Αρχισε να ψελλιζει δικαιολογιες!
Το τελευταιο στον πατο του βαρελιου επρεπε να βγαλει οντως (!)
Σταματαω εδω ομως, γιατι ακουω σειρηνες απο το παραθυρο παλι.
Λογικό.
Ισχυει, σε βλεπω στον καθρεφτη μου:
Σύνδρομο καταδίωξης;
2008
1. Draconian - Turning Season Within
2. Blood Ceremony - Blood Ceremony
3. Jex Thoth - Jex Thoth
4. SubRosa - Strega
5. Scars on Broadway - Scars on Broadway
Summary
Α, και το εξώφυλλο της Jex Thoth γαμεί ασάλιωτα, το ψηφίζω κι εγώ!
Χμμμ, καλή ιδέα
Αν θυμάμαι καλά, είναι δημιουργία του Albert -Reverend Bizarre- Witchfinder.
2008
Honorable mentions
Summary
Amon Amarth - Twilight of the Thunder God
Avantasia - The Scarecrow
AC/DC - Black Ice
Bullet For My Valentine - Scream Aim Fire
Disturbed - Indestructible
Heaven Shall Burn - Iconoclast (Part 1: The Final Resistance)
In Flames - A Sense of Purpose
Meshuggah - obZen
Motörhead - Motörizer
R.E.M. - Accelerate
10-6
10)Metallica - Death Magnetic
9)Rise Against - Appeal to Reason
8)Shinedown - The Sound of Madness
7)Fleet Foxes - Fleet Foxes
6)Slipknot - All Hope Is Gone
Top 5
5)Opeth - Watershed
4)Scars on Broadway - Scars on Broadway
3)Volbeat - Guitar Gangsters & Cadillac Blood
2)Trivium - Shogun
1)Gojira - The Way of All Flesh
Εξώφυλλο
ντάξει όχι πολυ
Οπως λεει και το τραγούδι
Σε βλεπω στον καθρέφτη μου και τρεχοντας σε φτυνω…
δικη μου διασκευή αυτουνού https://youtu.be/sKOY_jX8wQM?si=o7hAx9MPAhcGghVk
Συγγνώμη
2008
εκείνη την περίοδο δούλευα σε ενα μπαρ και στην αρχή της βάρδιάς μου στο άνοιγμα πάντα έπαιζε αυτό.
θέλοντας και μη έγινε ενα με τον εαυτό μου. Αυτή η κινηματογραφική διάθεση που βγάζει πάντα μου άρεζε.
έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια για να μάθω ποιός είναι πίσω απο αυτό το project και ποιά είναι η μπάντα του…
έπος!
ε τί άλλο…
Προτού προχωρήσουμε στα σπουδαία του 2008, ας μείνουμε λίγο στα αποτελέσματα του 2007, όπου σημειώθηκε ρεκόρ στον αριθμό των δίσκων που εκπροσωπήθηκαν στην τελική, μακροσκελή λίστα. Μοιραία, η μεγάλη κατάτμηση των προτιμήσεων έφερε και το χαμηλότερο ποσοστό επί των διαθέσιμων ψήφων που έχει συγκεντρώσει έως τώρα ο δημοφιλέστερος της χρονιάς - για πρώτη φορά μάλιστα κάτω του 20% και έπεται συνέχεια!
Εν τω μεταξύ, μετά από 38 εβδομάδες ψηφοφορίας υπάρχουν ακόμη αυτοί που συνεχίζουν να ζητάνε από τον πάντα καλόβολο @anhydriis να περάσει τις όποιες αλλαγές θέλουν, ενώ είναι εξαρχής γνωστό ότι αν θες να αλλάξεις κάτι στη λίστα σου αρκεί να την ξαναστείλεις διορθωμένη…
…υπάρχει και ο @ARIAN που υποβάλει την φόρμα ξανά χωρίς μεταβολές, μόνο και μόνο για να προσθέσει μια σημείωση η οποία καταπώς φαίνεται, πρέπει να ήταν πολύ σημαντική!
Μαζεύτηκαν αρκετοί .
Ελπίζω να έχεις μεγάλο μπλοκ με τόσες κλήσεις.
Κόψτε τα παραισθησιογόνα
Γιατί;
Γιατί κλάνει το γατί
5. Protest The Hero - Fortress
Ίσως το πιο όμορφο χαοτικό άλμπουμ που έχω ακούσει. Απίστευτη φωνάρα o Rody Walker (μέχρι και τα screams είναι τέλεια), σαλεμένες συνθέσεις που προσιδιάζουν στο mathcore, και μεγαλειώδεις μελωδίες. Ένας από τους δίσκους που αν με ρωτούσε κανείς πως θα τον χαρακτήριζα, θα ήταν “πολύχρωμος”. Ίσως φταίει, υποσυνείδητα, και το φοβερό εξώφυλλο.
4. Danava - UnonoU
Άλλη παράνοια από εδώ. Ο @hopeto τα είπε όπως έχουν. Εδώ οι Danava έχουν ρίξει ένα κάρο υλικά στο μίξερ και το αποτέλεσμα είναι ένα trip που όμοιό του δεν έχω ξαναβρει. Ευρηματικός, πολυσχιδής δίσκος που μπορεί να ικανοποιήσει και τον μεταλλά και τον ροκά αλλά και αυτόν που ψάχνει πειραματισμούς.
3. H.E.A.T - H.E.A.T
Το boost που χρειαζόταν, σε εμπορικό επίπεδο, το μελωδικό hard rock δόθηκε (και με το παραπάνω) από το ντεμπούτο των H.E.A.T. Φανταστικός δίσκος, τολμώ να πω πλέον κλασικός στον χώρο του. Συνθεσάρες με προσωπικό ήχο, τραγούδια που με μια ακρόαση σου μένουν στο μυαλό.
2. Fleet Foxes - Fleet Foxes
Αν προσπαθούσα να εξηγήσω τι νιώθω και πόσα σημαίνει για εμένα το Fleet Foxes, μάλλον θα ήθελα πολλές σελίδες και δεν είμαι σίγουρος και αν θα πετύχαινα να εκφραστώ όπως θέλω όντως. Δίσκος-δεύτερο σπίτι, χρονομηχανή στο προσωπικό μου παρελθόν και μουσική που πάντα με επαναφέρει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις και μου επιτρέπει να ανασάνω και να ανασυγκροτηθώ.
1. Dead Congregation - Graves Of The Archangels
ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΝΤΕΘ ΜΕΤΑΛ ΑΠΕΙΛΗ (για να παραφράσω, χιουμοριστικά, μια ψιλοχαζή ατάκα που έπαιζε κάποτε).
Πέρα από πλάκα, εδώ και αν μιλάμε για εδραιωμένο classic τόσα χρόνια μετά. Με σεβασμό στις επιταγές των πατέρων από την Νέα Υόρκη, οι DC παραδίδουν ένα ντεμπούτο θεοσκότεινο, προκλητικό, από το οποίο προκύπτει ένας ήχος δαιδαλώδης και δυσοίωνος με κομμάτια που άλλοτε έρπουν απειλητικά προς το μέρος σου και άλλοτε σε στήνουν στον τοίχο και σε βάζουν να αντιμετωπίσεις τους εφιάλτες σου. Σε μια περίοδο που το παραδοσιακό death metal μάλλον φυτοζωούσε, το Graves of the Archangels έσκασε με κρότο στο underground και τάραξε τα νερά για τα καλά. Πεμπτουσιακό death metal.
fixxxed !
Ήταν σημείωση για μαγείρεμα τύπε