Τις πιο πολλές χρονιές γίνεται αυτό.
2 Likes
x"D
34-8
3 Likes
Εδω να πω ενα μπραβο σε οσους αναμεσα στις λιστες γραφατε διαφορά ποστ με αποτέλεσμα να γαμησετε οσους θελουν να ανατρέχουν ξανα σ αυτες.
Οχι μπραβο κ παλι 
1 Like
Οι λίστες υπάρχουν στο online Excel
1 Like
Οχι όμως οι “κριτικες”
Ευχαριστουμε!
Θα γινεται καθε βδομαδα, μην φοβασαι
1 Like
Ο hopeto ειναι μποτακι, δεν γινεται να ποσταρει με τοση συνεπεια καθε ξημερωμα Δευτερας. Σημερα βγηκε firmware update του spiritcrush, υπαρχει ανταγωνισμος πια. Καλο βραδυ.
9 Likes
Που να τον είχες και στο βάιμπερ κάθε Κυριακή λίγο πριν τα μεσάνυχτα να σου κάνει χαρωπός πρόλογο από τα κείμενα που έχει γράψει εδώ και μήνες.
Και μετά να δημοσιοποιεί και τους διαλόγους σας.
6 Likes
Top 5 2012
το ίδιο μισοάδειο ποτήρι
- Matt Elliott - The Broken Man
- Gazpacho - March of Ghosts
- Damon Albarn - Dr Dee
- Sequence Theory Project - The collapse of civilization
- John Frusciante - PBX Funicular Intaglio Zone
29 Likes
Ποτέ δε συνέβη αυτό.
Για τους λάτρεις της στατιστικής, οι Foo Fighters έχουν πλέον περισσότερες πρωτιές από τους Nirvana στο παιχνίδι.
3 Likes
Κι οι Dream Theater έχουν… τριπλάσιες πρωτιές από τους Rush, κάτι που και οι ίδιοι οι DΤ θα έβρισκαν εξωφρενικό, αλλά ας μην μπούμε σε αυτή την κουβέντα!
Παρεμπιπτόντως, όσο κι αν είναι νωρίς, κρίνοντας από τα δύο πρώτα χρόνια νομίζω ότι στα 10s πρωτιές με ψήφους άνω του 20% των διαθέσιμων θα θεωρούνται περιφανείς νίκες και… παλλαϊκή αποδοχή!
Πόσο μακρινές μοιάζουν - και είναι - οι εβδομάδες στις αρχές του χρόνου όταν υπήρχαν συμμετέχοντες των οποίων η πεντάδα συνέπιπτε με την συνολική πρώτη πεντάδα!
5 Likes
Δεν ήθελα να βγαλω κανενα συμπερασμα. Χαζοπειραγμα ήταν για μια (ανούσια) κουβεντα που κρατάει χρόνια.
2 Likes
2012
Honourable mentions: Alcest, BADBADNOTGOOD, Between The Buried And Me, Blut Aus Nord, Crippled Black Phoenix, Diagonal, Dirty Projectors, Dr John, Fire & Oren Ambarchi, Gojira, Hail Spirit Noir, Katatonia, Kayo Dot, MONO, Neurosis, Sigur Ros, Smashing Pumpkins, Spawn Of Possession, Soundgarden, Tame Impala, Thank You Scientist, Toundra, Trioscapes, Scott Walker, Windhand
Παραλίγο λίστα: Converge, Deftones, The Mars Volta
TOP 15
15. Godspeed You! Black Emperor - Allelujah! Don’t Bend! Ascend!
Επιστροφή στις ψηλές πτήσεις.
14. Anglagard - Viljans Oga
Μεγάλο comeback με το ίσως τελευταίο τεράστιο symphonic prog άλμπουμ.
13. Pallbearer - Sorrow And Extinction
Φρέσκια πνοή στο παραδοσιακό μας doom!
12. The Devin Townsend Project - Epicloud
Αλμπουμάρα που έχασα όταν βγήκε, ευτυχώς ο @Outshined με έσπρωξε ξανά στον ίσιο δρόμο.
11. Anna Von Hausswolff - Ceremony
Η Anna της καρδιάς μας βάζει πλώρη να αλλάξει τους όρους της μουσικής που μας αρέσει. Μόνη της κι όλοι μας. Δεν είχαμε καμία ελπίδα.
10. Rush - Clockwork Angels
Όταν η ωριμότητα συμπορεύεται με την ποιότητα.
09. mewithoutYou - Ten Stories
Ακόμα πιο μελωδικοί κι ίσως πιο κολλητικοί από ποτέ. Arguably το καλύτερο τους άλμπουμ.
08. Niechec - Smierc w miekkim futerku
Πολωνία δεν είναι μόνο prog ή extreme metal. Είναι και jazz rock που ηχεί φλογισμένο, σχεδόν αποκαλυπτικό.
07. Dead Can Dance - Anastasis
Άλλη μια μεγάλη επιστροφή, τραγούδια πανέμορφα και μια συναυλία-όνειρο!
06. Gazpacho - March Of Ghosts
Μονοπάτι που έφτιαξαν βήμα προς βήμα και, σταδιακά, οδηγεί στην κορυφή.
TOP 5
05. Witchcraft - Legend
Έπος χωρίς τελειωμό, μόνο ύμνοι.
04. OM - Advaitic Songs
Δεν είναι δίσκους για μπάφους. Ο δίσκος είναι ο μπάφος. Ο καλύτερος δίσκος-μπάφος ever.
03. Goat - World Music
Άλλο ένα αποκαλυπτικό psych δημιούργημα, η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς κι εκ των ντεμπούτων της δεκαετίας.
02. Motorpsycho & Ståle Storløkken - The Death Defying Unicorn
Το καλύτερο άλμπουμ των Motorpsycho είναι ταυτόχρονα ένα από τα πιο απαραίτητα prog άλμπουμ της δεκαετίας. Κι ο Storlokken είναι ένας θεός.
1. Swans - The Seer
Σοκ και δέος. Σε κανένα άλλο άλμπουμ δεν ταιριάζει τόσο αυτή η φράση. Θα επιχειρηματολογούσα γιατί πιστεύω πως το The Seer είναι ίσως η μεγαλύτερη καλλιτεχνική ανατροπή που συνέβη ποτέ στην rock μουσική αλλά ας μην το τραβήξουμε τόσο. Μιλάμε πάντως για ένα κολοσσιαίο έργο, κι έπεται και συνέχεια. Top 3 δεκαετίας - τα άλλα δύο βγήκαν (δυστυχώς) την ίδια χρονιά…
Best Cover: Niechec
38 Likes
2012
Om-“Advaitic Songs”
Ne Obliviscaris-“Portal of I”
The Gathering-“Disclosure”
Gojira-“L’Enfant Sauvage”
Rush-“Clockwork Angels”
36 Likes
2012, ξεκινάμε με το καθιερωμένο μου τοπ 5 επιτραπέζιων:
1) War Of The Rings (από τα αγαπημένα μου επιτραπέζια, θέλει 6 με 8 ωρίτσες ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι αλλά τις αξίζει απόλυτα, είναι όλα τα Lord of the rings σε επιτραπέζιο)
2) Descent: Journeys In The Dark (από τα παιχνίδια που καθιέρωσαν το Dungeon Crawling, ιδανικό υποκατάστατο DnD αν δεν έχεις χρόνο και άτομα)
3) Mage Wars Arena (καταπληκτικό υβρίδιο ανάμεσα σε wargame και card game, πραγματικά υπέροχο game)
4) Robinson Crusoe: Adventures On The Cursed Island (συνεργατικό survivor game με υψηλό βαθμό δυσκολίας, thinky, pazzly)
5) Legendary: A Marvel Deck Building Game (αυτό που λέει, deck building -μην πάει ο νους σας σε Dominion είναι πολύ πιο πολύπλευρο game- με θέμα Marvel)
Πάμε στις μουσικές της χρονιάς τώρα.
1) Gojira - L’Enfant Sauvage
Οι Gojira το τερματίζουν βγάζοντας ένα αριστούργημα που μοιράζει το χρόνο του στις καθηλωτικές ατμόσφαιρες, τα progressive περάσματα και τα βαριά πορωτικά ριφ. Όταν βγήκε δεν μπορούσα να το ξεκολλήσω από τα ηχεία μου, αλλά ακόμα και σήμερα το ακούω συνέχεια. Οι κιθάρες στην αλλαγή του Explosia κατεδαφίζουν εύκολα ηχοσυστήματα οπότε συνιστάται προσοχή εκεί.
2) Devin Townsend Project - Epicloud
Νομίζω ότι αποτελεί μια παράδοση πλέον όταν βγάζει ο Devin άλμπουμ να το έχω δεύτερο στη λίστα της χρονιάς μου, είναι η τρίτη συνεχόμενη δεύτερη θέση και η έκτη φορά που μπαίνει σε δεκάδα μου. Νομίζω ότι αυτός είναι ο πιο διασκεδαστικός, fun δίσκος του και η αλήθεια είναι ότι δε χορταίνω να τον ακούω.
3) Witchcraft - Legend
Με πολύ απλά λόγια ένας από τους καλύτερους ροκ δίσκους της δεκαετίας, για μένα στο τοπ 3. 70’s feeling όσο δεν πάει με μια Sabbathική doom αύρα. Το πολύ ιδιαίτερο είναι ότι το κάνουν σχεδόν όσο καλά και οι ίδιοι οι πατέρες της μουσικής μας.
4) Katatonia - Dead End Kings
Η μεγαλύτερη κολοτούμπα που έχω κάνει ever νομίζω. Όταν βγήκε το είχα ακούσει ελάχιστα γιατί μου είχε φανεί βαρετό και μάλιστα ήταν ο λόγος που σταμάτησα να ακολουθω τους Katatonia τα επόμενα χρόνια. Σήμερα το αποθεώνω και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι σκατά είχα ακούσει τότε. Μιλάμε για τον καλύτερο δίσκο τους μετά τα Viva και Great cold. Ακούγεται σαν μια πιο σύγχρονη και φρέσκια συνέχεια του Viva Emptiness, χωρίς να είναι καθόλου ιεροσυλία το να αναφέρονται στην ίδια πρόταση οι δύο δίσκοι…
5) Parkway Drive - Atlas
Ο καλύτερος δίσκος τους είναι πραγματικά καταπληκτικός. Πάρα πολύ ξύλο, απίστευτα memorable κομμάτια, συναισθηματικά ξεσπάσματα, ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ frontman. Τα έχουν όλα πλέον για να ηγούνται στο χώρο τους, πάνω από όλους τους υπόλοιπους.
Πάμε και για τα υπόλοιπα που συμπληρώνουν τα σαράντα του 2012. Πολύ καλή χρονιά.
6) Alcest - Les Voyages De L’Ame
Υπέροχο άλμπουμ, μοναδική ατμόσφαιρα που χρησιμοποιεί την black αισθητική μόνο ως όχημα για να δημιουργήσει τα μελαγχολικά τοπία του χωρίς να εγκλωβίζεται στα βασικά χαρακτηριστικά του είδους. Ένα αιθέριο αριστούργημα με κυρίαρχο συναίσθημα τη χαρμολύπη κι ένα εξώφυλλο που οπτικοποιεί άριστα τη μουσική του. Πολύ λίγοι δίσκοι μπορούν να συγκριθούν μαζί του σε αυτό που στοχεύει να δώσει.
7) Rival Sons - Head Down
Άλλη μια ροκ δισκάρα από τους Rival Sons που μάλιστα έχω εκτιμήσει περισσότερο τα τελευταία χρόνια γιατί παλιότερα έχανε πολύ στο ζύγι με το προηγούμενο.
8) Enslaved - Riitiir
Μάλλον ο καλύτερος, πιο ολοκληρωμένος και πολύπλευρος δίσκος της κορυφαίας ακραίας μπάντας τα τελευταία είκοσι χρόνια. Black metal progressive rock με Viking υπόβαθρο γραμμένο και παιγμένο σε κάποιο τραπέζι της Valhalla που κάθονται οι φιλοσοφημένοι σκανδιναβοί εξερευνητές.
9) Rush - Clockwork Angels
Ο δίσκος αυτός είναι ένα progressive rock (με λίγο από μέταλ μέσα του) κομψοτέχνημα που βρίσκεται στην δεκάδα της χρονιάς γιατί αξίζει απόλυτα να είναι εκεί και όχι γιατί οι δημιουργοί του λέγονται Rush. Βαθιά αιώνια υπόκλιση στους μεγαλύτερους του χώρου.
10) Abigail Williams - Becoming
Βάζω να παίξει ο δίσκος θεωρώντας ότι δε θα έχει σε καμία περίπτωση τα πατήματα μέσα μου που είχε τότε, γιατί έχω απομακρυνθεί πολύ από τον ήχο του. Έλα μου όμως που μου τα έσκασε όλα, τρύπωσε το σκοτάδι μέσα στην ψυχή μου και την πάγωσε. Μετά έβαλα και Taake, Nachtmystium, Drudkh, Wodensthrone, Mare Cognitum (αυτό το Phobos είναι τρομερά και υπέροχα απόκοσμο) Bose-de-nage, Darkflight (πόσο δισκάρα το Perfectly calm) και γαμήθηκε το σύμπαν, είδα τον τριαντάρη εαυτό μου να γυρνάει από το παρελθόν και να κουρνιάζει σε μια σκοτεινή γωνιά τυλιγμένος από το μαύρο πέπλο της μουσικής κατάθλιψης. Ευτυχώς κράτησε δυο μέρες μόνο και είμαι καλύτερα τώρα, αλλά γαμώτο έχει τρυπώσει πάλι μέσα μου αυτή η παγωνιά τους και θέλω να το βάλω πάλι να το ακούσω…
11) Circus Maximus - Nine
Μοιρασμένος ανάμεσα σε Theaterικά progressive κομμάτια (τα τρία σχετικά μεγάλα του δίσκου) και φλωρομέταλ ποπίζοντα τίγκα μελωδικά τραγούδια που σου κολλάνε για πλάκα. Όλα όμως είναι κομματάρες.
12) Sylosis - Monolith
Ο δίσκος είναι μια κλωτσιά εκεί που πονάει καλά. Thrash όπως θέλω να παίζεται το 2012, με μοντέρνα μελωδικά στοιχεία δανεισμένα από τη μεγάλη της Σουηδίας σκηνή, metalcore αναφορές (πλεονασμός λέτε ε?), ακόμα και βαριά κι ασήκωτα μέρη.
13) Nightstalker - Dead Rock Commandos
Ανάμεσα στα καλύτερα ροκ άλμπουμ που έχουν βγει από δω μέσα και από αυτά που ακούω ακόμα και σήμερα αρκετά συχνά. Νομίζω ότι ο δίσκος αδικείται από την Stoner ταμπέλα που του έχει κολλήσει γιατί δεν είναι τόσο μονοδιάστατος όσο άλλοι στο χώρο. Όπως και να ‘χει, ότι γεύση και να θες να έχει το ροκ σου δεν μπορεί να μη γουστάρεις με το Children of the sun, το εναρκτήριο Go get some και το ομώνυμο… τουλάχιστον.
14) Flying Colors - Flying Colors
Το αγαπημένο μου από τα project που συμμετέχει ο Portnoy (project είπα ρε). Ο ήχος τους ταιριάζει απόλυτα στα αυτιά μου, ειδικά στο επόμενο άλμπουμ, αυτό το κολλητικό ροκ, ποπ, προγκ με ανεβάζει, μου φτιάχνει τη διάθεση και κάνει τον καφέ μου καλύτερο χωρίς να χάνει στην ποιότητά του. Το Kayla ρε φίλε πόση ομορφιά έχει να δώσει?.. Στο επόμενο θα πάμε πολύ, πολύ ψηλότερα…
15) Ihsahn - Eremita
Ο άνθρωπος λέμε δεν παίζεται, ο δίσκος είναι φοβερός και μας δίνει ένα σκασμό διαφορετικά πράγματα να παίξουμε, άριστα δεμένα μεταξύ τους. Από Black φωνητικά και καταβολές, ατμόσφαιρες τύπου Katatonia, παρανοϊκό progressive, jazz σαξόφωνα… Ο άνθρωπος λέμε δεν παίζεται.
16) Serj Tankian - Harakiri
Ο δίσκος είναι δισκάρα, ναι είναι. Εχει κομματάρες. Έχει φωνάρα. Εχει στιχάρες. Έχει καταπληκτικά βίντεο κλιπ για όλα τα κομμάτια του. Εχει και Occupied Tears. Ο δίσκος είναι δισκάρα.
17) Stone Sour - House Of Gold And Bones Part 1
No one’s laughing now… Ο χαμός γίνεται ρε, μιλάμε για τρομερό άλμπουμ. Εμπορικό hard rock και αμερικάνικο heavy metal γεμάτο τσαμπουκά και για μπόνους δωράκι περισσότερα Slipknot στοιχεία από το προηγούμενο.
18) Antimatter - Fear Of A Unique Identity
Ο δεύτερος δίσκος που βγάζει ο MIck Moss χωρίς τον Patterson, νόμιζα ότι είναι ο πρώτος αλλά έχει βγάλει κι άλλο, πετυχαίνει απόλυτα το μουσικό στόχο που βάζει. Με σκληρό ήχο, πολύ δυνατές ερμηνείες και φοβερές συνθέσεις φτιάχνει ένα σκοτεινό progressive δίσκο με grunge rock χαρακτήρα που σκοράρει πολύ ψηλά. Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσω να ακούσω και τον προηγούμενο δίσκο γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν τον είχα πάρει χαμπάρι.
19) Soundgarden - King Animal
Δίσκος με ωραία κομμάτια και φοβερές ερμηνείες. Ένα καλό Soundgarden άλμπουμ συνολικά που όμως του λείπουν οι στιγμές που ξεχωρίζουν, εκείνες που θα ήταν κορυφώσεις. Είναι καλό αυτό ή κακό? Εγώ είμαι από αυτούς που τις θέλουν εκείνες τις memorable μεγάλες στιγμές που σου κολλάνε και τις κρατάς μαζί σου, ειδικά όταν ακούω ροκ, ακόμα πιο ειδικά όταν ακούω Soundgarden. Αν και μεταξύ μας Bones of birds, Taree, Black Saturday και κυρίως Rowing είναι λίγο πιο καλά από τα υπόλοιπα.
20) Kreator - Phantom Antichrist
Ο καλύτερος δίσκος τους μετά το Violent Revolution. Τρομερά ριφ, μελωδίες, φρεσκάδα, παραγωγή, τεχνική, επίθεση ασυγκράτητη.
21) Various - Dark Country I
Ο Blues Saraceno και πολλές ακόμα συμμετοχές βγάζουν ένα άλμπουμ/συλλογή με ήχο ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος του. Δεν ξέρω καθόλου το χώρο αλλά αυτό, όπως και τα επόμενα Dark country που ακολούθησαν, το έχω λιώσει, σε πολύ μεγάλο βαθμό. Εχει κομματάρες που θα μπορούσαν όλα να είναι σάουντρακ σε ένα Sons of anarchy.
22) Tremonti - All I Was
Εγώ να πω την αμαρτία μου? Πρώτα με κέρδισε ο Tremonti, είναι και οι Creed στη μέση βλέπεις, και πολύ πολύ μετά οι Alter Bridge. Αυτός ο δίσκος είναι πολύ δυνατός, πιο metal και από τους Creed και από τους AB (αν και υπάρχουν στιγμές που έρχονται στο μυαλό και οι δύο), έχει ριφάρες και τα φωνητικά ταιριάζουν απόλυτα.
23) A Forest Of Stars - A Shadowplay For Yesterdays
Αγαπημένος δίσκος, απίστευτα θεατρικός κρατώντας τον black metal χαρακτήρα του. Το Gatherer of the pure εκτός από υπερκομματάρα έχει και εκπληκτικό βίντεο κλιπ.
24) Coheed And Cambria - The Afterman: Ascension
Ωραία άλμπουμ και τα δύο, με πιο απλές δομές από το παρελθόν αλλά πολύ καλά κομμάτια. Για να είμαι ειλικρινής όμως σχεδόν ποτέ δε θα προτιμήσω να βάλω αυτό σε σχέση με κάποιο από τα Apollo.
25) Soen - Cognitive
Καλώς τα, τα παιδιά. Στον πρώτο τους δίσκο μας δηλώνουν την αγάπη τους για τους Tool και τους Perfect Circle με λίγο από Opeth (είναι κι ο Lopez λογικό θα μου πεις) αλλά το κάνουν πολύ, πολύ, πολύ καλά. Από τότε μια μικροψυχωσούλα την έχω πάθει με αυτούς, μετά βέβαια τα πράματα ξέφυγαν με δίσκους από άλλα επίπεδα…
26) Adrenaline Mob - Omerta
Καταλαβαίνω ότι φαίνεται σα να γουστάρω ότι έχει μέσα Portnoy αλλά δεν ισχύει, εκτός από όταν ισχύει. Εδώ έχει και Allen που είναι φωνάρα, έχει και γκρουβάτο διασκεδαστικό hard rock, οπότε ναι, γουστάρω.
27) Woods Of Ypres - Woods 5: Grey Skies And Electric Light
Ενας καταπληκτικός doom gothic δίσκος που ακούγεται πολύ έντονα σα σημείωμα αυτοκτονίας, κραυγή απόγνωσης του David Gold, είτε από τραγική συγκυρία είτε επιλογή.
28) Paradise Lost - Tragic Idol
Ξεκίνημα με μια τετράδα φοβερών κομματιών, με τα επόμενα δύο να μη μας χαλάνε καθόλου. Το darkness έχει μια υπέροχη doomίλα στη μέση που σε συνδυασμό με το πολύ ωραίο lead και τα φωνητικά του Holmes φέρνουν μνήμες από το βαθύ παρελθόν. Το ομώνυμο είναι ίσως το καλύτερο του δίσκου και τα δύο τελευταία τονίζουν ακόμα περισσότερο την ήδη σαφή κατεύθυνση του άλμπουμ, ειδικά δε το glorious end. Τι λείπει από το δίσκο? Το καινούργιο, το φρέσκο, το διαφορετικό, ο δίσκος ακούγεται σα να βγήκε κατευθείαν από τα μέσα των 90’s. Ε και, είναι κακό αυτό? Όχι απαραίτητα, αλλά στους Lost μου άρεσε πολύ ο αδέσμευτος, μουσικά, χαρακτήρας τους. Έτσι το Tragic Idol είναι στους τριάντα καλύτερους δίσκους της χρονιάς, αλλά για μένα όχι πολύ ψηλά.
29) Three Days Grace - Transit Of Venus
Ωραίος δίσκος με μερικά πολύ δυνατά κομμάτια. Έχει ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι από τη μία είναι κάποια κομμάτια πιο βαριά, όχι μόνο πιο σκληρά αλλά και πιο μαύρα, από το συνηθισμένο τους ενώ στην αντίποδα υπάρχουν τα κλασσικά πιο ραδιοφωνικά τους τραγούδια που έχουν πάει ακόμα πιο βαθιά στο εμπορικό ποπ χαρακτήρα με μια αισιόδοξη μάλιστα χροιά. Συνολικά υπάρχει μια ισορροπία και τελικά έχουμε έναν πολύ καλό δίσκο.
30) Jack White - Blunderbuss
Δε μου αρέσουν οι White Stripes, καθόλου. Ο Jack White αντίθετα μου αρέσει αρκετά. Σε κάποια επόμενα άλμπουμ του μάλιστα πάρα μα πάρα πολύ, αλλά κι αυτό είναι πολύ καλό.
31) Beth Hart - Bang Bang Boom Boom
Χωρίς τον Bonamassa και σε δικές της συνθέσεις, γράφει κομματαρες εκπληκτικές όπως το caught out in the rain, το ομώνυμο, το πρώτο και μερικά ακόμα πολύ καλά βάζοντας τις μοναδικές της ερμηνείες στο προσκήνιο. Μοιράζει ανατριχίλες.
32) And You Will Know Us By The Trail Of Dead - Tao Of The Dead
Δυσκολεύομαι να περιγράψω το δίσκο αυτό, θεωρητικά έχει πολλά ετερόκλητα στοιχεία από punk και hardcore μέχρι πιο prog rock που με κάποιο τρόπο δουλεύουν σα σύνολο και τελικά μου δίνουν μια post alternative υφή, ή τουλάχιστον όπως εγώ θα είχα στο μυαλό μου έναν post χαρακτηρισμό της μουσικής. Πάντως είναι πολύ ωραίο.
33) Wodensthrone - Curse
Φοβερό, ατμοσφαιρικό black metal από αυτά που σε ρίχνουν σε κατάμαυρα μελαγχολικά ταξίδια που δυσκολεύεσαι να αφήσεις άμα τα ξεκινήσεις.
34) Lamb Of God - Resolution
Ωραίος δίσκος με κάποια φοβερά ριφ, κάποια πολύ πορωτικα κομμάτια αλλά και κάποια λιγότερο καλά. Πάντως τα desolation, ghost walking και undertow είναι κομματαρες.
35) Carach Angren - Where The Corpses Sink Forever
Ε ναι, συμφωνικό black metal με εμπνευσμένες συνθέσεις και γενναίες δόσεις θεατρικότητας. Count me in. Το the funerary dirge of a violinist αξίζει και λίγο παραπάνω από τον υπόλοιπο δίσκο.
36) In Mourning - The Weight Of Oceans
Μελωδικό death metal με το κρύο του χειμώνα που έχουν συνήθως οι μπάντες από τη Φινλανδία (αυτοί είναι Σουηδοί όμως). Συνδυάζει δύο διαφορετικά καφρικα φωνητικά, καθαρά και ωραίες μουντές μελωδίες που δημιουργούν τις αντίστοιχες ατμόσφαιρες.
37) Muse - The 2nd Law
Δίσκος που ξεκινάει με τον καλύτερο τρόπο, το Supremacy είναι κομματάρα. Έχει μέσα αρκετά στοιχεία που θυμίζουν Queen αλλά συνολικά, παρά τις πολύ ψηλές του κορυφές βλέπε Supremacy και Animals, είναι πιο αδύναμο από τα προηγούμενα άλμπουμ, ή έστω ταιριάζει λιγότερο με τα γούστα μου.
38) Soulfly - Enslaved
Είναι ένας ωραίος δίσκος, σε άλλη πιο ακραία κατεύθυνση από τις προηγούμενες δουλειές τους. Όταν βγήκε είχα ψιλό απογοητευτεί γιατί ήθελα ένα δίσκο πιο κοντά στα πέντε πρώτα τους αλλά τελικά πρέπει να παραδεχτώ ότι έκατσε καλά στην πορεία του χρόνου. Ακόμα το βάζω που και που να παίξει.
39) Opera Chaotique - Death Of The Phantom Of The Opera
Τους άκουσα πρώτη φορά όταν είχαν παίξει support σε κάποιο Rockwave, τώρα πως κολλούσαν εκεί δεν έχω ιδέα αλλά είχα εντυπωσιαστεί. Έχουν μία dark jazz, cabaret, musical goth themed πρόταση με τη μουσική και την αισθητική τους να είναι ιδιαίτερα ελκυστική.
40) The Night Flight Orchestra - Internal Affairs
Ο πρώτος δίσκος τους είναι πολύ καλός και διασκεδαστικός, ειδικά αν deep down inside είσαι λίγο φλώρος που γουστάρει άπειρα με 80’s aor ποζεριές. Δε θα πω πολλά περισσότερα τώρα γιατί θα τα πούμε πολύ εκτενέστερα ξανά και ξανά στη συνέχεια…
ΥΓ: Το 2011 βγήκε το Svartir Sandar των Solstafir αλλά το spotify με κρέμασε δίνοντάς το στο 2012. Ο δίσκος αυτός μου αρέσει πάρα πολύ (θα ήταν εικοσάδα μάλλον το 2011), το δε Fjara είναι από τα πολύ ζόρικα κομμάτια, αν το συνδυάσεις με το βίντεο κλιπ του μάλιστα δε βγαίνει εύκολα…
39 Likes
Τελεια ουτε αυτο, ουτε το kreator το θυμομουν για 2012, ειναι δευτερα πρωι και εχω ηδη 9 για 5αδα… Ζόρικη χρονιά 
5 Likes
Πάμε 2012 χωρίς πολλά-πολλά:
1. Swans - The Seer
2. Witchcraft - Legend
3. Chromatics - Kill for Love
4. Dead Can Dance - Anastasis
5. OM - Advaitic Songs
- Godspeed You! Black Emperor - 'Allelujah! Don’t Bend! Ascend!
- Neurosis - Honor Found in Decay
- UFOmammut - ORO: Opus Primum
- Melvins - Freak Puke
- High on Fire - De Vermis Mysteriis
- Baroness - Yellow & Green
- Earth - Angels of Darkness, Demons of Light II
- MONO - For My Parents
- DIIV - Oshin
- Crippled Black Phoenix - (Mankind) The Crafty Ape
- The Mars Volta - Noctourniquet
- Rush - Clockwork Angels
- Parquet Courts - Light Up Gold
- Killing Joke - MMXII
- Accept - Stalingrad
Cover
Soundtrack
41 Likes