Ω ναι, σωστός!
Δεν νομίζω πως έχω ακούσει αυτό το άλμπουμ πάνω από 2 φορές, γενικώς δεν είμαι καθόλου γνώστης των Caligula’s Horse. Μόνο το τελευταίο άκουσα πολύ.
20 χρόνια μπροστά και 20 επίπεδα κάτω από το προηγούμενό σου.
Τα αγαπώ και τα 2 εξίσου 
1 Like
Ρε μλκες, ακούω το Crosses και είναι αλμπουμάρα, γιατί δεν έχει αναφερθεί πως είναι Depeche album??? Γαμιέστε
3 Likes
Γιατί τα λέγαμε και για το Host αλλά μας μάλωσαν τα όργανα της τάξης και δεν εκφραζόμαστε δημοσίως πια 
Σταυρωσε μας
Το νου σου, εχει και συνεχεια, εφετο
4 Likes
Εντωμεταξύ η φωνή του μοιάζει με του Gahan, αν δεν είσαι 100% εκεί σίγουρα τους μπερδεύεις
Βλέποντας κάποιες επιλογές και αναφορές με βλέπω φουλ προγκ σε αυτή τη ψηφοφορία. Τρομερή χρόνια για το προγκρεσιβ μέταλ
1 Like
Όχι ρε 
Τσέκαρε και Team Sleep αν δεν έχεις ήδη ακούσει.
2 Likes
1) DHG - “A Umbra Omega”: Η επιστροφή της δεκαετίας. Η αφύπνιση ενός απειροσκεπτικού όντος, που κάνει μουσική πέρα απ’ τα καθιερωμένα. Καμία επανάληψη και κανέναν αναμάσημα. Ο άνθρωπος έκτισε αυτόν το δίσκο, αφού πρώτα έγραψε υλικό για δύο κυκλοφορίες, ξεγέλασε μέχρι και την εταιρία ν’ ανακοινώσει δημοσίως, πως μέσα σε διάστημα λίγων μηνών θα είχαμε δύο δίσκους, ώσπου μία πρωίαν, συνειδητοποίησε ότι τίποτα μέσα σε αυτό το υλικό δεν ήταν άξιο προς κυκλοφορία. Το διαγράφει μονοκονδυλιά και συνθέτει τούτο το αριστούργημα. Εξαιρετικές μπασογραμμές, η επιστροφή του Aldrahn στην καλύτερη ερμηνευτική του απόδοση σε οτιδήποτε είχε κάνει μέχρι τότε (μέχρι και τώρα, δηλαδή) κι ένα “Architect of Darkness” που ξεπερνάει τα πάντα.
2) Subsignal - “The Beacons of Somewhere Sometime”: Κάποια στιγμή θα ερχόταν ένα μεγάλο και θαυμαστό έργο απ’ αυτό το μεταγεννημένο σχήμα. Καθότι ο Matheos άρχισε ν’ αριστοτεχνεί με μεταλοποιημένα έργα, ο λυρισμός εδώ βρίσκει τον οίκο του. Συν τοις άλλοις, οι AOR αρωματισμοί εντάσσονται με περισσόν τελειότητας, ενώ στα τέσσερα τμήματα του ομότιτλου γίνονται απίστευτα και εκστατικά πράγματα, αγγίζοντας κορυφές του παρελθόντος.
3) Enslaved - “In Times”: Ίσως, ο πιο άρτια τεχνικός τους δίσκος. Εδώ μέσα όλο το μεγαλείο της prog τεχνικής βρίσκει πρόσφορα εδάφη, ενώ για ακόμη ένα δίσκο τα ρεφρέν υπό την αιγίδα της αξεπέραστης φωνής του Larsen αφήνουν τη σφραγίδα τους με χαρακτηριστικότατη στιγμή, αυτήν του “Buiding with Fire”. Απανωτά riffs και εν γένει καταρρακτώδεις κιθάρες και για το τέλος φυσικά, όπως άρχισαν να μας καλομαθαίνουν, το “Daylight” διατηρώντας την παράδοσης της “γλυκιάς” επίγευσης.
4) Riverside - “Love, Fear and the Time Machine”: Αυτός ο δίσκος θα είναι μία μουσική συντροφιά κατ’ εξακολούθηση για όσο ζω. Δεν είναι απλά η ζωηρή prog αίσθηση, ούτε και οι “συγγενικές” τάσεις με τον Steven Wilson. Είναι η προσωπική τους πινελιά μέσα στ’ ακούσματά μου. Είναι το μπάσο τους, που τόλμησε να μπει σε άλλες σκηνές μέχρι γοτθικού αγγίγματος, η φωνή του Mariuz και φυσικά αυτή η κιθάρα του Piotr, όπου κάθε άρπισμά της και κάθε εκθειασμός της είναι ένα σημείο αναφοράς. Και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει το “Afloat”, χωρίς επιπλέον σχολιασμούς. Ο ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
5) Keep Shelly in Athens - “Now I’m Ready”: Όταν άκουσα πρώτη φορά το “Fractals” πριν την κυκλοφορία του δίσκου, ως προοίμιό του, την είχα ερωτευτεί αυτή τη φωνή. Μετά, έπεσα με τα μούτρα σε αυτό το καλοκαιρινά dream pop καθολικό περιεχόμενο και δεν άκουγα κάτι άλλο. Ήμουν τυχερός εκείνη τη χρονιά, επειδή τους απόλαυσα και live σε μια τρύπα στα Λαδάδικα, που αν και φωλιά του κούκου ο χώρος, η μπάντα έδωσε τα ρέστα της. Το θέμα, όμως, είναι πως αν και λείπει ένα “Running out of You”, υπάρχει το αποκορύφωμα στο “Hunter” με τον αρραβώνα των jazz και hip-hop στοιχείων. Ακόμα μυρίζει καλοκαίρι, πάντως.
Εξώφυλλο:
32 Likes
Πφ, ζορίζομαι να βγάλω 5άδα, αν δεν με ικανοποιήσει σε ένα Χ βαθμό το τελικό μου σουμάρισμα μάλλον θα ρίξω skip στο 2015 =/
1 Like
Αν ειχες προσεξει οτι τους εκθειαζουμε εγω και ο @anhydriis ταυτοχρονα, τοτε θα ηξερες πως ειναι εξαιρετικοι, αφου οτιδηποτε γουσταρουμε με τρέλα και οι δυο ειναι αψογο. Δισκαρα και το πρωτο του 2014, αλλα ακου το φετινο που βγηκε πριν κανα μηνα και στο λινκαρε αποπανω ο φιλτατος ανυδρος. Ειναι ακομα καλυτερο. Θα γουσταρεις παρα πολυ, σιγουρα.
Κανενας δεν σου ειπε να μην εκφραζεις την αποψη σου, απλως αν λες οτι το Host μοιαζει με Depeche Mode εκτιθεσαι και θελουμε να σε προστατεψουμε (!)
1 Like
2015
1.Ghost - Meliora
2.Enforcer - From Beyond
3.Black Trip - Shadowline
4.Adele - 25
5.Clutch - Psychic Warfare
27 Likes
2015
Καθώς έψαχνα στη Wikipedia για κάποια από τα άλμπουμ της χρονιάς, θυμήθηκα το τραγικό δυστύχημα στο Club Colectiv στο Βουκουρέστι, όπου έχασαν τη ζωή τους τέσσερα μέλη της μπάντας Goodbye to Gravity και πολλά άτομα από το κοινό. Μοιάζει σαν χτες που είχα ακούσει την είδηση.
Επίσης, σαν σήμερα, 13 Νοεμβρίου του 2015, είχε γίνει η τρομοκρατική επίθεση στο Bataclan.
Με αφορμή αυτή την ανασκόπηση λοιπόν, ας μην ξεχάσουμε τα θύματα αυτών των δύο τραγωδιών. Θα ευχόμαστε πάντα να μην επαναληφθεί κάτι αντίστοιχο.
Πάμε και στη λίστα:
1. Swallow the sun - Songs from the North I, II & III
Ίσως η καλύτερη κυκλοφορία των Swallow the sun, όπου κυκλοφόρησαν σε 3 δίσκους τις καλύτερες ιδέες που είχαν εκείνη την εποχή. Από τα πλέον αγαπημένα μου, το ακούω συχνά. Εδώ ανήνουν τα κομμάτια “Lost and Catatonic”, “10 silver bullets”, “The gathering of black moths” και τόσα άλλα αριστουργήματα.
2. Draconian - Sovran
Άλμπουμ που ακούσαμε πολύ, με τη γλυκιά φωνή της Heike Langhans. Το “Pale Tortured Blue” ήταν μία κορυφαία στιγμή της μπάντας, όπως και ολόκληρο το άλμπουμ, το οποίο ακούσαμε λάιβ στο Κύτταρο το 2016, όταν έπαιξαν μαζί με τους Immensity, τους Caelestia και τους Elysion. Τέλειος συνδυασμός symphonic και doom.
3. Tribulation – The Children of the Night
Μία στιγμή melodeath από τους Σουηδούς. Τραγούδια που το ένα μετά το άλλο έκαναν επιτυχία, καθώς συνδύασαν goth στοιχεία μέσα στον μέχρι τότε death ήχο τους. Τόλμησαν και κέρδισαν το στοίχημα. Η αισθητική θυμίζει ασπρόμαυρες goth ταινίες, το ίδιο το εξώφυλλο με τον άνθρωπο-νυχτερίδα έχει μία goth διάθεση.
4. Mgła-“Exercises in Futility
Το άλμπουμ που είχαμε λιώσει όλοι εκείνη τη χρονιά. Όταν το ακούσαμε, έκανε ένα μεγάλο hype, καθώς ήταν απόλυτα black, μακριά όμως από την κλασική black αισθητική. Δηλαδή, καθαρή παραγωγή, κρυστάλλινος ήχος, συνθέσεις άρτια δομημένες, όπου η κάθε μελωδία είχε τη θέση και το σκοπό της. Όλοι είχαμε πάει να δούμε τη μπάντα που βγήκε με τα μαύρα καλσόν (έτσι θα τα λέω πάντα) να κρύβουν τα πρόσωπα των μελών, κι ας μας ήταν παράταιρη αυτή η σκηνική παρουσία. Οι φήμες για συνδέσεις των μελών με ακροδεξιούς κύκλους με κάνουν να εκτιμώ σε βάθος χρόνου καθαρά και μόνο το μουσικό κομμάτι, όπως και πολλοί άλλοι φαν. Ωστόσο, δεν έχει βγει κάτι τέτοιο από την σκηνική παρουσία τους, (ολιγομίλητοι στις συναυλίες) γι’ αυτό και είμαι κατά του πεσίματος στη συναυλία τους - άσχετα αν δεν θα ξαναπήγαινα να τους δω λάιβ. Ήταν ένα πράγμα ωραίο για τον καιρό εκείνο, σίγουρα άλλες μπάντες επηρεάστηκαν μετά από αυτούς και άφησαν μία παρακαταθήκη σ’ αυτόν τον ήχο.
5. Paradise Lost - The Plague Within
Η επιστροφή των Paradise Lost σε death/doom μονοπάτια, χωρίς να ξεφεύγουν από τον ήχο των προηγούμενων κυκλοφοριών τους. Έχει κομμάτια που ακούω μέχρι σήμερα γιατί μου έχουν μείνει, όπως το “Return to the Sun”.
Bonus/honorable mentions:
Ahab - The Boats of the “Glen Carrig”
My Dying Bride - Feel the Misery
Να δώσω κι εγώ τα credits μου σ’ αυτά τα παιδιά που τόσο το αξίζουν. Πραγματικά underrated μπάντα, που αποδίδει εξίσου καλά και λάιβ.
Εξώφυλλο:
Tribulation - The Children of the Night
37 Likes
Κι εγώ δύσκολα να βγάζω πεντάδες από εδώ και πέρα.
1 Like
2015
- Mgla - Exercises In Futility
- Enforcer - From Beyond
- Parkway Drive - IRE
- Amorphis - Under The Red Cloud
- Moonspell - Extinct
32 Likes
2015
- Arcturus - Arcturian
- A Forest of Stars - Beware the Sword You Cannot See
- Luciferian Light Orchestra - Luciferian Light Orchestra
- Kauan - Sorni Nai
- Tribulation – The Children of the Night
Κενοτάφιον
- Bathuska- Litourgiya
- Panopticon - Autumn Eternal
- Terrible Feelings - Tremors (kudos @Ktn for the reminder)
- Enforcer - From Beyond
- Nechochwen - Heart of Akamon
- Dead to a Dying World - Litany
- Swallow the sun - Songs from the North I, II & III
- Enslaved - In Times
- Amorphis- Under the red cloud
- Thy Catafalque - Sgurr
- Downfall of Nur - Umbras de Barbagia
Cover Art
38 Likes
