2018
δύσκολη χρονιά, όπως έγραψα δεν είχα ακούσει σχεδόν τίποτα το 2018 αλλά τα άκουσα εκ των υστέρων
Παρόλα αυτά ζορίστηκα αρκετά , καθώς υπήρξε πληθώρα εξαιρετικών κυκλοφοριών . Κάποιων μάλιστα έντονα φορτισμένων συναισθηματικά
Επίσης είναι η χρονιά που έγινε γνωστό ότι 40.000 manowarriors ( όχι άκυρο , αυτό έγινε το 2019 
) … 40.000 μειντεναδες ισοπέδωσαν το Terra Vibe 
Τέλος, συνεχίζονται να μαζεύονται σημαντικές ελλείψεις και πρέπει να κάνω catch up
HONOURABLE MENTIONS
- Alice in Chains - Rainier Fog
Εξαιρετικός δίσκος από μια μπάντα που αρνείται να βγάλει έστω απλά καλή μουσική
Ίσως ο καλύτερος δίσκος που έβγαλαν από επιστροφής Halford . Απίστευτα πράματα με την υπογραφή Andy Sneap
Τρομερός δίσκος από την μπαντάρα , σε πιάνει από τα μούτρα με το It Ain’t Over Yet και καπάκι σε σκάει κάτω με το συγκλονιστικό Cold Love . Κι έχεις άλλα 35 λεπτά ακόμα …
- Sacral Rage - Beyond Celestial Echoes
Κλασικά με έψησαν οι κριτικές των παιδιών του φόρουμ να το ακούσω και έπαθα πλάκα με το επίπεδο της ελληνικής σκηνής , δυστυχώς δεν φτάνουν σε πολλά αυτιά τέτοιες προσπάθειες σε έναν ωκεανό κυκλοφοριών . Αξίζει , ρίξτε τους μια αυτιά όσο κι αν ίσως ξενίζει το πόσο King Diamond ακούγεται ο τραγουδιστής . Οι speedιες τους θερίζουν
- Daron Malakian and Scars on Broadway - Dictator
Προσωπικά δεν περίμενα να ξανακούσω μουσική από Scars on Broadway , να που όμως 10 χρόνια μετά βγάζει έναν δίσκο απαράμιλλης ομορφιάς και σα να μην πέρασε μια μέρα
TOP 5
5. Sleep - The Sciences
Μας έπιασε off guard και ήταν ακριβώς όπως έπρεπε σε όλα του . Λίγο πολύ όπως και με τον Malakian . Δεν περίμενα να δω δίσκο Sleep 19 χρόνια μετά το Jerusalem/Dοpesmoker και ήταν σα να μην πέρασε μια μέρα . Το λάιβ του 2019 ήταν συγκλονιστικό , ειδικά αν στεκόσουν μπροστά και σε χτυπούσε το ηχητικό τσουνάμι
4. Messa - Feast For Water
Αυτή η μπάντα είναι έρωτας και όσο ιδιαίτερη χρειάζεται και μπορεί . Σκοτεινή, jazzy , ψυχεδελική . The Seer & Leah είναι μαύρη τρύπα που χάνεσαι μέσα της . Ξεχωρίζουν και αυτό από μόνο του λέει πολλά
3. Parkway Drive - Reverence
Μαζί με το νο.1 μου , οι 2 πιο χοτ μπάντες imho σε ένα ιδίωμα που μεγάλωσα μαζί του και θεωρητικά πέρασε η μπογιά του . Ή μήπως όχι ;; Μήπως πάει ένα βήμα παραπέρα και είναι κι ακόμα καλύτερο ;; Τεράστια μπάντα του σήμερα , κεφάλαιο για το μεταλ των '10’s & 20’s , μεγάλος δίσκος ίσως δεν φτάνει το Ire αλλά επίσης ελάχιστοι φτάνουν τους Parkway Drive στο πόσο γαμημένα απολαυστικοί και ανεβαστικοί είναι . Δεν μπορώ να πάω για προπόνηση / τρέξιμο whatever χωρίς να ακούω την πιο καυλωτική μπάντα της εποχής ( και χωρίς να είναι αυτός ο σκοπός της , εμένα μου το βγάζουν ) . Το τρένο πάει με σπασμένα φρένα 10 χρονιά σερί
2. Riverside - Wasteland
πφφφ , δύσκολος δίσκος . Από το πρώτο δευτερόλεπτο καταλαβαίνεις ότι εδώ πέρα ήρθες για να γαμηθείς . Μελαγχολικό , καταπιάνεται με το τέλος του κόσμου , βαρύ χωρίς να είναι βαρύ ηχητικά , καταλήγει λυτρωτικό
Με αυτόν τον δίσκο έμαθα τους Riversideκαι έπαθα πλάκα από την ποιότητα μουσικής . Για μένα , έστω για αυτό το λόγο , ο καλύτερος τους . Μαγική η συναυλία του 2020, τελευταία πριν το lockdown
1. Architects - Holy Hell
Η χρονιά των δύσκολων , γεμάτων πόνο και λυτρωτικών άλμπουμ . Το All Our Gods Have Abandoned Us ήταν ένα συγκλονιστικό άλμπουμ στο οποίο ο θυμός καταλήγει στην προσπάθεια για αποδοχή της φθαρτότητας της ανθρώπινης ύπαρξης , το Holly Hell είναι ταξίδι θλίψης . Μουσικά εντυπωσιάζει το πόσο εύπλαστο είναι το metalcore όταν οι καλλιτέχνες έχουν ωραίες ιδέες , πηγαίνοντας το είδος έστω μισό βήμα παρακάτω . Για μένα το καλύτερο τους .
Can you live a life worth dying for?
Holy Ghost, nothing lasts forever
εξώφυλλο
Yob - Our Raw Heart
)
