Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

[nikosPL]

2013

Πίστευα ότι όσο προχωράμε στα 2010’ς, θα έβρισκα όλο κ λιγότερα άλμπουμ τα οποία θα χωρούσαν σε αυτή τη λίστα. Άλμπουμ τα οποία, είτε με εντυπωσίασαν τότε, είτε τα ανακάλυψα πρόσφατα κ μου είπαν κάτι. Ευτυχώς η δυστυχώς, είναι πολλά τελικά τα άλμπουμ που ανακάλυψα από αυτή τη χρονιά κ φυσικά πολλά έμειναν απέξω. Κάποια από αυτά τα άκουσα ξανά αλλά δεν μου προκάλεσαν το ίδιο ενδιαφέρον όσο παλιά (υποθέτω).

1. Cultes des Ghoules - Henbane, …or Sonic Compendium of the Black Arts
   

Από τα καλύτερα άλμπουμ γενικά στον ακραίο χώρο κ από τις πιο ενδιαφέρουσες μπάντες. Ένα μεγάλο ποσοστό της μοναδικότητας του οφείλεται στα εκφραστικά φωνητικά του Mark of the Devil, ο οποίος είναι λες κ σε ταξιδεύει σε αρχαίους πολωνικούς θρύλους.

2. Universe217 - Never
   

Το καλά κρυμμένο υπερόπλο της ελληνικής σκηνής βγαίνει στην επιφάνεια. Νομίζω είναι το πρώτο άλμπουμ με την Van Records, στο οποίο περιέχεται κ το ομότιτλο έπος. Αυτή η μπάντα θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερη…

3. Riverside - Shrine of New Generation Slaves
   
   

Πρώτο άλμπουμ που είχα ακούσει από τους Πολωνούς METAL progsters. Χωρίς να έχω ακούσει όλα τα άλμπουμ τους, νομίζω ότι αυτό είναι το πρώτο άλμπουμ που ρίχνουν λίγο τις εντάσεις κ μπαίνουν στο κάδρο κ πιο 70’ς progressive rock πινελιές. Υπέροχο άλμπουμ από την αρχή μέχρι το τέλος.

4. Zemial - Nykta
   

Είναι γνωστή η αγάπη του Δημήτρη για το 70’ς progressive rock (τουλάχιστον για εμάς που τον ακολουθούν στα social media) και εδώ δημιουργεί ένα άλμπουμ στο οποίο πέρα από το κλασικό thrashy black metal, θα μπολιαστούν κ prog rock σημεία.

5. Agnes Vein - Soulship
   

Είχα να το ακούσω πάρα πολλά χρόνια κ είχα σκοπό να το αφήσω απ’ έξω, μέχρι που ακούμπησε η βελόνα το βινύλιο… . Ογκόλιθος.

Καλύτερο εξώφυλλο Altaar - Altaar

Έμεινε έξω το φοβερό ντεμπούτο των Σουηδών Irkallian Oracle με τον τίτλο Grave Ekstasis, όπως κ το ντεμπούτο των Grave Upheaval το οποίο είναι σαν να ακούς τους SunnO))) σε μεγαλύτερες ταχύτητες, με απόκοσμα φωνητικά. Δεν υπάρχουν ριφφς όπως τα έχουμε συνηθίσει αλλά ένας ηχητικός τοίχος. Αν οι μαύρες τρύπες του σύμπαντος έχουν ήχο, κάπως έτσι θα ακούγονται. Όπως επίσης κ το υπέροχο The Raven That Refused To Sing (And Other Stories) του Steven Wilson, το οποίο ανακάλυψα πρόσφατα κ σε άλλες περιπτώσεις θα έμπαινε καρφί πεντάδα.

[Dr.Feelgood]

@Leper_Jesus

Α, και το “And yet it moves”, πέρα από ένα γαμημένο ΕΠΟΣ απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, περιέχει και μία απ’ τις πιο αγαπημένες μου Fates στιγμές ever: εκεί προς το τέλος, σβήνει ο θόρυβος της παραμόρφωσης, οι ακουστικές κιθάρες παίρνουν τον πρώτο λόγο και ο Ray της καρδιάς μας ξεκινά: «eyes to the windooow»… Ιδίως πιο μετά που «ανεβαίνει» τονικότητα στο «and in the eveniiiing», νιώθω ότι ανεβαίνει κι ψυχή μου λίγο μαζί του.

@nikosPL

Αυτή η μπάντα θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερη…

Μία αλήθεια, την οποία η ίδια η μπάντα έχει προσπεράσει για να κάνει τα δικά της.

[Miss_Machine]

Ίσως η καλύτερη χρονιά που έχουμε συναντήσει ως τώρα σε ποιότητα κυκλοφορίας. Πραγματικά δεν μπορούσα να διαλέξω πεντάδα κι ακόμη συνεχώς αλλάζει μέσα μου. Τελοσπάντων, τα πρώτα είκοσι είανι μεγάλα, δεν θα γράψω πολλά γιατί γράφω όλη μέρα αλλά για πάμε.

ΠΕΝΤΑΔΑ

The Ocean - Pelagial

Ο καλύτερος δίσκος τους, ένας από τους τοπ δέκα αγαπημένους μου στο σύμπαν. Τα είπαμε πρόσφατα σε σχετικό αφιέρωμα, τους είδαμε πρόσφατα, οι The Ocean είναι μεγάλη μπάντα των καιρω μας και τιμή μας που ζούμε παράλληλα με αυτούς.

Riverside - Songs Of The New Generation Slaves

Αγαπημένος μου δίσκος τους. Έχτιζαν χρόνια για να ανέβουν σε αυτό το βάθρο που αναμφίβολα τους αξίζει. Η πιο heartfelt prog μπάντα, ένας δίσκος που αγαπήθηκε και έχει μέσα του μια από τις καλύτερες σύγχρονες μπαλάντες. Μέταλ στα καλύτερά του.

Beastmilk - Climax

Πείτε ό,τι θέλετε, για μένα αυτός ο δίσκος γέννησε όλο το post-punk της σύγχρονης γενιάς. Από τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί η ζωντανή του εκτέλεση το 2014.

Deafheaven - Sunbather

Από το Sunbather και μετά μπόρεσα να ακούσω black metal με ευχαρίστηση. Αυτός ο δίσκος φταίει που το μεταλ καταστράφηκε και οι πύλες των gatekeepers έπεσαν και τους ευχαριστώ για αυτό.

Altar Of Plagues - Teethed Glory And Injury

Ό,τι προείπα. Τρομακτική σύλληψη. Τρομακτικός δίσκος. Τον χαζεύεις με τρόμο.

Up To Twenty

Cult Of Luna - Vertikal

Τέτοιο χαστούκι όπως αυτό που έφαγα με το The Weapon δεν έχω ξαναματαφάει. Αστική παρακμή εξυμνηθείσα με το πιο μαύρο μέσο.

Steven Wilson - The Raven That Refused To Sing

Λείπει Wilson από την πεντάδα; Άλλο ένα αριστούργημα που όμως του έλειψε το στοιχείο του καινοτόμου. Κερδίζει όμως σε εξώφυλλο και καρδιά.

Jex Thoth - Blood Moon Rise

Βάλτε Kepp Your Weeds και ελάτε να κλάψουμε παρέα, ευτυχώς έχει πάρει η΄δη αγάπη πολλή.

Volbeat - Outlaw Gentlemen & Shady Ladies

Ποιος δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να δει maiden το 2018 γιατί στη διπλανή σκηνή έπιαιζε κάτι πιο σημαντικό; Εγώ, και φταίει αυτός ο δίσκος.

Touche Amore - Is Survived By

Εχω μία, μεγαλύτερη αδυναμία από τούτο εδώ. Αλλα κι αυτό είναι πόνος αβάσταχτος.

Subrosa - More Constant Than The Gods

Υποτιμημένη μπάντα εντελώς, αργόσυρτη κι ερωτική μαύρη βρωμιά.

Daft Punk - Random Access Memories

My name is Gioooorgiiooooo

The Dillinger Escape Plan - One Of Us Is The Killer

Δεν ξέρω γιατί σε πολλούς δεν αρέσει, εγώ έχω πρόβλημα μεγάλο.

Leprous - Coal

Εκεί που οι leprous έδειξαν ότι θα γίνουν τρανοί. Το σήμερα μας δείχνει πως κέρδισαν το στοίχημα

Blood Ceremony - The Eldritch Dark

Αυτός ο δίσκος είναι ένα ολόγραμμα στο μέλλον από τα seventies, παγανιστικός, μυστικιστικός, τα έχει κάνει όλα σωστά.

Oathbreaker - Eros | Anteros

Πρώτο χτύπημα για ένα διάττον αστέρι που έλαμψε για όσο χρειάστηκε

Protest The Hero - Volition

Ο τελευταίος, για μένα, καλός δίσκος μιας μπάντας που πρέπει και προλαβαίνει να επιστρέψει σε όσα είχε καταφέρει να φτάσει.

Sigur Ros - Kveikur

Κάθε δίσκος τους είναι αριστούργημα που πρέπει να μπει σε μουσείο. Αδύνατο να λείπουν από λίστα

Clutch - Earth Rocker

Αν έπρεπε να διαλέξω με ποιο δίσκο περνάω καλύτερα από αυτήν εδώ τη λίστα, η μόνη κόντρα είναι μεταξύ αυτού και του Volbeat

Causa Sui - Euporie Tide

Συγκλονιστικά καλογραμμένη ψυχεδέλεια στο magnum opus των Causa Sui.

Up to thirty

Enforcer - Death By Fire

Ασταμάτητοι Enforcer βγάζουν τη μία καλή δουλειά μετά την άλλη

Bad Religion - True North

Ότι καλύτερο έβγαλαν τα τελευταία πολλά χρόνια, μόνο punk rock χιτάρες, μεγαλοπρεπές Only Rain.

My Bloody Valentine - m b v

Οι θρύλοι δεν πεθαίνουν έτσι εύκολα.

Chelsea Wolfe - Pain Is Beauty

Η βασιλεία της μάγισσας Chelsea ξεκινά. Ο θρόνος της ανήκει ακόμη.

Tesseract - Altered State

Είναι εκείνη η περίοδος που οι Tesseract έβγαζαν το ένα καλό αλμπουμ μετά το άλλο κι ας άλλαζαν τραγουδιστές σαν τα πουκάμισα.

La Femme - Psycho Tropical Berlin

Καλαισθησία σε όλο της το μεγαλείο, κανένας περιορισμός ειδών, οι La Femme είναι σημείο των καιρών μας.

All Them Witches - Lightning At The Door

Δύο στα δύο για τα αγροτόπαιδα από το Αμέρικα.

Terra Tenebrosa - The Purging

Σκότος, τελετές, παγωμάρα, άλλη μια υποτιμημένη μπάντα

Year Of No Light - Tocsin

Δίσκος για να χαθείς ένα κρύο απόγευμα, εκεί γύρω στην ώρα του ηλιοβασιλέματος.

Death Grips - Government Plates

iconic.

Name drop list

Wardruna - Runaljod-Yggdrasil

Russian Circles - Memorial

Kadavar - Abra Kadavar

Ulver - Messe I.X-VI.X

Alter Bridge - Fortress

Paramore - Paramore

All Pigs Must Die - Nothing Violates This Nature

Dance With The Dead - Out Of Body

Fates Warning - Darkness In A Different Light

Yuri Gagarin - Yuri Gagarin

Uncle Acid And The Deadbeats - Mind Control

Intronaut - Habitual Levitations (Instilling Words With Tones)

Citizen - Youth

Celeste - Animale(s)

Caligula’s Horse - The Tide, The Thief and River’s End

Saint Pepsi / Luxury Elite - Late Night Delight

Oneohtrix Point Never - R Plus Seven

KEN mode - Entrench

Darkthrone - The Underground Resistance

The National - Trouble Will Find Me

Earthless - From The Ages

Incendiary - Cost Of living

Modern Life Is War - Fever Hunting

Haken - The Mountain

Raven - Abandon All Life

The Knife - Shaking The Habitual

Obscure Sphinx - Void Mother

Tribulation - The Formulas Of Death

Ovlov - am

Colin Stetson - New History Warfare Vol 3: To See More Light

Inter Arma - Sky Burial

Prurient - Through The Window

Samsara Blues Experiment - Waiting For The Flood

Church Of Misery - Thy Kingdom Scum

Yo La Tengo - Fade

Still Corners - Strange Pleasures

Sleaford Mods - Austerity Dogs

Jesu - Every Day I Get Closer To The Light From Which I Came

Τα απαγορευμένα

Dance Gavin Dance - Acceptance Speech

Corrections House - Last City Zero

Universe 217 - Never

Photodump

[Giasonas]

και οπως ηταν αναμενομενο και φτάνουμε πιο κοντά στο σήμερα, οι λιστες πλέον τείνουν πολύ περισσότερο στο προσωπικο γουστο του καθενα και όχι στη συγκλιση της ελληνικης μουσικοφιλης κοινοτητας - με κινδυνο δηλαδη να +1 ο ενας τον αλλο με την coolοσυνη μας. Ήταν δηλαδή αναπόφευκτο και προφανως θα βαλω το λιθαρακι μου (αλλα νομιζω πλεον με λιγοτερο ενδιαφερον καθως προχωραμε)

2013.

Official Πεντάδα

Summary

5. Restorations - LP2

Μου τους πλάρασαν σα τους νεους gaslight anthem. Προσωπικά δεν εντόπισα τις συνισταμένες, αλλά ήταν αρκετό να τους δώσω ακροάσεις και δεν χρειάστηκαν θα και πολλές να τους αγαπήσω. Φωνητικά και γρέζι, μεστά ριφφ και γενικά θλιμμένο πανκ ροκ ταμαμ για τα γούστα μου.

4. Olafur Arnalds - For Now I Am Winter

Πιο ραδιοφωνικος ο αγαπημενος μου ισλανδός εδώ και γενικώς άρχισε να γεύεται την επιτυχία που το αξιζει. Δεν τον εχω ξαναναφερει στο θρεντ μεχρι στιγμής αλλά στη δισκοθηκη μου δεν υπαρχει καλλιτεχνης που να περνάει το συναισθημα με μεγαλύτερη απόδοση από αυτόν και τη μουσική του. Ισως οι MONO.

3. Daft Punk - Random Access Memories

Αυτή ηταν η τελευταια μεγαλη κυκλοφορια με την οποια ασχοληθηκα και εψαχνα snippets, leaks, οτιδήποτε από το οποιο μπορουσα να πιαστώ μεχρι να κυκλοφορήσει ο δίσκος. Το hype ηταν βαθυ, εντονο και αληθινο και κάπως κατάφερε να ανταπεξελθει στο βαρος του. Ο δισκος ειναι ιστορια απο μονος του και ρεει διχως φιλλερ ρηπητ στο ρηπητ. Τσιμπησα φετος και το επετειακο 4πλο LP και δεν εχει ακουστει κατι πιο ΚΡΥΣΤΑΛΛΟ μεσα στους 4 τοιχους του σπιτιου αυτου.

2. Comadre - Comadre

καλα ρε ανωμαλοι, δεν βρεθηκε ενας ανθρωπος να τους αναφερει; Αδυνατώ να πιστέψω επισης οτι εχουν περασει κιολας 10 χρόνια απο το ανελεητο σπρωξιμο απο μενα και τον Ντινο της καρδιας μας. Ένα ακραιο αμαλγαμα χορευτικου πανκροκ και screamo, σε ενα συνθετικο συνδυασμο που δεν εχει ξανακουστει απο τοτε και μαλλον δεν θα ξανακουστει.

Στα αυτιά μου το Cold Rain ειναι το τραγουδι της δεκαετιας.

1. Touché Amoré - Is Survived By

Ναμαστε λοιπόν - η πιο συνεπεστατα γαματη μπαντα των τελευταιων 20 ετων με τον αγαπημενο μου δίσκο.

Αρχικά, αντιλαμβανομαστε οτι ειναι δυσκολη μπάντα. Τα φωνητικα του Τζερεμυ δεν ειναι για όλους, αλλα ΓΤΧΜ τα λόγια του ειναι πραγματικα για ολους. Τα πιο ατμοσφαιρικα σημεια με τα οποια ειναι ραντισμενη η μουσικη της μπαντας ανά το δίσκο τον ανεβαζει στα πρωτοσκαλα της καταταξης της δισκογραφιας τους για μενα, οπως επισης και η θεματολογια του δισκου που εχει να κανει με βαθια προσωπικα υπαρξιακα τα οποια με άγγιξαν και με αγγιζουν ακομη.

και εδω χωρις λογο μια διασκευη του καλυτερου κομματιου του δισκου.

---

emo/punk rock πεντάδα

ακουτε τις καμπάνες; ξυπνάτε! Το τέταρτο (μήπως πεμπτο; εχω χασει το μετρημα) κυμα του emo ερχεται και ειναι ισως το καλυτεροτερο. Αγνοωντας τα Commadre και Touche που θα ηταν μέσα, πάρτε αλλα πέντε.

Summary

5. Into It. Over It. - Intersections

4. Balance and Composure - The Things We Think We’re Missing

αργο, νωχελικο. πανω τους χτιστηκε το κυμα αυτο παρα το γεγονος πως αλλοι το καναν καλυτερα, αλλα αυτοι το καναν πρωτοι

3. The Front Bottoms - The Tallon of the Hawk

ο πιο feel-good στεναχωρος δισκος που εχω ακουσει ποτε.

2. The World Is Beautiful Place and I’m No Longer Afraid to Die - Whenever, If Ever

ο πιο feel-sad στεναχωρος δισκος που εχω ακουσει ποτε (δεν ειναι αληθεια, αλλα εδενε)

1. Foxing. - The Albatross

τρομπετα θλιβερη και πενθιμη

---

Eξωφυλλο

restorations - LP2

[Leper_Jesus]

@nikosPL

Agnes Vein - Soulship

Πω-πω, απ’ όσα ξέχασα αυτό πόνεσε περισσότερο.

[Curehead]

2013

ELECTORAL Top-5

1. Beastmilk - climax
2. Ulterior – the bleach room
3. In solitude – Sister
4. Atlantean Kodex – The White Goddess
5. Warlord – The Holy Empire

Front-bench

1. Satan – Life sentence
2. Darkthrone – the underground resistance
3. Enforcer – Death by fire
4. Blood Ceremony – The Eldritch Dark
5. Jex Thoth - Blood Moon Rise

Back-bench

1. Johnny Marr – the messenger
2. David Bowie – the next day
3. Suede – Bloodsports
4. Savages – silence yourselves
5. Grave Babies – Crusher

Back-room

1. Metal Church – Generation nothing
2. Wire – change becomes us
3. Editors – the weight of your love
4. Placebo – Loud like love
5. New Model Army – between dog and wolf

Vault

1. Motorhead – aftershock
2. Rhombus – Here be dragons
3. Depeche Mode – Delta machine
4. Rotting Christ – Κατά τον δαιμονα εαυτου
5. Nick Cave and the Bad Seeds – Push the sky away

[Leviathan]

Noisia - Devil May Cry OST
Κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα: αξεπέραστο sound design. Αυτό το soundtrack θα έπρεπε να έχει το status εκείνου του Doom ας πούμε

Noisia - Devil May Cry Soundtrack - 17 - Mundus Theme

Στην πλάτη της άμυνας

Cult of Luna - Vertikal II
(spoiler alert) Και σαν διπλό δίσκο να το είχαν κυκλοφορήσει τελικά δε νομίζω ότι θα παραπονιόταν κανείς. Το ρεμίξ δεν το θυμάμαι καν tbh

Φορτωμένο το '13, ξανά πρακτική, ΠΤΥΧΙΟ και κατευθείαν στα άδυτα του τσίρκου της βιομηχανίας

Starters

1. Daft Punk - Random Access Memories
Εύκολη πρωτιά, φυσικά έχει θέση στο all-time top 10 μου και αν έπρεπε να διαλέξω έναν μόνο δίσκο απ’ όλη τη δεκαετία, μάλλον θα ήταν αυτός. Απ’ το Human After All που γράφτηκε σχεδόν στο πόδι εδώ έχουμε πάει στο άλλο άκρο με μια απ’ τις καλύτερες παραγωγές όλων των εποχών, κομμάτια δουλεμένα στην εντέλεια και λίστα guests που τη διαβάζεις και λες “δε γίνεται να είναι ΟΛΟΙ αυτοί εδώ μέσα”. Το feel good στοιχείο που αναφέρθηκε εξαντλείται στα singles (πλην Instant Crush προφανώς) καθώς το κύριο θέμα του δίσκου μάλλον είναι η νοσταλγία:

If I had my way I would never leave
Keep building these random memories
Turning our days into melodies
But since I can’t stay
I’ll just keep playing back
These fragments of time
Everywhere I go
These moments will shine

2. Tesseract - Altered State
Με κάθε σεβασμό στον Dan, εδώ ευθυγραμμίστηκαν οι πλανήτες, οι Tesseract βρήκαν το ιδανικό λαρύγγι στον Ashe O’ Hara για το πιο εμπνευσμένο υλικό που έγραψαν ποτέ και το αποτέλεσμα ήταν ο δίσκος της δεκαετίας στο ευρύτερο προγκ μέταλ, απ’ όσους έχω ακούσει εγώ τουλάχιστον

+εξώφυλλο, σε μία μέτρια χρονιά για εξώφυλλα:

3. Norma Jean - Wrongdoers
Τελειοποιώντας τη συνταγή του Meridional, βρίσκουν τη χρυσή τομή ανάμεσα στη σκληράδα και το πιασάρικο βγάζοντας αυτόν που θεωρώ καλύτερό τους δίσκο. Ακόμα και η droneίλα - τίτλοι τέλους στο “Blood Moon” είναι Α+

4. Boards of Canada - Tomorrow’s Harvest
Πολλά χρόνια κάτσανε στον πάγκο οι Σκωτσέζοι αλλά σαν τους Portishead επέστρεψαν να βγάλουν δισκάρα και να ξαναπέσουν στη νάρκη. 4/4 με συνοπτικές λοιπόν, με στυλ αρκετά διαφορετικό από το “Campfire” αφού επιστρέφουν στο πιο “απόκοσμο” στυλ των δύο πρώτων δίσκων χωρίς να επαναλαμβάνονται όμως, απεναντίας…

5. A Day To Remember - Common Courtesy
All killer no filler αν ρωτάτε εμένα, κοινώς (αχαχούχα) ο καλύτερός τους δίσκος αν και μετά δυστυχώς πήραν την κάτω βόλτα. Κάποια απ’ τα πιο πιασάρικα κομμάτια που έγραψαν ποτέ είναι εδώ μέσα και ειδικά οι πιο ποπ στιγμές του δίσκου (που δεν είναι και λίγες) είναι πολύ καλά δουλεμένες. Το δε I Remember που κλείνει τον δίσκο είναι σχεδόν συγκινητικό

+10:

Protest The Hero - Volition
Tα 'παμε στο Scurrilous, εδώ οι “σοβαροί” Protest με το χρίσμα του crowdfunding έχουν την ιδανική φόρμουλα. Η κιθαριστική τρέλα αν και ως έναν βαθμό έχει τιθασευτεί, ενίοτε απογειώνεται όπως με την τρομερή guest εμφάνιση του Jarzombek και την ανατριχιαστική κορύφωση στο Drumhead Trial ή στον ύμνο για το Newfoundland ονόματι Mist

The Dillinger Escape Plan - One Of Us Is The Killer
Σαν σύνολο ίσως και το πιο πιασάρικο άλμπουμ των DEP, χωρίς να χάνει καθόλου σε ποιότητα, ειδικά σε σύγκριση με το προηγούμενο. Πραγματικά τίποτα δεν προμηνύει ότι όπου να ‘ναι θα πέσουν τίτλοι τέλους…

Cult of Luna - Vertikal
Πρώτη εμφάνιση σε λίστα για αυτή την πολύ μεγάλη μπάντα (και πολύ άργησε δηλαδή) αλλά αυτή τη δεκαετία ειδικά έχουν μεγαλουργήσει. Οι διάρκειες ίσως τρομάζουν λίγο αλλά ακόμα και στα πιο συνολικά αξίζει και με το παραπάνω τον χρόνο του. “In Awe Of”, ναι

The Ocean - Pelagial
Δεν ξέρω αν παντρεύει κανείς καλύτερα ποστ και προγκ από τους Γερμανούς. Συνδυάζουν περίτεχνα μελωδίες, ξεσπάσματα, ενορχήστρωση και τεχνική χωρίς να φοβούνται πιο γρήγορους χρόνους. Σε βάθος χρόνου όταν ξεψαχνίσω τη μπάντα περισσότερο ίσως το βάζω ακόμα ψηλότερα

Russian Circles - Memorial
Το Memorial είναι απ’ τις δημοφιλείς επιλογές για καλύτερο Circles δίσκο, εγώ απ’ την άλλη θα τον έβαζα κάπου στη μέση του κατάλογκ αν και είναι δισκάρα. Η προσθήκη φωνητικών με την Wolfe στο ομώνυμο ατμοσφαιρικό closer 100% επιτυχημένη

Bring Me The Horizon -Sempiternal
Δισκάρα αλλά εντελώς άλλο στυλ σε σχέση με το προηγούμενο το οποίο σε έκοβε βαθιά στην ψυχούλα και σίγουρα είχε περισσότερες διακυμάνσεις - το ένα μειονέκτημα του δίσκου για μένα είναι αυτή η γραμμικότητα αφού πολλά κομμάτια είναι παρόμοιο τέμπο - τεχνοτροπία. Γι’ αυτούς τους δύο λόγους το βάζω σίγουρα πιο κάτω, πάντως εδώ έχουν περάσει με το ένα πόδι το κατώφλι του ήχου μπάντας που έχει δυναμική να γεμίζει πολύ μεγάλα venues, με κομμάτια σαν το εναρκτήριο ή το Sleepwalking ή το - άσ’ το γιατί θα καταλήξω να αραδιάσω όλο τον δίσκο

Deafheaven - Sunbather
Ίσως μας ενώσει φίλους και όχι-τόσο φίλους του μπλακ αυτό εδώ, μπορεί και όχι, προχωράμε. Μέχρι και πρόπερσι, άντε πέρυσι, δεν περίμενα ότι θα βρεθεί εδώ αφού η μόνη επαφή που έχω με μπλακ ας πούμε είναι όπου το γυροφέρνανε οι Opeth στους πρώτους δίσκους τους, γενικά δεν είναι για μένα η φάση. Αν και είχα ακούσει τζούρες από μεμονωμένα κομμάτια, του έδωσα πιο προσεκτικά ακούσματα πέρυσι και έγινε το κλικ. Το κώλυμα βέβαια ήταν τα φωνητικά του Γιώργη αλλά η wall-of-sound υπόκρουση είναι τόσο καλή που τελικά σε ψήνει μέχρι που τα συνηθίζεις και αυτά, σαν να είναι άλλη μια στρώση κιθάρας. Για όποιον δε μπορεί να τα συνηθίσει με τίποτα υπάρχει και fan-made instrumental εκδοχή εδώ. Πολύ καλό πάντρεμα, δεν ξέρω καν αν το έκαναν αυτοί πρώτοι αλλά δε με ενδιαφέρει κιόλας

The Aristocrats - Culture Clash
Κάτι λείπει από την έξτρα μαγεία της “πρώτης φοράς” αλλά στα ίδια επίπεδα βρίσκεται πάνω-κάτω όπως και όλοι τους οι δίσκοι, σχεδόν). Ενδιαφέρουσα προσέγγιση με την παραγωγή που είναι μοιρασμένη ισομερώς ανάμεσα στα μέλη, με αποτέλεσμα να υπάρχει ποικιλία και ωραία διακύμανση

Steven Wilson - The Raven That Refused To Sing (And Other Stories)
Παίρνω ωραία πάσα απ’ το αποπάνω γιατί το να έχεις τα 2/3 των Aristocrats “μόνιμους” στον σόλο δίσκο σου είναι οριακά cheat code. Γενικά δε θα με έλεγα απ’ τους μεγάλους fans των σόλο δίσκων του Wilson αλλά αυτό και ακόμα περισσότερο το επόμενο νομίζω ότι στέκονται αρκετά ψηλότερα από τα υπόλοιπα. Πείτε το tribute στα 70s ή ό,τι θέλετε, μακάρι να ήταν σε αυτό το επίπεδο και άλλες τέτοιες προσπάθειες

65daysofstatic - Wild Light
Θα μπορούσαν να έχουν τουλάχιστον άλλη μία παρουσία στα HMs μου μετά το Fall of Math που το πήγαν στο ακόμα πιο ηλεκτρονικό αλλά έστω κι έτσι, εμένα αυτή η εξέλιξη μού άρεσε αρκετά αφού πόνταραν σε ένα στοιχείο που τους διαφοροποιεί σε σημαντικό βαθμό από τις (πολλές) άλλες ποστ μπάντες. Ποιοτικότατη δουλειά και το Wild Light που στυλιστικά δε διαφέρει και πολύ, απλά ίσως ακούγεται λίγο πιο soundtrackικό (;), ειδικά γι’ αυτό όμως θα τα πούμε σε λίγες βδομάδες

[GRACCHUS_BABEUF]

Τελικά το Sunbather πρέπει να είναι μακράν το πιο αγαπημένο μπλακμέταλ άλμπουμ - αν υποθέσουμε ότι είναι μπλακμέταλ εν πάση περιπτώσει - όλων των μη μπλακμεταλλάδων.

[ChrisP]

Κάτι σαν την λάνα την ντελρέη απ’ την ανάποδη ένα πράμα.

[Curehead]

PS Θα επανέλθω αναλυτικά για τους παιάνες για το Climax που αρμόζουν στην περίσταση αυτής της τιτανοκαυλίτιδας των Beastmilk και της λαηβάρας που ζήσαμε τότες. Αλλά ζαλίστηκα με την ανάλυση που έκανα στο άλλο thread, παρόλο που σήμερα δεν έχω χανγκοβερ (!!?) και θυμήθηκα ότι ξέχασα ένα σωρό stuff and shit για αύριο και ουπς. Remember remember the fifth of November την αμνησία μου μέσα.

[Sevek]

Με λίγα λόγια, γιατί δεν βγαίνει για παραπάνω:

1. Caligula’s Horse - The Tide, The Thied & River’s End: H νέα αγάπη είναι εδώ, βροντοφωνάζει και γράφει έναν δισκο με απίστευτο βάθος. Μελωδίες, ριφφάρες, φανταστικές ερμηνείες και ένα σύνολο πράγματικά υπέροχο. Η μοναδικότητα τους ξεκινάει εδώ και ευτυχώς συνεχίζεται εως σήμερα.

2. Clutch - Earth Rocker. Κοιτάει στα μάτια το Blast Tyrant και του βγάζει τα δόντια. Εντυπωσιακά καλοί, εντυπωσιακό και το σύνολο τραγουδιών που μας χάρισαν.

3. Hacktivist - Hacktivist EP. To νέο αίμα είναι εδώ, αναμειγνύει ιδανικά το rap με το djent.

4. Leprous - Coal. Διαμάντι από τα λίγα.

5. The Ocean - Pelagial. Το ίδιο σχόλιο με το απο πάνω. Ιδανικό χτίσιμο τραγουδιών, εξαιρετικές ερμηνείες και μεγάλο…βάθος (δεν άντεξα).

[Giasonas]

Fun (?) Fact, το εξώφυλλο και custom font του sunbather είναι σχεδιασμένο από τον κιθαρίστα των touché amore.

[GRACCHUS_BABEUF]

…yeah, it wasn’t that fun, you were right about that question mark.

[ARIAN]

To White Album είναι το '68.

[jonkyr]

Ελεύθερος χρόνος: 0

Νομίζω ότι δεν έχω ξαναποστάρει απλή 5άδα (άσΚετοι) όλον τον χρόνο, αλλά έγινε κι αυτό. Χρονιά με δεκάδες δυνατές κυκλοφορίες, πραγματικά φοβερή.

1. Atlantean Kodex – The White Goddess
2. Alter Bridge – Fortress
3. Volbeat - Outlaw Gentlemen & Shady Ladies
4. Haken - The Mountain
5. Riverside - Songs Of The New Generation Slaves

[drenie]

2012

1. Mark Lanegan - Blues Funeral
2. Paradise Lost - Tragic Idol
3. Stone Sour - House of Gold and Bones Part 1
4. Witchcraft - Legend
5. Wo Fat - Black Code

Rival Sons - Head Down
Tremondi - All I Was
The Sword - Apocryphon
Gojira - L’Enfand Sauvage
Joe Bonamassa - Driving Towards the Daylight
Adrenaline Mob - Omertà
Shadows Follow - Fire from the Sky
Shinedown - Amaryllis
Graveyard - Lights Out
The Cult - Choise of Weapon
Slash - Apocalyptic Love
Deftones - Koi No Yokan
Muse - The 2nd Law
Marilyn Manson - Born Villain
Three Days Grace - Transit of Venus
Down - EP IV
Soundgarden - King Animal

Εξώφυλλο: Baroness - Yellow & Green

2013

1. Arctic Monkeys - AM
2. Volbeat - Outlaw Gentlemen & Shary Ladies
3. Avenged Sevenfold - Hail to the King
4. Heaven’s Basement - Filthy Empire
5. Biffy Clyro - Opposites

Queens of the Stone Age - … Like Clockwork
Alice in Chains - The Devil Put Dinosaurs Here
Alter Bridge - Fortress
Clutch - Earth Rocker
Black Veil Brides - Wretched and Divine: The Story of the Wild Ones
Leprous - Coal
Five Finger Death Punch - The Wrong Side of Heaven and the Righteous Side of Hell Part I
Stone Sour - House of Gold and Bones Part II
Beastmilk - Climax
Bullet for my Valentine - Temper Temper
Motorhead - Afteeshock
Airbourne - Black Dog Barking
Five Finger Death Punch - The Wrong Side of Heaven and the Righteous Side of Hell Part II
Bad Religion - True North
Pearl Jam - Lightning Bolt
Depeche Mode - Delta Machine
Ra - Critical Mass
The Temperance Movement - The Temperance Movement
Kings of Leon - Mechanical Bull
Bring Me the Horizon - Sempiternal
Power Trip - Manifest Decimation
Vista Chino - Peace
Monster Magnet - Last Patrol
Red Fang - Whales and Leeches
Steven Wilson - The Raven that Refused to Sing
Various Artists - Sound City : Real to Reel
Rob Zombie - Venomous Rat Regeneration Vendor

Εξώφυλλο: Biffy Clyro - Opposites

[QuintomScenario]

2013

1. Leprous - Coal
Ενας απο τους καλυτερους δισκους της μακραν καλυτερης μπαντας των τελευταιων 15 χρονων

2. M83 - Oblivion O.S.T.
Αμπιεντιλες και ατμοσφαιριλες σε post-apocalyptic ουρανους απο μια ταινια πολυ ανωτερη του υπερεκτιμημενου Edge Of Tomorrow, με την Σουζαν Σουνδφορ να μας χαριζει την αιθερια φωναρα της? Και γιατι δεν το εβαλα πρωτη θεση? Ελα ντε

3. Chelsea Wolfe - Pain Is Beauty
Και μονο το Feral Love να ειχε, θα εμπαινε λιστα. Ισως και να ειναι ο καλυτερος της δισκος, αν και ακομα πιο πιθανο απο αυτο ειναι να βρισκεται σε ισοπαλια με τα δυο επομενα απο αυτο.

4. Ghost - Infestissumam
Hell Satan, Archangelo
Hell Satan, welcome year zero
Hell Satan, Archangelo
Hell Satan, welcome year zero
Hell Satan, Archangelo
Hell Satan, welcome year zero
Hell Satan, Archangelo
Hell Satan, welcome year zero
Hell Satan, Archangelo
Hell Satan, welcome year zero
Hell Satan, Archangelo
Hell Satan, welcome year zero
Hell Satan, Archangelo
Hell Satan, welcome year zero
Hell Satan, Archangelo
Hell Satan, welcome year zero

5. Lady Gaga - Artpop
Don’t you know my ass is famous? Ο τελευταιος τεραστιος δισκος της Stephanie, με τραγουδια απολυτα δεκαρια οπως τα Venus, Applause, Artpop, Sexxx Dreams και Dope, συνεχιζοντας στο ιδιο μονοπατι που δημιουργησε με τα δυο προηγουμενα της αλμπουμ. Η συνεχεια εκτοτε αν και την μεγαλωσε ως καλλιτεχνη και την πηγε σε ακομα ανωτερα επιπεδα, δεν με κερδιζει τοσο πολυ μουσικα, αν και ισως εχω υποτιμησει το αρκετα τιμιο Joanne και το στριφνο Chromatica, το οποιο καποτε πρεπει να κατσω να ακουσω πιο σοβαρα.

SORRY NOT SORRY
Alice In Chains - The Dinosaurs Put The Devil Somewhere Here (ή κατι τετοιο που ποτε δεν θυμαμαι)
VNV Nation - Transnational (ωραιος δισκος)
Ulver - Messe I.X-VI.X (οριακα αριστουργηματικο)
Rotting Christ - Κατα Τον Δαιμονα Εαυτου (το καλυτερο τους απο το 2000 και μετα)
Coheed and Cambria - The Afterman Descension (πολυ ομορφος δισκος)
The Winery Dogs - The Winery Dogs (εξαιρετικο)
CHVRCHES - The Bones of What You Believe (το ξεκινημα)

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ
Amorphis - Circle (τρελη μαπα)
Steven Wilson - The Raven That Refused To Sing (υπνος, βαρεμαρα, ο,τι πιο υπερεκτιμημενο)
Helloween - Straight Out Of Hell (πολυ πολυ χειροτερο απο τον προκατοχο του)
Megadeth - Super Collider (ειναι απογοητευση οταν εσκασε μετα απο αλλες 3 απογοητευσεις?)
Dream Theater - Dream Theater (Images and Words απο τα LIDL)

ΕΙΔΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : RISE OF THE SYNTHS
Kavinsky - Outrun (δισκαρα 11 στα 10)
Dance With The Dead - Out Of Body (εξαιρετικο)
Power Glove - Far Cry 3: Blood Dragon (μουσικαρες για παιχνιδαρα)
MegaDrive - Hardwired (I Am The Program και αντιο ζωη)
Carpenter Brut - EP II (χαμος)
Lazerhawk - Skull and Shark (κυκλοι παντου)

Εξωφυλλο

[QuintomScenario]

@Sevek

• Leprous - Coal. Διαμάντι από τα λίγα.

[GRACCHUS_BABEUF]

@drenie

2012

1. Mark Lanegan - Blues Funeral
2. Paradise Lost - Tragic Idol
3. Stone Sour - House of Gold and Bones Part 1
4. Witchcraft - Legend
5. Wo Fat - Black Code

Rival Sons - Head Down
Tremondi - All I Was
Paradise Lost - Tragic Idol

Fuck yeah my (PL) brother

[criss_burton]

1. Leprous - Coal
2. In Solitude - Sister
3. Beastmilk - Climax
4. Ghost - Infestissumam
5. Steven Wilson - The raven that refused to sing

'Αξια αναφοράς:
Shannon Wright - In film sound
Poliça - Shulamith
Oozing wound - Retrash
Doomriders - Grand blood
Tomahawk - Oddfellows
Noisem-Agony Defined
Polvo - Siberia
Fiend-Onerous