2016
1. Metallica - Hardwired To Self-Destruct
Ειχα γραψει πριν καποιες μερες οτι θα βαλω τους Gojira πρωτους, σε μια στιγμη αδυναμιας ισως, ή ισως επειδη δεν ηθελα να κανω πραγματικοτητα τις ονειρωξεις αλλου χρηστη που περιμενει πως και πως να βαζω στην 1η θεση τους Metallica οποτε βγαζουν δισκο. Μιας και του χαλασα τις ονειρωξεις ουτως ή αλλως το 2008 (και θα τις χαλασω και το 2023) αυτην την φορα μπορω να τον βοηθησω λιγο. Οπως και να χει, ο βασικος λογος για τον οποιον επελεξα το HTSD στην πρωτη θεση, ειναι γιατι πολυ απλα τον θεωρω τον καλυτερο δισκο της χρονιας, και αυτον της χρονιας που εχω ακουσει περισσοτερο απο καθε αλλον. Βρισκω σουρεαλιστικη (και οριακα παρανοικη) την θεωρηση πως ενας δισκος γινεται καλυτερος αν του κοψεις μουσικη, οποτε δε θα εκοβα ουτε δευτερολεπτο. Για μενα η αξια ενος δισκου δεν εξαρταται απο το αν απολαμβανεις καθε δευτερολεπτο και καθε τραγουδι στον ιδιο βαθμο, αλλα απο την ποσοτητα καλης μουσικης στον δισκο. Και ο συγκεκριμενος εχει τεραστια ποσοτητα καλης μουσικης. Οπως εγραψε κι ο Αλεχαντρο, υπαρχει μια τετραδα τραγουδιων (Hardwired, Moth, Halo, Spit) που θα εμπαιναν σε οποιονδηποτε αλλον δισκο τους ανετα, αρα αυτο απο μονο του καθιστα το HTSD τον καλυτερο δισκο των Metallica απο το 1998 και μετα. Περαν αυτης της απλοικης προτασης ομως, υπαρχουν πολλα στοιχεια που ανεβαζουν τον δισκο στο πρωτο ραφι των Metallica δισκων για μενα, μαζι με τα 7 πρωτα. Καταρχας, υπαρχει μια θεματικη που ειναι συγχρονη και διαχρονικη, και επικεντρωνεται στο πως ο ανθρωπος ειναι αυτοκαταστροφικο ον. Επιπλεον, οτι και να εχει γραφτει ή ακουστει απο το 2016 εως σημερα, για μενα το artwork ειναι απο τα καλυτερα που εχουν κανει ποτε. Ξεκινωντας απο το εξωφυλλο, και προχωρωντας στο booklet του CD, αλλα και στα 12 βιντεο που εφτιαξαν για τα 12 τραγουδια του δισκου. Δεν ειναι ολα αριστουργηματα φυσικα (κανα 2-3 τα λεω εως και λιγο βαρετα), αλλα η εμπειρια του (Α) να ξυπνας ενα πρωινο στα τελη Αυγουστου του 2016 με νεο βιντεο Metallica απο το πουθενα και μαλιστα με ισοπεδωτικο τραγουδι, (Β) να παιρνεις τα τραγουδια μια μερα πριν την κυκλοφορια του δισκου ενα τραγουδι ανα ωρα με νεο βιντεο και (Γ) να ζεις απο κοντα ολη την φαση της προωθησης του δισκου και της περιοδειας λογω της καταπληκτικης δουλειας που εκαναν εκεινη την εποχη online, ειναι απεναληπτη. Τελος, το ManUNkind ειναι στα 6 καλυτερα τραγουδια του δισκου πανευκολα, με ρεφρεναρα, με ριφφαρες, με την καλυτερη γεφυρα, και με περιεργους χρονους στο μετρημα, κατι ασυνηθιστο για Metallica.
2. Gojira - Magma
Τους Gojira τους ειχα ακουσει περιστασιακα απο δω κι απο κει στο παρελθον λογω του hype με το οποιο συνοδευονταν συνηθως, αλλα δεν μου ειχαν κανει καποια εντυπωση για καποιον λογο (δεν μπορω να ξερω πλεον καν ποια τραγουδια ειχα ακουσει πριν το 2020). Οπου ενα μεσημερι μεσα στην πανδημια και συγκεκριμενα τον Αυγουστο του 2020, το YouTube μου πεταει ως προτεινομενο το νεο τους τραγουδι με τιτλο Another World και καπου εκει απο οτι φαινεται εγινα τεραστιος φαν της μπαντας. Το λογικο βημα ηταν να εξερευνησω τους δισκους τους πηγαινοντας προς τα πισω, και το πρωτο που βρηκα μπροστα μου ηταν το Magma φυσικα. Το οποιο θεωρω εως και σημερα το καλυτερο τους, οχι ομως επειδη το ακουσα πρωτο, καθως στην πραγματικοτητα ακουγα 4 δισκους τους την ιδια εποχη (FSTM, TWOAF, LES, Magma). Απλως λατρευω τραγουδια που συνδυαζουν την επιθετικοτητα των Gojira με ενα πιο πιασαρικο υφος, οπως τα αριστουργηματικα για μενα Silvera (πρωτο πρωτο παντα), The Shooting Star, Stranded, Magma, και την αδυναμια μου το Low Lands. Δισκος 10 στα 10 ακατεβατο, που εχασε την πρωτια στις λεπτομερειες και μονο.
3. Perturbator - The Uncanny Valley
Ειδικα την εποχη 2011-2017 ακουγα synthwave και retrowave περισσοτερο απο καθε αλλο ειδος μουσικης, ειχα βρει και τον πιο obscure καλλιτεχνη, και ειχα μια ομορφη database σε εναν σκληρο δισκο, που πρεπει σιγα σιγα να οργανωσω για να ξερω τι μου γινεται. Οπως και να χει, ο Περτουρμπατορας ηταν παντοτε ο βασιλιας του ειδους, κι ας εγινε ευρεως πιο διαδεδομενο το ολο φασμα αυτης της μουσικης απο τον Kavinsky μιση δεκαετια νωριτερα. Ο Καβινσκης εμεινε στασιμος και ενω ειχε βγαλει 4 υπεροχα EP απο το 2006 εως το 2011, κατεντησε (γιατι περι καταντιας προκειται) να βγαζει το ντεμπουτο του το 2013, δυο χρονια μετα το ξεπεταγμα του λογω του Drive, και το ακολουθησε με μολις εναν ακομα δισκο το 2022. Στην θεση του ομως, ηρθε ο Περτουρμπατορας και μεσα σε μια δεκαετια τα διελυσε ολα, ξεκινωντας απο τα πρωτολεια αλλα υπεροχα Terror 404 και I Am The Night το 2012, ανεβαινοντας στην κορυφη του θρονου μεταξυ των synthwave καλλιτεχνων το 2014 και το 2015 με τα αψεγαδιαστα Dangerous Days & The Uncanny Valley, και κουβαλωντας ολοκληρο το μουσικο κινημα σε εντελως νεους οριζοντες με το New Model το 2017 και το φανταστικο Lustful Sacraments το 2021. Θα τα πουμε οταν ερθει η ωρα τους αυτα βεβαια. Οσον αφορα το Uncanny Valley, το μονο που θα πω ειναι οτι αγγιζει την τελειοτητα με συνθεσεις οπως Neo Tokyo, Disco Inferno, She Moves Like A Knife, The Uncanny Valley, και φυσικα το καλυτερο του τραγουδι εβερ, το Venger.
4. Radiohead - A Moon Shaped Pool
Το τελευταιο αλμπουμ των Radiohead εως σημερα. Κατι μου λεει οτι εχουν εναν ακομα δισκο μεσα τους στο μελλον, αλλα θα δουμε. Ισως και να αρκουνται στο να κανουν 20 πληρως sold out απο το πρωτο δευτερολεπτο συναυλιες καθε 3 χρονια πλεον, και να ψωλαρμενιζουν τις υπολοιπες 1000 μερες της τριετιας. Οπως και να χει, το 2016 εβγαλαν εναν υπεροχο δισκο, που ακομα δεν ειμαι σιγουρος αν μου αρεσει περισσοτερο ή λιγοτερο απο το King Of Limbs. Ξερω ομως οτι και τα δυο μου αρεσουν περισσοτερο απο το Thief και μαλλον ελαχιστα λιγοτερο απο το In Rainbows. Παραπανω απο τα μισα τραγουδια ειχαν γραφτει στο μακρινο παρελθον, με κανα δυο να πανε πισω στο 1995, και κανα δυο ακομα να ειναι ουσιαστικα τραγουδια που δεν μπηκαν στο King Of Limbs. Οποτε ο συγκεκριμενος δισκος εχει και τον χαρακτηρα του να βαλει σκουπα η μπαντα και να τελειωσει με τις εκκρεμμοτητες της.
5. Mick Gordon - DOOM O.S.T.
Το ανεφερε μονο ο ΚΤΝ αν δεν κανω λαθος. Τεσπα, χωρις πολλα λογια… οτι πιο aggressive, καφρικο, μεταλ εχω ακουσει τα τελευταια δεκα χρονια. Τεραστιος Mick Gordon σε μια απο τις μεγαλυτερες και καλυτερες WTF στιγμες της συγχρονης μουσικης, με δισκαρα που εγραψε για videogame. Οσοι δεν εχετε ακουσει τραγουδια οπως Rip & Tear, BFG Division, Flesh & Metal και Harbinger , σας τα προτεινω ανεπιφυλακτα.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΑ ΤΙΜΙΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
Animals As Leaders - The Madness Of Many (Tosin και ξερο ψωμι)
Dance With The Dead - The Shape (synthwave κι αγιος ο θεος)
Megadeth - Dystopia (καλουτσικο - το μισο - μετα απο 4 συνεχομενες πατατες ολκης)
Babymetal - Metal Resistance (The One & Karate = 
)
Phantogram - Three (Sarah Barthel σε αγαπω)
Shearwater - Jet Plane and Oxbow (υπερτιμια μπαντα απο Τεξας)
Ulver - Riverhead (μετριο για τα πανυψηλα δεδομενα του Garm)
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Testament - Brotherhood Of The Snake (δε με επιασε καθολου αν και γουσταρω πολυ Τεσταμεντ)
Dream Theater - The Astonishing (σκουπιδι απλα)
Rotting Christ - Rituals (οχι πολυ κακο, αλλα ουτε πολυ καλο)
