Special Teams
Τριπλή Ζώνη
Hans Zimmer - Inception OST
συνολικά για το soundtrack (και για την ταινία) δε μπορώ να πω ότι τρελαίνομαι, ακούω-βλέπω ευχάριστα αλλά το Time πάει σε άλλα επίπεδα, είναι σύνθεση για ΑΝΘΟΛΟΤΖΥ. Η καλύτερη απόδειξη για το ότι και 4 γαμημένα ακόρντα να έχεις μόνο, με τη σωστή ενορχήστρωση ακούγονται λες και ανασυντίθεται το σύμπαν
Δίχτυ ασφαλείας (λέμε τώρα)
Trent Reznor & Atticus Ross - The Social Network OST
Για τα γούστα μου δεν είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχει κάνει ο Reznor ο οποίος σαν τέντζερης κύλησε και βρήκε το καπάκι στη μούρη του Ross, αλλά είναι καλή δουλειά σίγουρα. Για το αν άξιζε Όσκαρ πάντως, ας το κρίνει κανένας άλλος 
ΛΕΓΚΑΣΥ
Daft Punk - Tron: Legacy OST
Την ταινία δεν την έχω δει καν εν τω μεταξύ… σε μια περίοδο σχετικής απραξίας για τα ρομπότ έχω την εντύπωση ότι πέρασε αρκετά στα ψιλά η εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει εδώ
Skrillex - My Name Is Skrillex
Το 2010 είναι κατά κάποιο τρόπο annus mirabilis για την EDM και ένας απ’ τους βασικούς υπεύθυνους γι’ αυτό ήταν ο μικροκαμωμένος πρώην τραγουδιάρης των From First To Last που με το πρώτο κομμάτι εδώ κερνάει έναν αχταρμά dial-up θορύβου και μελωδίας που δείχνει ότι θα πιάσει το πνεύμα της εποχής 100%. Η εκτόξευση είναι απλά θέμα μηνών και μιας ευτυχούς συγκυρίας
Γενικά όχι και καμμιά τρομερή χρονιά θα έλεγα, κάπου εδώ ως ΣΟΦΟΜΟΡΣ μπαίνουμε με τα μπούνια στον electro/whatever κόσμο χωρίς να ξεχνάμε τις καταβολές μας:
Starters
1. Bring Me The Horizon - There Is A Hell Believe Me I’ve Seen It. There Is A Heaven Let’s Keep It A Secret.
Εκθετική πρόοδος που με τέτοιο προσωπικό εκ των υστέρων μοιάζει φυσιολογική: η μπάντα παίρνει τον βασικό συνθέτη των I Killed The Prom Queen και βασική guest την Lights που κολλάει γάντι όπου συμμετέχει ενώ στα credits θα βρούμε επίσης και κάποιον Sonny Moore. Kαι τα 2 δισκάκια που ακολούθησαν ήταν εξαιρετικά και λογικά θα εμφανιστούν κάπου στις λίστες αλλά καλλιτεχνικά εδώ πιάσανε ταβάνι, θεωρώ
2. Deftones - Diamond Eyes
Πρώτος δίσκος μετά το δυστύχημα του Chi και πιάνει τόπο η ρήση “ουδέν κακόν…”. Όχι μόνο είναι ακόμα εδώ λοιπόν αλλά είναι και σε μεγάλη φόρμα τα παιδιά με ένα άλμπουμ που πιάνει επίπεδα White Pony, τολμώ να πω, και παίζει γερά για κορυφή δισκογραφίας
3. Norma Jean - Meridional
Μετά την παρένθεση του καλού αλλά λίγου Anti Mother επιστρέφουμε στις ψηλές θέσεις με δισκάρα η οποία κοιτάει προς το math παρελθόν αλλά σίγουρα προχωράει τον ήχο σε ακόμα πιο catchy κατατόπια. Η επιρροή των Deftones (με τους οποίους συνεργάστηκαν στο Anti Mother) σε κομμάτια σαν το “Day Seven” είναι έκδηλη και μόνο κακό δεν κάνει, ούτε εδώ ούτε στους επόμενους δίσκους
4. Skrillex - Scary Monsters And Nice Sprites
Αν και EP, είμαι υποχρεωμένος να το βάλω εδώ γιατί μιλάμε για κυκλοφορία που άλλαξε όλη την EDM σκηνή, έκανε όλο τον πλανήτη να νομίζει ότι “dubstep” = το ομώνυμο κομμάτι (κάτι για το οποίο τον μισούν οι πιουρίστες, λες και φταίει αυτός) και να ψάχνει “πώς διάολο το έφτιαξε αυτό”, έφερε αυτόν τον απίστευτα ταλαντούχο κοντό σε ηγετική θέση σχεδόν απ’ τη μια μέρα στην άλλη, και είναι υπεύθυνη για την ενασχόληση τόσων πολλών από μας με μπλιμπλίκια. Το EP το έδωσε ο ίδιος backstage σε ένα στικάκι USB στον deadmau5 και επειδή αυτός δεν είναι κανένας χτεσινός αλλά ξέρει τι ακούει, τον έβαλε να υπογράψει με συνοπτικές
5. Noisia - Split The Atom
Περισσότερο ακούγεται σαν compilation παρά δίσκος “ροής” αλλά δεν έχει σημασία. Το τρίο απ’ το Groningen πέρα από τα κυριολεκτικά μαθήματα sound design στον αποπάνωνα (sic), παραδίδει DnB (και όχι μόνο) μαθήματα με ένα σωρό κομμάτια που πολλοί προσπάθησαν ανεπιτυχώς να αντιγράψουν. Απόλυτο highlight και ναι, σφραγίδα ποιότητας , η συμμετοχή του θεού:
+10:
Comeback Kid - Symptoms + Cures
Ξαναμένουν έξω με δισκάρα, γκίνια, τρομερή γκίνια, τους έχει καρφώσει μάτι κλπ. Γεμάτο ύμνους τούτο ‘δω και μπόλικα guests από αγαπημένες μπάντες που έχουν εμφανιστεί (A Wilhelm Scream, Cancer Bats) ή θα εμφανιστούν (Architects) σε λίστες. Θεραπεία για τη βαρεμάρα τέλος πάντων
Four Tet - There Is Love In You
Τα έγραψα και πρωτύτερα για τον Four Tet. Μετά το διάλειμμα του Everything Ecstatic που κάπου ψιλοέμπλεκε με kraut και με έχανε, εδώ το γυρνάει σε πιο house καταστάσεις χωρίς να ξεφεύγει εντελώς όμως από το γνωστό IDM ύφος
Kanye West - My Beautiful Dark Twisted Fantasy
Πάμε κατευθείαν στο ζουμί: καλλιτεχνικά ο Kanye μέσα σ’ όλα έχει κάνει και τρομερά πράγματα όπως το “Fantasy”. Πολλοί σίγουρα αν το άκουγαν χωρίς να ξέρουν ποιος το έχει φτιάξει θα το αξιολογούσαν διαφορετικά. Η ικανότητά του σαν παραγωγός νομίζω ότι είναι αδιαμφισβήτητη, σ’ αρέσει - δε σ’ αρέσει η μουσική του. Τώρα σαν συνθέτης… γίνεται τέτοια παρέλαση ονομάτων εδώ (σοβαρά όμως, δυσκολεύομαι να σκεφτώ άλμπουμ με τόσα πολλά μεγάλα ονόματα σε guests) που είναι δύσκολο να ξέρεις ποιος έχει γράψει τι αλλά το αποτέλεσμα είναι σε επίπεδο που δε μπορείς παρά να του βγάλεις το καπέλο
Flying Lotus - Cosmogramma
Κάποια στιγμή πρέπει να ξαναπιάσω το Los Angeles που θεωρείται αλμπουμάρα αλλά δε μου είχε κάνει κλικ όταν το πρωτάκουσα. Τέλος πάντων, ο FlyLo θα είναι απ’ τους πρωταγωνιστές της (θα ‘λεγα) πραγματικά προοδευτικής electronica του πρώτου μισού της δεκαετίας τουλάχιστον. Πολύ ιδιαίτερο στυλ που μπλέκει synths και glitch με τζαζίλα και ευχάριστα διαλείμματα κατά τόπους, με τρόπο που δεν το κάνει κανένας άλλος (άντε κάπως ο Culprate αλλά με διαφορετικό στυλ) και νομίζω ότι είναι εντελώς love it/hate it κατάσταση. Δύσκολο άλμπουμ και δύσκολος παραγωγός γενικά αλλά αν σου αρέσουν τέτοια περίεργα σ’ ανταμείβει
+εξώφυλλο:
The Ocean - Heliocentric
Εναλλακτικά θα μπορούσε να μπει και το Anthropocentric εδώ αλλά βάζω αυτό που θεωρώ καλύτερο οπότε το άλλο πιάστε το ως άτυπο HM. Πρώτη επαφή με τους Γερμανούς που είχαν φιλόδοξο όραμα εδώ και νομίζω ότι έκαναν τρομερή δουλειά που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι ακόμα ψηλότερα. Τα πιανιστικά μέρη ίσως ξενίζουν κόσμο ανάμεσα στα μέταλζ αλλά μου αρέσει η αντίθεση, νομίζω δουλεύει αρκετά καλά για το concept
A Day To Remember - What Separates Me From You
Μεσολάβησε το (μέτριο imo) Homesick αλλά εδώ πετυχαίνουν πάλι καλή ισορροπία ανάμεσα στην σκληράδα και στα πχιασάρικα σημεία. Πολύ δυνατό σύνολο που νομίζω ότι στέκεται κοντά στην κορυφή της δισκογραφίας τους, ό,τι κι αν θέλει να βάλει ο καθένας εκεί
Digital Mystikz - Return II Space
Απ’ τους πρωτεργάτες του dubstep “του παλιού του ορθόδοξου” οι DMZ, για να μην πω αυτοί που την ξεκίνησαν τη φάση, και κάπως ήταν τόσο low profile που εκτός UK τους ξέρει πολύς λίγος κόσμος. Τέλος πάντων, γι’ αυτή την κυκλοφορία μες στη μέση του κύματος που έχει φτάσει τα παράγωγά τους μέχρι το (εντελώς) mainstream δεν έχω να πω πολλά πέρα από το ότι δείχνει πόσο αυτή η μουσική δεν είναι μόνο για clubs
The Dillinger Escape Plan - Option Paralysis
Το LP των Dillinger που μάλλον θα έβαζα τελευταίο σε υποτιθέμενο ranking αλλά και πάλι μιλάμε για πολύ καλό, τουλάχιστον, δίσκο. Αν δε λέει αυτό τα πάντα για το πόσο δυνατή είναι η δισκογραφία τους…
Red Sparowes - The Fear Is Excruciating, But Therein Lies The Answer
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν ξέρω γιατί δεν έβαλα σπουργίτια τουλάχιστον στη λίστα του '08. Τέλος πάντων, τιμής ένεκεν θα μπει εδώ ο τελευταίος δίσκος μιας απ’ τις καλύτερες post μπάντες των 00s που τελικά μας άφησε νωρίς. Τον έχω πιο κάτω απ’ τους προηγούμενους δύο αλλά είναι αρκετά δυνατός
The Chariot - Long Live
Οι φίλοι του ντεμπούτου των Norma Jean λογικά θα αγαπάνε και Chariot αφού πέρα από τον ιδρυτή της μπάντας, ηχητικά υπάρχουν αρκετά κοινά σημεία και πέρα από τα φωνητικά. Τέλος πάντων, οι NJ έχουν σαλπάρει για άλλες πολιτείες από καιρό αλλά οι Chariot ακόμα υπηρετούν αυτόν τον ωμό mathcore ήχο, μέχρι να σχολάσει ο γάμος
