Κάτσε ρε μλκ, τελικά των AC/DC στο 1975 ήταν το consensus ότι το μετράμε?? Νόμιζα το 1976 θα το βάζαμε. @anhydriis αν είναι έτσι, διώξ’το και άφησε κενή την 1η θέση
1 Like
Στειλε παλι να σβησω τα παλια!!
2 Likes
1976
Ειδική μνεία στον δίσκο που άκουγα ελέω πατέρα στην τρυφερή ηλικία των 4 ετών σε κασετόφωνο:
10 - 6 με σειρά αχταρμά:
Rush - 2112
ZZ Top - Tejas
Truth and Janey - No Rest for the Wicked
Poobah - US Rock
Lynyrd Skynyrd - Gimme Back My Bullets
5. Thin Lizzy - Jailbreak
Down from the glen came the marching men
With their shields and their swords
To fight the fight they believed to be right
Overthrow the overlords
4. Yesterday and Today - S/T
Alcohol, alcohol
What i did tonight i don’t want to recall because of
Alcohol, alcohol
Oh, dear lord, i don’t dig it at all
3. Rainbow - Rising
In the heat and the rain
With whips and chains
Just to see him fly
Too many die
2. Rory Gallagher - Calling Card
You don’t do unto me, like I know you could,
Why am I the only one who’s misunderstood?
Ashes to ashes, and it’s dust to dust,
Well, if you won’t take me then I guess the devil must
1. AC/DC - High Voltage
Ο υπέρτατος frontman όλων των εποχών (μια χαρά είσαι, τράβα μίλα του στο μπαρ) κι ο πιο αγαπημένος rhythm κιθαρίστας ever. Ντάξει, κι αδελφός του καλός είναι.
15 Likes
Τπτ στην πρωτη? Οντως? Να μην τα παωωολσ μια πανω?
1 Like
Likewise. Έχει ήδη στουμπώσει η φάση με το '77. Ευτυχώς έχω εξετάσεις πτυχιακών this week and I cannot occupy myself further. Next Monday μακελειό.
Εδιτ: Μόνο για την 1η θέση δεν έχω αμφιβολία ( S U I C I D E )
2 Likes
Eμένα αυτή τη στιγμή που μιλάμε το Suicide είναι εκτός 5αδας και πρόκειται για δίσκο που λατρεύω.
Δράμα.
2 Likes
Έχω πείσει τον εαυτό μου πως αυτό δεν θα συμβεί. Επίσης έχω πείσει τον εαυτό μου να κόψει τις random κατατάξεις του '77 που βγάζω 10 διαφορετικές πεντάδες για κάθε μέρα εδώ και 3 εβδομάδες.
Δύσκολο και το '76 όμως, δεν λέω.
2 Likes
Ρε έχω 2 θέσεις ελεύθερες (οι πρώτες τρεις θέσεις ήταν δεδομένες από την πρώτη σχεδόν στιγμή) και σίγουρα άλλα 25 άλμπουμ που σε άλλες χρονιές θα ήταν 5αδα. Ποτέ δεν θα είμαι σίγουρος.
Στην τύχη συναισθηματικά θα πάει τελευταία στιγμή.
2 Likes
Οκ αλλο το θεμα γουστου κτλ…και εγω πχ δεν εχω καταφερει ποτε να ακουσω ολοκληρο δισκο των Ζεπελιν…
1 Like
Rory Gallagher - Calling Card
Jean Michelle Jarre - Oxygene
Jaco Pastorius - S/t
Alan Parsons Project - Tales of Mystery and Imagination
Judas Priest - Sad Wings of Destiny
Εξωφυλλο: Sad Wings of Destiny
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩ
8 Likes
Release date 28/12/1977
Μάντεψε ποιος συμφωνεί μαζί σου και δεν θα το βαζε ούτε στου '78
1 Like
1976
Η πρωτη χρονια που δική μου λίστα θα απαρτίζεται μόνο από classics
5. Socrates/ Vangelis - Phos
Επανόρθωση για τους δίσκους των Socrates (αλλά κ του Μεγάλου Βαγγέλη Παπαθανασίου) που δεν είχα συμπεριλάβει μέχρι τώρα. Τεράστιος δίσκος, ανατριχιαστικο το αποτέλεσμα της συνεργασίας, κ κάθε νότα μιλαει στην ψυχή.
4. Ramones - Ramones
Προσωπικά το πανκ το έμαθα, πιτσιρικας, από τους Panx Romana (τους οποίους κ σέβομαι/ αγαπώ μεχρι σημερα).
Επομένως, εντελώς αβίαστα, αγαπησα την μεγάλη των Ramones σχολη, προτου καν το συνειδητοποιησω.
Από τα πραγματικα ιστορικα κ λατρεμένα πρωτα albums των 70ς.
3. Rainbow - Rising
Αγαπω τουλάχιστον τα έξι από τα εννιά τραγούδια του ντεμπουτου. Ωστόσο, μιλώντας για αληθινα τιτανια albums σε όλους τους τομείς (από το μεγαλειώδες εξώφυλλο μέχρι την παραγωγή κ το θρυλικό line up) εδώ (κ στο αμέσως επομενο) είναι που οι Rainbow το τερματίζουν.
Η μια από τις δυο απόλυτες δισκογραφικες κορυφές του Dio (για την άλλη τα λέμε σε τέσσερις βδομαδουλες), το Άγιο Δισκοπότηρο για όλο το επικό μεταλ που θα ακολουθήσει, κ ο δίσκος που περιεχει ένα από τα πιο τιτανια τραγουδια όλων των εποχών (απόλυτα ανατριχιαστικη στιγμή όταν, σε εκείνο το θρυλικό λαιβ του Dio, προ εικοσαετίας στην Αθήνα, μετά από μόλις δυο τραγούδια αντηχησε στον χώρο ΕΚΕΙΝΟ το σκασιμο τυμπάνων κ συνειδητοποιησαμε ότι θα δουμε το Stargazer ζωντανά).
2. Rush - 2112
Το πόσο δεν είναι η φάση μου το progressive rock απετυχε να με εμποδίσει να αγαπησω αυτόν τον δισκαρο (κ τον επόμενο). Οποτε περα απο τις βαμμένες οπαδαρες των Rush, εδώ θα παιξει στήριξη κι από την ακραία πτέρυγα.
Οχι μονο λόγω του ότι απο δω εκπορευονται οι πηγες άπειρων ακουσματων που με αφορουν (από Voivod μέχρι Vektor κ πολλά πολλά άλλα) , αλλά κ για το ποσο αυτοφωτα πανισχυρο ηχεί μέχρι σήμερα.
1. Judas Priest - Sad Wings of Destiny
…Κ εδώ γινεται η αλλαγή σκυτάλης.
Μένοντας στην πολη - κολαστήριο της εργατιάς οι Priest παίρνουν αυτό που ξεκίνησαν οι Sabbath σχεδόν τυχαία/συγκυριακα κ το ολοκληρωνουν μεγαλειωδως.
Το αν αυτος ειναι ο πρωτος ολοκληρωμένος Heavy Metal δίσκος δε νομίζω ότι έχει τόση σημασία, όση το γεγονός ότι εδώ αυτή η κατευθυνση ακολουθείται απολυτως συνειδητά κ στοχευμένα (κ λίαν συντόμως αυτό το μονοπάτι θα ξετυλιχθει πολυ περισσοτερο).
Στο δικό μου κεφάλι, οι δυο πλευρες του δίσκου λειτουργουν ακόμα καλυτερα αναποδογυρισμενες, όπως ήταν η αρχική τους προθεση (μα πως γίνεται να έχεις αυτό το υλικό κ να μην ξεκιναει με το Prelude/ Tyrant κ να μην κλείνει με τα Dream Deceiver/ Deceiver;; )
Επίσης, προσωπικά μου λείπει άλλο ένα κομμάτι μικρότερης διαρκειας τυπου The Ripper- ανάμεσα στα έπη - (κ πιο συγκεκριμένα θεωρώ ότι εδώ θα ταιριαζε απόλυτα το hidden track του Dying to Meet You από το Rocka Rolla, γνωστό ως Hero Hero - μουσικος προπομπος του τι θα επακολουθουσε).
Αυτές ειναι κ οι μόνες παρατηρήσεις- σχόλια που θα μπορουσα να κάνω για αυτό το μεγαθήριο.
Κατά τ αλλα, από τις πρωτες νότες του Prelude, που λειτουργούν κ ως εξοδιο για τα 70ς όπως τα γνωρίσαμε μέχρι εκείνη την στιγμή, στο σκασιμο του Tyrant κ από κει στο Genocide (κ σε ΟΛΟ αυτο το δρώμενο που εξελίσσεται στο μεσαίο μέρος του από το πιο αρχετυπικο κιθαριστικο δίδυμο του Heavy Metal), στα Epitaph/ Island of Domination (BEWARE OF THEIR COMING),στα Victim of Changes κ the Ripper (για τα οποία δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να μην έχει ειπωθεί) κ στο πραγματικά μεγαλειώδες κλείσιμο της Deceiver διλογίας, ο δίσκος αποτελεί μια υπερβατική εμπειρία ακομα κ σημερα, 53 ακριβώς χρόνια μετά την πρωτη δισκογραφική εμφάνιση των Sabbath.
Επίσης, αν κ θα μπορουσε να παιξει σκληρο ντέρμπι με το λατρεμένο εξώφυλλο του Ken Kelly για το Rising, για μένα, εδώ βρίσκεται κ το εξώφυλλο της χρονιάς, κλειδωμένο απ όταν το πρωτοαντικρυσα στην δισκοθηκη του μεγάλου ξαδερφου (παντα υπάρχει ένας τέτοιος), προ τριανταετιας.
16 Likes
To '78 έμπαινε και #1 ρε.
1 Like
Ναι καλά. Ρώτα και τους Spidergawd που βγαλαν δίσκο τον Δεκέμβρη του 2021 και δεν μπήκαν πουθενά, χαχα. Μόλις έμαθαν μάλιστα πως rocking crew θα ταξίδευε στα ξένα να τους δει, την έκαναν με ελαφρά από το φεστιβάλ.
Τα παράπονά σου στη διεύθυνση.
Για αυτό υπάρχουν τα αφιερώματα δεκαετίας 
To '78 ένα είναι το νο1, @Leper_Jesus ακούς;
1 Like
Ποιοι Spidergawd μωρέ. Ούτε οι ίδιοι θυμούνται ότι έβγαλαν δίσκο τότε…
Late to the game, αλλά βλέποντας να μην υπάρχει σχεδόν πουθενά το “Toys In The Attic” το 1975, νιώθω ότι θα πρέπει να προσπαθήσουμε να συμβάλλω στο να μην επαναληφθεί το ίδιο λάθος με το “Rocks”.
Κι εντάξει με κάτι @antonis86antoniadis κι @apostolisza8 δεν περιμένω πολλά, αλλά ο @potofgold δεν σέβεται ούτε τον papa Het; Τσ τσ τσ…
7 Likes
Καλάθι κ φάουλ από τον Γκουντάιτις:
1 Like
επειδή οι διαιτητές θα ακυρώσουν και το καλάθι και το φάουλ και θα δώσουν αντιαθλητικό για 2 φάσεις πριν…
Metallica was invited by MTV Icon back in 2002 to honor Aerosmith on the show and James Hetfield was one of the members of the Thrash Metal group that shared his love for the Hard Rock band from Boston and revealed his favorite song, saying: “I would just like to close my eyes and imagine myself in my room as that teenager listening to ‘Toys In The Attic’ and ‘Rocks’, playing them to the grooves were worn out, listening to every Brad and Joe lick toward the very end and I could sing everyo one of those things.”
“I would turn them up so loud to get every last note that the next song would scare the hell out at me. Especially little things like before my favorite song ‘Nobody’s Fault’, someone walked in the studio and I heard a door, I simply thought that was so cool, ‘they didn’t take that out!’”
2 Likes
Άστα αυτά και ψήφισε
6 Likes