Η πενταδα μου στα τελευταία ποστς
3 Likes
2016
Η τελευταία χρονιά που έκατσα ν’ ακούσω νέες κυκλοφορίες σαν άνθρωπος. Μια χρονιά με πολλές συναυλίες, πολλούς φίλους σε συναυλίες και αξέχαστες στιγμές.
1. Oathreaker - Rheia
Η κορυφαία τους κυκλοφορία. Όλοι το είχαμε εκτιμήσει, είχαμε συγκινηθεί με τα κομμάτια του, είχαμε συγκλονιστεί από την ερμηνεία της Caro Tanghe στο Gagarin το 2017, όταν είχαν έρθει να παίξουν με τους Amenra.
2. Gojira - Magma
Ένα διαχρονικό άλμπουμ που καθιέρωσε τους Gojira ως απαραίτητο κομμάτι του σύγχρονου μέταλ ήχου.
3. Harakiri for the sky - III: Trauma
Μία δουλειά με κατεβατά στίχων, με εξωτερίκευση του πόνου, με μελωδίες που σε συνεπαίρνουν. Ακούγεται με την ίδια κατάθλιψη/τον ίδιο ενθουσιασμό μέχρι και σήμερα.
4. Sylvaine – Wistful
Το blackgaze της Katherine Shepard σε μία από τις κυκλοφορίες που λατρέψαμε. Άψογη φωνή, μελωδίες που εμπλέκουν τη μελωδικότητα με το black στοιχείο κι ένα ταξίδι στα μονοπάτια της φύσης που απεικονίζει το εξώφυλλο του άλμπουμ. Σ’ εκείνο το πρώτο της λάιβ στην Ελλάδα (2017 στο death disco), που ο ήχος της ήταν σαν cd, το ελάχιστο κοινό έδειξε ότι ξέρει να εκτιμά. Χαίρομαι που κάποια άτομα από τότε βρεθήκαμε και πέρυσι στην συναυλία της στο Temple, που είχε πια περισσότερα άτομα, όπως της άξιζε.
5. Subrosa - For This We Fought The Battle Of Ages
Έχουμε ξαναπεί γι’ αυτή τη μπάντα. Αυτή ήταν η τελευταία κυκλοφορία τους και είχε έρθει να συμπληρώσει την ωραία εικόνα που είχαμε ήδη σχηματίσει.
Honorable mentions:
Alcest – Kodama
Ακόμα θυμάμαι που είχα μάθει αυτή τη μπάντα σ’ έναν γνωστό, άλλης γενιάς, ο οποίος άκουγε κυρίως κλασικό ροκ, και έκτοτε του έμεινε το Eclosion ως παράδειγμα ροκ τραγουδιού που τα περιλαμβάνει όλα. Σίγουρα αξίζει η γνώμη ανθρώπων που δεν έχουν ακούσει πολύ σύγχρονη μέταλ, γιατί τελικά τα διάφορα subgenre απευθύνονται σε όλα τα “αυτιά”.
Katatonia – The Fall of hearts
Μία κυκλοφορία όπου έκαναν τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια να βγάλουν κάτι που να είναι χαρακτηριστικό του ήχου τους, γι’ αυτό και έχουν μείνει μερικά κομμάτια στο μυαλό από τότε. Ωστόσο, έπεσαν στην παγίδα να μην είναι πια τα κομμάτια “ένα κι ένα”, όπως παλιά, αλλά να διακρίνονται από μοτίβα που επαναλαμβάνονται.
October Tide – Winged Waltz
Lacuna Coil – Delirium
Θεματικό άλμπουμ με πολύ καλές ιδέες, που οι Ιταλοί το προώθησαν καλά, με κινηματογραφικά βιντεοκλίπ και αμφίεση σχετική με το concept στις λάιβ εμφανίσεις τους. Εκεί που θα μπορούσαν να παραγκωνιστούν από όλα τα νέα ονόματα, μας θύμισαν ότι η μέταλ είναι κινηματογραφική, iconic και στηρίζεται σε έναν ήχο καλά δουλεμένο στα '90s. Επίσης, η Cristina τσαλάκωσε αρκετά την εικόνα της έπειτα από αυτό το άλμπουμ και υπηρέτησε το concept.
Messa - Belfry
Το άκουσα αρκετά αργότερα, όταν όλοι μάθαμε τους Messa. Και μπορώ να πω ότι είναι ένα υποτιμημένο τον καιρό του αριστούργημα.
Honorable από εγχώριες κυκλοφορίες:
Immensity - The isolation splendour
Με επιρροές από My Dying Bride και όλο το doom, συγκέντρωσαν ό,τι καλύτερο είχαν να δώσουν εκείνη τη στιγμή. Γνωρίζω σίγουρα και πόσο σκληρή δουλειά είχε κάνει η μπάντα εκείνη την εποχή για να αποδίδει τα μέγιστα στις λάιβ εμφανίσεις της. Σήμερα συνεχίζουν με ένα διαφορετικό line-up.
Εξώφυλλο:
31 Likes
2016
1. Gojira- Magma: Ενα σκοτεινο, βαρυ και κλειστοφοβικο αριστουργημα, απλοποιημενο σε δομες σε σχεση με τους προκατοχους του και με μειωμενη ακροτητα, αλλα την ιδια ενταση. Σε μια περιοδο πολυ δυσκολη συναισθηματικα για το συγκροτημα (το θανατο τη μητερας των αδερφιων Duplantier), το Magma δεν θα μπορουσε να ηχει παρα βαρυ και, τελικα, λυτρωτικο. Και εχει κατι σημεια που ειναι σαν σιωπηλη κραυγη, ξεπερνωντας τα ορια της μουσικης. Αλλωστε αυτη η μπαντα εχει μαθει να τα σπαει τα ορια με καθε κυκλοφορια της και να εξελισσεται με καταπληκτικο τροπο. Ουτε ενα περιττο δευτερολεπτο, μονο καταθεση ψυχης και οραμα. Ακομα και το τεμπελικο liberation στο τελος εξυπηρετει απολυτα οσα συμβαινουν στα αυλακια αυτης της δισκαρας.
2. Hail spirit noir- Mayhem in blue: με όπλο το προοδευτικό ροκ και την ψυχεδέλεια, τα 60s και τα 70s, ορισμένα μπλιμπλικια και άφθονο BM, μέσα από την αστείρευτη έμπνευση τους βγάζουν άλλο ένα χαμηλών τόνων αριστούργημα. Τα κομμάτια είναι όλα ένα προς ένα καταπληκτικά, με περιπετειώδη δομή και τρομερές αλλαγές και κάνουν όλο αυτό το ανομοιογενες μίγμα να ακούγεται απόλυτα φυσικό, στην τελευταία τους τόσο ακραία (με την έννοια των άφθονων extreme στοιχείων) προσπάθεια.
3. Vektor- Terminal redux: Οι Vektor κυκλοφορησαν τον απολυτο post millenium thrash δισκο, 3 φορες κιολας. Με λιγο περισσοτερα ανοιγματα σε εκτος thrash μεταλλικά ιδιώματα, αλλα και εκτός metal μουσικά ειδη και με ενα διαφοροποιημενο και πιο προοδευτικο στυλ βγαζουν ενα δισκο που παιρνει 100% στα παντα, προσωπική ταυτοτητα, φαντασια, ορμη, επιθετικότητα, μελωδια (ιδιως στα υπερτατα collapse και recharging the void) και μας αποχαιρετουν (για την ωρα τουλαχιστον) με εναν τεραστιο δισκο.
4. Metallica- Hardwired to self-destruct: Η συνεχεια του πολυ αξιολογου Death Magnetic, μετα απο 8 ολοκληρα χρονια, ειναι ακομα καλυτερη και πολυ πιο ποικιλομορφη. Εχει συμπαθητικο (htsd) και τουμπανο (spit out the bone) thrash, εχει ωραιο nwobhm revisited (atlas rise) εχει υπερχιταρα μοντερνου heavy metal (moth into flame), εχει γαματο groove (dead, και ο αδικημενος φορος τιμης στο Λεμμαρο), εχει fabulous heavy shit (dream, savage), εχει δυο προσωπικες αδυναμιες μου που δυσκολα εντασσονται καπου (revenge, confusion) και εχει και κομματι που imo εμπαινε σε ενα best of 10-15 κομματιων τους (halo). Δεν ανεφερα το manunkind γιατι ειναι το μονο που κανω skip πλεον. Πολυ σπουδαιος δισκος και 100% εφαμιλλος του τεραστιου ονοματος τους.
5. Suicidal angels- Division of blood: Thrash δισκαρος που ξεκιναει με δυναμιτη (capital of war), συνεχιζει με το τρομερο groove του ομωνυμου και ισοπεδωση με τα eternally to suffer, image of the serpent και set the cities of fire, ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ κομματαρες στη συνεχεια- front gate και bullet in the chamber με τη μεταγραφαρα του Δρακόπουλου στις lead κιθαρες να ανεβαζει τη μπαντα ακομα ενα επιπεδο και να της προσθετει σε μελωδια (κατι που φανηκε και στο εξαιρετικο years of aggression που ακολουθησε), καταιγισμο παλι στο cold blood murder και κλεισιμο με το πολυ δυνατο of thy shall bring the light.
Δευτερη πενταδα- δισκαρες ολα- ευκολα θα ηταν πρωτη:
6. Eternal Champion- The Armor of Ire: επικο χεβι μεταλ οπως πρεπει να ειναι το ιδιωμα, επιβλητικο, παθιασμενο, στοχευμενο και με μελωδιες και ρυθμους που καρφωνονται στο μυαλο. Τεραστιος δισκος, απο αυτους που κρατανε τη φλογα ενος ιδιωματος ζωντανη.
7. Uada- Devoid of light: Συγχρονο μελωδικο black με φανταστικες κιθαρες και μια περιρρεουσα επικη ατμοσφαιρα, εστω και αν δεν ειναι αυτο απο τα πρωτα χαρακτηριστικα που τους αποδιδονται. Χωρις ουτε μια περιττη νοτα, σταθερα καταπληκτικο σε ολη τη διαρκεια, με τα τελευταια δυο κομματια (our pale departure και black autumn, white spring) να αποτελουν τις κορυφες του δισκου.
8. Oceans of slumber- Winter: Η φωναρα της Cammie οτι και να ερμηνευσει τρομερη πιστευω θα ακουγεται, αλλα δεν ειναι μονο αυτο το δυνατο στοιχειο αυτης της δισκαρας. Έχει και πολυ ωραιες συνθεσεις, μελωδιες, συναισθημα, το διπολο καθαρων/brutal φωνητικων, συγχρονο μεταλ, ροκ και αλλα ειδη μουσικης σε ενα πολυ ταιριαστο συνολο, φοβερο drumming. Σπουδαιος δισκος και αισθανομαι λιγο ασχημα που δεν τον βαζω πιο ψηλα, αλλα ηταν φοβερη χρονια το 2016 στα δικα μου ακουσματα.
9. Oranssi Pazuzu- Varahtelija: εξαιρετικη μιξη BM με prog/ space rock- industrial και πολλα αλλα πραγματα για ακομα μια φορα. Ψυχεδελεια στο φουλ και μουσικη χωρις ορια.
10. Darkthrone- Arctic Thunder: αφου λοιπον εκαναν ενα περασμα απο αρκετα καινουρια για αυτους πραγματα στους τελευταιους μεχρι τοτε δισκους, ξαφνικα το 2016 εχουμε σκοταδι, ψυχος και black metal σε πρωτο πλανο και παλι, με ολα αυτα που χαρακτηριζουν τους Darkthrone καθε περιοδου- ιδιως τα doom στοιχεια- να παραμενουν εμφανη. Τι σημασια εχουν ολα αυτα βεβαια δεν ξερω, αυτο που μετραει ειναι πως ο δισκος ειναι γεματος Darkthrone trademark ριφφαρες και ακουγεται μονορουφι.
Εξώφυλλο Oceans of Slumber
37 Likes
Θα είναι οι Gojira το πρώτο συγκρότημα που θα κοντράρει στα ίσια Metallica, Priest και Theater με 3 πρωτιές;;;
4 Likes
Το ινκόγκνιτο μέλος της φαμίλιας που πετάει σπίθες για να μαζευτούμε όλοι να κάνουμε αυτό που πρέπει αν ξεφύγουμε, Λεπερ δε στο λέμε συχνά αλλά είσαι βασικότατο γρανάζι στο μηχανισμό
1 Like
Αφού το αποθεώνει ο ΔΥ της καρδιάς μας και το Magma νίκη θεωρείται για το φαμιλυ αν βρεθει στην κορυφη
2 Likes
Γενικά βλέπω να επικρατεί η γνώμη στο φόρουμ πως το Hardwired είναι καλός δίσκος.
Εμένα προσωπικά δε μου άρεσει καθόλου και το θεωρώ το χειρότερο Μεταλικα αλμπουμ.
Το Ντεθ μαγνέτικ κλάσεις ανώτερο. Δεν βλέπω με κανέναν τρόπο πως θα μπορούσε να κερδίσει ένα τόσο
κακό άλμπουμ( θα χρειαστεί τερατώδης συνομωσία 
)
Απλά προθέτω την γνώμη μου…
4 Likes
Όπως τα λέει ο shadowing παραπάνω θα έλεγα εγώ, 6+2 fillers θα μιλάγαμε για αδιανόητη αλμπουμάρα.
Τη μεγάλη διαφορά την έκανε όλος ο κύκλος του άλμπουμ, που κάνανε την καλύτερη περιοδεία τους εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και μας δίνανε και ένα/δύο κομμάτια τη φορά σε κάθε συναυλία. Σε
2 Likes
Ωρέ, τόσο πολύ σας άρεσε αυτό το Meliora; 
Έκπληξη πρώτου μεγέθους για μένα η είσοδος Marilyn Manson στη δεκάδα. Ήταν ένα πολύ διαφορετικό άλμπουμ εκείνο.
Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στην καριέρα του αν δεν υπήρχαν όσα αποκαλύφθηκαν τα επόμενα χρόνια για την προσωπική του ζωή…
1 Like
Καλά, όχι μόνο στο φόρουμ 
Για μένα είναι ο μοναδικός δίσκος των Metallica σε αυτήν την χιλιετία που μπαίνει στο βάθρο μαζι με τα 7 κλασικά τους, και ανώτερος κατά πολύ των St. Anger, Death Magnetic και 72 Seasons.
Τώρα αυτό με τα φιλλερς του δίσκου μπορούμε με σχετικά εύκολη απόδειξη να το απορρίψουμε άμεσα, αφού κάθε ένας που γράφει για φιλλερς έχει και διαφορετικά τραγούδια ως φιλλερς… Φοβερός και συμπαγεστατος δίσκος , στον οποίο ακόμα και 7 χρόνια μετά προσωπικά μόνο ένα skip κάνω , κι αυτό είναι στο Murder One (και όχι πάντα).
Having said that, θα απογοητεύσω το γκρουπ τσατ και θα βάλω GOJIRA στη θέση 1 και Μετσαλλικα στην θέση 2 .
Πολύ ωραίος δίσκος και είμαι μεγάλος φαν των Ghost, αλλά η κατάταξη του πάνω από το Congregation είναι η πολλοστή φορά που αυτό το θρεντ έχει χαρίσει διασκέδαση.
Καθόλου, αφού ολόκληρη η δισκογραφία του μέχρι τώρα κυκλοφόρησε πριν αποκαλυφθεί το οτιδήποτε για την προσωπική του ζωή, όλα αυτά έγιναν τον Φεβρουάριο του 2021
5 Likes
2016
Panic! At The Disco - Death of a Bachelor
Metallica - Hardwired…To Self-Destruct
Drake - Views
W H A T A T I M E T O B E A L I V E
Massive Attack - Ritual Spirit
Radiohead - Burn The Witch
23 Likes
2 Likes
Δε μ’αρέσει όλο το άλμπουμ αλλά το τραγούδι γαμάει, και δεν ήθελα να αφήσω 5η θέση κενή
2 Likes
Έχεις δίκιο ρε καυλιάρη 
1 Like
2016
- Megadeth - Dystopia
- Suicidal Angels - Division Of Blood
- Insomnium - Winter’s Gate
- Gojira - Magma
- Myrath - Legacy
- Harakiri For The Sky - III Trauma
- Anthrax - For All Kings
- Fates Warning - Theories Of Flight
- Wardrum - Awakening
- InnerWish - InnerWish
32 Likes
2016
5Α
- PINEAPPLE THIEF - Your Wilderness
- KATATONIA - The Fall Of Hearts
- BILLY TALLENT - Afraid of Heights
- JOE BONAMASSA - Blues Of Desperation
- FATES WARNING - Theories Of Flight
5Β
- TWENTY ONE PILOTS – TOPxMM(the Mutemath sessions)
- THE NEAL MORSE BAND - The Similitude Of A Dream
- MEGADETH – Dystopia
- AVANTASIA – Ghostlights
- EVERGREY - The Storm Within
5Γ
- RHAPSODY OF FIRE - Into the Legend
- POETS OF THE FALL – Clearview
- WOVEN HAND - Star Treatment
- THANK YOU SCIENTIST - Stranger Heads Prevail
- WYTCH HAZEL – prelude
25 ΜΟΡ
Summary
- GOJIRA - Magma
- MARILLION - F E A R (Fuck Everyone And Run)
- KORN - The Serenity of Suffering
- SPIRITUAL BEGGARS - Sunrise to Sundown
- LUCY IN BLUE – s/t
- LONG DISTANCE CALLING – Trips
- CAMBRIAN EXPLOSION – the moon
- SAMAVAYO - dakota
- GOGO PENGUIN - Man Made Object
- STEVEN WILSON - 4 ½
- LEVIN MINNEMANN RUDESS - From the Law Offices of Levin Minnemann Rudess
- NEW MODEL ARMY – winter
- SKUNK ANANSIE - Anarchytecture
- ZAKK WYLDE - Book of Shadows II
- DREAM THEATER - The Astonishing
- RHCP - The Getaway
- ARCHIVE - The False Foundation
- WOLF PEOPLE – ruins
- LACUNA COIL - Delirium
- METALLICA - Hardwired…To Self-Destruct
- WITCHCRAFT - Nucleus
- ALMANAC – tsar
- STEVE VAI - Modern Primitive
- DEFTONES - Gore
- OPETH - Sorceress
30 Likes
1 Like
Ευκολάκι το 2016. Τα 5 καλύτερα άλμπουμ χωρίς σειρά προτίμησης. Είναι όλα υπερδισκάρες.
Metallica - Hardwired… To Self-Destruct
Gojira - Magma
Korn - The Serenity Of Suffering
Megadeth - Dystopia
Rotting Christ - Rituals
Κόβονται εκτός πεντάδας οι A7X και οι Deftones.
22 Likes
Η χρονιά της θητείας. Η χρονιά που γνώρισα τον Έβρο και το αθαλάσσωτο, αλλά και δίχως όρη τοπίο της Καβύλης. Πέρασα καλά, όμως. Πάμε τώρα και για τις ανατροπές των ανατροπών.
1) No Clear Mind - “Makena”: Κάποιο ηλιοβασίλεμα γέννησε αυτόν το δίσκο ως απόσταγμα του έργου που κατέβαλαν τούτοι οι μουσικοί. Τελειοποίησαν κάθε ίχνος νότας και ήχου, που ρίχθηκε ως καρπός στη γόνιμη γη τους. Μελωδίες βγαλμένες από μια άλλη εποχή, κι όμως ηχεί στο τώρα δίχως νοσταλγία και υποθετικά “πως θα ήταν άραγε αν…;”. Το “In June” πάντα θα ξεκινάει και ποτέ δε θα τελειώνει, όπως ακριβώς το ηλιοβασίλεμα που προλογίζει την ανατολή της επόμενης μέρας.
2) Mother Turtle - “II”: Μπορεί οι Riverside να είναι άπιαστοι και μοναδικοί. Μπορεί ο Steven να κάνει ό,τι θέλει και να δικαιώνεται, αλλά υπάρχουν και οι Mother Turtle στη μουσική σκηνή. Και δεν υπάρχουν απλά για να λέγεται ότι υπάρχουν. Οργώνουν και θερίζουν, κάνοντας κάτι εξαιρετικό και μαγικό. Στα μαγειρεία της Καβύλης έβαζα ακουστικά και έπλενα ταψιά στους ρυθμούς αυτού του δίσκου. Φλογερός, αβίαστα καλλιτεχνικός και proggy. Υπέροχοι άνθρωποι και εμπνευσμένοι μουσικοί. Μπορεί ο Mikael να γράφει εξαιρετική μουσική, αλλά το υλικό του μετά το “Pale Communion” δεν πιάνει μία μπροστά σε αυτόν το δίσκο και ας ξεκινάει το “Harvest Moon” ως μαθητούδι του “The Raven…”. Αυτά θέλουμε, αυτούς εμπιστευόμαστε με αυτά μεγαλώνουμε κάποιοι και συμπορευόμεθα, και πάντα θα περιμένουμε στις όποιες σπάνιες, πλέον, ζωντανές τους εμφανίσεις το με την αρωματική γυναικεία αύρα “Walpurgi Flame” να δεσπόζει. Και αξίζει εδώ ένα τεράστιο “εύγε!” στον άπιαστο Γιώργο Μπαλτά γι’ αυτά τα ονειρώδη που κάνει στα τύμπανα. Μόνο RUSH.
3) Fates Warning - “Theories of Flght”: Το ότι έχει πάρει φόρα η μπάντα και δε σταματάει, δε φαίνεται μόνο στους δίσκους της, αλλά κυρίως στις εμφανίσεις της επί σκηνής, όπου μοιάζουν όλοι τους να περνάνε από νιότη σε νιότη. Σαφώς πιο συναισθηματικοί εδώ πέρα και πιο μελωδικοί, αφού τα πάντα εξαρτώνται από τη φωνή και τα όρια που βάζει στον εαυτό του ο Ray. Ο οποίος, όμως, φροντίζει να υπερβεί εαυτόν και να καταθέσει από τις καλύτερες του στουντιακές ερμηνείες, ιδίως στο αειθαλές “The Light and Shade of Things”, όπου γίνονται πραγματάκια, τέτοια που μόνο οι Fates ξέρουν να προσφέρουν.
4) Gojira - “Magma”: Το ζήτημα αυτών των Γάλλων δεν είναι να κυκλοφορήσουν έναν άκρως μεταλλικό δίσκο, αλλά κάτι που να έχει συνοχή, αντοχή και να ελκύει την προσοχή. Το κατάφεραν και στα τρία, παραδίνοντάς μας μερικά δυνατά -από κάθε άποψη- τραγούδια, τόσο με κιθαριστικά σημεία, όσο και με ρεφρέν που είναι αδιανόητο να τα ξεχάσεις άπαξ και τ’ ακούσεις έστω και μία φορά. Αδυναμία.
5) Mogwai - “Atomic”: Το soundtrack εντός ντοκιμαντέρ που δεν είναι σαν όλα τ’ άλλα. Ένας δίσκος διαφορετικός απ’ ό,τι έκαναν κι ένας δίσκος, βασικά ο μοναδικός δικός τους που θα τον ακούω ξανά και ξανά από την αρχή μέχρι το τέλος με όρεξη και περιέργεια για την κάθε του στιγμή. Τα synths και το μπάσο τους είναι απ’ τα πιο ερωτικά τους, τη στιγμή που το “Ether” ανοίγει τα πάντα σαν άνθος που ξεπροβάλλει στο ηλιακό φως για ν’ αποκαλύψει τη ζωή. Μέχρι…
(-)… τη στιγμή που σκάει μύτη το “Lisboa” των Russian Circles. Τα πεντάλια μου και τα σκαμπό μου και τα παγκάκια μου (την ώρα που το πρωτοάκουσα) και το κράνος μου μέσα. Αυτό κι αν είναι άνθος ζωηφορίας. Αυτό κι αν είναι ράγισμα και γέννηση μαζί. Ήρεμο και σαγηνευτικό ως τη στιγμή που τα πάντα περνάνε στην έκρηξη μιας στιγμής που όλες οι κιθάρες του κόσμου και όλο το shoegazing υποκλίνεται μπροστά του. Αξίζει να περιμένεις για την έκσταση στο τρίτο λεπτό. Ώρες ώρες μου 'ρχεται να δακρύσω. Από τα πιο έντονα και δυνατά συναισθηματικά σημεία στη μουσική εν γένει που ακούω μέχρι και σήμερα.
Εξώφυλλο από έναν εξαιρετικό δίσκο με ένα παθιασμένο “Crooked Red Line” και το σαξόφωνό του:
31 Likes