2012
- It’s not because of you
- It’s all because of you
#35-31
Summary
#35
The Safety Fire – Grind The Ocean
Λοιπόν, αυτοί θα μπορούσαν να γίνουν μεγάλοι στο modern prog/djent. Αλλά δεν έγιναν. Αλλά θα μπορούσαν.
#34
Testament - Dark Roots Of Earth
Μαθήματα αξιόπιστα καλού heavy metal από παλιοσειρές.
#33
Billy Talent – Dead Silence
Σταθερά καλοί σε αυτό που κάνουν, με κάθε άλμπουμ να περιλαμβάνει πάντα 2-3 κομματάρες (“Surprise Surprise” ftw)
#32
Lacuna Coil – Dark Adrenaline
Το άλμπουμ των Lacuna Coil που ακούω πιο ευχάριστα από οποιοδήποτε άλλο πλέον. Πολύ-πολύ διασκεδαστικό.
#31
The Night Flight Orchestra - Internal Affairs
Εκτίμησα αναδρομικά τα δυο πρώτα άλμπουμ των TNFO. Συνεχίζω να τα θεωρώ κάπως πιο άγουρα σε σχέση με τις δουλειές που ήρθαν μετά, αλλά κι εδώ υπάρχουν τραγουδάρες.
#30-26
Summary
#30
Grand Magus - The Hunt
Ο JB συνεχίζει παραμένει απτόητα λιτός, ουσιώδης και πάντα καθαρά heavy metalικός.
#29
Gojira - L ’ Enfant Sauvage
Οι Γάλλοι έχουν εξελιχθεί σε μια ποιοτική σταθερά με κάθε κυκλοφορία τους. Το κάτι παραπάνω πλησιάζει αργά και σταθερά.
#28
Kamelot – Silverthorn
Πρώτη δουλειά με τον Kaverik, ο οποίος στέκεται αναμενόμενα εξαιρετικά. Σε γενικές γραμμές το συνολικό αποτέλεσμα είναι αρκετά ικανοποιητικό, έστω κι αν δεν πιάνει μεγαλεία του παρελθόντος.
#27
Periphery - Periphery II: This Time It’s Personal
Πολλοί θεωρούν το πρώτο τους ως το πιο εντυπωσιακό και σημαντικό άλμπουμ της μπάντας, αλλά για μένα η πραγματική εκκίνηση έγινε με αυτή εδώ την σούπερ από πολλές απόψεις δουλειά.
#26
Between The Buried And Me - The Parallax II: Future Sequence
Κλασσικοί, επικά προοδευτικοί και όμορφα χαοτικοί BTBAM που πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο.
#25-21
Summary
#25
Serj Tankian – Harakiri
Αγαπάμε Serj προφανώς. Κι όταν βγάζει κάτι στο ύφος που του πάει είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα είναι αρκετά καλό και πάνω.
#24
Tenacious D - Rize of the Fenix
Για τους roadie αυτού του κόσμου θα υπάρχουν πάντα οι Tenacious D. Και για εμάς. Και για όλους.
#23
Rival Sons - Head Down
Σαφή βήματα μπροστά που οδηγούν προς την απογείωση.
#22
Adrenaline Mob – Omerta
Το πρώτο νέο project του Portnoy στην μετά-Theater εποχή, τον βρίσκει παρέα με τον Russell Allen να μας κερνάνε τραγουδάρες σαν το “Indifferent” και το “Down The Line” και να γουστάρουμε, απολαμβάνοντάς τους μακριά από το prog και σε πιο modern metal μέρη.
#21
The Gaslight Anthem – Handwritten
Εδώ οι TGA έβγαλαν ένα άλμπουμ που ξεπερνάει το όριο του μουσικού τους ύφους και κανονικά θα πρέπει να αρέσει σε όποιον ακούει rock, ανεξαρτήτου επιμέρους ιδιώματος.
#20-16
Summary
#20
Circus Maximus – Nine
Με λίγο πιο hard rock στοιχείο στο prog τους, οι Circus Maximus εδώ γράφουν μαζεμένα μερικά από τα πιο όμορφα κομμάτια τους.
#19
Paradise Lost - Tragic Idol
3η σερί εξαιρετική δουλειά για τους Paradise Lost. Ίσως η καλύτερη σαν σύνολο των τριών, ίσως κι όχι, εν τέλει. Μικρή σημασία έχει.
18
Katatonia - Dead End Kings
Υπέροχα γκρίζο τοπίο, σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των Katatonia. Το “The Racing Heart” να παίρνει ψυχές.
#17
Graveyard - Lights Out
Ισάξιο του “Hisingen Blues”, ένα ακόμα άλμπουμ για να γεμίζει το ποτήρι, παρέα με φίνο, παλιακό hard rock.
#16
Halestorm - The Strange Case Of…
Το δεύτερο (και καλύτερο) άλμπουμ των Halestorm είναι ένα άλμπουμ φτιαγμένο για να φέρει το (hard) rock στο mainstream, καθιστώντας την Lzzy Hale σταρ και role model για το female fronted rock της γενιάς της. Είναι γεμάτο χιτάκια και δεν αποτελεί τόσο έκπληξη το ότι τους χάρισε ένα βραβείο Grammy.
#15-11
Summary
#15
Coheed And Cambria - The Afterman: Ascension
Νέος γύρος ιστοριών, νέα μέλη, ίδια υψηλή ποιότητα. Εγγυημένο μουσικό escapism από τον Claudio και την παρέα του, στο πρώτο μέρος του “The Afterman”.
#14
Marillion - Sounds That Can’t Be Made
Άλμπουμ που ξεκινάει με το “Gaza” και κυρίως που κλείνει με το “The Sky Above The Rain”. Τι περισσότερο πρέπει να ειπωθεί; Σφραγίδα ποιότητας Marillion, σε ένα άλμπουμ που τους ξαναβάζει σε πορεία κορυφής.
#13
Neal Morse – Momentum
Ωραίο το πέμπτο μέρος του “Thoughts”, ωραίο το ακουστικό “Smoke And Mirrors”, πολύ αγαπώ το Beatlικό “Freak”, αλλά το “World Without End” διάρκειας 33:39 είναι από τα μεγαλύτερα (όχι μόνο σε διάρκεια) έπη που έχει γράψει ο Neal. Κι έχει γράψει πολλά σπουδαία έπη.
#12
Tremonti - All I Was
Πρώτη προσωπική δουλειά για τον Mark, όπου μας συστήνεται και ως lead singer. Με πιο heavy κατεύθυνση, αλλά πάντα με το songwriting ως βασικό άξονα και κύριο δυνατό του σημείο. Κι αυτό το “Things I’ve Seen” το άτιμο μοιράζει πόνο…
#11
Rush - Clockwork Angels
Δεν υπάρχει κανείς άλλος σαν τους Rush, γενικότερα. Αυτό το έχουμε εμπεδώσει πλέον. Και δεν υπάρχει κανείς άλλος με τόσο καλό τελευταίο άλμπουμ, μετά από τόσο μεγάλη δισκογραφική πορεία.
#10-6
Summary
#10
Devin Townsend – Epicloud
Το ως τότε αποκορύφωμα της προσωπικής δισκογραφίας του Devin, είναι επικό και δυνατό! (είπα να γράψω μια μαλακία). Top 3 Devin άλμπουμ πιθανότατα.
#9
Soundgarden - King Animal
Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μέρα που έφτασε στα χέρια μου το βινύλιο του “King Animal” της επιστροφής των Soundgarden μετά από 16 χρόνια δισκογραφικής απουσίας. Νομίζω ότι είχα λυγίσει από την συναισθηματική φόρτιση. Ακόμα το θεωρώ εξαιρετικό, αλλά για κάποιο λόγο μετά από όλα όσα συνέβησαν νιώθω ένα αγκάθι να υπάρχει όταν το ακούω. Παραμένει μοναδικό, όπως μοναδικοί παρέμειναν πάντα οι Soundgarden.
#8
Slash with Myles Kennedy And The Conspirators - Apocalyptic Love
Το πρώτο full length άλμπουμ της συνεργασίας του Slash με τον Myles Kennedy (και τους Conspirators) είναι βουτηγμένο στην hard rock καύλα. Μια συνεργασία made in heaven.
#7
Flying Colors - Flying Colors
Νέων ξεκινημάτων συνέχεια για τον Mike Portnoy με ένα από τα καλύτερα project που έφτιαξε ποτέ. Παρέα με τον Neal, τον Steve Morse, τον Dave LaRue και την pop-rock φωνάρα του Casey McPherson φτιάχνουν μια μπαντάρα που δένει το prog rock με τους Muse και γράφουν υπέροχα τραγούδια, είτε αυτά είναι potential hits (“Kayla”, “The Storm”), είτε 12λεπτα έπη (“Infinite Fire”).
#6
The Siren Tower - A History Of Houses
Ένα απόλυτο outsider που φαντάζομαι ελάχιστοι γνωρίζουν. Ένα μυστικό της Αυστραλιανής σκηνής που δεν θα έπρεπε να είναι μυστικό. Ένα υπέροχο rock άλμπουμ, γεμάτο μελωδιάρες, που ανάθεμα αν ήξερα σε πιο ιδίωμα ταιριάζει καλύτερα. Έχει πολλές ακουστικές κιθάρες, μια υπέροχα βαθιά φωνή με Aussie accent, και τραγούδια που διηγούνται πονεμένες ιστορίες. Είναι τόσο καλό που θα μπορούσα πολύ εύκολα να το έχω ακόμα και #1.
#5
Threshold - March Of Progress
Οι Threshold – που θυμίζω ότι ποτέ δεν απογοήτευσαν – με τον Mac να έχει φύγει από τον μάταιο τούτο κόσμο, αποφασίζουν να επαναφέρουν τον Damian Wilson στις τάξεις τους και πραγματοποιούν ένα τρομερό και σχεδόν αναπάντεχα επιτυχημένο restart. Το "March Of Progress” είναι τόσο καλό που διεκδικεί μια θέση ανάμεσα στις 3-4 καλύτερες δουλειές τους.
#4
Shinedown – Amaryllis
Το mainstream στοιχείο αρχίζει να επικρατεί του hard rock χαρακτήρα, αλλά αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι το συνθετικό κομμάτι, το οποίο παραμένει σε υψηλότατα επίπεδα. Ειδικά σε τραγούδια όπως το “Follow You” ή το “Through The Ghost” που ο Brent Smith δικαιώνει όσους τον θεωρούμε από τις καλύτερες σύγχρονες φωνές στη rock μουσική.
#3
Witchcraft – Legend
Ο Pelander είναι ένας παλαβός τύπος που κανείς δεν μπορεί να ψυχολογήσει. Εδώ αποφασίζει να κάνει τον ήχο των Witchcraft πιο βαρύ και πιο σύγχρονο, κι εκεί που περιμένεις ότι δεν θα δουλέψει όλο αυτό, προκύπτει το αριστούργημα της καριέρας του, με πρώτο και καλύτερο τον ύμνο του “It’s Not Because Of You”.
#2
Stone Sour - House Of Gold & Bones Part 1
Αυτό εδώ είναι ΤΟ απόλυτο δημιούργημα των Stone Sour, το μόνο άλμπουμ που κοιτάζει στα μάτια τις καλύτερες δουλειές των Slipknot. Το heavy rock όπως πρέπει να είναι, με μια από τις καλύτερες φωνές ever (κι όχι μόνο της γενιάς της), με ρεφραινάρες, riffάρες, στιχάρες, νεύρο, συναίσθημα, τα πάντα όλα.
#1
Headspace - I Am Anonymous
Μια μπάντα παλιών φίλων, όπου ο καθένας στην δική του πορεία απέκτησε τα δικά του γαλόνια. Οι Lee Pomeroy και Pete Rinaldi είναι κατά βάση hired guns με σπουδαίο βιογραφικό συνεργασιών, ο Damian Wilson γνωστός από Threshold, Ayreon κλπ, κι ο Adam Wakeman, πέραν από γιος του Rick, υπήρξε για πολλά χρόνια το 5ο (ημί)κρυφο μέλος των Sabbath μεταξύ πολλών άλλων που έχει κάνει.
Το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν με το σχήμα των Headspace είναι ένα progressive metal διαμάντι που για κάποιο λόγο έμεινε στην αφάνεια.
Αξίζει να τσεκαριστεί, όσο ακόμα υπάρχουν σημάδια ζωής στις τάξεις της μπάντας.
Full review: Headspace - I Am Anonymous
