Εγώ πάω με το ΝΒΑ.
2 Likes
Πολύ σωστός! Και των Bathory και των Queensryche και κλείσαμε από μεταλ.
1 Like
Σωστό, Σέλτικ Φραστ τότε
3 Likes
Κανονιστε να κανετε καμια μλκ με ταινιες. Να προτεινετε 45784309 ταινιες το μηνα, να καθισουμε ολο το 2024 σε εναν καναπε να βλεπουμε μεσο ορο 1,5 ωρα την καθεμία μεχρι να λιωσουμε απο την ακινησια.
9 Likes
2013
1)David Bowie - The Next Day
Τα δέκα χρόνια αποχής από την δισκογραφία είναι πολλά για τον χαμαλέοντα της ροκ. Στο The Next Day oι πλανήτες ευθυγραμμίζονται και για άλλη μια φορά αντιλαμβανόμαστε γιατί δεν θα υπάρξει ποτέ κανένας άλλος σαν αυτόν. Το πρώτο single The Stars (Are Out Tonight), με την υπέροχη Tilda Swinton να κλέβει την παράσταση στο αξέχαστο βίντεοκλιπ του, σημάνει την ώρα της μεγάλης επιστροφής. Ο δίσκος ξεκινά με ομότιτλο κομμάτι που λες και βγήκε μέσα από το Scary Monsters του 1980, ο πιστός φίλος Tony Visconti είναι εδώ για να βοηθήσει με την παραγωγή, ενώ το εξώφυλλο είναι μια επεξεργασία εκείνου του εμβληματικού Heroes. Στην διάρκεια του δίσκου οι πειραματισμοί κυριαρχούν και οι διαθέσεις αλλάζουν διαρκώς, δείγμα του ότι ακόμη και σε προχωρημένη ηλικία ο Bowie δεν φανερώνει κανένα σημάδι συμβιβασμού και εφησυχασμού. Ταυτόχρονα αναπολεί το ένδοξο παρελθόν του και αναλογίζεται πού βρίσκεται τώρα (Where Are We Now?). Βρίσκεσαι στις καρδιές μας αγαπητέ David, εκεί που θα ζεις για πάντα…
2)Beastmilk - Climax
Επηρεασμένος ίσως από το πρόσφατο live των Grave Pleasures, όπου είχαμε την ευτυχία να ακούσουμε και να χοροπηδήσουμε με μερικές από τις κομματάρες του Climax, τοποθέτησα το μοναδικό album των Beastmilk σχεδόν στην κορυφή για το 2013. Βάση του γούστου μου και της συνολικής αξίας του δίσκου δεν νομίζω να έμενε εκτός πεντάδας έτσι κι αλλιώς. Οι συνθέσεις του παντρεύουν ιδανικά την σύγχρονη Post-Punk αισθητική με μια μεταλλική ορμή και ξεσηκώνουν τον ακροατή που αδυνατεί να μείνει στιγμή ακίνητος. Kάπου διάβασα τον αρκετά πετυχημένο χαρακτηρισμό για επιμεταλλωμένους Smiths - ίσως με λιγάκι από Killing Joke θα πρόσθετα. Ο Mathew McNerney δεν είναι βέβαια Morrissey, αλλά δεν έχει πρόβλημα να σηκώσει το βάρος της θέσης του frontman με χαρακτηριστική άνεση. Η μετάβαση τους σε Grave Pleasures δεν ήταν ότι καλύτερο αλλά πια όλα δείχνουν ότι θα ακούσουμε καλά πραγματάκια από αυτούς και στο μέλλον. Όπως και να 'χει το Climax ανήκει στις κορυφές της δεκαετίας για πολλούς από εμάς που ( μας αρέσει να ) βλέπουμε τα πράγματα με μια πιο σκοτεινή ματιά.
3)Ghostface Killah & Adrian Younge - Twelve Reasons to Die
Το Τwelve Reasons to Die είναι σε πρώτο επίπεδο ένας concept ραπ δίσκος. Η μουσική όμως του Adrian Younge είναι κάτι παραπάνω από απλό χαλί για να φτύνει τις ρίμες του ο Ghost. Mε βαθιές επιρροές από 70s soundtracks και κυρίως από Ennio Morricone, αποτελεί το ιδανικό background για να εξιστορήσει ο Ghostface Killah την σκοτεινή ιστορία προδοσίας και εκδίκησης που σκαρφίστηκε. Οι guest εμφανίσεις εδώ και εκεί διάφορων μελών των Wu-Tang Clan είναι απολύτως καλοδεχούμενες ενώ ο ίδιος ο Ghost είναι σε τρελή φόρμα. Η συνεργασία είχε μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία και συνεχίστηκε στο επίσης αξιόλογο Τwelve Reasons to Die ΙΙ δύο χρόνια αργότερα.
4)Carcass - Surgical Steel
Πίστευα ότι οι Carcass δεν είναι για να τους ακούς όλες τις ώρες της ημέρας. Η μουσική τους παραείναι τσιτωμένη, ενώ ο κατά τ’ άλλα αξιαγάπητος Jeff Walker έχει μια φωνή που σου τρυπά τα αυτιά και εισβάλει στον εγκέφαλο - όπως ακριβώς τα αγαπημένα του χειρουργικά εργαλεία! Τι γίνεται όμως όταν η μπάντα εμφανίζεται μετά από 17 ολόκληρα έτη απουσίας με μια κυκλοφορία που σπέρνει; Ε, τότε πολύ απλά το άλμπουμ παίζει στην διαπασών 24/7 και όλη η γειτονιά γιορτάζει την επιστροφή των θρύλων του extreme metal. Tα ατσαλένια ριφς και τα ανεξέλεγκτα σόλος του αγέραστου Bill Steer σκορπούν ρίγη συγκίνησης σε παιδάκια, παππούδες και νοικοκυρές και όλοι μαζί πιασμένοι χέρι-χέρι ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Σας ευχαριστούμε Carcass!
5)Chelsea Wolfe - Pain Is Beauty
Destruction Makes the World Burn Brighter…
Μπορεί στο εξώφυλλο του Apokalypsis τα μάτια της Chelsea να είναι λευκά, σαν να έχουν γυρίσει το μέσα έξω από την έκσταση, στο βίντεο-κλιπ του Feral Love τα “Your eyes black like an animal” την κάνουν εξωγήινα τρομακτική. Και αν όλα αυτά είναι απλά gimmicks, η ουσία είναι πως στο εξής σε κάθε νέα της δουλειά θα γίνεται όλο και καλύτερη. Σε ότι αφορά το Pain is Beauty είναι από την αρχή μέχρι το τέλος μια αμαρτωλή απόλαυση. Θα σταθώ στο μαγευτικό House of Metal καθώς δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο πιο κοντινό σε Bjork κομμάτι της.
*Και καλύτερο εξώφυλλο, με την Chelsea σκέτη ομορφιά αν και αποφεύγει να μας κοιτάξει στα μάτια - κάτι που σκοπεύω να διορθώσω!
σχεδόν πεντάδα:
Nick Cave And The Bad Seeds - Push The Sky Away
Και μόνο για το συγκλονιστικό ομότιτλο κομμάτι ο δίσκος αξίζει αναφορά. Κάθε φορά ανατριχίλες… Μετά είναι και το Jubilee Street… Ο Νικόλας καλώς ή κακώς όσο μεγαλώνει γίνεται όλο και πιο πνευματικός. Η μουσική του όλο και πιο στοχαστική. Higgs Boson Blues, άλλο ένα μεγάλο - μεταφορικά και κυριολεκτικά - τραγούδι του δίσκου που στιχουργικά αδυνατώ να ερμηνεύσω, απλά το απολαμβάνω με μάτια κλειστά… Ένας ακόμη υπέροχος δίσκος του μεγάλου αυτού καλλιτέχνη.
Γιάννης Αγγελάκας - Η Γελαστή Ανηφόρα
Απολαυστικός Αγγελάκας όπως τον έχουμε συνηθίσει στις σόλο δουλειές του, περιτριγυρισμένος για άλλη μια φορά από μια παρέα αξιόλογων μουσικών. Ο Νίκος Βελλιώτης είναι παρών σε πολλούς ρόλους, όπως παρών είναι και ο αγαπημένος μου Ντίνος Σαδίκης με το μπαγλαμαδάκι του. Σαράβαλο, Πόθοι, Τηλεντρόγκες και Ποτάμι ένα σκαλάκι παραπάνω από τα υπόλοιπα, η ουσία όμως είναι ότι ο δίσκος αξίζει και με το παραπάνω.
Voila!
33 Likes
1,5 ώρα ταινιαρας >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>μπαμιες>>>>>>>>>>>>>>κυνηγητό σπυριαρας πάνω-κάτω σαν κοτόπουλα χωρίς κεφάλι (κλοπυ ΧΤΚ, σνιφφφφ)
2 Likes
Καλα, δεν ειναι υποχρεωτικο το ξεκοκαλισμα καθε προτασης σε καθε θρεντ εδω μεσα, αλλιως θα ειχα αναγκαστει να ακουσω καμια 500αρια δισκους που δε με ενδιαφερουν καθολου λογω αυτου του θρεντ 
1 Like
Προφανως αστειευομουν και ναι, δεν ειναι υποχρεωτικο αυτο που αναφερεις, αλλα ειναι θεμα επιλογης, ετσι δεν ειναι; Για οποιον θελει να ξεκοκαλισει τους δισκους, τοτε ο χρονος δεν φτανει. Για εμενα αυτο το παιχνιδι ηταν ενας διαδρομος προς νεες μουσικες. Απερριψα πολλα πραγματα, αλλα μονο επειδη τα ακουσα. Το ευκολο ηταν να λεω “δεν μου αρεσει το ονομα/εξωφυλλο/δεν ξερω τι, tny”, αλλα αν δεν ακουσεις, δεν μπορεις να κρινεις.
Επισης, ενας δισκος μπορει να ειναι απο 30-35 λεπτα μεχρι μιαμιση ωρα. Μια ταινια ξεκιναει απο 80λεπτο και φτανει σε Μπεν Χουρ (literally). Τον δισκο τον ακους οπου κι αν εισαι, την ταινια οχι. Ε, τα λες και διαφορετικα πραγματα.
Ενιγουει, δεν παρακολουθω πια σχεδον τπτ στην τηλεοραση, δεν βλεπω πολυ σινεμα, οποτε δεν θα συμμετειχα σε τετοιο εγχειρημα. Αλλα θα ψηφισω για 3 επιλογες καθε εβδομαδα, ετσι για να το κανω οσο πιο δυσκολο γινεται 
7 Likes
Θίασος, 4 ώρες κυλάνε σαν νεράκι.
Ή και ο Μεγαλέξαντρος για τον οποίον ο μέγας Κουροσάβα είχε πει “βλέποντάς τον , βίωσα την ηδονή του κινηματογράφου με την πιο απόλυτη έννοια του όρου”.
Τα τρίλεπτα μονόχορδα solo takes του Αρχηγού θα σας φαίνονται σφηνάκια μετά!
5 Likes
2013
1)Τζίμης Πανούσης - Obi-obi-bi
2)David Bowie - The Next Day
3)Alice In Chains - The Devil Put Dinosaurs Here
4)Arctic Monkeys - AM
5)Ghost - Infestissumam
Honourable Mentions
Summary
Avenged Sevenfold - Hail To The King
Black Sabbath - 13
Motorhead - Aftershock
Rob Zombie - Venomous Rat Regeneration Vendor
Clutch - Earth Rocker
Five Finger Death Punch - The Wrong Side of Heaven and the Righteous Side of Hell, Volume 1
Alter Bridge - Fortress
Stone Sour - House of Gold & Bones Vol. 2
Queens of the Stone Age - …Like Clockwork
Volbeat - Outlaw Gentlemen & Shady Ladies
Powerwolf - Preachers of the Night
Bring Me The Horizon - Sempiternal
Εξώφυλλο
31 Likes
Μπορούμε να κάνουμε και το άλλο, 12 αιώνες μουσικής σε 12 μήνες (10ος - 21ος).
Εκεί να σας δω 
Τι ωραία ιστοριούλα 
10 Likes
Επηρεάστηκα λίγο από Metalocalypse είναι η αλήθεια.
5 Likes
Καλά έκανες
Οραματιζόμαστε έναν κόσμο χωρίς τάξεις, χωρίς κράτος και με την κυρία Ρούλα στον 6ο να βάζει Carcass στη διαπασών
7 Likes
Πετώντας τραπουλόχαρτα στο καμπριο κρανιο του συγχωρεμένου
1 Like
Χτύπα ξύλο ρε, μια χαρά στην υγεία του είναι ο κυρ Νίκος
Ναι, προφανώς και είναι υπαρκτά πρόσωπα, τι νομίζατε
3 Likes
2 Likes
Μπέσα ρε
Έχουν δυο γιους, ο ένας είναι μέταλλο
Και, αν κρίνω από τις μπλούζες, μπλακμέταλλο
1 Like
«Η Αλήθεια μάνα βρίσκεται στους Carcass!»
Καλά να είναι οι άνθρωποι
1 Like
«Τι αμαρτίες πληρώνουμε…»
Φέτος κατάφεραν επιτέλους να ξεφορτωθούν και τα κοινόχρηστα, ποιος τους πιάνει
1 Like
Come in misery-
2013
-
Bring Me The Horizon - Sempiternal
Σόδομα και γόμορρα. Σημείο καμπής από τα λίγα στον σύγχρονο σκληρό ήχο. Περίπου αστείο το πόσες μπάντες δέκα χρόνια μετά παλεύουν έστω να το πλησιάσουν. -
Arctic Monkeys - AM
- Ζητάει ένα σινγκλ η δισκογραφική.
- Δώσε τους αυτά τα δέκα.
- Μα, ένα-
-
-
Lorde - Pure Heroine
Kind of over gettin’ told to throw my hands up in the air, so there.
-
Deafheaven - Sunbather
Μην τα ξαναλέμε,
-
Volbeat - Outlaw Gentlemen & Shady Ladies
Εξήντα λεπτά ατόφιου hard & heavy, που δίνει και δίνει και δίνει. Και κάπου εκεί που περιμένεις κοιλιά, σκάει Λόλα Μόντεζ.
+5(*2):
-
Alter Bridge - Fortress
Από την αρχή ως το τέλος μία τελειότητα, δυάδα Calm The Fire και Waters Rising κάτι περισσότερο.
Ή: Riverside - Shrine Of The New Generation Slaves – Τον σεβασμό μου στο προγκρόκιν.
-
Cult Of Luna - Vertikal
Από μεταμουσικές εμπειρίες, έχω λιώσει δίσκο + Passing Through σε επανάληψη ταξιδεύοντας στο μαύρο χάραμα υπό βροχή.
Ή: Chelsea Wolfe - Pain Is Beauty – Δ Α Ι Μ Ο Ν Ι Σ Τ Η Κ Α Μ Ε. -
Oranssi Pazuzu - Valonielu
Δεν ξέρω τι είναι πιο iconic, το ίδιο το άλμπουμ ή το προειδοποιητικό σημείωμα στην είσοδο τότε που είχαν κατέβει στο Αν.
Ή: Beastmilk - Climax – Better stand up on your grave and surf the apocalypse.- -
Tesseract - Altered State
Αδιανόητη ηχάρα. Μελωδίες για μέρες. Του layering το κάγκελο. Ντρέπομαι για λογαριασμό μου. Νούμερο ένα καρδιάς.
Ή: Kvelertak - Meir – Κάποιες μέρες μου αρέσει περισσότερο από το ντεμπούτο που το είχα πεντάδα, μέρος α’. -
Tonight Alive - The Other Side
Το μέινστριμ έκανε τα σαράντα του ποπάνκ, αλλά αυτοί χαμπάρι. Σκοτώστε με επί τόπου όταν δε θα λιώσω αυτόματα σε αυτή την εκδοχή ομώνυμου.
Ή: Amaranthe - The Nexus – Κάποιες μέρες μου αρέσει περισσότερο από το ντεμπούτο που το είχα πεντάδα, μέρος β’.
Μπόνους:
-
Mogwai - Les Revenants
Ίσως ό,τι πιο ατμοσφαιρικό έχουν κάνει οι αγαπημένοι Σκοτσέζοι. Η ελπίδα για ζωντανή παρουσίαση * γκουχ-Roadburn-γκουχ * δεν θα πεθάνει ποτέ.
Εξώφυλλο :
38 Likes