Βλέπω σε βινυλιακό preorder αυτό αλλά λέει “The second coming”, ξέρει κανείς τι είναι? Απλά επανέκδοση? Ή κάτι άλλο που δεν έχω βρει?
Καθώς δεν πρόκειται να πρωτοτυπήσω κι επειδή έχω αρκετά πράγματα σήμερα, ας ρίξω την πεντάδα μου διότι θα παιδεύομαι πάλι ως το βράδυ αλλάζοντας σειρές.
1. DoomSword - My Name Will Live On
Έβαλαν κιθάρες και ταχύτητα στον ορισμό του επικού ήχου. Mindblowing.
2. Serj Tankian - Elect the Dead
Κάθε στίχος, μία πρόκληση. Κάθε νότα βρωμάει έμπνευση. Δεν νομίζω ότι έχω κάνει ποτέ σκιπ έστω ένα τραγούδι αυτού του δίσκου.
3. Rush - Snakes & Arrows
Επιστροφή με έμπνευση. Πέντε χρόνια ήταν πολλά για εμάς, αλλά οριακά αρκετά για τον προφέσορα. Μετά κάναμε υπομονή άλλα τόσα για ένα αριστούργημα.
4. Volbeat - Rock the Rebel/Metal the Devil
Μοντέρνο ροκ, όπως έπρεπε να είναι για να με κάνει να πετάγομαι όρθιος όταν το ακούω.
5. Pain of Salvation - Scarsick
Κάθε τραγούδι ένα άλλο συναίσθημα. Δισκάρα.
Πόσοι ακόμη καταπληκτικοί δίσκοι υπηρχαν αυτή τη χρονια; Κάποιους λίγους άκουσα τότε, κάποιους αρκετούς αργότερα, μερικούς αυτές τις ημέρες. Κανονική τραγωδία, σίγουρα θα έχω ξεχάσει 4-ακόμη. Χονόραμπλ με αλφαβητική, διότι τουλάχιστον 4-5 από αυτους θα μπορούσαν να είναι στις θέσεις 4-5 της πάνω λίστας.
Avenged Sevenfold - Same
Alter Bridge - Blackbird
Candlemass - King of the Grey Islands
Domine - Ancient Spirit Rising
Manowar - Gods Of War
Nightwish - Dark Passion Play
Paradise Lost - In Requiem
Primordial - To the Nameless Dead
Riverside - Rapid Eye Movement
Saxon - The Inner Sanctum
Sieges Even - Paramount
Symphony X - Paradise Lost
Therion - Gothic Kabbalah
Trouble - Simple Mind Condition
Turisas - The Varangian Way
35 Likes
Αν θυμάμαι καλά είναι live ή έχει κάποια bonus tracks live.
Με ενδιαφέρει να είναι η στουντιακή έκδοση κ ας είναι επανηχογράφηση.
In celebration of the albums success they have chosen to re-issue it with a number of bonus tracks that fans might have only heard in concert and also offer up a healthy number of live tracks.
1 Like
Βλέπω ότι είναι μονό βινύλιο κ το tracklist περιέχει μόνο στα στουντιακά κομμάτια. Τέλος πάντων, θα τιμηθεί.
Πάμε 5αδα μπαμ μπαμ:
5. Necros Christos - Trivne Impvrity Rites
4. Inepsy - No Speed Limit For Destruction
3. Manes - How The World Came To An End
2. Crystal Viper - The Curse of the Crystal Viper
1. Amorphis - Silent Waters
29 Likes
Μόνο τις διασκευές ρε αλήτη 
;
2 Likes
Αφου ειναι καλυτερα απο τα αυθεντικά. Και των αλλων και του Vedder.
1 Like
2007
Με πόνο καρδιάς , ΠΟΝΟ ΚΑΡΔΙΑΣ , αφήνω 5 αλμπουμάρες εκτός αλλά τι να γίνει με το κωλοπαίχνιδο 
-
Shining - V - Halmstad
Headbanging κλαίγοντας. ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ!!! -
Between The Buried And Me - Colors
Με έκαναν να πορωθώ με METALCORE, καθόλου μικρό επίτευγμα. Πάλεψε με το απο πάνω για πρωτιά! -
Cobalt - Eater Of Birds
Top10 black metal album ever, ΝΑΙ ΤΟ ΕΙΠΑ!!! -
Devin Townsend - Ziltoid The Omniscient
Κωμωδία ,δράμα και παιχτική αρτιότητα . Εύγε κ. Τάουνσεντ. Μόνιμα στο ροτείνσιον μου σε ότι μουντ και αν είμαι. -
Skeletonwitch - Beyond The Permafrost
Στή φόρμα έβαλα το νο6 στο 5 ,δεν πειραζει όμως παιχνίδι είναι. Τί έχουμε εδώ? Από που να ξεκινήσω… Ωραία ρίφ , ωραία “μαύρα” φωνιτικά και ΕΚΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ μελωδιάρες, ένας MELODIC blackened thrash δίσκος που αφήνει εποχή (ΙΜΟ).
Οριακά εκτός :
- Deathspell Omega - Fas - Ite, Maledicti, In Ignem Aeternum
- Dark Tranquillity - Fiction
- Porcupine Tree - Fear Of A Blank Planet
- Mayhem - Ordo Ad Chao
- Sigh - Hangman’s Hymn: Musikalische Exequien
Ελαφρώς έντονο εξώφυλλο , ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ!!! 
32 Likes
Άλλη μια τρομερη χρονια το 2007 με πρωτοποριακες κυκλοφοριες σε ολο το φασμα του ροκ και μεταλ. Παλι μεγαλη η δυσκολια και δε μπορεσα να ακουσω όλα οσα θα ηθελα, αν και τα 2 πρωτα ειχαν μπει από τα αποδυτήρια. Γενικα ηταν μια τρομερη χρονια για το post metal με πολύ ουσιαστικες και σημαντικες κυκλοφοριες από The Ocean, Neurosis, Rosetta, Minsk αλλα και πολλες στο stoner doom που λατρευω Οm, Electric Wizard, Weedeater, Bongripper…etc.
Ακομα και τωρα που γραφω το κειμενακι αυτό, κανω αλλαγες στη 5αδα…
1. Arctic Monkeys - Favourite Worst Nightmare
Εξαιρετικο δευτερο αλμπουμ που εδραιωσε τους ΑΜ σε ιντιε γιγαντες και το προσωπικο μου αγαπημενο. Ολος ο δισκος είναι σαν ένα best of – από Brianstorm σε Balaclava και από Fluorescent Adolescent σε 505 … και teddy picker και this house is a circus και και και …
2. Between The Buried And Me – Colors
Ένα αριστουργηματικο concept album που θα μπορουσε να είναι ένα ολοκληρο τραγουδι.
Ειχα περασει μεγαλη πορωση με τους ΒΤΒΑΜ με αποκορυφωμα το meet&greet στο Hellfest 2013 οπου και μου υπεγραψαν το Colors βιβλιαρακι… τελειο.
3. The Ocean – Precambrian
Το Precambrian ηταν το αλμπουμ που με εβαλε στον κοσμο του post εκει στα 00ς.
Aυτο το Statherian ρε παιδι μου, μπαινει στο πετσι μου κάθε φορα για να σε διαλύσει το Calymmian μετα.
Αλλα ολοκληρος ο δισκος είναι καταπληκτικος, θυμαμαι να το λεω στον Loïc ένα βροχερο βραδυ μετα το λαιβ του Pelagial (sorry για όλα τα name drops ) αν κ δν ηταν αυτος ο τραγουδιστης τοτε.
4. Weedeater - God Luck and Good Speed
Ένα λασπωμενο διαμαντι ακατεργαστης βρωμας και στονερ από τον αγαπημενο μας Dixie.
We are Weedeater and we don’t know how to read λενε στα λαιβ 
Μια πολύ ωραια κυκλοφορια με στονερ, μπαλαντιες και κοβερ του Gimme Back My Bullets" των Lynyrd Skynyrd. Τους ειχα πετυχει στο Roadburn να το παιζουν ολοκληρο - αν και θα προτιμουσα να το εβλεπα σε καμια σαπια τρυπα.
5. Om- Pilgrimage
Αγαπω Sleep, μαρεσουν HoF αλλα λατρευω Om.
Ο Cisneros καταφερνει και δημιουργει το δικο του χαρμανι doom, drone μαζι με πολύ δοση ψυχεδελειας και πολύ πετυχημενα διαβασα καπου να το ονομαζουν “zen doom”.
To Pilgrimage είναι ένα επος 4 μερων που σε ταξιδευει, χαλαρωνει και σε βαζει σε μια κατασταση διαλογισμου. Λατρεια.
Neurosis - Given to the Rising
Nταξ αλμπουμ λατρεια που πριν κανα μισαωρο ηταν 5αδα.
Εχω δωσει πολλες πρωτιες και 5αδες στην υπερμπανταρα οποτε ειπα να τα μετριασω λιγο.
Στο TO THE WIIIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD χανω το μυαλο μου.
Electric Wizard - Witchcult Today
Λιγο πιο προσβασιμο αλλα ακομα EW με κομματαρες οπως Satanic Rites of Drugula, Dunwich, Chosen few… etc. Ειναι EW ειναι καλο.
Pelican - City of Echoes
Αλλη μπανταρα που κ αυτη ηταν 5αδα. Πολυ ωραια κυκλοφορια με ενα απο τα καλυτερα τους τραγουδια (Dead Between the Walls).
Rosetta - Wake/Lift
Το Wake και το Monument ειναι απο τα αγαπημενα μου post τραγουδια εβερ.
Πολυ καλος δισκος.
Machine Head - The Blackening
Πωπω ποσο ειχα λιωσει το Blackening τοτε … και ειναι κ απο τις τελευταιες μου αναμνησεις στο Mo Better που το εβαζε συχνα. Μνημειο δισκος και η υχηλοτερη κορυφη που επιασε η μπαντα κατεμε.
The Dillinger Escape Plan - Ire Works
Οχι το καλυτερο τους αλλα μας εβλογησε με τα Black Bubblegum και Milk Lizard. Ποσο χαοτικη γκρουβα να αντεξουμε??
Minsk - The Ritual Fires of Abandonment
Bongripper - Hippie Killer
Queens of the Stone Age - Era Vulgaris
Baroness - Red Album
The Locust - New Erections
DevilDriver - The Last Kind Words
A Place to Bury Strangers - A Place to Bury Strangers
High on Fire - Death Is This Communion
Parkway Drive - Horizons
Oxbow - The Narcotic Story
Unsane - Visqueen
Pig Destroyer - Phantom Limb
Justice - †
Interpol - Our Love to Admire
Municipal Waste - The Art of Partying
Thou - Tyrant
Arch Enemy - Rise of the Tyrant
35 Likes
2007
Φανταστική χρονιά για τον ακραίο ήχο, εγχώριο και μη.
1. Serj Tankian – Elect the Dead
Θυμάμαι έντονα την ανυπομονησία και την περιέργεια που επικρατούσε γύρω από την πρώτη δισκογραφική δουλειά του Tankian. Πόσο θα μοιάζει ή θα αποκλίνει από τον ήχο των SOAD? Μπορεί να τα βγάλει πέρα χωρίς τους υπόλοιπους? Οι απαντήσεις που έλαβα προσωπικά στα παραπάνω ερωτήματα, που ήταν τα κυριότερα που είχα στο μυαλό μου, με κάλυψαν πλήρως. Πιασάρικος, περίεργος και ελαφρώς πειραματικός, φαντάζει λογική συνέχεια μετά το δισκογραφικό διάλειμμα των SOAD. Ο δίσκος είναι φανταστικός, και μαζί με τον δίσκο που θα βγάλει ο Malakian το 2008, ουσιαστικά κλείνει ένα σημαντικό μουσικό κεφάλαιο για εμένα προσωπικά ως ακροατής.
2. Rotting Christ – Theogonia
Όλοι παραμιλούσαν με το συγκεκριμένο διαμάντι, αυτό το ξέρουμε καλά όσοι το ζήσαμε τότε. Το σοκ αυτού του δίσκου σε συνδυασμό με την 1η φορά που τους είδα live με έκαναν να κολλήσω για πολύ καιρό με τη μουσική τους, εξερευνώντας τη δισκογραφία τους (η αρχή είχε γίνει με το Genesis όπως είχα αναφέρει, αλλά δεν ασχολήθηκα ουσιαστικά μέχρι το 2007). Στο προαναφερθέν live η μπάντα και το κοινό είχαν απίστευτη ενέργεια, έβγαλαν δίσκο που σκότωνε και το ήξεραν προφανώς, και η λατρεία που έδειχνε το κοινό ήταν εμφανέστατη. Μάλλον ο αγαπημένος μου δίσκος τους, με επιτυχημένη, ισορροπημένη μίξη στοιχείων παραδοσιακής μουσικής και οργάνων, τρομερή ενέργεια και δημιουργικότητα.
3. Mayhem – Ordo ad Chao
Μπορεί το De Mysteriis να είναι ο δίσκος που σκέφτομαι άμεσα όταν ο όρος black metal μπαίνει στη συζήτηση, αλλά αυτό το τερατούργημα που δημιουργήθηκε με την επιστροφή του Attila είναι πλέον η προσωπική αγαπημένη κυκλοφορία από τους Νορβηγούς. Θυμάμαι πως επειδή ήμουν σχετικά άμαθος ακόμη με το ιδίωμα, ακούγοντας την τέρμα lo-fi παραγωγή νόμιζα πως το rip που κατέβασα ήταν σκατένιο. Τελικά σύντομα συνειδητοποίησα πως ήταν εσκεμμένα σκατένιο ηχητικά, αλλά με τέτοιο τρόπο που συμβάλει στο χαρακτήρα του δίσκου χωρίς να με ξενίζει ιδιαίτερα. Με περίεργο και εντυπωσιακό τρόπο, το δομημένο χάος και ο πειραματικός χαρακτήρας που παρουσιάζουν σε αυτό το δίσκο τσεκάρει όλα τα κουτάκια μου για όλα όσα θέλω να ακούω στο black metal πλέον. Enter another sphere, complete the emptiness. Ανεπανάληπτο.
4. Primordial – To the Nameless Dead
Το magnum opus? Συνολικά, ίσως. Δύσκολη κόντρα με το Gathering Wilderness. Προσιτό χωρίς να περιορίζονται τα βασικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν το συγκρότημα, επικό μέχρι αηδίας, απίστευτη έναρξη με Empire Falls, στη συνέχεια θρήνος με το Gallows Hymn, γενικώς ένας δίσκος που αποτελείται μόνο από μεγάλες στιγμές.
5. Sun of Nothing – …In The Weak And The Wounded
Μνημείο ακρότητας. Βαρύ, ασήκωτο, βρώμικο, επίπονο, εφιαλτικό, γαμημένα ιδιοφυές. Η αγαπημένη μου δημιουργία από τη φανταστική αυτή εγχώρια μπάντα.
Λοιπές Μουσικάρες:
Inveracity – Extermination of Millions
Από τις καλύτερες (brutal) death metal εγχώριες δημιουργίες, δίσκος γεμάτος χαρακτηριστικά ριφφς και σημεία που ξεσηκώνουν και προκαλούν παροξυσμό. Άψογο.
Straighthate – Indigenous
Ακόμη μια τρομερή εγχώρια στιγμή για αυτό το χρόνο, φρέσκο, μοντέρνο, τουμπανιασμένο grindcore.
Necromantia – The Sound of Lucifer Storming Heaven
Ο τελευταίος δίσκος των Necromantia είναι επικός και πομπώδης, σαν τον τίτλο του. Θα μου λείψει το μοναδικό black metal τους.
Ravencult – Temples of Torment
Οι Νορβηγοί το κάνουν καλύτερα? Όχι απαραίτητα. Ο πρώτος δίσκος των Ravencult είναι κορυφαίο δείγμα ψυχρού black metal της νορβηγικής σχολής. The Sigil Of Baphomet, The Needles οf Truth, και άλλες κορυφές του είδους.
Wolves in the Throne Room – Two Hunters
Φανταστικό, ατμοσφαιρικό και ταξιδιάρικο black metal όπως το ντεμπούτο, και όπως όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν.
Dødheimsgard – Supervillain Outcast
Ο Aldrahn απουσιάζει (δυστυχώς), αλλά ο Kvohst έχει και αυτός αρετές, αν και διαφορετικού ύφους. Διαφορετικός ήχος, μπλιμπλίκια, ξεχωριστές ηλεκτρονικές στιγμές μακριά από black metal όπως το All is not Self εντυπωσιάζουν, και γενικώς χτίζουν ένα ενδιαφέρον και εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
Tales of Medusa – Triumphant Serenade
Ό,τι έχει βγάλει το συγκεκριμένο μυστηριώδες επικό/heavy συγκρότημα είναι καταπληκτικό. Μοναδικός ήχος και προσέγγιση. To επικό heavy metal που αναζητώ.
Deathspell Omega – Fas - Ite, Maledicti, in Ignem Aeternum
Το ιδιοφυές και άρρωστο όραμα συνεχίζει ακάθεκτο, επανεξετάζοντας τα όρια του ακραίου ήχου.
Behemoth – The Apostasy
Μαζί με το προηγούμενο, μάλλον τα αγαπημένα μου του συγκροτήματος. Μου αρέσει πάρα πολύ ο ήχος τους στη συγκεκριμένη περίοδο, φοβερό death metal.
Agents of Abhorrence – Earth. Water. Sun.
Ίσως οι καλύτεροι ακόλουθοι των μεγάλων Discordance Axis, αφομοιώνοντας καταπληκτικά τα στοιχεία που έκαναν τους γίγαντες να ξεχωρίζουν. Απολαυστικό grindcore διαμαντάκι, όπως κάθε κυκλοφορία της μπάντας. Λείπουν έντονα, κάτι διάβασα για επιστροφή το 2024, δεν ξέρω, ελπίζω.
Pig Destroyer – Phantom Limb
Δεύτερο σερί grindcore αριστούργημα. Τέλειος ήχος, τέλειες ισορροπίες ανάμεσα στην ηχητική ταυτότητα του ιδιώματος και στις επιρροές που αφομοιώνει. Απλώς βάζετε για δοκιμή το Thought Crime Spree και μαζεύετε σαγόνια από το πάτωμα.
Municipal Waste – The Art of Partying
ΘΡΑΣ η thrashcore? Δεν έχει καμία σημασία, διασκεδαστικότατος δίσκος ο οποίος τιμάει δεόντως τον τίτλο του.
A Place to Bury Strangers – A Place to Bury Strangers
Θορυβώδες, δυναμικό ντεμπούτο από την εξαιρετική μπάντα. Alt.rock, post-punk, shoegaze, noise, σχεδόν όλο το φάσμα του εναλλακτικού ροκ συναντάται εδώ, προσφέροντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Editors – An End Has A Start
Με κομμάτια όπως το μεγάλο ομότιτλο χιτ μέχρι ομορφιές όπως το Smokers Outside the Hospital Doors ή το When Anger Shows, πρόκειται για ένα πολύ καλό δίσκο εναλλακτικού ροκ.
Insect Warfare – World Extermination
Ανελέητο, φοβερό, βαβουριάρικο crunchy grindcore. Πόλεμος.
Iron Lung – Sexless–No Sex
Η μπαντάρα συνεχίζει με εξαιρετική grindcore/powerviolence επίθεση.
Marilyn Manson – Eat Me Drink Me
Είχα μεγάλο κόλλημα, ειδικά με Heart-Shaped Glasses (προφανώς), If I Was Your Vampire, Putting Holes In Happiness, They Said That Hell’s Not Hot, Evidence… Γλουπ, σχεδόν όλο το δίσκο δηλαδή. Γενικά μου άρεσε η αλλαγή στη μουσική κατεύθυνση.
The Playing Favorites – I Remember When I Was Pretty
Ανέμελο, συναισθηματικό και πιασάρικο ποπ πανκ, ιδανικό για βόλτες. Α, ε, τυχαίνει να έχει και τη ζεστή φωνάρα του Joey Cape, no big deal. Αυτό το Waiting, κλάμα.
The Horrors – Strange House
Ποστ πανκ κόλλημα, του διασκεδαστικού ύφους. Εδώ δεν έχει κατάθλιψη, αλλά ξεσηκωτικά χιτς όπως τα Count In Fives, Draw Japan και Little Victories.
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
36 Likes
Λόγω υποχρεώσεων στα γρήγορα
Primordial - To the nameless dead
Rotting christ- Theogonia (ο καλύτερος τους)
Machine head - The blackening
Serji tankian - Elect the dead
Cage - Hell destroyer
Εξώφυλλο και δισκάρα Doomsword
Από κοντά
Mael mordha
Rush
Evile
33 Likes
2007
Με λίγα λόγια, λόγω έλλειψης χρόνου:
1) Every Time I Die - The Big Dirty
Από εδώ και στο εξής κάθε χρονιά που θα κυκλοφορούν δίσκο οι ETID θα είναι το Νο 1 στις λίστες μου. Αυτός ο δίσκος ευθύνεται για το 100% της αγάπης μου για αυτή τη μπάντα. Ίσως είναι πιο λατρεμένος και χιλιοακουσμένος μου, δεν είναι όμως ο καλύτερός τους, αφού για κάποιο περίεργο λόγο κάθε κυκλοφορία τους - μέχρι και τη διάλυσή τους - είναι καλύτερη από την άλλη. Southern Hardcore hits μόνο υπάρχουν εδώ μέσα.
“I’ve been bitten by the party animal.
save yourself and tell my baby that I love her so”
2) Machine Head - The Blackening
Αυτά περί “Master of Puppets” των Machine Head είναι παπαριές και μειώνουν την αξία της ίδιας της μπάντας συγκρίνοντάς την με μεγαθήρια του παρελθόντος. Εδώ έχουμε ένα μνημείο μοντέρνου metal, ένα αδιαμφισβήτητο επίτευγμα των ίδιων των Machine Head.
3) The Dillinger Escape Plan - Ire Works
Τρίτη σερί δισκάρα και ακόμα πιο πειραματική. Η παράνοια είναι ακόμα εδώ και τα hits είναι ακόμα περισσότερο πιασάρικα.
4) Chimaira - Resurrection
Το σερί επίσης συνεχίζεται, φοβερός δίσκος metalcore, πωρωτικά riffs, groove και φωνητικά. Ο τελευταίος μεγάλος δίσκος τους για 'μένα.
5) Radiohead - In Rainbows
Θυμάμαι που όταν κυκλοφόρησε η μπάντα σου έδινε το ελεύθερο να κατεβάσεις δωρεάν (ή με οποιοδήποτε αντίτιμο επιθυμούσες) τον δίσκο από το ίδιο της το site. Έχω φάει μερόνυχτα να τον ακούω, μερικοί στίχοι εδώ μέσα με έχουν αγγίξει πολύ. Πρόκειται σίγουρα για την αγαπημένη μου δουλειά τους. Ενδιαφέρον πολύ και το From the Basement video, όπου παίζουν όλο τον δίσκο live στο studio (και αν θυμάμαι καλά και με μερικά ακόμα τραγούδια από προηγούμενους δίσκους), όπου οι εκτελέσεις είναι ακόμα καλύτερες ζωντανά - σίγουρα αυτό το καταραμένο το Videotape είναι κλάσεις ανώτερο εδώ από ό,τι στον δίσκο.
Λοιπές δισκάρες:
Porcupine Tree - Fear of a Blank Planet
Arctic Monkeys - Favorite Worst Nightmare
Volbeat - Rock the Rebel / Metal the Devil
Εξώφυλλο: Ulver - Shadows of the Sun
36 Likes
Άξιος!!!
3 Likes
Κι όχι μόνο για το Inveracity άξιος, αλλά και γι’ αυτό:
Κι αυτό:
(Πραγματικά από τις ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ extreme κυκλοφορίες που κυκλοφόρησαν ποτέ χωρίς να το περιορίζω γεωγραφικά. Είχα απορία να δω αν θα το θυμόταν κανείς, γιατί μιλάμε για ξεχασμένη μπάντα γενικά)
Επίσης:
Ίδια φάση ακριβώς (για το Mayhem).
4 Likes
Το Straighthate δεν το έχω ακούσει, νομίζω ο Αγόρος τότε το προωθούσε. Καρδούλα για όλα τα άλλα.
Μα ο Αγόρος δε τραγουδούσε στους Straighthate; Ωραία μπάντα πάντως.
3 Likes
Ναι, ο Αγόρος, καθώς και διάφοροι άλλοι που μπλέχτηκαν έπειτα και σ’ άλλες μπάντες (I Want the Moon, Dephosphorus κ.ά).
2 Likes
Hit that, hit that snare-
2007
-
Nightwish - Dark Passion Play
Από το «πώς θα αλλάξουν αυτή τη φωνή;» στο «πώς θα ξεπεράσουν αυτό το αριστούργημα;», μία ακρόαση δρόμος. Ανέτ για πάντα στις καρδιές μας. -
Amorphis - Silent Waters
Η ατμόσφαιρα. Οι μελωδίες. Η αφήγηση. Οι ερμηνείες. Τα γυρίσματα από ηρεμία σε σκληράδα και πάλι πίσω. Ιδανικό για ακρόαση υπό βροχή, με μία ζεστή κούπα στο χέρι. -
Paramore - Riot!
Σοβαρή υποψηφιότητα για πιο 2007 κυκλοφορία του 2007. Στον ήχο, στο οπτικό, σε όλα. Και απαραίτητη αναφορά στην τότε ζωντανή εκδοχή του Hallelujah. -
Radiohead - In Rainbows
Είχε το περιεχόμενο. Είχε τις παραξενιές του. Είχε στιχάρες και ερμηνειάρες. Είχε προσωπικότητα. Είχε το pay-what-you-want. Είχε και το δεύτερο δισκάκι για το γαμώτο. -
Volbeat - Rock The Rebel / Metal The Devil
Τέλειο πάντρεμα hard & heavy, που πανκίζει και κοιτάζει πίσω χωρίς να ακούγεται αναχρονιστικό, και γενικά τα κάνει όλα σωστά. Γλέντι μέχρι τελικής πτώσης.
+5:
-
Alter Bridge - Blackbird
All you leave behind, will live to the end.
-
Dark Tranquillity - Fiction
Όλη η δεύτερη πεντάδα θα μπορούσε να βρίσκεται πάνω, αυτό λίγο περισσότερο #1. Αυστηρά πακέτο με Where Death Is Most Alive. -
Dax Riggs - We Sing Of Only Blood Or Love
Τόσο απλό. Τόσο άμεσο. Τόσο διαολεμένα τέλειο. Και με τα πιο iconic 160 δευτερόλεπτα της χρονιάς. -
Devil Sold His Soul - A Fragile Hope
Φορτισμένο, βαρύ, πανέξυπνο core. Εννιά κομμάτια κυλάνε σαν το πιο υπέροχο βρετανικό ψιλόβροχο. Στο τελευταίο ανοίγουν οι ουρανοί. -
Paradise Lost - In Requiem
Όλη η δεύτερη πεντάδα θα μπορούσε να βρίσκεται πάνω, αυτό λίγο περισσότερο #2. Αυστηρά πακέτο με Anatomy Of Melancholy. -
Serj Tankian - Elect The Dead
Πειραιάς, 26 Οκτωβρίου 2007. Αφού έχω γραπώσει The Witcher (day one προφανώς), κατεβαίνω υπόγειο Μετρόπολις. Ο λεβέντης του μαγαζιού με κοιτάζει που χαζεύω System Of A Down. Μου λέει «άκου αυτό». Βάζει Empty Walls τέρμα στα ηχεία. Τον κοιτάζω σα χάνος. Δε μπορώ να αρθρώσω λέξη. «Έβγαλε μόνος του.» Μου το δίνει. Κράτησα επίπεδο και δεν τον πήρα αγκαλιά.
Μπόνους:
-
The truth beneath the rose or: Dutch symphonic metal supremacy.
- After Forever - After Forever – Από τα πιο σκληρά/εμβληματικά αντίο στη σκηνή.
- Epica - The Divine Conspiracy – Από τις περιπτώσεις που το bigger and better ισχύει στο απόλυτο.
- Within Temptation - The Heart Of Everything – Η στιγμή που ολοκλήρωσαν τον ήχο που έψαχναν από το ξεκίνημα. Δεν το λέω εγώ, η Sharon.
Εξώφυλλο:
35 Likes