2017
1.Pagan Altar - Room of Shadows
2.Mastodon - Emperor of the Sand
3.Leprous - Malina
4.Arc of Ascent - Realms of the Metaphysical
5.Amenra - Mass IV
33 Likes
2017
Μια μικρή επισήμανση. Πολύ δύσκολα θα βγαίνουν στο εξής οι πεντάδες. Δεν υπάρχει πλέον κάποιος δίσκος που να ξεχωρίζω ιδιαίτερα, παρά αρκετοί που τους γουστάρω το ίδιο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν είμαι σίγουρος. Το ίδιο πάντως έχουν αναφέρει και άλλα μέλη του φόρουμ. Η σειρά παρακάτω είναι σχεδόν τυχαία. Σχεδόν.
top5
1)The Afghan Whigs - In Spades
Αν σας άρεσε το προηγούμενο τους Do to the Beast, δεν υπάρχει περίπτωση να μην γουστάρετε και με το In Spades. Εγώ γουστάρω ακόμη περισσότερο καθώς το βρίσκω ακόμη πιο εμπνευσμένο και καλοδουλεμένο από το album του 2014 και τον Greg Dulli ακόμη πιο ορεξάτο. Ο διάβολος που έκοβε βόλτες στους στίχους του από την αρχή της μουσικής του πορείας, κάνει επιτέλους και την εμφάνιση του στο εξώφυλλο του δίσκου και απ’ότι φαίνεται αρέσει αρκετά στο φόρουμ μας. O διάβολος όμως παίρνει πολλές μορφές… Αφήνω αυτό εδώ και δηλώνω μαγεμένος.
2)Trivium - The Sin and the Sentence
Ρε μεταλάδες τι πάθατε και δεν ψηφίζετε την δισκάρα; Όταν κυκλοφόρησε όλοι το εξυμνούσαν. Κλάσεις ανώτερο από το In Waves που παραλίγο να 'πιανε πεντάδα το '11. Με νέο παικταρά ντράμερ και ούτε υποψία φίλερ κοντράρεται στα ίσα με την Shogun-άρα για τον τίτλο του καλύτερου Trivium δίσκου. Με το ομότιτλο εναρκτήριο κομμάτι που σε πιάνει με την μία από τον σβέρκο, με γερό ξυλίκι στα Betrayer και Sever the head, με κορυφαίες μελωδικές στιγμές στα The Heart From Your Hate και Beauty In The Sorrow, με Maiden φλερταρίσματα στην απίστευτη κομματάρα The Revanchist και έτσι όπως πάω θα τα πω όλα. Ορόσημο στο μοντέρνο μέταλ.
3)Moonspell - 1755
FAZ DIA EM PORTUGAL!
Τι έχουμε εδώ; Μoonspell full length album στην μητρική τους γλώσσα - gosto muito! Ruinas, In Tremor Dei και Todos os Santos κομματάρες που ξεχωρίζουν αυτομάτως και δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήταν καλύτερες με αγγλικό στίχο. Και στο παρελθόν είχαν χρησιμοποιήσει τα πορτογαλικά ως μέσο έκφρασης, μόνο που τώρα ταιριάζει απόλυτα με όλο το κόνσεπτ του δίσκου που είναι συνυφασμένο με πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στην πατρίδα τους. 'Eνας καταστροφικός σεισμός και οι δραματικές συνέπειες του. O πόνος για τα θύματα και η οργή για την Πολιτεία και την Εκκλησία. Η διασκευή τους στην ροκ μπαλάντα Lanterna Dos Afogados των βραζιλιάνων Os Paralamas Do Sucesso από τα 80s είναι καλοδεχούμενη αν και λίγο παράταιρη με τον υπόλοιπο δίσκο. Με έκανε να ξαναεπισκεφτώ ένα άλλο μεγάλο βραζιλιάνικο συγκρότημα, τους Legião Urbana που κάποια στιγμή πρέπει να γράψω και για αυτούς κάποια πράγματα. Όπως και ναχει το 1755 είναι άλλος ένας σπουδαίος δίσκος των Πορτογάλων.
4)Chelsea Wolfe - Hiss Spun
Χωρίς να διαφέρει ιδιαίτερα ηχητικά από το εκπληκτικό Abyss που προηγήθηκε, το Hiss Spun είναι ίσως το πιο τρομακτικό album της Chelsea Wolfe. Με το εξώφυλλο να φέρνει σε κάτι βγαλμένο από την νοσηρή φαντασία του Junji Ito - μπορείτε να συγκρίνετε παρακάτω:
Από το βασανιστικά αργόσυρτο doom του Spun, στα διαβολικά ουρλιαχτά του Vex, και στους ανατριχιαστικούς στίχους του The Culling, η ατμόσφαιρα παραμένει αποπνικτική και υπνωτική καθόλη την διάρκεια του δίσκου. "You mesmerise slowly " που λέει και ο Metal God και στην περίπτωση αυτή ισχύει. Εφιαλτικό album.
5)Immolation - Atonement
To Atonement ήταν στην ουσία η εισαγωγή μου στην αγαπησιάρικη μουσική των Νεοϋορκέζων Death Metal θρύλων. Μετά την πρώτη κιόλας ακρόαση του δίσκου έπεσε καπάκι παραγγελία cd & t-shirt και πλήρης εμβάθυνση στην δισκογραφία του συγκροτήματος. Ναι ρε το ομολογώ, όπως άλλοι κάνουν σαν τρελοί με την Taylor Swift έτσι και εγώ είμαι εθισμένος στην αγγελική φωνή του Ross Dolan και τις ονειρικές μελωδίες του Βob Vigna. Οι δομές των κομματιών τους είναι απίστευτες, απρόβλεπτες και απλησίαστες για τους κοινούς θνητούς. Lower, Destructive Currents και When The Jackals Come κορυφές σε έναν κορυφαίο δίσκο.
almost top5
Sparks - Hippopotamus
Ευκαιρία να αναφερθώ στο ιδιαίτερο αυτό συγκρότημα που την εποχή αυτή διανύει μια τρίτη/τέταρτη χρυσή περίοδο. To Hippopotamus είναι ένας καλλιτεχνικός θρίαμβος με μουσική που είναι πραγματικά δύσκολο να καταταχθεί κάπου και στίχους γεμάτους σπιρτάδα και χιούμορ - το κύριο χαρακτηριστικό τους. Το Edith Piaf (Said It Better Than Me) είναι το αγαπημένο μου τραγούδι για το 2017. Προσοχή όμως! Το Hippopotamus δεν ενδείκνυται για μια πρώτη επαφή με την μπάντα. Ξεκινήστε καλύτερα με κάποιο από τα κλασσικά albums που κυκλοφόρησαν στα 70s . Και προτείνω να δείτε οπωσδήποτε την ταινία του Edgar Wright για αυτούς τους απίθανους αδερφούς Mael, ακόμη και αν δεν σας λέει τίποτα η μουσική τους.
Paul Draper - Spooky Action
Mε τίτλους στο στυλ : Jealousy Is A Powerful Emotion, Friends Make The Worst Enemies και You Don’t Really Know Someone, Til You Fall out with Them κάπου αρχίζω να "πιάνω¨ ένα θέμα στα τραγούδια του πρώτου σόλο δίσκου του master-mind των αγαπημένων μου Mansun. Ρε Paul, δυο δεκαετίες μετά την διάλυση της μπάντας, ακόμη κλαψουρίζεις για τους πρώην φίλους και συνεργάτες σου που και καλά σε αδίκησαν. Άστο να πάει στο καλό…Πολύ καλός δίσκος παρόλα αυτά, στο στούντιο ο τύπος κάνει παπάδες. Pop-Rock (με λιγάκι prog) Premier League.
Grave Pleasures - Motherblood
Πιο κάτω από το Climax των Beastmilk, αλλά κατά την γνώμη μου το καλύτερο από τα τρία μέχρι στιγμής albums των Grave Pleasures, το Motherblood είναι αρκούντως ενθουσιώδες και ενεργητικό για να κερδίσει μια θέση στα memorables της χρονιάς. Mind Intruder + Haunted Afterlife = post-punk τελειότητες.
Slowdive - Slowdive
Η δισκογραφική επιστροφή μετά από 22 ολόκληρα χρόνια της σημαντικής αυτής βρετανικής μπάντας, που επηρέασε δεκάδες σύγχρονες, αποτέλεσε ένα από τα μουσικά γεγονότα της χρονιάς. Με το ομώνυμο τους album επαναπροσδιορίζουν τον alternative/shoegaze/dream-pop ήχο παραδίδοντας πιθανότατα την καλύτερη ever δουλειά τους. To Star Roving περικλείει στα πεντέμισι λεπτά του όλη την πεμπτουσία της μουσικής αυτής.
34 Likes
Το συνεχίζεις βλέπω 
ΥΓ. Πόσο χαίρομαι που εισπράττει αγάπη η δισκάρα των Moonspell
ΥΓ 2. Σοκ αυτά που γράφεις για Sparks, δεν ήξερα καν ότι κυκλοφορούσαν ακόμα δίσκους τόσο πρόσφατα!
1 Like
καλά ακόμα δισκάρες βγάζουν, πχ το φετινό The Girl Is Crying in Her Latte το έχω λιώσει
Τι γίνεται ρε
Αυτό Που Σου Λέω Εγώ
2 Likes
Το θέλεις;
2017
Τα 5 καλυτεροτερα
- PAIN OF SALVATION - In The Passing Light Of Day
- BLACK COUNTRY COMMUNION – BCCIV
- MUTEMATH - Play Dead
- THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA - Amber Galactic
- SONS OF APOLLO - Psychotic Symphony
'Αλλα 5 πολυ καλα,αμέ
- ENATION - Anthems For The Apocalypse
- FLOBOTS – No enemies
- RAG’N’BONE MAN - Human
- NOAH GUNDERSEN - White Noise
- LEPROUS – Malina
Και αυτα με αρεσουν
Summary
- SOEN - Lykaia
- INFECTED MUSHROOM - Return to the Sauce
- LUNATIC SOUL - Fractured
- FOR ALL WE KNOW - Take Me Home
- THRESHOLD - Legends Of The Shires
- LABYRINTH - Architecture of a God
- PLACE VENDOME - Close To The Sun
- HORISONT - About Time
- ALMANAC – Kingslayer
- ICED EARTH - Incorruptible
- STEVEN WILSON - To the Bone
- EUROPE - Walk the Earth
- SIENA ROOT - A Dream of Lasting Peace
- DEEP PURPLE - Infinite
- COLOUR HAZE - In Her Garden
- MANILLA ROAD - To Kill A King
- MANDO - Bare Bones
- ANATHEMA - The Optimist
- TUESDAY THE SKY – drift
- ANNIHILATOR - For the Demented
24 Likes
Kάτι μου λέει πως αυτή η χρονιά θα βγάλει Νο.1 με το μικρότερο ποσοστό ως τώρα
2 Likes
Και δυστυχως χρονια και αυτη με μεγαλες απωλειες… Δυο εξ αυτων με αυτοκτονια δυο εξαιρετικων “κατα τα λεγομενα” φιλων. Ο δευτερος βρεθηκε νεκρος την ημερα των γενεθλιων του πρωτου, ο πρωτος εφυγε μια μερα πριν την κυκλοφορια του τελευταίου δισκου του δευτερου…
8 Likes
Το 2017 δεν ήταν η καλύτερη χρονιά για μένα. Στην μουσική επικαιρότητα, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ξεχωρίζει ο μεγάλος αριθμός σημαντικών προσωπικοτήτων του χώρου που αποχαιρέτησαν τα εγκόσμια. Για πάμε τουλάχιστον να θυμηθούμε κάποια από τα καλύτερα LPs που κυκλοφόρησαν τότε:
1. Pagan Altar - The Room Of Shadows
Το τελευταίο πόνημα των Pagan Altar είχε κι αυτό περιπετειώδη εξέλιξη αφού ηχογραφήθηκε αρχικά το 2013 υπό τον τίτλο Never Quite Dead. Σύμφωνα με τον Alan, οι Jones δεν έμειναν τότε ευχαριστημένοι, κυρίως με την απόδοση της rhythm section και αφήσανε κατά μέρους τον δίσκο, ειδικά από τη στιγμή που η υγεία του Terry Jones επιδεινώθηκε με το μοιραίο να επέρχεται το 2015. Δύο χρόνια αργότερα ο γιος του με καινούριο μπασίστα και drummer ολοκλήρωσε τον δίσκο που τελικά είδε το φως της δημοσιότητας σαν The Room of Shadows.
Εδώ οι classic rock και folk επιρροές των Pagan Altar είναι εμφανέστερες από ποτέ, οι ρυθμοί είναι ως επι το πλείστον αργοί και ο μακαρίτης ακούγεται πιο συμμαζεμένος, αλλά πάντα χαρακτηριστικός στην ερμηνεία του (αλίμονο!) και το αφηγηματικό του ύφος, βοηθούντων και των στίχων, που πραγματεύονται ιστορίες για μάγους, βρικόλακες, αντεροβγάλτες κλπ. Σε μια σπάνια, συγκινητική στιγμή μάλιστα, στο τελευταίο τραγούδι, το σύντομο After Forever, ο Terry Jones τραγουδά τον επικήδειο του…
Για άλλη μια φορά, εννοείται, η παρουσία του Alan Jones δίνει τεράστια προστιθέμενη αξία στα κομμάτια διανθίζοντας τα με τα υπέροχα μελωδικά leads και solos στα οποία επιδίδεται.
Σε μια ακόμη απόδειξη του πόσο ξεχωρίζουν από τον σωρό, οι Pagan Altar επέστρεψαν με τον καινούριο τους δίσκο για να μας αποχαιρετήσουν…
2. Hällas - Excerpts from a Future Past
Οι Hällas από το Jönköping μπορεί να εντάσσονται στους αναβιωτές του 70s progressive rock (ή τέλος πάντων εκεί επιλέγει η εταιρεία να τους κατατάσσει), όμως βρίσκονται εγγύτερα σε συγκροτήματα όπως οι πρώιμοι Uriah Heep και οι Wishbone Ash, hard rock δηλαδή με κάποιες progressive τάσεις ενίοτε να προκύπτουν, όπως είναι εμφανές στο πρώτο τους full length που ήρθε δύο χρόνια μετά την ανεξάρτητη κυκλοφορία ενός EP.
Αν επιχειρήσουμε να ανατμήσουμε τον ήχο τους στα δομικά συστατικά του, εν πρώτοις θα βρούμε το κιθαριστικό δίδυμο των Alexander Moraitis (πατριωτάκι!) και Marcus Pettersson που συνεργάζονται άψογα είτε παίζοντας εναρμονισμένα είτε σε “αντιπαράθεση”! Τα riffs και leads τους μπορεί να μην είναι εξεζητημένα και να διακρίνονται για την απλότητα τους όμως εξυπηρετούν τον σκοπό άριστα. Κυρίαρχο ρόλο κατέχουν τα πλήκτρα του Nicklas Malmqvist (ο οποίος έχει επιφορτιστεί και με τα καθήκοντα του παραγωγού) που δεν περιορίζονται στο να ενισχύουν την ατμόσφαιρα αλλά ενίοτε αναλαμβάνουν ρόλο πρωταγωνιστή! Τέλος, ο Tommy Alexandersson ερμηνεύει σε χαμηλές συχνότητες, ακούγεται συναισθηματικός και ευάλωτος σε στιγμές και φέρει εις πέρας το έργο του με επιτυχία. Το progressive στοιχείο εντοπίζεται κυρίως στα μεγαλύτερα σε διάρκεια κομμάτια που, τοποθετήθηκαν διαδοχικά στο τέλος, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα υστερούν, τουναντίον!
Οι Hällas στο Excerpts from a Future Past εμφανίζονται ώριμοι και διαβασμένοι σχετικά με τις επιρροές τους σε βαθμό που, ενώ είναι εμφανείς, δεν αφήνουν περιθώριο παρερμηνειών ότι πρόκειται για αντιγραφείς. Έτσι, αναβίωσαν με άνεση τον ήχο και το image ακόμη της εποχής, προκάλεσαν ζωηρό ενδιαφέρον και άφησαν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον!
3. Caligula’s Horse - In Contact
Είναι το In Contact ο κορυφαίος δίσκος των Αυστραλών; Μήπως αυτός ο τίτλος πάει στο επόμενο τους ή μήπως σε κάποιο από τα προηγούμενα; Μήπως τελικά δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα, μιας και είναι δισκάρα, έτσι κι αλλιώς;
4. Leprous – Malina
Ούτε στο Malina δείχνουν διάθεση να πάψουν να εξελίσσονται οι Leprous, καθώς συνεχίζεται η από-μεταλλοποίηση του ήχου τους με τις κιθάρες να έχουν πλέον δευτερεύοντα ρόλο και τις επιρροές από Radiohead και Massive Attack να ξεπροβάλλουν εμφανώς. Μια ακόμη καινοτομία είναι και η παρουσία τσέλο που κολακεύει τα κομμάτια, στο βαθιά μελαγχολικό The Last Milestone μάλιστα έχει τον πρώτο λόγο – μαζί με τις “ακροβασίες” του Einar Solberg, εννοείται! Κατά τα λοιπά, τα χαρακτηριστικά του ήχου των Leprous εξακολουθούν να είναι παρόντα: τα “μεγάλα” choruses, οι συγκοπτόμενοι ρυθμοί, τα φωνητικά και τα keys του Einar που σαφέστατα οδηγούν τα κομμάτια, όταν δεν αφήνεται ελεύθερος να εντυπωσιάσει ξανά ο φοβερός Baard Kolstad στα drums του! Ένας δίσκος, πρώτα και πάνω απ’ όλα, γοητευτικός!
5. Enslaved – E
Αυτό το πράγμα με τους Enslaved που μετά από πόσα LPs, έχουν ακόμη πράγματα να πουν και κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον είναι τεράστιο παράδοξο, απορίας άξιον και θαυμαστό επίτευγμα! Ασταμάτητοι πραγματικά!
Μπορεί να μην βρήκαν θέση στην πεντάδα, όμως να μου καεί το πληκτρολόγιο αν δεν διατρανώσω με όλη την έμφαση ότι:
Το Hegaiamas: A Song for Freedom είναι άλλος ένας θρίαμβος για τους Need ειδικότερα αλλά και (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε) για το prog metal γενικότερα, οπώς και το Emperor of Sand είναι άλλη μια σπουδαία κυκλοφορία στο ενεργητικό των Mastodon.
Αλίμονο αν ξεχάσω το καταπληκτικό In the Passing Light of Day των Pain of Salvation, το επιβλητικό The Crowning of the Fire King των Σουηδών epic doomsters Sorcerer που είχαν κατακτήσει τεράστια φήμη ήδη από τα demos τους, 15 και πλέον χρόνια πριν, ενώ ξεχωριστής μνείας αξίζει και το Inception των Sanctuary για όλους τους ευνόητους λόγους, ειδικά αν συνυπολογίσουμε ότι αργότερα την ίδια χρονιά απεβίωσε ο Wally.
Υγεία και μακροημέρευση!
32 Likes
1.Pain of Salvation - In the Passing Light of Day
Αλλος ενας μεγαλειωδης δισκος.Φευγουν απο την 70’s ψυχεδελεια και γυρνανε κοντα στον ηχο που τους καθιερωσε σαν ενα απο τα μεγαλυτερα prog metal γκρουπ εβερ.Θυμαμαι ειχα ξενερωσει αρκετα οταν ειχε βγει το 1ο single καθως περιμενα κατι διαφορετικο ηχητικα.Τελικα εκεινο το κομματι ηταν το χειροτερο του δισκου.Ακομα δεν ειμαι σιγουρος αν πηγαινει ακριβως μετα την αγια τριαδα τους.Εκεινο το ατιμο το Scarsick το λατρευω παθολογικα…
2.Tori Amos - Native Invader
Ο καλυτερος της δισκος απο το Scarlet’s walk και μετα.Σε μεγαλη εμπνευση μας προσφερει αλλον εναν δισκο με καταπληκτικες συνθεσεις και ερμηνειες…
3.Deep Purple - Infinite (+cover)
Οι γερολυκοι ειναι ακομα εδω!αρνουνται να βγαλουν μετριο δισκο.
4.Leprous - Malina
Ισως ο πιο κοινα αποδεκτος δισκος τους.Για μενα ειναι ενα κλικ πιο χαμηλα απο τους 2 προηγουμενους αλλα το επιπεδο τους ειναι τοσο ψηλο που δεν σημαινει τιποτα.
5.Anathema - The optimist
.png)
Εμενα μου αρεσει η τελευταια περιοδος τους.Δεν φτανει την εποχη των Alternative 4 και Judgement αντε και A natural Disaster, αλλα συνεχιζουν να μας δινουν πανεμορφες μουσικες.
29 Likes
Πρέπει να το ακούσω ξανά αυτό γιατί δεν μου είχε κάτσει καθόλου καλά κ το παράτησα.
1 Like
Θελει ακουσματα…Ειναι φοβερος δισκος…Ηταν τρελη στηριξη για μενα οταν ημουν στον στρατο
2 Likes
Θα έλεγε κανείς ότι χρειάζεται και μια ακόμα θητεία για να το πιάσει?
Πέρα από την πλάκα, τα δικά μου μουσικά “στηρίγματα” στον στρατό πιθανότατα ήταν τα Κράτα το σόου μαϊμού από Τρύπες, Hindsight των Anathema και New Game των Mudvayne.
Εξαρταται ποσο κραταει η θητεια 
2 Likes
1 Like
Μεγάλη μέρα σήμερα με spotify wrapped να κατακλύζει το σύμπαν, οπότε να πω ένα ευχαριστώ στον @anhydriis γι αυτό
αλλά και για την δική του βερσιόν του wrap που με έβαλε να τεστάρω και έμαθα ότι
(Χαίρω πολύ)
και 2.
Δηλ ίσως είμαι η σηγουλφ ίσως και ο @The_Black_League, ποιός ξέρει
15 Likes
Προφανως και ζηλεψα το spotify 
Μια πρωτη βερσιον beta… θα ακολουθησει update…
https://www.proprofs.com/quiz-school/ugc/story.php?title=mzg3ntqynwg3r9
10 Likes
