(λολ, μα την έχω ετοιμάσει)
1. Blood Ceremony - The Eldritch Dark
2. Universe217 - Never
3. Nick Cave & The Bad Seeds - Push the Sky Away
4. Ghost - Infestissumam
5. David Bowie - The Next Day
~Respect σε Alice in Chains, Chelsea Wolfe, Jex Thoth, και πολλούς άλλους που ξεχνώ.~
Καλύτερο εξώφυλλο, αυτό του @apostolisza8 → In Solitude - Sister
Kawir - Isotheos
Blackberry Smoke - The Whippoorwill
Graveyard - Lights Out
Nightstalker - Dead Rock Commandos
Stone Sour - House of Gold & Bones – Part 1
Rival Sons - Head Down
Architects - Daybreaker
Accept - Stalingrand
H.E.A.T. - Address The Nation
Paradise Lost - Tragic Idol
Parkway Drive - Atlas
5. Lana Del Rey - Born To Die
4. Gary Clark Jr - Blak and Blu
3. Gojira - L’Enfant Sauvage
2. Slash feat. Myles Kennedy & The Conspirators - Apocalyptic Love
1. Witchcraft - Legend
Propagandhi – Failed States
πωωω την πατάω με τα Ελληνικά δεν τα θυμάμαι ποτέ 
I couldnt have said it better myself!
or, in marital terms, the baby of ANTI and Χορις Περιδεραιο hitting puberty in downtown μνημονιακή (και αμνήμονα) Αθήνα, ανάμεσα στα σκουπίδια και το χαος
Με συγκινείς.
2012 δυστυχώς χωρίς πολλά λόγια γιατί δεν βγαίνει…φώτος χρωστούμενες.
Deftones - Koi No Yokan
Όπως το είπε πριν κάποιος, ξυράφι. Τα έχουμε πει πολλάκις, άλλη μια κορυφή.
Sigur Ros - Valtari
Συνδεδεμένο με πολύ προσοωπική περιόδο, δεν μπορούσε να λείπει. Η τετράδα από Ekki Mukk έως το Dauðalogn είναι από τις πιο όμορφες ambient στιγμές ever, τρανή απόδειξη η εκτέλεση των τριών από τα 4 στο Ηρώδειο φέτος το καλοκαίρι
OM - Advaitic Songs
Δςν ξέρεις αν την έχεις πιει ή αν είσαι σε κάποιο μιναρέ. Και τα δύο μοιάζουν λογικά.
Godspeed You! Black Emperor - Allelujah, don’t bend, ascent!
Επιστροφή και ο τελευτάιος τόσο μεγάλος δίσκος τους. Το Mladic είναι κομμάτι - κληρονομιά.
Witchcraft - Legend
H καλύτέρη αμιγώς rock, με όποια έννοια και αν οριστεί, στιγμή της δεκαετίας. Pelander και συνθέσεις στο θεό, Dead End το έπος που αρμόζει στα έπη.
Swans - The Seer
2012, Οκτώβριος. Επαγγελματικό ταξίδι στο Μόντρεαλ. Μένω παραπάνω για να δω την πόλη και οι Swans παίζουν στο La Tulipe. Περπατάω 7 χιλιόμετρα (κινητά και πρόσβαση στο internet άλλης εποχής τότέ), φτάνω απέξω, sold out. Περιμένω και μας βάζουν στο τελευταίο μισάωρο. Βλέπω ζωντανά το Apostate που έκλεισε το live. Ακόμα δεν πιστεύω τι είδα, ακόμα δεν έχω χωνέψει πόσο τεράστιο είναι το The Seer.
Y.Γ. όταν μας βάλανε ενώ ήταν sold out, είχα γύρω στα 3 μέτρα ελεύθερο χώρο προς κάθε κατεύθυνση.
Γαμώτο, όταν συνδυάζει τα πάντα σωστά προσκυνάω. Αλλά σε μερικά με χάνει.
Η προηγούμενη εβδομάδα πήγε έργο από δουλειές και κούραση αλλά για την ιστορία, τίποτα από τις ψήφους μου απ ότι φαίνεται δεν επηρέασε την κατάταξη μιας που πήγαν σε κάτι τελείως υποτιμημένους Grails, Giles Corey και Car Seat Headrest. Περνάμε πλέον σε χρονιές πολύ δύσκολες. Πολύ δύσκολες γιατί ήμασταν ενεργά εκεί. Θα το κάνουμε όμως.
ΠΕΝΤΑΔΑ
Converge - All We Love We Leave Behind
Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη χαρά και πόνος από την αγάπη; Η καλύτερη μπάντα του σύμπαντος σε έναν από τους πέντε καλύτερους δίσκους της δεκαετίας εξηγεί το γιατί. Δεν μπορώ να λέω πολλά για αυτό το δίσκο, και δεν χρειάζεται.
Amenra - Mass V
Το πέμπτο ήταν η πρώτη μου επαφή με αυτό το ανοσιούργημα του φλαμανδικού τρόμου που ονομάζεται Amenra. Από τότε, πίστεψα. Στη μαύρη σπηλιά του Nowena και στον πόνο που δεν έχει πρόσωπο και μορφή. Στην πρώτη μου ενήλικη αγορά βινυλίου με δικά μου λεφτά, ήταν ένα από αυτά.
Witchcraft - Legend
Θυμάμαι να έχω μάθει αυτό το δίσκο εδώ μέσα. Θυμάμαι να μην μπορώ να συγκρίνω καλύτερο κομμάτι για τουλάχιστον ένα χρόνο με το It’s Not Because Of You. Και το ειρωνικό είναι ότι μέσα στο μυαλό του magnus δεν ξέρω τι επικρατεί, μας έδωσε όμως κάτι συνολικά πανέμορφο και σαρωτικό.
Katatonia - Dead End Kings
Ο αγαπημένος μου δίσκος Katatonia. Η τελευταία τους για μένα μεγάλη στιγμή ήταν ένα τεράστιο μπαμ. Η πρώτα φορά που δεν τους είδα απλά λυπημένους. Είχαν νεύρα στο Dead End Kings. Η γνωστή κατατονική παραίτηση και όλα πάνε λάθος που κυριαρχούσε στην μουσικογραφία τους, εδώ για πρώτη φορά βρίσκει μια μανία να καταστρέψει και να βγει από πάνω. Να βασιλέψει στο τίποτα. Το έκαναν, σε εκατοντάδες τίποτα που τους κοιτούσαν σαν χάνοι στην περιοδεία του δίσκου που είναι για μένα, η συγκλονιστικότερη εμφάνισή τους.
Baroness - Yellow And Green
Θυμάμαι να ακούω το εισαγωγικό ριφ του Take My Bones Away σε φιλικό αυτοκίνητο στην αρχή μιας εκδρομής. Πρέπει να μάθω οπωσδήποτε τι είναι αυτό. Ευτυχώς οι μύστες της παρέας είχαν αγοράσει το δίσκο που μόλις κυκλοφόρησε. Απαγόρεψα στον οποιονδήποτε να αλλάξει τη μουσική σε αυτή την τρίωρη διαδρομή. Κάπως έτσι η αγάπη μου για τους Baroness έγινε ιστορία. Στην πρώτη μου ενήλικη αγορά βινυλίου με δικά μου λεφτά, ήταν και τούτο, ένα από αυτά.
ΚΛΑΙΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΤΑΔΑ
Εδώ θα κλέψω λίγο. Οι υπόλοιποι δίσκοι της δεκάδας δεν είναι πέντε αλλά εφτά. Αυτό επειδή οι τέσσερις εξ αυτών ,σε δυάδες, ανήκουν στον ίδιο καλλιτέχνη και ανήκουν εδώ, στις κορυφές.
Jess And The Ancient Ones - Jess And The Ancient Ones
Η πρώτη φορά που άκουσα αυτό το δίσκο με βάρεσε σαν τούβλο στο δόξα πατρί και έπρεπε οπωσδήποτε να μάθω τι γίνεται σε όλη αυτή τη σκηνή που αναβίωνε το σεβεντιζ ροκ με οκαλτ στοιχείο. Εφτά κομμάτια από την πιο όμορφη κολαση, εκεί που γίνεται σουαρέ, όλοι φοράνε κόκκινα και κάποιος παίζει στο πιάνο το “Devil in C Minor”.
Swans - The Seer
Από την καλή στην κακή κόλαση, το να ξεκινάς ένα δίσκο με το Lunacy είναι τουλάχιστον απάνθρωπο. Δεν νομίζω όμως ότι ο Gira ενδιαφέρεται για κανέναν άνθρωπο γύρω του. Εξαπολύει την παράνοιά του χωρίς κάποιο δισταγμό και όποιον πάρει ο χάρος. Φήμες λένε πως είναι ο ίδιος ο χάρος.
Royal Thunder - CVI
Τι απίστευτος δίσκος θεέ μου. Έχει υμνηθεί πολύ ήδη εδώ μέσα αλλά ας πάρει και το δικό μου πατ πατ.
Perturbator - Terror 404
Perturbator - I Am The Night
Δεν θα το κρύψω, ένιωσα λίγο άσχημα που ένας τύπος στην ηλικία μου έγραψε αυτά τα δύο αριστουργήματα μέσα σε ένα χρόνο ενώ πρίν 2-3, έγραψε τα πιο δημοφιλή κομμάτια του soundtrack της μεγαλύτερης indie gaming επιτυχιας τότε, Hotline Miami. Η αδυναμία μου προς τη ρετροφουτουριστική αισθητική θα έβρισκε σπίτι σε ένα νέο ιδίωμα, αυτό του new retrowave που την πόρτα μου άνοιξε αυτός ο Γάλλος περίεργος και τον αγαπώ ασταμάτητα από τότε μιας που, από τότε έχει βγάλει μόνο θεόρατους δίσκους με σταθερά ανοδική πορεία. Το I Am The Night το βρίσκω ελαφρώς ανώτερο κατ’ αυτή τη λογική λοιπόν.
Death Grips - The Money Store
Death Grips - No Love- Deep Web
Άλλη μια έναρξη αιώνιας αγάπης. Με το χεπ χοπ καλά δεν τα πήγαινα ποτέ, είναι όμως αυτή η φάση που στο μπασταρδεύουν με πράγματα και γίνεται ελκυστικό, σκοτεινό. Οι Death Grips οικειοποιούνται όλα τα στοιχεία που τους κάνουν ανθρώπους και διαλύουν τα πάντα με ωμή βία. Ρατσισμός και πουριτανισμός τρώνε χοντρό χαστούκι από τη χερούκλα του Στεφάν ενώ τους φτύνει στίχους μπας και τους καθαρίσει λίγο το οπτικό πεδίο. Ανατριχίλα.
TEN MORE TILL TWENTY
Gazpacho - March Of Ghosts
To Mary Celecte είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ. Από εδώ και πέρα μπορούμε να πούμε πολλά για αυτόν τον πανέμορφο δίσκο. Δεν χρειάζεται, απλά όταν νιώθετε να ξεχνάτε πως είναι η ομορφιά, βάλτε το να παίξει.
The Menzingers - On The Impossible Past
Θυμάμαι την κριτική του @giasonas σαν γράφτηκε χθες. Έμαθα το δίσκο και την μπάντα αυτή από την αφεντιά του (και πολλή μουσική ακόμη αν θέλουμε να είμαστε εντελώς ειλικρινείς), δίσκο που παραμένει τόσο φρέσκος, ζωντανός και κάτι σαν περίληψη όλων όσων αντιπροσωπεύει. I fed the liars everything I got. Τον ξαναβάζω βασικά όπως μιλάμε.
Toundra - III
Εξώφυλλο χρονιάς. Ισπανικό βίαιο post rock για αρχόντους, μεγαλειώδες ζωντανά. Τα έκαναν όλα τόσο σωστά εδώ πέρα που τους βάζω πάνω από τους μπαμπάδες.
Mono - For My Parents
Οι μπαμπάδες. Προτιμώ το προηγούμενο ένα κλικ, αλλά συνεχίζουμε να μιλάμε για Ιαπωνικό θαύμα.
All Them Witches - Our Mother Electricity
Και μόνο που ξεκινάω να μιλάω για τους All Them Witches νιώθω ιδρωμένη. Το ντεμπούτο τους έβαζε φωτιές και ακόμη βάζει, μπάντα με τρομερή ψυχή μέσα της που κρατήθηκε αναλλοίωτη όσο περνούσαν τα χρόνια.
Gaslight Anthem - Handwritten
Υπάρχουν λίγοι δίσκοι που όταν τους ακούς θες να βγεις να τους φωνάξεις από το μπαλκόνι. Το Handwritten είναι εύκολα ένας από αυτούς.
Antimob - I
Μετρώντας μέρες αδράνειας. Η μπάντα που με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι υπάρχουν καλοί μουσικοί στη χώρα μου και να αρχίσω να το ψάχνω.
Propagandhi - Failed States
Νομίζω πως και για αυτο έχουν ειπωθεί πολλά. Θα προσθέσω μόνο ότι για μένα πλέον δεν είναι δίσκος, αλλά σύμβολο.
Birds In Row - You, Me And The Violence
Πονάω το ίδιο να μιλήσω για αυτό εδώ όσο και με το All We Love We Leave Behind. Μερικές στιγμές screamo παράνοιας.
The Taxpayers - “God Forgive These Bastards” Songs from the Forgotten Life Of Henry Turner
Κράτησα αυτό για το τέλος της εικοσάδας μας που δεν είναι ακριβώς κάτι που θα περίμενε κανείς από μένα, αλλά το συγκεκριμένο δίσκο των Taxpayers μπορώ να τον ακουώ αποκλειστικά για μια εβδομάδα χωρίς να τον βαρεθώ. Μουσική για μπαρ τρύπες και κακή ή της καλύτερης ποιότητας ουίσκια ώρες αποκλειστικά 3.30-4.00 το ξημέρωμα.
ΤΗΕ NAMEDROPS
Sigur Ros - Valtari
Godspeed You! Black Emperor - Allelujah! Don’t Bend! Ascend!
A Place To Bury Strangers - Worship
Gojira - L’ Enfant Sauvage
Igorrr - Hallelujah
If These Trees Could Talk - Rest Forest
Woods Of Ypres - Woods 5: Grey Skies & Electric Light
Om - Advaitic Songs
Loma Prieta - I.V.
Everytime I Die - Ex Lives
Οδός 55 - Οδός 55
Stoned Jesus - Seven Thunders Roar
Alcest - Les Voyages De L’ Ame
The Pineapple Thief - All The Wars
She Past Away - Belirdi Gece
mewithoutyou - Ten Stories
Jack White - Blunderbuss
Pig Destroyer - Book Burner
Wolfbrigade - Damned
Grand Magus - The Hunt
Panopticon - Kentucky
Ahab - The Giant
While She sleeps - This Is The Six
Paradise Lost - Tragic Idol
Downfall Of Gaia - Suffocating In The Swarm Of Cranes
Caspian - Waking Season
The Devin Townsend Project - Epicloud
Anaal Nathrakh - Vanitas
Protomartyr - No Passion All Technique
Lebanon Hanover - Why Not Just Be Solo
Pallbearer - Sorrow and Extinction
Martyrdod - Paranoia
Cloud Nothings - Attack On Memory
Bell Witch - Longing
Sigh - In Somniphobia
Ufomammut - Oro : Opus Alter
Car Seat Headrest - Monomania
Pile - Dripping
Of Montreal - Paralytic Stalks
Rolo Tomassi - Astraea
ΤΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ
Gaza - No Absolutes In Human Suffering
Ένας από τους καλύτερους δίσκους του ιδιώματος και στενάχωρα επίκαιρος, δυστυχώς καταλήγει εδώ γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν ξέρουν να κρατάνε τα χέρια τους εκεί που πρέπει. Εξακόλουθεί να είναι μνημείο, με την πίστη μας να εναποτίθεται στους Cult Leader.
Grimes - Visions
Είναι τυφλός όποιος δεν βλέπει ότι η Grimes επαναπροσδιόρισε όλη την pop, ειδικότερα με αυτό το δίσκο. Είναι ακόμη πιο τυφλή η ίδια με αυτόν που πήγε και παντρεύτηκε.
Εντιτ με φωτονταμπ, το ξέχασα
Τί σερί έκανες, ρε φίλη;
παραξενεύτηκα που δεν τον ανέφερες καθόλου ομολογώ
Το συγκεκριμένο έχει κομματάρες
Για ποια λες; 
Θενκς!
2012 και η πρωτη οφισιαλ χρονια ξενυχτιας στο Λονδινο…
Πολλες αναμνησεις καθως ξεκινωντας ένα νέο κεφαλαιο μονος σε μια νεα χωρα, μεγαλουπολη και δουλεια με απαισια ωραρια, οι περισσοτερες ηταν δυσκολες.
Εκεινη τη χρονια ακουσα πολύ μουσικη, και με συνοδευε καθημερινα στο τρενο για τη δουλεια – ειτε τις πρωτες πρωινες ωρες ειτε τα μεσανυχτα – οποτε πολλα από αυτά τα αλμπουμ τα εχω πολύ κοντα στη καρδια μου.
1. OM - Advaitic Songs
Δισκος ψυχης και σωματος και State of Non Return μολις τον πραγματικα ακουσεις.
Ένα αλμπουμ που μου αλλαξε πολύ τα ακουσματα μου, και εβαλε μια ακραια πνευματικη υποσταση στη μουσικη. Τον λατρευω.
2. Converge - All We Love We Leave Behind
Κανονικα μπορει θα το εβαζα πρωτο, αλλα παρατηρω με χαρα ότι το Advaitic Songs υπαρχει και σε άλλες λιστες, και ειπα να το μπουσταρω.
Από τις αγαπημενες μου κυκλοφοριες της μπανταρας – ναι οι περισσοτερες είναι ετσι – που χτυπαει right in the feels. Το All We Love We Leave Behind εγινε ασμα παρακρουσης, μαζι με πολλες άλλες υπερκομματαρες για να σε αφησει μλκ με το Predatory Glow.
3. Lana Del Rey - Born To Die
Ακομα θυμαμαι το ποσο ειχε σπρωχτει αυτος ο δισκος, σε σημειο που τον πουλουσαν και στα ψιλικατζιδικα ωσαν τον Πετρο Θεοτοκατο.
Ενας δισκος εξαιρετικος που εχει ακουστει εκατονταδες φορες στο ριπιτ.
Λανα της καρδιας, τα ειπε όλα.
4. Old Man Gloom – No
Ενας δισκολος δισκος για τον μεσο ακροατη, αλλα τρομερα πιασαρικος.
Ένα φασαριοζικο υπεργκρουπ με μελη από Isis, Converge, Cave In ποσο κακα να παει.
Ε … παει ταπα και τα σπαει.
5. Between the Buried and Me - The Parallax II: Future Sequence
Αλμπουμ που μπηκε στη 5αδα εντελως στο παρα πεντε – σπρωχνοντας το επομενο Pile – κυριως γιατι αντικατοπτριζει πολύ τη περιοδο του 2012 για εμενα προσωπικα.
Ηταν μια φαση τοτε που ακουγα πολύ BTBAM οποτε μονο κ μονο για τα απειρα plays που εχω το αξιζει δικαιοματικα.
Ενας prog δισκος space opera, πολύ ταξιδιαρικος, που με εκανε να ακουω περισσοτερο το genre αυτο μιας και από το Great Misdirect ειχα γινει δηλωμενος φαν.
Επομενoi πολυ αγαπημενoι δισκοι:
Pile - Dripping
Amenra - Mass V
Baroness - Yellow & Green
DIIV - Oshin
Lamb of God - Resolution
Jack White - Blunderbuss
Chelsea Wolfe - Unknown Rooms: A Collection of Acoustic Songs
Ty Segall - Slaughterhouse
METZ - METZ
Swans - The Seer
God Seed - I Begin
Unsane - Wreck
Neurosis - Honor Found in Decay
Dying Fetus - Reign Supreme
Stoned Jesus - Seven Thunders Roar
All Them Witches - Our Mother Electricity
Lebanon Hanover - Why Not Just Be Solo
Heartless Bastards - Arrow
We Lost The Sea - The Quietest Place on Earth
2012
1. Deftones – Koi no Yokan
Τα κατάφεραν. Ο μοναδικός δίσκος που πλησιάζει το αριστούργημα τους, χωρίς να σημαίνει ότι οι υπόλοιποι δεν είναι δισκάρες (ή στην περίπτωση του ντεμπούτου και του Saturday Night Wrist έστω αξιόλογοι). Πραγματικά είχα πάθει τεράστια πλάκα με τις πρώτες ακροάσεις και δεν πίστευα στα αυτιά μου. Με απλά λόγια, ο δεύτερος καλύτερος δίσκος τους, τέλειος από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
2. Converge – All We Love We Leave Behind
Μόνο το ομότιτλο κομμάτι αρκεί για να βρίσκεται σε αυτή τη θέση της πεντάδας. Ε, και οι υπόλοιπες συνθέσεις καλές είναι μωρέ.
3. ΟΔΟΣ 55 – ΟΔΟΣ 55
Μinimal synth με πανκ δυναμισμό και attitude? Δίσκος μνημείο της σύγχρονης εγχώριας σκηνής με μοναδική ατμόσφαιρα. Το “Αττική Βικτώρια” θα στοιχειώνει για πάντα.
4. Propagandhi – Failed States
Φανταστική συνέχεια μετά την κορυφή του 2009. Δίσκοι-αδελφάκια σε γενικές γραμμές, ποιοτικά και υφολογικά, αν και εδώ βγάζουν συχνά έντονη χαρντκορ τραχύτητα που διαλύει.
5. NOFX – Self Entitled
Οι αγαπητοί μελωδικοί πάνκηδες καταφέρνουν να βγάλουν ακόμη μια τέρμα κολλητική δισκάρα. Μια πάνω, μια κάτω, αλλά όταν θέλουν εκπλήσσουν και είναι οι καλύτεροι σε αυτό που κάνουν.
Λοιπές Μουσικάρες:
My Turn – Athens
Εξαιρετικό εγχώριο χαρντκορ.
Antimob – Antimob
Ακόμη ένα έντονο κραστ χτύπημα από την εγχώρια σκηνή, με μεταλλικές μελωδίες που δένουν άψογα. Το “Δόγμα” είναι πλέον κλασικός ύμνος της σκηνής.
†Flesh United† – Demo Tape 2012
Ηλεκτρονικό εγχώριο σχήμα με φοβερό δυναμισμό, σκοτάδι και χαρακτηριστικές συνθέσεις.
Dephosphorus – Night Sky Transform & split w/ Great Falls
Βάζω μαζί τον φανταστικό astrogrind δίσκο (είπαμε, αν παίζεις μουσικάρες, βάζε όποια ταμπέλα θέλεις) και το σπλιτ, το οποίο έχει το απίστευτο “Stargazing and Violence”.
Wish Upon A Star – Something to Hold Onto
Απολαυστικό εγχώριο μελωδικό πανκ στα χνάρια του προηγούμενου που κυκλοφόρησε το 2010, με παρόμοια γλυκιά μελαγχολία. Το “Sleep On It” έπαιζε ασταμάτητα και τα ένιωθα όλα.
Ruined Families – Untitled 7’’
Με 4 φοβερές συνθέσεις ακραίου χαρντκορ, αρχίζουν να προετοιμάζουν το έδαφος για τα καταπληκτικά που θα κάνουν στη συνέχεια.
Dawnbringer – Into the Lair of the Sun God
Καταπληκτικό μεταλ, όπως και το προηγούμενο, αλλά εδώ με περισσότερο κλασικό χεβυ και επικό ύφος.
Napalm Death – Utilitarian
Είπαμε, πάντα καταπληκτικοί και ουσιαστικοί. Έχει και τη χιταρα “The Wolf I Feed”.
Pig Destroyer – Book Burner
Κολλητικό, πορωτικό, κορυφαίο grindcore όπως πάντα.
Dinosaur Jr. – I Bet On Sky
Από τους καλύτερους πρόσφατους δίσκους τους, με ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει, το τέλειο “Watch the Corners”, με το επίσης τέλειο βιντεοκλίπ. Δείτε το!
Spectres – Nothing to Nowhere
Αλλαγή ύφους από πανκ σε ποστ πανκ απόλαυση. Τους ταιριάζει πάρα πολύ.
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
Σωστός και ήθελα, αλλά ξέχασα να το αναφέρω.
Βιαστικα:
1. Swans - The Seer
Η δευτερη τους περιοδος ειναι σιγουρα σπουδαιοτερη απο την πρωτη. Εκπληκτικη δουλεια.
2. Rush - Clockwork Angels
Αν ολα τα κυκνεια ασματα ηταν ετσι, θα θελαμε να πεθανουν ολοι.
3. Motorpsycho & Ståle Storløkken - The Death Defying Unicorn
Κλαση. Η εξαιρετικη φορμα των Motorpsycho μπολιαζεται με σαξοφωνα και γλενταει. Ακουστε το ρε.
4. Mark Lanegan Band - Blues Funeral
Επιστροφη στους δισκους μετα απο 8 ολοκληρα χρονια και ΓΑΜΗΣΕ.
5. Nightstalker - Dead Rock Commandos
Το λατρευω. Ισως και πιο πολυ απο το “Use”, για να καταλαβετε.
Honorable mentions:
Neil Young & Crazy Horse - Psychedelic Pill
Ειναι απιστευτος δισκος.
Deftones - Koi No Yo Kan
Αξια συνεχεια του προηγουμενου. Και καλυτερο κιολας.
Dead Can Dance - Anastasis
Μια επανασυνδεση με νοημα.
Witchcraft - Legend
Τα εχετε πει.
Baroness - Yellow & Green
Επισης τα εχετε πει.
Jess And The Ancient Ones - Jess And The Ancient Ones
Η occult rock εκπροσωπηση της χρονιας.
Soundgarden - King Animal
Αλλη μια επανασυνδεση με νοημα. Κριμα ρε Chris.
The Gathering - Disclosure
Παμε μωρη Siljeαρα.
Jack White - Blunderbuss
Ο Τζακαρος ειναι εγγυηση.
Kadavar - Kadavar
Γερμανικη ψυχεδελικη επελαση.
EDIT: Καλυτερο εξωφυλλο:
Το μόνο κακό είναι ότι δεν υπήρχε καμία έκπληξη ως προς το νούμερο ένα σου 
Ας ριξω κι εγω μια γρηγορη καταθεση λιστας… Εντυπωσιαστηκα με οσα βρηκα σε αυτη τη χρονια, τρομεροι ηχοι απο παντου. Εμειναν εξω απο την πενταδα δισκαρες, αλλα καλα να παθω που εμπλεξα με εσας. Θελατε μονο 5, παλιομπαγλαμαδες.
1. Rush - Clockwork Angels
“The future disappears into memory, with only a moment between, forever dwells in that moment, hope is what remains to be seen”. Οι τελευταίοι στίχοι του Καθηγητη, στο τελειωμα του The Garden. Το κυκνειο ασμα της μπαντας ηταν ενα ακομη μουσικο μνημειο. Ακομη κι αν δεν ηταν για πρωτια, θα εμπαινε επειδη υπαρχει και το συναισθημα στη μεση.
2. Witchcraft – Legend
Ομολογω οτι δεν περιμενα τετοια μουσικη. Ενας μεγαλειωδης δισκος.
3. Propagandhi - Failed States
Σε καθε τραγουδι θελω να σηκωθω απο την καρεκλα μου, χωρις να ξερω αν προτιμω να σπασω τα παντα ή απλως να χορεψω. Ειμαι χαλιας στον χορο, οποτε αντιλαμβανεστε πού παει το πραγμα…
4. Parkway Drive - Atlas
Δεν τους ηξερα ως φετος την ανοιξη, αυτος ο δισκος ομως με επεισε οτι το προηγουμενο καλοκαιρι δεν θα τους εχανα.
5. Serj Tankian – Harakiri
Λατρευουμε Serj επειδη ειναι αυτος. Επιμονος, μαχητικος, κανει αυτα που του αρεσουν. Μερικες φορες δεν αρεσουν σε εμας. Δεν πειραζει, κανεις δεν εκανε Harakiri σε αυτη την περιπτωση, διοτι εχει μεσα τρομερες συνθεσεις.
Χονοραμπλ αλφαβητικα, ολοκληρη 15αδα, αλλα 5 απο αυτα σε αλλες εποχες δεν εμεναν εκτος ουτε με σφαιρες. Κι ομως…
Accept - Stalingrad
Architects - Daybreaker
Deftones - Koi No Yokan
Gojira - L ’ Enfant Sauvage
Grand Magus - The Hunt
Killing Joke - MMXII
Kreator - Phantom Antichrist
Moonspell - Alpha Noir/Omega White
Muse - The 2nd Law
Paradise Lost - Tragic Idol
Pennywise - All Or Nothing
Rival Sons - Head Down
Soundgarden - King Animal
Soen - Cognitive
Unisonic - Unisonic
1.Antimob -Antimob
2.Neon Piss- Neon piss (punk rock με post punk σκοτάδια)
3.Terrible feelings- Shadows (punk)
4.Sonic avenues-Television youth (punk,power pop)
5.Tragedy-Darker days ahead (crust)
6.Merchandise - Children of desire (alternative,shoegaze ,post punk)?
7.Dirty Wombs - We Rise (punk ,crust)
8.White Lung -Sorry (punk)
9.D-Clone - Creation and destroy (d beat punk)
10.OFF!-OFF! (punk)
1. Lana Del Rey - Born To Die
Δισκος με Video Games, Born To Die, Blue Jeans, Summertime Sadness και Dark Paradise (ισως καλυτερο της τραγουδι?), για να μην πω και για τα υπολοιπα, αρα δικαιωματικα πρωτη θεση. Ισως η πιο σημαντικη δισκαρα της χρονιας στην μουσικη, αφου επηρεασε δεκαδες αλλους indie pop καλλιτεχνες και πηραμε μουσικαρες απο τοτε μεχρι και σημερα, ενω εβαλε την Lizzy για τα καλα στον χαρτη της παγκοσμιας μουσικης.
2. The Mars Volta - Noctourniquet
Χωρις πολλα πολλα, ο καλυτερος τους και πιο ωριμος τους δισκος. Δεκατρια αψογα τραγουδια.
3. Gojira - L’Enfant Sauvage
Η επομενη δισκαρα απο την μπαντα που καθορισε τον σκληρο ηχο μαζι με κανα 2-3 ακομα στην προηγουμενη δεκαετια. Παραδοξως μαλλον μου αρεσει λιγο λιγοτερο απο το The Way Of All Flesh, αλλα δεν εχω απολυτως κανενα παραπονο και απο αυτον τον δισκο. Ασχετα που μετα απο αυτον εβγαλαν δυο αριστουργηματα, κατ’εμε τα δυο καλυτερα τους ως τωρα, και εχουμε ακομα συνεχεια ευτυχως.
4. Muse - The 2nd Law
Ειναι χειροτερος απο σχεδον ολους τους δισκους των Muse πριν απο αυτον? Μαλλον ναι. Ειναι καλυτερος δισκος απο οτιδηποτε βγαζει οποιαδηποτε αλλη μπαντα στο alternative rock? Διχως αμφιβολια. Supremacy, Madness, Panic Station, Survival, Follow Me, και δεν συμμαζευεται. Ημουν Λονδινο τον Αυγουστο του 2012 με τους Ολυμπιακους, και αυτος ο δισκος ειχε ηδη 2 σινγκλακια που ειχαν κυκλοφορησει, οποτε τον εχω συνδεσει με αυτο το καλοκαιρι. Τελειες εποχες, με το λαθος ατομο δυστυχως.
5. Paradise Lost - Tragic Idol
Ή αλλιως Draconian Times II : We Need More Fans. Πολυ ωραιος δισκος. Η αρχη της σηψης οσον αφορα την νοοτροπια τους και το regression τους ως μπαντα. Ο συγκεκριμενος σωζεται γιατι εχει φοβερο ηχο, γιατι το γρεζι του Χολμς ειναι τελειο, και γιατι εχει πολυ καλες συνθεσεις, οπως και κλασικα μια συνθεση που επρεπε να μπει στον δισκο και δεν μπηκε. Απο κει και μετα το χαος.
Εξωφυλλο
Ακολουθεί επιθετικό ποστ αλλά με καλή διάθεση.
Σοβαρά τώρα, αυτή η μαλακία που 40 χρόνια δεν παίζει να ψηφίσατε έναν pop δίσκο (όχι εσύ @QuintomScenario) και το 2012 πέσατε όλοι με τα μούτρα στην καλοκαιρινή στεναχώρια της Λαναςντελρεη, τι σκατά φάση είναι πραγματικά; Φταίει η κρίση ή απλώς εκείνη τη χρονιά έτυχε να ψαχτείτε με άλλα ακούσματα;
Aκούτε και Lorde και Sia ξερωγω ή ξεχωρίζετε τη Lana;;;;
