Πφφφ, πρώτη φορά γράφω τόσο στην ξεπέτα, ίσα-ίσα να προλάβω το deadline (φταίει το άλλο το topic που έγραφα τόση ώρα ο μαλάκας). Έλειπα 3-ήμερο και δε διάβασα καν τι γράψατε οι περισσότεροι -θα τα μελετήσω αύριο (πρόλαβα μόνο να συνειδητοποιήσω ότι ξέχασα τους Tragedy κι ότι ο Γράκχος κάτι μου λέει για τους Melechesh). Sorry about that.
Πεντάδα:
Επιθανάτιος Ρόγχος/Πορεία στο Περιθώριο split LP
Μόνο και μόνο για την πλευρά των Ε.Ρ. Για όσους απορούνε με την πρωτιά, εδώ παίζεται το καλύτερο, βαρύτερο και πιο πένθιμο εγχώριο crust. Όσοι γουστάρετε Καταχνιά, εδώ θα βρείτε καλύτερο.
Fall of Efrafa “ Owsla”
Ε, οι mainstream του είδους, αλλά οι αφετηρίες μας δεν ξεχνιούνται. Νομίζω ότι το μπαστάρδεμα του post-metal και του neo-crust που κάνανε ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ μια για πάντα το είδος.
Anti-Flag “For blood and empire”
Ρεεεε παιδιά, ούτε μία αναφορά; Για ‘μένα το καλύτερο και πιο πιασάρικο album τους, είναι λίγοι οι δίσκοι με τέτοιο flow, δε θα έκανα ποτέ best-of για το αμάξι, γιατί είναι το ίδιο σαν best-of.
Celtic Frost “Monotheist”
Ε, τα ‘χετε πει όλα, μακάρι να πάρει την πρωτιά, το αξίζει. Θυμάμαι το είχα κατεβάσει από Soulseek, το βάζω στο CD-player και με το που σκάει το feedback και το riff ψάχτηκα να βρω το original γιατί ήμουνα 90% σίγουρος ότι είχα κατεβάσει κάτι μούφα, πρόβα κλπ., τόσο σοκαριστικός ήταν ο ήχος. Οι άτιμοι, κατάφεραν να κάνουν αυτιά να ματώσουν με τη βαβούρα τους, 2 φορές μέσα σε 25 χρόνια.
The Dagda “The Dagda”
Εγώ ακόμα αυτόν τον δίσκο δεν έχω καταφέρει να τον «αποκρυπτογραφήσω». Να τον τσεκάρετε όσοι σας ελκύει το περίεργο όνομα, η Ιρλανδία και η βαριά πολυπλοκότητα των Neurosis του “Souls at zero”.
Δε χώρεσαν:
Skaribas “Αντιτουριστικό”
Το επόμενο είναι καλύτερο, αλλά αν θέλω να βάλω κάτι για να μου φτιάξει το κέφι, αυτό θα το καταφέρει πάντα. Ποοολλά ναρκωτικά οι στίχοι, η αισθητική και τα στυλ που αναμιγνύει, αλλά όλα έχουνε μείνει κλασικά!
The Gathering “ Home”
Κι αυτό στο κλάσιμο το είδα, αλλά εγώ το γουστάρω όσο και το “Souvenirs” σχεδόν.
Deftones “Saturday night wrist”
Χαίρομαι που το είδα, νομίζω γενικά θεωρείται αδύναμο, αλλά εμένα μου άρεσε από την πρώτη στιγμή γιατί μου φάνηκε σαν το πιο ατμοσφαιρικό τους μέχρι τότε. Πολύ σκοτάδι και συναίσθημα και λιγότερος όγκος, με άλλη παραγωγή θα ήταν σχεδόν alternative rock κάποια κομμάτια.
Εξώφυλλο : Mastodon
(Sorry για το τηλεγραφικό του πράγματος, δυστυχώς δεν υπολόγισα καλά τους χρόνους μου)
