Να ευχαριστήσω κι εγώ με την σειρά μου όλους σας! Είστε καταπληκτικοί/ές.
Προσπάθησα να αποφύγω τα σεντόνια αλλά υπήρχε χώρος παντα για μερικές μη-δημοφιλείς απόψεις! Ειμαι απο αυτούς που χαίρομαι πολύ με τα γούστα των άλλων και δεν αναζητώ οι λίστες μου να μοιάζουν με άλλων - αν και συνέβη πολλές φορές με @stammargg_v2@Lupin και @tylerdurden νομίζω, cheers!
Περισσότερο όμως ευχαριστώ λίστες από άτομα με εντελώς άλλα γούστα - cheers @hopeto και @GRACCHUS_BABEUF ! - που πραγματικά σηκώνουν άπειρη μελέτη. Έχω όμως να μελετήσω και @antonis86antoniadis@apostolisza8@power_fades@ChrisP και γενικώς, για να μην μένω σε ονόματα, έχω να πάρω και να μάθω πράγματα από όλους σας ανεξαιρέτως - και το εννοώ.
Για μενα που ζω στο εξωτερικό και ειμαι καπως μακριά απο πιθανες συνευρέσεις/παρέες κλπ, είναι ιδιαίτερη χαρά μου που “γνωριστήκαμε” λίγο περισσότερο.
Ευχαριστώ τους πάντες και περισσότερο από όλους τον @anhydriis , μάγκα μου τα έσπασες!
Φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος αυτής της υπέροχης προσπάθειας. Θέλω να πω δυο κουβέντες πρώτα απ’όλα στον τεράστιο οικοδεσπότη μας, @anhydriis, φίλε ευχαριστώ πάρα πολύ, πραγματικά πάρα πολύ, με την ιδέα που είχες αλλά και τη δουλειά που έριξες για να πραγματοποιηθεί έκανες την καθημερινότητα της χρονιάς που μας πέρασε καλύτερη, σημαντικά πιο ευχάριστη. Δεύτερον να πω ότι χάρηκα πολύ που σας γνώρισα όλους εδώ μέσα, είστε πολύ ωραία παρέα ρε και μπράβο!
Τρίτο, παίδες ακούτε μουσικαρες, πολλές ΜΑ ΠΟΛΛΕΣ μουσικαρες, έχω μαζέψει ατελείωτο υλικό για μελέτη λέμε, υπόκλιση σε όλα τα παιδιά που βάλατε το χρόνο σας στις λιστάρες που μας δίνατε κάθε βδομάδα και να ξέρετε ότι θα χρησιμοποιούνται για χρόνια. Τέλος να πω ότι προσωπικά, με τις λίστες που έχω βάλει κι εγώ σε αυτό το λεύκωμα, νιώθω ότι έχω τοποθετήσει εδώ ένα σημαντικό κομμάτι του ποιός είμαι.
Θα συνεχίσουμε να τα λέμε εδώ μέσα, στα διάφορα πιτ αλλά και στις όποιες μπύρες κανονίζουμε. Καλή χρονιά παιδιά!
Στην πραγματικότητα η 5η θέση θα μπορούσε να ανήκει σε οποιοδήποτε από τα άλμπουμ που βρίσκονται εκεί και κάτω. Για το τυπικό στη θέση του The Butterfly Effect έβαλα αυτή τη φορά 5ο το Oak λόγω του ότι έχει κάτσει κάπως πιο καλά σε βάθος χρόνου.
Ωραία φασάρα εδώ, κυρίως γιατί το επίκεντρο έμεινε σε μουσική συζήτηση και αναζήτηση και δεν αναλώθηκε σε προσωπικές επιθέσεις και απόψεις που απλώς έχουν σκοπό να προκαλέσουν ή να προσβάλουν τον άλλον. Γεγονός που έχει να κάνει προφανώς κυρίως με τους ανθρώπους που συμμετείχαν και συμμετέχουν.
Πιστεύω πως θα βρεθούν αφορμές και φόρμουλες για αντίστοιχα εγχειρήματα, καλά να είμαστε και να έχουμε χρόνο και διάθεση για μουσική και συζητήσεις γύρω από αυτή.
Τα δέοντα στα παιδιά του το έτρεξαν και το στήριξαν και έκαναν την χαμαλοδουλειά με μεράκι!
Ενταξει @Meldinor μεγαλη αγαπη και εκπληξη για τις λισταρες και τις προτασεις στα επιτραπεζια το νου σου θα ηταν ωραιο θρεντ κατι με τετοια θεματικη
Η λιστα της δευτερας πρωι εχει αφησει ιστορια πλεον @Aldebaran (εκτος απο αστερισμος, φοβερος καφες στον ψαθοπυργο) απιστευτα κειμενα καθε φορα οπως και του @Outshined ο οποιος θα με κανει να γινω προγκας στα γεράματα
Πολλοι λέτε για τη δουλεια που ειχε το να βγαζεις τα αποτελεσματα αλλα δεν παιζει καμια συγκριση με τις ωρες που δαπανηθηκαν στις λιστες. Αυτο και αν ειναι αξιο θαυμασμου. Εγω που αυτοπεριοριζομουν στις 5 επιλογες μου επαιρνε ανετα ενα δίωρο. Σκεφτομαι ποσο δουλεια εχει μια λιστα του @οποιοδηποτε. Ακομη και η απλη αναφορα των 5 κρυβει μεσα πολυ μερακι και αγαπη…
Honorable mentions:
Red Hot Chili Peppers - Unlimited Love + Return Of The Dream Canteen
Comeback Kid - Heavy Steps
Clutch - Sunrise on Slaughter Beach
Πάντως, σε αυτό το σημείο, πέραν των ευχαριστιών προς αυτό το μούτρο εκεί έξω, να πω ότι συνεχίζω (και σίγουρα υπάρχετε και άλλοι που ψήνεστε) να κάνω λόγο να το φτιάξουμε και ως ένα μοναδικό έντυπο και ό,τι χρειαστεί από ρευστό να το δώσω με χαρά. Μάλιστα, για να γίνει και ακόμη πιο ιντελεκτουάλ, θα πρότεινα στην κάθε χρονιά που έχουμε τον κορυφαίο δίσκο, να έγραφαν γι’ αυτόν και λίγα λόγια δύο ή ένας, ώστε όλοι οι συμμετέχοντες να έχουν αποδώσει τον οβολό τους στον κορυφαίο της εκάστης χρονιάς. Θα μπορούσε να γίνει και με κλήρωση ανάμεσα σε αυτούς που τον ψήφησαν, ώστε να μην τύχει σε κάποιον που δεν τον πάει καθόλου (για παράδειγμα).
Πείτε κι εσείς… για πάμε να το απογειώσουμε! Να μη μείνει μόνο εδώ μέσα, αλλά να το κρατήσουμε και στα χέρια μας. Και επιπλέον, αν όντως το κάνουμε, θα μου άρεσε δίπλα στα ψευδώνυμά μας να υπάρχει και το κανονικό μας όνομα.
εξαιρετική ιδέα αλλά λίγο μεγαλεπήβολη, να δούμε διαθεσιμότητα για αυτό από τα παιδιά και θα ήταν φανταστικό κάτι τέτοιο. Εναλλακτικά έχουν ήδη γραφτεί υπέροχα κείμενα που θα μπορούσαν να γεμίσουν τόμους
Χρωστάω τα επιτραπέζια εντωμεταξυ από το 2017 και μετά, οπότε σιγά σιγά λέω να κλείσω κι αυτές τις εκκρεμότητες…
2017
1) Mythic Battles Pantheon
Μάχη δύο στρατών με θεούς, τέρατα και ήρωες από την Ελληνική μυθολογία (υπάρχει και η έκδοση με τη σκανδιναβική αντίστοιχα).
2) Gloomhaven
Μάλλον το κορυφαίο rpg in a box επιτραπέζιο που βγήκε ποτέ.
3) 7th Continent
Το καλύτερο exploration επιτραπέζιο που υπάρχει.
4) This War Of Mine
Η μαυρίλα σε επιτραπέζιο, συνεργατικό με πολύ δυνατό θέμα (έχει και το υπέρ ότι ξεκινάς κατευθείαν χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία για κανόνες).
5) Endangered Orphans Of Condyle Cove
Η καφριλα σε επιτραπέζιο, το πρώτο μου Kickstarter από εκεί ξεκίνησε η μεγάλη οικονομική αφαίμαξη…
2018
1) Heroes Of Land Air And Sea
Το καλύτερο και πιο προσβάσιμο epic scale, grand 4x που υπάρχει (χρόνος κάτω από δύο ώρες…)
2) Root
Πανέμορφο, πανέξυπνο, area control κατά κύριο λόγο.
3) Everdell
Πάρα πολύ καλό worker placement, set collection επιτραπέζιο.
4) Rise To Nobility
Ίσως το euro game με το ωραιότερο artwork, καρτουνιστικο fantasy, με χιούμορ, υπέροχο!
5) Nemesis
Το Alien σε επιτραπέζιο, από τους καλύτερους δημιουργούς εκεί έξω. Δεν το πήρα ποτέ γιατί έτρεχαν πάρα πολλά project τότε και το μετάνιωσα πολλές φορές.
Αυτά σε πρώτη φάση, αργότερα σήμερα ή μέσα στη βδομάδα θα φτιάξω και τις υπόλοιπες χρονιές.
10. ASHENSPIRE “Hostile Architecture”
Αφήνοντας στην άκρη το αν θα πρέπει να μιλάμε ή όχι για black (εγώ λέω όχι -δεν έχει σημασία), το μουσικό χωνευτήρι των ASHENSPIRE τραβάει επιρροές και έμπνευση από διάφορες περιοχές του metal (και όχι μόνο) για να περιγράψει με τον πιο ιδανικό τρόπο τις στιγμές εκείνες που η εσωτερική οργή/απόγνωση για μια πνιγηρή καθημερινότητα που συνθλίβει (κυριολεκτικά και μεταφορικά), φτάνει στο χείλος του ηφαιστείου, έτοιμη να ξεχυθεί να ξεχυθεί σαν καυτή λάβα. Το ζήτημα πλέον είναι να κατευθυνθεί σωστά και να κάψει αυτά που πρέπει…
9. SERPENT NOIR / SARGEIST “Transcendental Black Magic”
8. DØDSENGEL “Bab Al On”
Το ξεροκέφαλο, πιο μη-νορβηγικό σχήμα της Νορβηγίας επιστρέφει, προφανώς με καμία διάθεση συμβιβασμού κι επομένως παραμένοντας μια ξεκάθαρα love-or-hate περίπτωση. Το “Bab Al On” είναι ένα 72-λεπτο μπουκέτο ασκήσεων, γεμάτων από δύσβατα περάσματα όπως το επίμονο τέμπο του “The Lamb Speaks” που γίνεται σταδιακά όλο και πιο αγχωτικό καθώς η ένταση ανεβαίνει έως ότου επανέλθει μια κάποια ψυχική ηρεμία. Θα έλεγε κανείς ότι τα πρώτα οκτώ κομμάτια (και 40κάτι λεπτά) του δίσκου λειτουργούν ως μία slow-burn εισαγωγή για το σχεδόν αποκαλυπτικό τελευταίο μισάωρο, αρκεί πάντα να υπάρχει συντονισμός με το crowley-ικό, πνευματικό υπόβαθρο που διακατέχει κάθε κυκλοφορία τους.
7. CADAVER COILS “Offerings of Rapture and Decay”
Για τον τρομερό δίσκο των AKROTHEISM τα είπαμε πριν 2 εβδομάδες. Τώρα είναι ώρα για το one-man death metal project του Naos, του βασικού καθοδηγητή τους. Ως CADAVER COILS λοιπόν δε λέει όχι στη σύγχρονη τάση των multilayered εφφε, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των death (και black/death) κυκλοφοριών, δε μένει εκεί για να πετύχει τον εύκολο εντυπωσιασμό. Αντιθέτως βγάζει με μαεστρία στο προσκήνιο το metal κομμάτι του όλου πράγματος, συνεπώς εδώ έχουμε τόνους από riffs που ζέχνουν Μεγάλους Παλαιούς του είδους (INCA / IMMO / MORBID ANGEL) και φτάνουν έως τα βιτριόλια που ξέρναγε κάποτε ο Hannemann στους SLAYER των τεσσάρων πρώτων δίσκων.
6. EMBRACE OF THORNS “Entropy Dynamics”
Ακάθεκτοι στον μάλλον μοναχικό δρόμο που έχουν επιλέξει, οι συντοπίτες μας επανέρχονται με άλλον ένα δίσκο-κόσμημα για το black/death metal, όχι όμως αυτό που βασίζεται στα εφέ και την ατμόσφαιρα, αλλά στις συνθέσεις καθαυτές, με τα φωνητικά του Devilpig να παραμένουν ασυναγώνιστα στο είδος τους και το ένα γαμηστερό riff να διαδέχεται το άλλο, διατηρώντας την αύρα του old-school χωρίς όμως αυτό να γίνεται καταναγκαστικό φετίχ. Το “Entropy Dynamics” συνεχίζει στον δρόμο της αποστροφής που χάραξε το “Scorn…” αλλά ενίοτε κλείνει το μάτι τόσο στα σκοτάδια του “Darkness Impenetrable” όσο και στην πολυπλοκότητα του “Praying…”.
Φανταστικό εξώφυλλο επίσης, κρίμα που δε θα το ψηφίσω μιας κι έπεσε στην περίπτωση (βλ. #1).
5.
NEGATIVE PLANE “The Pact”
Εύγε @GRACCHUS_BABEUF, με πρόλαβες με την 100% εύστοχη αναφορά για KING DIAMOND -κάτι που μου έσκασε κι εμένα κάπου στην 2η-3η ακρόαση, κι αφού αρχικά υπήρξα λίγο μαγκωμένος απέναντι στο “The Pact”. Διότι μπορεί το 3ο full-length αυτού του ιδιοφυούς bm ντουέτου να μην προκαλεί το σοκ του ερεβώδους και διεστραμμένου FROST-ικού “Et in Saecula…" ούτε και αυτό της πιο αιθέριας και τεχνικής προσέγγισης του “Stained…”, αλλά διάολε παραμένει ένα υπέροχο δείγμα metal δίσκου που διακατέχεται απ’ όση σοβαρότητα πρέπει, είναι παικτικά άρτιος -πάντοτε με σημείο αναφοράς το ακραίο metal των 80s και πολύ early 90s- και διηγείται με φανταστικό τρόπο και γραφή μια καθηλωτική ιστορία τρόμου (παραγωγοί και σκηνοθέτες πού είστε ρε, εδώ σενάριο για το επόμενο <insert random κινηματογραφικό βραβείο> σας).
Στο κάτω-κάτω της γραφής νισάφι πιά με την «απαίτηση» από ορισμένους καλλιτέχνες να έχουν πάντα μέλημα «να πηγαίνουν τη μουσική μπροστά» (φράση εντελώς κενή νοήματος στο δικό μου σύμπαν) -τα απλά πράγματα όταν έχουν μοναδικό χαρακτήρα και αισθητική ενίοτε είναι και τα πιο απολαυστικά…
4.
MORTUUS “Diablerie”
Καλώς σας ξανασυναντώ Σουηδοί φίλοι μου, μετά την έξοχη συμμετοχή στο τετραπλό split του ‘17 και μ’ ένα “Grape of the Vine” να μας χωρίζει. Αλλά εδώ, στο “Diablerie”, είναι αδύνατο να αντισταθώ καθώς ξεκινάει μ’ έναν καλπάζοντα ρυθμό στο rhythm section -ύπουλη πρόσκληση στον κόσμο του, για να ακολουθήσει η αργή περιδίνηση του ομώνυμου αλλά και της δεύτερης πλευράς με το σαγηνευτικό μπάσο.
Ευτυχώς ξαναβρίσκω τη πιο σοβαρή εκδοχή του σουηδικού bm (όπως το θέλω εγώ πάντα και ναι, συμπεριλαμβάνω και FUNERAL MIST στη σύγκριση), εξίσου ευτυχώς ξαναβρίσκω καλογραμμένους occult στίχους αλλά και καλαίσθητο artwork που ντύνει το παχύ-παχύ booklet και το gatefold -κρίμα μόνο που δεν έχει για cover μία συγκεκριμένη από τις εντός booklet εικόνες, θα έβαζε σοβαρή υποψηφιότητα σε μια χρονιά με πάρα πολλά εκπληκτικά εξώφυλλα.
3.
EREB ALTOR “Vargtimman”
Α ρε παιχταράδες Mats και Ragnar, τι δισκάρα βγάλατε και δεν το πήρα και χαμπάρι κιόλας στην ώρα του… Πάλι καλά που ήρθε αυτό το χωρίς ανάσα live και φωτίστηκα, όχι τίποτ’ άλλο αλλά παίζει να είναι και το καλύτερό σας ever. Τι μπάσιμο είναι αυτό με το “I Have the Sky” και τις φωνητικές μελωδίες στις γέφυρες…! Γιατί να μην παίζω στα δάχτυλα τα σουηδικά ώστε να ξελαρυγγιάζομαι στο “Fenris”;;;!!! Ευτυχώς το “Alvablot” που κάνει τον Ψηλό να υψώνει κέρατα στη Βαλχάλα είναι στ’ αγγλικά… Τι λυσσασμένο χεντμπάνκι κερνάει το “Rise of the Destroyer”;! Και πώς σκατά καταφέρατε να κάνετε πλάκα στο 99% του και καλά ατμοσφαιρικού blackmetal με τα αβυσσαλέα σκοτάδια του “Den Dighra Doden”…
2.
THE NEST “Her True Nature”
Ένας τρόπος να ψάχνω εντελώς νέα μουσική είναι να σκρολάρω στα new releases του metalarea και αν δω κάποιο όνομα ή τίτλο που να με «εξιτάρει», κάνω μια μικρή έρευνα και κατεβάζω. Κάπως έτσι δεν μπόρεσα να αντισταθώ στη φράση “Her True Nature” -ποια είναι Αυτή; Και ποια η Φύση της;… Αν και με τους WOLVENNEST δεν είχα καμιά επαφή ως τότε (και ακόμα δεν έχω, αλλά είναι στα υπόψη το φετινό), το απίστευτο εξώφυλλο απ’ τη μία και οι συμμετοχές Nemtheanga, Tommie Eriksson, Meilenwald το μετέτρεψαν σε Instant download.
Παρότι ακόμα δεν του έχω δώσει την προσοχή που του αξίζει, είναι μια 100% μοναδική κυκλοφορία, με απίστευτα υποβλητική ατμόσφαιρα, με θεόρατα riffs αλλά και μαγικά synths, με τον Averill να δίνει μια ερμηνειάρα που είναι απ’ τις τοπ στιγμές της καριέρας του γενικότερα και μάλιστα πάνω σε μια σύνθεση που φτάνει να «ξεχειλώνει» (με την καλή έννοια) σε 70s μονοπάτια. Ένα αριστούργημα αισθητικής απ’ τα λίγα που με έχουν αιχμαλωτίσει τα τελευταία αρκετά χρόνια…
1.
QRIXKUOR “Zoetrope”
Επεκτείνοντας το παραπάνω, μετά από μεγαλύτερη ενασχόληση, όχι απλά συνεχίζω να θεωρώ το “Zoetrope” ένα καταπληκτικό δημιούργημα, αλλά έχει ανέβει ακόμα περισσότερο, κατακτώντας δυσθεώρητες κορυφές μοναδικότητας ανάμεσα στις σύγχρονες κυκλοφορίες του χώρου. Η σύλληψη ενός μουσικού έργου που θα περιγράφει τον τρόμο και το δέος μπροστά σε μια κυκλικότητα του χρόνου, έχει εκτελεστεί σε αδιανόητο βαθμό από τον Steve P., ο οποίος κατορθώνει να εντάξει ορχηστρικά μέρη (πραγματικά, όχι synths) μέσα σε ένα εφιαλτικά ακραίο metal οικοδόμημα, στο οποίο δίνει ζωή ο (κατά μια αφαιρετική έννοια) αλχημικός ηλεκτρομαγνήτης που σχεδίασε ο Santiago Caruso για το καλύτερο εξώφυλλο των τελευταίων πολλών ετών.
Κάποιες φορές πρέπει να ακούω το ένστικτο μου περισσότερο, έγραψα για το Zoetrope σε κάποιο Underground Express ενώ έπρεπε - ξεκάθαρα - να γράψω αυτόνομο, κανονικό άρθρο… Είναι φανταστικό. Μακάρι να βγάλουν σύντομα νέο άλμπουμ και να διορθωθεί η “αδικία”.
Να πω κι εγώ με τη σειρά μου δυο λογάκια μαζί με τα καλή χρονιά κτλ. που δεν θυμάμαι αν τα είπα.
Ως άνθρωπος που ζει με λίστες, προσωπικά πέρασα πολύ καλά με το παιχνίδι καθώς ξαναέπιασα πράγματα και χρονιές, ξαναάκουσα ή πρωτοακουσα μουσικές, και επαναξιολόγησα το που βρίσκομαι ως ακροατής.
Έτσι, συνειδητοποιήσα πως οι Scorpions έχουν τουλάχιστον δύο καλούς δίσκους, πως οι Uriah Heep μέχρι ένα σημείο είναι οριακά αψεγάδιαστοι, πως οι Genesis μέχρι το 1975 είναι απο τα καλύτερα συγκροτήματα του πέρασε από τον πλανήτη, πως στα ‘80s, προς εκπληξης μου, μου αρέσουν περισσότερα πράγματα από τις ΗΠΑ απ’ ό,τι από το Ηνωμένο Βασίλειο, πως τα '90s παραμένουν αξεπέραστα σε ποσότητα και ποιότητα, πως στα '00s βγήκαν πραγματικά καλοί emo δισκοι, και πως στα ‘10s βγήκε περισσότερη καλή μουσική απ’ ό,τι πίστευα όταν τα ζούσα. Ίσως σε 10 χρόνια που θα κάνουμε την επετειακή επανάληψη του παιχνιδιου να βρω και κάτι καλό να πω για τους Green Day ή για τους Led Zeppelin (για τους Floyd αμφιβάλω αν και καταλήγω πως έχουν δυο δισκάκια συμπαθητικά στα '70s).
Αγάπη μόνο για συντρόφους φορουμίτες που ανακαλύψαμε πως έχουμε κοινά γούστα και επίσημα (ή ανεπίσημα) μοιραστήκαμε δίσκους. Το πιο εντυπωσιακό βέβαια ήταν το πως εκεί που τη μία δεκαετία κινούμασταν πολυ κοντά, την επόμενη ο καθένας έπαιρνε τελείως διαφορετική κατεύθυνση και μετά από 2-3 δεκαετίες ευθυγραμμιζόμασταν ξανά. Επίσης, να πω εδώ πόσο χάρηκα τα παιδιά που από τον πρώτο γύρο μέχρι τον τελευταίο κατέθεσαν λίστες που αδιαφορούν απολύτως για τάσεις, μόδες, και αντικειμενικές αλήθειες αλλά κινούνταν στην καθαρή γραμμή “εγώ αυτά ακούω κι αυτά μου αρέσουν”. Ξέρετε ποιοι είστε και μπράβο σας. Αντίστοιχα, είχε πολύ ενδιαφέρον να δω τις λίστες κάθε χρονιάς από ανθρώπους που τα λέμε συχνά για μουσικές και να έχω λόγους να τους παραδεχτώ παραπάνω για το καλο τους γούστο ή να τους κοροιδέυω για πάντα. Φήμες πως όλη τη χρονιά η πρώτη κουβέντα που λέγαμε μεταξύ μας μόλις βρισκόμασταν σε κάποιο λαιβ ήταν “τι θα βγάλουμε αυτή την εβδομάδα” ελέγχονται ως αναληθείς.
Να πω τέλος πως το 2023 σε προσωπικό επίπεδο για διάφορους λόγους ήταν μια φριχτή χρονιά και το παιχνίδι ήταν ένας πραγματικά υπέροχος αντιπερισπασμός οπότε σας ευχαριστώ όλους. Μεγάλο μπράβο φυσικά στον gamemaster @anhydriis που το σκέφτηκε, το έτρεξε, κι εν τέλει το ολοκλήρωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πάμε για τα 60s (εγώ ψηφίζω να τρέξουμε και τα 50s με χαλαρές 5αδες μπας και μάθουμε τίποτα παραπάνω ο ένας από τον άλλο) αλλά ό,τι πουνε οι πολλοί. Οver and Out. So Long And Thanks For All The Fish.
Πάμε για 15αδα 2022
Soul Glo - Diaspora Problems Fontaines D.C. - Skinty Fia Danger Mouse & Black Thought - Cheat Codes High Vis - Blending Ashenspire - Hostile Architecture Meryl Streek - 796 Birds In Row - Gris Klein Drug Church - Hygiene Yard Act - The Overload Kendrick Lamar - Mr. Morale & The Big Steppers City Of Caterpillar - Mystic Sisters Ghais Guevara - There Will Be No Super-Slave The Smile - A Light for Attracting Attention Gospel - The Loser Chat Pile - God’s Country
Brutus - Unison Life
Περήφανα κι αβασάνιστα. Επίσης, η μόνη μπάντα που έχει κερδίσει πανάξια το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τη φράση ‘wake me up inside’ σε στίχο μετά το 2003.
Wet Leg - Wet Leg Everything is going wrong, I think I changed my mind again.
I just need a bubble bath to set me on a higher path.
Zeal & Ardor - Zeal & Ardor
- Ξέρουμε ότι ο ήχος είναι κάπου αλλού, θα θέλαμε όμως ένα πιο πιασάρικο τραγούδι.
- Οκ, πάρτε το Run, το Death To The Holy και το Golden Liar.
- Πώς-
- Α, υπάρχει και το Church Burns.
- Το Church τι-
- Βασικά και το Götterdämmerung έχει συμπαθητικό ρεφραίν.
- [Cries in corporate]
The Interrupters - In The Wild
Μόνο χαμόγελα. Μόνο μελωδιάρες. Μόνο κέφι. Μόνο μικροφωνικά delay. Μόνο πανκόφατσες να χορεύουν. Φέρτε τους κάποιος.
Polyphia - Remember That You Will Die
Αν το Guitar Hero ήταν δίσκος αντί για παιχνίδι, έβγαινε στα 20ς αντί για τα τέλη των 00ς, και γκρούβαρε σα να μην υπάρχει αύριο.
+5(*2):
Aurora - The Gods We Can Touch
Το ηχητικό αντίστοιχο μίας πρωινής περιπλάνησης σε ένα καταπράσινο, μαγικό δάσος.
Ή: Los Bitchos - Let The Festivities Begin! – Το καλοκαιράκι στην ακρογυαλιά, αυστηρά με παγωμένο ποτήρι ανά χείρας.
Bad Omens - The Death Of Peace Of Mind
Το μοντέρνο μέταλ ζει και βασιλεύει. Ακόμα απορώ με την καρδιά μου που το είχα αφήσει εκτός στο τέλος της χρονιάς.
Ή: Alter Bridge - Pawns & Kings – Τα τραγούδια, η παραγωγή, το ύφος, τα πάντα όλα. Οι ΑΒ που αγαπήσαμε.
Conjurer - Páthos
Όταν έχεις χτυπήσει δέκα σε όγκο και λάσπη με το ντεμπούτο, αλλά μετά συνειδητοποιείς ότι υπάρχει και έντεκα.
Ή: Birds In Row - Gris Klein – Αφού βγήκαμε όρθιοι από το Τεμπλ, όλα καλά.
Messa - Close
Όλη η αλμύρα και η ομορφιά της μεσογείου, κάτω από μαύρο doom μανδύα.
Ή: Amorphis - Halo – Στον βορρά αδερφές μου. Δε χάνουν λέμε.
Rolo Tomassi - Where Myth Becomes Memory
Μέγιστο 3/3 μετά το χαμό του Grievances και τις ανατροπές του Time Will Die.
Ή: Cult Of Luna - The Long Road North – Ένα παγωμένο, θεοσκότεινο αριστούργημα.
Μπόνους:
Jack White - Fear Of The Dawn & Entering Heaven Alive
Όλη η αλήθεια για όλα σε εκείνη συναυλία που είχε στριμάρει το Arte Channel από L’Olympa στο Παρίσι. Τώρα προφανώς έχει εξαφανιστεί, καταραμένο ιντερνέ.
.png)
.png)
