2011
1. Integrity – Thee Destroy+orr
Μάλλον είναι η πρώτη φορά που βάζω συλλογή δυστυχώς (δεν θυμάμαι τι λένε οι κανόνες). Πρόκειται για compilation με κομμάτια της Rob Orr εποχής, ο οποίος ήταν ο νέος τότε κιθαρίστας του συγκροτήματος, που κατάφερε με το παικτικό ύφος και τις επιρροές του να αναζωογονήσει τους χαρντκορ θρύλους. Τα κομμάτια δένουν τόσο καλά μεταξύ τους, με το αποτέλεσμα να ηχεί σαν “κανονικός” full-length δίσκος. Μιλάμε για την τέλεια μίξη τεράστιων μεταλλικών ριφφς και solos με σκοτεινό χαρντκορ. Ακούστε για δοκιμή το τέλειο “Black Heksen Rise” και η μελωδία του βασικού ριφφ δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από το κεφάλι σας. Λατρεύω τον ακατέργαστο ήχο του, τα κομμάτια του που όλα είναι ένα και ένα, το ύφος του γενικότερα. Συνολικά η αγαπημένη μου κυκλοφορία από τους hardcore γίγαντες.
2. Blink-182 – Neighborhoods
Η κορυφαία ποπ πανκ μπάντα επέστρεψε αρκετά χρόνια μετά το κλασικό ομότιτλο με διαφορετικό ήχο που προσωπικά με εντυπωσίασε, ουσιαστικά μια μίξη του κλασικού Blink ήχου και των προσωπικών σχημάτων της τριάδας που είχαν περισσότερα στοιχεία εναλλακτικού ροκ. Πιο σοβαροί από ποτέ, ηχητικά νομίζω επίσης πιο βατοί από ποτέ για ένα περισσότερο ευρύ ακροατήριο, βγάζοντας εντελώς την ταμπέλα των απλών χαβαλέδων που αρκετοί νομίζουν πως είναι. Για μένα προσωπικά εύκολα ο τρίτος καλύτερος δίσκος τους, με τεράστιες κομματάρες όπως τα “Natives”, “Heart’s All Gone”, “Love Is Dangerous” και “Even if she Falls”.
3. Craig’s Brother – The Insidious Lie
3/3 μελωδικές πανκ δισκάρες από τους συγκεκριμένους αφανείς ήρωες της σκηνής. “The Mistake οf Caring”, “Closure” και “Fallen” όλα διαμάντια του ήχου, όπως ολόκληρος ο δίσκος.
4. Crusades – The Sun is Down and The Night is Riding In
Το occult βιντεοκλίπ του καταπληκτικού “Attic” αρκούσε για να μείνω με το στόμα ανοιχτό και να κολλήσω με τον ήχο της πανκ μπαντάρας από τον Καναδά. Γεμάτο μελωδίες που καρφώνονται στο κεφάλι αλλά και με ένα ιδιαίτερο σκοτάδι να καλύπτει το σύνολο, έχουμε να κάνουμε με ένα από τα καλύτερα πανκ άλμπουμ των 2 τελευταίων δεκαετιών.
5. She Past Away – Belirdi Gece
Σύγχρονο κλασικό darkwave διαμάντι από τους ιδιαίτερα αγαπητούς Τούρκους, οι οποίοι είχαν ήδη αποκτήσει ισχυρό fanbase με το ντεμο της προηγούμενης χρονιάς. Εθιστικότατο.
Λοιπές Μουσικάρες:
Dephosphorus – Axiom (EP)
Καταπληκτική αρχή για ένα από τα καλύτερα σύγχρονα grindcore σχήματα. Ο Αγόρος έχει χαρακτηριστική αγριοφωνάρα, το ξέραμε ήδη από τους Straighthate, και οι συνθέσεις και ο ήχος είναι άψογα.
Phoenix Catscratch – Nectar & Wrinkles
Εγχώριο post-punk με ιδιαίτερο χαρακτήρα και εξαιρετικές συνθέσεις. Κρίμα που σταμάτησαν.
Sarabante – Remnants
Το split Επιθανάτιος Ρόγχος/Πορεία στο Περιθώριο ήταν η πρώτη μου επαφή με το crust, και μετά από χρόνια το Remnants ήταν η επίσημη αρχή της ενασχόλησης μου με το ιδίωμα. Έβαλε φωτιά στη σκηνή, φοβερό.
Brutal Truth – End Time
Το φινάλε για τους grindcore θεούς. Εξαιρετικό, όπως όλη η δισκογραφία τους.
Primordial – Redemption At The Puritan’s Hand
Σταθερά συγκινητικοί μέχρι αυτό το δίσκο, χαρίζοντας έπη όπως τα “No Grave Deep Enough”, “Bloodied Yet Unbowed” και “The Mouth Of Judas”.
Peste Noire – L’Ordure A L’etat Pur
Ακόμη μια άβολη black metal προσθήκη. Εστιάζω στις πραγματικά καταπληκτικές συνθέσεις και κάνω την πάπια, καλώς ή κακώς.
Oathbreaker – Mælstrøm
Πρώτος δίσκος για μια από τις κορυφαίες σύγχρονες “-core” μπάντες. Πολλές καρδούλες για την Caro Tanghe και την έντονη αγριοφωνάρα της. Ο πιο χαρντκορ δίσκος τους, μετά εξελίσσονται εντυπωσιακά. Το σφηνάκι Sink into Sin (I) πολύ αγαπημένο.
Kickback – Et Le Diable Rit Avec Nous
Τέλος και για τους χαρντκορ θρύλους, με δίσκο σχεδόν ισάξιο με το προηγούμενο peak τους, το No Surrender. Το σκοτάδι που πρόσθεταν στο χαρντκορ παραμένει εντυπωσιακό.
Amebix – Sonic Mass
Η μεγάλη μπάντα επιστρέφει με διαφορετικό, έντονα μεταλλικό ήχο. Το κλείσιμο του δίσκου με το ανεπανάληπτο “Knights of the Black Sun” συνεχίζει να ανατριχιάζει. Ακόμη και αν δεν γνωρίζετε το συγκρότημα, αφιερώστε 5 λεπτά και ακούστε αυτό το κομμάτι. Μιλάμε για ροκ κορυφή, ψύχραιμα τα λέω.
Today is the Day – Pain is a Warning
Ο πρώτος δίσκος που άκουσα από το μεγάλο συγκρότημα. Πολύ πιο εύπεπτος από τα παλιότερα κλασικά στη δισκογραφία τους, με μελωδικές στιγμές όπως τα εκπληκτικά “ Remember to Forget” και “This Is You” να δίνουν ανάσες μέσα στο θόρυβο.
Terrible Feelings – Death to Everyone
Άκρως εθιστικό ροκάδικο πανκ με τεράστιες κολλητικές κομματάρες όπως τα αγαπημένα “Blank Heads” και “No Meaning”.
Gridlink – Orphan
Ο grindcore πανικός συνεχίζει ακάθεκτος. Ντου από παντού.
Death Toll 80k – Harsh Realities
Ολέθριο, σκοτεινό grindcore.
Burzum – Fallen
Ο τελευταίος εξαιρετικός δίσκος του Varg. Το “Jeg Faller” επίσης μπαίνει εύκολα στα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει, καταπληκτικό.
Deathcharge – Love was born to an early Death
Εξαιρετικό γοτθικό ροκ με πανκ δυναμισμό. Ίσως να φταίει πως παλιότερα έπαιζαν d-beat.
In Solitude – The World, The Flesh, The Devil
Όπως και το προηγούμενο, εξαιρετικό, σκοτεινό heavy metal με χαρακτηριστικές μελωδίες.
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
, σε λίγο θα νομίζουμε ότι όλο το σύμπαν έχει συνωμοτήσει για να βλέπουμε το’ όνομά τους συνεχώς μπροστά μας.
