Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

Διάφορα
#10510

5. Gadget - The Funeral March

Ένας από τους καλύτερους grindcore δίσκους της δεκαετίας κατ’εμέ, οι Gadget εδώ κυκλοφορούν έναν δίσκο που δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω τίποτα λιγότερο από αριστούργημα. Με μια παραγωγάρα να αβαντάρει τον ήχο τους που δίνει βάθος και ενθαρρύνει πολλαπλές ακροάσεις χωρίς να κουράζει και με το συγκρότημα σε συνθετικό οίστρο να γράφει κομμάτια που πίσω από την φρενήρη ηχητική επίθεση κρύβουν ύπουλες και ατμοσφαιρικές μελωδίες που σε κολλάνε στον τοίχο και σε ρουφάνε ακόμα περισσότερο στην ουσία του δίσκου.

4. Dozer - Through The Eyes Of Heathens

2006 το ήξερα, 2006 το βάζω. Φοβερή ντουμοστονεροψυχεδέλεια, με κομμάτια που αν με βρουν στην κατάλληλη διάθεση μπορούν να με ξεσηκώσουν όσο λίγα πράγματα. Straight to the point, χωρις φρου φρου και αρώματα, γαμώ τους δίσκους.

3. Misery Index - Discordia

Το ηχητικό ισοδύναμο του “κλωτσιά στα δόντια”. Ακραίος δίσκος στα όλα του, 30 λεπτά μόνο τσίτες και ξέσπασμα. Πετάς στο mix αδιανόητα mid tempo riffs, ανελέητο drumming, χειρουργική ακρίβεια από όλους στο παίξιμο (χωρίς να είναι τεχνικός δίσκος), grind ορμή και την οργή που αρμόζει σε έναν απολύτως απηυδισμένο χαρντκορά και έχεις το Discordia. Κειμήλιο και αυτό και το επόμενο και γενικά οι MI.

2. Hammers of Misfortune - The Locust Years

Θα μπορούσα να πω πως είναι ο καλύτερος δίσκος που έχει βάλει το χεράκι του ο Scalzi και αυτό να ήταν αρκετό. Απίθανος δίσκος, με 100% προσωπικότητα, όλα τα στοιχεία της μπάντας εδώ μαεστρικά ξεδιπλωμένα και στο peak τους, οι ιδιοτροπίες του Scalzi στιχουργικά/συνθετικά είναι απολαυστικές (πάντα μου έβγαζε μία τρόπον τινά steampunk ατμόσφαιρα στις δουλειές του στους HoM) και η ποικιλία στα κομμάτια εγγυώνται έναν δίσκο που όμοιό του δεν θα βρείτε πουθενά αλλού. Prog (με πολύ ευρεία έννοια) metal κομψοτέχνημα.

1. Pagan Altar - Mythical & Magical

Η καλύτερη μπάντα του γνωστού και του άγνωστου σύμπαντος στην definitive στιγμή της. Ένας δίσκος που δεν είχε κανένα δικαίωμα να κυκλοφορήσει στα 00ς και που ανήκει σε μια μακρινή εποχή και ένα συγκρότημα που παρουσιάζει το αληθινό του πρόσωπο, φανερώνοντας και τιμώντας τις καταβολές του. Folk, rock, doom, heavy metal (που ροκάρει με σπασμένα φρένα), μουσική που δεν κολλάει σε ταμπέλες και που έχει έναν απλό στόχο. Να ταξιδέψει τον ακροατή σε ξεχασμένες εποχές και σε εικόνες που δεν μπορεί να συλλάβει το μάτι στον σύγχρονο κόσμο. Αρχαίες τελετές, έθιμα που έχουν θαφτεί στο χρονοντούλαπο, δεισιδαιμονίες που αποκτούν σάρκα και οστά, όλα αυτά μεταφέρονται με ανατριχιαστική αυθεντικότητα και πρωτοφανή ζωντάνια, λες και ο Terry Jones τα έζησε από πρώτο χέρι (και είναι κάτι που θα το συζητούσα αυτό). Κανείς σαν αυτούς και τίποτα σαν το Mythical & Magical, μια μοναδική οντότητα στον μουσικό μου κόσμο.

36 Likes
#10511

Oh yes :bangbang:

Είσαι σίγουρος όμως ότι όλα αυτά είναι έργο Scalzi και όχι Cobbett;

Αυτός άλλωστε ήταν πάντα ο φυσικός ηγέτης και τραγουδοποιός στους Hammers.

#10512

ξεκάθαρη χρονιά χωρίς να σκεφτώ πολύ, οι επιλογές μάλλον θα είναι οι ίδιες όσο και αν σκεφτώ ακόμη κ μετά απο αρκετές μέρες.

2006 λοιπόν, ακόμη μια χρονιά που δεν βάζω mastodon :rofl:

34 Likes
#10513

2006

  1. Draconian - The Burning Halo
  2. My Dying Bride - A Line of Deathless Kings
  3. Agalloch - Ashes Against the Grain
  4. Three Days Grace - One-X
  5. Red Hot Chili Peppers - Stadium Arcadium
  6. My Chemical Romance - The Black Parade
  7. Muse - Black Holes And Revelations
  8. In Flames - Come Clarity
  9. Placebo - Meds
  10. Taking Back Sunday - Louder Now

Ξέχασα το Hours των Funeral for a Friend (2005), κρίμα, γιατί έπαιζαν οριακά 5αδα.

36 Likes
#10514

Μη μείνετε στα υπέροχα λόγια του @martian, πατήστε το play, έστω για το intro και το Samhain. Δεν θα το μετανιώσετε. Όπως δεν το μετάνιωσα κι εγώ. Δίσκος όνομα και πράγμα. Απίστευτο. Δεν αλλάζω τη πεντάδα μου απλά και μόνο από φόβο μήπως έχω χαζέψει εντελώς. Αλλά είναι καρφί για νο.1!

Υγ. Δεν είναι δυνατό αυτός ο δίσκος να βγήκε το 2006. Δε γίνεται…

13 Likes
#10515

Το μόνο που με προβληματίζει στο Mythical είναι το εξώφυλλό του

…δεν έχω αποφασίσει αν το εξώφυλλο της χρονιάς είναι αυτό ή ένα άλλο που έχω στο μυαλό μου :bangbang:

3 Likes
#10516

Kαι σκεφτόμουν πώς θα φαίνεται που το 2006 θα έχω Τhe Adversary στην πεντάδα, ενώ δεν έχω κάνει ούτε μισή αναφορά στους Emperor. Αλλά απ’ ότι βλέπω γουστάρουν κι άλλοι solo Ihsahn!

4 Likes
#10517

Καρφώθηκε!

2 Likes
#10518

οτι έχει κυκλοφορήσει αυτός ο άνθρωπος, είτε solo είτε με emperor είτε με άλλες συνεργασίες, είναι άρρωστο!

1 Like
#10519

Το Mythical and Magical είναι καρφί νο1 και για μένα.
Και σίγουρα ακόμα 1 από αυτά που έβαλα σε άλλο topic την Παρασκευή που μας πέρασε

5 Likes
#10520

Το Crescent Shield χώσε!

2 Likes
#10521

Είναι το πιο πιθανό

2 Likes
#10522

Δίχως αμφισβήτηση είναι και λόγω Cobbett, πιθανότατα σε ισόποσο βαθμό. Ωστόσο, ας λάβουμε υπόψιν τα εξής:

Πρώτον, τουλάχιστον στα αυτιά μου, οι HoM είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος των Slough Feg. Ναι, λιγότερο “μεταλλάδες” ίσως, ενδεχομένως περισσότερο πολυσχιδείς, αλλά εν τέλει νιώθω πως ακούω μπάντες με κοινό όραμα (μουσικά αν μη τι άλλο) που όμως το προσεγγίζουν υπό διαφορετικό πρίσμα.

Δεύτερον και σημαντικότερον. Ο Cobbett είναι αναντίρρητα ο εγκέφαλος των HoM αλλά είναι πασιφανές το πόσο επηρέασε η φυγή του Scalzi το συγκρότημα. Εξακολουθούν να μου αρέσουν πάρα πολύ, μα παίζουν άλλο πράγμα από το 17th Street και μετά. Και όχι τόσο μουσικά (πάντα έκαναν χαμαιλεοντισμούς, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό), αλλά αισθητικά περισσότερο. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο και είμαι βέβαιος πως ο Scalzi έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ατμόσφαιρα και το feeling των δίσκων των HoM μέχρι και το Fields.

ΥΓ. Crescent Shield σε λίγα χρονάκια θα χτυπήσουν βάθρο στην λίστα μου.

2 Likes
#10523

Το Locust Years θα παρει κι απο μενα μια αναφορα, γιατι ειναι παρα παρα πολυ ωραιος δισκος. Και ειναι ο μοναδικος δισκος των Hammers Of Misfortune που μπορω να ακουσω, αφου οτιδηποτε εβγαλαν πριν ή μετα απο αυτον τον δισκο, μου ακουγεται βαρετο, κοινοτυπο και κυριως αναχρονιστικο. Εχω δοκιμασει με σχεδον ολα, αλλα δεν. Νομιζω μονο το επομενο (με τις δυο ενοτητες) μου ειπε λιγα πραγματα.

#10524

Από μια ευρύτερα αισθητική σκοπιά εννοείται ότι δεν διαφωνώ πως ο Μάικαρος έβαλε τη σφραγίδα του στους καλύτερους δίσκους των Hammers.

Απλά, όπως και να 'χει, (σχεδόν) τα πάντα τα έγραφε ο Cobbett :stuck_out_tongue:

(Κρατάμε μια πισινή γιατί υπάρχει πάντα η - μικρή - πιθανότητα να έχει κάνει λάθος το allmusic)

#10525

Ή και τεράστια

#10526

Εν τω μεταξύ δεν βλέπω να σχολιάζεται το γεγονός της κατάληψης των δυο πρώτων θέσεων στις προτιμήσεις για το 2005 από το ίδιο συγκρότημα. Πρωτοφανές και ανεπανάληπτο το κατόρθωμα των SOAD.
Στις ψηφοφορίες για τα seventies βέβαια που δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο δύο κυκλοφοριών από το ίδιο σχήμα μέσα στην ίδια χρονιά, κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και το 1970 μόλις στο πρώτο έτος δηλαδή, όταν οι Black Sabbath είχαν καταλάβει την 1η και 3η θέση με το ομώνυμο ντεμπούτο τους και το Paranoid αντίστοιχα. Αν μάλιστα θέλουμε να είμαστε απόλυτα δίκαιοι το επίτευγμα των Sabbath είναι εντυπωσιακότερο, μιας και είχαν συγκεντρώσει με τους δύο δίσκους τους 123 βαθμούς (74+49) σε σύνολο 27 συμμετεχόντων, ήτοι το 50,6% των διαθέσιμων 243 – όπου οι διαθέσιμοι είναι 27x9 αν δηλαδή έπαιρναν τις δύο πρώτες θέσεις σε κάθε λίστα.
Αντίστοιχα οι SOAD συγκέντρωσαν 139 βαθμούς (85+54) σε σύνολο 58 συμμετεχόντων δηλαδή 58x9=522 διαθέσιμων, άρα 139/522= 26,6%! Με αυτή την λογική καλύτεροι ήταν και οι Judas Priest το 1978 με την πρωτιά του Stained Class και την 6η θέση του Killing Machine να έχουν αθροιστικά 106 βαθμούς (77+29) από 42 λίστες και ποσοστό 106/378=28% !

(Καιρό είχαμε να κάνουμε μια… αριθμολαγνική ανάλυση!)

11 Likes
#10527

Ας βαλουμε βεβαια στην αναλυση και πως στα 70s ηταν πολυ λιγοτερες οι κυκλοφοριες οποτε καπως πιο ευκολο για μια μπαντα να παρει μεγαλυτερα ποσοστα. Αυτη την ταση την βλεπουμε να φθινει σιγα σιγα, πιστευω τις επομενες χρονιες θα σπασει και το φραγμα του 20%, δηλαδη θα εχουμε νικητή με κατω απο 20% των διαθεσιμων ψηφων- αρκετες φορες πιθανως.

Στα 10s-20s ειναι πολυ λιγοτερα τα αλμπουμ (σχεδον) καθολικης αποδοχης, αλλα εχουμε πολυ μεγαλυτερο αριθμο απο ιδιωματα και μπαντες που εχουν ξεφυγει απο τα κλασικα παρακλαδια του rock/metal και πειραματιζονται σε αλλα μονοπατια συν αρκετα συγκροτηματα που παιζουν γυρω απο τον κλασικο ηχο των διαφορων ιδιωματων (old school BM, HM κτλ), πολυ μεγαλυτερη ποικιλια δηλαδη.

Ας βαλω και μια μικρη προσωπικη διαπιστωση μιας και ξεπερασαμε τη μεση των 00s (και πιθανως στα κιταπια μας καποιοι ειμαστε ηδη καποιες χρονιες “μπροστα”), ειχα την εντυπωση πως αυτη η δεκαετια θα υστερει ελαφρως σε σχεση με τα 90s, τωρα που βλεπουμε τις κυκλοφοριες πιο μαζικα και πιο οργανωμενα και με χρονολογικη σειρα διαπιστωνω πως (imo) τα 00s δεν εχουν απολυτως τιποτα να ζηλεψουν απο την προηγουμενη τους δεκαετια.

16 Likes
#10528

1.Muse - Black Holes and Revelations - Το mainstream κάνει καλό στα παιδιά.
2.Amy Winehouse - Back to Black - Τεράστιο ταλέντο τεράστια απώλεια.
3.Μastodon - Blood Mountain - Ε Ε Έρχονται…
4.Lacuna Coil - Karmacode - Δε ξέρω γιατί δεν απαντάς στα μνμ μου Cristina Scabbia.
5.Placebo - Meds - 10η εντολή στις 2 το βράδυ.

30 Likes
#10529

δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα και ανησυχώ για το μέλλον των παιδιών μας.

Θα κάτσω να βρω έναν έναν όλους όσους ψήφισαν queen ξερωγω

Περιμένω τοποθέτηση tastemaker @ChrisP (που μια φορά πρίν δέκα χρόνια κάπου είχε εκθειάσει και μου έχει μείνει στο κεφάλι)

4 Likes