2011 λοιπόν:
Summary
1. Negative Plane – Stained Glass Revelations
Το ηπειρωτικό ‘90s black metal, δηλαδή το ευρωπαϊκό αλλά όχι norsecore, βρήκε μέσω των Mercyful Fate και των Sigh τη δίοδο για να λάμψει στην απόλυτη ψυχεδέλειά του. Κρίμα για το διάδοχο που πάνω από όλα, ήταν διάδοχος. Ο δίσκος που δείχνει πως το να μένεις παραδοσιακός δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να είσαι ρηξικέλευθος και ανανεωτικός.
2. Wolves In The Throne Room – Celestial Lineage
O δίσκος με τον οποίο ερωτεύθηκα παράφορα τους WitTR. Πιθανώς ένα από τα 10 καλύτερα black metal άλμπουμ της δεκαετίας για μένα, και ας του λείπουν οι εκτεταμένα μυθικές συνθέσεις, ή τα συναισθηματικά ξεσπάσματα του διαδόχου. Εδώ βρίσκεται μια μαγική Μέση Γη. Εκεί που ένα prayer of transformation αλλάζει τα πάντα. Εξώφυλλο χρονιάς.
3. Primordial – Redemption At The Puritan’s Hand
Πόση αντίθεση δημιουργεί το σπάσιμο των αλυσίδων του εναρκτήριου καταιγισμού σε σχέση με τον υπόλοιπο δίσκο; Δεν πειράζει, έχει τραγουδάρες. Και το “Bloodied Yet Unbowed”. Κανένας συμβιβασμός, ποτέ και πουθενά. Είτε λατρεύεις και αγαπάς με όλο σου το είναι, είτε προχωράς. Εδώ οι Primordial έγραψαν συνθέσεις με χαλιναγωγημένο αλλά όχι κατευνασμένο συναίσθημα.
4. The Devil’s Blood – The Thousanfold Epicentre
Εδώ είχα γράψει τα εξής:
«Αν υπάρχει μια μπάντα και ένας δίσκος που σηματοδότησαν την κορύφωση και την πιο ουσιαστική έκφανση του λεγόμενου occult rock revival, είναι οι The Devil’s Blood με το “The Thousandfold Epicentre”. Επικεντρωμένοι στην ηχητική πηγή που ήταν τα ψυχεδελικά παρακλάδια του '60s και '70s rock, οι Ολλανδοί δημιούργησαν ένα μνημείο αποκρυφιστικής αντί-κοσμικής μαγείας. Συνθέσεις που εξαπλώνουν μια εωσφορική αύρα, φροντίζοντας ταυτόχρονα να μην αποτελούν κινήσεις επιφανειακού εντυπωσιασμού, χάρη στο αξιοπρόσεκτο συνθετικό τους βάθος. Πέραν όμως των ηχητικών λεπτομερειών, δυο ήταν οι κυρίαρχοι πυλώνες αυτού του ανίερου οικοδομήματος. Ο “SL” που με την κιθαριστική του δουλειά επικαλέσθηκε κάθε δαίμονα που βρισκόταν στο κεφάλι του, και η απόκοσμη παρουσία της “F.The Mouth Of Satan”. Οι ερμηνείες της τελευταίας, ακόμη στοιχειώνουν τα αυτιά ανυποψίαστων και μη. Η μαύρη τους φλόγα έκρυψε το φως. Έπειτα, τέλος. The Heavens cried out for The Devil’s Blood».
5. Mitochondrion – Parasignosis
Το υπερβατικό, δυσαρμονικό death metal, με σπηλαϊκές αποχρώσεις, με έμφαση στην ψυχεδέλεια, τις μικροτονικότητες, το avant-garde του κλασικού, την ηχητική βία, το ολιστικό αριστούργημα. Το extreme metal του 21ου αιώνα.
Για να κλείσει η δεκαπεντάδα αρχοντικά:
Summary
6. In Solitude – The World, The Flesh, The Devil
Καλά, πόσο επιδραστικό έχει υπάρξει το “The Eye” του μοναδικού Βασιλιά αυτής της μουσικής; Πολύ! Πόσο σημαντικά ήταν τα reunion albums των MF; Περισσότερο από όσο τους καταλογίζεται. Εδώ οι In Solitude λάμπουμ, απομονωμένοι (ωπ) από την υπόλοιπη σκηνή. Αυτό είναι το heavy metal που προσκυνάμε και θα προσκυνάμε.
7. Ravencult – Morbid Blood
Ο απόλυτος black/thrash δίσκος και ένας από τους καλύτερους στην ιστορία. Ισάξιος δίπλα στις επιρροές του. Όλες ανεξαιρέτως.
8. Tom Waits – Bad As Me
Εδώ, είχα πει τα εξής:
«Δεν ξέρω από τι είναι κατασκευασμένος ο Tom Waits. Δεν ξέρω πως καταφέρνει έτσι κάθε φορά. Του είχε πάρει επτά χρόνια να κυκλοφορήσει νέο υλικό. Το “Bad As Me” όμως δεν ήταν απλά ένας ακόμη ποιοτικός δίσκος του. Είναι ένας δίσκος που ηχεί ταυτόχρονα φρέσκος και κλασικός από το πρώτο άκουσμα. Διάολε, είναι ένας δίσκος τόσο σωστά δομημένος, με τόσο προσεγμένες συνθέσεις, που φροντίζει ώστε κάθε μια από τις δεκατρείς αυτές στιγμές να ηχεί ξεχωριστή. Να θυμίζει κάθε πτυχή της ένδοξης καλλιτεχνικής του κληρονομιάς. Να σε αναγκάζει να φωνάξεις από ενθουσιασμό. Να πιείς! Να παρακολουθείς αποσβολωμένος την ερμηνεία του στο “Chicago”. Να τον αφήνεις να σκηνοθετεί ηχοτοπία όπως στο ομότιτλο. Να σοκάρεσαι από το κατακλυσμιαίο έπος που είναι το “Hell Broke Luce”. Να συνειδητοποιείς πως τα αγαπημένα σου τραγούδια είναι αυτά που εμπλέκεται η φυσαρμόνικα του Charlie Musselwhite».
9. Hell – Human Remains
Και μόνο πως μετά το λιώσιμο του άλμπουμ αγόρασα φούτερ της μπάντας λέει όσα αξίζει να ειπωθούν. Μυθική κίνηση.
10. Ulcerate – The Destroyers Of All
Συντριπτικό αριστούργημα που δεν θα συμβιβαστεί με οτιδήποτε λιγότερο από το εξαιρετικό. Οι Ulcerate ευτυχώς δεν έμειναν σε μια παγιωμένη κορυφή με διαφορετικά ονόματα, αλλά στο μέλλον εξελίχθηκαν…Η πρώτη τους φάση, peak-άρει εδώ.
11. Necros Christos – Doom Of The Occult
Αποκρυφιστικό blackened doom/death metal που ευτυχώς εκτιμήθηκε γιατί παραήταν άψογο για να μείνει σε ελιτίστικες λίστες.
12. Panopticon – Social Disservices
Μουσικά μιλώντας, ο αγαπημένος μου δίσκος της πρώτης φάσης των Panopticon. To post-black τους έχει ακόμα κασκάδιο αέρα, η κοινωνικοπολιτική στόχευση κάνει πηχτό το σκοτάδι, η εξέλιξη των συνθέσεων τους διαχωρίζει από το υπόλοιπο usbm. Συγκλονιστικοί.
13. Vektor – Outer Isolation
Ο δίσκος με τον οποίο άρχισαν να αποκτούν ταυτότητα, και που με έκανε να πιστέψω στο όνειρο του πως θα ηχούσαν οι Emperor αν διασκεύαζαν Watchtower.
14. Αmon Amarth – Surtur Rising
Πώς ξεπερνάς 2 κλασικά άλμπουμ; Με μπάσιμο με “Destroyer Of The Universe”. Καθόλου κακή συνέχεια, πολλά περισσότερα βασικά από απλό follow-up, ακόμη περνάω καλά.
15. Alpinist / Masakari – Split
Τα είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα για τούτους τους 2, εδώ κυκλοφορούν ένα από τα καλύτερα crust splits ever.
Άλλες 20 δισκάρες που οφείλουμε, θαρρώ, να μνημονεύουμε:
Summary
16. Trap Them – Darker Handcraft
Το dark metallic hardcore / crust punk άλμπουμ που έκανε μπόλικους ακραίους να γυρίσουν πλευρό και να ασχοληθούν με το θριαμβευτικό extreme hardcore εκείνων των ετών. Και είχε και συνέχεια…
17. Nightbringer – Hierophany Of The Open Grave
Άτιμος δίσκος, με έκανε να ασχοληθώ σοβαρά με ένα άτομο που αποδείχθηκε μαλάκας και ας είχε 2-3 πολύ καλά προτζεκτ. Το αμερικανικό ορθόδοξο τελετουργικό black, γυαλισμένο αλλά και μοχθηρό, σε όλο το μεγαλείο του.
18. Blaze Of Perdition – The Hierophant
Πολωνική orthodox black metal επίθεση, σε μια στιγμή που ευτυχώς δεν αποδείχθηκε αναλαμπή για τους μύστες.
19. Sarabante – Remnants
Παίζει να είμαι ο μόνος που θεωρώ τον επόμενο δίσκο τους τον καλύτερό τους, και ας τους πρόλαβα με το “Remnants”. Κάπου ανάμεσα σε βιλαμαλιώτικο χαρντκορ, Disfear και Tragedy, οι Sarabante άνοιξαν το χωρό, και έπιασαν συναισθηματικές κορυφές γράφοντας στην πορεία και απολαυστικά κομμάτια που ξέρεις τους στίχους έως σήμερα.
20. Θανάσης Παπακωνσταντίνου – Ο Ελάχιστος Εαυτός
Ναι και εμείς νίωσαμε τον κόσμο να καταστρέφεται παραδομένος στις στάχτες του και να ανασταίνεται σαν φοίνικας ενώ διαρκεί το “San Michele”.
21. Chelsea Wolfe – Apokalypsis
Καλησπέρα Τσέλσι. Σε ευχαριστούμε προκαταβολικά. Όχι, δεν έβγαλες ακόμη τη δισκάρα, αλλά ήδη μαγεύεις τις καρδιές μας.
22. Midnight – Satanic Royalty
Ναι γεια σας, ήρθαμε να παίξουμε speed black metal punk και να σας κλέψουμε τις καρδιές. Τι ωραία, με τα παιδιά των Venom παρέα.
23. Aosoth – III: Violence & Variations
Και ο δρόμος προς την κορυφή συνεχίζεται βίαια, με εξάρσεις, αυτοτραυματισμό, επιθέσεις, τεχνική, σκότος, μαυρίλα, δύστροπα riffs, ορθοδοξία, και άλλα τέτοια τρομακτικά που δεν είναι για όλους.
24. Altar Of Plagues – Mammal
Ένα από τα απολύτως εμβληματικά σχήματα στην πρώτη του κορυφή. Το post-black metal noise των AoP δεν ήταν διάττοντας αστέρας. Ρωγμή στον ακραίο ήχο ήταν.
25. Blut Aus Nord – 777 – Sects
Εξαιρετική στροφή για μια πολυλατρεμένη τριλογία, η οποία έδειξε πως οι BAN αυτομορφώνονται διαρκώς καλλιτεχνικά.
26. Blut Aus Nord – 777 - The Desanctification
Η συνέχεια, ήταν πιο ατμοσφαιρική και απόκοσμη, αλλά η τέχνη είναι άσκηση πνεύματος…
27. Liturgy – Aesthetica
Και κάπως έτσι, το transcendential black metal των Liturgy αλλάζει μια για πάντα τον ακραίο ήχο, δίνοντάς του την αισθητική ρευστότητα που αναζητούσε, αρκετά πιο πριν από ένα άλλο μεγάλο μπαμ. Αυτό δεν ήταν τόσο εκκωφαντικό, αλλά, με αποκορύφωμα το φετινό τους μυθικό δίσκο, άνοιξε τις πύλες σε ένα κόσμο που πατάει στην φαντασία και στην καταπίεση της πραγματικότητας ισόποσα.
28. Craft – Void
Κανένας συμβιβασμός για ένα από τα καλύτερα black metal σχήματα της εποχής.
29. Anaal Nathrakh – Passion
Η απογείωση συνεχίζεται, οι τραγουδάρες πάνε και έρχονται.
30. Rise Against – Endgame
Μάλλον αυτό είναι το εμπορικό peak τους, για μένα εδώ αρχίζει και εξασθενεί το ενδιαφέρον αλλά όχι και η αγάπη.
31. La Dispute – Wildlife
Δεν μπορώ να ακούσω μέχρι σήμερα αυτό το άλμπουμ εξαιτίας του συνδυασμού στίχων και μουσικής.
32. Oathbreaker – Maelstrom
Τι μπαντάρα ήσασταν στα δύο πρώτα άλμπουμ…Για πιο μετά, θα τα πούμε άλλη στιγμή διαφορετικά…
33. Dead To A Dying World – Dead To A Dying World
Τι ζημιά έκαναν οι FoE σε αυτό τον κόσμο…Τι νέους ουρανούς άνοιξαν οι DTADW εδώ, και στην μετέπειτα πορεία τους; Τι ξεχωριστή μπάντα είναι αυτοί; Γιατί δεν προσέχαμε όταν έπρεπε περισσότερα άτομα;
34. Agnosy – Past The Point Of No Return
Λατρεμένο ‘10s crust σχήμα, ξεκινάει μια εμβληματική πορεία.
35. Young And In The Way – I Am Not What I Am
Ασήκωτο, τεχνικό, ισοπεδωτικό και κατάμαυρο neo-crust από μια μπάντα που έχωσε τόσα post στοιχεία μέσα ώστε κάνει μπετόν αρμέ αλλά όχι δυσκίνητο τον ήχο της. Παρολίγον διάττοντας αστέρας.
Για τα 70:
Summary
- Enslave – Far East Hardcore Punk
- All Pigs Must Die – God Is War
- Mastodon – The Hunter
- Subrosa – No Help For The Mighty Ones
- Samael - Lux Mundi
- Title Fight – Shed
- Septic Flesh – The Great Mass
- Defeater – Empty Days & Sleepless Nights
- Victims – A Dissident
- Woods of Desolation – Torn Beyond Reason
- She Past Away – Belirdi Gece
- Oranssi Pazuzu – Kosmonument
- Fucked Up – David Comes To Life
- Blood Ceremony – Living With The Ancients
- This Is Past – Μισανθρωπία
- Megadeth – Thirteen
- Iceage – New Brigade
- Krallice - Diotima
- Jute Gyte – Impermanence (the best of his 5 albums in 2011)
- Demonaz – March Of The Norse
- Cloack of Altering – The Night Comes Illuminated With Death
- De Magia Veterum – Divine Antithesis
- Glorior Belli – The Great Southern Darkness
- High Spirits – Another Night
- Gallhammer – The End
- Virus – The Agent That Shapes The Desert
- Cauldron – Burning Fortune
- Portrait - Crimen Laesae Majestatis Divinae
- Gridlink – Orphan
- Death Toll 80K – Harsh Realities
- Total Control – Henge Beat
- Belgrado – Belgrado
- Deathcharge – Love Was Born To An Early Death
- Morbus Chron – Sleepers In The Rift
- Antediluvian – Through The Cervix Of Hawaah
, έχει μέσα κομμάτια που ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, ακούω σα να είναι η πρώτη φορά.
…
