Και πολύ πολύ καλύτερο από το δίσκο του 2015 αλλά δεν θα επεκταθώ γιατί σέβομαι τις προτάσεις του @ChrisP .
Από αυτή τη σκηνή μου είχαν κάνει εντύπωση και οι Kapala.
Και πολύ πολύ καλύτερο από το δίσκο του 2015 αλλά δεν θα επεκταθώ γιατί σέβομαι τις προτάσεις του @ChrisP .
Από αυτή τη σκηνή μου είχαν κάνει εντύπωση και οι Kapala.
2015
1) Grey Heaven Fall - Black Wisdom
Ρώσοι οι οποίοι βγάλαν 2 δικσάρες και μετά το διέλυσαν.Πραγματικά απίστευτο αν συνιπολογίσεις πως ειδικά ο δεύτερος “Black Wisdom” είναι καθαρό 10αρι… μετά απο αυτόν εξαφανίστηκαν,πολυ περίεργο. Ας μιλήσουμε για τον δίσκο όμως.Ενα διαμάντι του ακραιου ήχου Μπλακ/ντεθ με δαιμονισμένα ντραμς ,καλά ριφ και μία lead κιθάρα απο την όποία ξεχειλίζει έμπνευση και η οποία έχει
το πρωταγωνιστικό ρόλο. Τι το κάνει να ξεχωρίζει απο τα υπόλοιπα του είδους??? Το “δεσιμο” και η απίστευτη συνεργασία των οργάνων/μελών ,εδώ δενέχουμε ότι γίνεται στο 95% των άλμπουμ του είδους όπου κάθε όργανο έχει την στιγμή/ιδέα του και τα υπόλοιπα χάνονται σε ένα ανίαρο μπακγράουντ, εδώ κάθε ιδέα είναι συνεργαστική μεταξύ όλων των οργανων και ειδικά lead κιθάρας και Ντράμς, όπου μαζί κάνουν ΠΑΠΑΔΕΣ. Οποιος είναι φαν του ακραίου ήχου και δεν το έχει ακούσει ,κατί χανει απο την ζωή του. 10/10
Το τελευταίο τραγούδι “That Nail in a Heart” ειναι απο αλλο γαλαξία.
2) Amorphis - Under The Red Cloud
3) Deafheaven - New Bermuda
4) Tau Cross - Tau Cross
Crust punk. Την λατρεύω την ατμόσσφαιρα που δημιουργεί αυτό άλμπουμ.Εχει το ξεσηκωτικό της πανκ σε συνδιασμό με το το σκοτάδι του κράστ,heave metal ριφς και αυτά τα τρία δεμένα με κατατονικά?,μελαγχολικά?( δε ξερω πως να τα χαρακτηρίσω) φωνητικά.
Παρα ΜΑ πάρα πολυ σπάνιος ήχος (αν κάποιος έχει κάτι αντίστοιχο να προτείνει ειμαι όλος αυτιά!!)
ΠΕΝΤΑΔΑΤΟΣ ΔΙΣΚΟΣ
5) Mgła - Exercises In Futility
6) Sunset In The 12th House - Mozaic
Εχεις κάνει ποτέ headbanging με ποστ-μεταλ? Εχεις μαγευτεί με οριενταλ/ανατολίτικες μελωδίες ακόυγοντας ποστ- μέταλ? Εχεις ταξιδεύσει με ψυχεδελικά περάσματα και ατμόσφαιρα με ποστ-μεταλ δίσκο? Ε Εδώ οι Ρουμάνοι τα επιχειρούν ολα αυτά στο “Mozaic” και πετυχαίνουν σε μεγάλο βαθμό την συνύπαρξη και ανάδειξη αυτών των ετερόκλητων στοιχείων δίνοντας μας ένα απο τους
καλύτερους δίσκους της χρονιάς.
7) Cult Leader - Lightless Walk
Blackened Grindcore οπου η μαυρίλα που βγάζει τη ζηλεύουν και οι καλύτεροι μπλακ μεταλ δίσκοι.
8) 1914 - Eschatology Of War
9) Dødheimsgard - A Umbra Omega
10) Ghost - Meliora
Εξώφυλλο της χρονιά, “Tempel - The Moon Lit Our Path”
Όχι τι σεβασμός, δεν κάνω προτάσεις έτσι κι αλλιώς, αραδιάζω πράγματα που κάποτε μου είπαν κάτι και ακόμα μου λένε.
Εδώ βιντεoκλιπάρα από άλλο σχετικό πρότζεκτ.
Αλλη μια Κυριακη με extra busy schedule, αλλα και μια χρονια στην οποια καταλαβα αυτο που καποιοι συμφορουμιτες εχουν ηδη γραψει. Δεν βρισκω ευκολα μουσικη να με συναρπαζει. Θεωρω βεβαια οτι ολα θελουν να ωριμασουν λιγο και μια δεκαετια παντα ειναι καλη για να καταλαβεις τι αποτυπωμα αφηνει ενας δισκος, αλλα οι μεγαλοι δισκοι νομιζω οτι κανουν μπαμ απο την αρχη. Ενταξει, μεγαλωνω κιολας, λογικο ειναι να μην εντυπωσιαζομαι πολυ ευκολα πλεον. Χωρις σχολια λοιπον για αλλη μια φορα:
Ουτε δεκαδα απο χονοραμπλ δεν μπορω να συγκεντρωσω, αλλα ολα τα παρακατω (αλφαβητικα) ειναι δισκαρες. Ισως λιγο παραπανω οι Βισιγοτθοι που ειναι φαση “απαπαπαπα”.
Armored Saint - Win Hands Down
Faith No More - Sol Invictus
Iron Maiden - The Book of Souls
Leprous - The Congregation
Paradise Lost - The Plague Within
Riverside - Love, Fear And The Time Machine
Slayer - Repentless
Visigoth – The Reverend King
Η χρονια που μαλλον ακουσα τη λιγοτερη μουσικη εβερ.
λιτα και απεριττα λοιπον, με μια μοναχα πεντάδα καθως δεν προλαβαινω.
5. Beach Slang - The Things We Do to Find People Who Feel Like Us
4. FIDLAR - Too
3. Desaparecidos - Payola
2. envy - Atheist’s Cornea
1. Turnover - Peripheral Vision
αυτο που εχω καταλαβει περισσοτερο απο αυτο το παιχνιδι, ειναι οτι ειστε ολοι πολυ παραπανω ρουβιτσες muse αποτι περιμενα, ο,τι βλακεια και να βγαλουν
edit: εξωφυλλο το Fidlar
@anhydriis σεχω κανει πατινι βδομαδες τωρα που δεν συμπληρωνω φορμα
2015:
#1: Demetori - 愧人贖悪 ~ Evil People as the True Object of Salvation ~
#2: Amorphis - Under the Red Cloud
#3: Unlucky Morpheus - Rebirth Revisited
#4: Gloryhammer - Space 1992: Rise of the Chaos Wizards
#5: Gyze - Black Bride
2015
Trivium - Silence in the Snow
Tremonti - Cauterize
Frank Carter & the Rattlesnakes - Blossom
Clutch - Psychic Warface
Gary Clark Jr. - The Story of Sonny Boy Slim
Beth Hart - Better than Home
Ghost - Meliora
Five Finger Death Punch - Got Your Six
Disturbed - Immortalized
Motorhead - Bad Magic
Sevendust - Kill the Flaw
Three Days Grace - Human
Slayer - Repentless
Saint Asonia - Saint Asonia
Higly Suspect - Mister Asylum
Parkway Drive - Ire
The Sword -High Country
Bullet for my Valentine - Venom
Danko Jones - Fire Music
Ugly Kid Joe - Uglier than They Used ta Be
Εξώφυλλο: Bring Me the Horizon
2015 (συνοπτικά λόγω αφόρητου πονόδοντου)
Izah - Sistere
Post metal διαμάντι με 4 συνθέσεις 72(!) λεπτών που περνάνε από sludge, djent, death, όλα δεμένα εξαιρετικά μεταξύ τους.
Monolord - Vaenir
Του riff το ανάγνωσμα. Sabbath-ική σχολή blended με stoner ηχητική, πορωτικό από την αρχή μέχρι το τέλος.
We Lost the Sea - Departure Songs
Δίσκοι που μιλάνε για μεγάλα πράγματα με ιντριγκάρουν. Εδώ οι Αυστραλοί καταπιάνονται με πραγματικές ιστορίες που οι ήρωες του άγγιξαν το ακατόρθωτο, καθένας ορμώμενος από διαφορετική ανάγκη. Και είναι τόσο δυνατά και όμορφα ντυμμένη μουσικά κάθε ιστορία, που κάθε ακρόασή του είναι ένας λόγος να πας ένα ακόμα βήμα παραπέρα στο δικό σου ακατόρθωτο.
All Them Witches - Dying Surfer Meets his Maker
Oι Witches είναι από αυτές τις μπάντες που η ταμπελοποίηση και το ρεύμα του stoner περισσότερο τους περιόριζει να ανοιχτούν στα μουσικά πέρατα του κόσμου, παρά τους βοηθάει. Οι Witches είναι για όλους. Να μας ομορφαίνουν και να μας συντροφεύουν. Άκου το Talisman και θα νιώσεις ακριβώς ότι περιγράφω.
Steven Wilson - Hand. Cannot. Erase.
Δεν θα άλλαζα ούτε λέξη από την φανταστική περιγραφή του @Outshined. Δίσκος της χρονιάς για την κορυφή του Wilson, αν δεν υπήρχε το επόμενο.
Baroness - Purple
Ένα τροχαίο δυστύχημα και το να βγαίνεις έξω από το safety zone σου. Μεγάλα τραγούδια, ψήγματα μεγαλείου και αστρόσκονη. Το Chlorine & Wine είναι το ομορφότερο τραγούδι του κόσμου.
Please, don’t let me go
Under the rock where I found
My place in the crowd
Hope for the fathers and sons
2015
δυστυχως συνοπτικα λογω κακων συνθηκων, θα επιστρεψω με πληρεστερη λιστα και λιγα λογια σε καποια φαση
vodka juniors - club riot
terminus - the reaper’s spiral
era of fear/πανδημια split
cloud rat - qliphoth
iron maiden - the book of souls
εξωφυλλο της χρονιας: endon - mama
Νομίζω είναι η πρώτη φορά από το 1981 που δε συμπληρώνω πεντάδα!
Arcturus-Arcturian
Μπλιμπλίκια και Hestnaes;
Dodheimsgard-A umbra omega
Leprous-The congregation
(Αν είχαν βγάλει κι άλλοι Νορβηγοί φέτος, θα τους έβαζα)
Εξώφυλλο το Ahab που μου άρεσαν τα χρώματα.
εξαιρετικά! γίνεται χαμός από εξώφυλλα αυτη τη δεκαετια. Σκεφτομαι να κανω μια λιστα στο rym αλλα, τελειωμο δεν θα 'χει
αυτό το άκουσα μια φορά πρόσφατα και μου αρεσε και εμενα πολυ που δεν ειμαι παντα φαν του post
λατρεύω meta στιγμες σε κομματια οπως το ρεφρεν του 40oz. On Repeat (repeat. repeat. repeat.)
αν μου επιτρεπεις να προτεινω και την κορυφη μου για το 2000. Λιγοτερο μινιμαλ, περισσοτερα βιολια αλλα τα υπολοιπα ισχυουν.
κατα τ’ αλλα, αν καποιος δεν εχει πενταδες τις επομενες χρονιες (και ειδικα το 2016), ας μου πει για να του πω τι να ψηφισει γιατι δεν βγαινω. εντιτ: οχι ο λεπερ
Honorable Mentions:
Bosse de Nage - All Fours Η έκρηξη του blackgaze έφερε στην επιφάνεια και αυτή τη μπάντα που σαν άλλοι Deafheaven μπολιάζουν το ακραίο τους μέταλ με πάμπολα “αμαρτωλά στοιχεία” και απευθύνονται σε ανοιχτόμυαλους ακροατές.
Tamaryn - Cranekiss Ονειρική και αιθέρια μίξη από shoegaze και dream pop με πανέμορφα εύθραυστα φωνήτικά που μεταφέρουν ένα συναίσθημα ευαισθησίας.
Pinkish Black - Bottom of the Morning Κλειστοφοβικό, σκοτεινό και ίσως πεσσιμιστικό μουσικό έργο που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για την λύτρωση. Φταγμένο από αγνά gothic υλικά όπου τα synths και φωνητικά δημιουργουν πνιγηρές αλλά και μεθυστικές ατμόσφαιρες με ένα touch απο ψυχεδέλεια.
Sleaford Mods - Key Markets Αφοπλιστικό, “λαϊκό” και ειλικρινές και στην ουσία “punk” που ξεγελάει με το μινιμαλιστικό περίβλημα σε ρυθμούς και “ρίμες” αλλά σε κερδίζει με την αυθεντικότητά του.
Vision of disorder - Razed to the ground Δεύτερη νιότη για τους Αμερικάνους hardcore αφανείς ήρωες του είδους στα 90ς, σε πιο metalcore ηχοτόπια εδώ. Η ηχητική επίθεση είναι ολομέτωπη και μπολιασμένη με τη σοφία του παλιού.
Le butherettes - A raw youth Προσωπική garage/punk μπάντα από την τραγουδίστρια των Bosnian Rainbows και πουλέν του Omar Rodríguez-López, Teri Gender Bender η οποία δεν διστάζει να εκθέσει τα εσώψυχά της με τη μουσική και τους στίχους της.
Coheed and cambria - The color before the sun Less is more σε αυτό τον δίσκο από του CAC σ’ένα δίσκο πραγματικά grower που σε πρώτη προσέγγιση φαίνεται απλοικός αλλά τελικά επιβραβεύει τους υπομονετικους ακροατές.
Failure - The heart is a monster Έχει νόημα ακόμα μια επιστροφή από ένα γκρούπ που μεγαλούργησε στα 90ς; Στη συγκεκριμένη περίπτωση η ποιότητα των συνθέσεων επιβεβαιώνουν για το ειλικρινές τών προθέσεων των post-hardcore/alternative Αμερικανών.
Oneohtrix Point Never - Garden of delete Δύσκολο, στριφνό και απαιτητικό κολάζ από αναλογικούς και ηλεκτρονικούς ήχους, samples, φωνητικά αποσπάσματα από τον αυτόν τον ηλεκτρονικό καλλιτέχνη που απαιτεί από τον ακροατή να απαρνηθεί τους σύνηθες μουσικούς κώδικες και να βυθιστεί σ’ένα μουσικό ταξίδι ασυμβίβαστο αλλά μαγευτικό
Prurient - Frozen Niagara Falls O Prurient(aka Dominick Fernow) δημιουργεί ένα τολμηρό και μεγαλεπήβολο έργο όπου τα noise/dark περάσματα πλαισιώνουν τα soundtrack-ικά και ambient ηχοτόπια με το αποτέλεσμα όχι μόνο να μην είναι παράταιρο αλλά μετά από κάποιες ακροάσεις γίνεται εθιστικό.
Καυλιαρηδες, αδυνατώ να συμπληρώσω πεντάδα.
Αν ψήφιζα όμως, το νούμερο 1 μου θα ήταν ξερά αυτό:
μπορείς να βάλεις και μόνο αυτό… έχει ξαναγίνει
Ναι;;
Τρέχω!!