Eξώφυλλο:
Θα έπρεπε αυτό, αλλά εμπιστεύομαι τον @Curehead να μιλήσει περαιτέρω 
οπότε τελικά αυτό
Dream within a dream within a-
2010
Kvelertak - Kvelertak
Χαρές και πανηγύρια. Ιδρώτας και φάπες. Αξεπέραστο μπαστάρδεμα. Έμπνευση στα ουράνια. Καμία ψυχραιμία.
Avenged Sevenfold - Nightmare
Σημείο-σταθμός για τη μπάντα, για τη σκηνή, για τα πάντα όλα. Tonight we all die young. 
Alcest - Écailles De Lune
Η πιο γλυκιά βουτιά στον πιο σκοτεινό βυθό. Ο ατμοσφαιρικός χώρος δεν ήταν ποτέ ίδιος μετά από αυτό.
Parkway Drive - Deep Blue
Το ‘we’re gonna need a bigger boat’ αλλά σε μέταλκορ με αυστραλέζικη προφορά.
The Pretty Reckless - Light Me Up
Απλό, λιτό, απέριττο, ακομπλεξάριστο, απροβλημάτιστο, υπερπιασάρικο, και γιατί όχι. XOXO.
+5:
The Dillinger Escape Plan - Option Paralysis
Η υπέροχη στιγμή που σκέφτεσαι «πόσο να το τραβήξουν πια» και μπαίνει Farewell, Mona Lisa. 
Kylesa - Spiral Shadow
Σταθερά λασπωμένο και φασαριόζικο, με επιπλέον grungy πινελιές. Δεν έχαναν για κανένα λόγο.
Ólafur Arnalds - …And They Have Escaped The Weight Of Darkness
Όλη η μελαγχολία, όλα τα χαμόγελα και όσα υπάρχουν ανάμεσά τους. Και εδώ σε τέσσερα λεπτά με εικόνα.
Slash - Slash
Η παρέλαση των προσκεκλημένων λέει τη μισή αλήθεια. Η υπόλοιπη βρίσκεται στις τραγουδάρες.
Soilwork - The Panic Broadcast
Οριακά ξεδιάντροπο το τι συμβαίνει πίσω από τα γρυλίσματα και τις δίκασες.
Μπόνους:
Εξώφυλλο – duh:
Προλαβαίνεις να θυμηθείς τι ξέχασες, ε!
@kbil Yas! Αγαπη μονο! <3
agree 100%, dearest @jonkyr . Αυτό εννοούσα, “ως τώρα” (2010-2020). Cant speak for the future (I am not THAT fabulous 
)
Exactly αυτό ακριβώς εννοούσα. Οι νέοι Maiden δεν θα ξετρυπωθουν απο εμας, σε κάποιο bandcamp (που ίσως αποτελεί την τωρινή εκδοχή της “βόλτας στο δισκάδικο” με ολα τα συν και πλην που συνεπαγεται αυτό - και είναι ένα υπέροχο εργαλείο, όλοι όσοι παλεύουμε για τα συγκροτήματά μας είμαστε ευγνώμονες για τέτοιες φάσεις).
Οι νέοι Maiden θα ξετρυπώσουν εμάς, όπως και οι τότε Maiden. Θα μας βρουν σε στιγμές απόγνωσης, θα μας εντοπίσουν με την πλάτη στον τοίχο, με το πρόσωπο στο πεζοδρόμιο της απαντοχής, θα μας βρουν σε άδεια προαύλια, σε μίζερες αίθουσες σπουδής ή δουλειάς, στα μπαρ που πάντα θα κλείνουν, στους έρημους δρόμους. Θα βάλουν τους στίχους στο μυαλό μας και την φωνή στα χείλη μας. Θα είναι αδύνατον να πούμε όχι ή να θέσουμε αστερίσκους. Και αυτό το βαθιά “προσωπικό” θα μας συνενώνει με ένα τσούρμο “ομοειδείς περιπτώσεις” και τελικά με ένα σωρό παρατρεχάμενους, περίεργους, “άσχετους”, εύθικτους και θιγόμενους, παπάδες, δασκάλους, γυμνασιάρχες, εργοδότες, φιλήσυχους ή αγανακτισμένους πολίτες (same shit) και έτσι θα ασχοληθούν πολλοί και διάφοροι, hence the mainstream impact. Και πολύ καλώς να έλθει, με το χρήμα την δόξα και όλα τα συναφή (just say no to drugs, kids. Nothing funny or glamorous with that destructive shit-garbage).
Δεν ξέρω αν συνιστά ανίατη περίπτωση, αλλά το μόνο που θα φοβόμουν of missing out θα ήταν το δυνητικό σενάριο που ανέφερα – να έχω γεννηθεί πολύ πιο μετά, και, υποκείμενος σε ένα σωρό σχετικές και άσχετες συγκυρίες, να μην έχω μπορέσει ποτέ να νιώθω τον εαυτό μου να υπερβαίνει, και να πετάει στα σκουπίδια the shitstorm of “everyday life” κάθε φορά που το κάλεσμα στα όπλα των ονειρικών πολέμων θα προστάζει:,
We are together, we are all.
With hands high, fists fill the air
Against the world we stand
Hands high
Forever we’ll be there
I’m still holding out for new heroes. Θα ήθελα έστω ένα από τα πάμπολλα νέα γκρουπς που ακούω (και ακούω περισσότερα νέα γκρουπ από όσα άκουγα παλιότερα, για πολλούς και διάφορους λόγους), και που βρίθουν αληθώς πειραματισμών (που πάντα υπήρχαν βέβαια, το χέβι μέταλ προέκυψε ως τέτοιο πχ, το ποστ-πανκ το ίδιο κλπ - υπό αυτήν την έννοια οι τωρινοί πειραματισμοί είναι περισσότεροι αλλά λιγότερο κοσμογονικοί - και είναι αναπόφευκτο), να με συγκινήσει, όχι ως άσκηση ύφους ή μαθηματικό πρόβλημα διάνοιξης νέας υπο-διώρυγας ή άποψης, αλλά να με ταξιδέψει στην Χώρα του Ποτέ, εκεί όπου τα παιδιά θα είναι πάντα παιδιά και θα αντιστέκονται στους πειρατές των ονείρων ~
A look at love, a dream unfolds
Living here, you’ll never grow old
Σόρι για το πιθανό party pooping, αλλά το bandcamp εξαγοράζεται για δεύτερη φορά τα τελευταία 2 χρόνια, πρώτα από την Epic (αυτή με το Fortnite) και κατόπιν αυτό το μήνα από μια εταιρία που ασχολείται με licensing και distribution
No worries -
Αλλο ηταν το ποηντ μου anyway.
2010
1) Triptykon - Eparistera Daimones
Το ΣΟΚ. Ομολογώ ότι δεν περίμενα να πάθω αυτό που έπαθα ότι πρωτάκουσα τον δίσκο, καθώς το 2010 δεν ήμουν και ο μέγιστος λάτρης των Celtic Frost, ούτε είμαι ακόμα και σήμερα, με την εξαίρεση του Monotheist. Αλλά καθαρά από περιέργεια πάτησα το play. Από το πρώτο riff του “Goetia” προσκύνησα. Καθαρά για 'μένα, οι Triptykon είναι ανώτεροι των Celtic Frost, ή για να το θέσω πιο κομψά ίσως, με τους Triptykon το όραμα του Tom έβγαλε νόημα στα αυτιά μου. Οι Triptykon βγάζουν στην επιφάνεια - με πολύ πειστικό τρόπο για μένα - ό,τι πιο σκοτεινό βρίσκεται στην αφάνεια. Είμαι οπαδός, και ξενέρωσα λίγο που το καλοκαίρι το set ήταν Celtic Frost και όχι δικό τους. Ας όψεται…
2) The Dillinger Escape Plan - Option Paralysis
Ανώτερο του προηγούμενου κατά τη γνώμη μου, πιο συγκεντρωμένο σε αυτά που έχει να δώσει - και έχει να δώσει πάρα πολλά. Το αυτονόητο είναι το “Farewell, Mona Lisa”, αλλά εδώ υπάρχουν μόνο κορυφές, και ειδικά όσο επικά ξεκινάει ο δίσκος, άλλο τόσο επικά κλείνει. Δε θα ξεχάσω ποτέ ότι είναι ο δίσκος που τους έφερε στην Ελλάδα και είχα την τύχη να ζήσω την εμπειρία ζωής που λεγόταν “Dillinger live”.
3) Kvelertak - Kvelertak
Πώς θα έπαιζαν οι Turbonegro αν έκαιγαν εκκλησίες? Κάπως έτσι μάλλον. Φοβερός δίσκος, μου φτιάχνει τη διάθεση πάντα όταν τον ακούω. Κοντά στο one album wonder θα τολμούσα να πω, καθώς δεν εντυπωσιάστηκα από τη συνέχεια, με εξαίρεση το “Splid” του 2020.
4) Norma Jean - Meridional
Είπαμε, είμαι fan. Νομίζω ότι εδώ το σερί τελειώνει για 'μένα, αλλά μιλάμε για ακραία δισκάρα. Οι μελωδίες έχουν αυξηθεί κατά πολύ, αλλά τα hardcore/mathcore σπαστικά ξεσπάσματα εννοείται ότι είναι η βάση των πάντων. Well done once again.
5) The Damned Things - Ironiclast
Rock n’ Roll σύμπραξη γιγάντων (Fall Out Boy, Anthrax, Every Time I Die), πιασάρικο, μοντέρνο, αλήτικο, Thin Lizzy αναφορές, rock/pop μελωδίες, το ακούς και χορεύεις. Εκπληκτικό ντεμπούτο! Αυτό το “Friday Night (going down in flames)” είναι μεγάλη λατρεία!
Honorable mentions:
Cancer Bats - Bears, Mayors, Scraps and Bones
Deftones - Diamond Eyes
Slash - Slash
Misery Index - Heirs to Thievery
Pain Of Salvation - Road Salt One
Εξώφυλλο: Triptykon - Eparistera Daimones
2010
5αδα #1
5αδα #2
5αδα #3
“get back in line”
ΠΩΣ, ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ I VIGILANTE ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΤΕΛΕΙΟ, ΠΩΣ
και πώς θα αντέξω να το βάλω μόνο νούμερο 2?
συγγνώμη, συνεχίστε
Απο τυπο που λεει οτι σιχαινεται το nu metal εντωμεταξυ… και που θα απαντησει οτι οι Linkin Park δεν ειναι nu metal, μονο και μονο επειδη του αρεσουν.
Τεσπα, παρε δωρακι :
Σε οικτίρω για το σχόλιο, μαλλον δεν έχεις ακούσει καν το δίσκο. Οι δυο καλύτεροι (με διαφορά) linkin park δίσκοι, αυτός και ο μεθεπόμενος, δεν έχουν ουδεμία σχέση με nu -ο συγκεκριμένος με το ζόρι έχει κιθαρες
Δύσκολο να χαραμίσω δευτερόλεπτο
1 τι θα βαλεις?
θα μάθεις το 2026!
Dax Riggs
2010
Honorable Mentions
1.Accept - Blood of the Nations
2.Arcade Fire - The Suburbs
3.Bring Me the Horizon - There Is a Hell Believe Me I’ve Seen It. There Is a Heaven Let’s Keep It a Secret
4.Disturbed - Asylum
5.Godsmack - The Oracle
6.Gorillaz - Plastic Beach
7.Linkin Park - A Thousand Suns
8.My Chemical Romance - Danger Days: The True Lives of the Fabulous Killjoys
9.Periphery - Periphery
10.Robert Plant and the Band of Joy - Band of Joy
11.Scorpions - Sting in the Tail
12.Sevendust - Cold Day Memory
13.Tame Impala - Innerspeaker
14.The Dillinger Escape Plan - Option Paralysis
2η 5αδα
10)Alter Bridge - AB III
9)Deftones - Diamond Eyes
8)Stone Sour - Audio Secrecy
7)Serj Tankian - Imperfect Harmonies
6)Slash - Slash
1η 5αδα
5)The Pretty Reckless - Light Me Up
4)Parkway Drive - Deep Blue
3)Volbeat - Beyond Hell/Above Heaven
2)Ghost - Opus Eponymous
1)Avenged Sevenfold - Nightmare
Εξώφυλλο
2010
Κενοτάφιον
Cover Art
Δεν περίμενα ότι θα το θυμόταν κάποιος σ’ αυτό το thread. Είναι μία πολύ αγαπημένη μου κυκλοφορία, καθώς είχε τύχει τότε να δω λάιβ τους Fields of Locust και να ψάξω τη μουσική τους. 13 χρόνια μετά, παραμένει μία από τις αγαπημένες μου ελληνικές underground κυκλοφορίες, με στοιχεία post-metal κυρίως. Να προσθέσω, πως, επειδή δεν ήταν τότε η εποχή του bandcamp και του spotify, η μπάντα το είχε δώσει και δωρεάν για κατέβασμα.
2010
Τρεις λεξούλες αρκούν…Ved Buens Ende. Σε κάποιους από εδώ θα πουν πολλά αυτές οι λέξεις κ ξέρουν τι σόι black metal θα βρουν εδώ. Ψυχεδελικό, μελωδικό, αδίσταχτο, ο μουσικός καμβάς των Σουηδών έχει πολλά χρώματα. Ένα κ μοναδικό full length, το οποίο είναι πολύ κρίμα διότι το άλμπουμ είναι υπέροχο μέσα στην πολυπλοκότητά του.
Η εισαγωγή μου έφερε στο μυαλό τους Hellhammer μέχρι να μπει στο 2ο λεπτό το ριφφ με την τυμπανιστική πυροβολαρχία και να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά του. Το άλμπουμ μου φαίνεται σαν η συνέχεια του Monotheist, όχι σαν μια κακή κόπια όμως αλλά σαν κάτι που εξελίχθηκε από αυτό.
Απίστευτα heavy φυσικά, φοβερός ήχος στις κιθάρες, οι οποίες από ότι διάβασα, είναι κουρδισμένες ακόμα πιο χαμηλά από το Monotheist! Ρε συ Τομ, είσαι βλαμμένος παιδάκι μου? Μάλλον ναι, αν λάβουμε υπόψη την απίστευτη αλλαγή στην μέση του Myopic Empire.
Το 'χει ακόμα ο θείος. Μεγάλη επιστροφή για τον Νορβηγό, μετά από 2 ambient album, με τα οποία δεν ασχολήθηκα γιατί δεν την πολυπαλεύω με το είδος. Άλλοτε μελαγχολικός, μελωδικός κ άλλοτε thrashy, έχουμε να κάνουμε με ένα πολύ καλό άλμπουμ, αντάξιο της πρώτης περιόδου.
Από τις μπάντες της Terratur Possessions, που δεν στηρίχτηκαν απλά στο hype της εποχής, το οποίο μας έχει δώσει πολύ σαβούρα. Μπορεί να υπερβάλλω λίγο, δεν έχω ασχοληθεί με τις καινούριες της μπάντες τόσο, αλλά ότι έχω ακούσει μου φάνηκε απίστευτα βαρετό.
Οι Dødsengel από την άλλη, δεν είναι η τυπική black metal μπάντα, με απλά riffs και γρήγορο τέμπο. Σίγουρα θα βρούμε κ αυτές τις στιγμές αλλά όταν υπάρχει το 20λεπτο Evocation of Amezarak, ο ουρανός σκοτεινιάζει επικίνδυνα. Πέρα από τις αλλαγές στην ατμόσφαιρα, την διαφορά την κάνει ο τραγουδιστής της μπάντας Kark. Μου φαίνεται περίεργο που δεν γίνεται καθόλου αναφορά στην performance αυτού του τύπου εδώ, από οπαδόυς του είδους, σε αντίθεση με τον Attila όπου ξέρουμε πόσο versatile είναι. Ο Kark, δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τον Attila, στην απόδοσή του. Δύσκολο να το περιγράψω με λόγια, το παραπάνω κομμάτι θα σας πείσει. (ελπίζω)
Δεύτερο, φανταστικό άλμπουμ από τους Νορβηγούς, με τον Garm να συμμετέχει σαν guest στο δεύτερο κομμάτι Baldrs Draumar. Ανελέητο drumming από τον Hellhammer, που δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις το στυλ του με το που μπαίνει το πρώτο κομμάτι.
Φυσικά έχουν μείνει έξω πάρα πολλά άλμπουμ, που δεν μπαίνω στον κόπο να αναφέρω. Φοβερή χρονιά κ αυτή. Μια μόνο αναφορά θα κάνω, σε συνδυασμό με το καλύτερο εξώφυλλο.
Εδώ θα μπορούσαν να έχουν μπει πολύ άνετα, οι Alcest, όπως έχουν αναφέρει πολλά παιδιά, οι Triptykon φυσικά, με το εξαιρετικό εξώφυλλο του H.R. Giger ή το Belus.
Αντιθέτως, θα μπει το παρακάτω:
Το οποίο είναι το εξώφυλλο του μοναδικού άλμπουμ των Murmuüre, που βασικά είναι one man band.
Ο Γάλλος λοιπόν Felix Naos, δημιούργησε αυτό το περίεργο κράμα από ambient, noise, avant-garde black metal και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Θυμάμαι πόσο εντύπωση μου είχε κάνει το άλμπουμ τότε που είχε βγει, το οποίο το είχα κανει download στον υπολογιστή μου. Πολύ περίεργο, γεμάτο όμως συναισθήματα κ όμορφες στιγμές μέσα στον ενίοτε raw χαρακτήρα του.
Ακομη περιμένουμε τα hard rock σου. Οχι μας πέταξες εκει τους Marcus King και τέλειωσες!
2010
στα γρήγορα.
LUNATIC SOUL - II.
THE NATIONAL - HIGH VIOLET.
HAKEN - AQUARIUS.
KVELERTAK - KVELERTAK.
IHSAHN - AFTER.
Κοίτα, ευελπιστώ να τελειώσω με τα του παιχνιδιού σε 1-2 βδομάδες. Οπότε μετά θα επανέλθω. Έτσι κι αλλιώς, πολλά τα έχω αναφέρει / θα τα αναφέρω εδώ.
