Παρατασουλα παίζει λόγω εκλογών?
Λεω να παμε οπως ειμαστε και βλεπουμε… εχουμε παλι εφορευτικες και αλλες τετοιες δημοκρατικες αηδιες?
2 Likes
Στα πολυ γρηγορα γιατι ειναι Κυριακη κι εχουμε παλι BBQ (στην οικογενεια της γυναικας αυτην την φορα, που δε με τρελαινει κιολας γιατι προτιμουσα να κατσω σπιτι και να κανω videogaming ολη την μερα, θα της πω να γυρισουμε νωρις)… σε μια πολυ μετρια χρονια, αφου δεν υπαρχει ουτε ενας δισκος που να εχω λιωσει διχως οριο απο τους παρακατω, και η πενταδα μου ειναι μαλλον η πιο αδυναμη απο οσες εχω βαλει απο το 198Χ και μετα, αν και υπηρχαν κανα 2-3 μετριες χρονιες ακομα. Μιας και δε με τρελαινει τιποτα απο τα παρακατω σε αστρονομικα επιπεδα, αποφασισα να τα βαλω με βαση του ποσο εχω ακουσει καθε εναν απο αυτους τους δισκους.
1. Johnossi - Mavericks
Ο Τζον και ο Οσσι ειναι δυο Σουηδοι που τα σπανε ολα στα live, που γραφουν μουσικαρες στο στουντιο, και που αποτελουν μια εκρηξη φρεσκαδας σε οσους γουσταρουν εναλλακτικο ροκ με περισσεια καυλα. Ακουστε αυτο εδω και δε θα χασετε. Μετα ανακαλυψτε ολον τον δισκο που εχει μεσα μονο τραγουδαρες, και μετα ανακαλυψτε δισκογραφια, που εχει μονο καλους δισκους. Δωστε βαση και στο δευτερο τραγουδι του δισκου με τιτλο Dead End, ισοπεδωνει συμπαντα και δισκογραφιες και γαλαξιες.
2. Coheed and Cambria - Year Of The Black Rainbow
“Πανε λιγα χρονια απο τοτε που βγηκε ρε παιδια αυτη η τραγουδαρα που ηταν soundtrack στο Nine, αυτο το πανεμορφο animated ταινιακι, τι εγινε με αυτην την μπαντα?”. Αυτη η μπαντα λοιπον αρχισε να γινεται πασιγνωστη στους χωρους του prog και οχι μονο, αφου ο Claudio καταφερνει παντοτε να γραφει πιασαρικα τραγουδια και πανεμορφες μελωδιες. Ε εδω λοιπον εβγαλε τον καλυτερο τους δισκο. Το Year Of The Black Rainbow ειναι για μενα ο μοναδικος δισκος των Coheed and Cambria που δεν περιλαμβανει ουτε ενα filler, ουτε ενα τραγουδι που να δυσκολευομαι να αφομοιωσω, ουτε ενα τραγουδι που να θελω να κανω skip για να παω στο επομενο. Ειδικη μνεια στα υπεραριστουργηματα των 7 ηπειρων και των 10 θαλασσων The Broken (δευτερο καλυτερο τους τραγουδι εβερ), Here We Are Juggernaut (τι ρεφρεναρα, τι κουπλεδαρες), Far (θεε μου τι μελωδια), This Shattered Symphony (αρρωστημενη ριφφαρα που θα ζηλευε καθε προγκ κιθαριστας), World Of Lines (το απολυτο χιτακι), Pearl Of The Stars (πονος? στους κοχηντ μου? πως γενεν αυτο?) και το ομωνυμο που κλεινει μια τελεια δισκαρα. Εχω και την special εκδοση που ειχε βγει με την νουβελα του Κλαουντιο, αλλα δεν διαβαζεται καν. Αθλιο γραψιμο ο τυπος, ευτυχως το εχει με την μουσικη.
3. Blind Guardian - At The Edge Of Time
Πιθανοτατα ο καλυτερος τους δισκους στον αιωνα που ζουμε, και αρα και στην χιλιετια. Το Sacred Worlds αποτελει ηδη κλασικο τους τραγουδι, το A Voice In The Dark θα μπορουσε καλλιστα να αντικαταστησει οποιοδηποτε χιτακι τους σε δισκο του παρελθοντος (εκτος απο το Mirror, Mirror, μη λεμε οτι θελουμε), το Valkyries ειναι ενα υποτιμημενο αριστουργημα, ενω το Wheel Of Time κλεινει τον δισκο αψογα.
4. God Is An Astronaut - Age Of The Fifth Sun
Η καλυτερη μπαντα της Ιρλανδιας μετα τους Cranberries κυκλοφορει τον αγαπημενο μου δισκο τους το 2010. Εννια συμπαγεις συνθεσεις απο το πρωτο εως το τελευταιο δευτερολεπτο, με το εναρκτηριο Worlds In Collision και το ομωνυμο Age Of The Fifth Sun να κλεβουν την παρασταση, χωρις καποιο αλλο τραγουδι να υστερει πουθενα.
5. Rotting Christ - Aealo
ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ ΙΑΧΗ
Εξωφυλλο ξεκαθαρα αν και οι Rotting Christ ειχαν επισης αριστουργημα:
ΠΕΝΤΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ
Phantogram - Eyelid Movies (Sarah Barthel σε αγαπω, και εισαι και πανεμορφη και ταλαντουχα)
Shearwater - The Golden Archipelago (διαμαντι που οφειλετε να ακουσετε εστω μια φορα)
Chelsea Wolfe - The Grime and The Glow (Τσελσαρα σε αγαπω επισης)
Two Steps From Hell - Invincible (ισως επρεπε στο νουμερο ενα, μπορει και οχι)
Anathema - We’re Here Because We’re Here (υποτιμημενη δισκαρα λογω υφους, κομματαρες ολα)
ΠΕΝΤΕ ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΜΕΤΑΛ
Ghost - Opus Eponymous (η εναρξη της κατακτησης του κοσμου)
Fear Factory - Mechanize (οχι οσο καλο οσο το Obsolete, αλλα πολυ τιμιο)
Therion - Sitra Ahra (ο πρωτος τους δισκος που δε με τρελανε, χωρις να ειναι κακο)
Helloween - 7 Sinners (ο μοναδικος τους δισκος που αξιζει μετα το Dark Ride, ουτε ενα filler)
Shaolin Death Squad - Five Deadly Venoms (καποια στιγμη πρεπει να γραψω για αυτο το επος)
29 Likes
Δεν είναι συνηθισμένο. Εγώ εντοπίζω 2-3 τέτοιες προσωπικότητες που εν τελεί έκαναν τις μπάντες τους τεράστιες.
Τείνω να συμφωνήσω!
1 Like
fixxxed
2 Likes
1.Pain of Salvation - Road Salt 1
Ο πιο προσβασιμος δισκος των PoS…Μονο το Sisters να ειχε παλι 1ο θα το εβαζα.
2.Coheed and Cambria - Year of the Black Rainbow
Πιο απλοι σε σχεση με τα προηγουμενα,αλλα η ταυτοτητα τους ειναι και εδω παρουσα
3.Seventh Wonder - The Great Escape
Απο τους καλυτερους prog metal δισκους
4.The Shadow Theory - Behind the Black Veil
Αλλος ενας πανεμορφος δισκος,κριμα που δεν υπηρξε συνεχεια
5.Rhapsody of Fire - The Cold Embrace of Fear (+cover)
Θυμαμαι το ειχα κατεβασει τοτε χωρις καμια προσδοκια και επαθα σοκ με ατμοσφαιρα του.
Οτι πιο κοντινο σε feeling ταινιων The Lord of the Rings…
28 Likes
Τα μισά εξώφυλλα που έχεις προτείνει είναι ότι χειρότερο έχει υπάρξει, ας μην μιλήσουμε τώρα για εξώφυλλα καλύτερα…
2 Likes
2010
1) Todtgelichter - Angst
Το γκροουλ εκεί που πρέπει,τα καθαρά εκεί που πρέπει,προγκ πινελιές εκεί που πρέπει, η μεδωδία και το σκοτάδι πανταχού παρόν. Ενας τίτλος? “Η ομορφιά της απλότητας” αυτό τον τίτλο θα έβαζα σε αυτή την δισκάρα.Παίρνει απλές ιδέες μεν τις αναδεικνύεις όμως με τέτοιο τρόπο όπου συνθέτει ένα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.10/10.
Τοπ10 δεκαετίας ,ίσως και στις ψηλές θέσεις…
2) Amia Venera Landscape - The Long Procession
To δεύτερο Νο1 της χρονιάς.
Πως θα ήταν μια μπάντα που συνδιάζει τις μουσικές των Converge και των God is an god is an astronaut? Κρατώνταςκαι τα δύο είδη στο ίδιο ψηλό επίπεδο των προαναφερόμενων αλλά ταυτόχρονα αναμειγνύοντας τα με τέτοιο τρόπο ώστε το ένα να αναδεικνύει το άλλο μέσα απο τις αντιθέσεις τους?
ε ΑΥΤΟ έκαναν εδώ οι ιταλοί!!! ΕΠΙΣΗΣ 10/10 ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ στο τοπ10 της δεκαετίας.
Θέλετε να ακούσετε κάτι εντυπωσιακό και έχετε την απαραίτητη υπομονή? “Marasm” το 7ο τραγούδι του αλμπουμ.
3) Pain Of Salvation - Road Salt One
Τι να πω γι αυτό το αλμπουμ που δε έχει ήδη ειπωθεί? Θυμάμαι να το περιμένω πως και πως πισω στο μακρυνό 2010 και η σκέψη μου να πηγαίνει απο το " Οχι ρε πουστη μου, τι καναν?" στα πρωτα λεπτά στο “Αυτός είναι δίσκος δεκαετίας” στο τέλος του. Υπόκλιση…
4) Crippled Black Phoenix - I, Vigilante
Δισκάρα όλο αλλά το " We forgotten who we are " μπορεί να σου αλλάξει τι ζωή αν σε πετύχει στο κατάλληλο μουντ.
5) Enslaved - Axioma Ethica Odini
6) Ghost - Opus Eponymous
7) Morowe - Piekło.Labirynty.Diabły
8) Lunatic Soul - Lunatic Soul II
9) Kvelertak - Kvelertak
10 ) Igorrr - Nostril
Εξώφυλλο της χρονιάς :
34 Likes
- Dillinger Escape Plan - Option Paralysis
- Accept - Blood of the nations
- Avenged Sevenfold - Nightmare
- Deftones - Diamond Eyes
- Coheed and Cambria - Year of the black rainbow
Αναφορά στα:
Warpaint - The fool: Βγάζει μια υπέροχη θηλυκότητα αυτό το alternative rock διαμαντάκι
Castevet - Mounds of ash: Υπέροχο το πώς μπολιάζουν post metal επιρροές στο ατμοσφαιρικό black metal τους
Ludicra - The tenant: Γυναικεία black metal φωνητικά, ο ντράμερ των Aggaloch πίσω από το kit και όμορφα κλασσικομεταλικά περάσματα στις ατμοσφαιρικές συνθέσεις τους
Armored Saint - La raza: Ποιότητα από μια μπάντα σύμβολο. Κρίμα που είναι παραγνωρισμένο σε σχέση με αυτό που προηγήθηκε και από αυτό που ακολούθησε
PVT - Church of no magic: Ηλεκτρονικά ηχοτόπια, indie νοοτροπία, post punk φωνή
25 Likes
Θα έλεγα όμως, σαφώς κατώτερο, αν και δεν είναι καν μέτριο.
Εγώ το ξέθαψα τις προάλλες και έβγαλα τρελά γούστα, μου φάνηκε πολύ καλύτερο απ’ ό,τι θυμόμουν. Εύγε @criss_burton!
2 Likes
Αυτό ακριβώς κι εγώ
2010
Πω πω, φανταστική χρονιά, χαμός από μουσικάρες. Πέρα από τις πρώτες 2 θέσεις, τα περισσότερα honorable θα μπορούσαν να συμπληρώσουν τις θέσεις 3-5 και να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή.
1. Triptykon – Eparistera Daimones
Η πολυαναμενόμενη φυσική συνέχεια του Monotheist είναι φανταστική. Ένα καινούργιο κεφάλαιο ανοίγει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η δική μου προσμονή ήταν τεράστια, και το ηχητικό μπουκέτο το τέλειου εναρκτήριου “Goetia” ακόμα είναι αισθητό. Πολλές και έντονες αναμνήσεις με πολλές και έντονες ακροάσεις.
2. Deftones – Diamond Eyes
Μετά από μια μικρή κοιλίτσα το 2006, επιστροφή στους δυνατούς δίσκους. Απολαυστική ανάμνηση: Είχα πει κάποιο βράδυ του 2011 σε ένα μεταλλάδικο να βάλουν το “Rocket Skates”, δηλαδή ένα από τα καλύτερα και πιο πορωτικά κομμάτια του συγκροτήματος, και ο μαγαζάτορας που ήταν και ο DJ είπε στους φίλους του “τι φλωριές ακούνε τα πιτσιρίκια ρε μαλάκες”. Ήμουν και ντίρλα, καλά πήγε.
3. Autistic Youth – Idle Minds
Τέλειο μελωδικό πανκ ροκ που περιέχει (τουλάχιστον) ένα σύγχρονο ύμνο του είδους, το τεράστιο “Deadbeat”. Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας να το ακούσετε.
4. Wish Upon A Star – Sincerity In Every Chord
Όποιος προτιμά το μελωδικό πανκ του με διάχυτη γλυκιά μελαγχολία, πρέπει να ακούσει οπωσδήποτε αυτή τη φανταστική εγχώρια κυκλοφορία. Τεράστιες αδυναμίες τα Trickster, No Escape from Screwing Up και Loneliness.
5. Burzum – Belus
Η επιστροφή του Varg μάλλον μας άφησε όλους μαλάκες, καθώς κομμάτια όπως το “Glemselens Elv”, με τις τέλειες μελωδίες του που μόνο ο παπάρας μπορούσε να γράψει (όταν ήθελε), θυμάμαι χαρακτηριστικά πως έκαναν τους πάντες να παραμιλούν. Ήμουν ένας από αυτούς, και ακόμα είμαι.
Λοιπές Μουσικάρες:
I Want You Dead – We are the Legions of Scums
Εγχώριο καταστροφικό χαρντκορ.
Bandage – Bandage (EP)
Εξαιρετική προσθήκη στο εγχώριο skate punk.
Ωχρά Σπειροχαίτη – Ωχρά Σπειροχαίτη III
Το καταπληκτικό δισκογραφικό κλείσιμο του αγαπητού συγκροτήματος. Το συγκλονιστικό “Προσχέδια Για Την Μακρόνησο Ι” είναι μεγάλη αδυναμία μου.
Ruined Families – Four Wall Freedom
Η αρχή μιας από τις καλύτερες εγχώριες μπάντες. Εξαιρετικό metalcore/screamo, αν και τίποτα δεν προϊδεάζει το σοκ που θα φέρουν τα επόμενα.
Anoptron – Nautilus
Ο Θοδωρής Ηλιακόπουλος, δηλαδή η φωνή της καλύτερης ελληνικής μπάντας όλων των εποχών, αποφάσισε να ασχοληθεί με την ηλεκτρονική μουσική, και τα αποτελέσματα εκπλήσσουν.
Rotting Christ – Aealo
Οι ανακυκλώσεις ιδεών άρχισαν να αχνοφαίνονται (Demonon Vrosis=αχρείαστο Athanati Este του φτωχού), αλλά και πάλι ο δίσκος είναι πολύ καλός με χαρακτηριστικό ύφος. Προσωπικά αγαπημένα τα “Dub-Sag-Ta-Ke” που είναι απίστευτα κολλητικό και εκπληκτική μίξη μεταλ και παραδοσιακών ήχων, “Thou Art Lord” με guest την επιβλητική φωνάρα, και “Santa Muerte”.
Despite Everything – With My Bear Hands
4 κομμάτια καταπληκτικού εγχώριου πανκ της μεγάλης Hot Water Music σχολής. Το “Under the Gun” μάλλον παραμένει το αγαπημένο μου κομμάτι τους, απλά τεράστιο.
Dawnbringer – Nucleus
Καταπληκτικό μεταλ με πολλά στοιχεία διαφόρων ειδών που κολλάνε ιδανικά. Μια επικό, μια thrashy, μια black, μια doom, όλα δένουν μεταξύ τους και προσφέρουν ένα ακαταμάχητο σύνολο.
Hayaino Daisuki – Invincible Gate Mind of the Infernal Fire Hell… or Did You Mean Hawaii Daisuki (EP)
Όπως και το προηγούμενο, τέλειος και ξέφρενος συνδυασμός speed/thrash/grindcore με μελωδιάρες.
Atlantean Kodex – The Golden Bough
Τρομέρο ντεμπούτο από τους σύγχρονους βασιλιάδες του επικού μεταλ. Τα καλύτερα έρχονται.
Tales Of Medusa – The Fatal Wounding Gaze
Το επικό heavy metal μου, pt. 2. Μεγάλη μπάντα, αλήθεια.
Wormrot – Abuse
Grindcore δυναμίτης.
Deathspell Omega – Paracletus
Καλώς ή κακώς, όποτε κυκλοφορούν δίσκο παρακολουθούμε με προσοχή. Και τι δίσκο στη προκειμένη περίπτωση.
Darkthrone – Circle the Wagons
Heavy metal συγκινήσεις όπως το ομότιτλο και το “I am the graves of the 80’s” δεν γράφονται εύκολα, και οι Νορβηγοί εδώ το κάνουν καλύτερα από πολλά συγκροτήματα που όντως παίζουν heavy metal.
Salem – King Night
Witch House? Ό,τι πείτε παιδιά, με τέτοιο ήχο και κομματάρες προσωπικά δέχομαι κάθε ταμπέλα. Φανταστική ηλεκτρονική μουσική και μοναδική ατμόσφαιρα.
Crystal Castles – Crystal Castles II
Το καταπληκτικό ηλεκτρονικό σχήμα στην ίσως καλύτερη στιγμή του.
Spectres – Last Days
Φοβερό πανκ ροκ με τον ύμνο “Our Time”, αν και ειδικά στα επόμενα που κάνουν πλήρη ποστ πανκ στροφή, λάμπουν.
Danzig – Deth Red Sabaoth
Ο Evil Elvis προσφέρει ένα καταπληκτικό δίσκο εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Όλα είναι εδώ, η φωνάρα, οι μελωδιάρες, τα πάντα. “Deth Red Moon” κόλλημα από τα λίγα.
JFA – The Speed Of Sound
Οι παλιές hardcore punk καραβάνες επιστρέφουν με έναν άκρως διασκεδαστικό δίσκο.
She Past Away – Kasvetli Kutlama
3 κομμάτια, αλλά τι κομμάτια. To darkwave απόκτησε νέους ήρωες χωρίς καν να έχουν ακόμη πλήρη κυκλοφορία σε εκείνο το σημείο, και το ομότιτλο κομμάτι έσκασε κυριολεκτικά σαν βόμβα στη σκηνή, ενθουσιάζοντας όλες τις νυχτερίδες.
The Estranged – The Subliminal Man
Δικαιολογημένη η λατρεία σε αυτή τη μπάντα. Ποστ πανκ δισκάρα από άλλη εποχή.
Edit: Virgin Steele - The Black Light Bacchanalia
Απαραίτητο edit γιατί ξέχασα τον όπως όλα δείχνουν τελευταίο αξιόλογο δίσκο της πάλαι πότε καταπληκτικής επικής heavy metal μπάντας. Δισκάρα, έχω ξαναεκφράσει το θαυμασμό μου για τις συνθετικές ικανότητες του DeFeis, και εδώ χαρίζει διαμάντια όπως τα By The Hammer Of Zeus (And The Wrecking Ball Of Thor), The Orpheus Taboo και Necropolis (He Answers Them With Death).
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
Είναι άδικο για τα υπόλοιπα εξώφυλλα της χρονιάς όταν συμμετέχει και ο H.R. Giger αλλά τι να κάνουμε.
35 Likes
Πσσσσσ γαμάτο ρε πού το θυμήθηκες
Εμμμμμ το pt. 1;
1 Like
Δεν ξέρω πώς καταφέρνω κάθε εβδομάδα να τρέχω νυχτιάτικα για λίστες, νομίζω ότι βάζω πολλά στο πρόγραμμά μου. Στα γρήγορα λοιπόν, για μία χρονιά που (πάλι) έπιασα αργά και αρκετά τα έμαθα πολύ πρόσφατα. Αυτό φυσικά με μπέρδεψε στην κατάταξη και, για να μην ξεχνιόμαστε, #ξερωποιοιειστε που θέλατε μόνο πέντε ψήφους.
1. Avenged Sevenfold - Nightmare
Τρομερές συνθέσεις, γεμάτες συναίσθημα και εκπληκτική ατμόσφαιρα.
2. Volbeat - Beyond Hell/Above Heaven
Είχα ακούσει κάμποσα, αλλά δεν είχαν δώσει σημασία. Κάπου εδώ με άρπαξαν στη φωλιά τους και μου έδειξαν νέους δρόμους.
3. Ghost - Opus Eponymous
Έφεραν τα πάνω κάτω με το καλημέρα. Ακόμη και τώρα μου φαίνονται catchy σε πολλά σημεία, αλλά αδυνατώ να πω κάτι κακό. Είναι μπαντάρα.
4. Atlantean Kodex - The Golden Bough
Εδώ μιλάει το μέταλ. Αν θέλετε να μην βγαίνουν πρώτα τα μέταλ, να στρατολογήσετε τους φίλους σας για να γίνουμε Μπακογιάννηδες.
5. Serj Tankian - Imperfect Harmonies
Δεν είναι σαν τον πρώτο, αλλά έχω τεράστια αδυναμία στον Σερζ. Εδώ μέσα έχει διαμάντια που με άγγιξαν και με αγγίζουν ακόμη.
Χονόραμπλ 15άδα αλφαβητικά, τα πέντε θα μπορούσαν να είναι από πάνω.
Accept - Blood of the Nations
Alter Bridge - AB III
Deftones - Diamond Eyes
Heathen - The Evolution of Chaos
Helloween - 7 Sinners
Flotsam and Jetsam - The Cold
Gamma Ray - To the Metal
Killing Joke - Absolute Dissent
Melvins - The Bride Screamed Murder
Parkway Drive - Deep Blue
Pain of Salvation - Road Salt One
Therion - Sitra Ahra
The Sword - Warp Riders
Triptykon - Eparistera Daimones
Spock’s Beard - X
36 Likes
Είχε βγει στη λίστα του 2007 
"Tales of Medusa – Triumphant Serenade
Ό,τι έχει βγάλει το συγκεκριμένο μυστηριώδες επικό/heavy συγκρότημα είναι καταπληκτικό. Μοναδικός ήχος και προσέγγιση. To επικό heavy metal που αναζητώ."
1 Like
Αααα πες το έτσι μωρέ
Κρίμα, μου στέρησες την χαρά να του το πω εγώ.
1 Like
Είμαι εκτός βάσης για εκδρομουλα οπότε πολύ επιγραμματικα και με ελαχιστη ερευνα (πλεηλιστ αυριο)
Εξαιρετικο το 2010 και δυσκολευτηκα με τη πεντάδα μου, αλλα επελεξα το δρομο του “ποιους δίσκους ακούω ακόμα, 13 χρόνια μετά”.
RIP Μidas Fall και Bring Me The Horizon.
1. The Gaslight Anthem - American Slang
Δεν ειναι το αγαπημενο μου της μπαντας, αλλα ειναι εκείνο που με εκανα και κολλησα μαζί τους. Βιωνα τον old school ρομαντισμό τους έντονα. Βιωνα το πληγωμενο και παραγνωρισμενο σκληρο αλητακι έντονα. Ο Φάλλον υπηρξε λογος που αποφασισα να γράψω τραγουδια.
2. Arcade Fire - The Suburbs
Δεν ξερω ακριβως που στεκόμαστε με δαυτους από άποψη κανσελαρίσματος, αλλά τουτος εδώ ο δίσκος ειναι αυτό που λέει ο κοσμος Masterpiece. Συνθετική δεινότητα σε όλο της το μεγαλειο, και ενώ στη στιγμή έτρωγε χιπστερ ριτσινιές, ο συγκεκριμενος δισκος εμεινε.
3. Avenged Sevenfold - Nightmare
Τα ειπαν άλλοι. Για μένα η μεγαλυτερη στιγμη της μπαντας και ίσως η τελευταια φορά που εκανα devil horns μη ειρωνικα. Εκτοτε με απογοητευσαν (χωρις να εχω ακουσει το φετινο), αλλα τουτο απο την αρχη μεχρι το τελος ειναι φοβερο.
4. Crippled Black Phoenix - I, Vigilante
Θυμαμαι οταν βγηκε υπηρχε ενα δραμα για το αν ηταν EP ή οχι. ΕP ξε-EP - είναι εκεινο το πυροτεχνημα το τελευταιο στην ανασταση, εκεινο που κρατανε για το φιναλε. Έτσι εσκασε δαυτο και πραγματικα σε ποιον να το βαλεις και να μη χαζεψει.
5. My Chemical Romance - Danger Days: The True Lives of the Fabulous Killjoys
Εγκληματικα υποτιμημενο άλμπουμ. Στη σκια του Black Parade δεν ειχε καμια τυχη, αλλά - hot take - από αποψη χιτακίων το Danger Days ειναι καλυτερο. Μελωδιαρες παντου και γενικά φιναλε για τη μπαντα που δεν εκανε τιποτα λαθος και έχτισε το μυθο της.
Honorourable Mention + Εξώφυλλο το Alcest - που ακομα και τωρα ειναι ο go-to δισκος που θα βαλω οταν ψαχνω κατι να στρωθω στη δουλεια και δεν ξερω τι να βαλω.
29 Likes
2 γενικές παρατηρήσεις:
- έβλεπα την λίστα του, έχοντας ξεχάσει ποιον διαβάζω - ανοίγω 1 - σάπιο πλακ μέταλ - ανοίγω 2 - σάπιο και αυτό, ε λέω, δεν παίζει, ΚριστΠ 100%. Μου φαίνεται παίζεις στα ίσια @apostolisza8 ε?
- βλέπεις φατσούλα από φωτό από μπιστηγματα, βλέπεις τις λίστες του μετά…μήπως είσαι ασφαλιστής???
2 Likes