Hot take
2023 > 2022 + 2021 + 2020
Τωρα κοιταω για το 23 και έχει ξεφύγει η κατάσταση
Τουλάχιστον 50 Δισκάρες για 10 θέσεις!!!
4 Likes
I’m still a sucker for liquid liner and 1983 
1 Like
Σιγά το hot take!
HOST take:
HOST - HOST (2023) > 2020 + 2021 +2022 (!)
2 Likes
2023 παίζει να είναι η χρονιά που χω ακούσει τους περισσότερους δίσκους στην ζωή μου και συγχρόνως του λιγότερους δίσκους της ίδιας χρονιάς. Έχω σίγουρα ένα δίσκο που ξεχώρισα, αλλά από εκεί και πέρα το υπέροχο αυτό παιχνίδι μου πήρε τα μυαλά.
Μια τεράστια καρδιά στον @anhydriis για την ιδέα και την υλοποίηση. Ήταν φανταστικό παιχνίδι, δημιούργησε μια εξαιρετική ρουτίνα 
Φυσικά όμως πολλές τεράστιες καρδιές και σε όλους τους υπόλοιπους που γράψατε εδώ μέσα, από πολυσέλιδα βιβλία, κατάθεση ψυχής, αναλύσεις και σκετες λίστες, ήταν όλα υπέροχα
Σε λίγο τελειωτικό ποστ, αποφωνησης αποθεωσης
24 Likes
2022
- Hellacopters - Eyes of Oblivion
- The Dead Daisies - Radiance
- Crobor - Feel This
- Brutus - Unison Life
- The Cult - Under the Midnight Sun
Εξώφυλλο: Arctic Monkeys - The Car
33 Likes
- Sumerlands - Dreamkiller
- The Mars Volta - S/T
- Ghost - Impera
- Sonja - Loud arriver
- Slipknot - The end so far
Honorable mentions:
Viagra Boys – Cave World [post-punk]
Mindforce - New lords [NYHC]
Scarcity - Aveilut [Avant-garde black metal]
Nostromo – Bucéphale [metalcore]
Author & Punisher – Krüller [industrial/doom]
Vein.fm – This World Is Going To Ruin You [metalcore]
29 Likes
Μια κομματάρα που έβγαλαν από το πουθενά 
1 Like
Δηλαδή είναι τόσο καλύτερο το κανονικό host από το host που βγήκε πέρσι, που η απόσταση τους είναι πιο μεγάλη από την αξία όλης της δισκογραφίας των τριών προηγούμενων ετών? 
1 Like
Πολύ όμορφη χρονιά το 2022. Πέρσι είχα ποστάρει λίστα, χωρίς θέσεις όμως, ώρα να μπουν και θέσεις, αλλά και κάποιες αλλάγες.
- Blind Guardian - The God Machine. Είμαστε στο 2023 και μιλάμε για 1 χρόνο πίσω. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για περίπου μια 20ετία από τα χρόνια δόξας των Φρουρών, όσα και τα χρόνια που έχω να ακούσω κάτι καινούργιο από power, με κάποιες πολύ μικρές εξαιρέσεις. Οι BG είναι η εφηβική μου αγάπη, ακόμα ακούω δίσκους τους με την ίδια όρεξη, αλλά κακά τα ψέματα, εξαιρετικό δίσκο από Guardian είχα να ακούσω από το '98, πολύ καλό από το 2002, ενώ συμπαθή απο το 2010(τα γούστα μου αυτά, προφανώς). Καταλαβαίνουμε φυσικά ότι και είχαμε βιους παράλληλους. Μετα το απλά συμπαθητικό Αt the Edge of Time, δεν υπήρχε επαφή, αλλά κυρίως δεν υπήρχαν προσδοκίες. Όχι μόνο λόγω πτωτικής (για μένα) πορείας, αλλά και λόγω άλλων ακουσμάτων. Μετά την πρώτη ξενέρα του μέτριου (για ακόμα μια φορά ήχου), αρχισε να ξετυλίγεται κάτι μοναδικό. Οι συνθέσεις συμμαζεύτηκαν, οι κιθάρες βγήκαν μπροστά, ο ήχος απλοποιήθηκε και κυρίως έγραψαν πράγματα που στοχευσαν στην καρδιά. Γιατί όσο ξενέρωτος και αν είναι ο ήχος στα πρώτα δευτερόλεπτα Deliver Us From Evil, όταν μπαίνει τόσο ορμητικά ο Hansi και οι κιθάρες που τον συνοδεύουν (παρόλο που δεν παίζουν κάτι το εφάνταστο) και καταφέρνει να σου τραβήξει την προσοχή, τότε κάτι καλο γίνεται. Και όταν αυτό συνεχιζεται και στα υπόλοιπα κομμάτια, τότε οι Βαρδοι κάτι καλό μαγείρεψαν. Eίναι ο πρώτος δίσκος μετά το Nighfall που απολαμβάνω τόσο πολύ (το ΑΝΑΤΟ είναι υπερβολικά άνισο, παρόλο που εχει μέσα 4 τραγουδάρες). Φρέσκος και με κομμάτια που θα έστεκαν μέσα στις καλύτερες τους μέρες, εξαιρετικά χωρίς να φαντάζουν b-sides. Eιδική μνεία στο καταπληκτικό Life Beyong The Spheres, το οποίο θα μπορούσε να μπεί όπως είναι μέσα στο Nighfall και να είναι και από τα καλύτερα του κομμάτια. Παίρνει πρώτη θέση λοιπόν, γιατί και το αξίζει, αλλά και γιατί, “μα ποιός ασχολείται με Guardian το 2022??”.
Από δω και πέρα πάμε πιο λιτά.
-
Tersivel - The Orphic Void. Ένα από τα καταπληκτικά πράγματα αυτού του παιχνιδιού, ήταν ότι επιτέλους καταλαβα γιατί μου άρεσε τόσο πολύ το She. Aγαπητέ φίλε που διαβάζεις, βάλε και άκου το The Raven των Alan Parsons Project και πες μου το συμπερασμά σου. Η μεταμορφωση της φωνητικής μελωδίας με το vocoder, είναι καταπληκτική και ταιριάζει απόλυτα. Στα της μπάντας βέβαια, είπαμε, μια γερή τζούρα από Gojira στην λογική, πλήκτρα για να ανεβάσουν τις ατμοσφαιρες και έχεις ένα σύνολο που κυλάει νεράκι.
-
Foivos Delivorias - Anime. Δεν υπήρχε στην αρχική λίστα. Η σχέση μου με τον Δεληβοριά, ξεκινάει όταν ήμανε φοιτητής και ένα βράδυ γυρνώντας από έξοδο (Ζωγράφου-Νίκαια, αρκετός δρόμος) και όντας στην Ιερά Οδό στο ύψος του Γεωπονικού, στο ράδιο έπαιξε το Εκείνη. Το κομμάτι με κόλλησε πολύ. Μετά τίποτα. Δεν ήξερα ποιός ήταν, συνεχίζουμε τις ζωές μας. Το έμαθα αργότερα, τον συμπαθησα, μέχρι εκεί όμως. Όταν κάνεις παιδί όμως και βάζεις παιδικά τραγούδια να ακούσεις και φτάνεις στο Ελεφαντάκι, ξέρεις ότι σε κάνει να τον αγαπήσεις αυτομάτως. Βtw και εντελώς άσχετο, η σειρά του Τεμπέλη Δράκου, εκτός από ότι είναι στα όρια της “όπερας” (τύπου Ayreon λόγω συμμετοχων), είναι εξαιρετικά δισκάκια, που μουσικά έχει γίνει φοβερή δουλειά, αλλά και οι φωνές βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ακούστε αφοβα. Παμε όμως στον Φοιβο. Ο τίτλος δεν μου άρεσε, με έκανε να αποφύγω τον δίσκο. Όμως λίγο οι αποθεώσεις εδώ, με έβαλαν στο τρυπάκι να τον ακούσω. Ε τον άκουσα και έμεινα λίγο με το σαγόνι κάτω. Φοβερές ατμόσφαιρες, εξαιρετικοί στίχοι. Δεν θέλω τίποτα άλλο.
-
The Same River - Weight of the World. Αλλος ένα δισκος που με άφησε με το στόμα ανοιχτό (καρδούλα σε @pantelis79 ). Εξαιρετικός δίσκος, από την αρχή μέχρι το τέλος. Εξαιρετικός συνδιασμός, grunge, rock, stoner με ωραίες ατμόσφαιρες. Φοβερά τα παιδιά, εξαιρετικό ντεπούτο.
-
Meshuggah - Immutable. Δεν έχω να πω πολλά για αυτο τον δίσκο. Ναι μεν δεν είναι αριστούργημα, καθώς ίσως έχει λίγο παραπάνω κομμάτια από όσα μπορεί να αντέξει ο εγκεφαλός μου, ωστε να μπορέσει να τα αφομοιώσει, αλλά υπάρχουν στιγμές (πολλές) που σε κάνουν να λες “ναι, για αυτό ακούω μουσική.”.
Κομμένα στο νήμα, που αξιζαν μια θέση στην πεντάδα:
Elder - Innate Passage
Parkway Drive - Darker Still
Naxatras - IV
Eξαιρετικές επιλογές, αλλά όχι πεντάδα:
Stengah - SOMA SEMA
Abyssus - Death Revival
Blood Incantation - Timewave Zero
King Buffalo - Regenerator
@anhydriis , να σαι καλά, για την ιδέα, την υλοποίηση και τον κόπο που έβαλες. Ομόρφυνες τις ζωές μας για ένα χρόνο, με το καταπληκτικό παιχνίδι σου και σε ευχαριστούμε πολύ για αυτό.
@Αll, παιδιά να είστε καλά που βάλατε τόσο κόπο και μεράκι για να γράψετε για να σας διαβάσουμε. Πέρασα πραγματικά πολύ όμορφα, από τα σουρεαλιστικά κείμενα του @Curehead και του @GRACCHUS_BABEUF (στην αρχή περισσότερο ), μέχρι τα καταπλητικά και εντελώς εκτός δικών μου ακουμάτων ποστ του @hopeto , τα Δευτεριάτικα ποστ του @Aldebaran , τα σεντόνια του @apostolisza8 και σταματάω το namedroping γιατί είναι αδίκο για τους υπόλοιπους που δεν αναφέρω γιατί ακόμα και οι σκέτες λίστες ήταν απολαυστικές. Το τοπικ θα γίνει (όπως έχει ήδη γίνει), μέρος συνεχών ανακαλύψεων. Μακάρι να μπορούσαμε να το τυπώσουμε όλο όπως είναι.
Προφανώς count me in σε τύπωση, αν μπορώ να προσφέρω και διαφορετικά, θα το προσπαθήσω.
Τεράστιες καρδίες σε όλους τους χρήστες
39 Likes
Χρόνια πολλά κ καλή χρονιά σε όλους. Μόλις μπήκα σπίτι, ήμουν Ελλάδα κ μόλις γύρισα Νορβηγία. Πέρα από αυτό, είναι πολύ λίγα τα άλμπουμ που έχω ακούσει από την χρονιά του '22 οπότε για πρώτη φορά θα απέχω. Ελπίζω να ανακάμψω για το '23. Να είστε όλοι καλά, υγεία, υπομονή κ ότι επιθυμεί ο καθένας σας για το '24.
19 Likes
Ναι
Και Ναι
2 Likes
Ελα @anhydriis δεν επαιζε με τιποτα να κατσω να γραψω σεντονια μετα την δουλεια, αλλα εβαλα την πενταδα μου στην φορμα. Θα γραψω μερικα λογακια για τις επιλογες μου, αλλα και τις απογοητευσεις της χρονιας, αυριο ή σημερα αργοτερα για εσας.
ΥΓ. Δεν το πιστευω οτι ξεχασα John Petrucci το 2020 και Liquid Tension Experiment το 2021.
1 Like
53η εβδομάδα - 2022
53 συμμετέχοντες
Παρουσιολόγιο:
Παρακάτω όλες οι προτάσεις και η βαθμολογία:
| Brutus - Unison Life | 69 |
|---|---|
| Messa - Close | 59 |
| Ghost - Impera | 44 |
| Sumerlands - Dreamkiller | 24 |
| The Hellacopters - Eyes of Oblivion | 22 |
| Zeal & Ardor - Zeal & Ardor | 20 |
| Alter Bridge - Pawns and Kings | 17 |
| Ashenspire - Hostile Architecture | 16 |
| Wormrot - Hiss | 15 |
| Muse - Will of the People | 15 |
| Blind Guardian - The God Machine | 14 |
| Iron Griffin - Storm of Magic | 14 |
| Darkthrone - Astral Fortress | 12 |
| Machine Head - Of Kingdom and Crown | 12 |
| Satan - Earth Infernal | 12 |
| Soul Glo - Diaspora Problems | 12 |
| Fontaines D.C. - Skinty Fia | 10 |
| Bad Omens - The Death of Peace of Mind | 9 |
| Suede - Autofiction | 9 |
| Δεληβοριάς Φοίβος - ANIME | 8 |
| Lorna Shore - Pain Remains | 8 |
| Marcus King - Young Blood | 8 |
| The Mars Volta - The Mars Volta | 8 |
| Audrey Horne - Devil’s Bell | 7 |
| High vis - blending | 7 |
| Wet Leg - Wet Leg | 7 |
| The Cult - Under The Midnight Sun | 6 |
| Culprate - αριθμός τέσσερα | 5 |
| Deathcult - Of Soil Unearthed | 5 |
| Evil invaders - Shattering reflection | 5 |
| Hallas - Isle of Wisdom | 5 |
| Kenn Nardi - Trauma | 5 |
| King Hannah - I’m not Sorry, I was Just Being Me | 5 |
| Les Baines + the Glory Fires - Old-Time Folks | 5 |
| Luzifer - Iron Shackles | 5 |
| Megadeth - The Sick, The Dying… And the Dead! | 5 |
| Qrixkuor - Zoetrope | 5 |
| Satyricon & Munch | 5 |
| Seventh Wonder - The Testament | 5 |
| Sigh - Shiki | 5 |
| Spiritualized - Everything Was Beautiful | 5 |
| The Nest – Her True Nature | 5 |
| Architects - The Classic Symptoms of a Broken Spirit | 4 |
| Black Country, New Road - Ants from Up There | 4 |
| Cannons - Fever Dream | 4 |
| Counterparts - A Eulogy For Those Still Here | 4 |
| Daeva - Through Sheer Will and Black Magic | 4 |
| Extra Life - Secular Works, vol. 2 | 4 |
| He is Legend - Endless Hallway | 4 |
| Hellshock-Hellshock | 4 |
| In The Woods… - Diversum | 4 |
| Kreator - Hate über alles | 4 |
| Long knife - curb stomp earth | 4 |
| Marillion - An Hour Before It’s Dark | 4 |
| Marina Satti - Yenna | 4 |
| Oceans of Slumber - Starlight and Ash | 4 |
| Ode And Elegy - Ode And Elegy | 4 |
| Pusha T - It’s Almost Dry | 4 |
| Scorpions - Rock Believer | 4 |
| Sleepwulf - Sunbeams Curl | 4 |
| Sonja - Loud arriver | 4 |
| Tersivel - The Orphic Void | 4 |
| The otolith - folium limina | 4 |
| The Temple - Of Solitude Triumphant | 4 |
| White Lung - Premonition | 4 |
| The Dead Daisies - Radiance | 4 |
| Aurora - The Gods We Can Touch | 3 |
| Becrah-Βωμός μιας αλήθειας | 3 |
| Birth - Born | 3 |
| Blut aus nord- Disharmonium | 3 |
| Cave In - Heavy Pendulum | 3 |
| Celestial Season - Mysterium I & Mysterium II | 3 |
| Cloud Rat - Threshold | 3 |
| Clutch - Sunrise on Slaughter Beach | 3 |
| Danger Mouse & Black Thought - Cheat Codes | 3 |
| Electric Callboy - Tekkno | 3 |
| Ereb Altor - Vargtimman | 3 |
| Fantastic negrito - White Jesus Black Problems | 3 |
| High Command - Eclipse Of The Dual Moons | 3 |
| Immolation - Acts of God | 3 |
| Morrow - The Quiet Earth | 3 |
| Ode and Elegy - Ode and Elegy | 3 |
| Parkway Drive - Darker Still | 3 |
| Poets Of The Fall - Ghostlight | 3 |
| Riot City - Electric Elite | 3 |
| Rosalía - Motomami | 3 |
| Russian Circles - Gnosis | 3 |
| Syndrome 81- prisons imaginaires | 3 |
| The Riven - Peace And Conflict | 3 |
| White Ward - False Light | 3 |
| Crobor - Feel This | 3 |
| Amorphis - Halo | 2 |
| Arctic Monkeys - The Car | 2 |
| Arrayan Path - Thus always to tyrants | 2 |
| Benjamin Clementine - And I have Been | 2 |
| Chat Pile - God’s Country | 2 |
| Dawes - Misadventures of Doomscroller | 2 |
| Deathhammer - Electric warfare | 2 |
| Gaerea - Mirage | 2 |
| Meshuggah - Immutable | 2 |
| Mizmor & Thou - Myopia | 2 |
| Mortuus - Diablerie | 2 |
| Panic! At The Disco - Viva Las Vengeance | 2 |
| Phantom Spell - Immortal’s Requiem | 2 |
| Playgrounded - The death of Death | 2 |
| Porcupine Tree - Closure/Continuation | 2 |
| Rolo Tomassi - Where Myth Becomes Memory | 2 |
| The Interrupters - In The Wild | 2 |
| The Same River - Weight of the World | 2 |
| Venator - Echoes from the Gutter | 2 |
| Voivod - Synchro Anarchy | 2 |
| Coheed and Cambria - Vaxis Act II: A Window of the Waking Mind | 2 |
| Therion - Leviathan II | 1 |
| Comeback Kid - Heavy Steps | 1 |
| Dark nightmare- Beyond the realm of sorrow | 1 |
| Dream Widow - Dream Widow | 1 |
| Drug Church-Hygiene | 1 |
| Early Moods - Early Moods | 1 |
| Fellowship - The Saberlight Chronicles | 1 |
| Five Finger Death Punch-Afterlife | 1 |
| Greyhaven - This Bright And Beautiful World | 1 |
| H.e.a.t - Force Majeure | 1 |
| Ibaraki - Rashomon | 1 |
| Joe Satriani - The Elephants of Mars | 1 |
| Katatonia - Sky Void of Stars | 1 |
| Mother Turtle - MTV | 1 |
| Negative Plane - The Pact | 1 |
| Oak - The Quiet Rebellion Of Compromise | 1 |
| Polyphia - Remember That You Will Die | 1 |
| Riders of Rohan - Riders of Rohan | 1 |
| Savageheads - service to your country | 1 |
| Slipknot - The end so far | 1 |
| The Commoners - Find A Better Way | 1 |
| Wiegedood - There’s Always Blood At the End Of The Road | 1 |
| ZSA - SOS | 1 |
κατανομή πόντων στον νικητή βάσει των διαθέσιμων ψήφων :
| Artist | Album | ΠΟΣΟΣΤΟ | |
|---|---|---|---|
| 1970 | Black Sabbath | Black Sabbath | 54,81% |
| 1971 | Led Zeppelin | Led Zeppelin IV | 57,65% |
| 1972 | Deep Purple | Machine Head | 39,43% |
| 1973 | Pink Floyd | The Dark Side Of The Moon | 51,67% |
| 1974 | Blue Öyster Cult | Secret Treaties | 33,33% |
| 1975 | Pink Floyd | Wish You Were Here | 53,33% |
| 1976 | Judas Priest | Sad Wings of Destiny | 50,95% |
| 1977 | Pink Floyd | Animals | 39,02% |
| 1978 | Judas Priest | Stained Class | 36,67% |
| 1979 | Pink Floyd | The Wall | 40,85% |
| 1980 | Black Sabbath | Heaven and Hell | 40,43% |
| 1981 | Rush | Moving Pictures | 37,60% |
| 1982 | Iron Maiden | The Number Of The Beast | 46,12% |
| 1983 | Iron Maiden | Piece Of Mind | 45,00% |
| 1984 | Metallica | Ride The Lightning | 61,13% |
| 1985 | Celtic Frost | To Mega Therion | 25,88% |
| 1986 | Metallica | Master Of Puppets | 51,85% |
| 1987 | Helloween | Keeper of the Seven Keys Pt 1 | 36,73% |
| 1988 | Queensrÿche | Operation: Mindcrime | 40,73% |
| 1989 | Savatage | Gutter Ballet | 45,96% |
| 1990 | Judas Priest | Painkiller | 52,00% |
| 1991 | Metallica | Metallica | 44,67% |
| 1992 | Dream Theater | Images And Words | 33,55% |
| 1993 | Savatage | Edge Of Thorns | 33,87% |
| 1994 | Dream Theater | Awake | 20,97% |
| 1995 | Paradise Lost | Draconian Times | 44,19% |
| 1996 | Tool | Ænima | 29,67% |
| 1997 | Fates Warning | A Pleasant Shade Of Gray | 25,52% |
| 1998 | Bruce Dickinson | The Chemical Wedding | 37,14% |
| 1999 | Dream Theater | Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory | 27,30% |
| 2000 | Nevermore | Dead Heart In A Dead World | 31,75% |
| 2001 | System Of A Down | Toxicity | 44,59% |
| 2002 | Audioslave | Audioslave | 22,33% |
| 2003 | Linkin Park | Meteora | 20,34% |
| 2004 | Isis | Panopticon | 24,41% |
| 2005 | System Of A Down | Mesmerize | 29,31% |
| 2006 | Celtic Frost | Monotheist | 26,78% |
| 2007 | Machine Head | The Blackening | 18,62% |
| 2008 | Gojira | The Way Of All Flesh | 21,02% |
| 2009 | Mastodon | Crack The Skye | 38,03% |
| 2010 | Avenged Sevenfold | Nightmare | 19,67% |
| 2011 | Foo Fighters | Wasting Light | 14,43% |
| 2012 | Gojira | L’ Enfant Sauvage | 19,33% |
| 2013 | Leprous | Coal | 12,00% |
| 2014 | Need | Orvam: A Song for Home | 14,24% |
| 2015 | Ghost | Meliora | 21,05% |
| 2016 | Metallica | Hardwired… to Self-Destruct | 24,00% |
| 2017 | Leprous | Malina | 18,97% |
| 2018 | Ghost | Prequelle | 27,41% |
| 2019 | Atlantean Kodex | The Course of Empire | 22,50% |
| 2020 | Psychotic Waltz | The God-Shaped Void | 17,74% |
| 2021 | Turnstile | Glow On | 29,47% |
| 2022 | Brutus | Unison Life | 26,04% |
τίτλοι τέλους για το 2022
Τελευταία χρονιά 2023…
και εξελάκι
credits and love to all 
35 Likes
2023, τελευταία λίστα, μάλλον, είπα μιας και εδώ κλείνουμε να μην αυτοπεροριστώ, να τα βάλω όλα. Γαμώ τις χρονιές αυτή!!!
1) Sleep Token - Take Me Back To Eden
Χρόνια είχε ένας δίσκος να σπρώξει μπροστά τη μουσική στο σύνολό της. Το τρίτο άλμπουμ των Sleep Token δεν είναι ένας metal δίσκος μπολιασμενος με πολλά pop στοιχεία, ούτε ένας pop δίσκος με αρκετές metal αναφορές. Παίρνει από το χέρι και τα δύο και συμπαρασύρει με την ορμή του κάθε μουσικό ιδίωμα που εξυπηρετεί παρουσιάζοντας μας κάτι ολοκληρωτικά ονειρικό και αισθητικά αισθησιακό.
2) Haken - Fauna
Αυτό που διαφοροποιεί αυτό το άλμπουμ τους και το φέρνει στην κορυφή της δισκογραφίας τους, για μένα, είναι οι φοβερές και πολύ ευκολομνημονευτες μελωδίες οι οποίες μάλιστα δεν περιορίζονται μόνο στα ρεφρέν αλλά βρίσκονται παντού. Οι πολυεπίπεδες συνθέσεις και ο progressive metal ήχος είναι εδώ αλλά όλα φωτίζονται και τελικά απορροφούνται καλύτερα μέσα από ένα πολύ όμορφο μουσικό πλαίσιο συνδυασμένο μάλιστα με την κατάλληλη παλέτα καλλιτεχνικών χρωμάτων.
3) Avenged Sevenfold - Life Is But A Dream
Οι Avenged Sevenfold είναι μια μπάντα που τσακώθηκε από πολύ νωρίς με τη στασιμότητα και με κάθε νέα της κυκλοφορία ανεβαίνει κι άλλο στην εκτίμηση μου, είτε αυτή είναι καλύτερη από την προηγούμενη είτε όχι. Εδώ μάλιστα έχουμε να κάνουμε, αν όχι με τον καλύτερο τους δίσκο, σίγουρα με αυτόν που πιέζει περισσότερο στα άκρα το εκφραστικό τους όχημα. Επιστρατεύοντας από το thrash/punk και τους Alice In Chains μέχρι jazz, πιάνο και πειραματικό ροκ φτιάχνουν τελικά ένα progressive τοπίο ερμηνεύοντας και υπενθυμίζοντας τον ίδιο τον όρο.
4) Tesseract - War Of Being
Ένας πολύ μεγάλος δίσκος που πάει τους Tesseract πιο μακριά μουσικά απότι είχαν συνηθίσει να περπατάνε. Οι ιδέες εδώ είναι πολλές αλλά παίρνουν το χρόνο τους στην παρουσίαση, χωρίς να βιάζονται και δίνοντας τον χώρο στον ακροατή να εκφραστεί μέσα από αυτές και τελικά να τυλιχθεί μέσα στις συναισθηματικές εκρήξεις που προκαλούν.
5) Riverside - ID.Entity
Αφήνοντας στην άκρη τα σκοτάδια και την εσωστρέφεια του Wasteland η παρέα του Duda τολμά να εισάγει στην μουσική της, η καρδιά της οποίας εξακολουθεί να ακούγεται γνώριμη, ποπ/ροκ αίσθηση και μάλιστα την ενοχοποιημενη, τη χορευτική των 80s όχι τη συναισθηματική, μελαγχολική που έχει γίνει πια αποδεκτή ως μέρος της μουσικής του σύγχρονου προγκρεσιβά, και μας προσφέρει έναν ακόμα υπέροχο δίσκο. Το 2023 οι Riverside επικαλούνται ακόμα και reggae αναφορές για να μας δώσουν τη μουσική τους…
6) Earthside - Let The Truth Speak
Εφτά, είναι εφτά? νομίζω πως ναι, χρόνια μετά το εξαιρετικό πρώτο άλμπουμ οι Earthside επιστρέφουν με έναν δίσκο που εξελίσσεται πάνω στις ήδη μεγάλες μουσικές βάσεις που είχαν στήσει βγαίνοντας έξω από τα όρια του progressive, ή μπαίνοντας πιο βαθιά σε αυτό, αγγίζοντας φαινομενικά ξένα μουσικά είδη. Η επιλογή των φωνών είναι πάλι εντυπωσιακή κι ας μη γνωρίζουμε σχεδόν καμία.
7) Temic - Terror Management Theory
Πρώτη δουλειά αλλά κερδίζει αμέσως τις εντυπώσεις, progressive metal που πατάει στα σύγχρονα δεδομένα του χώρου και διαφοροποιείται στην ποιότητα των συνθέσεων και τις πολύ καλές ερμηνείες.
8) Boygenius - The Record
Το ροκ του 2023, του τώρα και του αύριο με βάθος, ειλικρίνεια και διαφοροποίηση απέναντι στις προκαθορισμένες φόρμες ύπαρξης.
9) Green Lung - This Heathen Land
Ρε τους Green Lung που βάλανε στη μουσική τους ισχυρές δόσεις από Ghost, κρατήσανε τις ριφάρες των Sabbath και βγάλανε τον καλύτερο δίσκο τους. Δε χορταινω να το ακούω.
10) The Ocean - Holocene
Οι The Ocean αφήνουν πιο πίσω στις συνθέσεις τους το βάρος και κινούνται σε πιο progressive δρόμους βάζοντας μάλιστα και ηλεκτρονικά στοιχεία στην έκφραση τους. Αν το κάνουν καλά? προφανώς ναι, θέλουν το χρόνο τους για να σε πείσουν αλλά αν τους τον δώσεις θα το κάνουν.
11) The World Is Quiet Here - Zon
Ακραία προοδευτικό και προοδευτικά ακραίο άλμπουμ που ήρθε από το πουθενά και μας προσφέρει ένα πολύ δύσκολο άκουσμα που όμως όσο περισσότερο ξεκλειδώνουμε τα επίπεδα του τόσο περισσότερο υποκλινόμαστε σε αυτό.
12) Insomnium - Anno 1969
Η ποιότητα στις κυκλοφορίες των Insomnium είναι πλέον δεδομένο αδιαπραγματευτο, συνεχίζοντας τον δρόμο που πιστά ακολουθούν εδώ και χρόνια μας χαρίζουν άλλη μία εξαιρετική δουλειά.
13) Sylosis - A Sign Of Things To Come
Δυνατό, πορωτικο, το άλμπουμ που πρέπει να βγάζει μια modern melodic thrashcore μπάντα. Οι Sylosis εξακολουθούν να βγάζουν φοβερές δουλειές κι ας μην παίρνουν ποτέ την αναγνώριση που τους αξίζει.
14) Marianas Rest - Auer
Βαρύ, συναισθηματικά φορτισμένο και άγριο μελωδικό doom death ταξίδι στα σκοτεινά άκρα της φινλανδικης καταγωγής και της μελαγχολικής δραματικότητας. Ο τέταρτος δίσκος τους επιβάλλεται να είναι αυτός που θα οδηγήσει στην καταξίωση.
15) Rival Sons - Darkfighter
Δεν ξέρω με ποιόν τρόπο θα μπορούσε να αμφισβητηθεί η παρακάτω πρόταση, “δεν έχει καλύτερο hard rock από το δικό τους στο σήμερα”.
16) Rival Sons - Lightbringer
Το δεύτερο μέρος είναι σχεδόν ισάξιο με το πρώτο και κάνει καλύτερα και τα δύο.
17) The Winery Dogs - III
Η παρέα βγάζει γούστα και ποιότητα σε μία από τις πιο διασκεδαστικές κυκλοφορίες της χρονιάς.
18) Tanith - Voyage
Οι Fleetwood Mac το 2023 παίζουν heavy metal.
19) Einar Solberg - 16
Φυσική εξέλιξη ενός μεγάλου καλλιτέχνη της σύγχρονης μουσικής μας, με εξτραδακι τις πολύ δυνατές συμμετοχές. Το αποτέλεσμα υπέροχο.
20) Svalbard - The Weight Of The Mask
Οι Svalbard έχουν αυτό το καθαρό και βαθιά εκφραστικό όραμα για να γίνουν ένα με το συναισθηματικό μέσα μας.
21) Non Est Deus - Legacy
Εξαιρετικό, εμπνευσμένο black metal βουτηγμένο στο σκοτάδι…
22) Omnerod - The Amensal Rise
Σύγχρονο, σκληρό, progressive. Από το Βέλγιο κι αυτό.
23) Ok Goodnight - The Fox And The Bird
Ένα υπέροχο, φωτεινό και παραμυθένιο prog άλμπουμ.
24) Currents - The Death We Wish
Κι άλλη δισκάρα από τους Currents, μελωδίες και επιθετικότητα σε μια από τις καλύτερες metalcore προτάσεις σήμερα.
25) Creeper - Sanguivore
Φοβερό άλμπουμ, grande goth metal, χορευτικό με θεατρικότητα.
26) Enslaved - Heimdal
Δισκάρα νούμερο… δεν έχω ιδέα έχω χάσει πια το λογαριασμό με τους Enslaved.
27) Foo Fighters - But Here We Are
Πολύ ωραίος δίσκος, χωρίς τη μελαγχολική υφή που θα περίμενε κανείς.
28) Suotana - Ounas I
Υπέροχο melodeath παιγμένο όπως ακριβώς πρέπει όταν είσαι Φινλανδός.
29) Night Demon - Outsider
Ατόφιο ατσάλι βγαλμένο από τα βάθη των 80’s.
30) …And Oceans - As In Gardens So In Tombs
Το black metal αυτού του δίσκου δεν είναι ανατρεπτικό ή μοντέρνο, πατάει όμως ακριβώς στη νοσταλγία και το θυμικο μου. Έρχεται κατευθείαν από τα mid late 90s των Dimmu Borgir, το μεγαλείο των πρώτων Emperor και τις ριφάρες των Dissection. Τούτο δω είναι το black που φχαριστηθηκα περισσότερο φέτος.
31) Fires In The Distance - Air Not Meant For Us
Καταπληκτικό άλμπουμ. Μεγάλες doom death ατμόσφαιρες με υπέροχες μελωδίες.
32) Militarie Gun - Life Under The Gun
Τούμπανο δίσκος, δύσκολα γουστάρω τόσο πολύ με punk.
33) Pattern-Seeking Animals - Spooky Action At A Distance
Άργησα πολύ να το ακούσω, κακώς γιατί είναι μία από τις καλύτερες prog rock κυκλοφορίες της χρονιάς.
34) Dawn Ray’d - To Know The Light
Δισκάρα, από όπου κι αν το πιάσεις. Το ταξικό μίσος φώλιασε μέσα σε ένα black metal σφυροκόπημα, οι Dawn Ray’d τραγούδησαν για τη λευτεριά όλων των ζωντανών πραγμάτων.
35) Aviations - Luminaria
Από τους καλύτερους progressive metal δίσκους του 2023.
36) Lana Del Rey - Did You Know That There’s A Tunnel Under Ocean Blvd
Δε με είχε αγγίξει ποτέ πριν η δισκογραφία της, αλλά εδώ έχει βγάλει φοβερή δουλειά.
37) Blackbraid - Blackbraid II
Νομίζω ότι αν πρέπει να διαλέξω μία black metal κυκλοφορία να προτείνω για το 2023 θα είναι αυτή.
38) Dispirited Spirits - The Redshift Blues
Οριακά ανάμεσα σε alternative rock και progressive μονοπάτια, με πολύ όμορφες μουσικές και ερμηνείες.
39) Katatonia - Sky Void Of Stars
Ο λιγότερο σκοτεινός δίσκος τους είναι κι αυτός πάρα πολύ καλός. Η συνεργασία με τον καραφλο των Soen ήταν νομοτελειακό ότι έπρεπε να συμβεί κάποτε και δούλεψε στην εντέλεια.
40) Lankum - False Lankum
Το άκουσα καθαρά λόγω της λατρείας που του κατέθεσαν οι συντάκτες του Rocking, καλά έκαναν έχω να πω και βάζω κι εγώ λίγη από την πλευρά μου.
41) Zalomon Grass - Space Opera
Μπορεί η απόσταση ανάμεσα στον James Brown και τους Hawkwind, ή τους Bad Company και τους Witchcraft στα δικά μου αυτιά να φαίνεται τεράστια αλλά στον μεγάλο καμβά του διαστήματος τα μήκη αυτά τείνουν να μηδενιστούν…
42) Mask Of Prospero - Hiraeth
Εξαιρετική κυκλοφορία μοντέρνου progressive metal με τον δυϊκό χαρακτήρα ανάμεσα στην core επιθετικότητα και την εκφραστική μελωδικότητα σε απόλυτη ισορροπία.
43) Ville Valo - Neon Noir
Το έλιωσα, μου έδωσε ότι ακριβώς ήθελα να ακούσω από αυτό το δίσκο.
44) Healthyliving - Songs Of Abundance, Psalms Of Grief
Οι κορυφές αυτού του δίσκου είναι επιπέδου δεκαπεντάδας της χρονιάς.
45) Downfall Of Gaia - Silhouettes Of Disgust
Μελωδικό, μελαγχολικό, σκληρό black. Ενα ταξίδι στις γκρίζες πτυχές της ψυχής μας.
46) Alkyone - Exit Sign
Τόσο γλυκές μελωδίες και τόσο όμορφες ατμόσφαιρες, κι ας είναι βουτηγμένες στις ομίχλες, πως να μη σε κερδίσουν.
47) Trespasser - Αποκάλυψις
Άλλο ένα καταπληκτικό black metal άλμπουμ, πιο “μεγάλο” από τα υπόλοιπα.
48) Grade 2 - Grade 2
Μελωδικό, γεμάτο βρετανική αλητεία punk που ξεχωρίζει.
49) Lalu - The Fish Who Wanted To Be King
Πολύ καλό progressive rock με πολύ ωραίες συνθέσεις και τον φοβερό Damian Wilson στα φωνητικά.
50) Blondshell - Blondshell
Εδώ εγώ μπερδεύομαι λίγο, δεν ξέρω τι ακριβώς ακούω αλλά σε κάποια φάση κατέληξα να το ακούω σχεδόν κάθε μέρα…
Αυτά… The end.
40 Likes
Για αρχη ενα μεγαλο ευχαριστω σε ολους για τις λιστες, για τα λογια, για τον χρονο που αφιερωσατε και το μερακι. Εχω ηδη γραψει πως εχω εκατονταδες δισκους που λατρεψα και δεν γνωριζα πριν απο το παιχνιδι αυτο, εκατονταδες ακομα που εχω ακουσει 1-2 φορες και θελω να ξανακουσω, εκατονταδες δισκους που δεν προλαβα να ακουσω καθολου αλλα εχω σημειωμενους στο κινητο ή το μυαλο μου. Αυτη η προσπαθεια μας θα μεινει σαν βαση δεδομενων και για παρα πολλα χρονια θα δινει σε εμας - ή τους μελλοντικούς χρηστες του φορουμ- ιδεες για ακροασεις, κειμενα και μια δομημενη προσπαθεια με χιλιαδες δισκους που ενσωματωνουν μεγαλο κομματι της ιστοριας του ροκ. Ενα ακομα πιο μεγαλο ευχαριστω στον εμπνευστη και διοργανωτη του εγχειρηματος, τον @anhydriis
Παμε λοιπον με την τελευταια ημερολογιακη χρονια, κατα τη διαρκεια της οποιας λογω της υπερπροσφορας ιδεων για ακροασεις του game η επαφη μου με τις τρεχουσες κυκλοφοριες ηταν μικροτερη απο τις προηγουμενες χρονιες, αλλα κουτσα-στραβα εχω καμια 25αρια δισκους που θεωρω αξιολογους και πανω και μπορω να βγαλω μια δεκαδα της υποκειμενικης κατηγοριας “δισκαρες ολα” οποτε και θα το πραξω:
2023
1. Dødheimsgard- Black medium current: Οκ, ευτυχως εχει παρει τη δημοσιοτητα που του αξιζει, αλλα τι κανατε ρε Vicotnik et al παλι? Για να πουμε και τιποτα πιο προσωπικο, δεν περιμενα ποτε πως θα ξεπερνουσαν το αριστουργηματικο A Umbra Omega (χωρις να υποτιμω κανενα απο τα προηγουμενα, ηταν ο αγαπημενος μου δισκος τους) και ομως το εκαναν. Το BMC μεσα σε 69 λεπτα ειναι σαν να περιεχει μεσα του ολη τη μουσικη που εχει γραφτει, ολες τις σκεψεις που εχουν γινει, ολο το παρελθον, το παρον και το μελλον.
2. Wargasm- Venom: Αν έχεις υπαρξει (ή εισαι ακομα) εφηβος/η numetal ή ravero-καγκουρας επενδυσε αφοβα και σε υψηλη ενταση. They’ve got that blood like venom.
3. Alexandra Streliski- Neo-Romance: Cheers @ktn για την δισκοκριτικη που η αναγνωση της με οδηγησε στον δισκο που (ισως μαζι με το DHG) ακουσα περισσοτερες φορες απ’ οτιδηποτε αλλο φετος. Τι ομορφια ειναι αυτη, υπεροχο πιανακι.
4. Sleep token- Take me back to Eden: Δισκος που συζητηθηκε παρα πολυ και στο φορουμ μας και γενικοτερα, συμφωνω με το hype. Το μελλον (ελπιζω) τους ανηκει. Απειρα plays και αυτο.
5. Avenged sevenfold- Life is but a dream…: Παρα πολλα πραγματα ειναι σε μεγαλο βαθμο υποκειμενικα ακομα και σε ατομα με πολυ κοντινα μουσικα γουστα, και δισκοι οπως αυτος το επιβεβαιωνουν. Δισκος που μισηθηκε αλλα και αγαπηθηκε, εμενα μου “εκατσε” καλα στο αυτι απο την πρωτη κιολας ακροαση και το απολαυσα αρκετες φορες μεσα στη χρονια. Τολμηρο εγχειρημα σιγουρα, αλλα “το εχουν” απο ολες τις αποψεις. Εξαιρετικο.
6. Kostnateni- Upal: πολυ ιδιαιτερος δισκος, δυσαρμονικο πλακ με διαφορες φολκ επιρροες, θα μπορουσε να ειναι η ταμπελα που ομως δεν περιγραφει επαρκως αυτο που ακουει καποιος σε αυτο τον εξαιρετικο δισκο. Μεγάλης εμπνευσης και πρωτοτυπιας κιθαριστικα θεματα, καταπληκτικο drumming και μια πνιγηρη και ταυτοχρονα εθιστικη ατμοσφαιρα.
7. Sacred Outcry- Towers of gold: Καταπληκτικο, μελωδικο και λυρικο, αλλα και πυρωμενο και γεματο παθος power metal. Και τι φωναρα o Heiman.
8. Enslaved- Heimdal: Κατανταει γραφικο πια, αλλα ανηκουν σε μια κλειστη ομαδα απο μπαντες που αν και εχουν πολυ μεγαλη δισκογραφια, δεν εχουν απογοητευσει ποτε (Amorphis joins the chat). Ενα κλικ πιο σκοτεινο και πιο ακραιο απο το καταπληκτικο Utgard, ενα κλικ λιγοτερο πειραματικο, τι δισκαρα βγαλανε παλι.
9. Tomb mold- the enduring spirit: Εξαιρετικο πολυσυλλεκτικο τεθ που μπορει να θυμιζει πολλους απο τους ηρωες του παρελθοντος αλλα στο τελος παραμενει ιδιαιτερο και εμπνευσμενο σε καθε στιγμη του.
10. Pest control- Don’t test the pest: Crossover thrash απο το πανω ραφι και 21 λεπτα γεματα ενταση που πηραν και αυτα αρκετα plays φετος.
Εξωφυλλο A7X
39 Likes
Θα χωρίσω σε επίπεδα, η κατάταξη εκτός του νο.1 αλλάζει κάθε μέρα, (φταίει το 52 βδομάδες). Επίσης, σίγουρα δεν έχω κατασταλλαξει καλά (αυτό το νο.7 με τρώει) αλλά λογω λιγοστού χρόνου αφομοίωσης…
Αναφέρω και κάποια άλμπουμ που σε άλλες χρονιες δε θα έμπαιναν μάλλον αλλά το βλέπω σαν ανασκόπηση του '23 αυτό το ποστ.
Εν συντομία, μια πραγματικά φοβερή χρονιά που αναμένω να ανατρέχω συνέχεια στους δίσκους της. Και πολλά άλμπουμ 1που ακόμα περιμένουν να ανακαλύψω.
Αριστούργημα:
1) Ed Motta - Behind the Tea Chronicles
Πολλές φορές, when you face greatness, το αντιλαμβάνεσαι κατευθείαν. Δίσκος που σε καταπίνει αν τον αφήσεις. Χάνεσαι μέσα σε έναν κόσμο όπου η jazz, η soul και η pop, συναντούν την κινηματογραφική μουσική, ή ακόμα και τα musical. Μόνο αν κάτσεις να τον αναλύσεις, διακρίνεις την μεγάλη αγάπη για τους Steely Dan (Royal Scum, Aja vibes) αλλά και όσα σπουδαία έφερε ο Larry Carlton (κιθάρα) σε αυτούς, ή τον Stevie Wonder με τις απίθανες μελωδικές του επιλογές, τις jazzy αλλαγές, τα funky clavinets, κτλ. Όταν ξεκινά το verse του Safely Far (“Truth, it was never truth…”), μου δημιουργείται ο ίδιος ενθουσιασμός που μου προκαλούσε το Isn’t She Lovely πριν 11-12 χρόνια. Όλα αυτά συνδυάζονται μέσα στα ίδια τραγούδια, το μυαλό του Motta λειτουργεί σαν το τέλειο χωνευτήρι ιδεών, επιρροών και χρωμάτων, οι ενορχηστρώσεις του πολύ πυκνές αλλά με μια τέλεια παραγωγή που αναδεικνύει τον κάθε ήχο, κάθε άγγιγμα στα drums, κάθε φωνητική αρμονία.
Ίσως είναι νωρίς να το πω αλλά δεν ξέρω αν έχω ακούσει καλύτερο δίσκο στην νέα δεκαετία. Αριστούργημα, στέκεται δίπλα σε κλασικούς δίσκους δεκαετιών πίσω, όντας ισότιμο. Καθόλου τυχαία η παγκόσμια αποθέωση.
Υπερδισκάρες:
2) Margo Cilker - Valley Of Heart’s Delight
Μου σηκώνει την τρίχα στις πρώτες νότες του Lowland Trail και ξανακάθεται στο τέλος του All Tied Together. Υπέροχο άλμπουμ, americana που με γεμίζει γλυκύτητα και ομορφιά.
3) Robert Jon & The Wreck - Ride Into The Light
Πιθανόν πλέον το αγαπημένο μου άλμπουμ τους. Southern rock/ hard rock υψηλής ποιότητας από μια από τις 2-3 καλύτερες σύγχρονες μπάντες του ιδιώματος. Σκληρό, μελωδικό, πιασάρικο, ανεβαστικό. Και έρχεται σύντομα και το νέο άλμπουμ. 
4) Jason Isbell - Weathervanes
Μεγάλο κατόρθωμα να κυκλοφορείς έναν από τους 2-3 καλύτερους δίσκους σου μετά από τόσα χρόνια καριέρας και να γεννάς τέτοιον ενθουσιασμό στο φανατικό σου κοινό. Σε σημείο κάποιοι να το ονομάζουν τον καλύτερο, με το οποίο διαφωνώ αλλά οκ.
Δεν ξέρω αν το αδικώ, κάτι χρονιές που ακούω πολλά νέα πράγματα, συχνά “υποτιμώ” αγαπημένους μου καλλιτέχνες και με τον καιρό they come and bite me in the ass και η τάξη αποκαθίσταται. Αλλά σίγουρα απαραίτητο άλμπουμ, κάποιες από τις πιο όμορφες στιγμές του βρίσκονται εδώ, (Vestavia Hills, King of Oklahoma…).
5) Rival Sons - Lightbringer
Θα έλεγα στα επίπεδα του Feral Roots (αν και πολύ μικρότερο) και ελαφρώωως καλύτερο του εξαιρετικού Darkfighter. 3-4 από τα καλύτερα τραγούδια τους επίσης εδώ (Darkfighter, Mercy, Mosiac, και και…). Μια τελειότητα.
6) Brandy Clark - Brandy Clark
Τέλεια τραγουδοποιία με pop & country στοιχεία κυρίως.Ή μήπως απλά americana? Απίθανα όμορφος δίσκος.
7) Allison Russell - The Returner
Soul, folk, pop, ακόμα και disco, μια φανταστική συνύπαρξη διαφορετικών μουσικών σε μια κυκλοφορία σημαντική, με στίχο κοινωνικοπολιτικό, με άποψη και ποιότητα. Και σε σημεία συγκινητική. Άλλος ένας δίσκος πεντάδας που άκουσα αργά.
8) Dirty Honey - Can’t Find The Brakes
Από τις λίγες μπάντες που μπορώ να λέω “τις άκουγα από τα demo”. Συμφωνώ με την κριτική θεωρώντας πως έχουν να δώσουν παραπάνω. Αλλά, γράφουν κομμάτια διαφορετικά από το ντεμπούτο (φοβερό Rome), με τη στόφα του κλασικού (εναρκτήριο Don’t Put Out the Fire), Aerosmith worshippers σαν τα Won’t Take Me Alive, Ride On, που στο 2ο άκουσμα τα θυμάσαι και προσωπικά με κάνουν να τους ξεχωρίζω από τους περισσότερους της γενιάς τους.
9) Lucero - Should’ve Learned By Now
Οι Lucero γαμούσαν πάντα. Αλλά με τα τελευταία αρκετά άλμπουμ οι οπαδοί τους ένιωθαν σαν μια alt/country μπάντα που πια πειραματίζεται. Αυτός ο δίσκος μοιάζει με επιστροφή. Σαν σε κάθε στάση τους να μάθαιναν κάτι για να γυρίσουν φέτος στον ήχο τους και να συγκινήσουν. Με το punk να υποβόσκει, με τους E-Street Band παρόντες, με όλα.
10) Ghost Hounds - First Last Time
Πιθανόν το καλύτερο άλμπουμ τους μέχρι σήμερα. “Μοντέρνο” και παραδοσιακό, δυναμικό bluesy rock/ hard rock, απροβλημάτιστο, με southern άρωμα, όμορφες μελωδίες και πιασάρικο όσο δεν πάει.
11) Charles Wesley Godwin - Family Ties
Νέα ανακάλυψη. Φανταστικός country/ folk τραγουδοποιός με μελαγχολικές ιστορίες και μελωδίες πανέμορφες. Φιλόδοξος, θα ροκάρει, θα παίξει με τα tempos, θα φορτώσει την ενορχήστρωση για να δώσει σε κάποια τραγούδια μια έξτρα διάσταση ή θα την κρατήσει minimal για να θυμίσει μέχρι και το θεϊκό Nebraska του Bruce. Υπέροχος δίσκος, ανεβαίνει με τον καιρό γιατί παρά τα πολλά τραγούδια του, δεν κάνει κοιλιά.
12) Rival Sons - Darkfighter
Αν και προτιμώ ελαφρώς το 2ο μέρος της δουλειάς τους, αποδεικνύουν κι εδώ πως είναι στις 2-3 καλύτερες μπάντες του σήμερα. Μόνο κομματάρες.
13) The Cold Stares - Voices
Τα ξανάγραφα, σύγχρονο blues rock, σκληρό, riff-ατο, με γαμάτα hooks, πιθανόν το καλύτερο τους. Δισκάρα.
14) The Pink Stones - You Know Who
2η σερι δισκάρα. Συνεχίζουν με το φοβερό half Grateful Dead/ half late Byrds country rock τους και μαγεύουν. It feels like 1970 again…
Πολύ καλοί δίσκοι:
Dewolff - Love, Death & in Between
Αν κι έχουν μια μεγάλη πορεία ως τώρα με συχνές κυκλοφορίες άλμπουμ, φέτος έκανα τον κόπο να τους πιάσω (αφού τους είδα live). Ο ήχο τους θυμίζει πολλά πράγματα. Blues rock, southern rock (ιδιαίτερα όταν τζαμάρουν, όπως και Santana), soul, 70’s hard rock, περνάνε από το ένα στο άλλο ιδίωμα με χαρακτηριστική άνεση. Ακόμα καλύτερα, μου θυμίζουν ασύλληπτες μπάντες του τότε σαν τους Electric Flag, τις απίστευτες συνεργασίες του Al Kooper με τον Mike Bloomfield, Blood, Sweat & Tears, Delaney & Bonnie, Chicago (χωρίς το jazz στοιχείο), τέτοιες διαγαλαξιακές μουσικές δλδ. Είναι μεγάλο σε διάρκεια, έχει ένα jam feel, hammond να δίνει πόνο, percussion, απ’ όλα. Θέλει ακούσματα αλλά είναι πολύ καλό.
Foo Fighters - But Here We Are
Έχω πολλά κενά στη δισκογραφία τους αλλά αυτό είναι σίγουρα δισκάρα και ανεβαίνει με κάθε ακρόαση.
Rhiannon Giddens - You’re the One
By far ο πιο “ανάλαφρος” δίσκος της αλλά και ο πιο γλυκός, ο πιο soul (χωρίς να απαρνιέται την φολκ ρίζα, κτλ κτλ.). Κι έτσι τον κρίνω, ένα πανέμορφο άλμπουμ.
Wood Brothers - Heart is the Hero
Μπάντα εγγύηση. Στο ίδιο επίπεδο με τις τελευταίες τους δουλειές, μικρές διαφοροποιήσεις στην παραγωγή κυρίως και ένα φανταστικό σετ τραγουδιών, με “θα κλάψω πάλι ρε” στιγμές όπως την φυσαρμόνικα του ομώνυμου, ή την μελαγχολική αύρα του Kitchen Floor που κλείνει τον δίσκο.
Derrick Dove & the Peacekeepers - Rough time
Είμαι απλός άνθρωπος. Βλέπω το εξώφυλλο, λέω μου κάνει. Και πραγματικά. Το southern rock τους είναι πολύ καλό, με έμφαση στο blues στοιχείο, τους laid back ρυθμούς και τις κιθάρες να δίνουν τον απαραίτητο πόνο, με wah wah solos και μελωδίες φουλ στο συναίσθημα. Φοβερό άλμπουμ.
Parker Barrow - Jukebox Gypsies
Τους είδα σε διαφήμιση και μου φάνηκαν πολύ προσποιητοί, πολύ clean cut παρουσίες για southerners. Αλλά η αλήθεια είναι πως το bluesy southern rock τους είναι πολύ ωραίο, δυναμικό, και κάτι κομματάρες σαν το Long Black Train αφήνουν υποσχέσεις.
Erik Truffaz - Rollin’
Αυτή είναι jazz για να βάλεις σε αμύητους φίλους για να το παίξεις ψαγμένος αλλά αρκετά προσιτή για να μην τους διώξεις. Μια ομορφιά.
The Gaslight Anthem - History Books
Αν και μάλλον θεωρείται αμφιλεγόμενο, το απολαμβάνω περισσότερο από τα 2 (!) προηγούμενα. Και μου γεννά vibes παρόμοια με American Slang για κάποιο λόγο αν και ηχητικά διαφέρουν αρκετά. Ειδικά από το Autumn και μετά νιώθω και κάποιες ανατριχίλες. Aπολαυστικό κι ας υπάρχουν κάποια fillers.
The Baseball Project - Grand Salami Time!
Απολαυστικό άλμπουμ, ιδανικό για να περάσεις όμορφα με το ανέμελο alternative/ garage/ punk-ish rock τους. Και παρόλο το “ασόβαρο” concept τους, η μουσική δεν είναι αστεία.
Cowboy Junkies - Such Ferocious Beauty
Κάποτε πρέπει να ακούσω αυτή τη μπαντάρα όπως της αξίζει. Πολύ μελαγχολικό και σκοτεινό το φετινό άλμπουμ αλλά και απίστευτα όμορφο.
Brent Cobb - Southern Star
Ζεστός, πανέμορφος δίσκος, βασισμένος σε ακουστικές κιθάρες, γλυκές μελωδίες, ελαφρώς bluesy, easy grooves, a funky swampy feel που θυμίζει τις σπουδαιότερες δουλειές του JJ Cale, μια εξαιρετική δουλειά σε σύλληψη και εκτέλεση, εκτός τόπου και χρόνου.
Gov’t Mule - Peace…Like A River
Δίσκαρος. Μου λείπει λίγο το πιο heavy rock ύφος των πρώτων χρόνων αλλά όπως αποδεικνύει ο Haynes εδώ και 30 χρόνια, ξέρει να γράφει πανέμορφες μελωδίες και δυνατά hooks που σου μένουν. 2 filler σε άλμπουμ άνω των 70 λεπτών συγχωρούνται. Grower δίσκος, ίσως ανέβει κατηγορία με τον καιρό.
Daddy Long Legs - Street Sermons
Τι κι αν έχουν γίνει πιο μελωδικοί (μέχρι και γλυκοί) με τα χρόνια? Είναι απολαυστικό το βρώμικο blues τους. Μακάρι να τους έβλεπα κάποτε live, πρέπει να είναι ο ορισμός της διασκέδασης.
Lydia Loveless - Nothing’s Gonna Stand in My Way Again
Dammit! Αναβολή στην αναβολή, διάβαζα συνεχώς για το πόσο καλή είναι η Loveless και πόσο καλός είναι αυτός ο δίσκος της και είχαν δίκιο. Η alternative pop/ rock μουσική της Loveless είναι εξαιρετική. Αλλού λαμπερές μελωδίες που μου φτιάχνουν την διάθεση και τις τραγουδώ, αλλού πιο φθινοπωρινές αλλά super catchy. Και ενορχηστρωτικά φοβερό, με τον μεταλλαγμένο rootsy ήχο της να κρύβει πολλά σημεία που ανταμείβουν την προσοχή σου. Υπέροχη και ίσως την αδικώ.
Πάλι βρήκα μπελά, πρέπει να ακούσω τα προηγούμενα.
Lukas Nelson + POTR - Sticks and Stones
Ένα σκαλί κάτω από το A Few Stars Apart αλλά 2ος σερί θρίαμβος δύσκολα επιτυγχάνεται ακόμα και τον Nelson που έχει μόνο καλές δουλειές να επιδείξει. Πάντως και το φετινό southern/ country rock του σε κερδίζει και μεγαλώνει ακρόαση με την ακρόαση. Μεγάλη μουσικάρα χωρίς να στηρίζεται στις πλάτες του τεράστιου πατέρα του.
Καλοί δίσκοι:
Rolling Stones - Hackney Diamonds
Δεν είναι Η δισκάρα. Κάτι πρώτες θέσεις σε λίστες με τα άλμπουμ της χρονιάς που είδα απλά με κάνουν να απορώ. Eίναι πολύ καλό όμως, έχει ένα Some Girls feel σε σημεία, ακούγεται μονορούφι αλλά πολύ γυαλισμένος για τα γούστα μου (με μια Dave Cobb τύπου παραγωγή θα κάναμε άλλη συζήτηση). Είναι όμως και ο δίσκος με τα Dreamy Skies και Sweet Sounds of Heaven (υπέροχη Gaga), τόσο καλά που θα μπορούσαν να υπάρχουν σε παλιότερους σπουδαίους δίσκους των Stones και δεν θα ήταν οι μέτριες στιγμές αυτών. Εγώ ικανοποιήθηκα.
Chris Stapleton - Higher
Ποτέ δεν καταλάβαινα γιατί θεωρείται country μουσικός, έχει τόνους blues, r&b, soul και rock το υλικό του.
Αν κάποια στιγμή βγάλει άλμπουμ που η μουσική είναι αντίστοιχη της φωνής/ ερμηνείας του, θα είναι ο καλύτερος δίσκος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όχι πως κανένα άλμπουμ του είναι κακό, ούτε καν, το Higher είναι πανέμορφο. Αλλά πάντα νιώθω πως κάτι λείπει για να περάσει από το πολύ καλό στο τέλειο. Και μακάρι να βγάλει κάποτε κι έναν pure rock δίσκο να γουστάρουμε (με κομματάρες σαν το White Horse!). Το αφήνω στους “Καλούς δίσκους” με ερωτηματικό.
Turnpike Troubadours - A Cat in the Rain
Γαμώτο. Κάτι του λείπει. Λίγο νεύρο ίσως, κάτι. Δεν συμμερίζομαι κάτι αποθεωτικές κριτικές που είχα διαβάσει. Ακόμα όμως συγκινούν με τις τέλειες country μελωδίες τους.
The Hold Steady - The Price of Progress
Όπως και στο προηγούμενο, οι συνθέσεις είναι πιο μελωδικές και ήσυχες, έχει τόνους χαρακτήρα. Και με χτυπάνε στο συναίσθημα αλλά ήθελα κάτι παραπάνω, λίγη περισσότερη ενέργεια. Μένουν κάποια κλασικά κομμάτια πάντως όπως σε κάθε δίσκο.
Danava - Nothing But Nothing
Αυτό νιώθω πως είναι ΔΙΣΚΑΡΟΣ αλλά πραγματικά δεν μπορώ να μπω σε heavy metal μουντ… Σε κάποια χρόνια ίσως ανέβει.
Duane Betts - Wild & Precious Life
Αισθάνομαι περίεργα με αυτό το άλμπουμ. Αν ακούσω ξεχωριστά tracks, γουστάρω φουλ. Είναι όλα πανέμορφα, οι μελωδίες, οι κιθάρες είναι εξαιρετικές, όπως πρέπει για τον γιο ενός Dickey Betts. Αλλά μετά από κάποιες ακροάσεις, δεν μου μένουν πολλά. To αφήνω εδώ γιατί θα το ξαναπιάσω σίγουρα.
Cordovas - The Rose of Aces
Δεν ξέρω αν το αδικώ κι αυτό. Δεν είναι μουσική που θα σου δώσει τα μυαλά στο χέρι. Αλλά είναι μουσική που με κάνει να νιώθω όμορφα, γλυκιά, με υπέροχες μελωδίες, λίγο rootsy, λίγο soft rock, μικρά πιασάρικα τραγούδια, δεν καταλαβαίνεις πότε πέρασε η ώρα…
Wilco - Cousin
Γαμώτο. Καλό άλμπουμ αλλά στο bottom 3-4 τους νομίζω. Όταν γίνονται πολύ catchy pop, τους βγαίνει τόσο καλά όσο πάντα. Αλλιώς, ανάμεικτα συναισθήματα…
36 Likes
Αισθανομαι περηφανος για τον εαυτο μου.Ηξερα μερικα απο την λίστα του Hopeto 
12 Likes
Κι εγώ, αλλά είμαι 99% σίγουρος ότι ήταν από προηγούμενα ποστ hopeto.
Ή από αναφορές που έγιναν σε τσατ… Τα προνόμια της ζωής…
2 Likes
Έλα ρε, αρκετά είναι γνωστά και σε αυτή την πλευρά του Ατλαντικού.
Εντάξει ναι. Σχήμα καθ’ υπερβολή.
1 Like