2016
λακωνικα
5. Modern Baseball - Holy Ghost
4. Mom Jeans - Best Buds
3. Pinegrove - Cardinal
2. PUP - The Dream Is Over
1. Touche Amore - stage 4
Εξωφυλλο
The Hotelier - Goodness
29 Likes
Ακούστε και το επόμενο το “Grievous” του 2018, για μένα ειναι ακόμα καλύτερο!
Άντε μακάρι να βγάλει πάλι δίσκο με αυτό το πρότζεκτ…
1 Like
κ διασκευή Porcupine Tree…
Τώρα που έγραψες πρόζεκτ είδα ποιος είναι. Τους θυμάμαι αυτούς, είχαν κυκλοφορήσει ένα δίσκο στην δική μας Nuclear Winter Records αλλά δεν τους έχω ακούσει.
2016
1. Touché Amoré – Stage Four
Ο καλύτερος δίσκος των σύγχρονων χαρντκορ λατρειών σε πιάνει από την αρχή μέχρι το τέλος σε ένα γλυκόπικρο ταξίδι προσωπικής απώλειας με καταπληκτικές μελωδίες. Αλλάζουν τον ήχο τους άκρως επιτυχημένα και χαρίζουν συγκινητικά καλή μουσική γεμάτη χαρακτηριστικά ριφφς και συναίσθημα. Η τελειότητα που προσφέρουν κομμάτια όπως το “New Halloween” και το ΤΕΡΑΣΤΙΟ χιτ “Palm Dreams” (παρακαλώ ακούστε το, έχει και βιντεοκλιπ, δε θα το μετανιώσετε) ειλικρινά αξίζει να βιωθεί. Κλασικό. Καταπληκτικό.
2. White Lung – Paradise
Ο καλύτερος δίσκος των σύγχρονων πανκ/alt. rock λατρειών είναι γεμάτος ενέργεια, δυναμισμό και τεράστιες μελωδίες. Η κιθαριστική δουλειά παραμένει άκρως χαρακτηριστική και ενδιαφέρουσα. Η τελειότητα που προσφέρουν κομμάτια όπως το καταιγιστικό “I Beg You” και το ΤΕΡΑΣΤΙΟ χιτ “Below” (παρακαλώ ακούστε το, έχει και βιντεοκλιπ, δε θα το μετανιώσετε) ειλικρινά αξίζει να βιωθεί. Κλασικό. Καταπληκτικό.
3. Eternal Champion – The Armor of Ire
Το επικό μέταλλο αποκτά σύγχρονους ήρωες και instant classic δίσκο που σε μαγεύει από την πρώτη ακρόαση. Συνδυάζοντας “arcane” μυστηριακή sword & sorcery ατμόσφαιρα θαμμένων διαμαντιών των 80s, άμεσο αλλά εμπνευσμένο και παθιασμένο songwriting και ιδανική χρονική διάρκεια χωρίς να φλυαρεί, το χτύπημα είναι άκρως αποτελεσματικό και επιτυχημένο.
4. ΟΔΟΣ 55 – ΟΔΟΣ 55
Το εγχώριο minimal synth/punk/darkwave σχήμα επιστρέφει με καλύτερο ήχο και εξίσου δυνατές συνθέσεις, διατηρώντας την χαρακτηριστική ταυτότητα του. Πολύ πιο άμεσο και δυναμικό με τρομερές κολλητικές συνθέσεις όπως τα “Είναι Αυτοί”, “Ήλεκτρο Φως” και “Ύπνωση Τηλεκίνηση” που προσφέρονται για χορό και κοπάνημα.
5. Ruined Families – Education
Κορυφαίο, έντονο screamo/post-hardcore, όπως και το προηγούμενο, ίσως και καλύτερο. Περισσότερη αλλά μετρημένη μελωδία και προσθήκες στοιχείων εναλλακτικού ροκ, όπως στο εξαιρετικό “Whole Car”.
Λοιπές Μουσικάρες:
Mummrah – Η Τραγωδία που λέγεται Άνθρωπος
Καταπληκτικό κραστ, και με παραγωγή που το αναδεικνύει περισσότερο. Τεράστιος ομότιτλος ύμνος και πολύ αγαπημένο το εμψυχωτικό “Καλύτερες Μέρες”.
cold i – ΚΑΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ
Πολύ αξιόλογο γοτθικό ροκ.
Cut Off – Cut Off
Δυνατό εγχώριο powerviolence.
Sarabante – Poisonous Legacy
Εξαιρετικός δεύτερος δίσκος, σκοτεινός και βαρύς. Προσωπική αδυναμία το “Eternal Complacency”.
Καταχνιά – Στη Σκιά μιας Λαιμητόμου
Δεύτερη δισκάρα, το ομότιτλο τεράστιος ψαρωτικός ύμνος με το εισαγωγικό βιολί.
Μαύρο Γάλα – ἄγχος
Στη δεύτερη κυκλοφορία του, το σχήμα προσφέρει πολύ καλό screamo.
Selofan – Στο Σκοτάδι
Ακόμη ένας πολύ καλός δίσκος από την αγαπητή darkwave μπάντα. Το “Να Φεύγεις” είναι σπουδαίο κομμάτι που θα πρότεινα να ακουστεί απ’όλους.
Demon Bitch – Hellfriends
Περιπετειώδες και ιδιαίτερο μέταλλο με επική χροιά και ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Αν σου κάνει κλικ είναι πολύ εθιστικό.
Hammers of Misfortune – Dead Revolution
Το σπουδαίο συγκρότημα χαρίζει ένα ακόμη διαμάντι, από τους καλύτερους δίσκους του.
Sumerlands – Sumerlands
Πολύ καλό μέταλλο και ήχος.
Syntax – Dios Negro
Εξαιρετικό grindcore της μεγάλης Discordance Axis σχολής.
Oathbreaker – Rheia
Φανταστικός, έντονος δίσκος από μια κορυφαία σύγχρονη μπάντα του ακραίου ήχου. Η Caro Tanghe έχει καταπληκτικά ακραία και μελωδικά φωνητικά, θεά. O συναισθηματικός καταιγισμός του κορυφαίου “Second Son of R.” παραμένει μοναδικός, πραγματικός χείμαρρος.
Gendo Ikari – Unit 1
Grindcore λάτρεις του κλασικού ιαπωνικού sci-fi anime έπους Neon Genesis Evangelion χτυπάνε πορωτικά και αλύπητα.
Pixies – Head Carrier
Μάλλον ο καλύτερος post 90’s δίσκος των alt. rock πρωτοπόρων.
Nails – You Will Never Be One of Us
Ανελέητο χαρντκορ/grind ηχητικό μπάχαλο τερματισμένης αγριότητας. Τρελό ξύλο.
Magrudergrind – II
Παλιακό grindcore υψηλής ποιότητας και βίας.
Death Grips – Bottomless Pit
Το συγκεκριμένο εξαιρετικό πειραματικό hip-hop σχήμα το παρακολουθώ αρκετά χρόνια πάντα με ενθουσιασμό, αλλά τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για την έκπληξη και την ηχητική επίθεση του εναρκτήριου “Giving Bad People Good Ideas”. Σοκ.
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
33 Likes
Λίγα πράγματα και φέτος:
Fates Warning “Theories of flight”
Είμαστε fanboy-δες, τι να κάνουμε. Τι fanboy-δες γαμώτο, απλά ο τύπος ό,τι και να κυκλοφορεί είναι για πεντάδα.-
Sarabante “Poisonous legacy”
Καθαρά για βιωματικούς λόγους το ντεμπούτο έχει χαραχτεί περισσότερο μέσα μου, αλλά με «ψυχρή λογική» νομίζω ότι παραδέχομαι ότι αυτό το πατάει κάτω το πρώτο. Και η αξία του (θεωρώ ότι) δε «βγάζει μάτι» όπως το “Remnants”, δηλαδή την αντιλαμβάνεσαι έπειτα από κάποιες ακροάσεις (ή τουλάχιστον έτσι λειτούργησε με ‘μένα). Δίσκος παγκόσμιας crust κλάσης.
Poem “ Skein syndrome”
Και να φανταστείτε, όταν είχε κυκλοφορήσει είχα απογοητευτεί οικτρά! Που είναι η ποικιλομορφία του ντεμπούτου, που είναι οι rock επιρροές, η αίσθηση των radio-hits κλπ; Τελικά μου πήρε λίγο χρόνο να καταλάβω ότι απλά οι Poem την είδαν αλλιώς, πιο «στρωτό» prog, αλλά κατά τ’ άλλα οι τραγουδάρες, τραγουδάρες. Κι αυτή η φωνή…
Wormrot “ Voices”
Παίζει να ‘ναι το πρώτο καθαρόαιμο grind album που βάζω σε πεντάδα. Δε φταίω εγώ, αυτό το γαμημένο, ΤΕΡΜΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ, riff στη μέση του “Compassion is dead” φταίει.
“35” compilation
Οι προσπάθειες της αυτοοργανωμένης ελληνικής να εκφραστεί και μέσω συλλογών μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών. Το “35” είναι μία πρόσφατη τέτοια απόπειρα (από τότε νομίζω έχουν μεσολαβήσει μόνο η συλλογή του Βιολογικού και της Diskollektiv) και «ακολουθεί», κατά κάποιον τρόπο, την κληρονομιά της παλιάς συλλογής “War for freedom”, αφού τα λεφτά ενισχύουν οικονομικά δομές αλληλεγγύης πολιτικών κρατουμένων. Νομίζω ότι η συλλογή αποτυπώνει με όμορφο τρόπο την ποικιλία των ήχων της D.I.Y. σκηνής της εποχής, αφού κάποιος θα βρει εδώ από το κλασικό hardcore (Dirty Wombs) και crust (CFS) μέχρι stoner (Dala Sun) και sludge (Mass Culture). Ξεχωριστή μνεία μόνο σε 2 κομμάτια: οι Fields of Locust μας προσφέρουν το πιο crust κομμάτι τους ever, ενώ οι Λήθη σχεδόν black metal-ιζουν! Ακόμη, οι στίχοι που γράψανε οι τελευταίοι για το “Η Ιθάκη των άλλων”, κατά τη γνώμη μου είναι από τους πιο καλογραμμένους που έχουν υπάρξει ποτέ σχετικά με το μεταναστευτικό ζήτημα. Το ξέρω ότι οι Καταχνιά με το “Εζμαχάλ” μοιάζουν να βάρεσαν «ταβάνι» σ’ αυτό το θέμα, αλλά τίποτα, ΤΙΠΟΤΑ δεν ξεπερνά το ταρακούνημα της κατάληξης των τελευταίων στίχων:
Πίσω μου ερείπια στις φλόγες της φτώχεια τυλιγμένα
Τζούρες βιαστικές από μία ελπίδα που κοστίζει
Τσέπες γεμάτες θάνατο στα αμπάρια κερδοσκόπων
Πνίγηκαν τ’ άστρα στην καταχνιά της καταιγίδας
σε μονοπάτια δύσβατα μέσα από τις ρωγμές της ανθρωπιάς σας
Μέσα από λάσπη, σύρμα και αλάτι
Θήραμα του φόβου των ανθρώπων
Απέλπιδες ανάσες βορά στην υποβρύχια σιωπή
Άδεια τα κουφάρια από ψυχές,
ξεβρασμένα στις ακτές ενός επίπλαστου ονείρου
Λίγη σάρκα για το σπέρμα χιλιάδων βιαστών
ή χερια φτηνά και πληγιασμένα απ’ τα δεσμά της εκμετάλευσης
Στρατόπεδα συγκέντρωσης για όσο κρέας περισσεύει
Κάθε ανάσα μου λαθραία στην Ιθάκη κάποιων άλλων
Στην Ιθάκη κάποιων άλλων
Βήματα άσκοπα και αβέβαια κάτω από μάτια αφιλόξενα
στις αρτηρίες της χρεοκοπημένης βαβυλώνας σας
Αδιάφορα με προσπερνάς
Δεν με κοιτάς ποτέ στα μάτια
Γιατί ίσως,
κάτω από το πετσί που μου φορτώσαν οι οθόνες σας,
ίσως να δεις ότι σου μοιάζω
Εξώφυλλο: Morrow “Covenant of teeth”
29 Likes
Ξεχασα τους Pineapple Thief και το Your Wilderness ρε γμτ.
Αυτο δηλαδη που θα επρεπε να ειναι οι Porcupine Tree, και οτιδηποτε εκανε ο Wilson την δεκαετια των 2010ς. Φανταστικη δισκαρα, μια απο τις πολλες που εχουν οι PT (χεχεχ).
Ας μπει ως εξωφυλλο, τι να γινει.
6 Likes
@anhydriis δωσε λιγη παραταση πλιζ μιση ωριτσα οχι παραπανω, ενα κατοσταρικο ρε φιλε δεν εχεις να δωσεις να παρω ενα σουβλακι
1 Like
- Gojira - Magma
- Sumerlands - S/T
- Fates Warning - Theories of flight
- Metallica - Hardwired to self destruct
- Candiria - While thery were sleeping
Honorable mentions:
Inter arma - Paradise Gallows
Nothing - Tired of tomorrow
Wreck and reference - Indifferent Rivers Romance End
Aluk Todolo - Voix
Mütterlein - Orphans of the black sun
Emma ruth Rundle - Marked by death
Preoccupations - S/T
29 Likes
2016
- Eternal Champion - The Armor of Ire
- Agatus - The Eternalist
- Οδός 55 - S/T
- Convixion - Days of Rage, Nights of Wrath
- Demon Bitch – Hellfriends
- Wytch Hazel – Prelude
- Leonard Cohen - You Want It Darker
- Iggy Pop - Post Pop Depression
- Nick Cave - Skeleton Tree
- Metallica - Hardwired… to Self-Destruct
29 Likes
1. Metallica - Hardwired…To Self-Destruct
Είμαι φανμπόης. Κι αυτοί έβγαλαν πραγματικά μεγάλο δίσκο μετά από 20 χρόνια. Δε θέλει και πολλά παραπάνω για να μπούνε πρώτοι.
2. Cult of Luna and Julie Christmas - Mariner
Εξαιρετική συνεργασία, εξαιρετικότερη συναυλία.
3. Iggy Pop - Post Pop Depression
Τρομερά feelgood δίσκος και όχι απολύτως στα νερά του Iggy, ο οποίος αφέθηκε στη μαγεία του Joshua του Homme και δεν έχασε ούτε αυτός, ούτε ο Josh, ούτε φυσικά εμείς.
4. Swans - The Glowing Man
Κλείσιμο μιας επικής τριλογίας αριστουργημάτων.
5. Motorpsycho - Here Be Monsters
Πάρα πολύ ωραίος δίσκος, ο οποίος αναθέρμανε το ξεχασμένο, τότε, ενδιαφέρον μου γι’ αυτούς.
Honorable mentions:
Marillion - F.E.A.R.
Από τους ελάχιστους παλιούς που βάζουν τόσο πολύ τα γυαλιά σε όλους.
Vektor - Terminal Redux
Τους άκουσα μαθαίνοντάς τους εδώ, είναι πάρα πολύ καλός δίσκος.
Opeth - Sorceress
Νά 'τος πάλι ο Μιχαλάκης. Μια χαρά μας τα λέει και με το προγκ. Και εξώφυλλο.
Rival Sons - Hollow Bones
Όπως γράφτηκε, μόνο μειονέκτημα ότι δεν έχει κάποιο hit. Μετράνε αυτά.
David Bowie - Blackstar
Άξιο κύκνειο άσμα. Πολύ συχνά σκέφτομαι πώς να αισθανόταν αυτός ο κολοσσός ηχογραφώντας γνωρίζοντας ότι έρχεται το τέλος.
Nick Cave & The Bad Seeds - Skeleton Tree
Από τους πιο συναισθηματικούς δίσκους.
Castle - Welcome To The Graveyard
Τότε το είχα ακούσει πολύ, ντουμοειδέστατο.
Zeal And Ardor - Devil Is Fine
Τους είχα μάθει από την αρχή από πρόταση τρελού φίλου. Δε μου βγήκε σε κακό.
Gojira - Magma
Τα έχετε γράψει παιδιά.
Mudcrutch - Mudcrutch 2
Μαστόρικο, όπως τόσο καλά ήξερε ο Petty.
Και ένα πολύ ωραίο ελληνικό που δεν είδα να αναφέρεται:
Chickn - Chickn
Ψυχεδελική αναβίωση, με ολίγο πνεύμα Zappa. Μου αρέσει πολύ.
38 Likes
Παίζεται μεταξύ Gojira, Bowie και Metallica λέω εγώ.
2 Likes
Εδώ διαφωνώ. Το Pretty face είναι αρκουντως πιασαρικο. Το ξαναδιάβασα παραπάνω αυτό το σχόλιο. Δεν έχει ίσως πολλά χιτ. Οκ.
Επίσης κάποιος συμφορουμιτης περιέγραψε ως μια μπάντα που μουσικά δε λέει πολλά άλλα με ένα σπαθί στο εξώφυλλο κάνουν καριέρα στο metal και ανέφερε τους Visigoth. Ας τους ξανακούσει γιατί μάλλον δεν το έχει κάνει.
Τέλος, τους Eternal champion τους βρίσκω υπερτιμημενους και με μπόλικο hype στη σκηνή, που μετά από ένα σημείο δεν δικαιολογείται.
Θα στείλω και λίστα
1 Like
Αυτοί είμαστε λέω εγώ…
Συμφωνούμε για Eternal Champion (σ’ αυτό το σημείο - 2016 - είναι όντως χαϊπαρισμένοι), διαφωνούμε για Visigoth. Πραγματικά δεν είναι τίποτα το σπουδαίο.
1 Like
Οι Βίσιγκοθ έχουν και την χρησιμότητα να λέω στον @GRACCHUS_BABEUF “καλά κάτσε άκου εσύ Βίσιγκοθ”.
5 Likes
Πω ναι τη θυμάμαι αυτή την παπαριά
1 Like
Eternal champion και αργότερα δεν μου άλλαξαν την άποψη. Ίσως η ψιλοπροωθηση που τρώνε με έχει κάνει να μην τους αφήνω να μου αρέσουν. Ξέρω πολλούς που εμπιστεύομαι το γούστο που γουστάρουν.
Για Visigoth θα διαφωνήσω.
1 Like
Καλά ναι αυτά είναι δίκοπο μαχαίρι