Είχε βγει στη λίστα του 2007 
"Tales of Medusa – Triumphant Serenade
Ό,τι έχει βγάλει το συγκεκριμένο μυστηριώδες επικό/heavy συγκρότημα είναι καταπληκτικό. Μοναδικός ήχος και προσέγγιση. To επικό heavy metal που αναζητώ."
1 Like
Αααα πες το έτσι μωρέ
Κρίμα, μου στέρησες την χαρά να του το πω εγώ.
1 Like
Είμαι εκτός βάσης για εκδρομουλα οπότε πολύ επιγραμματικα και με ελαχιστη ερευνα (πλεηλιστ αυριο)
Εξαιρετικο το 2010 και δυσκολευτηκα με τη πεντάδα μου, αλλα επελεξα το δρομο του “ποιους δίσκους ακούω ακόμα, 13 χρόνια μετά”.
RIP Μidas Fall και Bring Me The Horizon.
1. The Gaslight Anthem - American Slang
Δεν ειναι το αγαπημενο μου της μπαντας, αλλα ειναι εκείνο που με εκανα και κολλησα μαζί τους. Βιωνα τον old school ρομαντισμό τους έντονα. Βιωνα το πληγωμενο και παραγνωρισμενο σκληρο αλητακι έντονα. Ο Φάλλον υπηρξε λογος που αποφασισα να γράψω τραγουδια.
2. Arcade Fire - The Suburbs
Δεν ξερω ακριβως που στεκόμαστε με δαυτους από άποψη κανσελαρίσματος, αλλά τουτος εδώ ο δίσκος ειναι αυτό που λέει ο κοσμος Masterpiece. Συνθετική δεινότητα σε όλο της το μεγαλειο, και ενώ στη στιγμή έτρωγε χιπστερ ριτσινιές, ο συγκεκριμενος δισκος εμεινε.
3. Avenged Sevenfold - Nightmare
Τα ειπαν άλλοι. Για μένα η μεγαλυτερη στιγμη της μπαντας και ίσως η τελευταια φορά που εκανα devil horns μη ειρωνικα. Εκτοτε με απογοητευσαν (χωρις να εχω ακουσει το φετινο), αλλα τουτο απο την αρχη μεχρι το τελος ειναι φοβερο.
4. Crippled Black Phoenix - I, Vigilante
Θυμαμαι οταν βγηκε υπηρχε ενα δραμα για το αν ηταν EP ή οχι. ΕP ξε-EP - είναι εκεινο το πυροτεχνημα το τελευταιο στην ανασταση, εκεινο που κρατανε για το φιναλε. Έτσι εσκασε δαυτο και πραγματικα σε ποιον να το βαλεις και να μη χαζεψει.
5. My Chemical Romance - Danger Days: The True Lives of the Fabulous Killjoys
Εγκληματικα υποτιμημενο άλμπουμ. Στη σκια του Black Parade δεν ειχε καμια τυχη, αλλά - hot take - από αποψη χιτακίων το Danger Days ειναι καλυτερο. Μελωδιαρες παντου και γενικά φιναλε για τη μπαντα που δεν εκανε τιποτα λαθος και έχτισε το μυθο της.
Honorourable Mention + Εξώφυλλο το Alcest - που ακομα και τωρα ειναι ο go-to δισκος που θα βαλω οταν ψαχνω κατι να στρωθω στη δουλεια και δεν ξερω τι να βαλω.
29 Likes
2 γενικές παρατηρήσεις:
- έβλεπα την λίστα του, έχοντας ξεχάσει ποιον διαβάζω - ανοίγω 1 - σάπιο πλακ μέταλ - ανοίγω 2 - σάπιο και αυτό, ε λέω, δεν παίζει, ΚριστΠ 100%. Μου φαίνεται παίζεις στα ίσια @apostolisza8 ε?
- βλέπεις φατσούλα από φωτό από μπιστηγματα, βλέπεις τις λίστες του μετά…μήπως είσαι ασφαλιστής???
2 Likes
Λίγο λακωνική απόψε ελέω χρόνου, μια πολύ ευχάριστη χρονιά να βγάλω πεντάδα, dreading αυτό το 2013 που πλησιάζει.
Crippled Black Phoenix- I, Vigilante
Ένας από τους καλύτερους δίσκους της ιστορίας που με έχει σημαδέψει, με κάθε του κομμάτι και που φυσικά με έκανενα αποκτήσω μια περίεργη λατρεία προς το Young Poisoner’s Handbook.
The Ocean - Anthropocentric
Με το δίσκο αυτο κατάλαβα ότι το ποστ μεταλ είναι κάτι που εν δυνάμει θα μου κάνει καλό στην υγεία - μείνετε συντονισμένοι στους δέκτες σας. Μια από τις καλύτερες μπάντες των καιρών μας και ο σύγχρονος ήχος τους θεσμοθετήθηκε εκείνη ακριβώς τη στιγμή.
The Pineapple Thief - Someone Here Is Missing
Ένα από τα πιο όμορφα εξώφυλλα. Πάει στο καλό, θα το ψηφίσω κιόλας. Αλτ προγκ ροκ γεμάτο στιγμάρες, χιτάρες, συνειδητοποίησα πως ακόμη, το θυμάμαι όλο απ’ έξω.
Alter Bridge - AB III
Το αγαπημένο μου Alter Bridge, αυτή είμαι. Πως να μη σου αρέσει κάτι που ξεκινάει με το Slip To The Void;
Pendulum - Immersion
Ο Wilson δεν κυκλοφόρησε κάτι τρομερό το δυοχιλιάδεςδεκ…χαχαχαχ. Το κομμάτι “The Fountain” μέσα από την ατελείωτη δισκάρα των Αυσταλών (και τελευταία τους, alas, όμως, η επανένωση ήρθε), είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Συνεργασία με In Flames σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς, η μια κομματάρα μετά την άλλη. Εϊμαι σίγουρη πως στα χρόνια που έφτασα πλέον, ενώ θα ήθελα να το χορέψω ασταμάτητα, θα τα έφτυνα κάπου στο ένα τρίτο αλλά δεν έχει καμία σημασία.
Special mention εκτός λίστας
Against Me - White Crosses
Είναι κάπως περίεργο εδώ το ζήτημα. Ένας δίσκος που λατρεύω, με έχει βοηθήσει να βρω νόημα στην πολιτική μου κατεύθυνση, δεν γνωρίζω αν ωστόσο η βασική δημιουργός του νιώθει καλά μέσα στο δέρμα της με το να ακούει μία δημιουργία που έφτιαξε όντας άλλος άνθρωπος. Από τα καλύτερα πανκ ροκ που γράφτηκαν ποτέ.
Ten more that are beyond my heart
The Dillinger Escape Plan - Option Paralysis
Cough - Ritual Abuse
Pain Of Salvation - Road Salt One
Rosetta - A Determinism Of Morality
Enforcer - Diamonds
Intronaut - Valley Of Smoke
The Ocean - Heliocentric
Kvelertak - Kvelertak
Anathema - We’re Here Because We’re Here
Dax Riggs - Say Goodnight To The World
Name drop
Downfall Of Gaia - Epos
Igorrr - Nostril
The Gaslight Anthem - American Slang
Atlantean Kodex - The Golden Bough
Agalloch - Marrow Of The Spirit
Alcest - Ecailles De Lune
Gorillaz - Plastic Beach
The National - High Violet
Triptykon - Eparistera Daimones
Crystal Castles - Crystal Castles (III)
Blind Guardian - At The Edge Of Time
Toundra - II
Ufomammut - Eve
Grand Magus - Hammer Of The North
Samsara Blues Experiment - Long Distance Trip
letlive. - Fake History
The Menzingers - Chamberlain Waits
Gazpacho - Missa Atropos
Year Of No Light - Ausserwelt
Dalek - Untitled
Kylesa - Spiral Shadow
Brant Bjork - Gods And Godesses
The Secret - Solve Et Coagula
The Sword - Warp Riders
Kiss The Anus Of A Black Cat - Hewers Of Wood And Drawers Of Water
Les Discrets - Septembre Et Ses Dernieres Pensees
Celeste - Morte(s) Nee(s)
High On Fire - Snakes For The Divine
Julie Christmas - The Bad WIfe
Alpinist - Lichtlaerm
Lazerhawk - Redline
Dead Letter Circus - This Is The Warning
Karma To Burn - Appalachian Incantation
Hammock - Chasing After Shadows… Living With The Ghosts
Nevermore - The Obsidian Conspiracy
October Falls - A Collapse Of Faith
Pianos Become The Teeth - Old Pride
White Wizzard - Over The Top
Kayo Dot - Coyote
Eluveitie - Everything Remains As It Never Was
Darkthrone - Circle Of The Wagons
Coheed And Cambria - Year Of The Black Rainbow
Rolo Tomassi - Cosmology
Stone Sour - Audio Secrecy
My Chemical Romance - Danger Days: The True Lives Of The Fabulous Killjoys
The Soundtrack
Daft Punk - Tron: Legacy
τα απαγορευμένα
Daughters - Daughters
Arcade Fire - The Suburbs
27 Likes
Δε θα τολμούσα ποτέ να ισχυριστώ κάτι τέτοιο!
Ασφαλιστής δεν είμαι, θα αυτοκτονούσα αν έπρεπε να κάνα κάτι τέτοιο (no offence). Αλλά δεν πέφτεις και μίλια μακριά…
1 Like
περιμένοντας τον Τύρναβο…
@ARIAN @bostonflesh @Chaos @intrance @Ironman1 @LesAnTz @Moonchild92 @nikatapi
6 Likes
Δώσε μια μέρα παράτα…ακόμα θρηνούμε τον Μπακογιάννη που πήγε άκλαφτος.
1 Like
Νταξει ρε σεις, καθεται ο ανθρωπος να βγαλει τα αποτελεσματα, να κανει τα κολπα του και θα τον κρατησουμε κι αυριο βραδυ να κανει το ιδιο επειδη σημερα ειχε εκλογες της πλακας; Ακομη και η τηλεοραση ελληνικες ταινιες εχει, σχολασε ο γαμος. Αν δεν υπαρχει σοβαρος λογος, σιγα την παραταση.
7 Likes
Για τα παιδιά το πρότεινα, αλλά, όπως το θέτεις, έχεις δίκιο. Έχει επωμιστεί όλο το βάρος, μόνος του.
1 Like
χααχαχαχχα!!! Κρίμα να μην έχουμε πολιτικές εφημερίδες επιπέδου αθλητικών!!! Να βγει εξωφυλλάρα αύριο με πηχυαίους τίτλους “ήρθε ο Δούκας των Αθηνών!!!”
(οφτοπικ τέτοιο μπουρδελο με ονοματεπώνυμο (Δ.Αθηναίων) δεν το σώζει ούτε ο αρχηγός με το μπειμπι όιλ)
οντοπικ πάμε για μεγάλη έκπληξη σήμερα, εφάμιλλη αυτών που ανέφερε χτες ο @Leper_Jesus
1 Like
Έκλαψα λίγο.
1 Like
Για Avenged Sevenfold το βλέπω κι όντως θα 'ναι έκπληξη.
2 Likes
2010
- Avenged Sevenfold - Nightmare
- The Black Keys - Brothers
- Alter Bridge - III
- Volbeat - Beyond Hell / Above Heaven
- The Damned Things - Ironiclast
Deftones - Diamond Eyes
Bullet for my Valentine - Fever
The Sword - Warp Riders
Stone Sour - Audio Secrecy
Sully Erna - Avalon
Slash - Slash
Kvelertak - Kvelertak
Coheed and Cambria - Year of the Black Rainbow
Parkway Drive - Deep Blue
Accept - Blood of the Nations
My Chemical Romance - Danger Days: The True Lives of the Fabulous Killjoys
Samsara Blues Experiment - Long Distance Trip
High on Fire - Snakes for the Divine
Exodus - Exhibit B: The Human Condition
Godsmack - The Oracle
Disturbed - Asylum
Black Label Society - Order of the Black
Airbourne - No Guts. No Glory
Pro Pain - Absolute Power
Motorhead - The World is Yours
Audrey Horne - Audrey Horne
Soundgarden - Telephantasm
The Pretty Reckless - Light Me Up
Buckcherry - All Night Long
Black Country Communion - Black Country Communion
Εξώφυλλο: The Sword - Warp Riders
28 Likes
Αυτοί τρελό hype αλλά ξεφουσκωσε, ε?
3 Likes
Ετσι ακριβώς
1 Like
Καταρχάς ΜΕΓΑΛΗ μπάλα από ChrisP, Αποστόλη και Death.Eternal· απανωτά posts που πέρα από το να περιέχουν κάθε δίσκο που θα βάλω κι εγώ (νομίζω), έχουν άλλα τόσα albums που μπορεί να μην τα αναφέρω, αλλά σίγουρα τα εκτιμώ πολύ και χάρηκα που τα είδα ενώ δεν το περίμενα (π.χ. Dispirit, Agnes Vein, Downfall of Gaia, I Want you Dead).
Η δική μου πεντάδα:
Summary
Crippled Black Phoenix “I, vigilante”
Πώς γίνεται να έχεις γράψει ήδη ένα κομμάτι που μπαίνει στην κατηγορία του και-μόνο-γι’-αυτό-άξιζε-που-ασχολήθηκες-με-τη-μουσική-ρε-φίλε (για το “Burnt Rheynolds” μιλάω προφανώς), και με το νέο σου δίσκο να έχεις ένα τραγούδι που ξεπερνάει; Ναι, τόσο τρένο πήγαιναν οι CBP τότε, τόσο πολύ έδειχναν ότι τίποτε δεν μπορεί να πάει λάθος, ότι εδώ έχουμε ΤΗ μουσική αποκάλυψη της εποχής μας. Κι αν το “We forgotten who we are” (δικαίως) ξεχωρίζει με τη μία μες στο album, ας μην ξεχνάμε ότι και ΟΛΑ τα υπόλοιπα κομμάτια (ναι, μιλάω και για τη διασκευή σε Journey και για το «χαρούμενο» outro του “Burning bridges”) είναι κομμάτια που θα έκαναν το “I, vigilante” τουλάχιστον 9-άρι ακόμα και με την απουσία του προαναφερθέντος άσματος. Μιλάμε μάλλον για τα βαρύτερα (σίγουρα μέχρι τότε τουλάχιστον) κομμάτια των CBP που τους έφεραν επικίνδυνα κοντά στον metal ήχο, αλλά προσέδωσαν και στις συνθέσεις έναν «βαρύ» συναισθηματικά αέρα. Το τελευταίο αριστούργημά τους, αν και παρέμειναν μπαντάρα και για το αμέσως επόμενο (αλλά από εκεί και πέρα το χάος).
A Forest of Stars “Opportunistic thieves of spring”
ΤΕΡΑΣΤΙΑ εξέλιξη από ένα ούτως ή άλλως καταπληκτικό ντεμπούτο. O ορισμός του δίσκου-μουσικού ταξιδιού, τεράστιες σε διάρκεια συνθέσεις που όμως δε θέλεις ποτέ να σταματήσουν. Πραγματικά μεγάλο επίτευγμα, για ‘μένα οι A Forest of Stars εδώ κρατάνε ψηλά τη σημαία που είχαν καρφώσει χρόνια πριν οι Arcturus, οι Ulver κ.ά. όσον αφορά την επιχείρηση «ξεβλαχέβουμε το black metal».
Masakari “The prophet feeds”
Πάρε τον όγκο του stenchcore, μπόλιασε τον με neo-crust μελωδίες, χώσε και λίγη Japan-ίλα (αισθητικά και μουσικά), μη φοβάσαι ακόμα και την επιμετάλλωση του ήχου, και ιδού το μαγικό μίγμα των Masakari. Άψογοι κι εδώ, και στο split με τους Alpinist, και γενικά μπάντα που μας λείπει.
The Estranged “The subliminal man”
Νομίζω ότι οι όλες οι περιγραφές μέχρι τώρα συγκλίνουν στο ότι εδώ είναι το album που ΟΡΙΣΕ (τουλάχιστον ηχητικά) το πώς θ’ ακούγεται ο post-punk revival ήχος, κι αυτό αρκεί. Κάτι τέτοια συγκροτήματα απενοχοποίησαν τον χορό (και όχι το pogo) για τους πάνκηδες.
Ruined Families “Four wall freedom”
Πώς να μην είχα κολλήσει με τον συγκεκριμένο δίσκο που η παραγωγή του, κάποιες μουσικές πατέντες και τα φωνητικά του φέρνουν τόσο πολύ στο “Passion” των Catharsis; Δυστυχώς οι όποιες ομοιότητες περιορίστηκαν μόνο σ’ αυτό το ντεμπούτο, τον πιο ακραίο (θεωρώ) και ενδιαφέροντα δίσκο των Αθηναίων που μετά συνέχισαν σ’ άλλα μονοπάτια, εξίσου καλά αλλά πιο μακριά από τα προσωπικά μου γούστα. Αλλά για εκείνη τη χρονιά, ο συνδυασμός στίχων και μουσικής μ’ έκανε να πιστεύω ότι είχα βρει τους σύγχρονους D.I.Y. ήρωές μου.
Στον πάγκο:
Summary
Darkthrone “Circle the wagons”
Εγώ Enforcer δεν έχω ακούσει, οπότε δεν ξέρω αν ο απόλυτος 80’s heavy metal revival δίσκος του 2010 είναι αυτός ή το “Diamonds”, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι ακούγοντας κάθε κομμάτι του “Circle the wagons” φαντάζομαι τον εαυτό μου με μαλλιά και πέτσινα ξανά, να αγκαλιάζω άλλους ιδρωμένους τύπους και να υψώνουμε μαζί τις γροθιές μας δίνοντας όρκο στο μεγαλείο, την πόρωση και την αμεσότητα του απλού RIFF (που τελικά δεν είναι καθόλου, μα καθόλου απλό). “I am the black wizards” έλεγε το νορβηγικό black metal των 90’s, αλλά οι Darkthrone το αλλάξανε λίγο βγάζοντας το δικό τους μανιφέστο (για 3η-4η φορά στην καριέρα τους).
Sun of Nothing “The guilt of feeling alive”
Ο πιο λιτός δίσκος τους, από μία μπάντα που ξεπήδησε με πολύ πληροφορία και θόρυβο και σιγά-σιγά έφτασε ν’ απλοποιήσει όσο έπρεπε το ψυχεδελικό της μίγμα. Το βάζεις κι είναι σαν ν’ ακούς ένα ύπουλο τζαμάρισμα που δειλά-δειλά τελικά σου κατατρώει την ψυχή.
Ένα EP:
Summary
Despite Everything “With my bear hands” EP
Σοβαρή υποψηφιότητα για το πιο αγαπημένο μου ελληνικό punk rock EP όλων των εποχών! Αν και όλα τα κομμάτια είναι κυριολεκτικά 1+1 (ή μάλλον 1+1+1+1), εγώ θα βάλω στην κορυφή το “Dynamite”, αν και καταλαβαίνω και τον Death.Eternal με δικό του “Under the gun”, μιας και αναπαράγει το ίδιο riff με το “The worst” των Lagwagon!
Κι ένα demo:
Summary
Terrible Feelings demo
Οι Terrible Feelings είναι ένα συγκρότημα για το οποίο θα φάτε spam από εμένα, και μιλάμε για μία μπάντα (διαλυμένη πλέον) που αξίζει να τσεκαριστούν από οποιονδήποτε την ψάχνει με post-punk μέχρι 70’s hard rock φάση. Το demo τους συνεχίζει ν’ αποτελεί την αγαπημένη μου κυκλοφορία τους, κι αυτό όχι γιατί είμαι πρωτοδισκάκιας, απλά εδώ ηχούν πιο τσιτωμένοι, τραχείς κι αγνοί από ποτέ! Τα ίδια τραγούδια υπάρχουν και σε μετέπειτα κυκλοφορίες τους, αλλά κατά τη γνώμη μου εδώ υπάρχουν οι καλύτερες εκτελέσεις τους. Και πώς να μην ερωτευτείς αυτήν τη φωνή!
Για εξώφυλλο πάλεψαν μεταξύ τους οι Sword με τους Atlantean Kodex, κάπου εκεί ξεπήδησε ο μοϊκανός των Darkthrone για να τους σκοτώσει με τα βέλη του, αλλά χέστηκε πάνω του μόλις είδε τα διαόλια των Triptykon, τα οποία βέβαια έπεσαν για ύπνο μόλις τυλίχτηκαν στον ονειρόκοσμο των Alcest. Και κάπως έτσι έμεινε μόνος, κατάμονος, να κοιτάει βλοσυρά αυτός ο τύπος:
Τελικά το τρομαχτικό είναι πολύ πιο κοντινό, πεζό και γνώριμο απ’ ό,τι πιστεύουμε.
28 Likes
Special Teams
Τριπλή Ζώνη
Hans Zimmer - Inception OST
συνολικά για το soundtrack (και για την ταινία) δε μπορώ να πω ότι τρελαίνομαι, ακούω-βλέπω ευχάριστα αλλά το Time πάει σε άλλα επίπεδα, είναι σύνθεση για ΑΝΘΟΛΟΤΖΥ. Η καλύτερη απόδειξη για το ότι και 4 γαμημένα ακόρντα να έχεις μόνο, με τη σωστή ενορχήστρωση ακούγονται λες και ανασυντίθεται το σύμπαν
Δίχτυ ασφαλείας (λέμε τώρα)
Trent Reznor & Atticus Ross - The Social Network OST
Για τα γούστα μου δεν είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχει κάνει ο Reznor ο οποίος σαν τέντζερης κύλησε και βρήκε το καπάκι στη μούρη του Ross, αλλά είναι καλή δουλειά σίγουρα. Για το αν άξιζε Όσκαρ πάντως, ας το κρίνει κανένας άλλος 
ΛΕΓΚΑΣΥ
Daft Punk - Tron: Legacy OST
Την ταινία δεν την έχω δει καν εν τω μεταξύ… σε μια περίοδο σχετικής απραξίας για τα ρομπότ έχω την εντύπωση ότι πέρασε αρκετά στα ψιλά η εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει εδώ
Skrillex - My Name Is Skrillex
Το 2010 είναι κατά κάποιο τρόπο annus mirabilis για την EDM και ένας απ’ τους βασικούς υπεύθυνους γι’ αυτό ήταν ο μικροκαμωμένος πρώην τραγουδιάρης των From First To Last που με το πρώτο κομμάτι εδώ κερνάει έναν αχταρμά dial-up θορύβου και μελωδίας που δείχνει ότι θα πιάσει το πνεύμα της εποχής 100%. Η εκτόξευση είναι απλά θέμα μηνών και μιας ευτυχούς συγκυρίας
Γενικά όχι και καμμιά τρομερή χρονιά θα έλεγα, κάπου εδώ ως ΣΟΦΟΜΟΡΣ μπαίνουμε με τα μπούνια στον electro/whatever κόσμο χωρίς να ξεχνάμε τις καταβολές μας:
Starters
1. Bring Me The Horizon - There Is A Hell Believe Me I’ve Seen It. There Is A Heaven Let’s Keep It A Secret.
Εκθετική πρόοδος που με τέτοιο προσωπικό εκ των υστέρων μοιάζει φυσιολογική: η μπάντα παίρνει τον βασικό συνθέτη των I Killed The Prom Queen και βασική guest την Lights που κολλάει γάντι όπου συμμετέχει ενώ στα credits θα βρούμε επίσης και κάποιον Sonny Moore. Kαι τα 2 δισκάκια που ακολούθησαν ήταν εξαιρετικά και λογικά θα εμφανιστούν κάπου στις λίστες αλλά καλλιτεχνικά εδώ πιάσανε ταβάνι, θεωρώ
2. Deftones - Diamond Eyes
Πρώτος δίσκος μετά το δυστύχημα του Chi και πιάνει τόπο η ρήση “ουδέν κακόν…”. Όχι μόνο είναι ακόμα εδώ λοιπόν αλλά είναι και σε μεγάλη φόρμα τα παιδιά με ένα άλμπουμ που πιάνει επίπεδα White Pony, τολμώ να πω, και παίζει γερά για κορυφή δισκογραφίας
3. Norma Jean - Meridional
Μετά την παρένθεση του καλού αλλά λίγου Anti Mother επιστρέφουμε στις ψηλές θέσεις με δισκάρα η οποία κοιτάει προς το math παρελθόν αλλά σίγουρα προχωράει τον ήχο σε ακόμα πιο catchy κατατόπια. Η επιρροή των Deftones (με τους οποίους συνεργάστηκαν στο Anti Mother) σε κομμάτια σαν το “Day Seven” είναι έκδηλη και μόνο κακό δεν κάνει, ούτε εδώ ούτε στους επόμενους δίσκους
4. Skrillex - Scary Monsters And Nice Sprites
Αν και EP, είμαι υποχρεωμένος να το βάλω εδώ γιατί μιλάμε για κυκλοφορία που άλλαξε όλη την EDM σκηνή, έκανε όλο τον πλανήτη να νομίζει ότι “dubstep” = το ομώνυμο κομμάτι (κάτι για το οποίο τον μισούν οι πιουρίστες, λες και φταίει αυτός) και να ψάχνει “πώς διάολο το έφτιαξε αυτό”, έφερε αυτόν τον απίστευτα ταλαντούχο κοντό σε ηγετική θέση σχεδόν απ’ τη μια μέρα στην άλλη, και είναι υπεύθυνη για την ενασχόληση τόσων πολλών από μας με μπλιμπλίκια. Το EP το έδωσε ο ίδιος backstage σε ένα στικάκι USB στον deadmau5 και επειδή αυτός δεν είναι κανένας χτεσινός αλλά ξέρει τι ακούει, τον έβαλε να υπογράψει με συνοπτικές
5. Noisia - Split The Atom
Περισσότερο ακούγεται σαν compilation παρά δίσκος “ροής” αλλά δεν έχει σημασία. Το τρίο απ’ το Groningen πέρα από τα κυριολεκτικά μαθήματα sound design στον αποπάνωνα (sic), παραδίδει DnB (και όχι μόνο) μαθήματα με ένα σωρό κομμάτια που πολλοί προσπάθησαν ανεπιτυχώς να αντιγράψουν. Απόλυτο highlight και ναι, σφραγίδα ποιότητας , η συμμετοχή του θεού:
+10:
Comeback Kid - Symptoms + Cures
Ξαναμένουν έξω με δισκάρα, γκίνια, τρομερή γκίνια, τους έχει καρφώσει μάτι κλπ. Γεμάτο ύμνους τούτο ‘δω και μπόλικα guests από αγαπημένες μπάντες που έχουν εμφανιστεί (A Wilhelm Scream, Cancer Bats) ή θα εμφανιστούν (Architects) σε λίστες. Θεραπεία για τη βαρεμάρα τέλος πάντων
Four Tet - There Is Love In You
Τα έγραψα και πρωτύτερα για τον Four Tet. Μετά το διάλειμμα του Everything Ecstatic που κάπου ψιλοέμπλεκε με kraut και με έχανε, εδώ το γυρνάει σε πιο house καταστάσεις χωρίς να ξεφεύγει εντελώς όμως από το γνωστό IDM ύφος
Kanye West - My Beautiful Dark Twisted Fantasy
Πάμε κατευθείαν στο ζουμί: καλλιτεχνικά ο Kanye μέσα σ’ όλα έχει κάνει και τρομερά πράγματα όπως το “Fantasy”. Πολλοί σίγουρα αν το άκουγαν χωρίς να ξέρουν ποιος το έχει φτιάξει θα το αξιολογούσαν διαφορετικά. Η ικανότητά του σαν παραγωγός νομίζω ότι είναι αδιαμφισβήτητη, σ’ αρέσει - δε σ’ αρέσει η μουσική του. Τώρα σαν συνθέτης… γίνεται τέτοια παρέλαση ονομάτων εδώ (σοβαρά όμως, δυσκολεύομαι να σκεφτώ άλμπουμ με τόσα πολλά μεγάλα ονόματα σε guests) που είναι δύσκολο να ξέρεις ποιος έχει γράψει τι αλλά το αποτέλεσμα είναι σε επίπεδο που δε μπορείς παρά να του βγάλεις το καπέλο
Flying Lotus - Cosmogramma
Κάποια στιγμή πρέπει να ξαναπιάσω το Los Angeles που θεωρείται αλμπουμάρα αλλά δε μου είχε κάνει κλικ όταν το πρωτάκουσα. Τέλος πάντων, ο FlyLo θα είναι απ’ τους πρωταγωνιστές της (θα ‘λεγα) πραγματικά προοδευτικής electronica του πρώτου μισού της δεκαετίας τουλάχιστον. Πολύ ιδιαίτερο στυλ που μπλέκει synths και glitch με τζαζίλα και ευχάριστα διαλείμματα κατά τόπους, με τρόπο που δεν το κάνει κανένας άλλος (άντε κάπως ο Culprate αλλά με διαφορετικό στυλ) και νομίζω ότι είναι εντελώς love it/hate it κατάσταση. Δύσκολο άλμπουμ και δύσκολος παραγωγός γενικά αλλά αν σου αρέσουν τέτοια περίεργα σ’ ανταμείβει
+εξώφυλλο:
The Ocean - Heliocentric
Εναλλακτικά θα μπορούσε να μπει και το Anthropocentric εδώ αλλά βάζω αυτό που θεωρώ καλύτερο οπότε το άλλο πιάστε το ως άτυπο HM. Πρώτη επαφή με τους Γερμανούς που είχαν φιλόδοξο όραμα εδώ και νομίζω ότι έκαναν τρομερή δουλειά που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι ακόμα ψηλότερα. Τα πιανιστικά μέρη ίσως ξενίζουν κόσμο ανάμεσα στα μέταλζ αλλά μου αρέσει η αντίθεση, νομίζω δουλεύει αρκετά καλά για το concept
A Day To Remember - What Separates Me From You
Μεσολάβησε το (μέτριο imo) Homesick αλλά εδώ πετυχαίνουν πάλι καλή ισορροπία ανάμεσα στην σκληράδα και στα πχιασάρικα σημεία. Πολύ δυνατό σύνολο που νομίζω ότι στέκεται κοντά στην κορυφή της δισκογραφίας τους, ό,τι κι αν θέλει να βάλει ο καθένας εκεί
Digital Mystikz - Return II Space
Απ’ τους πρωτεργάτες του dubstep “του παλιού του ορθόδοξου” οι DMZ, για να μην πω αυτοί που την ξεκίνησαν τη φάση, και κάπως ήταν τόσο low profile που εκτός UK τους ξέρει πολύς λίγος κόσμος. Τέλος πάντων, γι’ αυτή την κυκλοφορία μες στη μέση του κύματος που έχει φτάσει τα παράγωγά τους μέχρι το (εντελώς) mainstream δεν έχω να πω πολλά πέρα από το ότι δείχνει πόσο αυτή η μουσική δεν είναι μόνο για clubs
The Dillinger Escape Plan - Option Paralysis
Το LP των Dillinger που μάλλον θα έβαζα τελευταίο σε υποτιθέμενο ranking αλλά και πάλι μιλάμε για πολύ καλό, τουλάχιστον, δίσκο. Αν δε λέει αυτό τα πάντα για το πόσο δυνατή είναι η δισκογραφία τους…
Red Sparowes - The Fear Is Excruciating, But Therein Lies The Answer
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν ξέρω γιατί δεν έβαλα σπουργίτια τουλάχιστον στη λίστα του '08. Τέλος πάντων, τιμής ένεκεν θα μπει εδώ ο τελευταίος δίσκος μιας απ’ τις καλύτερες post μπάντες των 00s που τελικά μας άφησε νωρίς. Τον έχω πιο κάτω απ’ τους προηγούμενους δύο αλλά είναι αρκετά δυνατός
The Chariot - Long Live
Οι φίλοι του ντεμπούτου των Norma Jean λογικά θα αγαπάνε και Chariot αφού πέρα από τον ιδρυτή της μπάντας, ηχητικά υπάρχουν αρκετά κοινά σημεία και πέρα από τα φωνητικά. Τέλος πάντων, οι NJ έχουν σαλπάρει για άλλες πολιτείες από καιρό αλλά οι Chariot ακόμα υπηρετούν αυτόν τον ωμό mathcore ήχο, μέχρι να σχολάσει ο γάμος
32 Likes
2010
Tier 1: Electoral
- Swans - My father will guide me up a Rope to the Sky
- Brendan Perry – Ark
- Hole – Nobody’s daughter
- Triptykon – Eparistera Daimones
- Accept – Blood of the nations
Tier 2: Bench
- Ke$ha – Animal
- Atlantean Kodex - The Golden Bough
- Scorpions – sting in the tail
- Danzig – Deth Red Sabaoth
- Darkthrone – Circle the Wagons
Tier 3: Locker room
- Nevermore – The obsidian conspiracy
- Rotting Christ - Aealo
- Killing Joke - Absolute Dissent
- Crystal Castles – Crystal Castles II
- Linkin Park - A Thousand Suns
Χονοραβλε:
She Past Away - Kasvetli Kutlama
Beastmilk - White Stains on Black Tape [demo tape]
34 Likes