Ο περισσότερος κόσμος θα σου πεί για το Rise Radiant. Είναι δίσκαρος ξεκάθαρος και αυτός, πιο μεταλλικό και πιο πυκνό. Το Bloom είναι λιγότερο σκληρό, πιο alt prog σε φάσεις και πιο φωτεινό.
To The Tide από την άλλη είναι και αυτό εξαιρετικός δίσκος.
Ξεκίνα ίσως με το Rise Radiant, μετά The Tide και μετά Bloom.
Bέβαια πάντα μπορείς να βάλεις το Marigold στο youtube και να απολαύσεις ένα από τα καλύτερα τραγούδια τους.
1 Like
Το άκουσα πριν λίγο το Rise Radiant. Όπως έγραψα κ στο ανάλογο νήμα, μου άρεσε, παρόλο που προτιμώ πιο 90’ς prog ήχους. Επίσης με ενόχλησε ελάχιστα η φωνή του τραγουδιστή, αυτές οι “ψεύτικες” που χρησιμοποιεί. Δεν είναι τόσο έντονες όσο του Solberg βέβαια, ώστε να μην μπορώ να τον ακούσω. Γι’ αυτό προτιμώ “αληθινούς” τραγουδιστές, δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις πως το εννοώ, σαν τον Alder, Tate, Labrie με τις κορώνες που χρησιμοποιούν, head voice. (τόσα reaction videos να μην πάνε χαμένα… 
) Είναι πως κάθεται στα δικά μου αυτιά. Θα τους ακούσω πιο προσεχτικά.
λιστουλα 2015
| 1 | Ghost | Meliora |
|---|---|---|
| 2 | Батюшка | Литоургиiа |
| 3 | Mgła | Exercises in Futility |
| 4 | Terminus | The Reaper’s Spiral |
| 5 | Ambush | Desecrator |
29 Likes
Fuckin’ finally
3 Likes
2015
στα γρήγορα…
5. Midas Fall - The Menagerie Inside
εξαιρετικό σχήμα που από το νησί, που ήμουν αρκετά τυχερός να δω ζωντανά και μάλιστα δωρεάν, σε μπαράκι στην θεσσαλονίκη, χωρίς να γνωρίζω τι με περιμένει. Κεραυνοβόλος έρωτας: η μουσική πατάει στο alternative, οι κιθάρες κοιτάνε προς το post rock, μελαγχολική/θλιμμένη ατμόσφαιρα, φοβερό songwriting και πολύ πολύ όμορφα γυναικεία φωνητικά.
4. Thy Catafalque – Sgurr
o σεσημασμένος Ούγγρος δημιουργεί έναν ακόμα ιδιαίτερο δίσκο. Αναμειγνύει ένα κάρο επιρροές και ήχους με τέτοιον τρόπο που για κάποιους(including τον υπογράφοντα) τον τοποθετούν στην κορυφή. Κάποιοι άλλοι βέβαια έχουν αντίθετη άποψη 
. Εχω την εντύπωση πως το Sgurr είναι λιγότερο πειραματικό και περισσότερο προσιτό από άλλες κυκλοφορίες του.
3. Leprous - The Congregation
ε δεν έχω να γράψω και κάτι που δεν έχει γραφτεί σε αυτό το φόρουμ για αυτούς τους νορβηγάρες. Μόνο το ότι σε μια άκρως εντυπωσιακη καριέρα, στη δική μου συνείδηση, στο συγκεκριμένο δίσκο πιάνουν το peak τους.
2. Terrible Feelings – Tremors
τι ώραια περίοδος που ήταν εκείνη! σχεδόν όποιος δίσκος ερχόταν από σκανδιναβία και έγραφε στην περιγραφή μελωδικό πανκ, post punk, κλπ, ήταν εγγύηση για απολαυστικές ακροάσεις. Από τους “οδηγούς” της σκηνής οι από πάνω. Υποψιάζομαι θα τα γράψει άλλος καλύτερα μέχρι την κυριακή
1. Dødheimsgard - A Umbra Omega
…ξέρει κανείς τι θα γίνει με εκείνη την συναυλία που μας υποσχέθηκαν τον σεπτέμβριο και ακόμα δεν έχουμε επίσημη ενημέρωση τι θα γίνει με τα εισιτήρια? 
27 Likes
Πολύ ωραίος δίσκος. Δυστυχώς τον ξεχασα
2015
Τρίτη 5αδα
15)Cage The Elephant - Tell Me I’m Pretty
14)Marilyn Manson - The Pale Emperor
13)Periphery - Juggernaut: Alpha/Omega
12)Lamb of God - VII: Sturm und Drang
11)Faith No More - Sol Invictus
Αναπληρωματική 5αδα
10)Clutch - Psychic Warfare
9)Powerwolf - Blessed & Possessed
8)Caligula’s Horse - Bloom
7)Baroness - Purple
6)Puscifer - Money Shot
Top 5
5)Muse - Drones
4)While She Sleeps - Brainwashed
3)Tame Impala - Currents
2)Parkway Drive - IRE
1)Ghost - Meliora
Εξώφυλλo
28 Likes
Nice! Το άκουσα κι εγώ αυτό τότε κάμποσο, ωραίος δίσκος, απλά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θεωρείται από πολλούς πανκ. ΟΚ μπορεί να έχουν πανκ υπόβαθρο τα μέλη της μπάντας, αλλά η μουσική είναι καθαρά μέταλ και μάλιστα NWOBHM worship ξέρω γω.
1 Like
2015: Ορίστε, να η κακή χρονιά που περίμενα ότι κάποια στιγμή θα έρθει. Βέβαια ακόμα και εδώ έχουμε μερικές δισκάρες.
1) While She Sleeps - Brainwashed
Ο δίσκος που οι While She Sleeps με έπιασαν από τα μούτρα, πριν ακόμα κυκλοφορήσει. Από τα 4 singles που είχαν βγάλει (Four Walls, Trophies of Violence, New World Torture και Our Legacy) μου είχε πέσει το σαγόνι, τα έλιωνα κυριολεκτικά σε καθημερινή βάση και προσευχόμουν να είναι κι ο υπόλοιπος δίσκος στα ίδια standards. Ευτυχώς ήταν. Μόλις είχα βρει μια νέα αγαπημένη μπάντα, μόλις είχε γεννηθεί ένας νέος έρωτας. Το Four Walls είναι ύμνος που βγαίνει μια φορά στα 30 χρόνια.
2) Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.
Ο Wilson συνεχίζει το σερί με τις δισκάρες, αυτή τη φορά με πιο μοντέρνα προσέγγιση. Ενημερωτικά και μόνο, αυτά που περιμένω από τον Wilson και με φτάνουν σε σημεία fanboyισμού είναι κάτι riff όπως αυτό του Ancestral στο 05:30.
3) Marilyn Manson - The Pale Emperor
Φοβερός δίσκος, χωρίς να το περιμένω σε καμία περίπτωση. Άλλο στυλ από τα συνηθισμένα του, που αποδείχτηκε ότι και του πήγαινε και ήξερε πως να το υποστηρίξει.
4) Lamb Of God - VII: Sturm Und Drang
Μου αρέσει πάρα πολύ, μετά λίγο με έχασαν. Tα Still Echoes, Embers και 512 έχουν θέση σε οποιοδήποτε best of της μπάντας. Γενικότερα έχει φοβερά τραγούδια μέσα και επίσης πολύ πετυχημένες και οι συνεργασίες στα Embers με τον Chino Moreno και Torches με τον Greg Puciato.
5) Slayer - Repentless
Ο τελευταίος δίσκος Slayer, δεν είναι κανένα αριστούργημα, αλλά είναι ο τελευταίος δίσκος Slayer. Το ομώνυμο και το You Against You είναι κομματάρες παρόλαυτά.
Honorable:
Ghost - Meliora
Iron Maiden - The Book of Souls
Arcturus - Arcturian
Foals - What Went Down
Motorhead - Bad Magic
Clutch - Psychic Warfare
Εξώφυλλο: Ghost - Meliora
28 Likes
1 Like
άντε ντε,μεταλ το λέω και εγώ ,εντάξει ίσως εκτός από τα σημεία με τα αντρικά φωνητικά που δεν μπορεί να του φύγει η πανκροκίλα ,είναι και χαρακτηριστική η φωνή του
Πέρα από την φωνή των Crusades που μπορεί να σε “ξεγελάσει” και να νομίζεις για λίγο πως ακούς πανκ, προσωπικά θεωρώ πως έχει πολλά πάνκικα σημεία και μελωδίες πάντως, αν και το σύνολο σίγουρα είναι χεβυμεταλλάδικο.
2 Likes
@power_fades @Death.Eternal εντάξει εσείς καλά τα λέτε, το θέμα το είχα βασικά με έναν εδώ που τότε μας το είχε βαφτίσει το Black Tower …επικό πανκ
Πηγα να το “βγαλω” ν ακουσω while she sleeps που αναφερθηκαν παραπάνω κ δεν μου πηγε το χέρι. Κολλησα. Φυσικα δεν τους ηξερα κ φυσικα οταν θα μιλησω γιαυτους θα πω οτι παιζουν επικ πανκ. Μ αρεσε
3 Likes
epic punk ε, το βλέπω
1 Like
Επικό πανκ μόνο οι Age of Apocalypse που έβγαλαν και εξαιρετικό δίσκο πέρσυ
Κατά τα άλλα, για Black Tower, στο βαθμό που μπορώ να εκφέρω άποψη, θα πω πως πέρα από αυτό:
που συμφωνώ, έχει να κάνει και με το πώς παίζεις μερικά μουσικά θέματα ειδικά σε αυτό το άλμπουμ, όχι τι μπορεί να θεωρούνται αυτά υφολογικά. Είναι αισθητικό το θέμα δηλαδή, αλλά είναι και με το αν συμφωνούμε και με τις έννοιες καθεαυτές και αντιλαμβανόμαστε το ίδιο πράγμα κλπ κλπ.
Αυτά από εμένα bb
1 Like
Δηλαδή;
Ε, τι έχει στο μυαλό του το καθένα ως “επικό” ως “πανκ”, αν την επιρροή τη βλέπει μόνο ως μουσικό δάνειο ή ως στύλ παιξίματος. Δηλαδή, υπάρχουν leads που αν τα πάρεις από ένα μελωδικό πανκ ροκ δίσκο (όχι μόνο hardcore που είναι η εύκολη απάντηση) και τα ντύσεις αλλιώς με τύμπανα μπάσα και πειράξεις λίγο το τέμπο μπορεί να γίνουν μέταλ.
1 Like
Άνοιξα το κουτί της Πανδώρας…
1 Like
2015 αισιως και μια χρονια με πολυ ωραιες μουσικαρες.
Η 5αδα μου βγηκε τελικα πολυ ευκολα, και καραγουσταρα να ακουω αυτα τα λατρεμενα αλμπουμς, χωρις ομως να ριχνω και την αναπληρωματικη λιστα που λατρευω εξισου.
1. Chelsea Wolfe – Abyss
Δισκος κορυφης των κορυφων.
Τα εχουμε πει ολα για τη Τσελσι και θα τα ξαναπουμε και τις επομενες βδομαδες.
2. Deafheaven - New Bermuda
Μια κυκλοφορια που ουσιαστικα γεννησε με τη βουλα το blackgaze.
Ενας δισκος αριστουργημα απο μια απο τις πιο ολοκληρωμενες μπαντες της εποχης μας.
Εξαιρετικος.
3. Sumac - The Deal
Απο τις πιο επιδραστικες και πρωτοπορες μπαντες του πειραματικου ηχου σημερα, ξεκιναει ενα σερι δισκων που σου αλλαζει τη ψυχοσυνθεση. Ακραιος σε ολα τα επιπεδα, ποσο μαλλον αν το απολαυσεις κ λαιβ. Νταξ θα μου πεις ζεις κ αναπνεις Ααρον Τερνερ - ΝΑΙKAI
4. Protomartyr - The Agent Intellect
Απο τις πιο αγαπημενες κυκλοφοριες τους. Αγνο ποστ πανκ με μοντερνο τουιστ.
5. Wand – Golem
Μια τυχαια ανακαλυψη που εξελιχθηκε σε σχεση αγαπης.
Νομιζω το ειχα δωσει και σε album exchange.
Μοντερνο, τρελιαρικο και μυστηριο.
Αναπληρωματικη 5αδα:
Α. The Body & Thou - Released From Love / You, Whom I Have Always Hated
Κολαμπ απο τον βουρκο. 2 λατρεμενες μπαντες που αρεσκονται στο να κανουν συνεργασιες με διαφορους, εκατσαν και φτιαξαν αυτον το ακραιο δισκο.
Β. Windhand - Grief’s Infernal Flower
Αγαπημενο μου αλμπουμ τους - εχω περασει πολλες ωρες ακουγοντας το.
C. Minsk - The Crash and the Draw
Αν ηταν λιγο μικροτερο θα μιλουσαμε για τρελη κορυφη. Πολυ ωραια κυκλοφορια και αγαπημενη.
D. Lamb of God - VII: Sturm Und Drang
Τι να πουμε για εναν δισκαρο με κομματια οπως το 512? Για μενα η επιτομη της μπαντας.
Νταξ ειμαι κ φανμποις ξεκαθαρος, και προσωπικα η φωνη του Ραντι ειναι απο τις αγαπημενες μου γκαριδες . Embers, footprints, Torches, still echoes εξαιρετικα. Καποια αλλα λιγοτερο, οποτε μπηκε ο δισκος στην αναπληρωματικη λιστα.
E. UFOmammut – Ecate
Πολυ δυνατη κυκλοφορια απο τους γειτονες μας. Διαστημικο, ψυχεδελικο, σκοτεινο doom drone
Ολα τα αλλα αγαπημενα ακουσματα:
Marilyn Manson - The Pale Emperor
The Prodigy - The Day Is My Enemy
Muse - Drones
Kylesa - Exhausting Fire
Slaves - Are You Satisfied?
Sunn O))) - Kannon
Frank Carter & The Rattlesnakes - Blossom
黒い樹海 [Kuroi Jukai] - Kuroi Jukai
Naxatras - Naxatras
Goatsnake - Black Age Blues
Baroness - Purple
Gnod - Infinity Machines
Rosetta - Quintessential Ephemera
Wiegedood - De Doden Hebben Het Goed
Lebanon Hanover - Besides the Abyss
Between the Buried and Me - Coma Ecliptic
Pelican - The Cliff
We Lost The Sea - Departure Songs
Acid King - Middle of Nowhere, Center of Everywhere
Khemmis - Absolution
Lightning Bolt - Fantasy Empire
33 Likes