προχωρήσουμε.
Riverside - Second Life Syndrome
Βάδην προς την κορυφή από την πιο γλυκιά και λιγότερο πριτενσιους prog metal μπάντα, στο δίσκο που μας χαρίζει τις μπαλάντες τους που άφησαν εποχή - Conceiving You και I Turned You Down, ναι σε εσάς μιλάω. Πολλοί δεν είδαν τότε τι έρχεται. Ευτυχώς ήμουν από τους τυχερούς που τους έπιασαν και δεν τους άφησαν.
Post, sludge, drone, stoner noises to mash the insides of your head
Summary
The Ocean - Aeolian
Ο πιο πειραματικός δίσκος με διαφορά για τους The Ocean, και πιο υποτιμημένος ίσως, τα ηλεκτρονικά του στοιχεία που δυστυχώς δεν επαναλήφθηκαν με αφήνουν με μια ελπίδ επιστροφής σε αυτές τις ιδέες και ήχο.
Boris - Pink
Είμαστε οι Boris, παίζουμε ότι είδος θελουμε σε κάθε δίσκο και τα κάνουμε όλα τέλεια. Έχω πει πως όταν μεγαλώσω θέλω να κοπώ στα τρια και να γίνω οι Boris. Δεν μετανιώνω αυτή τη δήλωση.
Rosseta - The Galilean Satelites
Α ναι, η πιο υποτιμημένη post metal μπάντα
Sunn O))) - Black One
Οι Sunn συνεχίζουν να γρατζουνάνε πράγματα σε επικίνδυνες εντάσεις που στη μεγάλη όμως κλίμακα, φαίνονται επιβλητικά σωστά.
Nadja - Truth Becomes Death
Χάος. Δέος. Δε συνεχίζω. Τα παιδιά έχουν βρει τη χρυσή συνταγή και είναι και συντρόφια.
Earth - Hex; Or Printing In The Infernal Method
Υπάρχει κάτι στην παράνοια των Earth που σε κάνει να νιώθεις παγιδευμένος αλλά καλά με αυτό. Κάτι σαν σύνδρομο Στοκχόλμης, αλλά όχι ακριβώς.
Yob - The Unreal Never Lived
Αν με ρωτούσαν να σκεφτώ το συνώνυμο της λέξης “βάρος” σε μουσική, θα έλεγα Yob.
Earthless -Sonic Prayers
Από τη γη στην καμία γη, αν και δεν είμαι τρελή φαν, με το συγκεκριμένο δίσκο έχω περάσει ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ώρες περισυλλογής.
High On Fire - Blessed Black WIngs
Θείε Pike, μάθε μας ξανά πως γίνεται
Cursed - Two
Δύο φορές κατάρα ίσον καμία. Δεν ξέρω γιατί αυτοί οι άνθρωποι συναντήθηκαν για να γράψουν μουσική αλλά δεν έκανε καλό σε κανέναν. Σας ευχαριστώ.
Truckfighters - Gravity X
Παρομοίως με το Earthless, είναι αυτός ο ένας δίσκος τους που είναι απλά διαχρονικό αριστούργημα.
Sigh - Gallows Gallery
Βαθύς αναστεναγμός για το τι συμβαίνει μέσα στα μυαλά των μουσικών από Ιαπωνία. Σίγουρα κάτι φαντασμαγορικό.
Burst - Origo
ΜΕΡΙΚΟΙ που τους είδατε φέτος Roadburn και δεν εκτιμάτε, έχετε το μένος μου προς τα πάνω σας
Cathedral - The Garden Of Unearthly Delights
Ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα της λίστας (όπως φυσικά και η εικονογραφία πίσω από την έμπνευσή του) σε έναν από τους πιο groovy συμμετέχοντες εντός της.
Witchcraft - Firewood
Srike two. Οι Witchcraft οδεύουν ολοταχώς προς το αριστούργημα.
Punk, crust, punk rock, post harcore, emo και η οικογένεια
Summary
Propagandhi - Potemkin City Limits
Αυτό που σηκώνεσαι και χωροπηδάς χωρίς κανένα λόγο από την υπαρξιακή ενέργεια; Ε, αυτό.
Modern Life Is War - Witness
Αδυσώπητη μελαγχολία στο τετράγωνο.
Corrupted - El Mundo Frio
Ξύλο από αυτά τα όμορφα, που πας σπίτι και βλέπεις τις μελανιές περήφανο.
Dropkick Murphys - The Warrior’s Code
Μεθύσι από αυτά τα όμορφα, που πας σπίτι και βλέπεις τις μελανιές περήφανο. Το πρωί όμως υπάρχει μια δυσκολία.
A Wilhelm Scream - Ruiner
Ένα συγκρότημα που πάντα με βρίσκει σύμφωνη με το πως πορεύονται και με διασκεδάζει με το δικό του, ιδιαίτερο τρόπο.
30 Seconds To Mars - A Beautiful Lie
Ότι και να πεις για τον ημίτρελο (τουλάχιστον) Jared Leto, ε η αλήθεια είναι ότι ο συγκεκριμένος δίσκος είναι σημείο αναφοράς, και το The Kill ανεξίτηλα καλό κομμάτι.
**Paramore - All We Know If Fallen **
Η Fueled By Ramen χτύπησε χρυσό για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια χρονιά και η Hayley Williams στέφεται βασίλισσα του ήχου, καθόλου άδικα. I think we have an emergency.
Funeral For A Friend - Hours
Κλάψα στο τετράγωνο και δεν έχω κανένα παράπονο.
Thrice - Vheissu
Απολαυστικότατη δισκογραφική συνέχεια για τους Thrice, αυτά θέλουμε.
Fall Out boy - From Under The Cork Tree
Ξέρω γω, αυτό ίσως έπρεπε να είναι δεκαπεντάδα, θες η φωνή του Patrick Stump, θες οι ντροπιαστικά πολλές φορές που έχω τραγουδήσει στο μπάνιο τα Sugar, we’re going down και Dance, Dance, δίσκος μεγάλης αξίας.
Martyrdod - In Exremis
Ο τρόπος που οι Martyrdod χρησιμοποιούν τις μελωδίες της κιθάρας εντός ενός κατά τα άλλη εντελώς crust punk περιβλήματος με ανατριχιάζει ευχάριστα.
the pop you all remember
Summary
Shakira - Fijacion Oral, Vol. 1
Όταν το La Tortura βίντεο έπαιξε στα μουσικά κανάλια της εποχής, αρσενικά και θηλυκά ανακαλύψαμε πράγματα για τον εαυτό μας.
Shakira - Oral Fixation, Vol. 2
Τι, μόνο οι System of A Down νομίζατε; Η Shakira κάνει το δύο στα δύο μέσα στην ίδια χρονιά και μετά τον Ισπανικό δίσκο, βγάζει και αγγλικό με εντελώς διαφορετικά κομμάτια και αποκτά δύο δίσκους που γίνονται τεράστιοι. Δεν ξέρω πόσα έβγαλε εκείνη τη χρονι,α αλλά της αξίζουν όλα.
Sugababes - Taller In More Ways
Δεν με νοιάζει αν τις θυμάστε αλλά αυτός ο δίσκος είναι φουλ κοριτσίστικη εφηβική παράνοια και δε μπορώ χωρίς αυτόν.
The Pussycat Dolls - PCD
Στο ίδιο μοτίβο, είναι δυνατόν το 2005 να βγάζεις δίσκο με εννιά (!) χιτ σινγκλς ενώ είσαι μπάντα ισάριθμων ατόμων; Ναι γίνεται. Φυσικά δεν αγνοώ το sexualisation που υπέστησαν ομαδικά, αλλά ο χριστός και η παναγία, είχαν τον ασταμάτητο σε αυτό το δίσκο.
Backstreet Boys - Never Gone
Φαντάσου πως είναι μετά από σχεδόν δεκαετία να ξαναβλέπεις αυτά τα εφηβικά είδωλα να επιστρέψουν όντας σχεδόν μεσήλικες και να το κάνουν μάλιστα με ένα κομμάτι όπως το Incomplete. Αντίστοιχη συγκίνηση ένιωσα μόνο όταν εκεί που αμέριμνη έβλεπα μια συνέντευξη του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου στο Νίκο Μουτσινά και ανακοίνωσε επανένωση των One, και οι υπόλοιποι One πετάχτηκαν από κάθε γωνιά του στούντιο και άρχισαν να τραγουδάνε και να αναπαριστούν το χορευτικό του Gimme gimmie ενώ έσερναν τον Μουτσινά να κάνει το ίδιο.
Rob Thomas - …Something To Be
Έμαθα τον κύριο από το ντουέτο του με τον Carlos Santana (εντερ γουγκλ σερτσ Smooth και θα θυμηθείς ότι ο σαντάνα έχει βγάλει μια δισκάρα με ράντομ συνεργασίες) και έπειτα αγάπησα τούτο το δίσκο.
Madonna - Confessions On A Dancefloor
Φαντάσου να είσαι η θεα και η επιστροφή σου να είναι με ένα δίσκο μόνο με χιτάρες που σε ξαναφέρνει στο προσκήνιο επειδή είναι τέλειος και όχι επειδή όλοι λένε καλά λόγια γιατί είσαι εσύ. Ραντον υπενθυμίσεις, Hang up, Sorry, Jump.
t.A.T.u. - Dangerous And Moving
Όσοι δεν τους έδωσαν σημασία μετά το “All about us” και τον “σαλο” γύρω του για ένα σοκ βαλιου φιλί, εσείς χάνετε. Έχετε ακόμη χρόνο.
Ταχυδρομικό ροκ για όλα τα γούστα
Summary
Sigur Ros - Takk…
Οι Ισλανδοί το χαβα τους κανονικά.
Hammock - Kenotic
Εξαιρετική προσθήκη σε ένα είδος που ανθίζει ραγδαία το συγκεκριμένο δημιούργημα των Hammock.
God Is An Astronaut - All Is Violent, All Is Bright
Ο πρώτος δίσκος των God Is An Astronaut τους ανέβασε τρομακτικά στα μάτια που και βασικά με έμαθε να κοιτάω πέρα από το στίχο στη μουσική.
This Will Destroy You - Young Mountain
Όσοι δεν έχετε καταλάβει γιατί κάνει τόσο ντόρο η ανακοινωση της επιστροφής τους στη χώρα μας, εδω θα βρείτε την απάντηση. Ένας δίσκος που ξεκίνησε να κόβεται σε cd για να τον δίνουν τσάμπα μετά από live έχει πάρει στάτους γίγαντα. Για μια πιο άμεση απάντηση στο γιατί, τρέξτε άμεσα στο “There are some remedies worse than the disease”
Pelican - The Fire In Our Throats Will Beckon The Thaw
Δισκογραφικό τέρας.
Red Sparowes - At The Soundless Dawn
Είσαι η μπάντα της Emma Ruth Rundle και τα κάνεις όλα σωστά, χωρίς καν να ξέρεις τι έρχεται στο μέλλον. Έχεις ήδη το ⅓ και έρχεται πολύ σύντομα το 3/3.
The Evpatoria Report - Golevka
Ακραία υποτιμημένη μπάντα που σας προτείνω χθες αν σας αρέσει το ποστ ροκ.
toe - The Book About My Idle Plot On A Vague Anxiety
Δίσκος που λίγο έχει καταντήσει για μένα πανανθρώπινη αξία.
MONO & World’s End Girlfriend - Palmless Prayer / Mass Murder Refrain
Ακούστε με δική σας ευθύνη. Βαθύ ψυχοπλάκωμα μα δακρύβρεχτα όμορφο.
Από εδώ και κάτω αναφορικά με πολύ λίγες εξαιρέσεις γιατί τα περισσότερα έχουν ήδη αναφερθεί και σχολιαστεί αρκετά.
Καυτό μέταλλο
Summary
Solstafir - Masterpiece Of Bitterness
**Disturbed - Ten Thousand Fists **
HIM - Dark Light
Korn - See You On The Other Side
Children Of Bodom - Are You Dead Yet?
Arcturus - Sideshow symphonies
Nile - Annihilation Of The Wicked - άδικα λίγες αναφορές σε αυτό το συγκλονιστικό δίσκο
Kamelot - The Black Halo
Reverend Bizarre - II: Crush The Insects
System Of A Down - Mezmerize
System Of A Down Hypnotize
Draconian - Arcane Rain Fell
Gotthard - Lipservice - επίσης έκπληξη που αυτή η χρυσή μετριότητα, τόσο χρυσή που την κάνει καλή, δεν έχει αναφορές.
Arch Enemy - Doomsday Machine
Nightingale - Nightfall Overture - την πρώτη φορά που άκουσα τον Dan Swano, ήταν εδώ και συγκεκριμένα στο Deep Inside Of Nowhere, νόμιζα ότι ήταν ο Akerfeldt, όταν έμαθα την αλήθεια ήταν ήδη αργά, είχα πάθει νέο έρωτα.
Candlemass - Candlemass
Kreator - Enemy Of God
Judas Priest - Angel Of Retribution
Paradise Lost - Paradise Lost
Make A Change… Kill Yourself - s/t - όσο προβληματικό και να είναι πολιτικά και μερικές φορές στην ουσία του το dsbm, το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι ανατριχιαστικό, αληθινό και από όσο ξέρω πολιτικά καθαρό.
Dream Theater - Octavarium
**Crashdiet - Rest In Sleaze ** - Μόνο για το Riot In Everyone αξίζουν όλα εδώ μέσα.
Darkest Hour - Undoing Ruin - Εξωφυλλάρα χρονιάς, πανεμορφο, σε τσιμπάει κάπου στην ψυχή.
Alternative, medium rare
Summary
Franz Ferdinand - You Could Have It So Much Better
The Cardigans - Super Extra Gravity
The Fray - How To Save A Life
VNV Nation - Matter + Form
Architecture In Helsinki - In Case We Die
Garbage - Bleed Like Me
The White Stripes - Get behind Me Satan
Foo Fighters - In Your Honor
Bon Jovi - Have A Nice Day
Matt Elliot - Drinking Songs
Animal Collective - Feels
Dalek - Absence
The Residents - animal Lover
Mount Eerie - No Flashlight: Songs Of The Fulfilled Night
World’s End GIrlfriend - The Lie Lay Land
Nine Inch Nails - With Teeth
Kiss The Anus Of A Black Cat - If The Sky Falls, We Shall Catch Larks
The Protomen - The Protomen
Εξωφυλλάρα έτους:
κάτι έμαθα ότι κοσμος δεν είχε βάλει το αμενρα, ε τι να σας πω. 
Δειγμα του οτι κυριολεκτω οταν μερικες φορες λεω “τωρα βαζω το ταδε, σε 5 λεπτα μπορει να εχω βαλει αλλο” 
(τουλαχιστον δεν θυμαμαι αλλον)
, Open Car και Shallow απαράδεκτα κομμάτια 
